Πρὸς τὸν πατριάρχην ’Αντιοχείας Μεθόδιον 10 δεκεμβρίου 1843

Τὴν ἀκριβὴν ὑμῶν ἐπιστολὴν τὴν ἀπὸ 2 τοῦ τρέξαντος ἐδέχθην αὐτὴν μετὰ χαρᾶς μεγάλης τῆ 5 τοῦ αὐτοῦ καὶ ὡς πνευματικὸν τέκνον αὐτῆς ἐν Κυρίῳ ἐξ ὅλης ψυχῆς τε καὶ καρδίας τῇ ὑπερευχαριστῶ ὄχι μόνον διὰ τὴν ἐν Δαμασκῷ πατρικὴν αὐτῆς προσδοχήν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἀπείρατον φροντίδα καὶ μέριμναν, διὰ τῶν ὁποίων με ἐφοδιάσατε, καὶ διὰ τὰ ἐφόδια τοῦ ταξιδίου μας. Ὅθεν καὶ διὰ τῶν παναγίων αὐτῆς εὐχῶν ὅλοι ἡμεῖς ἐτελειώσαμεν τὸ στάδιον τοῦ ταξιδίου μας εὐτυχῶς πως καὶ χαροποιῶς. Ὁ Θεὸς μὲ ἠξίωσεν, νὰ προσκυνήσω εἰς τὰ ἱερὰ καταγώγια τοῦ ἁγίου Γεωργίου καὶ τῆς Παναγίας εἰς Μπελεμένδι. ‘Ο ἐμβασμὸς εἰς τὰ ῥηθέντα καταγώγια, διὰ Θείας προνοίας καὶ τῆς μακαριότητός σας εὐτακτικὰ, ἠγαλλίασεν τὴν ψυχήν μου.

Τὸν ἄγιον ἀρχιμανδρίτην Ἀγαθάγγελον αἰωνίως δὲν θέλω τὸν ἀλησμονήσῃ. Διὰ τὸν κόπον του καὶ διὰ τὴν ἐνάρετον ψυχήν του ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀνταμείψῃ καὶ έν τῷ νῦν αἰῶνι καὶ ἐν τῷ μέλλοντι. Εἰς ἐνθύμησιν τῆς ἀγάπῆς μας ἐγὼ τὸν ἐχάρισα τὸν ἴδιον τὸν ἐπιστήθιόν μου σταυρόν, τὴν δὲ μακαριότητά της ταπεινότατα σᾶς παρακαλῶ (ἂν δὲν λανθάνω) νὰ τῷ δωθῇ ἡ ἄδεια, ὤστε ἐπ’ ἐκκλησίας νὰ τὸν φορῇ.

Οἰ ἀπεσταλμένοι ἄνθρωποι τῆς μακαριότητός της ἐφέρθησαν εἰς ὅλον τὸ διάστημα τοῦ ταξιδίου μας τίμια καὶ ἐμπιστὰ καὶ ταπεινά, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δὲ ὁ Σουλεϊμάν. Πρὸς δὲ τούτοις σᾶς εἰδοποιῶ, μακαριώτατε, ὅτι ἐγὼ πρὸς τοῖς ἄλλοις εἰδοποίησα τὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει ῥωσσικὸν πρέσβυν καὶ ἐπαράστησα τόσον, ὤστε ἡ ἐξοχότητά του νὰ ἤθελεν ἀφαρπάσῃ ἀπὸ τὴν κεφαλὴν τοῦ Μαξίμου τὸ γραικικὸν καμηλαύχιον, καὶ εἰς καιρὸν ἀνάγκης ἀκόμη νὰ ἐμποδίσῃ καὶ τὸ οἰκοδόμημα τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ χαθολικῆς ἐκκλησίας. Ὄσον δὲ δι’ ὅλας τὰς ἄλλας πατρικὰς αὐτῆς διαταγὰς καὶ παραινέσεις, εἰς τὸν ἁρμόδιον καιρὸν ἐγὼ, ὡς ἔνθερμον τέκνον τῆς κοινῆς ἡμῶν μητρὸς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας, θέλω παραστήσῃ αὐτά, ὅσα δεῖ καὶ ὅπου δεῖ. Μένετε βέβαιοι εἰς τὴν ὑποταγήν μου καὶ εἰς τὴν πρὸς τὴν μακαριότητά της ἀγάπην μου καὶ εἰς τὸν ἔνθερμόν μου ζῆλον πρὸς κάθε τι ὀφέλιμον τῆς ὀρθοδοξίας. Ὁ ἠγαπημένος μου συνοδοιπόρος ἀρχιδιάκονος Γρηγόριος, κλίνων τὸν αὐχένα του ἐπὶ τὸ ἔδαφος τῶν μακαρίων αὐτῆς ποδῶν, θερμῶς ἐπικαλεῖται τὰς μακαρίας αὐτῆς εὐχὰς καὶ εὐλογίας. Ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸς ἀεννάως ἐντυγχάνομεν τὴν ἀγάπην καὶ καλοκαγαθίαν τῆς. Ὄσον δὲ διὰ τὴν κατευόδοσίν μας διὰ τὰ Ἱεροσόλυμα, ὁ ἄγιος ἀρχιμανδρίτης προσωπικῶς θέλει σᾶς τὰ διηγηθῆ ἐξωδικωτέρως.

Μακαριώτατε! σᾶς παρακαλοῦμεν νὰ μᾶς εὔχεσθε, διὰ νὰ ἐνδυναμώσῃ ὁ Θεὸς τὰς δυνάμεις ψυχῆς τε καὶ σώματος, διὰ νὰ μᾶς στείλῃ τὸν ἄγγελον τὸν προοδεύοντα, καὶ νὰ μᾶς ἀξιῶσῃ, διὰ νὰ προσκυνήσωμεν τὸν πανάγιόν του τάφον. Ταῦτα μὲν προσκυνητῶς, ἐγὼ δὲ ἐπικαλῶν τὰς μακαρίας αὐτῆς εὐχὰς καὶ εὐλογίας εἰμὶ και ἔσομαι τῆς ὑμετέρας μακαριότητος ἐν Χριστῷ υἱὸς καὶ δοῦλος.