и возгремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь и гла́сомъ ве́лiимъ услы́шанъ сотвори́ гла́съ сво́й:
и потреби́ влады́ки ти́рскiя, и вся́ кня́зи Филисти́мскiя.
И пре́жде вре́мене успе́нiя вѣ́ка свидѣ́телствова предъ Го́сподемъ и христо́мъ его́: имѣ́нiя и до сапо́гъ от вся́кiя пло́ти не взя́хъ: и не сотвори́ ему́ поноше́нiя [ни еди́нъ] человѣ́къ.
И по успе́нiи свое́мъ проро́чествова и показа́ царе́ви кончи́ну его́: и вознесе́ от земли́ гла́съ сво́й, проро́чествомъ истреби́ти беззако́нiе люді́й.
Силен был в бранях Иисус Навин и был преемником Моисея в пророчествах.
Соответственно имени своему, он был велик в спасении избранных Божиих, когда мстил восставшим врагам, чтобы ввести Израиля в наследие его.
Как он прославился, когда поднял руки свои и простер меч на города!
Кто прежде него так стоял? Ибо он вел брани Господни.
Не его ли рукою остановлено было солнце, и один день был как бы два?
Он воззвал ко Всевышнему Владыке, когда со всех сторон стеснили его враги, и великий Господь услышал его:
камнями града с могущественною силою бросил Он на враждебный народ и погубил противников на склоне горы,
дабы язычники познали всеоружие его, что война его была пред Господом, а он только следовал за Всемогущим.
И во дни Моисея он оказал благодеяние, он и Халев, сын Иефоннии, – тем, что они противостояли враждующим, удерживали народ от греха и утишали злой ропот.
И они только двое из шестисот тысяч путешествовавших были спасены, чтобы ввести народ в наследие – в землю, текущую молоком и медом.
И дал Господь Халеву крепость, которая сохранилась в нем до старости, взойти на высоту земли, и семя его получило наследие,
дабы видели все сыны Израилевы, что благо следовать Господу.
Также и судии, каждый по своему имени, которых сердце не заблуждалось и которые не отвращались от Господа, – да будет память их во благословениях!
Да процветут кости их от места своего,
и имя их да перейдет к сынам их в прославлении их!
Возлюбленный Господом своим Самуил, пророк Господень, учредил царство и помазал царей народу своему;
он судил народ по закону Господню, и Господь призирал на Иакова;
по вере своей он был истинным пророком, и в словах его дознана верность видения.
Он воззвал ко Всемогущему Господу, когда отвсюду теснили его враги, и принес в жертву молодого агнца, –
и Господь возгремел с неба и в сильном шуме слышным сделал голос Свой,
и истребил вождей Тирских и всех князей Филистимских.
Еще прежде времени вечного успокоения своего он свидетельствовался пред Господом и помазанником Его: «имущества, ни даже обуви, я не брал ни от кого», и никто не укорил его.
Он пророчествовал и по смерти своей, и предсказал царю смерть его, и в пророчестве возвысил из земли голос свой, что беззаконный народ истребится.
ძლიერი იყო ბრძოლაში იესო, ნავეს ძე, და მოსეს მემკვიდრე წინასწარმეტყველებებში; თავისი სახელის შესაფერისად დიდი იყო ღვთის რჩეულთა გადარჩენისას, როცა შურს ძიობდა აღმდგარ მტერზე, რათა სამკვიდრო მიეცა ისრაელისთვის.
როგორ განდიდდა, როცა აღმართა თავისი ხელი და ქალაქზე დააღირა მახვილი!
მის უწინარეს ვინ მდგარა მასსავით მტკიცედ? რადგან ის უფლისათვის მართავდა ბრძოლებს.
განა მისი ხელით არ გაჩერდა მზე და ერთი დღე ორად იქცა?
მან მოუწოდა უზენაეს მეუფეს, როცა მტრებმა ყოველი მხრივ შეავიწროვეს; პასუხი გასცა მას დიდმა უფალმა მაგარ-მაგარი სიტყვის ლოდებით.
დაათია ომი ამ ხალხს და ფერდობზე შემუსრა მოწინააღმდეგენი, რათა წარმართებს შეეცნოთ მისი აღჭურვილობა, რომ უფლის წინაშე იყო მისი ბრძოლა,
თავად კი უკან მიჰყვებოდა მეუფეს. მოსეს დღეებში ჩაიდინეს სიქველე მან და ქალებმა, იეფუნეს ძემ; ისინი წინ; აღუდგნენ კრებულს - ცოდვას აარიდეს ხალხი და ბოროტი დრტვინვა მათი დააცხრეს.
ეს ორნიღა გადარჩნენ ექვსასიათასი ქვეითისგან, რათა შეეყვანათ ხალხი სამკვიდრებელში, ქვეყანაში, სადაც ღვარად დის რძე და თაფლი.
მისცა უფალმა ქალებს ძალა, რომელიც სიბერემდე შეინარჩუნა, რათა ასულიყო მთაზე და მის შთამომავლობას დაემკვიდრებინა იგი;
რათა დაენახა ყველა ისრაელიანს, რა კარგია უფლის კვალზე სიარული.
ასევე მსაჯულნიც, სახელდებით, რომელთაც არ წაიბილწეს გული და უფალს არ განუდგნენ (კურთხეულთა შორის იყოს ხსენება მათი!
აყვავდეს მათი ძვლები, სადაც არიან და მათი სახელი სადიდებლად გადაეცეს შვილებს!);
თავისი უფლის შეყვარებული სამეული, უფლის წინასწარმეტყველი, ვინც სამეფო დააარსა და თავის ხალხს მეფეები უკურთხა.
იგი ხალხს უფლის რჯულით განიკითხავდა და მოხედა უფალმა იაკობს.
ჭეშმარიტი წინასწარმეტყველი იყო თავისი რწმენით და მის სიტყვებში სარწმუნო ხილვები შეიცნობოდა.
მოუხმო მან ყოვლისშემძლე უფალს, როცა მტრებმა ყოველი მხრივ შეავიწროვეს, და შესწირა მას ძუძუს ბატკანი.
დაიქუხა ზეცით უფალმა და გრიალში ასმენინა თავისი ხმა.
შემუსრა ტვიროსელთა წინამძღოლნი და ფილისტიმელთა ყველა მთავარი.
საუკუნო მიძინების წინ აღიარა უფლისა და მისი მირონცხებულის წინაშე, არათუ ქონება, ფეხსაცმელიც კი არ ამიღიაო, ხორციელისგან, და არავის უთქვამს მისთვის საყვედური.
მან იწინასწარმეტყველა თავისი მიძინების შემდგომაც და მეფეს აუწყა მისი აღსასრული. მიწიდან აიმაღლა ხმა და იწინასწარმეტყველა, რათა ურჯულოება ხალხისა წარხოცილიყო.
