еще́ бо въ рука́хъ имѣ́юще рыда́нiя и сѣ́тующе надъ гроба́ми ме́ртвыхъ, и́нъ себѣ́ взя́ша по́мыслъ безу́мiя, и и́хже моля́ще изгна́ша, си́хъ а́ки бѣглеце́въ гоня́ху.

Влеча́ше бо и́хъ къ сему́ концу́ досто́йная ну́жда, и приклю́чшихся забы́тiе вложи́, да и про́чую къ муче́ниемъ принапо́лнятъ ка́знь:

и лю́дiе у́бо твои́ пресла́вное путьше́ствiе пре́йдутъ, они́ же стра́нну обря́щутъ сме́рть.

Все́ бо творе́нiе во свое́мъ ему́ ро́дѣ па́ки свы́ше преобразова́шеся, служа́щее сво́йственнымъ твои́мъ повелѣ́ниемъ, да о́троцы твои́ сохраня́тся неврежде́ни.

О́блакъ осѣня́яй по́лкъ и́хъ, и изъ преждебы́вшiя воды́ откры́тiе сухі́я земли́ яви́ся, и изъ мо́ря чермна́го пу́ть невозбра́ненъ, и по́ле зла́чное от волне́нiя зѣ́лнаго:

и́мже ве́сь язы́къ про́йде, твое́ю руко́ю покрове́ни, ви́дяще ди́вная чудеса́.

Я́коже бо ко́ни насы́тишася, и я́ко а́гнцы взыгра́шася, хва́ляще тя́, Го́споди, изба́вльшаго и́хъ:

воспомяну́ша бо еще́, я́же во обита́нiи и́хъ, ка́ко у́бо вмѣ́сто рожде́нiя живо́тныхъ изведе́ земля́ скни́пы, вмѣ́сто же ры́бъ изры́гну рѣка́ мно́жество жа́бъ.

Послѣди́ же ви́дѣша и но́вое рожде́нiе пти́цъ, егда́ похотѣ́нiемъ подви́гшеся, проси́ша сла́достныя пи́щи.

Во утѣше́нiе бо взыдо́ша и́мъ от мо́ря кра́стели: и муче́нiя грѣ́шнымъ наидо́ша, не безъ бы́вшихъ зна́менiй си́лою мо́лнiй: пра́веднѣ бо пострада́ша за своя́ зло́бы,

и́бо лютѣ́йшее ненавидѣ́нiе стра́нныхъ соверши́ша: ині́и у́бо незна́емыхъ не прiе́мляху прише́лцевъ, сі́и же благодѣ́телей стра́нныхъ порабоща́ху.

И не то́кмо, но а́ще ко́е разсмотре́нiе бу́детъ и́хъ: зане́ вражде́бно прiе́мляху чужды́хъ.

Сі́и же съ пра́зднествами прiе́мше приобщи́вшихся уже́ и́хъ обы́чаемъ, жесточа́йшими озло́биша труда́ми.

Побiе́ни же бы́ша и ослѣпле́нiемъ, я́коже о́нiи при две́рехъ пра́ведника, егда́ вели́кою обложе́ни тмо́ю, кі́йждо свои́хъ две́рiй прохо́да иска́ше.

Са́ми бо собо́ю стихі́и премѣня́емы, я́коже въ гу́слехъ гла́сы сли́чiя и́мя премѣня́ютъ, всегда́ храня́ще зву́къ: е́же е́сть ви́дѣти от зра́ка бы́вшихъ извѣ́стно.

Земна́я бо въ во́дная прелага́хуся, и пла́вающая прехожда́ху на зе́млю.

О́гнь возмога́ше въ водѣ́ вы́шше своея́ си́лы, и вода́ угаша́ющую си́лу забы́.

Пла́мень вопреки́ удоботлѣ́нныхъ живо́тныхъ не вреди́ пло́тей въ не́мъ ходя́щихъ, ниже́ тая́ше ледови́дный удобота́яй ро́дъ сла́достныя пи́щи.

По всему́ бо, Го́споди, возвели́чилъ еси́ лю́ди твоя́ и просла́вилъ еси́, и не презрѣ́лъ еси́, во вся́цѣмъ вре́мени и мѣ́стѣ предстоя́й.

Синодальный

А над нечестивыми до конца тяготел немилостивый гнев, ибо Он предвидел и будущие их дела,

что они, позволив им отправиться и с поспешностью выслав их, раскаются и погонятся за ними,

ибо, еще имея в руках печали и рыдая над гробами мертвых, они возымели другой безумный помысл, и тех, кого с мольбою высылали, преследовали, как беглецов.

Влекла же их к тому концу судьба, которой они были достойны, и она навела забвение о случившемся, дабы они восполнили наказание, недостававшее к их мучениям,

и дабы народ Твой совершил славное путешествие, а они нашли себе необычайную смерть.

Ибо вся тварь снова свыше преобразовалась в своей природе, повинуясь особым повелениям, дабы сыны Твои сохранились невредимыми.

Явилось облако, осеняющее стан, а где стояла прежде вода, показалась сухая земля, из Чермного моря – беспрепятственный путь, и из бурной пучины – зеленая долина.

Покрываемые Твоею рукою, они прошли по ней всем народом, видя дивные чудеса.

Они паслись как кони и играли как агнцы, славя Тебя, Господи, Избавителя их,

ибо они еще помнили о том, что случилось во время пребывания их там, как земля вместо рождения других животных произвела скнипов и река вместо рыб извергла множество жаб.

А после они увидели и новый род птиц, когда, увлекшись пожеланием, просили приятной пищи,

ибо в утешение им налетели с моря перепелы,^* а грешных постигли наказания не без знамений, бывших силою молний. Они справедливо страдали за свою злобу,

ибо они более сильную питали ненависть к чужеземцам: ^*иные не принимали незнаемых странников, а эти порабощали благодетельных пришельцев.

И мало этого, но еще будет суд на них за то, что те враждебно принимали чужих,

а эти, с радостью приняв, потом уже пользовавшихся одинаковыми правами стали угнетать ужасными работами.

Посему они поражены были слепотою, как те некогда при дверях праведника, когда, будучи объяты густою тьмою, искали каждый входа в его двери

Самые стихии изменились, как в арфе звуки изменяют свой характер, всегда оставаясь теми же звуками; это можно усмотреть чрез тщательное наблюдение бывшего.

Ибо земные животные переменялись в водяные, а плавающие в водах выходили на землю.

Огонь в воде удерживал свою силу, а вода теряла угашающее свое свойство;

пламя, наоборот, не вредило телам бродящих удоборазрушимых животных, и не таял легко растаявающий снеговидный род небесной пищи.

Так, Господи, Ты во всем возвеличил и прославил народ Твой, и не оставлял его, но во всякое время и на всяком месте пребывал с ним.

Грузинский

ხოლო უღვთოთათვის ბოლომდე გაგრძელდა უწყალო რისხვა, რადგან მათ ჩასადენ საქმეებს წინასწარ ჭვრეტდა,

იცოდა, გასვლის ნებას დართავდნენ მათ და საჩქაროდ გაისტუმრებდნენ, მაგრამ შემდეგ შეინანებდნენ და დაედევნებოდნენ.

რადგან სანამ მწუხარებაში იყვნენ და გლოვობდნენ მკვდართა საფლავებზე, სხვა უგუნური განზრახვა ჩაიფიქრეს: უკან გამოედევნებოდნენ მათ, როგორც ლტოლვილებს, რომელთაც წინათ წასვლას ევედრებოდნენ.

ამ აღსასრულისკენ მიიზიდა ისინი ბედისწერამ, რომლის ღირსნიც იყვნენ და დაავიწყა თავს გარდახდილი, რათა სასჯელით შეევსოთ, რაც მათ სატანჯველს დააკლდა;

რომ შენი ხალხი გაუგონარი მგზავრობით გამოგეცადა, იმათ კი უცხო სიკვდილი ეპოვათ.

რადგან ყოველმა ქმნილებამ თავისი ბუნება შეიცვალა შენს ბრძანებათა სამსახურად, რათა შენი შვილები უვნებლად დაცულიყვნენ.

ბანაკს ღრუბელი უჩრდილებდა, ხოლო სადაც ადრე წყალი იდგა, ხმელეთი გამოჩნდა; ასევე ბილიკი მეწამულ ზღვაში, დაუბრკოლებელი გზა და მწვანე ველი ბობოქარ ტალღებში,

რომლითაც გააღწია მთელმა ერმა, შენი ხელით დაცულმა და საკვირველ სასწაულთა მხილველმა;

რადგან ცხენებივით ძოვდნენ და კრავებივით ხტოდნენ, და გაქებდნენ შენ, უფალს - თავიანთ მხსნელს.

რადგან ჯერ კიდევ ახსოვდათ, რომ უცხო ქვეყანაში ყოფნისას მიწამ, ნაცვლად იმისა, რომ ცხოველები დაებადა, ჭიები წარმოშვა და მდინარემ თევზების ნაცვლად გომბეშოთა სიმრავლე ამოჰყარა.

ხოლო შემდეგ ჩიტების ახალი გვარიც კი იხილეს, როცა გულისთქმით შეპყრობილნი ნოყიერ საზრდელს ითხოვდნენ.

რადგან მათთვის შვების მისაცემად მწყერები გამოფრინდნენ ზღვიდან, ცოდვილებზე კი სასჯელებმა მოაწია, რომელთა ნიშნები წინასწარ გამოჩნდა მეხისტეხაში; სამართლიანად იტანჯებოდნენ ჩადენილი ბოროტებისთვის,

რადგან სასტიკ სტუმართმოძულეობას იჩენდნენ. სხვანი თუ სტუმრად არ იღებდნენ მათთან მოსულ უცხოელებს, ესენი კეთილისმყოფელ სტუმრებს იმონებდნენ.

არა მხოლოდ ამათ, არამედ იმათაც დაედებათ მსჯავრი, რადგან მტრულად იღებდნენ სტუმრებს.

ამათ ჯერ ზარ-ზეიმით მიიღეს, მაგრამ მათთან უკვე უფლებებით გათანაბრებულნი, მძიმე სატანჯველში ჩაყარეს.

თვალისჩინი წაერთვათ მათ იმათ მსგავსად, მართალის კართან მრუმე წყვდიადით გარემოცულნი, შესასვლელს რომ ეძებდნენ.

რადგან სტიქიებიც გარდაიქმნენ, ქნარის ხმებივით; ამას შეატყობს კაცი, თუ საფუძვლიანად დაუკვირდება რიტმს რომ იცვლიან, თავად კი არასოდეს იცვლებიან. ამას შეატყობს კაცი, თუ საფუძვლიანად დაუკვირდება საგნებს.

რადგან ხმელეთის ცხოველები წყლის ცხოველებად შეიცვალნენ და წყალში მცურავნი ხმელეთზე გადმოვიდნენ.

ცეცხლმა წყალშიც კი შეინარჩუნა თავისი ძალა და წყალმა დაივიწყა დამშრეტელის ბუნება.

ალმა, პირიქით, ვერაფერი ავნო მასში მოარულ ხრწნად ცხოველთა ხორცს და ვერც ადვილად დნობადი ყინულის მსგავსი ღვთაებრივი საზრდელი დაადნო.

რადგან შენ აამაღლე, უფალო, ყოველნაირად შენი ერი, განადიდე და არ მიატოვე, არამედ მხარში ედექი მარად და ყველგან.

Английский (NKJV)

Языки

В этом переводе выбранная книга отсутствует