Ворчаливость
См. Воркливость. Ворчаливый, ворчалив, morosus, stomachosus. Ворчаливая старушка, anicula morose. – Ворчание, fremitus, murmur, murmuratio; reprehensio, vituperatio. Сколько ни ворчи, ворчаньем ничего не пособишь, quantumvis fremas, id non procedit или fremitu nihil agis, aliter fieri non potest. – Ворчу, fremere, murmurare; mussitare. Собака ворчит, canis mussitat. 2) Mussare, mussitare. Что ты там ворчишь? quid murmillas tecum? (Pl.) 3) Ha кого, reprehendere, vituperare; increpare, increpitare. Он все ворчит на своих людей, semper или omni tempore increpat servos, famulos. Он довольно на меня ворчал, satis me objurgavit. Старые люди обыкновенно любят ворчать, grandiori ætate homines sunt proniores ad objurgandum. 4) Ворчит у меня в пустом желудке, vacuus mihi venter crepitat (Pl.).