Гора
Mons. Каменная, mons saxeus. Высокая, sublimis. Лесистая, nemorosus. Шероховатая, asper. Побежать на гору, in montem sese recipere. Гора возвышается, mons exsurgit. При подошве, у подошвы горы, in или sub radicibus montis. Идти на гору, montem ascendere. Спускаться с горы, monte descendere. 2) Mons glacialis. Скатиться с горы, monte glaciali labi, decurrere. Подняться быстро на вершину горы, eminere in jugum. Две горы близко сшедшиеся, duo montes ex adverso concurrentes. 3) Per m. == большие кучи, напр. хлеба, montes frumenti; ingens vis; plurima. Навалили на меня целую гору, perplurima negotia mihi injunxerunt; perplurimis negotiis me onerarunt. 4) Эдакая гора, и поворотиться не может, quanta enormitas corporis, ut non facile se commovere possit! Он ныне стал гора горой, summopere, majorem in modum corpus fecit. – Стоять горой за кого, omnibus viribus atque opibus, omni contentione aliquem tueri; defendere; alicui propuggnaculo esse. Лезть в гору, in sententia sua perstare, persistere; immoderata postulare, poscere: longum, verbosum esse; ditescere; augeri opibus, divitiis сœptare. Как гора с плеч, nunc omnibus molestiis solutus, vacuus sum; tanquam gravissimum onus humoris decidit, delapsum est. Идти на гору, sursum petere; cœpisse cœptare vivere. Идти под гору, deorsum petere; inclinare, vergere in senium. Обещать кому золотые горы, montes auri alicui polliceri (Теr.), maria montesque polliceri (Sall.). Гора родила мышь, parluriunt montes, nascitur ridiculus mus. Гора с горой не сойдется, а человек с человеком сойдется, montes montibus nunquam, homines hominibus invicem occurrere possunt.