вы́я твоя́ я́ко сто́лпъ слоно́вый: о́чи твои́ я́ко езе́ра во есево́нѣ, во врата́хъ дще́рей мно́гихъ: но́съ тво́й я́ко сто́лпъ Лива́нскiй, сматря́яй лице́ Дама́ска:

глава́ твоя́ на тебѣ́ я́ко карми́лъ [гора́], и заплете́нiе главы́ твоея́ я́ко багряни́ца, ца́рь увя́занъ въ прериста́нiих.

Что́ украси́лася еси́, и что́ услади́лася еси́, любы́, во сла́достехъ твои́хъ?

Сiе́ вели́чество твое́: уподо́билася еси́ фи́нику, и сосца́ твоя́ грезно́мъ.

Реко́хъ: взы́ду на фи́никъ, удержу́ высоту́ его́: и бу́дутъ сосцы́ твои́ я́ко гре́знове виногра́да, и воня́ ноздре́й твои́хъ я́ко я́блока:

и горта́нь тво́й я́ко вино́ бла́го, ходя́щее бра́ту моему́ въ пра́вость, дово́лно устна́мъ мои́мъ и зубо́мъ.

А́зъ бра́ту моему́, и ко мнѣ́ обраще́нiе его́.

Прiиди́, бра́те мо́й, и взы́демъ на село́, водвори́мся въ се́лѣхъ:

ура́нимъ въ виногра́ды, уви́димъ а́ще процвѣте́ виногра́дъ, процвѣто́ша ли ово́щiе, процвѣто́ша ли я́блока? та́мо да́мъ тебѣ́ сосца́ моя́.

Мандраго́ры да́ша воню́, и при две́рехъ на́шихъ вси́ плоды́ но́вiи: до ве́тхихъ, бра́те мо́й, соблюдо́хъ ти́.

Синодальный

1 «Оглянись, оглянись, Суламита … и мы посмотрим на тебя»; 7 «как ты прекрасна, как привлекательна, возлюбленная, твоею миловидностью!» 11 «я принадлежу другу моему, и ко мне обращено желание его».

«Оглянись, оглянись, Суламита! оглянись, оглянись, – и мы посмотрим на тебя».^–
^7:1a^–Что вам смотреть на Суламиту, как на хоровод Манаимский?

О, как прекрасны ноги твои в сандалиях, дщерь именитая! Округление бедр твоих, как ожерелье, дело рук искусного художника;

живот твой – круглая чаша, в которой не истощается ароматное вино; чрево твое – ворох пшеницы, обставленный лилиями;

два сосца твои – как два козленка, двойни серны;

шея твоя – как столп из слоновой кости; глаза твои – озерки Есевонские, что у ворот Батраббима; нос твой – башня Ливанская, обращенная к Дамаску;

голова твоя на тебе, как Кармил, и волосы на голове твоей, как пурпур; царь увлечен твоими кудрями.

Как ты прекрасна, как привлекательна, возлюбленная, твоею миловидностью!

Этот стан твой похож на пальму, и груди твои на виноградные кисти.

Подумал я: влез бы я на пальму, ухватился бы за ветви ее; и груди твои были бы вместо кистей винограда, и запах от ноздрей твоих, как от яблоков;

уста твои – как отличное вино. Оно течет прямо к другу моему, услаждает уста утомленных.

Я принадлежу другу моему, и ко мне обращено желание его.

Приди, возлюбленный мой, выйдем в поле, побудем в селах;

поутру пойдем в виноградники, посмотрим, распустилась ли виноградная лоза, раскрылись ли почки, расцвели ли гранатовые яблоки; там я окажу ласки мои тебе.

Мандрагоры уже пустили благовоние, и у дверей наших всякие превосходные плоды, новые и старые: это сберегла я для тебя, мой возлюбленный!

Грузинский

მობრუნდი, მობრუნდი, სულამით, მობრუნდი, მობრუნდი, რომ გიცქერდეთ შენ! რად უცქერით სულამითს როგორც მახანაიმის ფერხისაის?

როგორ გამშვენდნენ შენი ფეხები შენს ხამლებში: ზეპურო ასულო! თეძოთა სიმრგვალე მანიაკს გიგავს, შექმნილს ხელოვანის ხელით.

შენი ჭიპი მრგვალი თასია, ღვინისაგან მოუკლებელი; შენი მუცელი ხორბლის ხვავია, შროშანთაგან გრემოცული.

ორი ძუძუ შენი ორი თიკანია ნიამორისა. მარჩბივნი.

შენი ყელი სპილოსძვლის გოდოლია; შენი თვალები ხეშბონის ტბორებია ბათ-რაბიმის კარიბჭეებთან; შენი ცხვირი ლიბანის გოდოლია, დამასკოს მიმართ მიქცეული.

შენი თავი ქარმელის მთაა და ნათხზენი შენს თავზე სმეფო ძოწეული, კავებით შეკრული.

რა მშვენიერი ხარ, რა სანატრელი, საყვარელო, მენი სიტკბოებით!

შენი ტანი ფინიკის ხეა, შენი ძუძუნი - ვაზის მტევნები.

ვთქვი: ავალ ფინიკზე და მის რტოებს მოვეჭიდები; შენი ძუძუნი იქნებოდნენ ვით ვაზის მტევნები და შენი ნესტოების სურნელი ვით ვაშლის სურნელი.

შენი სასარჩეული ღვინოა, ჩემი მეტრფისკენ მიღვარული, მძინარეთა ბაგეების დამატკბობელი.

მე ჩემი მეტრფისა ვარ და ჩემკენ მოილტვის ისიც.

მოდი, მეტრფევ ჩემო, გავიდეთ ველად, სოფლებში ვათიოთ ღამე;

ავდგებოდით დილით სისხამზე ვენახთა მოსახილვად; ვნახავდით, თუ ყვავის ვაზი, თუ იშლება ვაზის კვირტები, თუ ყვავის ბროწეული; ჩემს ალერსს იქ მოგცემდი.

სურნელებით ფშვიან მანდრაგორები, ყოველგვარი ხილია ჩვენი კარის წინ - ახალი და ძველი. შენთვის მაქვს შენახული, მეტრფევ ჩემო.

Итальянский

Языки

Vòltati, vòltati, Sulammita,
vòltati, vòltati: vogliamo ammirarti.
Che cosa volete ammirare nella Sulammita
durante la danza a due cori?

Come sono belli i tuoi piedi
nei sandali, figlia di principe!
Le curve dei tuoi fianchi sono come monili,
opera di mani d'artista.

Il tuo ombelico è una coppa rotonda
che non manca mai di vino aromatico.
Il tuo ventre è un covone di grano,
circondato da gigli.

I tuoi seni sono come due cerbiatti,
gemelli di una gazzella.

Il tuo collo come una torre d'avorio,
i tuoi occhi come le piscine di Chesbon
presso la porta di Bat-Rabbìm,
il tuo naso come la torre del Libano
che guarda verso Damasco.

Il tuo capo si erge su di te come il Carmelo
e la chioma del tuo capo è come porpora;
un re è tutto preso dalle tue trecce.

Quanto sei bella e quanto sei graziosa,
o amore, piena di delizie!

La tua statura è slanciata come una palma
e i tuoi seni sembrano grappoli.

Ho detto: "Salirò sulla palma,
coglierò i grappoli di datteri".
Siano per me i tuoi seni come grappoli d'uva
e il tuo respiro come profumo di mele.

Il tuo palato è come vino squisito,
che scorre morbidamente verso di me
e fluisce sulle labbra e sui denti!

Io sono del mio amato
e il suo desiderio è verso di me.

Vieni, amato mio, andiamo nei campi,
passiamo la notte nei villaggi.

Di buon mattino andremo nelle vigne;
vedremo se germoglia la vite,
se le gemme si schiudono,
se fioriscono i melograni:
là ti darò il mio amore!

Le mandragore mandano profumo;
alle nostre porte c'è ogni specie di frutti squisiti,
freschi e secchi:
amato mio, li ho conservati per te.