Πρὸς τὸν πατριάρχην Ἀντιοχείας Μεθόδιον 31 Ἰανουαρίου 1844

Τὴν μακαριότητά της ταπεινῶς προσκυνῶ.

Τῇ 30 τοῦ τρέχοντος ἰανουαρίου μηνὸς ἔλαβον ὁμοῦ μὲ τὸ βιβλίον τὸν περιπόθητον σεβαστὸν πρὸς ἐμὲ πλίκον καὶ μαθὼν τὰ περὶ τῆς ἀγαθῆς αὐτῆς ὑγιείας καὶ τῶν αἰσίων καὶ χαροποιῶν τῶν ἀπὸ Κωνσταντινούπολιν καὶ Μόσχαν καὶ περὶ Ἀντιοχείας ἀπαγγελμάτων, δοξάζων τὸν πανεύσπλαγχνον Θεόν, ἐχάρην ὑπερβαλλόντως. Ὃσον δὲ περὶ τῆς ἀνόμου ταύτης διανομῆς τοῦ φερδέ, κατὰ τὸ νεωστὶ δοθὲν χατισερίφι περὶ τῆς συμμετρίας τῶν δοσιμάτων τούρκων τε καὶ ῥαγιάδων, ἡ μακαριότης σας διὰ γράμματός σας ἠμπορίσατε νὰ προστρέξητε εἰς τὴν συμβούλειαν τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ῥωσσικοῦ πρέσβεως, διὰ μέσου τοῦ ὁποίου ἠμπορίσατε νὰ ἀπαλλάξητε αὐτῆς τὼν ἀνόμου διανομῶν τοῦς ὀρθοδόξους χριστιανούς, καὶ ἐὰν δὲν προφθάσητε ἐφέτου τουλάχιστον διὰ τὸν ἐπίλοιπον καιρόν. Περὶ δὲ τοῦ ἐρχομοῦ μου εἰς Δαμασκὸν κατὰ τὰς περιστάσεις δὲν ἡμπορῶ νὰ σᾶς βεβαιώσω· ὁ πόθος ὅμως τῆς ψυχῆς μου ὁ πρὸς τὴν μακαριότητά της δὲν μοι συγχωρεῖ καὶ νὰ ἀρνηθῶ τὸν ἐρχομόν μου· ὁ καιρὸς ὅμως διδάσκαλος. Ἐγὼ δὲ προσφέρων τὰς ταπεινάς μου εὐχαριστήσεις διά τὴν εὐθύμησιν καὶ εὔνοιάν της καὶ ἐπιστηριζόμενος εἰς τὰς μακαρίας αὐτῆς εὐχὰς καὶ εὐλογίας μένω μετὰ προσῆκον σέβας τῆς μακαριότητός της ὁ ταπεινότατος δοῦλος καὶ υἱός.