Скрыть

Тові́тъ, Глава 11

Толкования
11:1
11:2
11:3
11:4
11:5
11:6
11:7
11:8
11:9
11:10
11:11
11:12
11:13
11:14
11:15
11:16
11:17
11:18
11:19
Церковнославянский (рус)
И рече́ Рафаи́лъ ко тові́и: не вѣ́си ли, бра́те, ка́ко оста́вилъ еси́ отца́ тво­его́?
предтеце́мъ предъ жено́ю тво­е́ю и угото́ваимъ до́мъ:
воз­ми́ же въ ру́ку же́лчь ры́бiю. И по­идо́ста, и ку́пно и́де пе́съ вслѣ́дъ и́хъ.
А́н­на же сѣдя́ше обзира́ющи на пути́ сы́на сво­его́.
И усмотри́ его́ гряду́ща и рече́ отцу́ его́: се́, сы́нъ мо́й гряде́тъ и человѣ́къ поше́дый съ ни́мъ.
А Рафаи́лъ рече́: вѣ́мъ а́зъ, тові́е, я́ко от­ве́рзетъ о́чи оте́цъ тво́й:
ты́ у́бо пома́жи же́лчiю на очесе́хъ его́, и угрызе́нъ отре́тъ, и от­ве́рзетъ бѣ́льма, и у́зритъ тя́.
И при­­те́кши а́н­на нападе́ на вы́ю сы́на сво­его́ и рече́ ему́: ви́дѣхъ тя́, ча́до,от­ны́нѣ да умру́. И пла́кастася о́ба.
Тови́тъ же исхожда́­ше ко две́ремъ и преткну́ся. Сы́нъ же его́ при­­тече́ къ нему́
и подъя́ отца́ сво­его́ и посы́па же́лчь на очеса́ отца́ сво­его́, глаго́ля: дерза́й, о́тче.
Егда́ же огрызе́на бы́ша, отре́ о́чи сво­и́,
и от­рто́шася от­ у́гловъ оче́съ его́ бѣ́льма, и ви́дѣвъ сы́на сво­его́, нападе́ на вы́ю его́
и пла́кася и рече́: благослове́нъ еси́, Бо́же, и благослове́но и́мя твое́ во вѣ́ки, и благослове́ни вси́ святі́и тво­и́ а́нгели,
я́ко наказа́лъ еси́ и поми́ловалъ еси́ мя́: се́, ви́жду тові́ю сы́на мо­его́. И вни́де сы́нъ его́ ра́дуяся, и воз­вѣсти́ отцу́ сво­ему́ вели́чiя бы́в­шая ему́ въ миді́и.
И изы́де Тови́тъ во срѣ́тенiе невѣ́стки сво­ея́ ра́дуяся и благословя́ Бо́га, ко врато́мъ Ниневі́и. И чудя́хуся ви́дящiи его́ гряду́ща, я́ко прозрѣ́.
И Тови́тъ исповѣ́дашеся предъ ни́ми, я́ко поми́лова его́ Бо́гъ. И егда́ прибли́жися Тови́тъ къ Са́ррѣ невѣ́стцѣ сво­е́й, благослови́ ю́, глаго́ля: прiиди́ здра́ва, дщи́: благослове́нъ Бо́гъ, и́же при­­веде́ тя́ къ на́мъ, и оте́цъ тво́й и ма́ти твоя́. И бы́сть ра́дость всѣ́мъ су́щымъ въ Ниневі́и бра́тiямъ его́.
И прiи́де Ахiа́харъ, и насва́съ сы́нъ бра́та его́,
и бы́сть бра́къ тові́и съ весе́лiемъ дні́й се́дмь.
Синодальный
И сказал Рафаил Товии: ты знаешь, брат, в каком положении ты оставил отца твоего;
пойдем вперед, прежде жены твоей, и приготовим помещение;
а ты возьми в руку и желчь рыбью. И пошли; за ними побежала и собака.
Между тем Анна сидела, высматривая на дороге сына своего,
и, заметив, что он идет, сказала отцу его: вот, идет сын твой и человек, отправившийся с ним.
Рафаил сказал: я знаю, Товия, что у отца твоего откроются глаза;
ты только помажь желчью глаза его, и он, ощутив едкость, оботрет их, и спадут бельма, и он увидит тебя.
Анна, подбежав, бросилась на шею к сыну своему и сказала ему: увидела я тебя, дитя мое, – теперь мне хотя умереть. И оба заплакали.
А Товит пошел к дверям и споткнулся, но сын его поспешил к нему, и поддержал отца своего,
и приложил желчь к глазам отца своего, и сказал: ободрись, отец мой!
Глаза его заело, и он отер их,
и снялись с краев глаз его бельма. Увидев сына своего, он пал на шею к нему
и заплакал и сказал: благословен Ты, Боже, и благословенно имя Твое вовеки, и благословенны все святые Ангелы Твои!
Потому что Ты наказал и помиловал меня. Вот, я вижу Товию, сына моего. – И вошел сын его радостно и рассказал отцу своему о чудных делах, бывших с ним в Мидии.
И вышел Товит навстречу невестке своей к воротам Ниневии, радуясь и благословляя Бога. Видевшие, что он идет, удивлялись, как он прозрел.
И Товит исповедал пред ними, что Бог помиловал его. Когда подошел Товит к Сарре, невестке своей, благословил ее и сказал: здравствуй, дочь моя! Благословен Бог, Который привел тебя к нам, и благословенны отец твой и мать твоя! Обрадовались и все братья его в Ниневии.
И пришел Ахиахар и Насвас, племянник его,
и весело праздновали брак Товии семь дней.
Грузинский
უთხრა ტობიას რაფაელმა: ხომ იცი, ძმაო, რა დღეში დატოვე მამაშენი?
გავუსწროთ წინ შენს ცოლს და შევამზადოთ შინაურები.
გეჭიროს ხელში თევზის ნაღველი. წავიდნენ და ძაღლიც მისდევდათ უკან.
ხანა კი იჯდა და გაჰყურებდა გზას შვილის მოლოდინში.
იგრძნო მისი მოახლოება და უთხრა მის მამას: აჰა, მოდის შენი შვილი და კაცი მოჰყვება თან.
თქვა რაფაელმა: ვიცი, დღეს აეხილება თვალები მამაშენს.
წაუსვი ნაღველი თვალებზე და როცა შეაწუხებს, მოიხოკავს და მოსცილდება ლიბრი და დაგინახავს.
სირბილით მიეგება ხანა, მოეხვია ყელზე თავის შვილს და უთხრა: რაკი გიხილე, შვილო, ახლა თუნდაც მოვკვდე. და ატირდნენ ორივენი.
ტობითი მოადგა კარს და წაბორძიკდა, ხოლო შვილმა მიირბინა მასთან.
წამოაყენა მამა და დააწვეთა ნაღველი თვალებზე და უთხრა: გამხნევდი, მამაჩემო.
აეწვა თვალები და მოიხოკა თუ არა, მოსცილდა გუგებს ლიბრი.
როგორც კი დაინახა თავისი ძე, მოეხვია ყელზე და ატირდა, და თქვა:
კურთხეულ ხარ, ღმერთო, კურთხეულია სახელი შენი უკუნისამდე, კურთხეულ არიან შენი წმიდა ანგელოზები, რადგან შემაჭირვეს და შემიწყალეს მე. აჰა, ვხედავ ტობიას, ჩემს ძეს.
შევიდა მათი ძე გახარებული და აუწყა მამამისს საკვირველი ამბები, რაც მიდიაში გადახდა.
გამოვიდა ტობითი თავის რძლის დასახვედრად ნინევის კარიბჭესთან, გახარებული და ღვთის განმადიდებელი, და უკვირდა ყველას მის დამნახველს, თვალხილული რომ მოდიოდა გზაზე. აღიარა ტობითმა მათ წინაშე, რომ შეიწყალა იგი ღმერთმა.
რომ მიუახლოედა სარას, თავის რძალს, უთხრა: მშვიდობით მოგვიხველ, ასულო. კურთხეულია ღმერთი, რომელმაც მოგიყვანა ჩვენთან, კურთხეულ იყვნენ მამაშენი და დედაშენი.
მაშინ მიეცა დიდი სიხარული ნინევეს ყველა მკვიდრს, ტობითის მოძმეებს.
მოვიდნენ აქიაქაროსი და ნასბასი, მისი ძმისწული, და შვიდ დღეს ზეიმობდნენ სიხარულით ტობიას ქორწილს.
Tobias jõuab koju
Siis ta läks teele ja olles jõudnud Niineve lähedale, ütles Raafael Tobiasele:
„Kas sa ei mäleta, mu vend, missugusesse olukorda sa jätsid oma isa?
Ruttame ette sinu naisest ja seame maja korda!
Ja võta kala sapp kaasa!” Nad läksid siis edasi ja koer käis nende kannul.
Hanna aga istus, silmitsedes oma poja tuleku teed.
Kui ta märkas teda tulevat, siis ta ütles tema isale: „Vaata, sinu poeg tuleb, ja mees, kes läks koos temaga!”
Ja Raafael ütles: „Mina tean, et su isa teeb silmad lahti!
Võia siis sapiga tema silmi, ja kui kipitab, siis ta hõõrub neid, valged laigud kaovad ja ta näeb sind!”
Hanna jooksis tulijaile vastu, kaelustas oma poega ja ütles talle: „Mina olen sind näinud, mu laps, nüüd ma võin surra!” Ja nad mõlemad nutsid.
Toobit näeb jälle
Toobit läks siis ukse juurde ja komistas. Aga poeg jooksis temale vastu
ja haaras oma isa käest kinni ning tilgutas sappi isa silmadesse, üteldes: „Ole rahulik, isa!”
Aga kui silmad kipitasid, siis Toobit hõõrus neid ja tema silma nurkadest eraldusid valged laigud.
Nähes nüüd oma poega, kaelustas ta teda, nuttis ja ütles:
„Ole kiidetud, Jumal, olgu igavesti kiidetud sinu nimi ja olgu kiidetud kõik sinu pühad inglid! Sest sina oled mind karistanud, aga oled minu peale ka halastanud. Vaata, ma näen oma poega Tobiast!”
Tema poeg läks siis rõõmsana sisse ja jutustas isale neist suurist asjust, mis Meedias olid temale sündinud.
Ja Toobit läks välja Niineve väravasse oma miniale vastu, rõõmustades ja Jumalat kiites. Ja kes nägid teda käimas, imestasid, et ta jälle näeb. Toobit tunnistas nende ees, et Jumal oli tema peale halastanud.
Ja kui Toobit jõudis oma minia Saara juurde, siis ta õnnistas teda, üteldes: „Ole terve tulemast, tütar! Kiidetud olgu Jumal, kes sinu on saatnud meie juurde, nõndasamuti su isa ja ema!”
Ja kõigil tema vendadel Niineves oli suur rõõm.
Saabusid ka tema vennapoeg Ahhiahharos ja Naadab. Ja Tobiase pulmi peeti seitse päeva rõõmsasti.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible