Азбука веры » Би́блия » К Ти́ту » гл.2-3

К Ти́ту, Главы 2-3

Толкования

Толкования главы

2:1

см.:Тит.1:9;

2:2

2:3

см.:1Тим.2:9;

2:4

2:5

см.:Быт.3:16;Еф.5:22;

2:6

2:7

см.:1Пет.5:3;1Тим.4:12;

2:8

см.:1Пет.2:12;

2:9

см.:1Пет.2:18;Еф.6:5;Кол.3:22;

2:10

2:11

см.:Лк.1:47;Лк.2:30;Лк.3:6;Тит.3:4;

2:12

см.:1Ин.2:15;Еф.1:4;

2:13

см.:Деян.24:25;1Ин.3:2;

2:14

см.:Исх.19:6;Гал.1:4;Еф.2:10;Евр.9:14;

2:15

Глава 3

3:1

см.:1Пет.2:13;Рим.13:1;

3:2

см.:Кол.3:12;

3:3

см.:1Кор.6:11;Еф.2:1;

3:4

см.:1Тим.4:10;Тит.2:11;

3:5

см.:Ин.3:5;Рим.3:28;2Тим.1:9;

3:6

см.:Рим.5:5;

3:7

3:8

см.:Еф.2:10;

3:9

см.:1Тим.1:4;1Тим.4:7;2Тим.2:23;

3:10

3:11

3:12

3:13

см.:Деян.18:24;

3:14

см.:Тит.2:14;

3:15

Синодальный

1 Обязанности разных классов верующих, старых и молодых. 11 Благодать Божия дана, чтобы произвести целомудренную, праведную и благочестивую жизнь.

Ты же говори то, что сообразно с здравым учением:

чтобы старцы были бдительны, степенны, целомудренны, здравы в вере, в любви, в терпении;

чтобы старицы также одевались прилично святым, не были клеветницы, не порабощались пьянству, учили добру;

чтобы вразумляли молодых любить мужей, любить детей,

быть целомудренными, чистыми, попечительными о доме, добрыми, покорными своим мужьям, да не порицается слово Божие.

Юношей также увещевай быть целомудренными.

Во всем показывай в себе образец добрых дел, в учительстве чистоту, степенность, неповрежденность,

слово здравое, неукоризненное, чтобы противник был посрамлен, не имея ничего сказать о нас худого.

Рабов увещевай повиноваться своим господам, угождать им во всем, не прекословить,

не красть, но оказывать всю добрую верность, дабы они во всем были украшением учению Спасителя нашего, Бога.

[Зач. 302А.] Ибо явилась благодать Божия, спасительная для всех человеков,

научающая нас, чтобы мы, отвергнув нечестие и мирские похоти, целомудренно, праведно и благочестиво жили в нынешнем веке,

ожидая блаженного упования и явления славы великого Бога и Спасителя нашего Иисуса Христа,

Который дал Себя за нас, чтобы избавить нас от всякого беззакония и очистить Себе народ особенный, ревностный к добрым делам.

Сие говори, увещевай и обличай со всякою властью, чтобы никто не пренебрегал тебя.

1 Обязанности ко всем людям. 8 Побуждай к добрым делам; удаляйся от глупых состязаний. 12 Последнее слово и приветствия. Благословение.

Напоминай им повиноваться и покоряться начальству и властям, быть готовыми на всякое доброе дело,

никого не злословить, быть не сварливыми, но тихими, и оказывать всякую кротость ко всем человекам.

Ибо и мы были некогда несмысленны, непокорны, заблуждшие, были рабы похотей и различных удовольствий, жили в злобе и зависти, были гнусны, ненавидели друг друга.

Когда же явилась благодать и человеколюбие Спасителя нашего, Бога,

Он спас нас не по делам праведности, которые бы мы сотворили, а по Своей милости, банею возрождения и обновления Святым Духом,

Которого излил на нас обильно через Иисуса Христа, Спасителя нашего,

чтобы, оправдавшись Его благодатью, мы по упованию соделались наследниками вечной жизни.

[Зач. 302Б.] Слово это верно; и я желаю, чтобы ты подтверждал о сем, дабы уверовавшие в Бога старались быть прилежными к добрым делам: это хорошо и полезно человекам.

Глупых же состязаний и родословий, и споров и распрей о законе удаляйся, ибо они бесполезны и суетны.

Еретика, после первого и второго вразумления, отвращайся,

зная, что таковой развратился и грешит, будучи самоосужден.

Когда пришлю к тебе Артему или Тихика, поспеши прийти ко мне в Никополь, ибо я положил там провести зиму.

Зину законника и Аполлоса позаботься отправить так, чтобы у них ни в чем не было недостатка.

Пусть и наши учатся упражняться в добрых делах, в удовлетворении необходимым нуждам, дабы не были бесплодны.

Приветствуют тебя все находящиеся со мною. Приветствуй любящих нас в вере. Благодать со всеми вами. Аминь.

Церковнославянский (рус)

Ты́ же глаго́ли, я́же подоба́етъ здра́вому уче́нiю:

ста́рцемъ тре́звеннымъ бы́ти, че́стнымъ, цѣлому́дреннымъ, здра́вствующымъ вѣ́рою, любо́вiю, терпѣ́нiемъ:

ста́рицамъ та́кожде во украше́нiи столѣ́пнымъ, не клевети́вымъ, не вину́ мно́гу порабоще́ннымъ, доброучи́телнымъ,

да уцѣлому́дрятъ ю́ныя, мужелю́бицамъ бы́ти, чадолю́бицамъ,

цѣлому́дреннымъ, чи́стымъ, до́мы до́брѣ пра́вящымъ, благи́мъ, покаря́ющымся свои́мъ муже́мъ, да не сло́во Бо́жiе ху́лится:

ю́ношы та́кожде моли́ цѣлому́дрствовати.

О все́мъ [же] са́мъ себе́ подава́я о́бразъ до́брыхъ дѣ́лъ, во уче́нiи незави́стное {цѣ́лость}, че́стность, нетлѣ́нiе,

сло́во здра́вое, незазо́рное, да проти́вный посрами́тся, ничто́же имѣ́я глаго́лати о на́съ уко́рно.

Рабы́, свои́мъ господе́мъ повинова́тися, во все́мъ благоуго́днымъ бы́ти, не прекосло́внымъ,

не краду́щымъ, но вѣ́ру вся́ку явля́ющымъ бла́гу, да уче́нiе Спаси́теля на́шего Бо́га украша́ютъ во все́мъ.

[Зач. 302А.] Яви́ся бо благода́ть Бо́жiя спаси́телная всѣ́мъ человѣ́комъ,

наказу́ющи на́съ, да отве́ргшеся нече́стiя и мiрски́хъ по́хотей, цѣлому́дренно и пра́ведно и благочестно поживе́мъ въ ны́нѣшнемъ вѣ́цѣ,

жду́ще блаже́ннаго упова́нiя и явле́нiя сла́вы вели́каго Бо́га и Спа́са на́шего Иису́са Христа́,

И́же да́лъ е́сть Себе́ за ны́, да изба́витъ ны́ от вся́каго беззако́нiя и очи́ститъ Себѣ́ лю́ди избра́нны, ревни́тели до́брымъ дѣло́мъ.

Сiя́ глаго́ли, и моли́, и обли́чай со вся́кимъ повелѣ́нiемъ, да никто́же тя́ преоби́дитъ {презира́етъ}.

Воспомина́й тѣ́мъ нача́лствующымъ и владѣ́ющымъ повинова́тися и покаря́тися, и ко вся́кому дѣ́лу бла́гу гото́вымъ бы́ти:

ни еди́наго ху́лити, не сварли́вымъ бы́ти, но ти́химъ, вся́ку явля́ющымъ кро́тость ко всѣ́мъ человѣ́комъ.

Бѣ́хомъ бо иногда́ и мы́ несмы́сленни, и непокори́ви, и прельще́ни, рабо́тающе похоте́мъ и сласте́мъ разли́чнымъ, въ зло́бѣ и за́висти живу́ще, ме́рзцы [су́ще и] ненави́дяще дру́гъ дру́га.

Егда́ же благода́ть и человѣколю́бiе яви́ся Спа́са на́шего Бо́га,

не от дѣ́лъ пра́ведныхъ, и́хже сотвори́хомъ мы́, но по Свое́й Его́ ми́лости, спасе́ на́съ ба́нею пакибытiя́ и обновле́нiя Ду́ха Свята́го,

Его́же излiя́ на на́съ оби́лно Иису́съ Христо́мъ, Спаси́телемъ на́шимъ,

да оправди́вшеся благода́тiю Его́, наслѣ́дницы бу́демъ по упова́нiю жи́зни вѣ́чныя.

[Зач. 302Б.] [Ча́до Ти́те,] вѣ́рно сло́во, и о си́хъ хощу́ тя́ извѣща́ти {утверди́ти}, да пеку́тся до́брымъ дѣло́мъ прилѣжа́ти вѣ́ровавшiи Бо́гу: сiя́ су́ть поле́зна человѣ́комъ и добра́.

Бу́ихъ же стяза́нiй и родосло́вiй и рве́нiй и сва́ровъ зако́нныхъ отступа́й: су́ть бо неполе́зны и су́етны.

Еретика́ человѣ́ка по пе́рвомъ и вторѣ́мъ наказа́нiи отрица́йся,

вѣ́дый, я́ко разврати́ся таковы́й, и согрѣша́етъ, и е́сть самоосужде́нъ.

Егда́ послю́ Арте́му къ тебѣ́ или́ Тихи́ка, потщи́ся прiити́ ко мнѣ́ въ Никопо́ль: та́мо бо суди́хъ озимѣ́ти.

Зи́ну зако́нника и Аполло́са ско́ро предпосли́, и да ничто́же и́мъ ску́дно бу́детъ.

Да уча́тся же и на́ши до́брымъ дѣло́мъ прилѣжа́ти въ ну́жная тре́бованiя, да не бу́дутъ безпло́дни.

Цѣлу́ютъ тя́ со мно́ю су́щiи вси́. Цѣлу́й лю́бящыя ны́ въ вѣ́рѣ. Благода́ть со всѣ́ми ва́ми. Ами́нь.
Коне́цъ посла́нiю е́же къ Ти́ту: и́мать въ себѣ́ главы́ 3, зача́лъ же церко́вныхъ 3.

Грузинский (древн.)

Языки

ხოლო შენ იტყოდე, რომელი შუენის სიცოცხლისა მას მოძღურებასა:

ხუცესნი ფრთხილ იყვნედ, ღირს, წმიდა, ცოცხალ სარწმუნოებითა, სიყუარულითა, მოთმინებითა;

მოხუცებულნი დედანი ეგრეთვე დაწყნარებულებითა შუენიერ, ნუ მასმენელ, ნუ ღჳნოსა ფრიადსა მორჩილ, კეთილის მოძღუარ,

რაჲთა განაბრძნობდენ ჭაბუკთა მათ ქმართ მოყუარე ყოფად, შვილთ მოყუარე,

წმიდა, უბიწო, სახლის მპყრობელ, სახიერ, დამორჩილებულ თჳსთა ქმართა, რაჲთა არა სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ იგმობვოდის.

ჭაბუკთა მამათა ეგრეთვე ჰლოცევდ, რაჲთა წმიდა იყვნენ.

ყოვლისათჳსვე თავსა შენსა სახედ მისცემდი კეთილთა საქმეთა, მოძღურებასა მას შინა უხრწნელებაჲ, ღირსებაჲ, განურყუნელობაჲ,

სიტყუაჲ ცოცხალი, უგმობელი, რაჲთა წინააღმდგომსა მას ჰრცხუენოდის და რაჲთა არა აქუნდეს ჩუეენდა მომართ სიტყუად ბოროტისა.

მონანი თჳსთა უფალთა დაემორჩილნედ და ყოველსა შინა სათნო ეყვნედ, ნუ სიტყჳს-მგებელ.

ნუ მომხუეჭელ, არამედ ყოველსავე სარწმუნოებასა აჩუენებედ კეთილსა, რაჲთა მოძღურებაჲ იგი მაცხოვრისა ჩუენისა ღმრთისაჲ შეამკონ ყოვლითა.

რამეთუ გამოჩნდა მადლი იგი ღმრთისაჲ მაცხოვრად ყოველთა კაცთა

სამოძღურებელად ჩუენდა, რაჲთა უარ-ვყოთ უღმრთოებაჲ და სოფლისა გულის თქუმაჲ, სიწმიდით და სიმართლით და ღმრთის მსახურებით ვცხოვნდებოდით ამას სოფელსა

და მოველოდით ნეტარსა მას სასოებასა და გამოჩინებასა დიდებასა დიდისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა,

რომელმან-იგი მისცა თავი თჳსი ჩუენთჳს, რაჲთა მიჴსნნეს ჩუენ ყოვლისაგან ურჩულოებისა და განმწმიდნეს თავისა თჳსისა ერად მოგებულად, მობაძავად კეთილთა საქმეთა.

ამას ეტყოდე და ნუგეშის-სცემდ და ამხილებდ ყოვლითა ბრძანებითა, ნუმცა ვინ შეურაცხ-გყოფს შენ.

მოაჴსენებდ მათ მთავრობათა და ჴელმწიფეთა დამორჩილებად და სარწმუნო-ყოფად და რაჲთა ყოვლისა მიმართ საქმისა კეთილისა განმზადებულ იყვნენ,

ნუმცა ვის ჰგმობენ, ულალვენ იყვნედ, სახიერ, ყოველსავე აჩუენებედ სიმშჳდესა ყოველთა მიმართ კაცთა.

რამეთუ ვიყვენით ოდესმე ჩუენცა უცნობელ და ურჩ, შეცთომილ და ვჰმონებდით გულის თქუმათა და გემოთა მრავალთა, უკეთურებასა და შურსა შინა ვიყვენით, შემაწუხებელ და მოძულე ურთიერთარს.

ხოლო რაჟამს სიტკბოებაჲ და კაცთ მოყუარებაჲ გამოჩნდა მაცხოვრისა ჩუენისა ღმრთისაჲ,

არა საქმეთაგან სიმართლისათა, რომელნი-იგი ვქმნენით ჩუენ, არამედ წყალობითა თჳსითა მიჴსნნა ჩუენ, ბანითა მით მეორედ შობისაჲთა, განახლებითა სულისა წმიდისაჲთა,

რომელი-იგი მოჰფინა ჩუენ ზედა მდიდრად იესუ ქრისტეს მიერ, მაცხოვრისა ჩუენისა,

რაჲთა განვმართლდეთ მადლითა მით მისითა და მკჳდრ ვიქმნნეთ სასოებასა მას ცხორებისა საუკუნოჲსასა.

სარწმუნო არს სიტყუაჲ; და მათთჳსცა მნებავს შენდა განმტკიცებად, რაჲთა ზრუნვიდენ კეთილთა საქმეთა ზედა დგომად მორწმუნენი ღმრთისანი: რამეთუ ესე არს კეთილ და სარგებელ კაცთა.

ხოლო სიცოფისათა მათ ძიებათა და ტომის რაცხათა და ჴდომათა და ლალვათა შჯულისათა განეშორე, რამეთუ არიან ურგებ და ამაო.

მწვალებელსა კაცსა შემდგომად ერთისა და ორისა სწავლისა განეშორე.

უწყოდე, რამეთუ გარდაგულარძნილ არს ეგევითარი იგი და ცოდავს და არს იგი თჳთ დაშჯილ.

ოდეს მოვავლინო შენდა არტემან ანუ ტჳქიკოს, ისწრაფე მოსლვად ჩემდა ნიკოპოლის, რამეთუ მუნ ვირჩიე დაზამთრებაჲ.

ზინან შჯულის მწერალი და აპოლო ადრე წარმოგზავნენ, და ნუმცა რაჲ აკლს მათ.

ისწავებდედ ჩუენნიცა იგი კეთილისა საქმესა წარდგინებად საჭიროთა მათთჳს საჴმართა, რაჲთა არა იყვნენ უნაყოფო.

გიკითხვენ შენ ჩემ თანანი ყოველნი. კითხვაჲ არქუ, რომელნი გუყუარობენ ჩუენ სარწმუნოებით.
მადლი თქუენ ყოველთა თანა. ამინ.