Πρὸς τὸν πατριάρχην Ἀντιοχείας Μεθόδιον 16 ἀπριλίου 1848

Ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μου ἐπεύχομαι, ἵνα ὁ ἄγγελος φυλάττων τὴν ἀληθινὴν καὶ ἱερὰν ὀρθοδοξίαν ἐν πάσῃ τῇ Ἀνατολῇ ἐπιβλέψῃ ἐπ’ ὑψηλοῦ θρόνου του εἰς τὸ ποίμνιόν σας ὁμοῦ μὲ τὸν ποιμένα. Ἐγκαρδίως κατασπάζομαι τὴν ἀδελφότητα, περὶ τῆς ὁποίας οὑ σπανίως μὲ εἰδοποιήσατε. Κύριος ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν τῇ χάριτι αὐτοῦ φωτισάτω καὶ ζωοποιησάτω τοὺς Νικοδημήτας, διψῶντας τὴν δικαιοσύνην, καὶ ἐπιστρεψάτω αὐτοὺς εἰς αὐλὴν τῆς μητρὸς τῶν τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας. Γνωστὸν ὑμῖν καὶ αὐτοῖς ἔστω, ὅτι ἡ ἐξουσία τοῦ πάπα τῆς Ῥώμης κατ’ αὐτὰς ἤδη περιώρισται, καὶ ἰδοὺ πλησιάζεται ὁ καιρός, ὁπόταν ἡμεῖς ἢ οἱ ἀπόγονοί μας θέλουν ἰδεῖν ἐν τῇ Δύσει τοὺς πάπας καὶ ἀντιπάπας. Τότε τε θὰ ἐλθοῦν πένθος, κλαυθμὸς καὶ διχόνοια εἰς τοὺς Ῥωμαιοκαθολίκους. Ποῖον γὰρ ἐξ ἀμφοτέρων, πάπαν ἢ ἀντιπάπαν αὐτοὶ θέλουν γνωρίσαι δι’ ἰδικόν των δεσπότην; Ὁ νῦν πάπας τῆς Ῥώμης καταπατεῖ ὅλα, ὅσα ἔταξαν καὶ ἐτίμησαν οἱ προκάτοχοί του, ἡ δὲ ἐξουσία του κοντεύει νὰ πέσῃ εἰς τὸ λάσπι. Τίς μετὰ ταῦτα ἠμπορεῖ νὰ εἰπῇ, ὅτι ὁ πάπας τῆς Ῥώμης εἶναι ἀναμάρτητος καὶ παντοδύναμος ποιμὴν τῶν λαῶν; Κατ’ αὐτὰς ἀντάμωσα ἐν τῇ Ἱερουσαλὴμ τὸν πατριάρχην τῶν καθολίκων Μάξιμον καὶ ὁμίλησα μετ’ αὐτοῦ. Ὅταν δὲ πρὸς τοῖς ἄλλοις ἐδιήγησα αὐτῷ, ὅτι ἐπ’ ἡμερῶν τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀντιοχείας Ἀθανασίου καὶ Σιλβέστρου ἕνας ῥῶσσος, περίφημος περιηγητὴς Βασίλειος Μπάρσκη ἐπεριήγησε ὅλας τὰς πόλεις καὶ κώμας τὰς ἐν Συρίᾳ καὶ μὲ ἰδικὰ του μάτια εἶδε καὶ ἐπεριέγραψε τὴν τε ἀρχὴν Ῥωμαιοκαθολικισμοῦ καὶ τοὺς διωγμούς, τοὺς ὁποίους ὑπέφεραν οἱ ὀρθόδοξοι, τότε ὁ Μάξιμος ἀκούοντας αὐτὰ τὰ λόγια ἐσυγχύθηκε καὶ ἐκοκκίνειε τὸ πρόσωπόν του. Ἦτον φανερὸν πῶς ἡ συνείδησίς του εἰς αὐτὴν τὴν στιγμὴν τὸν ἔλεγξε διὰ τὰ ψεύματα, τὰ ὁποῖα αὐτὸς κηρύττει τοῖς ὀπαδοῖς του καθιζομένοις ἐν τῷ σκότει, ὅτι οἱ μὲν καθολικοὶ εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ ρίζα, οἱ δὲ ὀρθόδοξοι ἐξεσχίσθησαν ἀπὸ ἐκείνους. Ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει Ἱερουσαλὴμ βασιλεύει εἰρήνη ἀναμεταξὺ τῶν ὀρθοδόξων, λατίνων καὶ ἀρμενίων. Οἱ κατοικοῦντες ἐδῶ φραγκισκάνοι περιμένουν ἐρχομὸν τοῦ πρέσβεως τοῦ πάπα κυρ. Φερριέρι. Ὅταν δὲ αὐτὸς θὰ ἔλθῃ εἰς Χαλέππι καὶ θὰ εἰπεῖ τι περὶ τῶν πρωτείων τῶν λατίνων εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εἰς τὴν Βηθλεέμ, νὰ μὴν πιστεύσητε ἐς τοὺς λόγους του. Κατ’ αὐτὰς γὰρ ὁ πασᾶς τῆς Ἱερουσαλὴμ ἔλαβε ἀπὸ τὸν βηζὴρ τὸ γράμμα, ὁποῦ λέγει, ὅτι ἡ ὑψηλὴ Πόρτα δὲν δίδει κανένα πρωτεῖον, κανένα προνόμιον ἐς τοὺς λατίνους περισσότερον ἀπὸ ὀρθοδόξους, ἐὰν δὲ οἱ λατίνοι ἤθελαν καταπατήσει τοὺς ὀρθοδόξους, ἡ Πόρτα τοὺς διαφεντεύσει ὡς ἰδικοὺς ῥαϊάδας μὲ ὅλας τὰς δυνάμεις της. Πάντα δὲ αὐτὰ ἔγιναν κατὰ τὴν προστασίαν τοῦ βασιλέως ἡμῶν ἐνώπιον τοῦ πάπα καὶ τοῦ σουλτὰν τῆς Τουρκίας.