и рече́ши къ ни́мъ: си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: обрати́теся ко мнѣ́, глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, и обращу́ся къ ва́мъ, глаго́летъ Госпо́дь си́лъ.

И не бу́дите, я́коже отцы́ ва́ши, и́хже облича́ху проро́цы пре́жнiи, глаго́люще: си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: отврати́теся от путі́й ва́шихъ лука́выхъ и от начина́нiй ва́шихъ злы́хъ: и не послу́шаша и не вня́ша послу́шати мене́, глаго́летъ Госпо́дь [Вседержи́тель].

Отцы́ ва́ши гдѣ́ су́ть и проро́цы? еда́ во вѣ́къ поживу́тъ?

Оба́че словеса́ моя́ и зако́ны моя́ прiе́млете, ели́ка а́зъ заповѣ́даю въ Ду́сѣ мое́мъ рабо́мъ мои́мъ проро́комъ, и́же пости́гнуша отце́въ ва́шихъ. И отвѣща́ша и рѣ́ша: я́коже уста́ви Госпо́дь Вседержи́тель сотвори́ти на́мъ по путе́мъ на́шымъ и по начина́ниемъ на́шымъ, та́ко сотвори́ на́мъ.

Въ два́десять четве́ртый первагона́десять ме́сяца, се́й е́сть ме́сяцъ Сава́тъ, во второ́е лѣ́то, при да́рiи, бы́сть сло́во Госпо́дне ко Заха́рiи Варахі́ину, сы́ну Аддо́ву, проро́ку, глаго́ля:

ви́дѣхъ но́щiю, и се́, му́жъ всѣ́дъ на коня́ ры́жа, и се́й стоя́ше между́ гора́ми осѣня́ющими, и за ни́мъ ко́ни ры́жы и сѣ́ри, и пе́стри и бѣ́ли,

и рѣ́хъ: что́ сі́и, го́споди? И рече́ ко мнѣ́ а́нгелъ глаго́ляй во мнѣ́: а́зъ покажу́ ти, что́ су́ть сiя́.

И отвѣща́ му́жъ стоя́й между́ гора́ми и рече́ ко мнѣ́: сі́и су́ть, и́хже посла́ Госпо́дь объити́ зе́млю.

И отвѣща́ша а́нгелу Госпо́дню стоя́щему между́ гора́ми и рѣ́ша: обыдо́хомъ всю́ зе́млю, и се́, вся́ земля́ населе́на е́сть и молчи́тъ.

И отвѣща́ а́нгелъ Госпо́день и рече́: Го́споди Вседержи́телю, доко́лѣ не и́маши поми́ловати Иерусали́ма и гра́ды Иу́довы, я́же презрѣ́лъ еси́, сiе́ седмьдеся́тое лѣ́то?

И отвѣща́ Госпо́дь Вседержи́тель а́нгелу глаго́лющему во мнѣ́ глаго́лы добры́ и словеса́ утѣ́шна.

И рече́ ко мнѣ́ а́нгелъ глаго́ляй во мнѣ́: возопі́й глаго́ля: си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: ревнова́хъ по Иерусали́му и Сiо́ну рве́нiемъ вели́кимъ,

и гнѣ́вомъ ве́лiимъ а́зъ гнѣ́ваюся на язы́ки напа́дающыя: зане́ а́зъ у́бо прогнѣ́вахся ма́ло, они́ же налего́ша во зла́я.

Сего́ ра́ди си́це глаго́летъ Госпо́дь: обращу́ся ко Иерусали́му щедро́тами, и хра́мъ мо́й сози́ждется въ не́мъ, глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель, и мѣ́ра протя́гнется во Иерусали́мѣ еще́.

И рече́ ко мнѣ́ а́нгелъ глаго́ляй во мнѣ́: еще́ возопі́й глаго́ля: си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: еще́ прелiя́тися и́мутъ гра́ди благи́ми, и поми́луетъ Госпо́дь еще́ Сiо́на и избере́тъ еще́ Иерусали́ма.

И возведо́хъ о́чи мои́ и ви́дѣхъ, и се́, четы́ри ро́зи,

и рѣ́хъ ко а́нгелу глаго́лющему во мнѣ́: что́ су́ть сiя́, го́споди? И рече́ ко мнѣ́: сі́и ро́зи расточи́вшiи Иу́ду и Изра́иля и Иерусали́ма.

И показа́ ми Госпо́дь четы́ри древодѣ́ля.

И рѣ́хъ: что́ сі́и гряду́тъ сотвори́ти, [го́споди]? И рече́: сі́и ро́зи расточи́вшiи Иу́ду, и Изра́иля сокруши́ша, и никто́же от ни́хъ воздви́же главы́: и изыдо́ша сі́и поостри́ти я́ въ рука́хъ свои́хъ четы́ри ро́зи, язы́цы вознося́щiи ро́гъ на зе́млю Госпо́дню, е́же расточи́ти ю́.

И обрати́хся и возведо́хъ о́чи мои́ и ви́дѣхъ, и се́, четы́ри колесни́цы исходя́щыя изъ среди́ны двои́хъ го́ръ, го́ры же тѣ́ бѣ́ша го́ры мѣ́дяны:

въ колесни́цѣ пе́рвѣй ко́ни ры́жы, и въ колесни́цѣ вторѣ́й ко́ни вра́ни,

и въ колесни́цѣ тре́тiей ко́ни бѣ́ли, и въ колесни́цѣ четве́ртѣй ко́ни пе́стри ско́ри.

И отвѣща́хъ и рѣ́хъ ко а́нгелу глаго́лющему во мнѣ́: что́ су́ть сiя́, го́споди?

И отвѣща́ а́нгелъ глаго́ляй во мнѣ́ и рече́: сiя́ су́ть четы́ри вѣ́три небе́снiи, и́же исхо́дятъ предста́ти Го́споду всея́ земли́.

Въ не́йже бѣ́ху ко́ни вра́ни, исхожда́ху на зе́млю сѣ́верскую, и бѣ́лiи исхожда́ху вслѣ́дъ и́хъ, и пе́стрiи исхожда́ху на зе́млю ю́жную,

и ско́рiи исхожда́ху и озира́ху е́же объити́ зе́млю. И рече́: иди́те, обыди́те зе́млю. И обыдо́ша зе́млю.

И возопи́ и рече́ ко мнѣ́ глаго́ля: се́, исходя́щiи на зе́млю сѣ́верскую упоко́иша я́рость мою́ на земли́ сѣ́верстѣй.

И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:

прiими́, я́же от плѣ́на от князе́й и от ключи́мыхъ его́ и от разумѣ́вшихъ его́, и вни́деши ты́ въ де́нь о́нъ въ до́мъ Иосі́и софо́нiина, гряду́щаго от Вавило́на,

и прiи́меши сребро́ и зла́то, и сотвори́ши вѣнцы́, и возложи́ши на главу́ Иису́су Иоседе́кову, иере́ю вели́кому,

и рече́ши къ нему́: си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: се́, му́жъ, восто́къ и́мя ему́, и подъ ни́мъ возсiя́етъ, и сози́ждетъ хра́мъ Госпо́день:

и то́й прiи́метъ добродѣ́тель, и ся́детъ и возоблада́етъ на престо́лѣ свое́мъ, и бу́детъ иере́й одесну́ю его́, и совѣ́тъ ми́ренъ бу́детъ между́ обѣ́ма,

а вѣне́цъ бу́детъ терпя́щымъ и ключи́мымъ ему́ и разумѣ́вшымъ его́, и въ благода́ть сы́ну софо́нiину, и въ псало́мъ во хра́мѣ Госпо́дни:

и издале́ча от си́хъ прiи́дутъ и сози́ждутъ во хра́мѣ Госпо́дни, и уразумѣ́ете, я́ко Госпо́дь Вседержи́тель посла́ мя къ ва́мъ: и бу́детъ, а́ще слу́шающе послу́шаете гла́са Го́спода Бо́га ва́шего.

И бы́сть въ четве́ртое лѣ́то, при да́рiи цари́, бы́сть сло́во Госпо́дне ко Заха́рiи въ четве́ртый ме́сяца девя́таго, и́же е́сть хаселе́въ.

И посла́ въ Веѳи́ль сараса́ръ и Арвесее́ръ ца́рь и му́жiе его́ моли́ти Го́спода,

глаго́ля ко свяще́нникомъ, и́же во хра́мѣ Го́спода [Бо́га] Вседержи́теля, и проро́комъ, глаго́ля: а́ще вни́де здѣ́ въ пя́тый ме́сяцъ святы́ня, [пла́чя или́ постя́ся,] я́коже сотвори́хъ уже́ мно́га лѣ́та.

И бы́сть сло́во Го́спода Вседержи́теля ко мнѣ́ глаго́ля:

рцы́ ко всѣ́мъ лю́демъ земли́ и ко свяще́нникомъ глаго́ля: а́ще пости́стеся или́ плачево́пльствисте въ пяти́нахъ или́ седми́нахъ [ме́сяца], и се́, се́дмьдесятъ лѣ́тъ, посто́мъ ли пости́стеся ми́?

и а́ще я́сте или́ пiете́, не вы́ ли я́сте и пiете́?

Не сiя́ ли су́ть словеса́, я́же глаго́ла Госпо́дь рука́ми проро́ковъ пре́жнихъ, егда́ бѣ́ Иерусали́мъ населе́нъ и гобзу́ющь, и гра́ди его́ о́крестъ, и наго́рная и подо́льная населе́на бя́ху?

И бы́сть сло́во Госпо́дне ко Заха́рiи глаго́ля:

си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: су́дъ пра́веденъ суди́те и ми́лость и щедро́ты твори́те кі́йждо ко бра́ту своему́,

а вдови́цы и си́ра, и прише́лца и убо́га не наси́льствуйте, и зло́бы кі́йждо бра́та своего́ да не по́мнитъ въ сердца́хъ свои́хъ.

И не покори́шася, е́же внима́ти, и да́ша плещы́ презира́ющыя, и ушеса́ своя́ отяготи́ша, е́же не слы́шати,

и се́рдце свое́ учини́ша непокори́во, не послу́шати зако́на моего́ и слове́съ, я́же посла́ Госпо́дь Вседержи́тель Ду́хомъ свои́мъ руко́ю проро́ковъ пре́жнихъ: и бы́сть гнѣ́въ вели́кiй от Го́спода Вседержи́теля.

И бу́детъ, я́коже рече́, и не услы́шаша его́: си́це возопiю́тъ, и не и́мамъ услы́шати, глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель:

и отве́ргу я́ во вся́ язы́ки, и́же не разумѣ́ша, и земля́ запустѣ́етъ послѣди́ и́хъ от проходя́щаго и от возвраща́ющагося: и учини́ша избра́нную зе́млю въ запустѣ́нiе.

Синодальный

1 Слово Господне к Захарии. 2 «Обратитесь ко мне … и Я обращусь к вам». 7 Видение разного цвета коней, 18 четырех рогов и четырех рабочих.

В восьмом месяце, во второй год Дария, было слово Господне к Захарии, сыну Варахиину, сыну Аддову, пророку:

прогневался Господь на отцов ваших великим гневом,

и ты скажи им: так говорит Господь Саваоф: обратитесь ко Мне, говорит Господь Саваоф, и Я обращусь к вам, говорит Господь Саваоф.

Не будьте такими, как отцы ваши, к которым взывали прежде бывшие пророки, говоря: «так говорит Господь Саваоф: обратитесь от злых путей ваших и от злых дел ваших»; но они не слушались и не внимали Мне, говорит Господь.

Отцы ваши – где они? да и пророки, будут ли они вечно жить?

Но слова Мои и определения Мои, которые заповедал Я рабам Моим, пророкам, разве не постигли отцов ваших? и они обращались и говорили: «как определил Господь Саваоф поступить с нами по нашим путям и по нашим делам, так и поступил с нами».

В двадцать четвертый день одиннадцатого месяца, – это месяц Шеват, – во второй год Дария, было слово Господне к Захарии, сыну Варахиину, сыну Аддову, пророку:

видел я ночью: вот, муж на рыжем коне стоит между миртами, которые в углублении, а позади него кони рыжие, пегие и белые, –

и сказал я: кто они, господин мой? И сказал мне Ангел, говоривший со мною: я покажу тебе, кто они.

И отвечал муж, который стоял между миртами, и сказал: это те, которых Господь послал обойти землю.

И они отвечали Ангелу Господню, стоявшему между миртами, и сказали: обошли мы землю, и вот, вся земля населена и спокойна.

И отвечал Ангел Господень и сказал: Господи Вседержителю! Доколе Ты не умилосердишься над Иерусалимом и над городами Иуды, на которые Ты гневаешься вот уже семьдесят лет?

Тогда в ответ Ангелу, говорившему со мною, изрек Господь слова благие, слова утешительные.

И сказал мне Ангел, говоривший со мною: провозгласи и скажи: так говорит Господь Саваоф: возревновал Я о Иерусалиме и о Сионе ревностью великою;

и великим негодованием негодую на народы, живущие в покое; ибо, когда Я мало прогневался, они усилили зло.

Посему так говорит Господь: Я обращаюсь к Иерусалиму с милосердием; в нем соорудится дом Мой, говорит Господь Саваоф, и землемерная вервь протянется по Иерусалиму.

Еще провозгласи и скажи: так говорит Господь Саваоф: снова переполнятся города Мои добром, и утешит Господь Сион, и снова изберет Иерусалим.

И поднял я глаза мои и увидел: вот четыре рога.

И сказал я Ангелу, говорившему со мною: что это? И он ответил мне: это роги, которые разбросали Иуду, Израиля и Иерусалим.

Потом показал мне Господь четырех рабочих.

И сказал я: что они идут делать? Он сказал мне так: эти роги разбросали Иуду, так что никто не может поднять головы своей; а сии пришли устрашить их, сбить роги народов, поднявших рог свой против земли Иуды, чтобы рассеять ее.

1 Видение четырех колесниц, выходящих из ущелья между двумя медными горами. 9 «Муж — имя ему ОТРАСЛЬ».

И опять поднял я глаза мои и вижу: вот, четыре колесницы выходят из ущелья между двумя горами; и горы те были горы медные.

В первой колеснице кони рыжие, а во второй колеснице кони вороные;

в третьей колеснице кони белые, а в четвертой колеснице кони пегие, сильные.

И, начав речь, я сказал Ангелу, говорившему со мною: что это, господин мой?

И отвечал Ангел и сказал мне: это выходят четыре духа небесных, которые предстоят пред Господом всей земли.

Вороные кони там выходят к стране северной и белые идут за ними, а пегие идут к стране полуденной.

И сильные вышли и стремились идти, чтобы пройти землю; и он сказал: идите, пройдите землю, – и они прошли землю.

Тогда позвал он меня и сказал мне так: смотри, вышедшие в землю северную успокоили дух Мой на земле северной.

И было слово Господне ко мне:

возьми у пришедших из плена, у Хелдая, у Товии и у Иедая, и пойди в тот самый день, пойди в дом Иосии, сына Софониева, куда они пришли из Вавилона,

возьми у них серебро и золото и сделай венцы, и возложи на голову Иисуса, сына Иоседекова, иерея великого,

и скажи ему: так говорит Господь Саваоф: вот Муж, – имя Ему ОТРАСЛЬ, Он произрастет из Своего корня и создаст храм Господень.

Он создаст храм Господень и примет славу, и воссядет, и будет владычествовать на престоле Своем; будет и священником на престоле Своем, и совет мира будет между тем и другим.

А венцы те будут Хелему и Товии, Иедаю и Хену, сыну Софониеву, на память в храме Господнем.

И издали придут, и примут участие в построении храма Господня, и вы узнаете, что Господь Саваоф послал меня к вам, и это будет, если вы усердно будете слушаться гласа Господа Бога вашего.

1 Народ молится Господу. 8 «Производите суд справедливый и оказывайте милость и сострадание».

В четвертый год царя Дария было слово Господне к Захарии, в четвертый день девятого месяца, Хаслева,

когда Вефиль послал Сарецера и Регем-Мелеха и спутников его помолиться пред лицем Господа

и спросить у священников, которые в доме Господа Саваофа, и у пророков, говоря: «плакать ли мне в пятый месяц и поститься, как я делал это уже много лет?»

И было ко мне слово Господа Саваофа:

скажи всему народу земли сей и священникам так: когда вы постились и плакали в пятом и седьмом месяце, притом уже семьдесят лет, для Меня ли вы постились? для Меня ли?

И когда вы едите и когда пьете, не для себя ли вы едите, не для себя ли вы пьете?

Не те же ли слова провозглашал Господь через прежних пророков, когда еще Иерусалим был населен и покоен, и города вокруг него, южная страна и низменность, были населены?

И было слово Господне к Захарии:

так говорил тогда Господь Саваоф: производи́те суд справедливый и оказывайте милость и сострадание каждый брату своему;

вдовы́ и сироты́, пришельца и бедного не притесняйте и зла друг против друга не мыслите в сердце вашем.

Но они не хотели внимать, отворотились от Меня, и уши свои отяготили, чтобы не слышать.

И сердце свое окаменили, чтобы не слышать закона и слов, которые посылал Господь Саваоф Духом Своим через прежних пророков; за то и постиг их великий гнев Господа Саваофа.

И было: как Он взывал, а они не слушали, так и они взывали, а Я не слушал, говорит Господь Саваоф.

И Я развеял их по всем народам, которых они не знали, и земля сия опустела после них, так что никто не ходил по ней ни взад, ни вперед, и они сделали вожделенную страну пустынею.

Грузинский

Языки

დარიოსის მეორე წლის მერვე თვეს იყო უფლის სიტყვა ზაქარიას მიმართ, ძისა ბერექიასი, ძისა ყიდოსი, წინასწარმეტყველისა.

რისხვით განურისხდა უფალი თქვენს მამა-პაპას.

უთხარი მათ, ასე ამბობს-თქო ცაბაოთ უფალი: მოიქეცით ჩემკენ, ამბობს ცაბაოთ უფალი, და მეც მოვიქცევი თქვენკენ, ამბობს ცაბაოთ უფალი.

ნუ იქნებით თქვენს მამა-პაპასავით, რომელთაც მოუწოდებდნენ წინანდელი წინასწარმეტყველნი, ასე ამბობსო ცაბაოთ უფალი: მიიქეცით თქვენი ბოროტი გზებიდან და ბოროტი საქმეებისგან! მაგრამ არ მისმენდნენ და არ მიგონებდნენ, ამბობს უფალი.

სადღა არიან თქვენი მამა-პაპანი და განა წინასწარმეტყველნიც საუკუნოდ ცოცხლობენ?

მაგრამ ჩემი სიტყვები და მცნებები, რომლებიც ვუანდერძე ჩემს მორჩილთ, წინასწარმეტყველთ, ხომ მისწვდა თქვენს მამა-პაპას? მოიქცნენ და თქვეს: როგორც განიზრახა ცაბაოთ უფალმა მოგვქცეოდა ჩვენი გზებისა და საქმეების გამო, ისე მოგვექცა ჩვენ.

მეთერთმეტე თვის, ანუ შებატის თვის, ოცდამეოთხე დღეს იყო უფლის სიტყვა ზაქარიას მიმართ, ძისა ბერაქიასი, ძისა ყიდოსი, წინასწარმეტველისა.

ვიხილე ღამით და აჰა, მხედარია წითელ ცხენზე და დგას იგი მურტის ხეთა შორის, ჩრდილში, მის უკან კი ცხენებია - წითლები, ზერდაგები და თეთრები.

ვთქვი, რა არის-მეთქი ესენი, ჩემო ბატონო? მითხრა ანგელოზმა, რომელიც მელაპარაკებოდა: მე გაჩვენებ, რა არიან ესენი.

ხმა გაიღო კაცმა, მდგარმა მურტის ხეთა შორის, და თქვა: ესენი არიან, რომლებიც მოავლინა უფალმა ქვეყნის შემოსავლელად.

მიუგეს უფლის ანგელოზს, მურტის ხეთა შორის მდგარს, და უთხრეს: შემოვიარეთ ქვეყანა და, აჰა, მშვიდად განისვენებს მთელი ქვეყანა.

მიუგო უფლის ანგელოზმა და თქვა: ცაბაოთ უფალო! როდემდის არ მოიღებ მოწყალებას იერუსალიმზე და იუდას ქალაქებზე, რომლებიც აგერ სამოცდაათი წელია შერისხული გყავს?

მიუგო უფალმა ანგელოზს, რომელიც მე მელაპარაკებოდა, კეთილი სიტყვები, ნუგეშის სიტყვები.

მითხრა ანგელოზმა, რომელიც მე მელაპარაკებოდა: მოუწოდე და თქვი, ასე ამბობს-თქო ცაბაოთ უფალი: დიდი შურით ვარ აღძრული იერუსალიმის და სიონის მიმართ;

დიდი რისხვით ვმრისხანებ თავგასულ ხალხზე; რადგან ოდნავ განვრისხდი და შეეწივნენ ისინი ბოროტებას.

ამიტომ ასე ამბობს უფალი: მოწყალებით მოვბრუნდი იერუსალიმისკენ; მასში აიგება ჩემი სახლი, ამბობს ცაბაოთ უფალი, და ლარი გადაიჭიმება იერუსალიმზე.

კიდევ მოუწოდე და თქვი, ასე ამბობს-თქო ცაბაოთ უფალი: კვლავ აივსება ჩემი ქალაქები დოვლათით და კვლავ შეიწყალებს უფალი სიონს და კვლავ აირჩევს იერუსალიმს.

ავახილე თვალები და, აჰა, ოთხი რქაა.

ვუთხარი ანგელოზს, რომელიც მე მელაპარაკებოდა: რა არის-მეთქი ესენი? მითხრა: ესენი რქებია, რომლებმაც გაფანტა იუდა, ისრაელი და იერუსალიმი.

და დამანახვა უფალმა ოთხი მჭედელი.

ვთქვი: რის გაკეთებას აპირებენ-მეთქი ესენი? ასე მითხრა: ესენი რქებია, რომლებმაც გაფანტა იუდა, ისე რომ არავის აუწევია თავი; ეს მჭედლები კი მოსულნი არიან მათ დასაშინებლად, იმ ხალხთა რქების დასახრელად, რომელთაც რქა აღუმართავთ იუდას ქვეყნის წინააღმდეგ მის გასაფანტავად.

კვლავ ავახილე თვალი და ვიხილე: აჰა, ოთხი ეტლი, ორ მთას შორის გამომავალი; მთები კი სპილენძისა იყო.

პირველ ეტლში წითელი ცხენები იყო, მეორე ეტლში შავი ცხენები;

მესამე ეტლში თეთრი ცხენები, მეოთხე ეტლში ამლაყები, ნისლისფერნი.

ხმა გავიღე და ვუთხარი ანგელოზს, რომელიც მლაპარაკობდა: რა არის-მეთქი ესენი, ჩემო ბატონო?

მომიგო ანგელოზმა და მითხრა: ცის ოთხი სულია ესენი, იმ ადგილიდან გამომავალნი, სადაც მთელი ქვეყნის უფლის წინაშე დგანან.

მათგან შავი ცხენები ჩრდილოეთის ქვეყნისკენ არიან გამოსულნი, თეთრები მათ უკან გამოვიდნენ და ამლაყები სამხრეთის ქვეყნისკენ მიდიან.

ნისლისფერნი გამოვიდნენ და ქვეყნის შემოვლა მოინდომეს. უთხრა: წადით, მოიარეთ ქვეყანა! და მოიარეს ქვეყანა.

დამიყვირა და ასე და ელაპარაკა: შეხედე, ჩრდილოეთის ქვეყნისკენ გასულებმა დააცხრეს ჩემი სული ჩრდილოეთის ქვეყანაში.

იყო უფლის სიტყვა ჩემს მომართ ნათქვამი:

აიღე ძღვენი გადასახლებულთაგან - ხელდაისგან, ტობიასგან, და იედაყიასგან და წადი დღესვე და შედი იოშია ცეფანიას ძის სახლში, სადაც ისინი მივიდნენ ბაბილონიდან.

გამოართვი ვერცხლი და ოქრო, გააკეთე გვირგვინი და დაადგი თავზე იესო დეჰოცადაკის ძეს, მღვდელმთავარს.

უთხარი, ასე ამბობს-თქო ცაბაოთ უფალი: აჰა, კაცი - მორჩია მისი სახელი; თავისი ადგილიდან აღმოცენდება და ააშენებს უფლის ტაძარს.

ის ააშენებს უფლის ტაძარს და იტვირთავს დიდებას, დაჯდება და იხელმწიფებს თავის ტახტზე; ის იქნება მღვდელი თავის ტახტზე და თანხმობა იქნება ამ ორთა შორის.

გვირგვინი ჰქონდეს ხელემს, გობიას, იედაყიას და ხენ ცეფენიას ძეს სამახსოვროდ უფლის ტაძარში.

შორსმყოფნი მოვლენ და ააშენებენ უფლის ტაძარს, მიხვდებით, რომ ცაბაოთ უფალმა მომავლინა თქვენთან. ეს მოხდება, თუ გაგონებით გაიგონებთ უფლის, თქვენი ღმერთის ხმას.

დარიოს მეფის მეოთხე წელს იყო უფლის სიტყვა ზაქარიას მიმართ მეცხრე თვის, ქისლესის, ოთხში.

გაგზავნა ბეთელის ხალხმა შარეცერი და რეგემ-მელექი მათი კაცებითურთ სამხვეწროდ უფლის წინაშე

და ცაბაოთ უფლის სახლის მღვდლებისთვის და წინასწარმეტყველთათვის შესაკითხავად: ვიტირო მეხუთე თვეს და ვიმარხულო, როგორც უკვე მრავალი წელია ვიქცევიო?

იყო ცაბაოთ უფლის სიტყვა ჩემს მომართ ნათქვამი:

უთხარი ქვეყნის მთელ ხალხს და მღვდლებს: როცა მარხულობდით და გლოვობდით მეხუთე და მეშვიდე თვეში ამ სამოცდაათი წლის მანძილზე, განა ჩემთვის მარხულობდით?

როცა ჭამთ და როცა სვამთ, განა თქვენთვის არა ჭამთ და თქვენთვის არა სვამთ?

განა ეს სიტყვები არ არის, უფალმა რომ გამოაცხადა წინანდელ წინასწარმეტყველთა პირით, როცა იერუსალიმი დასახლებული და უზრუნველი იყო, როცა მისი ქალაქები მის გარშემო, სამხრეთი (ნეგები) და დაბლობი (შეფელა) დასახლებული იყო?

იყო უფლის სიტყვა ზაქარიას მიმართ ნათქვამი:

ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი: ქმენით ჭეშმარიტი სამართალი, სიკეთით და მოწყალებით მოექეცით ერთმანეთს;

ქვრივს, ობოლს, ხიზანს, ღარიბ-ღატაკს ნუ დაჩაგრავთ; ბოროტს ნუ იზრახავთ თქვენს გულში ერთმანეთისთვის.

მაგრამ მათ არ ისურვეს ყურისგდება, წამოსწიეს ჯიუტი მხრები და ყურები დაიმძიმეს, რომ არ ესმინათ;

გული გაიქვავეს, რომ არ ესმინათ რჯული და სიტყვები, რომლებიც მოავლინა ცაბაოთ უფალმა თავისი სულით, წინანდელ წინასწარმეტყველთა პირით; ამიტომაც იყო დიდი რისხვა ცაბაოთ უფლისგან.

და როგორც ის უხმობდა და არ უსმენდნენ, ასევე არ ისმინა მათი, როცა უხმობდნენ მას, ამბობს ცაბაოთ უფალი.

გავფანტე ისინი ყველა ხალხს შორის, რომელსაც არ იცნობდნენ, და გატიალდა მიწა მათ შემდეგ; არავინ იყო მიმსვლელ-მომსვლელი და სანუკვარი ქვეყანა უდაბნოდ აქციეს.