Μοναχός Θεοφάνης

Οικτρός μοναχός, λεγόμενος Θεοφάνης, Κλίμακα θείων χαρίτων σου εκθέτω, αυτήν που η πείρα δίδαξε στους θεοφόρους.

Η καθαρότατη προσευχή είναι το πρώτο. Απ’ αυτήν πηγάζει κάποια καρδιακή θέρμη κι ακολουθεί ενέργεια παράδοξη κι αγία. Κατόπιν τα θεία δάκρυα της καρδιάς κι από αυτά η ειρήνη λογισμών κάθε είδους. Από αυτήν, η κάθαρση του νου αναβλύζει και η θεωρία των άνω μυστηρίων,

και μετά έλλαμψη παράδοξη μ’ άρρητο τρόπο κι ανείπωτος φωτισμός της καρδιάς από τούτη και από δω πάλι, τελειότητα χωρίς τέλος.

Πλάτος λοιπόν απέραντο έχει κάθε σκαλί της, κι ας περιλαμβάνεται σ’ ένα στίχο μόνο. Στην κλίμακα αυτήν, το κάτω σκαλοπάτι την καθαρή προσευχή μόνο υπογραμμίζει, της οποίας είναι πολλά, αμέτρητα τα είδη.

Κι αν θέλαμε να κάνομε ένα κατάλογό τους ο λόγος θα τραβούσε πολύ σε μάκρος.

Το ίδιο σκέψου, αγαπητέ, και στ’ άλλα

που δάσκαλός τους είναι η πείρα, όχι ο λόγος. Κλίμακα ασυνήθιστη, στα ουράνια υψωμένη. Δέκα σκαλιά, που παράδοξα ψυχές ζωογονούνε. δέκα σκαλιά που τη ζωή της ψυχής κηρύττουν. Και λέει κάπου ένας θεοφόρος πατέρας: «Όποιος δεν τρέχει εδώ, ζωή ν’ αποκτήσει της ψυχής, ας μην ξεγελά με κούφιες ελπίδες τον εαυτό του, πως θα την βρει εκεί πάνω» Δέκα σκαλιά, θεία φιλοσοφία δέκα σκαλιά, καρπός όλων των βιβλίων δέκα σκαλιά, πού το τέλειο δείχνουν

δέκα σκαλιά, στους ουρανούς π’ ανεβάζουν

δέκα σκαλιά, πού σε κάνουν το Θεό να γνωρίζεις.

Η κλίμακα φαίνεται πολύ μικρή στο μήκος

αν όμως τη δοκιμάσει κανείς μεσ’ στην καρδιά του, πλούτο θα βρει που ο κόσμος δε χωράει και θεία πηγή που ζωή άγνωστη αναβλύζει. Άριστος δάσκαλος η κλίμακα τούτη είναι,

για να γνωρίσει καθαρά τα μέτρα του ο καθένας

-Τη θεία κλίμακα βλέποντας των δέκα χαρίτων,

αν σταθερά επάνω της βρίσκεται νομίζεις,

πές μας σε ποιο σκαλί της έχεις φτάσει,

ώστε κι εμείς οι ράθυμοι να ωφεληθούμε;

-Αγαπητέ, αν θέλεις γι’ αυτά κάτι να μάθεις,

γίνε αμέριμνος για κάθε πράγμα

είτε παράλογο, είτε εύλογο το βρίσκεις.

Αδύνατο να μάθεις χωρίς αμεριμνία,

κι αυτά μαθαίνονται με πείρα όχι με λόγο.

Τούτο σου λέω ως υπενθύμιση μόνο

(ο λόγος είναι αγίων πατέρων θεοφόρων,

Αν και θα φανεί βαρύς στην ακοή σου):

«Όποιος δε βρεθεί σε κάποιο απ’ τα σκαλιά της,

ή δεν έχει αυτά παντοτινή μελέτη,

στο τέλος της ζωής, στην ώρα του θανάτου,

θα κυριευτεί από φόβο και τρόμο μεγάλο

κι από δειλία απέραντη, τη σωτηρία μη χάσει».

Οι στίχοι μου κατέληξαν να φοβερίσουν,

όμως αυτό έγινε προς ψυχικό συμφέρον.

Δεν είναι με τα ήπια μάλλον που οδηγούνται

στην μετάνοια και στην καλοκαγαθία

οι πιο σκληροί-εγώ ανάμεσά τους πρώτος-,

όσο είναι με τα φοβερά που δέος προκαλούνε.

Άς ακούει όποιος τ’ αυτιά έχει για ν’ ακούει(1).

-Άκου κι εσύ που τα ‘γραψες αυτά, και πρόσεξέ το.

Πώς τόλμησες εσύ ν’ αρθρώσεις τέτοια λόγια,

εσύ που τίποτα απ’ αυτά δεν έχεις απολύτως;

Πως δεν δοκίμασες φρίκη που τα διδάσκεις;

Δεν άκουσες τι έπαθε παλιά ο Ζαν εκείνος,

όταν τη θεία Κιβωτό θέλησε να στηρίξει(2);

-Μη νομίζεις πως αυτά τα λέω για να διδάσκω.

τον εαυτό μου στηλιτεύω με τούτα,

βλέποντας των αγωνιστών τα έξοχα βραβεία

και τη δική μου ακαρπία σε όλα.