Скрыть

Прему́дрости Соломо́ни, Глава 4

Толкования
4:5
4:6
4:8
4:13
4:16
4:17
Церковнославянский (рус)
Лу́чше безча́д­ст­во со добродѣ́телiю: безсме́ртiе бо е́сть въ па́мяти ея́, я́ко и предъ Бо́гомъ позна́ет­ся и предъ человѣ́ки:
при­­су́щую бо подража́ютъ ю́ и жела́ютъ от­ше́дшiя, и въ вѣ́цѣ вѣнцено́сно чти́т­ся нескве́рныхъ по́двиговъ бра́нь одолѣ́в­ши.
Многопло́дно же нечести́выхъ мно́же­с­т­во неключи́мо бу́детъ, и прелюбо­дѣ́йная насажде́нiя не даду́тъ коре́нiя въ глубину́, ниже́ крѣ́пко стоя́нiе сотворя́тъ:
а́ще бо и вѣ́тви на вре́мя процвѣту́тъ, не крѣ́пко воз­ше́дше от­ вѣ́тра поколе́блют­ся и от­ зѣ́лныхъ вѣ́тровъ искореня́т­ся:
сокруша́т­ся вѣ́тви несоверше́н­ны, и пло́дъ и́хъ неключи́мь, оско́менъ въ снѣ́дь, и ни во что́ потре́бенъ.
От беззако́н­ныхъ бо сно́въ ча́да ражда́емая свидѣ́телiе су́ть лука́в­ст­вiя на роди́тели во испыта́нiи и́хъ.
Пра́ведникъ же а́ще пости́гнетъ сконча́тися, въ поко́и бу́детъ:
ста́рость бо честна́ не многолѣ́тна, ниже́ въ числѣ́ лѣ́тъ изчита́ет­ся:
сѣди́на же е́сть му́дрость человѣ́комъ, и во́зрастъ ста́рости житiе́ нескве́рно.
Благо­уго́денъ богови бы́въ, воз­лю́бленъ бы́сть, и живы́й посредѣ́ грѣ́шныхъ преста́вленъ бы́сть:
восхище́нъ бы́сть, да не зло́ба измѣни́тъ ра́зумъ его́, или́ ле́сть прельсти́тъ ду́шу его́.
Раче́нiе бо зло́бы помрача́етъ до́брая, и паре́нiе по́хоти премѣня́етъ у́мъ незло́бивъ.
Сконча́вся вма́лѣ испо́лни лѣ́та до́лга:
уго́дна бо бѣ́ Го́сподеви душа́ его́, сего́ ра́ди потща́ся от­ среды́ лука́в­ст­вiя:
лю́дiе же ви́дѣв­ше и не разумѣ́в­ше, ниже́ поло́жше въ помышле́нiи таково́е, я́ко благода́ть и ми́лость въ преподо́бныхъ его́ и посѣще́нiе во избра́н­ныхъ его́.
Осу́дитъ же пра́ведникъ умира́яй живы́хъ нечести́выхъ, и ю́ность сконча́в­шаяся ско́ро долголѣ́тную ста́рость непра́веднаго.
У́зрятъ бо кончи́ну прему́драго и не уразумѣ́ютъ, что́ усовѣ́това о не́мъ и во что́ утверди́ его́ Госпо́дь:
у́зрятъ и уничижа́тъ его́, Госпо́дь же посмѣе́т­ся и́мъ:
и бу́дутъ посе́мъ въ паде́нiе безче́стно и во укори́зну въ ме́ртвыхъ въ вѣ́къ: я́ко расто́ргнетъ и́хъ безгла́сны ни́цъ и поколе́блетъ и́хъ от­ основа́нiй, и да́же до послѣ́днихъ опустѣ́ютъ и бу́дутъ въ болѣ́зни, и па́мять и́хъ поги́бнетъ:
прiи́дутъ въ помышле́нiе грѣхо́въ сво­и́хъ боязли́вiи, и облича́тъ и́хъ проти́ву беззако́нiя и́хъ.
Латинский (Nova Vulgata)
Melius est absque liberis esse cum virtute; immortalitas est enim in memoria illius, quoniam et apud Deum nota est et apud homines.
Cum praesens est, imitantur illam; et desiderant eam, cum se eduxerit; et in perpetuum coronata triumphat, incoinquinatorum certaminum praemium vincens.
Multigena autem impiorum multitudo non erit utilis et spuriis vitulaminibus non dabit radicem in profundum altam nec stabile firmamentum collocabit.
Etenim, si in ramis ad tempus germinaverit, infirmiter posita a vento commovebitur et a nimietate ventorum eradicabitur.
Confringentur rami inconsummati, et fructus illorum inutilis et acerbus ad manducandum et ad nihilum aptus.
Ex iniquis enim somnis filii, qui nascuntur, testes sunt nequitiae adversus parentes in interrogatione sua.
Iustus autem, si morte praeoccupatus fuerit, in refrigerio erit.
Senectus enim venerabilis, non quae est diuturna, neque annorum numero computatur;
cani autem sunt sensus hominis, et aetas senectutis vita immaculata.
Placens Deo factus est dilectus et vivens inter peccatores translatus est;
raptus est, ne malitia mutaret intellectum eius, aut ne fictio deciperet animam illius.
Fascinatio enim nugacitatis obscurat bona, et inconstantia concupiscentiae transvertit sensum sine malitia.
Consummatus in brevi explevit tempora multa;
placita enim erat Deo anima illius, propter hoc properavit educere illum de medio iniquitatis. Populi autem videntes et non intellegentes nec ponentes in praecordiis talia,
quoniam gratia et misericordia est in electis eius, et visitatio in sanctis illius.
Condemnat autem iustus mortuus vivos impios, et iuventus celerius consummata longaevam senectutem iniusti.
Videbunt enim finem sapientis et non intellegent quid cogitaverit de illo Deus, et quare munierit illum Dominus.
Videbunt et contemnent; illos autem Dominus irridebit.
Et erunt post haec tamquam corpus sine honore et in contumeliam inter mortuos in perpetuum, quoniam disrumpet illos praecipites sine voce et commovebit illos a fundamentis, et usque ad supremum desolabuntur et erunt in dolore, et memoria illorum peribit.
Venient in computatione peccatorum suorum timidi, et traducent illos ex adverso iniquitates ipsorum.
Лучше бездетность с добродетелью, ибо память о ней бессмертна: она признается и у Бога и у людей.
Когда она присуща, ей подражают, а когда отойдет, стремятся к ней: и в вечности увенчанная она торжествует, как одержавшая победу непорочными подвигами.
А плодородное множество нечестивых не принесет пользы, и прелюбодейные отрасли не дадут корней в глубину и не достигнут незыблемого основания;
и хотя на время позеленеют в ветвях, но, не имея твердости, поколеблются от ветра и порывом ветров искоренятся;
некрепкие ветви переломятся, и плод их будет бесполезен, незрел для пищи и ни к чему не годен;
ибо дети, рождаемые от беззаконных сожитий, суть свидетели разврата против родителей при допросе их.
А праведник, если и рановременно умрет, будет в покое,
ибо не в долговечности честная старость и не числом лет измеряется:
мудрость есть седина для людей, и беспорочная жизнь – возраст старости.
Как благоугодивший Богу, он возлюблен, и, как живший посреди грешников, преставлен,
восхищен, чтобы злоба не изменила разума его, или коварство не прельстило души его.
Ибо упражнение в нечестии помрачает доброе, и волнение похоти развращает ум незлобивый.
Достигнув совершенства в короткое время, он исполнил долгие лета;
ибо душа его была угодна Господу, потому и ускорил он из среды нечестия. А люди видели это и не поняли, даже и не подумали о том,
что благодать и милость со святыми Его и промышление об избранных Его.
Праведник, умирая, осудит живых нечестивых, и скоро достигшая совершенства юность – долголетнюю старость неправедного;
ибо они увидят кончину мудрого и не поймут, что Господь определил о нем и для чего поставил его в безопасность;
они увидят и уничтожат его, но Господь посмеется им;
и после сего будут они бесчестным трупом и позором между умершими навек, ибо Он повергнет их ниц безгласными и сдвинет их с оснований, и они вконец запустеют и будут в скорби, и память их погибнет;
в сознании грехов своих они предстанут со страхом, и беззакония их осудят их в лице их.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible