Ветхий Завет

1 (LI). Грехопадение Адама и Евы.

Τδʹ τῆς βʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν· κοντάκιον κατανυκτικόν, φέρον

ἀκροστιχίδα τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ ωμανοῦ ὁ μνος]

χος αʹ, πρός· Τὸ ἰατρεῖον τῆς μετανοίας.

Προοίμιον

1.pro.1 Σχόλασον, ψυχή μου, ἐν μετανοίᾳ, ἑνώθητι Χριστῷ κατὰ γνώμηνβοῶσα ἐν στεναγμοῖς·"Συγχώρησιν παράσχου μοι

1.pro.5 τῶν δεινῶν μου πράξεων, ἵνα λάβω παρὰ σοῦ, μόνε ἀγαθέτὴν ἄφεσιν καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον.»  

1.1.1 Τῆς μακαρίας τυχεῖν ἐλπίδος δι᾿ ἔργων προσδοκῶμεν καὶ πίστεως, ὅσοι  φυλάττομεν τὰ τοῦ Κυρίου καὶ σωτῆρος διδάγματα· διὰ τοῦτο τιμῶμεν καὶ στέργομεν τὸ ἀγγέλοις τίμιον   τῆς νηστείας κατόρθωμα,

1.1.5

προφῆται τηρήσαντες μέτοχοι γεγόνασι  τῶν χορῶν τῶν οὐρανίων, οἱ ἐπίγειοι,

που γε ταύτης τὴν ἐργασίαν  Χριστὸς οὐκ ἐπσχύνθη ἐκτελέσαι· ἑκν δὲ ἐνήστευσεν,ἡμῖν καθυπογράφων διὰ ταύτης τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.2.1

τι μεγάλοι ἐν ἔργοις σαν Μωσῆς καὶ λίας οἱ πύρινοι πύργοι  γινώσκομεν, ὅτι καὶ πρῶτοι ἐν προφήταις τυγχάνουσι, πρὸς Θεὸν παρρησίαν ἐκέκτηντο, ὅτιπερ ἐβούλοντο   προσιέναι καὶ δέεσθαι

1.2.5 καὶ αὐτῷ διαλέγεσθαι πρόσωπον πρὸς πρόσωπον,ὃ ὑπάρχει θαυμαστόν τε καὶ παράδοξον.

μως καὶ οτως πρὸς τὴν νηστείαν  κατέφευγον σπουδαίως, διὰ ταύτης αὐτῷ προσαγόμενοι·νηστεία ον μετ᾿ ἔργων ἀποδίδωσι ζωὴν τὴν αἰώνιον.  

πὸ νηστείας ς ὑπὸ ξίφους οἱ δαίμονες πάντες ἐλαύνονται τι  οὐ φέρουσιν οὐδ᾿ ἐξαρκοῦσι πρὸς τὴν ταύτης τερπνότητα· τρυφητὴν ἀγαπῶσι καὶ μέθυσον· ἐὰν δὲ θεάσωνται   τῆς νηστείας τὸ πρόσωπον,

1.3.5 οτε στῆναι ἰσχύουσι· πόρρω δὲ ἐκτρέχουσιν,ὡς Χριστὸς ἡμς διδάσκει ὁ Θεὸς ἡμῶν λέγων· "Τὸ γένος τὸ τῶν δαιμόνων  νηστείκαὶ δεήσει ἐκνικταιΔιὸ δεδιδάγμεθα ς δίδωσι νηστεία τοῖς ἀνθρώποις ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.4.1 Τῆς σωφροσύνης γνεία μήτηρ ὑπάρχει τῆς νηστείας τὸ ἄχραντον κάλλος·πηγάζει δὲ φιλοσοφίαν καὶ παρέχει τὸν στέφανον· προξενεῖ δὲ ἡμῖν τὸν παράδεισον, τὴν πατραν δίδωσιν   οἰκιὰν τοῖς νηστεύουσιν,

1.4.5

ς [ὁ Ἀ]δὰμ ἀπωλίσθησεν· ελκυσε δὲ θάνατον,ἀτιμάσας τῆς νηστείας τὸ ἀξίωμα· ταύτης γὰρ τότε καθυβρισθείσης,Θεὸς ὁ πάντων κτίστης καὶ δεσπότης εὐθύς γανάκτησε·τοῖς ταύτην δὲ τιμῶσιν ἀποδίδωσι ζωὴν τὴν αἰώνιον.  

1.5.1 Αὐτὸς γάρ, ὡς μητρὶ φιλοστόργῳ, νηστείας ἐντολὁ φιλάνθρωπος πρώην  παρέθετος διδασκάλπαραχθέντα τὸν ἄνθρωπον, ἐν χερσὶν παραδούς τὴν ζωὴν αὐτοῦ· καὶ εἰ ταύτην ἔστερξεμετ᾿ ἀγγέλων ηὐλίζετο·

1.5.5 ἀθετήσας δὲ ερετο πόνους καὶ τὸν θάνατον,ἀκανθῶν δὲ καὶ τριβόλων τὴν τραχύτητα καὶ ἐπιμόχθου βίου τὴν θλῖψιν.Εἰ δὲ ἐν παραδείσῳ [] νηστείαφέλιμος δείκνυται,πόσμλλον ἐνταῦθα, ἵνα σχῶμεν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.6.1 Παντὸς μὲν ξύλου κελεύει φαγεῖν τὸν ἄνθρωπον Ἀδὰμ τὸν πρωτόπλαστον τότε  ψιστος ἐν παραδείσθεὶς αὐτὸν, καθς γέγραπται· ἀλλ᾿ ἑνὸς ξύλου βρῶσιν ἐκώλυσε· καὶ αὐτὰ τὰ ήματα   τὰ τοῦ κτίστου φιλάνθρωπα·

1.6.5 "Κατατρύφα γάρ, ἔλεγε, πάντων ν κ^#949;χάρισμαι·ττρυφγάρ σου ττούτων ἀρεσθήσομαι· ἐὰν φυλάξς τὴν ἐντολήν μου,φυλάξω σε τρυφῶντα· διὰ τοῦτο φθορς ἀνεπίδεκτον  ἡ χάρις μου φρουρεῖ σες λαμβάνοντα ζωὴν τὴν αἰώνιον.  

1.7.1

Ἐμῶν ημάτων ἀνάσχου, Ἀδάμ, καὶ πρόσχες ἀκριβῶς τῷ προστάγματι τούτῳ·ἑνὸς γάρ σοι ἐκ πάντων τούτων παραγγέλλω ἀπέχεσθαι, οὐ κακοῦ μὲν τὴν φύσιν ὑπάρχοντος, ἀλλὰ σοὶ τὴν κάκωσιν   παραβάντι σκευάζοντος.

1.7.5

οὐσία τοῦ ξύλου γὰρ ἔστι μὲν οὐκ ἄχρηστος,ἡ δὲ τούτου μετουσία σοι γενήσεται βλάβης αἰτία· ἔχει γὰρ τοῦτο  ἀκόνην λογισμῶν ἐγκεκρυμμένην καὶ γεύσεως μάχαιραν·ἂν φάγς ον ἐκ τούτου, ἀποβάλλει τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.8.1

δού, πρωτόπλαστε, παραγγέλλω μὴ ψἐκ τοῦ ξύλου οεπόν σοι λως·ἂν ψγάρ, εὐθύς ς κλέπτης ἐκδοθήσει πρὸς θάνατον, οὐχ ς ἔχειν αὐτὸ μὴ δυνάμενος, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἄπιστος   ἀποβήσει καὶ ἄχρηστος·

1.8.5 πρὸς μικρόν σε καὶ εκολον θεῖον νόμον γαγον·διὰ τοῦτο τὴν τῶν ἄλλων ἀφθονίαν σοι ἐδωρησάμην, ἵν᾿λων τούτων  ἐν ἀπολαύσει γένκαὶ θανάτου μὴ γένὑπεύθυνος,ὁ κατ᾿ εἰκόνα ἔχων καὶ κατέχων ζωὴν τὴν αἰώνιον.» 1.9.1 Νόμον ον θεῖον κρατοῦντές ποτε, Ἀδάμ τε καὶ ἡ Εα ἐφύλαττον τοῦτον·ἐτήρει δὲ ὁρμὰς τὰς τούτων ὁ διάβολος [-⏑⏑]· καὶ ἀπάτην σκευάζειν ἐπείγετο, καὶ ς ἐθεάσατο   κρυπτομένους ς ἔμφρονας,

1.9.5 προσελθεῖν τῷ ἀνθρώπμὲν τέως οὐκ ἐθάρρησε·τὴν δὲ Εαν ὁ πανοῦργος θεασάμενος παρὰ τὸ δένδρον μόνην ἑστῶσαν,ἐντίθησιν εὐθέως διὰ ταύτης τοῖς δύο τὸ πρόσκομμα  τοῖς πρότερον λαβοῦσι διὰ χάριτος ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.10.1

πονηρὸς γὰρ πρὸς τὴν γυναῖκας φίλος καὶ συνήθης προσέρχεται δόλκαὶ πλάττεται καὶ προκομίζει τὴν κακοῦργον ἐρώτησιν·

ς συμπάσχων αὐτδιαλέγεται· "Διὰ ποίαν πρόφασιν   ὁ Θεὸς τὸν παράδεισον

1.10.5

ς φιλῶν ὑμῖν δέδωκε, πάντων δὲ ἐκώλυσε  τῶν φυτῶν μεταλαμβάνειν ὁ φιλότιμος; Τίνος ον χάριν τοῦ παραδείσου  τὴν οἴκησιν κρατεῖτε, τῆς δὲ τούτου τρυφῆς ἐστερήθητε;Πῶς δύνασθε ον ἔχειν [⏑⏑-⏑⏑] ζωὴν τὴν αἰώνιον;"

1.11.1

πὸ τῶν λόγων ἀπατηθεῖσα, ἡ Εα πρὸς αὐτὸν ἀπεκρίνατο ταῦτα·"Πεπλάνησαι καὶ οὐ γινώσκεις τί προσέταξε Κύριος. Τὸν παράδεισον λον ς τράπεζαν παραχθεῖσι δέδωκεν   ὁ Θεὸς εἰς ἀπόλαυσιν,  

1.11.5 ἀλλ᾿ ἑνὸς τὴν μετάληψιν μόνον διεκώλυσεν,ἐμποδίου γενομένου τζωἡμῶν,

χρησιμεύει τοῖς ἀμφοτέροις  καὶ ἐκπαιδεύειν οδε τῶν καλῶν τε καὶ φαύλων τὴν εἴδησιν·ἐλάβομεν γὰρ δησπερ κτῆσιν ζωὴν τὴν αἰώνιον».

1.12.1

ήματι ον θανατηφόργλυκεῖαν ὁ ἐχθρὸς συγκατέμιξε γεῦσιν,σκεπτόμενος καὶ λέγων ταῦτα κατ᾿ ἰδίαν ὁ ἔχθιστος· "Εἰ μὴ δόλκεράσω τὸ βούλημα, ἂν καταψηφίσωμαι   τοῦ Θεοῦ ἐν τοῖς λόγοις μου,

1.12.5 εὐθέως ὑποπτεύσει με Εα ς μισόθεον,καὶ γενήσομαι πρὸς ταύτην ἀπαράδεκτος· οὐδὲ γὰρ οδα τέως τὴν γνώμην  ταύτης· ἐὰν ἰσχύσω διαστρέψαι, ἔστιν τι στέργει με·ἐντέχνως ον προσέλθω τοῖς λαβοῦσι ζωὴν τὴν αἰώνιον

ς δὲ τοιαῦτα διενοήθη, ὁ ὄφις πρὸς τὴν Εαν ἐφθέγξατο λέγων·»Συνήδομαι τἀφθονίτῆς τρυφῆς ς ἐλάβετε, ἐπαινῶ τοῦ Θεοῦ τὴν ἀλήθειαν, ὅτι οὐκ ἐψεύσατο   πρὸς ὑμς διηγούμενος

1.13.5

ς μεγάλη ἡ δύναμις τούτου τοῦ φυτοῦ ἐστι·τῶν καλῶν γὰρ καὶ τῶν φαύλων γνῶσιν δίδωσι· μόνος Θεὸς δὲ διαγινώσκει  διάκρισιν τὴν πάντων· διὰ τοῦτο τὴν τούτου μετάληψιν  παρήγγειλε μὴ ἔχειν, ὃ παρέχει ζωὴν τὴν αἰώνιον.  

1.14.1 Μὴ γὰρ οὐκ οδα τι τὴν κτίσιν καλὴν ὁ Θεὸς ἀπειργάσατο πσαν;Ὁ πάντα ον καλὰ ποιήσας πῶς φυτεῦσαι νείχετο παραδείσου εἰς μέσον τὸν θάνατον; Οὐχ ὑπάρχει πρόσκομμα   τὸ φυτὸν τὸ τῆς γνώσεως·

1.14.5 οὐδὲ γὰρ ἀποθνσκετε ἐὰν τοῦτο φάγητε·ὡς θεοὶ δὲ διὰ τούτου νῦν γενήσεσθε

σπερ ὁ κτίστης, τοῦ διακρίνειν  καλῶν καὶ φαύλων τρόπους· διὰ τοῦτο ἐν μέσπροτέθειται  παντὸς τοῦ παραδείσου, ὥσπερ ἔχοντα ζωὴν τὴν αἰώνιον."

1.15.1 Ατη ον ἰδοῦσα τὸ δένδρονς ἔστιν εὐπρεπὲς καὶ ἐνάρετον Εα,ἐφλέγετο καὶ πρὸς τὴν γεῦσιν ταῖς ἐλπίσιν ἐπείγετο· λογισμοῖς ἑαυτὴν συνεκίνησεν, "Ὁ μηνύσας, λέγουσαοὐκ ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ ἐστιν;

1.15.5 Ποίαν ἔχθραν γὰρ κέκτηται [ὁ ὄ]φις πρὸς τὸν πλάσαντα;Τὸ φυτὸν δὲ καὶ τθέἐστὶ πάγκαλον· σπεύσω πρὸς βρῶσιν θεοποιΐας  καὶ ἀπολαύσω τούτου οτὴν θέαν ὁρῶσα μαραίνομαι,καὶ δώσω τῷ ἀνδρί μουνα σχῶμεν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.»  

1.16.1 Νῦν ἐδέξω θανατηφόρον, ὦ τάλαινα Εα, καὶ ἔφαγες τούτου·τί τρέχεις ον συναπολέσαι καὶ τὸν ἄνδρα τὸν ἴδιον; Ἀκριβῶς ἑαυτὴν κατεξέτασον, εἰ προσεδόκησας   διὰ γεύσεως γέγονας,

1.16.5 εἰ θεὸς εἶ, ὡς λπισας· γνῶθι τοῦτο πρότερον,καὶ εθ᾿ οτως, πρὸς τὴν γεῦσιν καὶ τὸν ἄνδρα σου, γύναι, προτρέπου· μὴ ον ποιήσς  συγκτήτορα τὸν ἄνδρα ἀπωλείας· τί σπεύδεις νομίζουσα ς βρῶσίς σοι παρέσχεν ἡ τοῦ ξύλου [τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον];

1.17.1

τε τῷ δένδρἐπιτερφθεῖσα ἀπώλετο οὐ γὰρ ἀπήλαυσεν Εα – ,ἐσπούδασε καὶ ἐπεδίδου καὶ Ἀδὰμ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ, καὶ ς μέγιστον δῶρον προσφέρουσα οτως διεγίνετο· πρὸς αὐτὸν δὲ ἐφθέγγετο·

1.17.5 "Θησαυρὸν παρετρέχομεν μέχρι νῦν, ὦ σύζυγε,καὶ τρυφὴν τὴν μακαρίαν ἐφοβούμεθα· νῦν ἔγνων, ἄνερ, καὶ ἐπειράθην ς ἄκαιρον δειλίαν ἐκρατοῦμεν· καὶ γὰρ ἐγἔφαγον  καὶ ζῶσά σοι παρέστην καὶ ἀπέχω [τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον].  

1.18.1

πάρχει μλλον ς ἔχων πεῖραν ὁ λόγος τοῦ μηνύσαντος βέβαιος ὄντως·φαγοῦσα γὰρ οὐκ ἐνεκρώθην, ὡς Θεὸς προηγόρευσεν, ἀλλὰ ζῶσά σοι νῦν παραγέγονα, καὶ σχηματισμός ἐστι   τοῦ Θεοῦ τὸ παράγγελμα·

1.18.5 εἰ γὰρ ν ἀληθέστατον, ἄρτι συνεθρήνεις με ς θανοῦσαν καὶ κειμένην πρὸς τὸν θάνατον. Δέχου ον, ἄνερ, καὶ κατατρύφα·προσλάμβανε ἀξίαν διὰ τούτου τὴν θείαν καὶ ἄχραντον·θεὸς γενήσει σπερ ὁ παρέχων [τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον]."

1.19.1

μὲν ον ὄφις, ὡς φθάσας επον, ἐγγίσαι τῷ Ἀδὰμ οὐκ ἐθάρρησε τότε,φοβούμενος μὴ διαμάρττῆς ἐλπίδος ς ἔσπευδεν, ἀλλὰ ἄλλος ἐφάνη δεινότερος καὶ ὀφιωδέστερος   ὄφις τούτου τοῦ ὄφεως.

1.19.5

ν γὰρ ὄφις οὐκ ἔδακεν, ατη ἐθανάτωσε·κολακεύουσα γὰρ τότε τὸν ἰὸν αὐτῆς τούτἐμβάλλει, καὶ ἑαυτήν τε  κἀκεῖνον ἀπορρήσσει, καὶ σκευάζει ἀπάτη τῆς βρώσεως  νεκρούς ὀφιοπλήκτους ἀπολέσαντας ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.20.1

πὸ ον ταύτης πολιορκεῖται Ἀδὰμ τῆς ἀπάτης ὁ δείλαιος πρώην·μιμὲν γὰρ πληγτιτρώσκει διὰ βρώσεως παντας· διὰ τοῦτο δὲ οτως ς ἄτακτος ἐν τοῖς πόνοις πασιν   ἐπὶ γῆς κατεβέβλητο·

1.20.5 πρὸς νηστείαν γὰρ σύμμετρον ὄντως καὶ φέλιμον,μὴ μεθύειν ἀκρασίᾳ, οὐκ νέσχετο· χριστιανῶν δὲ πάντα τὰ γένη  νηστείπροσεθίζειν καὶ ἐρίζειν ἀγγέλοις ἐπείγονται,ἐλπίζοντα ἐντεῦθεν προσλαμβάνειν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.21.1 Μεγάλη ἐστὶν ἡ νηστεία πρὸς ν ὁ Ἀδὰμ ἐκεκλήρωτο πρώην·ἐν μόνοις γὰρ φυτοῖς ὑπῆρχεν ἡ τροφὴ τῷ γεννήτορι· ἀκρατὴς δὲ καὶ οτος ἐγένετο. Νῦν παντοδαπής ἐστι   τῶν βρωμάτων ἀπόλαυσις,

1.21.5 τῶν ἰχθύων τὰ διστα, ὄρνεις καὶ τετράποδα,τῶν φυτῶν καὶ τῶν σπερμάτων τὰ ποικίλματα,

[αἱ] μαγγανεῖαι αἱ τῶν τρυφώντων,τῶν τραπεζῶν ἡ χάρις ἡ κινοῦσα ἡμς πρὸς τὴν ὄρεξιν  τὴν τῆς γαστριμαργίας, [ἀφαιροῦσα δὲ ζωὴν τὴν αἰώνιον].

1.22.1 Νῦν ταῦτα λέγων, μὴ ἐρεθίσω πολλούς πρὸς γυμνασίαν παμφάγον, [ὦ] φίλοι·μὴ δείξω δὲ τοῦ πρωτοπλάστου λιχνοτέρους ἐν βρώμασι· τὸν γὰρ ζῆλον ἡμῶν, ὦ πιστότατοι, περὶ τὴν ἐγκράτειαν   τὴν μεγίστην ἐκήρυξα·

1.22.5 λειτουργεῖν γὰρ ἐπείγεσθε, τὴν νηστείαν στέργοντες,ἐτησίως νῦν δεκάτας τῷ Θεῷ ἡμῶν,

σπερ βραῖοι ἐκ τῶν χρημάτων  προσέφερον Κυρίτὰς δεκάτας, τῷ τύπσημαίνοντες  τὴν μέλλουσαν νηστείαν δι᾿ς ἔχομεν ζωὴν τὴν αἰώνιον.  

1.23.1

ἀριθμὸς ον ἐν τνηστείδηλούσθω ὁ τῆς δεκατώσεως, φίλοι·ἑπτὰ μὲν γὰρ αἱ ἑβδομάδες τῆς νηστείας ὑπάρχουσιν· αἱ δὲ πέντε ἡμέραι ὑπόψηφοι ἐφ᾿ ἑκάστδείκνυνται   ἑβδομάδι νηστεύσιμοι,

1.23.5

ς ὑπάρχειν τριάκοντα πέντε ς νηστεύομεν,καὶ νυχθήμερον πρὸς τούτοις τὸ τοῦ σαββάτου τοῦ σωτηρίου ἔχομεν πάθους·τριάκοντα ξ ον ἡμέραι πσαι καὶ μισυ γίνονται,δεκάτωσις τοῦ ἔτους, δι᾿ς κτώμεθα ζωὴν τὴν αἰώνιον.

1.24.1 Σῶτερ τοῦ κόσμου, σὲ προσκυνοῦντες λατρείαν λογικήν σοι προσφέρομεν ταύτην·φιλάνθρωπε καὶ ἐλεῆμον, σύ τούς πάντας ἐλέησον· καὶ ἐσθίοντες γὰρ καὶ νηστεύοντες, πάντες σε δοξάζομεν   τὸν [τούς πάντας] ῥυόμενον

1.24.5 ἐκ τῆς πλάνης ος ἔπλασας· σύ γὰρ εὁ Θεὸς ἡμῶν,εἰ καὶ ἄνθρωπος ἐγένου, ὡς θέλησας, ἐκ τῆς παρθένου καὶ παναγίας  Μαρίας τῆς ἀχράντου Θεοτόκου· διὸ σοὶ προσπίπτομεν·πρεσβείαις τῆς μητρός σου, δὸς τοῖς δούλοις σου ζωὴν τὴν αἰώνιον.  

2 (XL). Ной.

2.t.1

Τκυριακτῆς γʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, κοντάκιον κατανυκτικὸν

δόμενον εἰς τὸν Νῶε, οἡ ἀκροστιχὶς δε·[ ανος καὶ οτος ωμανοῦ]

χος πλ. βʹ

2.t.5  πρός· Τὰ τῆς γῆς ἐπὶ τῆς γῆς

Προοίμιον I

2.pro 1.1

Ἐπὶ Νῶε τὴν μαρτίαν κατέκλυσας,ἐπ᾿ ἐσχάτων διὰ βαπτίσματος ἔσωσας  τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, Χριστὲ ὁ Θεός·μέλλεις δὲ πάλιν διὰ πυρὸς ἀνακαθαίρειν τὴν γῆν·

2.pro 1.5

θεν αἰτοῦμεν τούς ἐκτενῶς ἀνυμνοῦντάς σε, ὡς εσπλαγχνος,ῥῦσαι πάντας τῆς ὀργῆς στοργσου τπρὸς ἡμς,λυτρωτὰ τοῦ παντός.  

Προοίμιον II

2.pro 2.1 Τῶν μαρτιῶν τὸ πέλαγος ἐπὶ Νῶε  ἐν ὀργθυμοῦ κατέκλυσας σἰσχύϊ·ἐπ᾿ ἐσχάτων δὲ κόσμον, Χριστὲ ὁ Θεός,ἀνεκαίνισας τῷ βαπτίσματι καὶ πυρὶ τὴν γῆνστερον καθαρίσεις·

2.pro 2.5ἀλλὰ σῶσον ἡμς τῆς ὀργῆς στοργσου τπρὸς ἡμς,λυτρωτὰ τοῦ παντός.

2.1.1 Ἀφορῶν τὴν ἀπειλὴν τῶν ὑπευθύνων  ἣν ὑπέμεινάν ποτε ἐπὶ τοῦ Νῶετρέμω ἐνθυμούμενος τὰ δεινά μου ἐγκλήματα γέμοντα κατακρίσεως.Ἐκείνοις μὲν ὁ πλάστηςπείλησεν προθέσμως

2.1.5 χρόνον τῆς μετανοίας ἀναμένων αὐτῶν· ἡμῖν δὲ ἡ ρα τῆς τελευταίας ἡμέρας   οὐκ ἐπεγνώσθη  – τὸ πότε ξει οτε ἀγγέλοις ἀπεκαλύφθη –   ἐν Χριστὸς ἐλεύσεται ὁ πρὸ αἰώνων Κύριος   νεφέλαις ἐποχούμενος, ὡς Δανιὴλ ἑώρακε,

2.1.10τοῦ διακρῖναι τὴν γῆν· πρὶν ἐπέλθον ἡμῖν ἡ τοῦ τέλους οπήἱκετεύσωμεν Χριστὸν ἐκβοῶντες αὐτῷ· Ῥῦσαι πάντας τῆς ὀργῆς στοργσου τπρὸς ἡμς,  λυτρωτὰ τοῦ παντός.  

2.2.1

να γνῶμεν ον ἡμεῖς τὰ ἐπὶ Νῶετῶν ημάτων τῆς γραφῆς ἀκροασθῶμενΤοῦτο γὰρ ἐφθέγξατο πρὸς αὐτὸν ὁ φιλάνθρωπος βλέπων τὰς ἀδικίας τῶν πρίν·"Καιρὸς παντὸς ἀνθρώπου ἐναντίον μου κει,

2.2.5 ὅτι ἡ γῆ ἐπλήσθη ἀδικίας πολλῆς· νῦν ον καταφθείρω αὐτούς καὶ πσαν τὴν γαῖαν   τοῦ ἐξαρθῆναι τὴν μαρτίαν, ὅτι ἐπλήσθη φθορς τὰ πάντα.

πάρχεις δὲ μονώτατος δίκαιος καὶ εὐάρεστος   ἀπὸ τῆς γενες αὐτῶν· δίκην γὰρ όδου νθησας

2.2.10ἐν μέστῶν ἀκανθῶν· ἐνωτίσθητι οὐκοῦν σύ ημάτων ἐμοῦ   τοῦ ποιῆσαι θέλημα #964;ὸ ἐμὸν ἐκβοῶν· Ῥῦσαι πάντας ...

2.3.1 Νῦν ον ἄγαγε λην ἀσήπτων ξύλωνκαὶ ποιήσεις κιβωτὸν καθάπερ θέλω, ἥντινά σοι δείκνυμι, ὡς εἰς μήτραν βαστάζουσαν σπέρματα μελλουσῶν γενεῶν.Καὶ ταύτην σπερ οκον ἐν τύπἐκκλησίας

2.3.5 ποίησον ρμοδίως, ὡς ἐντέλλομαί σοι· νοσσιὰς ποιήσεις τὴν κιβωτὸν ἀσφαλτώσαςτριακοσίων πηχῶν τὸ μῆκος, πεντήκοντα δὲ τὸ πλάτος πάλιν,   τὸ ψος δὲ τριάκοντα· ἐπισυνάγων ποίησον   εἰς πῆχυν να ἄνωθεν· διώροφα, τριώροφα

2.3.10σκευάσεις τὴν κιβωτόν, τὴν δὲ θύραν τέλεσον ἐκ πλαγίων αὐτῆς· κα[ὶ ἐ]ν αὐτφυλάξω σε βοῶντά μοι πιστῶς· Ῥῦσαι πάντας ..."

2.4.1

τε κουσε ταῦτα ἐκ τοῦ Κυρίουοὐ παρήκουσεν οὐδὲν τῶν λεγομένωνἀλλὰ ἐπειγόμενος ἐκτελέσαι τὸ πρόσταγμα τάχιον, καθς ἔφη Θεός,ποιεῖται τὴν σχεδίανς ἔντιμος οἰκέτης,

2.4.5 οτως καθς ὁ πλάστης προσέταξεν αὐτῷ. Νοσσιὰς ὀρνέων καὶ ταμιεῖα θηρίων   ποιεῖ ἐν ταύτῃ, καθάπερ γράφει· τὰ περικύκλτῶν ὑπερων, κατάγαια, διώροφα, καταφυγὴν τοῖς κτήνεσινὁμοίως καὶ τριώροφα τοῖς πετεινοῖς καὶ ἑρπετοῖς,

2.4.10τὰ πάντα πίστει ἐκτελῶννα μὴ τῶν τοῦ Θεοῦ παρακούσῃ ῥητῶν   καὶ ὀφθὑπεύθυνος, ὡς μὴ κράζων αὐτῷ· Ῥῦσαι πάντας τῆς ὀργῆς ...  

2.5.1 Συνετῶς ὁ ἐκλεκτὸς πληροῖ τὸ ἔργον· ἀσυνέτων δὲ λαὸς ὁρῶν τὰ ἔνδον   ἔγνω τὸ τελούμενον καὶ τὸ δρμα ἀκούσαντες ἔδοξαν φαντασίαν ὁρν.Ὁ δίκαιος δὲ πίστει ἐβόα τοῖς ἀπίστοις·

2.5.5 "Παύσατε μέχρι τούτου τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ· ἐν τάχει γὰρ ξει, καὶ οὐ μὴ συγχωρηθείη   ἡ ἀπιστία τῶν ἐν τῷ βίῳ, εἰ μὴ τὸ τάχος ἐπιστραφῆτε. Σφοδρὸς γὰρ καταβήσεται κατακλυσμὸς αἰφνίδιονκαὶ ὄρη περ βλέπετε καλύψουσι τὰ δατα,

2.5.10καὶ καταφθείρουσι τὴν γῆνν ἀπόλλυτε ὑμεῖς ἐν τοῖς ἔργοις ὑμῶν· ἀλλὰ κλαύσατε πικρῶς καὶ κράξατε Θεῷ· Ῥῦσαι πάντας ..."

2.6.1 Καθορῶν τῶν δυσμενῶν τὴν ἀπιστίαν   καὶ τὴν ἄμετρον αὐτῶν ἀπανθρωπίανΝῶε διετρύχετο κα[ὶ ὑ]πὲρ τούτων προσηύχετοπως μετανοήσωσιν·ὁρῶν τὴν οἰκουμένην σχεδὸν συντελουμένην,

2.6.5 ἔστενεν ἐν καρδίἐκβοῶν τῷ λαῷ·

"Ἐκφύγετε τάχος ἐκ τῆς δεινῆς μαρτίαςἀποσοβοῦντες τὰς πονηρίας, μετανοοῦντες ἐφ᾿ ος ἐδρτε· τὸν ύπον τῆς ψυχῆς ὑμῶν δάκρυσιν ἀποσμήξατετὸ κράτος τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πίστει ἐξιλεώσασθε.

2.6.10Πρὶν ον ἐπέλθὑμῖν ἡ αἰφνίδιος ὁρμὴ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ   ἀπαλείφουσα ὑμς, βοήσατε αὐτῷ· Ῥῦσαι πάντας ...»  

2.7.1 Αὐτούς θέλων παιδεῦσαι τῷ παραδόξῳ, ἐπακούσας τεὐχῇ [τῇ] τοῦ δικαίου, ἅπαντα συνήγαγεν ἐν σοφίὁ Κύριος κτήνη τὰ ἐν τοῖς ὄρεσιν  ἐνώπιον τοῦ Νῶε, ὡς πρὶν τῷ πρωτοπλάστῳ,

2.7.5 θῆρας δὲ δεδοικότας τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ. Τὰ κτήνη πτοοῦνται, καὶ οἱ βροτοὶ ς κτηνώδεις   οὐκ ἀπωθοῦντο τὴν πονηρίαν, ἀλλὰ ἡγοῦντος φάσμα βλέπειν· πρὸς τούτους δὲ ἐφθέγγετο Νῶε ὁ τρισμακάριος· "Τοῖς λόγοις μου οὐ πείθεσθε· πείσει ὑμς τὰ ἄλογα

2.7.10νυνὶ περ βλέπετε, ὅτι λύκοι καὶ ἀμνοὶστανται ὁμαδόνἑρπετὰ μετὰ πτηνῶν, καὶ οὐ κράζετε· Ῥῦσαι πάντας ...;"

2.8.1

κετεύων συνετδιδασκαλίᾳ, οὐ μετέτρεπεν υἱούς τῆς ἀπειθείας· ὅθεν καὶ προσέθηκαν τοῖς κακοῖς καὶ ἐπέμειναν πωρωθέντες οἱ ἄθλιοι.Ταὐτἀσπλαγχνίἐφάνη ἐν Αἰγύπτ

2.8.5 ἐπὶ τἀπειθείτοῦ λαοῦ Φαραώ· σκληρὰ γὰρ καρδία ἐκτυφλωθεῖσα ἀνοίᾳ οὐ κατευθύνειως θανάτου· ὃ καὶ ἐδείχθη ἐπ᾿ ἀμφοτέρων· ἀπολώλαντο πρότερον κατακλυσμῷ οἱ γίγαντες, ὡσαύτως οἱ Αἰγύπτιοι σύν Φαραεἰς θάλασσαν,

2.8.10ὥσπερ ἐν χρόνοις τισὶν ὁ λαὸς ὁ ἀσεβὴς ἐν Σοδόμοις οἰκῶνἐξ ν ἔσωσε Θεὸς κραυγάζοντα τὸν Λώτ· Ῥῦσαι πάντας ...  

2.9.1

μαδὸν θροισμένων θηρῶν ἀγρίωνἑρπετῶν καὶ πετεινῶν ὁμοῦ παρόντων  (πάντα γὰρ συνήχθησαν τπροστάξει τοῦ κτίσαντος εἰσελθεῖν εἰς τὴν λάρνακα),εὐχδὲ ἀδιστάκτἐβόα ὁ θεράπων

2.9.5 ἀμέμπτως τηρηθῆναι ἐν πσι τῷ κριτῇ. Σοφῶς δὲ εἰσάγων τὰ ἀναρίθμητα ζῷα   ἐν τοῖς ταμ[ίει]οις τῆς τριωρόφου, καθάπερ επεν ὁ παντοκράτωρ, ζυγὰ μὲν τὰ ἀκάθαρτα, τὰ καθαρά, ὡς γέγραπταιἑπτὰ ἑπτὰ συνέκλεισεν, ἅπερ καὶ διεχώρισε

2.9.10τῷ ἐν ὑψίστοις βοῶν· «Μὴ παρίδς με, Σωτήρ, ὁ τὰ πάντα ὁρῶνἀλλὰ σῶσόν με [βυθοῦ] βοῶντά σοι πιστῶς· Ῥῦσαι πάντας ...»

2.10.1

περεῖδεν ον λοιπὸν τούς ἀσυνέτους   καὶ τὴν ἄμετρον αὐτῶν ἀπανθρωπίαν· πάντων κατεφρόνησε καὶ τὸ μέλλον ἐφρόντισε δάκρυσιν ἱκετεύων Θεόν·

"Ἐξήγαγές με πάλαι ἐκ μήτρας, ὁ Θεός μου·

2.10.5 σῶσόν με καὶ ἐν ταύτττερπνκιβωτῷ· καθάπερ γὰρ τύμβἐναποκλείομαι ταύτῃ ἐξ ς ἐξέλθω τσδυνάμεισπερ ἐκ τάφου σοῦ με καλοῦντος.

Ἐν ταύτπροτυπώσω νῦν τὴν πάγκοσμον ἀνάστασιν   ἐν περ τούς δικαίους σου σζεις πυρός, καθάπερ με  

2.10.10ἐκ μέσου [τῶν] ἀσεβῶν ἀφαρπάσας σώζεις με ἐν κλύδωνι κακῶν   ἐκβοῶντά σοι πιστῶς τῷ εὐσπλάγχνκριτῇ· Ῥῦσαι πάντας ..."

2.11.1 Τότε πράξας ὁ σοφὸς εὐρύθμως πάνταδιὰ ήματος Θεοῦ εἰσήχθη τάχος  ἅμα τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ καὶ σύν ταῖς γυναιξὶν αὐτῶν, ἔνδοθεν ὀκτμόναι ψυχαί.Στενάζων δ᾿ ἀνενδότως ἐβόα ὁ θεράπων·

2.11.5 "Μή με συναπολέσς τοῖς ἀδίκοις, Σωτήρ· αὐτὴ γὰρ ἡ κτίσις νῦν συνταράττεται δηκαὶ τὰ στοιχεῖα δονοῦνται φόβῳ, τῆς οἰκουμένης συγκλονουμένης· νεφέλαι ηὐτρεπίσθησαν καὶ ὁ ἀὴρ συγκέχυται· οἱ ἄγγελοι προτρέχουσι τῆς ἀπειλῆς σου πρόδρομοι."

2.11.10Τοιαῦτα λέξαντος αὐτοῦ, ἠσφαλίσατο Θεὸς [⏑⏑] τὴν κιβωτὸν   καὶ ἐσφράγισεν αὐτήν, βοῶντος τοῦ πιστοῦ· Ῥῦσαι πάντας ...

2.12.1 Οὐρανόθεν ὁ κριτὴς κελεύει τότεκαὶ νοίχθησαν εὐθύς οἱ καταρράκταιὄμβρους ἐπαφιόντες, ὀχετούς τε καὶ χάλαζαν εἰς τὰ πέρατα πάντα [τῆς γῆςπηγαὶ δὲ τῆς ἀβύσσου ἐρράγησαν τῷ φόβῳ,

2.12.5 ὅθεν καὶ ὑπερῆλθον πάντα τόπον τῆς γῆς· ἐκάλυψαν ὄρη τὰ ὑψηλότατα λίαν,   καὶ οὐχ ρτο ξηρὰ οὐκέτι, ἀλλὰ ὑπῆρχε καθς τὸ πρώην. Ἀνήχθη γὰρ τὰ δατα εἰς πήχεις πεντεκαίδεκακαὶ πάντα ἐκαλύφθησαν τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁρώμενα

2.12.10τἀπειλτοῦ Θεοῦ, ὅτι ἔμειναν βροτοὶ τπωρώσει αὐτῶν   καὶ οὐκ ἔσπευσαν πιστῶς ἐκβοῆσαι αὐτῷ· Ῥῦσαι πάντας ...

2.13.1 Συνεπνίγοντο πλήθη τὰ τῶν ἀλόγων  ἅμ[α α]ὐτοῖς τῶν λογικῶν ἀπολλυμένων· νάπαι διερρήγνυντο καὶ βουνοὶ διελύοντο δύναντες εἰς ἀπέραντον·ἡ ἄβυσσος ἐξήχει, φωνὴ βροντῶν ἐκτύπει,

2.13.5 ἀστραπαὶ δὲ σπινθῆρας ἀπέβαλλον σφοδρῶς· κατέδυσαν ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶντῆς οἰκουμένης καταντλουμένης, σφοδρῶν ἀνέμων ὑπερφυσώντων. Ἀπόλωλαν οἱ γίγαντες, οἱ ἀπ᾿ αἰῶνος ἄνθρωποιἀπαύστως παροργίσαντες τὸν πρὸ αἰώνων Κύριον·

2.13.10ὡς ἀθετοῦντες αὐτόν, ὑπὸ πλήθους ὑετῶν κατεκλύσθησανἐκαλύφθησαν βυθῷ μὴ βοήσαντες· Ῥῦσαι πάντας ...

2.14.1

αθυμίας καὶ φθορς ἀφαιρεθείσης   καὶ πάντων τῶν ἐν σαρκὶ καταφθαρέντωνὄμβροι οὐκ ἐξέλιπονως τε ἐξήλειπτοπαν γῆς τὸ ἀνάστημα·  τεσσαράντα ἡμέρας καὶ νύκτας ἰσαρίθμους

2.14.5 ὕδατα ἀνυψοῦντο ἐπὶ ψος πολύ.

Ἐμνήσθη ον τότε τοῦ ἐκλεκτοῦ ὁ δεσπότης   καὶ ἀναστέλλει τὰ νέφη, ἄφνω ἐξαποστείλας εἰρήνης πνεῦμα· συνέσχε γὰρ τὴν ἄβυσσον καὶ τὰς πηγὰς ἐκάλυψεκαὶ οτω διεχώρησαν ἐκ τῆς ξηρς τὰ δατα

2.14.10ἐν τπροστάξει αὐτοῦ· τῷ δεκάτῳ [δὲ] μηνί, τῶν ὀρέων, φησίν, ὤφθησαν αἱ κεφαλαί, βοῶντος τοῦ πιστοῦ· Ῥῦσαι πάντας ...

ς δὲ ἀκαταλήπττδυναστείᾳ διεχώρισε τὸ δωρ ὁ πανοικτίρμωνπαύσας τὸν θυμὸν αὐτοῦ εὐσπλαγχνίᾳ ἠλέησενπαντας τούς ἐν τκιβωτῷ·ἐμνήσθη τῆς ἰδίας εἰκόνος ὁ οἰκτίρμων

2.15.5 ἥντινα καὶ ποθήσας διέπλασε χερσίν· ἐπήγαγε πνεῦμα, καὶ λαττοῦτο τὸ δωρ   ἐπὶ ἡμέρας πολλάς, ὡς ομαι, καὶ ὑπεχώρει καθάπερ πρώην εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτοῦ, καὶ ἡ ξηρὰ ἐδείκνυτοΔιὸ καὶ ἐπεκάθισεν ἡ κιβωτός, ὡς γέγραπται,

2.15.10εἰς ὄρη τὰ Ἀραράτ, καὶ ἐπαύθη ὁ κλύδων παραυτὰ ἐξ αὐτῆςεὐχομένου τοῦ πιστοῦ ἱκεσίδεκτῇ· Ῥῦσαι πάντας ...  

2.16.1 Μετὰ ταῦτα ὁ χορὸς τῶν ἀσωμάτων   τὸν ἐν σώματι λαὸν ἰδν φθαρέντα,  τότε ἀνεβόησεντι "ἄρτι κρατήσωσιν δίκαιοι τῶν περάτων τῆς γῆςἡδέως γὰρ ὁ πλάστης ὁρτούς κατ᾿ εἰκόνα,

2.16.5 ὅθεν κατ᾿ ἰδίαν σζει τούς ὁσίους αὐτοῦ. Ἀνοίξας δὲ Νῶε κατανοεῖ τὸν αἰθέρα   καὶ ἀνεβόα τοῖς ἐκ τῶν σπλάγχνων· "Μὴ αθυμεῖτε, ἀλλὰ θαρσεῖτε». Εὐθύς δὲ ἐξαπέστειλε τὸν κόρακα ὁ σιοςκαὶ οτος οὐχ ὑπέστρεψε, παραχειμάσας ἔξωθεν·

2.16.10καὶ γὰρ πάντοτε ποθεῖ τὸν χειμέριον καιρόν, συγχαίρων τῷ βορρᾷ· ὅθεν οὐκ ἀνέλυσε πρὸς τούς κράζοντας· Ῥῦσαι πάντας ...

2.17.1 Ἀλλ᾿ εὐθύς περιστερὰν ἐξαποστέλλειτὴν ἀκέραιον οσαν ἐν τοῖς ὀρνέοις, ἥτις καὶ ὑπέστρεψε, μὴ εὑροῦσα ἀνάπαυσιν, πρὸς τὸν Νῶε τὸν δίκαιον·ὃς ἐπισχν ἡμέρας ἑπτὰ ἐξαποστέλλει

2.17.5  ταύτην, καὶ ἐπανῆλθε πρὸς ἑσπέραν σχεδὸν, κατέχουσα κάρφος ἐν στόματι τῆς ἐλαίαςΘεοῦ σημαῖνον τῷ πανολβίτὴν εὐσπλαγχνίαν ἐν μυστηρίῳ. Εὐθύς ον ἐξελήλυθε Νῶε ἀπὸ τοῦ μνήματος   κελεύσει τοῦ προστάξαντος, μετὰ πάντων τῶν ἔνδοθεν,

2.17.10οὐχ σπερ πρώην Ἀδάμ· οὐ γὰρ ἔφαγε φυτοῦ θανατοῦντος αὐτόνἀλλ᾿ ἐβλάστησε καρπὸν μετανοίας βοῶν· Ῥῦσαι πάντας ...

2.18.1 Νεκρωθείσης τῆς φθορς καὶ ἀδικίας,  κραταιοῦται ὁ εὐθὴς τδιανοίᾳ πίστει ς εὐάρεστος, καὶ οἱ τούτου ἀπόγονοι λάμψαντες ἐπὶ γῆς, ὥσπερ χνοῦς.Ὁ δίκαιος δὲ τότε θυσίαν ἀναπέμπει

2.18.5 ἄμωμον τῷ Κυρίἱκεσίπολλῇ·

σφράνθη δ᾿ ὁ πλάστηςσπερ ὀσμῆς εὐωδίαςκαὶ παρεκλήθη φιλανθρωπίᾳ, καὶ ρκστήσας ἐπαγγελίαν βοᾷ· "Οὐκέτι φθείρονται κατακλυσμῷ τὰ σύμπανταεἴπερ καὶ πάντες ἔγκεινται τπονηρίἄνθρωποι·

2.18.10νῦν ον ἀνίστημι αὐτοῖς διαθήκην ἀρραγῆ, τὸ τόξον μου δεικνύς   εἰς σημεῖον τοῖς ἐν γῇ, ὅπως κράζωσί μοι· Ῥῦσαι πάντας ..."

2.19.1

τε εδεν ὁ σοφὸς τὴν γαῖαν πσαν   ἐξ ἀνθέων ποικίλων στεφανουμένηντότε κατεβάλετο ταῖς ἀρούραις τὰ σπέρματα, μένων τὴν εὐφορίαν τῆς γῆς·  φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ βάλλει ἐλαιῶνα·

2.19.5  σύντομον δὲ παρεῖχον εὐκαρπίαν αὐτῷ. Τρυγήσας ον Νῶε τὴν λύπην παραμυθεῖταικαὶ ἐμεθύσθη πιν ἀμέτρως καὶ ἐγυμνώθη ὑπνῶν καὶ έγχων· μὴ φέρων ον ὁ βάσκανος βλέπειν βροτὸν ἀμέριμνοντὸν να ἐξηπάτησε τῶν ἀδελφῶν ὁ δόλιος

2.19.10ἐμπαίζειν ἰδίπατρί· καὶ ἐκνήψας ὁ σοφὸς καταρται τῷ Χάμτούς δὲ δύο εὐλογεῖ σκεπάσαντας βοῶν· Ῥῦσαι τούτους ...

ποπίπτει ὁ Ἀδὰμ τπαραβάσεικαὶ ὑπεύθυνος ὁ Χὰμ εὑρέθη ταύτῃ· ταῦτα δὲ πρὸς ἔλεγχον ἡ γραφὴ ἀνιστόρησενμα καὶ νουθεσίαν ἡμῶν.Τὴν πλάνην ον φυγόντες, νικήσωμεν τπίστει

2.20.5  πσαν τὴν πανουργίαν τοῦ δολίου ἐχθροῦ· ὑπάρχοντες τέκνα τῆς ἀμώμου κολυμβήθραςμὴ ὑπαχθῶμεν τῇ ἁμαρτίᾳ, ὥσπερ ούδας φιλαργυρίᾳ· ἐκεῖνος γὰρ κατέλιπεν ἄμπελον τὴν ἀληθινὴν   καὶ ἀκάνθας ἐβλάστησε καὶ χερσωθεὶς ἀπώλετο.

2.20.10Ἐσώμεθα ον ἄμπελος τοῦ Κυρίου σαβαώθ, οἱ ποθοῦντες Χριστόνἔργα ἔχοντες καλὰ καὶ βοῶντες αὐτῷ· Ῥῦσαι πάντας τῆς ὀργῆς στοργσου τπρὸς ἡμς,   λυτρωτὰ τοῦ παντός.  

3 (XLI). Жертвоприношение Авраама

3.t.1

Τκυριακτῆς δʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, κοντάκιον δόμενον εἰς τὴν

θυσίαν Ἀβραάμ, φέρον ἀκροστιχίδα τήνδε·[ εἰς τὸν Ἀβραὰμ ωμανοῦ μνος]

πλ. αʹ

Προοίμιον

3.pro.1

ς καθαρὰν θυσίαν καὶ ἄμωμον προσφορὰν   ἀναιμωτὶ ἐδέξω τὸν ἄκακον σαὰκ   ἐκ πατρὸς προσαγόμενον ὑπὲρ υἱῶν ἀγαπώντων σε·τῆς γὰρ φιλίας θριαμβεύσας τὴν γνώμην,

3.pro.5 τῆς ἀτεκνίας τὸν πρεσβύτην ἐρρύσω, φιλάνθρωπεὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν καὶ σωτὴρ τῶν ψυχῶν [ἡμῶν]. 3.1.1 Εἰς ὄρος ἀναβαίνοντα σὲ τὸν πρεσβύτην ὁ νέος ἐγὼ ζηλῶσαι θέλω καὶ ναρκοῦσί μου πόδες·εἰ γὰρ καὶ τὸ πνεῦμα πρόθυμον, ἡ σὰρξ ἀσθενής·

ψυχή μου, θάρρησον θεωροῦσα

3.1.5 τὸν Ἀβραὰμ νῦν γῆρας ἀποθέμενον καὶ νεάζοντα· οἔκαμνον πόδες, ἀλλ᾿νδρίζετο γνώμη·ἠγνόει τὸν τόπον καὶ ἀπει τῷ τρόπῳ ὁδηγοῦντος αὐτὸν τοῦ καλέσαντος,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.2.1

σχύς ον ν ἡ πίστις σου, ὅθεν ὁ πόθος πολύς ν ὁ σὸς   τοῦ ἐκτελέσαι τοῦ καλοῦντος τὴν βουλήν.Τί δέ σοι ὁ καλῶν προσέταξεν ἀκούσωμεν· "Λάβε παῖδα τὸν ἐκ τῶν σῶν λαγόνων

3.2.5 ὅνπερ ἐν γήρει ἔσχες παραμύθιον, καὶ σφάξον μοι."

πόσης ὑπῆρχε τούτλύπης τὸ ῆμα· οὐκ επε γὰρ παῖδα καὶ ρκέσθη τῷ λόγῳ, ἀλλὰ ρέθιζε σπλάγχνα γέροντος,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.  

3.3.1 Σκληρὸν μὲν τὸ πρόσταγμα· σύ δὲ πρὸς τοῦτο, πρεσβύτα, ὀξύς· τοῦ γὰρ παιδός σοι ποθεινότερος Θεός·διὸ πρὸς τὸ ηθὲν ἀμφίβολος οὐ γέγονας. Πῶς οὐκ επας· "Διὰ τί με πατέρα

3.3.5 καὶ οὐ φονέα τέκνου προσηγόρευσας, ὦ δέσποτα;

γίνομαι λέγε, ὃ γέγονα μὴ κάλει· καιρὸν γὰρ ὀλίγοννομάσθην γενέτηςεἰς αἰῶνα δὲ σφαγεύς γόνου κηρύττομαι·ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.4.1 Τί ἄρ[α ο]ἱ ὁρῶντές με σφάττοντα τέκνον λογίσονται νῦνΜανέντα, οἴμοι, ἢ ἐκστάντα τῶν φρενῶν·καὶ λῆρόν μου τὸ γῆρας δόξωσιν οἱ ἀκούοντες. Πῶς χερσὶ δὲ ταῖς ἰδίαις ὀλέσω

3.4.5 οτοῖς δακτύλοις λπιζον κλεισθῆναί μου τὰ βλέφαρα;

ν ἔλυσα σπαργάνων πῶς δεσμήσας φονεύσω; Ὃν βλέπων σκιρτῶντα, σὲ εὐλόγουν τὸν δόντα· ογέγονα τροφεύς, σφαγεύς οὐ γίνομαι,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.  

ταν μὲν τῷ κάλλει σου βλέψω, ὦ τέκνον, πληροῦμαι χαρς· ὅταν δὲ πάλιν τοῦ δεσπότου ἀκούσω,ὁ γέλως μου εἰς πένθος τρέπεται καὶ δάκρυα. Οἴμοι, σπλάγχνον, τὴν ψελλίζουσαν γλῶσσαν

3.5.5 ἄφωνον δείξει χεὶρ τοῦ σε γεννήσαντος ἡ σφάζουσα· τὰ δὲ βλέφαρά σου οὑ καμμύσει ἡ Σάρρα· τὰ οδίζοντα χείλη νῦν ἀδόνητα δείξω  ὅτι πρόσταγμα τελῶ τοῦ δώσαντος,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.6.1 Ναρκῶσαν τὴν χεῖρά μου καὶ δεδοικῶσαν τὸ ξίφος κρατεῖν   τίς κραταιώσει καὶ διδάξει φονεύειν  οὐ μόσχους σου, ος ἔθος ἔσχηκεν, ἀλλὰ τέκνον μου; Τίς μὸν δὲ καὶ ἀνοίκτειρον δείξει

3.6.5 τὸν εὐσπλαγχνίας χάριν εἰσδεξάμενον τούς παντας;

πρώην ἀγνώστους δεξάμενος καὶ θρέψαςσὲ τὸν κληρονόμον σὸς πατὴρ πῶς ὀλέσωΤίς ἀκούσεται κἀμὲ οὐ φεύξεται;Ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἐμῶν. 3.7.1 Ἀκούσει τούς λόγους σου πάντας [] Σάρρα, ὦ δέσποτά [μου], καὶ τὴν βουλήν σου ταύτην γνοῦσά μοι λέξει·Εἰ αὐτὸς ὁ διδούς ἐλάμβανε, τί παρέσχηκε; Σύ, πρεσβῦτα, τὸν ἐμὸν ἔα πρός με,

3.7.5 κα[ὅ]ταν θελήστοῦτον ὁ καλέσας σε, δηλώσμοι· ὁ πρώην δι᾿ ἀγγέλου τόκον τούτου σημάναςτὸν φόνον μοι αθιςς ν θέλῃ, δηλώσῃ· οὐ πιστεύω σοι τὸ τέκνον, οὐ δώσω σοι,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.8.1 Βραχύν καιρὸν ζήσουσα, τούτσυζήσω· μετὰ τὸ θανεῖνἐὰν θελήσς. τοῦτο δρσον ἐν αὐτῷ·μὴ λείπμε καὶ λύπη κτείνμε, σοῦ αἰτέομαι. Μόλις τούτου ἐπετύχομεν, ἄνερ,

3.8.5 καὶ παρ᾿ ἐλπίδας παῖδα ἐκ κοιλίας μου ἐκτησάμεθα· εἰ ον πρώην τυχόντες ἀποτύχωμεν ἄρτι,   ἢ τάχα κυῆσαι, θηλαῖς θρέψαι ὀφείλωκαὶ ἀκμάσαντα δοῦναι τῷ δώσαντι;ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.9.1

οπὴν ἐμοῦ ἀπόστηθι· τοῦτον ἀγκάλαις λαμβάνω ἐγὼ πόνον γαστρός μου· κορεσθῆναι γὰρ ζητῶ·εἰ χρζει θυσιῶν ὁ καλέσας σε, λάβπρόβατον. Οἴμοι, τέκνονσαάκ, εἰ κατίδω

3.9.5 σοῦ ἐπὶ γῆς [τὸ] αμα ἐκχυνόμενον ... μὴ γένοιτο· φονεύσει με πρώτην, εθ᾿ οτως σε φονεύσει· πρὸ σοῦ τὴν τεκοῦσαν, μετ᾿ αὐτὴν σὲ τὸν τόκον· μὴ κατίδω σου σφαγήν, καὶ ἀπόλωμαι·ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.10.1 Ἀγγέλου σημάναντος τόκον [ἐν γήρᾳ], ἐγέλασα πρίνκαὶ νῦν τὸ ῆμα ἰδοῦσα πργμα, ἐχάρην· ἀλλ᾿δη ἡ χαρὰ εἰς δάκρυα τάχα τρέπεται· σύ μου φάος, σύ αὐγὴ ἐμῶν βλεφάρων·

3.10.5 σὲ σπερ ἄστρον βλέπουσα λαμπρύνομαι, ὦ τέκνον μου· σύ τῆς ἐμῆς κοιλίας καρπὸς ριμος φθης·   σύ βότρυς περκάζων ἀκμασάσης ἀμπέλου· οὐ σβέσει σε πατήρ, οὐ τέμνει σε·ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.11.1 Ἀκμάσας γενήσει μου στήριγμα γήρους, ὦ σπλάγχνον ἐμόντὰ σὰ δὲ τέκνα βακτηρία πολις·κατίδω σῆς ὀσφύος ἔκγονα κα[ὶ ο]ὕτω θνήξομαι· σύ δὲ κόρας τὰς ἐμὰς ἀποκλείσεις,

3.11.5 σύ σύν τοῖς τέκνοις κόλποις παραπέμψεις με τῶν πατέρων μου, σύ κλίνης μου πρῶτος πορευόμενος κλαύσεις· ἐγδέ σου θνῆσιν οὐδαμῶς μὴ θρηνήσω   ὀλετῆρα σὸν πατέρα ἀκούσασα·ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.12.1 – Μὴ τουτοισὶ τοῖς ήμασι γύναι, χρωμένη, ὀργίσς Θεόν· ἀλλότριόν τι οὐκ αἰτεῖται παρ᾿ ἡμῶν·ὃ πρώην γὰρ αὐτὸς δεδώρηται, τοῦτο λήψεται. Μὴ σπιλώσς τ[ὸ ὁ]λοκαύτωμα θρήνοις

3.12.5 μηδὲ δακρύσς· μῶμον ἐπιθήσεις γὰρ τθυσίμου· Θεὸς αὐτὸν θέλει, καὶ τίς τοῦτον ἐπέχειΚαὶ κόλποις σοῖς ὄντα θανατῶσαι ἰσχύει· τὴν ον πρόθεσιν δεῖξόν σου πέμψασα,

τι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.  

3.13.1

αντίσω τοῖς δάκρυσι πσαν τὴν γαῖαν, καὶ σύ σύν ἐμοίἀλλ᾿ ον ἐκ τούτου κέρδος ἡμῖν οὐκ ἔσται·ὅταν γάρ τι Θεὸς βεβούλευται, τίς ἀνθίσταται;

Ἤ, δοκεῖς σύ, μόνος σὸς πέλει γόνος;

3.13.5Τέκνον ἐμὸν δὲ οτος οὐχ ὑπάρχει νῦνν ἐγέννησα; "Σπορεύς αὐτοῦ πέλεις καὶ σφαγεύς τούτου μέλλεις·» Ὁ τοῦτο προστάξας, γύναι, πάντων δεσπόζειδῶρον εκαιρον ἡμῶν ἐξαιτήσας με,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν."

3.14.1

ς κουσε τὰ ήματα τοῦ ὁμοζύγου, [] Σάρρα φησίν· "Εἰ εἰς ζωήν σε θέλει, ζῆσαι προστάξει·ἀθάνατος ὑπάρχων Κύριος, οὐ μὴ κτείνει σε· νῦν αὐχήσω, σὲ προσάξασα δῶρον

3.14.5 ἐκ κοιλις μου τῷ δωρησαμένσοι μακαρίζομαι. Πορεύου ον, τέκνον, καὶ γίνου Θεῷ θῦμασύν τῷ σῷ γενέτῃ, φονευτδέ σου μλλον· πιστεύω δέ, γονεύς σφαγεύς οὐ γίνεται,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.  

3.15.1 Μητέρα λιμπάνων με, ερς πατέρα τὸν πάντων Θεόν· αὐτὸς σφαγέντα ἀναδείξει μοι ζῶντα·εἰ καὶ μὴ τῷ παρόντι, δείξει μοι εἰ τῷ μέλλοντι· ἄσπασαί με, Ἰσαάκ, τὴν τεκοῦσαν

3.15.5 καὶ τῶν δίνων μήπω ἀπολαύσασαν, κα[ὶ ἀ]ποτρέχετεΤοιαῦτα ν ἄραπερ ἔφη Σάρρα· ὁ πρέσβυς δὲ πάντως επεν ἄλλ᾿ ὑπὲρ ταῦταἀλλ᾿ οὐκ ἔστερξαν ὑπὲρ [τὸν] Κύριον,ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.16.1 Αὐτὸς ὁ γεννήσας γὰρ σχίδακας τέκνἐπέθηκενκαὶ μοις φέρει ος ἐτίθεντο ὁ παῖς·ἐνταῦθα πς πιστὸς νοείτω μοι τὸ μυστήριον.

λυθαν δὲ οπερ σαν κληθέντες,

3.16.5 καὶ ς προβλέπων ἔφησε τὰ μέλλοντα ὁ πιστότατος, "Καθίσατε», λέγων τοῖς συνοῦσιν, "ἐνταῦθα· ἐγδὲ σύν τέκνπορευθεὶς ἀναστρέψω.» Καὶ τὰ ήματα ἐφάνη πράγματα,[ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.]  

3.17.1 Νευρώσας ναρκήσαντας πόδας τπίστει καὶ τὴν δεξιὰν   ὁπλίσας ξίφει, πρῶτον εχεν σαάκ,ἀλλ᾿ ερε πειρασμὸν τὰ ήματα τοῦ παιδός· φησίν· "Φράσον, πάτερ, τίς ὁ σφάττεσθαι μέλλων;

3.17.5 Ἔχω τὰ ξύλα, πῦρ σύ καὶ τὴν μάχαιραν· ποῦ τὸ πρόβατον;"

σπλάγχνον γενέτου· πρὸς τούς λόγους τοῦ τέκνου   τίς τότε ὑπάρχων ἀπηνὴς οὐκ ἐκάμφθηΚαὶ οὐκ ἔκαμψε λαλῶν, ἀλλ᾿γγρισεν,ὅτι μόνος [ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.]

3.18.1'Ὁ πρώην καλέσας με ὄψεται, τέκνον, εἰ θέλει σφαγήν·  ἡμεῖς δὲ τούτὑπουργήσωμεν», φησίν. "Ὦ πάτερ, κατ᾿ ἐμοῦ τὴν μάχαιρανκόνησας;Βλέπω τύμβον τὸν βωμόν, ὦ γενέτα·

3.18.5  σὲ δὲ δεσμοῦντα μα καὶ φονεύοντα ἐνοπτρίζομαι· εἰ τοίνυν βλέπω ἀληθῶς ὁρῶ, λέγε,  μὴ ἄκοντα σφάξςν᾿ εὐπρόσδεκτον ερς   τὴν θυσίαν σου, ἐμὲ τὸ τέκνον σου· ὅτι μόνος [ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν."]  

3.19.1 Yἱοῦ μὲν τὰ ήματα τότε παρίδε πιστὸς Ἀβραάμκαὶ τῆς θυσίαςν ἐργάτης ἰσχυρός,καὶ πόδας σύν χερσὶν ἐδέσμησενν ἐγέννησε, «Πρῶτον», λέγων, »δήσω, ετα φονεύσω,

3.19.5 μήποτε τούτου σκίρτημα κωλύσμου τὸ ρμημαΧειρὶ λαβν ξίφος εἰς σφαγήν, ἐπεσχέθηοὐ τέκνου σκιρτῶντος, τοῦ Θεοῦ δὲ καλοῦντος   καὶ σημαίνοντος αὐτοῦ τὰ μέλλοντα,[ὅτι μόνος ἀγαθὸς ὁ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.]

3.20.1

ψόθεν ἐπέβλεψεν ὁ ἐπιβλέπων ἀβύσσους Θεὸςκαὶ τῷ δικαίἀνεβόησε φωνήν·"Ἀβραάμ, Ἀβραάμ, πιστότατε, στεῖλον χεῖρά σου· γνῶναι θέλων σὲ ὁ μὴ ἀγνοήσας

3.20.5 σὲ πρὸ τοῦ πλάσαι, † τὴν πίστιν σου νῦν εροννπερ μέλλουσι βλέπειν οἱ τῆς ἀληθείας θερμοὶ ἐρασταί μου   ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν αἰώνων, † ὅτι μέλλει ὁ [υἱό]ς μου   εἰς [τὸ] ὄνομα ἐμὸν δοξάζεσθαι,ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν καὶ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν.  

3.21.1 Μὴ κτείνς τὸν παῖδά σου· νῦν γάρ σε ἔγνων φοβούμενόν με· τοῦ ὑϊοῦ σου οὐκ ἐφείσω δι᾿ ἐμέ, ὅντινα λαβν ἀπότρεχε καθς πρόειπαςΤαῦτ᾿ ἀκούων Ἀβραὰμ ἔφη τότε·

3.21.5 "Μή τινα μῶμον ερες ἐν θυσίμου καὶ ἐπέσχες με; Μή τι παρερρύη ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ; † ἢ δόλος ἐν τῷ στόματί μου; † Ὡς καρδίας ἐτάζωνσύ καθάρισον καὶ σφάξαι πρόσταξον,ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν καὶ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

3.22.1 – Νῦν στεῖλον τὴν χεῖρά σου· ερον ς θέλω σὴν πίστιν γνήνδιὸ καὶ ἐν σοὶ προσκιάζω τὰ ἐμά·ἐμὸν γὰρ εσαφῶς ἐκτύπωμα, ναί, δίκαιε· θέλεις γνῶναι ἐκ τῶν σῶν τὰ μετὰ σέ;

3.22.5 Τούτου γὰρ χάριν ἔνθα σε ἀνήγαγον, [τοῦ] δεῖξαί σοι.

σπερ ον οὐκ ἐφείσω δι᾿ ἐμὲ τοῦ υἱοῦ σουκἀγδιὰ πάντας οὐ φείσομαι τοῦ υἱοῦ μου· ὑπὲρ κόσμου δὲ σφαγῆναι δίδωμι, ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν [καὶ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν.]  

3.23.1 Οτως δ᾿ς ἐβάσταξε ξύλα τοῖς μοις ὁ σὸς σαάκ,  ἐπ᾿μων φέρει ὁ ἐμὸς [υἱὸ]ς τὸν σταυρόν·ὁ πόθος ὁ πολύς σοι ἔδειξε καὶ τὰ μέλλοντα. Βλέψον ἄρτι καὶ κριὸν τὸν ἐν ξύλῳ·

3.23.5  πόθεν κρατεῖται βλέπων καταμάνθανε τὸ μυστήριον· τοῖς κέρασιν τοῦτον τὰ δεσμὰ περιέχει,  τὰ κέρατα χεῖρας τοῦ υἱοῦ μου σημαίνει·καὶ σφάξον μοι, καὶ σὸν υἱὸν φυλάττω σοιὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν [καὶ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν."]

3.24.1 Σφαγὴν οὐ δεχόμενον βλέπουσα Σάρρα σύν τῷ Ἀβραάμχορεύει πάλιν δεξαμένη σαάκ·"Ὁ δείξας σε ἐμοί, ὦ τέκνον μου, λάβπνεῦμά μουΤαύτην ἡμῖν τὴν χαρὰν σύ παράσχου,

3.24.5ὁ ἐπὶ ξύλου χεῖρας σπερ κέρατα δεσμηθεὶς δι᾿ ἡμς· ἡμῶν ἱκεσίας κενὰς μὴ ἀποστρέψς,δι᾿ ος ἐσταυρώθης ἐν θυμῷ σου μὴ κτείνς·  τούτων πρέσβευε καὶ σύ, πάτερ, τυχεῖν ἡμς,ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν καὶ σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.  

4 (XLII). Благословение Исааком Иакова

4.t.1

Τκυριακτῆς εʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, κοντάκιον κατανυκτικὸν

δόμενον εἰς τὸν σαὰκ τε εὐλόγησε τὸν ακώβ, φέρον ἀκροστιχίδα τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ ωμανοῦ]

χος πλ. δʹ

4.t.5

πρός· Τὸν πρὸ ἡλίου λιον.

Προοίμιον

4.pro.1 Τὸν σαῦ μισήσαςς ἄσωτον   καὶ ακβ ἀγαπήσαςς δίκαιοντὴν εὐλογίαν ἐξ ἐκείνου εἰς τοῦτον μετήγαγες· ἀλλ᾿ς τῷ πράτσυμβουλίτῆς μητρός,

4.pro.5 ταῖς ἱκεσίαις τῆς ἀχράντου σου μητρός, Χριστὲ ὁ Θεόςἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν.  

4.1.1 Τὸν διὰ τῆς ὑπακοῆς σώσαντα γένος ἀνθρώπων,πατήσαντα τὸν ὄφιν καὶ φωτίσαντα τὸν κόσμον  καὶ ἐκ τῆς παρθένου τεχθέντα ἀγεωργήτως, τὸν τῆς κατάρας ἀπαλλάξαντα κτίσιν πασαν,

4.1.5τὸν τούς παραβάνταςήξαντ[α ἀ]γγέλους  καὶ παραπεσόντα χειρὶ ἐγείραντα Ἀδὰμ   ὑμνήσωμεν, δοξάσωμεν. Γνῶμεν τί ἔδρασεν ἡμῖν τὸ πτῶμα  τῆς παραβάσεως ἐν τπαρακοῇ,

4.1.10καθς καὶ ἡ βίβλος τῆς κτίσεως λέγει  τοῦ πρωτοπλάστου τὴν ἀθεσίαν·

θεν σπεύσωμεν παντες καὶ κράξωμεν τῷ Θεῷ ἡμῶν·Ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν.

4.2.1 Οἱ τῶν μελλόντων τύποι ον σύγγονοι δύο ὑπῆρχον,τεχθέντες ἐκ εβέκκαςσαὰκ τῷ πατριάρχῃ·τὸν σαῦ δὲ τότε καλέσας ἔφη ὁ πρέσβυς· "Πορεύου, τέκνον, ἐν ἀγρῷ σπουδκαὶ ἀγώνισαι·

4.2.5λάβε σου τὸ τόξον καὶ τὴν φαρέτραν·θήρευσόν μοι θήραν καὶ σπεῦσον ἀρέσαι πατρὶκαὶ ἔνεγκέ μοι ἔδεσμα,

πως σου δέξωμαι τὴν προθυμίαν,καὶ εὐλογήσω σε πρὶν τελευτῆσαί με·

4.2.10ἀνάστηθι, δεῖξον τὴν διάθεσίν σου,καὶ πλήρωσόν μου ἐπιθυμίαν· ὁρῶν γάρ σου τὴν πασαν προαίρεσιν, τῷ Θεῷ κράζω·Ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν.»  

4.3.1

πέστησεν ὁ γηραιὸς τὸν ἐκ τῶν σπλάγχνων τεχθέντα,καὶ τρέχειν κατεπείχθη σαῦ τό[τε] εἰς θήραν·ἡ δὲ μήτηρ τούτου πρὸς ακβ ἀνεβόα· "Σπούδασον φθάσαι εἰς τὴν ποίμνην καὶ ἀγωνίσασθαι·

4.3.5ἤκουσα λαλοῦντος τοῦ σοῦ γενέτου  πρὸς τὸν ἀδελφόν σου· Θήρευσόν μοι θήραν, ὦ παῖκαὶ ἔνεγκέ μοι ἔδεσμα· καὶ φαγν κα[ὶ ε]ὐφρανθεὶς σὲ εὐλογήσω·πρὸ τοῦ []μὲ θανεῖν συντόμως πείσθητι.

4.3.10Καθώς σοι ον επον πορεύθητι, λάβε  ἀπὸ τῆς ποίμνης δύο ἐρίφους· ποιήσω τῷ γενέτσου τὸ ἔδεσμα, ἵν᾿ εὐξάμενος  ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχἡμῖν."

4.4.1 Ταῦτα ἀκούσας ακβ πρὸς τὴν τεκοῦσαν ἐβόα·"Πῶς φθάσω εἰς τὴν ποίμνην καὶ κομίσω τούς ἐρίφους;Ὁ Ἡσαῦ, ὦ μῆτερ, ἀνὴρ δασύς φύσει ἐστίν· ἐγδὲ πάλινς ἀνὴρ λεῖος ἐπαισχύνομαι·

4.4.5μήπως ὁ πατήρ μου ἐμὲ γνωρίσκαὶ ὑπὸ αἰσχύνηςς καταφρονήσας αὐτοῦ   ἀπέναντι γενήσομαι· ἐπάξω δὲ ἐμαυτῷ μλλον κατάραν,κα[ὶ ο]ὐκ εὐλογήσει με, ἀλλ᾿ ἀπολέσει με.

4.4.10Ὦ μῆτερ, πτοοῦμαι τὸ τόλμημα πάνυ,τοῦ ἀδελφοῦ μου καὶ τὴν μανίαν· σιγήσομαι ον κα[ὶ ε]ὔξομαι τῷ πλάσαντι κράζων· Εσπλαγχνε,ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν.»  

4.5.1

"Ἄκουσον λόγων τῶν ἐμῶν καὶ μὴ δειλία, ὦ τέκνον,"ἡ μήτηρ ἀνεβόα κολακεύουσα τὸν νέον·"νῦν ἐπάκουσόν μου καὶ δεῖξον ς ἀγαπς με· ἡ σὴ κατάρα ἐπ᾿ ἐμὲ γενήσεται, τέκνον μου·

4.5.5μόνον τβουλμου παράσχου χάριν ς ἐνετειλάμην, καὶ δύο ἐρίφους καλούς   καὶ παλούς μοι κόμισον."

δὲ παῖς πορευθεὶςγαγε ταύτδύο ἐρίφια, καὶ τὰ ἐδέσματα

4.5.10ἐποίησε τάχος καθς καὶ ἐφίλει  ὁ πατὴρ τούτου, τπροθυμίἀγαπῶσα· τὸ τέκνον δὲ προσηύχετο· «Σύ, φιλάνθρωπε,ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν

4.6.1 Περιεπτύξατο στολὴν τοῦ πρεσβυτέρου συγγόνου  ὁ νεανίσκος τότε, ὡς διδάσκει τὸ βιβλίον·τὰ δὲ δάση πάλιν τὰ τῶν ἐρίφων λαμβάνει καὶ περισφίγγει τῷ τραχήλσύν τοῖς βραχίοσι

4.6.5μέχρι καὶ τῶν μων καὶ τῶν δακτύλων·ἦρε δὲ τούς ἄρτους καὶ τὰ ἐδέσματα ὁμοῦ   καὶ τρέχειν κατεπείγετο.

νδον δὲ εἰσελθών, τῷ γηραλέεὐθύς ἐβόησεν· "Ὦ πάτερ, κέλευσον,

4.6.10ἰδού ὁ υἱός σου [] Ἡσαῦ ὁ πρῶτος·ἐγλαλῶ σοι, ἐπάκουσόν μου· ἐδέσματά σοι γαγον, ὡς ἔφης μοι, καὶ αἰτοῦμαί σε·ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου [ἡμῖν.]» 4.7.1 Επεν δὲ τότε σαὰκ τῷ ὑϊῷ αὐτοῦ· "Τέκνον,ταχύ ὑπήκουσάς μου καὶ τὴν θῆρα ἐκομίσω."Ὁ δὲ νέος πάλιν πρὸς τὸν γενέτην ἐβόα· "Τοῦτο ὑπάρχειπερ ὁ Θεός σοι ἀπέστειλεν,

4.7.5ὅστις θωρακίσας ἐπὶ τὴν θήραν σπερ πρὸς ἀρνίον ἐν τῷ πεδίμοι ὀφθεὶς   παρέσχε μοι τὴν δύναμιν. Καὶ λοιπὸν ἔφθασασπερ εἰς μάνδραν,καὶ κομισάμενος τὸ θῦμα γαγον,

4.7.10γενέτα, ὡς επας· ἐπλήρωσα ἔργον να μετάσχω τῆς εὐλογίας· τὴν χάριν ον ν πρότερον ὑπέσχου μοι ἐκπληρώσας νῦν,ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν."

4.8.1

σαὰκ γνούς τὸν ὑϊὸν τάχος ἐλθόντα τῆς θήρας,τὸν νοῦν αὐτοῦ ταράξας, ἐλογίζετο τοιαῦτα·"Τίς ὁ δρόμος οτος; τίς ἡ σπουδὴ ἡ τοσαύτη;

λογισμός μου περιβάλλει με πρὸς ἐνθύμησιν·

4.8.5μή τις ἄρα τέχνη γέγονεν ατη;μή τις μετὰ δόλουρπάσαι λθεν ἀπ᾿ ἐμοῦ   τὴν δωρεὰν τοῦ τέκνου μου; Μλλον δὲ Κύριος, πληρῶσαι θέλων  ἐπιθυμίαν μου, αὐτὸς συνήργησε,

4.8.10καὶ περ ἐζήτει ερεν ὁ υἱός μου,διὸ καὶ λθεν εὐθυδρομήσας, μισθὸν λαβν τὸ χάρισμα τοῦ πέμψαντος, ὃν αἰτήσομαι·ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου [ἡμῖν.]

4.9.1 Νῦν ἔγγισόν μοι, τέκνον μου, καὶ ψηλαφήσω σε τάχος·εἰ πέλεις ὁ σαῦ σύ ὁ πρωτότοκός μου, δεῖξονψηλαφῶν δὲ τοῦτον, σαὰκ ἐνθυμεῖται·

»Ἡ μὲν φωνὴ νῦνακβ χεῖ εἰς τὰ τά μου,

4.9.5χεῖρες τοῦ σαῦ δὲ τοῦ ὑϊοῦ μου·δεῦρο ον, ὦ σπλάγχνον, καὶ καταφίλησον []μέκαὶ ἔνεγκε τὸ ἔδεσμαΚαὶ φαγνσαάκ, καταφιλήσας  τὸν ὑϊὸν αὐτοῦ, ὠσφράνθη τῆς στ #959;λῆς

4.9.10τῆς τούτου καὶ επεν· "Ἰδού τοῦ υἱοῦ μου ς ἀγροῦ πλήρης ὀσμὴ ὑπάρχει, ἀγροῦ οπερ ηὐλόγησεν [] Κύριος· εἰσακούσας μου,ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχἡμῖν."

4.10.1

τε εὐλόγησε σαφῶς τὸν ακβ ὁ γενέτης,κατήχησε τὸν παῖδα ταῖς εὐχαῖς αὐτοῦ ὁ γέρων  λέγων· "Ὁ Θεός μου σὲ εὐλογήσει ἐν κόσμσίτκαὶ οἴνῳ, καὶ τὰ ἔθνη πάντα δουλεύσει σοι·

4.10.5προσκυνήσουσί σοι ἄρχοντες πάντες·κύριος δὲ πάλιν γίνου καὶ τοῦ σοῦ ἀδελφοῦ.   Ὁ σὲ δὲ καταρώμενος λήψεται τὴν ἀράν, ὁ δ[ὲ ε]ὐλογῶν σε  εὐλογηθήσεται τθείχάριτι."

4.10.10Τοιαῦτα ἀκούσας, ἐξῆλθεν ὁ νέος  εὐλογημένος, ὑμνῶν τὸν κτίστην, βοῶν· «Δίκαιος Κύριος, φιλάνθρωπος· ὡς γὰρ εσπλαγχνος,ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παρέσχεν ἡμῖν

4.11.1

πὸ τοῦ πόθου τὸν υἱὸν ὁ γηραλέος εὐλόγει,Χριστὸν τὸν πάντων κτίστην ἐντυπῶν ταῖς εὐλογίαις.Ἰακβ δὲ τότε πρὸς τὴν τεκοῦσαν ἐκτρέχει, λέγων πρὸς ταύτην· "Ἰδού, εὐλογίαν ἀπέλαβον,

4.11.5παρὰ τοῦ πατρός μου ἔλαβον χάριν."Τότε προσεπλάκη τῷ νέἡ μήτηρ αὐτοῦ   καὶ κλαίειν κατεπείγετο, λέγουσα· "Ες ἐστιν ὁ τοῖς γίοις  παρέχων σύνεσιν· αὐτὸς ἐλεύσεται

4.11.10σαρκὶ ἐν τῷ κόσμἐκ ίζης βλαστοῦ σου,πατρὸς τούς κόλπους μὴ καταλείψας. Αὐτὸν ον δυσωπήσωμεν τὸν εσπλαγχνον καὶ φιλάνθρωπον·ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν [παράσχου ἡμῖν."]

4.12.1

ήματα καὶ ὁ σαὰκ εὐχαριστίας ἐκπέμπειν  οὐδόλως ἐνεδίδου, ἕως τε ἐπληρώθη  ἡ ψυχὴ [] τούτου χαρς μεγάλης, καὶ λέγει πρὸς τὴν εβέκκαν· "Νῦν Θεὸς ἡμς ἐπεσκέψατο,  

4.12.5καὶ ἐκ τῶν ὑψίστων [τὴν γῆν] ἐπεῖδεν,ὅπως τοῖς γίοις τὴν εὐλογίαν τὴν αὐτοῦ   δωρήσηται ς Κύριος· παῖδας δὲ εἰς τιμὴν ἡμῖν παρέσχε,καὶ χάριν δίδωσι τὴν ἐκ τοῦ πνεύματος

4.12.10ἐκχέων πλουσίως, ὅτε εὐδοκήσει  τὸ γένος σῶσαι ἐνανθρωπήσας· νυνὶ γὰρ προετύπωσε τὰ μέλλοντα ἐν τχάριτι·ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν [παρέχει ἡμῖν."]

4.13.1

ς ον ἐλάλει σαὰκ τὁμοζύγτοιαῦτα,Ἡσαῦ ὁ γόνος τούτων ἐκ τῆς θήρας ἐπανῆλθε,καὶ αὐτὸς ἐποίει ἐδέσματα τῷ γενέτῃ· προσήνεγκε δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ πρὸς μετάληψιν,

4.13.5λέγων· "Ὦ γενέτα, ἐπάκουσόν μου,καὶ ἀπὸ τῆς θήρας εὐφράνθητι τοῦ σοῦ υἱοῦδι᾿ς καὶ εὐλογήσεις μεΕπε δὲσαὰκ τότε ὁ πρέσβυς  πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ· «Τίς εσύ δήλωσον

4.13.10Ὁ δὲ ἀπεκρίθη· «Ἐγώ εἰμι», λέγων,»Ἡσαῦ, γενέτα, ὁ ὑϊός σου· πρωτότοκός σου πέφυκα ἐκ σπλάγχνων σου· ἀλλά, δέομαι,[ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν."]

4.14.1 Μετὰ τούς λόγους τοῦ παιδὸς καὶ τὰς αὐτοῦ ἱκεσίας,ἐξέστη ὁ πρεσβύτης σφόδρα ἔκστασιν μεγάλην,λέγων· "Τίς ον ἐστιν ὁ εἰσενέγκας μοι θήραν, καὶ ἀπὸ πάντων εὐφρανθεὶς ἐκεῖνον εὐλόγησα,

4.14.5καὶ εὐλογημένος ἐστὶν ἐν πσι;  Πρὸ τοῦ γάρ σε φθάσαι ἐκ τοῦ ἀγροῦ εἰς τὴν σκηνὴνἐδέσματά μοι γαγεν."

τε δὲκουσε τούτους τούς λόγους,Ἡσαῦ ἐβόησεν ὀδυνηρὰν φωνήν,

4.14.10κραυγάζων καὶ λέγων· "Εὐλόγησον σπεύσας  κἀμέ, ὦ πάτερ, ὥσπερ ἐκεῖνον, κἀμοὶ ἀξίως δώρησαι τὴν χάριν σου, καὶ ὁ ψιστος  ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχἡμῖν."

4.15.1 Ἀκούσας ταῦτα σαὰκ τούς λόγους τούτους ἐβόα·"Ἐλθν ὁ ἀδελφός σουακβ πρὶν μετὰ δόλου  ὑπεδέξατό σου τὴν εὐλογίαν ἐκεῖνος. Τί ον ποιήσω; Πῶς εἰς τοῦτό σοι ὑπακούσομαι;"

4.15.5Ὁ Ἡσαῦ δὲ ἔφη πρὸς τὸν γενέτην·"Ὄντως καὶ δικαίως ἐκλήθη οτος ακβ   τῷ λόγκαὶ τῷ πράγματι·

δη γὰρ δεύτερον ἐπτέρνισέ με·τὰ πρωτοτόκια αὐτὸς ἀφεῖλέ μου,

4.15.10καὶ νῦν, καθς ἔγνων, καὶ τὴν εὐλογίαν  αὐτὸς ἐδέξατο τοῦ πατρός μου· ἐστέρησέ με δεύτερον ἐκ μήτρας μου· ἀλλά, δέομαι,ἐξ οὐρανοῦ [εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν."] Νενικημένος σαὰκ τοῖς σπλάγχνοις καὶ ἡττημένος,πρὸς τὸν σαῦ ἐβόα λέγων· "Ἄκουσον, ὦ τέκνον·εἰ τῷ ἀδελφῷ σου τὴν ἐξουσίαν παρέσχον, σίτκαὶ ὄνῳ [εἰ] τὸν οκον τούτου ἐπλήρωσα,

4.16.5σοὶ νῦν τί ποιήσω, τέκνον, επέ μοιΠάλιν ἀπεκρίθησαῦ τῷ γενέταὐτοῦκαὶ κλαίων οτως ἔλεγε· »Μία γὰρ μόνη σοι ἔστιν εὐλογία;Ἐξ ς κατέλιπας κἀμὲ εὐλόγησον."

4.16.10Τότε κατενύγης[αὰ]κ ὁ γενέτης  καὶ ἀνεβόα μετὰ δακρύων· "Εὐλογῶν εὐλογήσει σες βούλεται ὁ φιλάνθρωπος·ἐξ οὐρανοῦ [εὐλογίαν παρέχει ἡμῖν.]"

4.17.1

τε ἐπαύσατο θρηνῶν, ὁ γηραλέος ἐκτείνει  τὴν χεῖρα καὶ ηὐλόγει τὸν σαῦ, τοιαῦτα λέγων·"Ἰδού ἐκ τῆς δρόσου τῶν ὑψωμάτων σοι ἔσται, καὶ ἐκ τῆς γαίας τῆς πιότητος [] κατοίκησις,

4.17.5καὶ ἐν τμαχαίρτστραφήσει, καὶ τῷ ἀδελφῷ σου προθύμως δουλεύσεις ἀεί,καὶ ἔσει εὐφραινόμενος.

Ἐὰν γὰρ τὸν ζυγὸν τὸν τῆς δουλείας  αὐτοῦ μὴ καθέλς ἐκ τοῦ τραχήλου σου,

4.17.10ἐν πάσεἰρήνπορεύσει ἐν κόσμῳ,ὅτι ἐκλέλοιπεν ἡ ὀργή σου· πληρώσει σου τ[ὰ α]ἰτήματα ὁ Κύριος, καὶ ς βούλεται  ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν [παρέχει ἡμῖν.]»  

4.18.1

πὸ τοῦ φθόνου ὁ σαῦ τῷ ακβ ἐνεκότει,καὶ κτεῖναι ἐνενόει τοῦτον μετὰ τὸ θανῆναι  τὸν αὐτοῦ γενέτην, καὶ ἔλεγεν ἐν καρδίᾳ· "Νῦν ἐγγισάτω ἡ ἀσθένεια τοῦ γενέτου μου,

4.18.5καὶ μετὰ τὸ θνῆξαι τοῦτον εὐθέως  τότε εὐκαιρίας λαβόμενος, κτείνω ἐγὼ τὸν πτερνιστήν μου σύγγονονἈλλ᾿ εὐθύς ὁ Θεὸς ὁ προγινώσκων  τὰ ἐνθυμήματα, Ἡσαῦ τὰ ήματα

4.18.10μητρὶ ἀμφοτέρων γνωρίσας, σοφίζει  αὐτὴν ἐμφρόνως σκεδάσαι ταῦτα· αὐτὸν ον δυσωπήσωμεν τὸν εσπλαγχνον· «Σύ, φιλάνθρωπε,ἐξ οὐρανοῦ [εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν.»]

4.19.1

μεῖς ον ταῦτα ἀκριβῶς κατανοήσατε, φίλοι·τὰ πάντα γὰρ ἐν τύππροερρέθη καὶ ἐγράφη.Ὁ Ἡσαῦ μὲν τύπος τῶν ουδαίων ὑπάρχει· χριστιανῶν δὲακβ εἰκόνα προέφερεν,

4.19.5ὃς τὴν εὐλογίαν τὴν τοῦ συγγόνου  ἔλαβεν &##7936;ξίως τσυμβουλίτῆς μητρὸςτὴν χάριν προσημάνας μοι. Τύπος δὲ τοῦ Χριστοῦ τῆς ἐκκλησίας  καὶ ἡ εβέκκα μοι σαφῶς προδέδεικται·

4.19.10καθάπερ γὰρ ατη καὶ ἡ ἐκκλησία  υἱούς προσάγει πατρὶ τῶν λων, ἐν συναθροιζόμενοι κραυγάζωμεν τῷ Θεῷ ἡμῶν·Ἐξ οὐρανοῦ εὐλογίαν παράσχου ἡμῖν.  

5 (XLIII). Судьбы Иосифа

5.t.1

Τῇ ἁγίκαὶ μεγάλβʹ, κοντάκιον εἰς τὸν ωσήφ, φέρον

ἀκροστιχίδα τήνδε·[ ἀλφάβητον ωμανοῦ]

πρός· Ὁ υἱός σου παρθένε πανάμωμε· πλ. δʹ

Προοίμιον

5.pro.1

Ὁ Ἰακβ τῷ χιτῶνι συνεκόπτετο,οἱ ἀδελφοὶ ἀσπλαγχνίαν ἐπεδείξαντο·τὸν ωσὴφ γὰρ δουλώσαντες τοῖς ἀνόμοις ἐπίπρασκον· ἀλλ᾿ εἰς Θεὸν τὴν ἑαυτοῦ πσαν ἐλπίδα θέμενος,

5.pro.5καὶ βασιλείας δι᾿ αὐτοῦ στέφος ἐφόρεσε βοῶν·Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.1.1 Ἀντλήσωμεν, ἄνθρωποι, σωτήρια νάματα καρδίας εὐφραίνοντα· οἱ διψῶντες σωφροσύνην, πορευθῶμεν ἐν τῷ λάκκῳ [σπουδῇ] τοῦ ωσήφ· τούτου [γὰρ] ὁ πίνων οὐ διψήσει οὐδέποτε· ἀθάνατον δωρ βρύει ἐκεῖ·

5.1.5πῶς δὲ ἀθάνατον ἐκεῖδωρ πηγάζει   ἐρεῖτέ μοι, πάντως ὁ ἄνυδρος ν.

ἐν τῷ ωσὴφ τύπος γενόμενος Χριστὸς   αὐτὸς βρύων ποτίζει, ὡς καὶ τὴν Σαμαρῖτιν· δι᾿ αὐτὸ πίστει ἀρυσώμεθα· ὑπάρχει γὰρ

5.1.10 μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.2.1 Βασιλικοὶ στέφανοι κοσμοῦσι τούς σώφρονας ὀνείροις προλάμποντες· διὰ τί δὲ δι᾿ ὀνείρων προφητεύει τὰς ἐκβάσεις αὐτῶν, μάθε, πιστέ. Χρηστῶν πολιτείας ἐπανάγων εἰς κρείττοναΘεὸς ζωγραφεῖ [σοι] τὰς ἀρετάς,

5.2.5ὥσπερ ον καὶ τὰ πονηρὰ στηλογραφεῖ σοιτῶν πειρασμῶν εἰκόνας καθ᾿πνον δηλῶν· προτρέπων, νουθετῶν, ἀσφαλίζεται πάντα [σοι]· ἀγρυπνῶν γὰρ ὁ πλάστης σε τειχίζει ὑπνοῦνταγνωριῶν δη σοι τὰ μέλλοντα· ὑπάρχει γὰρ

5.2.10 μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.3.1 Γραφὴ προϋπέστρωσε τὸ σκάμμα τοῦ σώφρονος, καὶ μάθωμεν, σώφρονεςμιμησώμεθα τὸν νέον, πῶς κατέσβεσε τῆς πορνείας τὸ πῦρ χόρτσαρκός·   οὐδέπω γὰρ ὄντως ἡ γραφὴ οὐκ ἀπέθανενἀλλὰ διαμένει ζῶσα ἀεί·

5.3.5στήλη γνείας χαλκευθεὶς ὁ νεανίας   τούς θέλοντας διδάσκειγνείαν φιλεῖν. Σαλπίζει ἡ γραφὴ τούς πολέμους τούς σαρκικούς, ἵνα σοι παραστήσῃ ὅπλον τὴν παρθενίαν· ἀλλὰ κα[ὶ ο]ἱ ταύτην ἀγαπήσαντες κραυγάσωμεν·

5.3.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.4.1 Δραγμὰς εδεν νδεκα δραγμῇ ᾗ ἐδέσμησεν αὐτπροσκυνήσαντας· καὶ ἀπλάστως διηγεῖται τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ ὄναρ αὐτοῦ ὁ ωσήφ·καὶ ἔστησαν γνώμηνς πληγέντες οἱ σύγγονοι   ἐπὶ τἐλπίδι τοῦ ἀδελφοῦ·

5.4.5ποῖος δέ, φίλοι, ἀδελφός, ἂν βασιλεύσῃ, οὐ σπεύδει ὑπὲρ πάντας ὑψοῖν ἀδελφούς; Ἀλλ᾿τρυνεν αὐτούς ἐν τῷ φθόνὁ Σατανςκαὶ χορὸν συνημμένονς [τὸν] τῶν ἀποστόλων   ἐμβαλν ζῆλον, ἀπεχώρισε κραυγάζοντα·

5.4.10 Μέγας [μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]  

5.5.1

Ἐνύπνιον δεύτερον ἰδών, τῷ πατρὶ αὐτοῦ φησιν τι "Ἥλιος   καὶ σελήνη καὶ ἀστέρες προσεκύνουν με υθμῷ, τῷ ἀριθμῷ δέκα καὶ ες. – Φαντάζει, παιδίον, βασιλεῦσαι πειρώμενος,» ὁ πρέσβυς ἀντέφη τῷ ωσήφ·

5.5.5"μάθε καθεύδειν ς ποιμὴν πρόβατα βόσκων· βαρύ προσκυνεῖσθαι υἱὸν ἐκ πατρός. Χιτῶνά σοι διδῶ τὸν ποικίλον ἀντὶ λαμπρς   πορφυρίδος, καὶ στέφος τὸν χορὸν τῶν συγγόνων  ὃν ἐμοὶ Κύριος χαρίσηται· ὑπάρχει γὰρ

5.5.10 μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.6.1 Ζητῆσαι τὰ πρόβατα, ἀρνίον μου, ἄπιθι πρὶν λύκοι σε ἔδονται», τῷ παιδὶ ἔφη ὁ πρέσβυς. Καὶ δὴ ρμησεν ἐν τποίμνσπουδωσήφ·

ντινα ἰδόντες οἱ συναίμονες τρέχοντα· "Καλῶς, φασίν, ἦλθεν ὁ βασιλεύς·

5.6.5βάψωμεν αματι αὐτοῦ τὴν πορφυρίδα· ἐγκαινίσει πρόκενσον ἐν πύλαις νεκρῶν."

ουβὶμ δὲ συναλγῶν πάντας πείσας ίπτει αὐτὸν   ἐν τῷ λάκκβοῶντα· "Οἴμοι τῆς βασιλείας· τοῦτο νῦν ἐστι τὸ παλάτιονΚαὶ ἔκραξε·

5.6.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.  

5.7.1

πρόθεσις ἔσφαξε τὸ λογικὸν πρόβατον, καὶ δεῖπνον παρέθηκαν· μασησάμενοι τὰ μέλη, ἐπεζήτησαν καὶ κέρδους τροφὴν οἱ ἀδελφοί. Φησὶ γάρ· "Ἰούδας τοῖς συγγόνοις βουλεύεται· Πραθείτω τὸ μῦρον τῶν ἀδελφῶν."

5.7.5Ὢ ἀπὸ πόσων γενεῶν λάμπει ούδας· ὢ τῆς προδοσίας ἀρχαία εἰκών. Καὶ εἴκοσι χρυσῶν διεπράθη ὁ συγγενήςἄνευ τοῦ ἱματίου δοθεὶς σμαηλίταις· εἰ πωλεῖς, δὸς καὶ τὸ ἱμάτιον τῷ κράζοντι·

5.7.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.8.1 Θηρῶν ἀγριώτεροι οἱ ἀδελφοὶ φθησαν τὸ τέλος πωλήσαντεςλεαινῶν μὴ συγχωρούντων ἀφαρπσαι ἐξ ἀγκάλων ποτὲ σκύμνον αὐτῶν. Αματι ἐρίφου τὸν χιτῶνα μολύναντεςπροσήγαγον τοῦτον τῷ ακώβ·

5.8.5βλέπων ὁ γέρων συμφοράν, πλείω καμίνου   φλεγόμενος τὰ σπλάγχνα, τὸ τέκνον θρηνεῖ· "Οἴμοι, βοῶν, υἱέ, ἀνρέθης ὑπὸ θηρός; Ὁ χιτν σῶός ἐστι· σύ πῶς μόνος ἐβρώθηςΠοῦ τῶν σῶν σκήπτρων τὰ ὁράματα; Πῶς ἔκραζες·

5.8.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν;»  

5.9.1

δν ὁ νεώτερος δεσπότην, αἰφνίδιονς γέρων παρίστατο   λέγων· "Ὀνειροπολοῦμαι· τὰς ἡμέρας καὶ τὰς νύκτας ἐμὲ χρὴ καρτερεῖν· δραγμῶν καὶ ἡλίου καὶ σελήνης προσκύνησις   καὶ νδεκα ἄστρων ἔδυσαν νῦν·

5.9.5δεί[ξας] ον τὴν ὑπακοὴν τοῖς ἀδελφοῖς μουοὐ λύω τῶν πατέρων θεσμούς εὐπρεπεῖς· εἰ γὰρ ὁ σαὰκ εἰς θυσίαν εξε πατρὶ   μόνο[ς] μόνπροστάξας, πῶς ἐμὲ δουλωσάντων   ἀδελφῶν δέκα μὴ ἀνέξομαι καὶ κράξομαι·

5.9.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ [ἡμῶν;]"

5.10.1 Κατέλαβεν Αἴγυπτον ὁ λογικὸς λιος ἐν ζόφκρυπτόμενος, ὃς ἐν πράσει τδευτέρἀνατέλλει εἰς τὸν οκον ς φῶς τοῦ Πετεφρῆ.

χάρις δὲ τοῦτον πανταχοῦ ραΐζουσα  ἀστράπτειν ἐποίει ταῖς ἀρεταῖς·

5.10.5ὅθεν αὐτὸς ὁ Πετεφρῆς σώφρονα βλέπων   χειροτονεῖ ἐπάνω αὐτὸν τῶν αὐτοῦ. Ἀλλ᾿λθεν ἡ γυνὴ κάτω ίψαι τὸν ὑψηλόν· πότε γὰρ λείπει Εα τὴν τοῦ ὄφεως γνώμην; Ἥν, λαοί, πάλιν θεωρήσαντες κραυγάσωμεν·

5.10.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.11.1 Λαμπρότητος ἄγαλμα ὁρῶντα τὸ γύναιον χαυνοῦται ς γύναιονκαὶ τὸν νέον κατεπάτει προκαλοῦσα εἰς τὴν κοίτην πεσεῖν τὴν τοῦ ἀνδρός. Αὐτὸς δὲ τὸ σθένος τῆς ἀνδρείας ὑπήλειψεφυγνικῶν πτῶμα τέχνκαλῇ·

5.11.5πρώτην ον πάλην ἐξελθν ὁ νικηφόροςκαὶ πάλιν κατεπάτει αὐτὸν ἡ μαινάς· κα[ὶ ε]ὑροῦσα μοναχὸν ἐν τῷ οἴκῳ, ἀμεριμνεῖ   καὶ λύσεως δίκην δράσσεται τοῦ χιτῶνος· ἀλλ᾿ αὐτὸς ἄνω βλέπων, οτως ἀνεκραύγασε·

5.11.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.12.1 «Μαρναι τὸ ἄνθος μου, τὸ ἄνθος τῆς χάριτος, ἐγοὐκ ἀνέχομαι· κν κρατς με τοῦ χιτῶνος, οὐ γυμνοῖς με σωφροσύνης», φησὶν ὁ ωσήφ· »Μὴ νόμιζε, γῦναι, τὸ σφάλμα ἀκατόπτευτον· Θεὸς ἡμς βλέπει ἐξ οὐρανοῦ·

5.12.5γένος οὐκ οδεν Ἀβραὰμ μίγνυσθαι πόρναις· μὴ θελήσς τεφρῶσαι τὸν σὸν Πετεφρῆν· δεσπόζεις μου αὐτὴ εἰς τὴν πρσιν, ὁμολογῶ·   ἀλλ᾿ ἐγεἰς τὴν πρξιν σοῦ δεσπόζω· ἐλπίζω   εἰς Θεόν· ἔχε τὸν χιτῶνά μου· ὑπάρχει γὰρ

5.12.10 μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ [ἡμῶν.]"

5.13.1 Νικήσας ὁ ἄρρηκτος πορνείας παλαίσματα, πηδἐκ τοῦ σκάμματος   ὁ εὐσχήμων, ἐν [τῇ] γνώσει προσκυνῶν τὸν ἀγωνοθέτην Θεὸν ὁ εὐστεφής. Ἀντὶ δὲ βραβείου, εἰς φρουρὰν ἀποκλείεται· ἡ γὰρ Αἰγυπτία τέχνπικρ

5.13.5τὸν Πετεφρῆν παρώξυνε συκοφαντίαιςτὸ σφάλμα ἀνακλῶσα εἰς τὸν εὐγενῆ· δεικνύουσα αὐτῷ τὸν χιτῶνα τοῦ ωσὴφ   καὶ δακρύων πελάγει πνιγομένη τῷ πόθῳ, εἰς εἱρκτὴν πείθει ἐκπεμφθῆναι τὸν κραυγάζοντα·

5.13.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.14.1 Ζενοπρεπῶς ργισται, καινοπρεπῶς μαίνεται ὁ ἀληθῶς μάγειρος· πόθεν γὰρ αὐτῷ σοφία τῆς γνείας παιδευθῆναι τὸν νοῦν, ὁ ἀμαθής; Εἰ φρόνησιν εχεν, οὐκ ν τὸν δόλον ἔλαθε· κριτὴς ἐγένο[υ ἄ]φρων· τῷ ωσὴφ

5.14.5μάρτυς ὑπάρχει ὁ χιτών· ποῦ ον ὑπάρχει   ἐρεύνησον, καὶ βλέπε εἰ πιστή ἐστι· εἰ ἔφυγεν αὐτόν, πῶς κατέχει τούτου στολήν;   Ἀδικεῖν μὲν νομίζεις τὸν ἐλεύθερον δοῦλονἀλλ᾿ αὐτὸν ὄψει ς φῶς λάμποντα καὶ κράζοντα·

5.14.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.15.1 Οἰκεῖ δεσμωτήριον τὸ αμα τὸ τίμιον ἀνθ᾿ν οὐκ σέβησεκαὶ γίνεται ξενοδόχος τὸν προπάτορα Ἀβρὰμ ζωγραφῶν ἐν τφρουρᾷ· σοφὸς ἐθαυμάσθη διαλύων ἐνύπνιοντὸν μὲν ἐπανάγων ἐν ττιμῇ,

5.15.5τὸν δὲ κατάγων ἐν νεκροῖς ταῖς ἑρμηνείαις· καὶ φθη προφήτης τοῖς δύο παισίν. Ττε ὑπομοντῆς φρουρς ν ἀνεκτικός· καὶ γὰρ τῆς πορφυρίδος σκυθρωπάζει ἡ ίζα, ἣ καιρῷ ἔλαμψεν ς λιος τῷ κράζοντι·

5.15.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]  

5.16.1 Πικρὸν θεασάμενος ὁ Φαραὼ ὅραμα, σοφούς μετεστείλατο   καὶ φησὶν αὐτοῖς· "Κατ᾿ ὄναρ ἐθεώρησα λιπαρούς καὶ καλούς βόας ἑπτά, καὶ ἄλλους ἰσχνούς τε καὶ λεπτούς, καὶ κατήσθιον   τούς εὐθαλεστέρους· καὶ μετ᾿ αὐτούς

5.16.5 εδον καὶ στάχυας ἑπτὰ πεπείρους πάνυκαὶ ἀνεμοφθόρους ἑτέρους ἑπτά· καὶ ἔτι τῶν μικρῶν τὰ μεγάλα φθη τροφή.» Πάντων δ᾿ ἀπορησάντων τὸ ἐνύπνιον λῦσαι, Ἰωσὴφ λύσας στέφος εἴληφε καὶ ἔκραξε·

5.16.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.17.1

ητόρων ἀνώτερος ὀφθείς, ὁ νεώτερος Αἰγύπτου ἐδέσποσεν· ἦν δὲ βλέπειν βασιλέα πατρικῶς οἰκονομοῦντα λαὸνς ὑϊῶν· τροφὰς θησαυρίζων ὑπὲρ ψάμμον θαλάσσιονκελλάριος φθη πάσης σαρκός.

5.17.5Ετα κατέλαβε λιμὸς γῆν Χαναναίωνκαὶ ακβ ἐκπέμπει τούς [δέκα] υἱούς· "Ἀπέλθατε, φησίν, ἐν Αἰγύπτῳ, τέκνα ἐμά· σιτοδότην ἀκούω καὶ τροφέα πεινώντων· ἀδελφὸν ἴδιον εὑράμενοι κραυγάσητε·

5.17.10 Μέγας μόνος [Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]»  

5.18.1 Σκιρτῶντες ἐβάδιζον ἐλπίδι ζωῆς αὐτῶν, καὶ φθάσαντες Αἴγυπτον   προσκυνοῦσι τῷ πραθέντι· περιύπνισε τὸ ὄναρ ἐκεῖ τὸ τῶν δραγμῶν.

μὲν ωσὴφ τούτους ἐπέγνω, οἱ δέκα δὲ   οὐκ ἔγνωσαν τίς ν· ὅθεν λοιπὸν

5.18.5τὸν γνωρισμὸν κυοφορῶν, λέγει ὁ ἄναξ· "Κατάσκοποι οτοι οἱ ἄνδρες εἰσίΚαὶ μα τῷ ητῷ φυλαχθῆναι ἔφη αὐτούς· καὶ αὐτὸν βασιλέα εἴδοσαν καὶ τροφέα  ὃν αὐτοὶ φθόνἀπεμπόλησαν, καὶ ἔκραζον·

5.18.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.19.1 «Τὰ καθ᾿ ὑμς εἴπατε, πορφύραν μὴ ψεύσησθε», ὁ ἄναξ ἐβόησε· »τὰς καρδίας ὑμῶν ἔγνων, οὐ λανθάνει με οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν· οδα ὑμςΟἱ δέ φασι· "Δοῦλόν σου πατέρα κεκτήμεθα· ἐσμὲν [δυὸ] καὶ δέκα οἱ ἀδελφοί·

5.19.5ες τετελεύτηκε [ἡμῶν]  – σοὶ τῷ δεσπότῃ ἀλήθειαν ἐροῦμεν εἰς φράζομεν – · μικρότερος δ᾿ ἡμῶν πάντων ἐστὶ Βενιαμίν· [νῦν] τοῦ οἴκου σου οτος ἐστὶ παραμυθία· καὶ ἡμεῖς σίτου χάριν λθομεν, καὶ κράζομεν·

5.19.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.  

5.20.1

– Ὑμεῖς πρὸς λέγετε εἰ θέλετε πεῖσαί με, ὃ λέγω ποιήσατε· οὐχ ς ἄναξ ἐπιτρέπω, ἀλλ᾿ς σύγγονος συγγόνοις λαλῶ· λάβετε μὲν τὸν σῖτον οἱ πάντες, ἕνα δὲ παρεάσαντες   οἱ ἄλλοι βαδίσατε ἐν χαρᾷ·

5.20.5ἀγάγετε δὲ τὸν μικρὸν σύγγονον πρός μεκαὶ γνώσομαι τι οὐ δόλ[ιοί] ἐστεΚαὶ ἔλαβε λοιπὸν ἐξ ἐκείνων τὸν Συμενδήσας ἔμπροσθεν πάντων· οἱ λοιποὶ δὲ ἰδόντες  ἅ ποτε ἔπραξαν ἐμνήσθησαν καὶ ἔκραξαν·

5.20.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.21.1 Φρικτὰ τὰ τοῦ ἄνακτος ἰδόντες ἐδάκρυσανς διὰ τὸν σύγγονονκαὶ ἐλθόντες πρὸς γενέτην, προσηγόρευσαν αὐτὸν σκυθρωπῶς· «Χαίροις πατήρ

δν δὲ ἐννέα ἀντὶ δέκα ὁ σιος   νεκροῦται καὶ _#955;έγει· «Ποῦ Συμεών

5.21.5Πρὸς ν φασιν οἱ ὑϊοί· » – Πάτερ, μὴ στένε· ἀνάσχου μακροθύμως τῶν λόγων ἡμῶν. – Οὐ λόγων τῶν ὑμῶν οτε σίτου χρζω, φησίν· τὸ ἐμὸν τέκνον θέλω· μὴ καὶ ἄρτι χιτῶνα   σύ, Ῥουβίμ, ἄγεις μοι; Ἐπάκουσόν μοι κράζοντι·

5.21.10 Μέγας [μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]  

5.22.1 – Χαυνοῦσαι προβλήμασι, νικσαι τοῖς δάκρυσι, ὀφείλων ἀγάλλεσθαι· ὡς γάγομεν γὰρ σῖτον, κομιοῦμέν σοι καὶ τὸν Συμεών, πάτερ, φησί. Μὴ τρέμε, μὴ κλαῖε, Συμεν οὐκ ἀπέθανε· πρὸ τοῦ σὲ ἀκοῦσαι, τί ἀθυμεῖς;

5.22.5Ὁ τῆς Αἰγύπτου βασιλεύς, ὡς ἡμς εδενἐδόκει κατασκόπους τῆς γῆς καθορν, καὶ πέμψας εἰς φρουράν, τρεῖς ἡμέρας πάντας ἡμς   κατακλείστους ποιήσας, θεραπεύει ἐξάξαςκαὶ ἐπὶ τἐναλλαγαὐτοῦ κραυγάζομεν·

5.22.10 Μέγας [μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.23.1 Ψευδῆ οὐκ εἰρήκαμεν ὑπόνοιαν φεύγοντες τοῦ εναι κατάσκοποι,ὡς εἰρήκαμεν πατέρα κα[ὅ]τι ἔχομεν μικρὸν ἀδελφὸν Βενιαμίν.

ἄναξ δ᾿ εὐθέως τὸ ἀμφίβολον ἔλυσε [ἀσπλάγχνως] θεσπίσας· Μείνὁ ες

5.23.5ἕως ἐλθεῖν Βενιαμίν, ἵνα πιστεύσω."Ὁ Ἰακβ πρὸς ταῦτα ἐβόα θρηνῶν·

"[Ἰως]ὴφ καὶ Συμεν οὐχ ὑπάρχει· Βενιαμὶν  σύ ὑπάγεις· τῶν τέκνωναχὴλ θλῖψιν οὐκ οδας;Τούς λοιπούς, ὕψιστε, συντήρησον· ὑπάρχεις γὰρ

5.23.10μέγας μόνος Κύριος ὁ [σωτὴρ ἡμῶν.]  

5.24.1

ς τέκνα μου φείσασθε· ἐγγὰρ ἐκ θλίψεως εἰς ιδην κατέρχομαι· τὸν ἐμὸν γὰρ ἀμπελῶνα ἐκτρυγώμενον κατὰ μέρος ὁρν οὐ καρτερῶ· ἐκεῖ γὰρ εὑρήσωωσὴφ τὸν ποθούμενον.» Οἱ δέ φασι· » – Πάτερ, τί στενάζεις;

5.24.5Ἴδε ν ερομεν χαρὰν ἐν τοῖς μαρσίπποις,τὸ τίμημα τοῦ σίτου, καὶ παῦσαι θρηνῶν. – Διπλῆ μοι συμφορά», ἔκραζε λέγων ακώβ· "διὰ τοῦτο γὰρ πλέον Συμεν κακῶς ξει, ὃν χειρὶ σώσει ὁ φιλάνθρωπος· ὑπάρχει γὰρ

5.24.10 μέγας [μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.25.1

φευκτον τὸ πέμψαι με, φευκτὸν τὸ μὴ πέμψαι μοι· ὡς πλάστιγξ δαμάζει με   ἡ φροντίς, φησι, τῶν τέκνων· τὴν ἀρχὴν γὰρ καὶ τὸ τέλος θρηνῶ τῶν ὑϊῶν. Λοιπὸν μετ᾿ ὀδύνης εἰς τὸν ιδην ἀπέρχομαι· καὶ σὲ γὰρ προπέμπων, Βενιαμίν,

5.25.5ἤδη τὸ κλεῖθρον τῶν ἐμῶν τέκνων προδίδω   φανερῶς τοῦ γενέσθαι τροφὴν τῶν θηρῶν· ἀπήλπισά σου νῦν· μὴ σὲ κλαύς[ω ὡ]ς τὸν ωσήφ· ὀφθαλμούς δύο εχον τῆς αχὴλ ζεύγλην τέκνων· κν αὐτὸν δώρησαί μοι, εσπλαγχνε· ὑπάρχεις γὰρ

5.25.10 μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.  

5.26.1 Λοιπόν, τέκνον, ἄπιθι, τὸ μέλος τὸ ἄωρον, μετὰ τῶν συγγόνων σου», ἔφη κλαίων ὁ πρεσβύτης· "ὁδηγήσει ὑμς ὁ [Θεὸ]ς Ἀβραὰμ καὶ σαὰκ κἀμοῦ ακώβ[ου], τοῦ πατρὸς ὑμῶν, τέκνα μου.» Ἐν τούτοις ἀπῆλθον χάριν τροφῆς

5.26.5ἐν τΑἰγύπτῳ [ἐκ καινῆς], καὶ προσκυνοῦσι   τῷ ἄνακτι φόβπεσόντες εἰς γῆν. Ος βλέψας ωσὴφμα τε καὶ τὸν Βεν[ια]μίνπρὸς τὸ ὄναρ τὴν λύσιν τῶν ἀστέρων ρίθμεικαὶ σιγἔνδον ταραττόμενος προσηύχετο·

5.26.10 Μέγας μόνος [Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.27.1 Φρονήσεως αματι φυκώσας τὸ πρόσωπον, αἰδεῖται τὰ πρόσωπα   καὶ τφύσει ητορεύει δικαστήριον κινήσας ψυχήν, λέγων τῷ νῷ· "Οὐχ μαρτον οτοι· Θεοῦ ἔργον ἐγένετο· αἴτιοί μου οτοι τῶν ἀρετῶν·

5.27.5ποῖον [γὰρ] καύχημα θερμῶς ἀνδρὶ ἀθλοῦντιεἰ μὴ ἐκνικήσας νομίμως στεφθῇ; Χορὸν ἀδελφικὸν τίς τοιοῦτον [οὐ] προσκυνεῖΔάκρυα, σιωπτε, οπω θέλω γνωσθῆναι· ὀφθαλμοί, γλῶτταν μὴ νικήσητε· σιγδ᾿ εξαι·

5.27.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]  

5.28.1 Αὐταῖς ἰδεῖν ὄψεσι, φησί, πῶς τεχνάσομαι τὸν πατρικὸν λιονΤῆς μητρός μου γὰρ γινώσκω τὴν σελήνην ἐν τἄνω αὐλοσαν σεμνῶς· τὰ ἄστρα καλύπτεις νεφέλη τὸν οκον μουΠαράσχω τὸν σῖτον τοῖς ἀδελφοῖς

5.28.5καὶ σίττὸν Βενιαμὶν νῦν δελεάσω, ὡς δέλεαρ τὸ κόνδυ μαρσίππβαλών· καὶ τἐμκλοπθηραθήσεται ν ποθῶΤαῦτά μοι καλῶς ἔσται ἐν κακούργἀγάπῃ· Χανανεῖς φάγονται καὶ πίονται καὶ κράξονται·

5.28.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν."

5.29.1 Βραχέα σκεψάμενος, τὰ κατὰ διάνοιαν εἰς ἔργα προέβησαν   καὶ ος επε κατασκόπους πρὸς ἑστίασιν σπερ φίλους ποιεῖ ἀναπεσεῖν· καὶ μέσον τοῦ δείπνου τὰ τῆς ἄγρας ἐσκεύαζεν   ἐν τῷ λεληθότι δούλεἰπών·

5.29.5 "Τῶν ἀριστούντων σύν ἐμοὶ πλήσας τοῦ σίτου   τούς τούτων μαρσίππους, ἐντὸς τοῦ μικροῦ οφημι Βεν[ια]μίν, εἰς τὸν μάρσιππον τὸν αὐτοῦἐν πίνω τὸ κόνδυ ἔμβαλε λάθρπάντων.» Καὶ πληρῶν πράγματα τὰ ήματα ἐκραύγαζε·

5.29.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.  

5.30.1

ν νῆμα καὶ δίκτυον τῷ νέτὸ δρώμενον, οὐ σίτου ἐμπόριον· ἦν γὰρ τοῦτον θεωρῆσαι αὐλιζόμενον ς ἐν ζώγρκρυπτῷ δόλους στοργῆς, καὶ πάντας ἐξ ἴσου μεμφόμενον ς κλέψαντας   τὸν κλέψαντα πάντας τρόπσοφῷ.

5.30.5Τί γάρ; Βαινόντων καθ᾿ ὁδὸν τῶν μειρακίσκωνπαῖς λθε δρομαῖος τοιαῦτα βοῶν· "Κακοῦργοι, πονηροί, κλέπται δόλιοι, τολμηροί· τίς ἐσύλησεν, εἴπῃ, τὸ τοῦ ἄνακτος κόνδυ· τὰ δεινὰ δη ὑμς ἔφθασαν, κν κράξετε·

5.30.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν."

5.31.1 Τρομέοντες σταντος παξ εὑράμενοι ἀνέγκλητον ἔγκλημακαὶ φησὶ τῷ ἐκζητοῦντι· "Ἀνερεύνησον ς θέλεις ἡμς· πάντες ἐσμέν· τὸ κόνδυ εἰ ερς, αμα χέαι τοῦ κλέψαντος· οἰκέτας δὲ λάβε πάντας ἡμς."

5.31.5Καὶ τούς μαρσίππους καθελν κρίσει ἐρεύνα· ἐγέλων δὲ τὸν ἄνδρα ἀγνοίας σκοπῷ.

Ἐγγίσας δὲ λοιπὸν τῷ μαρσίππΒενιαμίνἐκεῖ ερε τὸ κόνδυ· καὶ σαλπίζουσι θρῆνον· "Ἰακώβ, κλαῦσον ἡμς παντας καὶ κραύγασον·

5.31.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]»  

5.32.1

λοι μορφὴν τύπτοντες, στυγνοὶ ἐπανέστρεψαν σύν γόμοις εἰς Αἴγυπτον   οἱ μὴ κλέψαντες ς κλέπται· ος ὁ πάνσοφος θεωρῶν σκυθρωπούς πάσχει ψυχήν, καὶ τούτων τὸ δέος ἀποκόπτων προσήγγισεν   ἐν μέσσυγγόνων· φόβδ᾿ αὐτοὶ

5.32.5εδον αὐτὸν ς ἀστραπὴν καὶ προσκυνοῦσιδουλείαν πρὸ ψόγου κυροῦντες αὐτῷ.

ἄναξ δὲ ὁρῶν παραλήπτους τούς ἀδελφούς   ἀσφαλίζεται κλεῖθρα καὶ ἀνοίγει τὰ εῖθρα· ποταμούς ὄμμασι μιμούμενος ἐκραύγαζε·

5.32.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

5.33.1 "Νῦν τί, φησι, φθέγξομαι; Θαρρήσω τίς πέφυκα; Ἐλέγξω τί πέλουσιΚυματοῦνταί μου τὰ σπλάγχνα· οὐ χωρεῖ μου τὴν χαρὰν ἡ ψυχὴ μεῖναι οπήν· νικῶμαι, οὐ νήφω καὶ μεθύω τῷ φίλτρμου· ἐμοῦ ἡ βραδύτης τούτους λυπεῖ."

5.33.5Μήπω δὲ στέξας τὴν χαράν, ἄφνω ἀνοίγει   καὶ σπερ μαργαρίτης ὀφθεὶς ἐκβοᾷ·

"Ἐγώ εἰμι αὐτός, ἀδελφοί μου, ωσήφ· ἀποδύσασθε αἰδῶ καὶ ἐνδύσασθε σθένος· τῷ Θεῷ δόξαν ἀναπέμψωμεν κραυγάζοντες·

5.33.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.  

5.34.1

ιζώσω τὸν πόθον μου, φιλήσω τὰ ὄμματα ὑμῶν καὶ τὰ στόματα· εὐφρανθῶ, χορεύσω, ὅτι βασιλεία μού ἐστε, ἀδελφοί, ἀπὸ τοῦ νῦν· ἐμὲ μὴ αἰδεῖσθε, μὴ φοβεῖσθε· ἐγώ εἰμι   ὁ δεύτερος βελ, ζῶν ωσήφ·

5.34.5

ίψαντες τρόμον ἀφ᾿ ὑμῶν τὸν ἐκ τοῦ Κάϊνπορεύθητε καὶ τὸν πατέρα ἡμῶν ἀγάγετε πρός με, ἵν᾿ ἐγκύψοὐχὶ ἐμοίἀλλὰ τπορφυρίδι καὶ τῷ ταύτης δοτῆρι· καὶ ἐμὲ ὄψεσι θεώμενος κεκράξεται·

5.34.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν."

5.35.1

ς ον κατεφίλησαν ἀλλήλους, ἐξώρμησαν σπουδεἰς τὰ ἴδια· ος ὁρῶν ὁ γηραλέος νέος γέγονεν ς ἰδν τούς υἱούς, οτως βοῶν· "Ἀεί σε δοξάζω, ὁ Θεός μου, ὁ πάντοτε   ἐμὲ περιέπων καὶ τούς ἐμούς."

5.35.5Ὁ Συμεν δὲ πρὸς αὐτὸν ἔφη· "Ὦ πάτερχαράν σοι μηνύω· πορεύου, σπεῦδε· ἰδὲ τὸν ωσὴφ βασιλέα καὶ μὴ λυποῦ.» Πρὸς ν ἔφη ὁ πρέσβυς· "Ἐγγελς μοι, ὦ τέκνον· τῷ Θεῷ κρύψαι σου τὰ σφάλματα [καὶ] βόησον·

5.35.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.»  

5.36.1 "Μὴ δίσταζε, πίστευε», οἱ νέοι ἐβόησαν φιλοῦντες τὰ γόνατα   τοῦ πατρὸς αὐτῶν, καὶ πάντα τὰ ηθέντα διηγοῦνται αὐτῷ. Ὁ Ἰακβ ἀκούσας γέρθη καὶ ς βρέφος ἐσκίρτησετὸ γῆρας τῆς κάρας ὑπερβαλών,

5.36.5ἔσπευδεν ς [] Ἀβραάμ, ἐπαγγελίαν   τοῦ τέκνου ἀκούσας. Τὸ πένθος λιπών, "ἐξέλθωμεν, φησί· ῥαθυμίας νύκτα μηδεὶς   φοβηθείτω, διότι ταύτην ἐκ τῶν ὀμμάτων   τῶν ἐμῶν Κύριος ἐδίωξεν· ὑπάρχει γὰρ

5.36.10 μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ [ἠμῶν.]

5.37.1 Ἀνέτειλεν δη μοι ἡμέρα ἡ ἔχουσαρῶν δωδεκάωρονλογική, τῶν ἐμῶν τέκνων τὸ ἰσάριθμον καὶ ἰσόφωτον φῶς· τὰ ἀπλανῆ τὰ τοῦ Θεοῦ ἔργα ἀπαγγέλλων οὐ παύσομαι· φευγέτω ὁ φθόνος ἐκ τῶν ἐμῶν·

5.37.5κατὰ γὰρ ραν ἔφαινε τπανημέρῳ καὶ τέκνον παρέσχεν ἐμοὶ ὁ Θεός. Ποῦ πέλει ἡ αχήλ, ἵνα ἴδτὸν ἐξ αὐτῆς   ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα, ὃν ὁ πλάστης ἐγείρας  Ἰωσὴφ ζῶντα ἐχαρίσατο; Ὑπάρχει γὰρ

5.37.10 μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.»  

5.38.1 Νῦν γέρων τοῖς μείραξιν ἐφάμιλλος δευεν, καὶ ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον   τὴν πορείαν ποιουμένων, θεωρῆσαι ν ἐκεῖ πῶς σκιρτῶν ες τῷ ἑνὶ ἔριζον· τὰ κτήνη ἐνωθνοῦντες προέκοπτον. Ἦν δὲ καὶ σκοπῆσαι τὸν ακβ

5.38.5διεζωσμένον τὴν ὀσφύν καὶ βακτηρίαν   κρατοῦντα, καὶ σπερ δρομαίσπουδπροβαίνοντα, καὶ τούς συνοδεύοντας σύν αὐτῷ   ἐρωτῶντα τὸ μῆκος τῆς ὁδοῦ, γαυριῶντα   καὶ ἀεὶ ἄνω προσανέχοντα καὶ κράζοντα·

5.38.10 Μέγας μόνος Κύριος [ὁ σωτὴρ ἡμῶν.]

5.39.1

τε ον κατέλαβον τὴν Αἴγυπτον, ἔλαμψεν ὁ ἄναξ ς λιος   καὶ πλακεὶς ἐν τῷ τραχήλτοῦ πατρὸς αὐτοῦ κατεφίλει αὐτὸν δακρυρροῶν.

"Ἐμὲ τῷ Θεῷ σου, φησί, πάτερ, ἐδάνεισαςκἀγταῖς εὐχαῖς σου καρποφορῶ·

5.39.5τὸ δὲ κεφάλαιον διπλοῦν ερες σύν τόκῳ.» Πρὸς ν ὁ πρεσβύτης δακρύων βοᾷ· "Πόθεν μοι ἔλαμψας; ἀπὸ γῆς ἐξ οὐρανοῦἐκ νεκρῶν ἐκ ζώντων; ποῖος θὴρ ἔτεκέν σεΤαῦτα τοῦ κτίστου τὰ τεράστια· ὑπάρχει γὰρ

5.39.10 μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.»  

5.40.1

μνήσωμεν ψάλλοντες τὸν κτίστην τῆς κτίσεως τοιαῦτα παρέχοντα· τὴν αὐτοῦ γὰρ εὐσπλαγχνίαν ἱκετεύοντας περιέπει ἡμς διὰ παντός. Οἱ ἄνθρωποι πάντες σωφροσύνην ποθήσωμεν   ζηλοῦντες εἰς πάντα τὸν ωσήφ·

5.40.5ἐρῶμεν τί ἀποτελεῖ ἡ σωφροσύνη   καὶ ἡ ἀκολασία τί ἀποκυεῖ· ἡ μὲν πρὸς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον [συγ]καλεῖἡ δὲ πρὸς τὴν γέενναν· ἀλλὰ φύγωμεν ταύτην   τεὐχπάντοτε σχολάζοντες καὶ κράζοντες·

5.40.10 Μέγας μόνος Κύριος ὁ σωτὴρ ἡμῶν.  

6 (XLIV). Искушение Иосифа.

6.t.1

[ Τῇ ἁγίκαὶ μεγάλδευτέρᾳ], ἕτερον κοντάκιον εἰς τὸν πειρασμὸν τοῦ

ωσήφ, οἡ ἀκροστιχίς·[ εἰς τὸν ωσὴφ ωμανοῦ ἔπος]

χος πλάγιος δʹ

6.t.5

[ Προοίμιον I] πρός· Χαίρετε

[ Προοίμιον II] πρός· Οὐ παυόμεθα

[ Προοίμιον III ἰδιόμελον]

[ Προοίμιον IV] πρός· Τὑπερμάχστρατηγῷ

[ Οκοι] πρὸς τό· Ἄγγελος πρωτοστάτης  

Προοίμιον I

6.pro 1.1 Οἱ τὸ στάδιον τῶν νηστειῶν πανσόφως διανύσαντες   καὶ τὴν ἔναρξιν τοῦ πάθους τοῦ Κυρίου ἐν πόθποιούμενοι  δεῦτε, πάντες ἀδελφοί, τὴν τοῦ σώφρονος γίαν   Ἰωσὴφ σπουδὴν ζηλώσωμεν·

6.pro 1.5 τῆς δὲ συκῆς τὴν ἀκαρπίαν φοβηθέντες, τῶν παθῶν ξηράνωμεν   δι᾿ ἐλεημοσύνης τὴν ἡδύτητα, ἵνα καὶ τὴν ἔγερσιν εὐθύμως προφθάσαντες, ὡς μύρα κομισώμεθα ἐξ ψους τὴν συγχώρησιν, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

Προοίμιον II

6.pro 2.1 Τούς τὸ πάθος σου πεφθακότας καὶ τὴν ἔγερσιν  προσκυνῆσαι ἀξίωσον, σωτήρ, τὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

Προοίμιον III

6.pro 3.1 Ἀκολασία τὸν νέον ἐξαπατπρὸς ἡδύτητα,γνεία ἀνδρείαν συνεισάγει τῷ σώφρονι, δι᾿ν φθη ὁ δίκαιος ωσὴφ ἐν [Αἰγύ]πτῳ, δεδοικς μὴ μαρτῆσαι,ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

Προοίμιον IV

6.pro 4.1 Τὸν ὀδυρμὸν τοῦ ακβ νῦν θεωρήσωμεντῶν ἀδελφῶν τὴν δολερὰν γνώμην μισήσωμεν,Ἰωσὴφ δὲ τὸν δίκαιον ζηλώσωμεν· σωφροσύνην γὰρ φυλάξας ἀθόλωτονἐκ παντοίων ον κινδύνων λευθέρωται,

6.pro 4.5 ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.  

6.1.1

χοντες βασιλέα οὐρανῶν βασιλείαν

διδοῦντα τοῖς αὐτοῦ στρατιώταιςἐνδυσώμεθα τὴν ἀρετήν, πανοπλίαν οσαν

τῶν ψυχῶν ἄτρωτον,

6.1.5  ἵνα καὶ πολεμήσωμενς ἔμφρονες τὴν μαρτίαν. Τίνα δὲ τὴν ἀρετὴν νοῶμεν; Φιλοσοφίαν ὁρῶμεν ταύτην· τέχνη γάρ ἐστι τῶν τεχνῶν, ὡς ἀκούομεν,   τῶν ἐπιστημῶν ἐπιστήμη τυγχάνουσα· δι᾿ αὐτῆς, ὡς διὰ κλίμακος, χειραγωγεῖται ψυχὴ

6.1.10 καὶ πρὸς ψος ἀναφέρεται τῆς οὐρανίου ζωῆς· φρόνησιν καὶ ἀνδρείαν τούς ἀνθρώπους διδάσκειἔτι δὲ σωφροσύνην καὶ τὴν δικαιοσύνην. Τούτοις ἡμς τοῖς πλοις τειχίσωμενκαὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν χάριν αἰτήσωμεν·

6.1.15δίδωσι γὰρ τοῖς αὐτὸν ἀγαπῶσι   τὴν κατ᾿ ἐχθρῶν ἀναδήσασθαι νίκην, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.2.1

να μάθωμεν πάντες τὴν ὑπέρλαμπρον δόξαν

ν ἔχει ἀρετὴ καὶ παρέχειτὴν ὑπόθεσιν τοῦ ωσὴφ ἐνεγκεῖν εἰς μέσον,   εἰ δοκεῖ, σπεύσωμεν,

6.2.5 καὶ βίον φιλοσώφρονα κτησώμεθα δι᾿ ἐγκρατείας.   Οτος πραθεὶς διὰ πάθος φθόνου δοῦλος παθῶν οὐδαμῶς εὑρέθη· εχε γὰρ τὸν νοῦν ς σοφὸν αὐτοκράτορα

καὶ τῶν φιλοσάρκων παθῶν ἐκυρίευσε· διὰ τοῦτο οὐκ ἐσείετο κολακείαις γυναικός,

6.2.10ἀλλὰ ταύτης ἀπεσείετο τὰς θωπείας ἀνδρικῶς· ἔπεμπε μὲν ἐκείνης ἀνέμους τούς λόγους  ἵνα τῆς σωφροσύνης καταβάλτὸν οκον, καὶ ς βροχὴν τὴν μέθην κατέχεε,  καὶ ποταμούς χρημάτων προσέφερε·

6.2.15 νέος δὲ ν, Ἰωσὴφ ὁ γενναῖος   ἦν ἑστηκς ἐπὶ πέτρας ἀσείστου,  ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.3.1 Σῶμα μὲν ἐδουλώθη, τὸ δὲ φρόνημα εχεν

ἀδούλωτον ὁ σώφρων ἐκεῖνος·ὁ κατ᾿ ὄναρ φανεὶς βασιλεύς νῦν καθάπερ δοῦλος

νητὸς γέγονεν,

6.3.5ἀλλ᾿μως καὶ κρατούμενος, ἐκράτησε τῶν κρατησάντων· ὑπὸ δεσπότου μὲν ἐτιμτο, ὑπὸ δεσποίνης δὲ ἐποθεῖτο·ἦν μὲν ἀγαθὴ τοῦ δεσπότου ἡ ενοια,  ἄχρηστος δὲ λίαν ἡ ταύτης διάνοια· ἔστεργε διὰ σεμνότητα ὁ ἀνὴρ τὸν ωσήφ,

6.3.10ἔθελγε διὰ φαυλότητα ἡ γυνὴ τὸν εὐγενῆ· ἔτερπε μὲν ἐκεῖνον ἡ ὀρθότης τοῦ τρόπου,ἔτρωσε δὲ ἐκείνηνραιότης προσώπου·   οτος αὐτῷ τὸν οκον παρέδωκενατη αἰσχρῶς τὸ σῶμα προδέδωκεν·

6.3.15ὅπερ ἰδνωσὴφ ἀπεστράφητὴν φοβερὰν ἐνθυμούμενος κρίσιν, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.4.1 Τῶν πραγμάτων τὴν τάξιν ἡ παράνομος πρξις

ἀπέστρεφε πρὸς τὸ ἐναντίον·ὁ μὲν δοῦλος ἐκράτει παθῶν, ὡς δεσπότης πάσης   ἡδονῆς τέλειος·

6.4.5ἡ δέσποινα δὲ γέγονεν ἀνδράποδον τῆς μαρτίας. Πς γὰρ ὁ πράττων τὴν μαρτίαν δοῦλος ὑπάρχει τῆς μαρτίας,πάντα μὲν τὰ ἄλλα ς ὄναρ ἡγούμενοςπρὸς δὲ τὸ ποθούμενον λως ἑλκόμενος,

σπερ ἔπαθεν ἡ δέσποινα τοῦ δικαίου ωσὴφ

6.4.10πρὸς ἐκείνην τὴν ἐπέραστον εὐμορφίαν τοῦ παιδός. Βλέπουσα γὰρ τὸν νέον ὀφθαλμοῖς ἀκολάστοις,βέλεσιν ἀοράτοις τὴν ψυχὴν ἐκολάσθη·

σον αὐτὸς τῷ κάλλει ἐξέλαμπεταύτης ὁ νοῦς τοσοῦτον ἐξέλειπεν·

6.4.15ατη πυρσὸν ἡδονῆς προετίθειοτος δὲ πῦρ ἄσβεστον ἀντετίθει, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.  

6.5.1

λην τῆς Αἰγυπτίας τὴν καρδίαν συνεῖχεν

ἡ τῆς ἐπιθυμίας μανία,καὶ πληγεῖσα κρυφίαν πληγήν, ὑπεδέχετο μὲν

τὰ πικρὰ φάρμακα,

6.5.5γλυκέα δὲ ἐνόμιζε τὰ τραύματα, ὡς μαινομένη· δι᾿ ὀφθαλμῶν δεχομένη βέλη ἀπὸ τῆς σώφρονος βελοθήκης  καὶ τὴν ἑαυτῆς ἀσωτίαν τιτρώσκουσα,  τέρψιν ὑπενόει τὴν τρῶσιν ἡ τάλαινα.

μὲν πόθος ὁ ἀκόλαστος ἐπολιόρκει τὸν νοῦν,

6.5.10τὸ δὲ πάθος οὐκ δύνατο φανερῶσαι τὸ αὐτῆς· ατη γὰρ καὶ παρόντοςωσὴφ δυντο,πάλιν δὲ καὶ ἀπόντος ἀνεφλέγετο πλέον· λόγοις αὐτὸν χρηστοῖς ἐκολάκευεπεῖραν αὐτοῦ λαβεῖν κατασπεύδουσα·

6.5.15ὁ δὲ σεμνὸςωσὴφ παρτεῖτο   τῆς γυναικὸς τὴν ἀθέμιτον πρξιν, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.6.1 Νυμφοστόλος μοιχείας ὁ διάβολος λθεν,  ἵνα τΑἰγυπτίσυμπράξκαὶ "Ἀνδρίζου, ὦ γύναι, φησίν· ὡς ἀρχαῖον οσα   καὶ στερρὸν ἄγκιστρον,

6.6.5ἑτοίμασον τὸ δέλεαρ καὶ θήρευσον τὸν νεανίαν. Τούς μὲν πλοκάμους τῆς κεφαλῆς σου πλέξον ς δίκτυα κατὰ τούτου·  τὴν δὲ τοῦ προσώπου μορφὴν κατακάλλυνον,  πσι οδοχρόοις κοσμοῦσα σοφίσμασι· φαίδρυνόν σου καὶ τὸν τράχηλον τοῖς χρυσοπλόκοις δεσμοῖς·

6.6.10ἐπὶ πσιν ἀμφιάσθητι πολυτίμητον στολήν, μύροις ἄλειψαι πλείστοις ἐκθηλύνουσι νέους·πρόκεινται γὰρ ἀγῶνες ἰσχυροὶ καὶ γενναῖοι· οτος μὲν σοὶγνείαν ἀντέστησεσύ δὲ αὐτῷ λαγνείαν ἀντίστησον·

6.6.15μὴ νικηθς καὶ καταγελασθῶμεν· λέξει γὰρ σοί· Οὐ ποιήσω θέλεις, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα."

6.7.1

δεν ἄσεμνον ὄψιν ὁ σεμνὸς νεανίας,  καὶ μλλον ἐβδελύξατο ταύτην·ἐθεώρει μορφὴν ἱλαράν, ἀλλ᾿ ἐνόει γνώμην   δολερὰν ἔσωθεν,

6.7.5καὶ σπεύσας ταύτην ἔφυγενς ἔχιδναν ἐγκεκρυμμένην·

θεν μὴ φέρουσα ἡ ἀθλία τὴν περιφρόνησιν τοῦ γενναίου,πσαν τὴν αἰδῶ τῆς καρδίας ἀπέρριψε   καὶ τὴν ἑαυτῆς ἀσωτίαν ἐγύμνωσε. Πρῶτον μὲν γὰρ ἐθεράπευσε διὰ μέσης γυναικός,

6.7.10καὶ αὐτὴ δὲ μετεπέμπετο καὶ μίλει μετ᾿ αὐτοῦ· γλῶσσαν εχεν ὀξεῖαν ὑπὲρ μάχαιραν οσαν  καὶ διὰ τῆς τῶν λόγων ἡδονῆς ἀναιροῦσαν· τέχναις αὐτὸν πολλαῖς ἐγοήτευενἀλλὰ τὸν νοῦν αὐτοῦ οὐ παρέτρεψεν· 6.7.15ἔλεγε γάρ· "Οὐ ποιήσω τὸ μύσοςἔχων ἀεὶ πρὸς τὰ φαῦλα τὸ μίσος, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα."

6.8.1

μανίας ἐσχάτης γυναικὸς ἀκολάστου   ἐπὶ τοῦ ωσὴφ ἐκφλεχθείσης·ἐπειδὴ γὰρ κατεῖδεν αὐτὸν ταῖς αὐτῆς θωπείαις   οὐδαμῶς εἴκοντα,

6.8.5μὴ πάθεσι νεότητος ἡττώμενον, ἐβόα τούτῳ· "Δοῦλος ἐμὸς νητὸς ὑπάρχεις, πέπρασαί μοι, ἵνα μοι δουλεύς·ὅλου σε δεσπότην τοῦ οἴκου πεποίηκα,  γενοῦ δὲ κἀμοῦ τῆς κυρίας σου κύριος· οὐ λογίζομαι ὑβρίζεσθαι καταβαίνουσα πρὸς σέ·

6.8.10δεσποτείας καὶ δουλείας γὰρ οὐκ ἔστι διαφορά·

να πάντων πατέρα τὸν Ἀδὰμ ἐδιδάχθην,μίαν πάντων μητέρα τὴν ἀρχέγονον Εαν· πάντες ἐσμὲν ἀλλήλων ὁμότιμοι, ὡς τῆς αὐτῆς μετέχοντες φύσεως·

6.8.15μὴ φοβηθςς ἀθέμιτα πράττωνμηδὲ πεισθς τοῖς λαλοῦσί σοι ταῦτα  ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.  

6.9.1 Σοῦ τούς τρόπους ὁρῶσα κοσμουμένους ἐν πσι,  τῶν ἄλλων προτιμῶ σε συνδούλων·ἐν τοῖς ὄμμασι γὰρ τὴν αἰδῶ καὶ τοῖς χείλεσί σου,   ὡς ποθῶ, κέκτησαι,

6.9.5καὶ πσαν ἔχεις αἴσθησιν εὐσχήμονα, καθάπερ θέλω. Δεῦρο, ἐπάκουσον τῆς φωνῆς μου, ἵνα σοι δείξω τὴν πρόθεσίν μου·πλείστων γὰρ καλῶν σε ἐμπλήσω πεισθέντα μοι   καὶ δωροδοκίαις πλουσίαις ἀμείψομαι· καὶ γὰρ πλεῖόν σε παράθωμαι τῷ συμβίτῷ ἐμῷ,

6.9.10καὶ γενέσθαι σε ἐλεύθερον κατασπεύσω παρ᾿ αὐτοῦ· δοῦλος γὰρ οὐ κληθήσῃ, συγκαθεύδων δεσποίνῃ·ἐὰν δὲ μὴ πεισθς μοι, κινδυνεύσεις δικαίως· σὲ γὰρ πικροῖς δεσμοῖς παραδίδωμικαὶ πονηρῷ θανάτἐκδίδωμι·

6.9.15μὴ ον σαυτὸν ἀδικῆσαι θελήσς· οὐ γὰρ ἔστιν ἀληθὲς νομίζεις, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.10.1

γυνὴ μὲν τοιαῦτα· ἀλλ᾿ οὐκ ἴσχυσεν λως   σαλεῦσαι τὸν ἀσάλευτον πύργον·οὐκ ἐνύσταξε ταῖς κολακείαις, ἀλλὰ μλλον εχε   λογισμὸν ἄγρυπνον  

6.10.5 καὶ ἄσυλον ἐφύλαττε τὸ καύχημα τῆς σωφροσύνης.

νθεν καὶ ἔνθεν περισκοπήσας, ταύτην ἑώρα τὴν μαινομένην· πάντας γὰρ τούς ἄλλους τοῦ οἴκου ἐξέπεμψε,  μόνη δὲ πρὸς μόνον τοιαῦτα ἐφθέγγετο·

"Ἕως πότε σου ἀνέξομαι παρακούοντος ἐμοί;

6.10.10 νῦν καιρὸς τοῦ ἀπολαῦσαί με τῆς ποθουμένης εὐνῆς· οὐ γὰρ ἔστιν ἐνταῦθα οὐδὲ ες τῶν τοῦ οἴκουκαὶ οὐδὲν ἐμποδίζει τοῦ γενέσθαι λέγωΒέλη πυρὸς αὐτῷ κατηκόντιζεν,  ἀλλ᾿ οὐδαμῶς αὐτὸν κατεφλόγιζεν·

6.10.15 ἔσωθεν γὰρ σωφροσύνην πηγάζων,  τὰς πονηρὰς ἔσβεσεν ὁμιλίας,  ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.11.1 Φθεγγομένης τοιαῦτα τῆς μαινάδος ἐκείνης

καὶ καταθωπευούσης τὸν νέον,εἰς τὰ σκάμματα τῶν πειρασμῶνωσὴφ ὁ μέγας

ἀθλητὴς ἔρχεται,

6.11.5πολύμορφον ἀντίπαλον βουλόμενος ἀντιπαλαῖσαι· καὶ βραβευταὶ συνεισῆλθον δύο καὶ παρειστήκεισαν ἀμφοτέροις·τῷ μὲν ωσὴφ ἡ γνεία συνίστατο,  τδὲ γυναικὶ ἡ λαγνεία προΐστατο, μέσον τούτων γωνίζετο ὁ φιλοσώφρων ἀνήρ,  

6.11.10πρὸς αὐτὸν ἀντηγωνίζετο ἡ δολιόφρων γυνή· ἔθελγε μὲν ἐκείνη πρὸς μοιχείαν καλοῦσα,ἤθελε δὲ νικῆσαι τὴν αἰσχρὰν ὁ γενναῖος· τῷ ωσὴφ συνέπραττον ἄγγελοι,   τγυναικὶ συνέτρεχον δαίμονες·

6.11.15ἄνωθεν δὲ θεωρῶν ὁ δεσπότηςτὸν νικητὴν ἔστεφε τοῖς ἐπαίνοις, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.12.1

ήματα σωφροσύνηςωσὴφ ἀπεκρίθη

πρὸς τὴν παραφρονοῦσαν βοήσας·"Σὸς μὲν δοῦλός εἰμι νητός, διὰ φθόνον τοῦτο   πεπονθς ἄδικον·

6.12.5κν πέπραμαι δὲ σώματι, ἐλεύθερός εἰμι τγνώμῃ. Τὴν γὰρ εὐγένειαν τὴν τῶν τρόπων χάρτης καὶ μέλαν οὐκ οδε βάψαι,ὥσπερ ἡ ἀχλύς τὸν ἀέρα σκοτίζουσα

τὴν ἡλιακὴν οὐκ ἀμβλύνει λαμπρότητα·

ς γὰρ νέφος ἀπελαύνεται ὑπ᾿ ἀνέμου διωχθέν,

6.12.10τοῦ ἡλίου δὲ μετέπειτα καταλάμπουσιν αὐγαί, οτω καὶ ἡ δουλεία παρελεύσεται ατη  καὶ ἡ ἐλευθερία ἡ ἐμὴ ἀναλάμψει. Πσα ἡ γῆ Αἰγύπτου δουλεύσει μοι   τῷ ἡδοναῖς αἰσχραῖς μὴ δουλεύοντι·

6.12.15τοῦτο γάρ μοι προεμήνυσε πάλαι   ὁ προειδς τὰ ἐσόμενα μόνος, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.»  

6.13.1

ς ἀκήκοε ταῦτα προσλαλοῦντος τοῦ νέου,   καὶ πάλιν κολακεύειν πειρται  καὶ τοιαῦτά φησι πρὸς αὐτόν· "Ὅτι δούλου τρόπους   οὐδαμῶς κέκτησαι,

6.13.5δι᾿ ἔργων τοῦτο ἔμαθον καὶ πέπεισμαι καὶ μαρτυρῶ σοι· καὶ γὰρ τὴν πρέπουσαν ἐλευθέρσύ ἐξετέλεσας λειτουργίαν·γέγονας ἐν πσι τοῖς ἔργοις σου ἄμεμπτος   καὶ πρὸς τούς συνδούλους τούς σούς ἀκακούργητος,

θεν φαίνει καταγόμενος ἐκ γονέων εὐγενῶν·

6.13.10διὰ τοῦτο καὶ ἐλήλυθας εἰς τὰς χεῖρας τὰς ἐμὰς

να γένωμαι πλείστων ἀγαθῶν ἀρχηγός σοι,καὶ ἡ χώρα Αἰγύπτου δι᾿ ἐμοῦ σοι δουλεύσῃ· μόνον ἐμὲ τὴν νῦν σου δεσπόζουσαν   καὶ τὴν πρὸς σὲ στοργὴν διασζουσαν

6.13.15δέξαι λοιπὸν εἰς κοινὴν εὐφροσύνηνκαὶ μὴ πτοοῦ, λογιζόμενος πάλιν  ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα."

6.14.1 Μετὰ τούτους τούς λόγους, Ἰωσὴφ ἀντιλέγει   πρὸς τὴν ἀσελγεστάτην ἐκείνην·"Ἀληθὲς μὲν λέγεις ἐστίν, ὅτι ίζης εἰμὶ   ἀγαθῆς βλάστημα·

6.14.5ὡς ἄλογον δὲ βλέπω σε καὶ φεύγω σου τὴν συνουσίαν.

ταν γάρ τις λογισμὸν οὐκ ἔχτὸν χαλινοῦντα αὐτοῦ τὸν βίον,δίκην ἀλογίστων κτηνῶν περιφέρεται,καὶ εἰς ἀπρεπεῖς ἡδονὰς καταφέρεται·   διὰ τοῦτο οὐκ ἀνέχομαι τῶν φιλοσάρκων παθῶν,

6.14.10ἀλλὰ τούτων τὰ σκιρτήματα δι᾿ ἐγκρατείας κρατῶ· μέχρι νῦν καθαρεύων ἀπὸ μύσους τοιούτου,ἄρτι διὰ μοιχείας οὐ υπῶ μου τὸ σῶμα· ἔστι μὲν γὰρ βαρύ καὶ ἀθέμιτον   γάμον ἀνδρὸς συλῆσαι ἀλλότριον,

6.14.15μεῖζον δέ μοι καταφαίνεται κρῖμαεἰ τὴν εὐνὴν τοῦ δεσπότου ὑβρίσω, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα."

6.15.1

"Ἄκουσον, νεανίσκε», ἡ γυνὴ ἀπεκρίθη   πρὸς τὸν τῆς σωφροσύνης ἐργάτην."Ὁ δεσπότης, ὡς οδας, ὁ σὸς καταπείθεταί μου   τβουλπάντοτε,

6.15.5καὶ δύναμαι κακῶσαί σε καὶ πάλιν παραθέσθαι τούτῳ· ἔχει ἐν σοὶ ἀγαθὰς ἐλπίδας ἐκ τῆς προλήψεως τῆς προτέρας·στέργει καὶ ἐμέ, ὡς ἀεὶ σωφρονήσασαν·  μέχρι γὰρ τοῦ νῦν ἀκατάγνωστος ἔμεινα. Τοῦ δεσπότου ον, ὡς εἴρηκα, πεποιθότος ἐφ᾿ ἡμῖν,

6.15.10οὐδενὸς δὲ τὸ πραττόμενον θεωροῦντος ἐπὶ γῆς, τί ὀκνεῖς πειθαρχήσαι τἐμπαρακλήσει ς οὐκ ν ξιώθης μετὰ σὰς παρακλήσεις; Τοῖχοι ἡμς παντόθεν καλύπτουσιἄνωθεν δὲ ἡ στέγη ἐπίκειται·

6.15.15μὴ ον φοβοῦ οοὐκ ἔστι σοι φόβοςμηδὲ πτοοῦ, ἐνθυμούμενος πάλιν  ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.»  

6.16.1 Νουθετῆσαι σπουδάζων τὴν ἀθλίαν ἐκείνην,  ὁ σώφρων ωσὴφ ἀπεκρίθη·"Μὴ συμβούλευέ μοι πονηρά, ὡς ἡ Εα πάλαι   τῷ Ἀδάμ· ἄπαγε·

6.16.5τοῦ ξύλου γὰρ οὐ γεύσομαι τοῦ θάνατόν μοι προξενοῦντος.

χω παράδεισον τὴν γνείαν πσαν βλαστάνουσαν εὐωδίαν·τί γὰρ τῆς γνείας ἐστὶ θαυμαστότερον,  ἣν οἱ κατορθοῦντες ς ἄγγελοι λάμψουσι; Κν τὴν πρξιν οὐ μὴ ἴδωσιν οἱ οἰκοῦντες σύν ἡμῖν

6.16.10ὅτι ἄνθρωποι ὑπάρχουσιν μὴ ὁρῶντες τὰ κρυπτά, ἀλλὰ τὸ συνειδός μου τὸν κατήγορον ἔχω·εἴγε πρξαι τολμήσω τὸ παράνομον ἔργον, εἰ καὶ μηδεὶς ἐλέγξει μοιχεύσανταἔχω κριτὴν ἐλέγχου μὴ χρζοντα,

6.16.15ὅνπερ ἀεὶ ἐνθυμούμενος φρίττωκαὶ τὰς αἰσχρὰς ἡδονὰς ἀποφεύγω, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.17.1

ταν σοὶ δὲ πιστεύσωτι τοῖχοι παντόθεν

καλύπτουσιν ἡμς πλημμελοῦντας  καὶ οὐ βλέπει οὐδεὶς ἐπὶ γῆςπερ θέλεις πρξαι

σύν ἐμοὶ ἄδικον,

6.17.5 τὸν βλέποντα τὰ κρύφια ποῦ φύγωμεν, εἰπέ μοι, γύναι; Κν γὰρ οὐ πάρεστιν ὁ ἀνήρ σου, ἀλλ᾿ οὐκ ἀπέστη νῦν ὁ κριτής μου·   κν οὐκ ἐφορμε τῆς κλίνης ὁ κύριος,  ἀλλὰ ἐφορμε ὁ κρίνων τὰ κρύφια. Πῶς ον λάθω τὸν ἐτάζοντα τὰς καρδίας καὶ νεφρούς;

6.17.10Καὶ αὐτὸς δὲ κινηθήσεται κατ᾿ ἐμοῦ ὁ οὐρανός· μάτην τοίχοις θαρροῦμεν τοῖς μηδὲν φελοῦσιν·στέγη ἐπουρανία τὴν μοιχείαν οὐ σκέπει· πάντα γυμνὰ ὑπάρχει καὶ πρόδηλα   τῷ τὰ κρυπτὰ γινώσκοντι πταίσματα·

6.17.15ὅθεν ἐγοὐκ ἀνέχομαι πρξαι   τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου,

τι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα."

6.18.1

πὸ τούτων τῶν λόγων ἡ μαινὰς ἐκκαυθεῖσα   τῷ σώφρονι ἐπέρχεται ἄφνω,καὶ τὸν τούτου χιτῶνα κρατεῖ καὶ βιαίως σύρει   τὸν σεμνόν, λέγουσα·

6.18.5«Ἐπάκουσόν μου, φίλτατε, καὶ δεῦρο, συνομίλησόν μοι

νθεν καθεῖλκεν ἡ Αἰγυπτία, πάλιν ἡ Χάρις ἀνθεῖλκε τοῦτον·ατη μὲν ἐβόα· «Ἐμοὶ συγκοιμήθητι», ἄνωθεν ἡ Χάρις· »Ἐμοὶ συγγρηγόρησονΜετ᾿ ἐκείνης ὁ διάβολοςγωνίζετο πικρῶς

6.18.10καὶ χερσὶ σφοδρῶς κατέσφιγγε τὸν γενναῖον ἀθλητήν· πάλιν ἡ Σωφροσύνη ἐκινεῖτο πρὸς πάλην,λῦσαι ἐπειγομένη τὰ κρατήματα τούτων· ἔλεγε δέ· "Ῥαγτὸ ἱμάτιονκαὶ μὴ φθαρτὸ σῶμα τοῦ σώφρονος·  

6.18.15λήψεται γὰρ παρὰ τοῦ ἀθλοθέτου, ὡς νικητής, ἔνδυμα ἀφθαρσίας, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα."

6.19.1

χει στέφανον μέγανωσὴφ ς ἀθλήσας   ὑπὲρ τῆς σωφροσύνης νομίμως·τὴν γὰρ ταύτης φυλάττων στοργήν, ἀπεδύθη μλλον   τὴν στολὴν ἔξωθεν,

6.19.5καὶ δόξαν ἐνεδύσατο παράδοξον ὁ στεφανίτης· τούτἐπῆλθεν ἡ Αἰγυπτίασπερ ἀμπέλδεινὴ ἀλώπηξ,ὅλον μὲν τὸν βότρυν τρυγῆσαι ἐλπίζουσα,μόνα δὲ τὰ φύλλα εὑρέθη κατέχουσα.

νω ἄγγελοι συνέχαιρον τῷ δικαίῳ Ἰωσήφ,

6.19.10κάτω δαίμονες συνέκλαιον τἀδίκγυναικί· οτος μὲν ἐγυμνώθη τῆς ἰδίας ἐσθῆτος να πάσας τηρήσἀβλαβεῖς τὰς αἰσθήσεις· ἡ δὲ μαινὰς αἰσχύνην ἐνδύεται   καὶ τὴν αἰδῶ ἀσέμνως ἐκδύεται·

6.19.15ὁ δὲ σοφὸς κατ᾿ ἀξίαν τιμται  ὡς ἐκφυγνμαρτίαν μεγάλην, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.20.1 Πῶς ἀξίως ὑμνήσω πολυύμνητον ἄνδρα

τὸν κρείττονα παντὸς ἐγκωμίου;Ὅτι σκάφος ἐδείχθη στερρόν, καὶ ἀγρίαν ζάλην

ἡδονῶν ἔφυγε  

6.20.5καὶ εἰς λιμένα εδιον προσώρμισε τῆς σωφροσύνης· οτος καὶ κάμινον κατεπάτει ἔνδον τοῦ οἴκου ἀναπτομένην·πνεῦμα γὰρ τῆς δρόσου ἑλκύσας τῆς ἄνωθεν,  παμφάγον πυρὸς δυναστείαν κατέσβεσε. Τοῦτό ἐστι τὸ παγκράτιον τοῦ μεγάλου ωσήφ,

6.20.10τοῦτό ἐστι τὸ ἐγκώμιον τοῦ γενναίου ἀθλητοῦ·

περ τότε ἐπράχθη ἐν οἰκίσκλαθραίως δεται ἐν τῷ κόσμκαθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν· τὰ γὰρ καλὰ οὐδέποτε σβέννυταικν πειρασμοὶ πολλοὶ περικλύζουσι·

6.20.15ῥύεται γὰρ ἀπὸ τούτων πάντων  ὁ λυτρωτὴς τῶν αὐτοῦ θεραπόντων, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.

6.21.1 Οἱ συναίμονες πρώην ἐπεβούλευσαν τούτῳ   διὰ τὴν βασιλείαν φθονοῦντες,καὶ ὁρμήσαντες κτεῖναι αὐτόν, ἐν τγ[νώ]μμόνῃ  τὸ κακὸν ἔστησαν·

6.21.5εἰς ἔργον δὲ οὐκ γαγον τὴν [ἄδι]κον σφαγὴν ἐκείνην, αματι βάψαντες τὸν χιτῶνα, [ἀλ]λ᾿ οὐχὶ βλάπτοντες τὸν φοροῦντα·ζῶντα γὰρ αὐτὸν ὁ Θεὸς διεφύλαξεν,  εἰ καὶ ὁ πατὴρ ς θανέντα δύρετο· ατη [πά]λιν ἐπολέμησε τῷ χιτῶνι μοιχαλίς,

6.21.10τὴν ψυχὴν δὲ οὐ κατέτρωσε τοῦ γενναίου στρατηγοῦ·

ν γὰρ ἐνδεδυμένος ἀσφαλῆ πανοπλίαν  πάσας τὰς ἑλεπόλεις τῶν παθῶν καταργοῦσαν. Τοῦτον, πιστοί, μιμεῖσθαι σπουδάς[ωμεν], ὅτι καὶ νῦν ἡμῖν ἐπανίσταται

6.21.15τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν [ἡ ἀ]πάτηἀλλὰ μηδεὶς ὑπὸ ταύτης ἡττάσθω, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.  

6.22.1 Στέμμα κέκτηται θεῖον καὶ ἀοίδιμον νίκην

ὁ μέγας τῶν παθῶν αὐτοκράτωρ,καὶ δικαίως τὴν μνήμην αὐτοῦ πανταχοῦ τιμῶσ&##953;ν

οἱ πιστοὶ πάντοτε,

6.22.5ὅτι οὐκ ἐκυρίευσε τοῦ σώματος ἡ μαρτία· τῆς γυναικὸς γὰρ τῆς ἀκολάστου λόγοις καὶ ἔργοις κολακευούσης  πσαν μὲν ὑπόσχεσιν ἔρριψεν ἄθεσμον,  θάνατον δὲ μλλον γάπησεν ἔνδεσμον. Τί δαὶ πράξω ὁ ταλαίπωρος καὶ κατάκριτος ἐγώ,

6.22.10ὅτι πάντοτε συνέχει με τῆς μαρτίας ἡ χείρ;

σπερ ἡ Αἰγυπτίαωσὴφ ἐπιβαίνει,οτως λκει με ατη πρὸς ἀτόπους ἔννοιας· ἀλλὰ βοῶ πρὸς σέ, παντοδύναμε· ῥῦσαι κἀμέ, Χριστέ, τυραννούμενον,

6.22.15ἵνα σωθῶ διὰ τῆς Θεοτόκου, ὡς ωσὴφ ὁ πιστός σου θεράπων, ὅτι πάντα ἐφορτὸ ἀκοίμητον ὄμμα.  

7 (XLV). Пророк Илия

7.t.1

Μηνὶ τῷ αὐτῷ εἰς τὴν κʹ, τοῦ γίου προφήτου λίου, κονδάκιον ἰδιόμελον,

χος βʹ· οἱ οκοι φέροντες ἀκροστιχίδα τήνδε· τὸν προφήτην λίαν ὁ ωμανὸς ἀνευφημεῖ  

Προοίμιον

7.pro.1 Προφῆτα καὶ προόπτα τῶν μεγαλουργιῶν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν,Ἠλία μεγαλώνυμε, ὁ τῷ φθέγματί σου στήσας τὰ ὑδατόρρυτα νέφη,πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν τὸν μόνον φιλάνθρωπον.

7.1.1 Τὴν πολλὴν τῶν ἀνθρώπων ἀνομίαν, τοῦ Θεοῦ δὲ πολλὴν φιλανθρωπίαν  θεασάμενος ὁ προφήτης ἐταράττετολίας θυμούμενος, καὶ λόγους ἀσπλαγχνίας πρὸς τὸν εσπλαγχνον ἐκίνησεν·"Ὀργίσθητι, βοήσας, ἐπὶ τούς σὲ ἀθετήσαντας νῦν, κριτὰ δικαιότατε."

7.1.5 Ἀλλὰ τὰ σπλάγχνα τοῦ ἀγαθοῦ οὐδὲ λως παρεκίνησε  πρὸς τὸ τιμωρήσασθαι τούς αὐτὸν ἀθετήσαντας·ἀεὶ γὰρ τὴν μετάνοιαν τῶν πάντων ἀναμένει ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.2.1

τε πσαν τὴν γῆν ἐν ἀσεβείαις ἐθεάσατο τότε ὁ προφήτης,τὸν δὲ ψιστον οὐδὲ λως ὀργιζόμενον, ἀλλὰ ἀνεχόμενον, κινεῖται πρὸς μανίαν καὶ μαρτύρεται τὸν εσπλαγχνον·"Ἐγκαταυθεντήσω καὶ κολάσω τὴν ἀσέβειαν τῶν παροργιζόντων σε·  

7.2.5 τῆς γὰρ πολλῆς σου ἀνοχῆς οτοι πάντες κατεφρόνησαν  καὶ οὐκ ἐλογίσαντο σὲ πατέρα τὸν εσπλαγχνον·αὐτὸς δέ, ὡς φιλότεκνος, οἰκτείρεις τούς υἱούς σου, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.3.1 Νῦν δικάσω ἐγὑπὲρ τοῦ κτίστου, ἀσεβεῖς δὲ τῆς γῆς ἐξολοθρεύσω  καὶ ψηφίσομαι τιμωρίαν, ἀλλὰ δέδοικα τὴν θείαν χρηστότητα· ὀλίγοις γὰρ δακρύοις δυσωπεῖται ὁ φιλάνθρωπος.Τί ον νῦν ἐννοήσω πρὸς τοσαύτην ἀγαθότητα καὶ στήσω τὸν ἔλεον;

7.3.5 Τὴν ψῆφον ρκβεβαιῶν, ἵνα τοῦτον δυσωπούμενος  μὴ λύσὁ δίκαιος τὴν τοιαύτην ἀπόφασιν, ἀλλὰ καὶ βεβαιώσμου τὴν κρίσιν ς δυνάστης ὁ μόνος φιλάνθρωπος.»  

7.4.1 Προτερεύει τῆς κρίσεως ὁ ρκος καὶ προοίμιον ν τῶν ψηφισθέντων·ἀλλ᾿ εἰ βούλεσθε, πρὸς τὴν βίβλον ἀναδράμωμεν καὶ γνῶμεν τὰ ήματα. Φησὶ γὰρ ὁ προφήτης ὀργιζόμενος, ὡς γέγραπται·"ΖΚύριος, οὐ δρόσος οὐδὲ ὄμβρος κατελεύσεται εἰ μὴ διὰ τοῦ λόγου μου."

7.4.5 Ἀλλὰ εὐθέως ὁ βασιλεύς τῷ λίἀπεκρίνατο·

"Ἂν ἴδω μετάνοιαν καὶ πηγάζοντα δάκρυα,μὴ χορηγεῖν οὐ δύναμαι τὰ σπλάγχνα τοῖς ἀνθρώποις ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

7.5.1

ητορεύει εὐθέως ὁ προφήτης καὶ προβάλλει τὸ δίκαιον τοῦ ρκου·"Κατὰ σοῦ, φησίν, τοῦ Θεοῦ τῶν λων, ὤμοσα πανάγιε δέσποτα, τούς ὄμβρους μὴ δοθῆναι εἰ μὴ πάλιν διὰ λόγου μου·ἡνίκα γὰρ κατίδω τὸν λαὸν μεταμελούμενον, ἐγἱκετεύσω σε.

7.5.5 Οὐκ ἔστι τοίνυν ἐν τσἐξουσίᾳ, δικαιότατε,κωλῦσαι τὴν κόλασιν ἐκ τοῦ ρκου οτέθεικα ν φύλαξον καὶ σφράγισον, συστέλλων σου τὰ σπλάγχνα, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.» 7.6.1

λιμὸς ον τὴν γῆν ἐπολιόρκει, κατεφθείροντο δὲ οἱ ἐνοικοῦντες  ὀδυρόμενοι καὶ τὰς χεῖρας ἀνατείνοντες πρὸς τὸν πανοικτίρμονα. Συνείχετο δὲ τούτοις ὁ δεσπότης ἑκατέρωθεν·τὰ σπλάγχνα μὲν ἀνοίγων τοῖς αὐτὸν καθικετεύουσι καὶ σπεύδων πρὸς τὸν ἔλεον,

7.6.5 τὸν δὲ προφήτην ἐρυθριῶν καὶ τὸν ρκον νπερ μοσε,τούς ὄμβρους οὐ δίδωσιν, ἀλλ᾿ ἐσκεύασε πρόφασιν  συνέχουσαν καὶ θλίβουσαν ψυχὴν τὴν τοῦ προφήτου ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.7.1 Φυσιούμενον βλέπων ὁ δεσπότης κατὰ τῶν ὁμοφύλων τὸν Θεσβίτην,ἐδικαίωσε τῷ λιμῷ συντιμωρήσασθαι τοῖς ἄλλοις τὸν δίκαιον,

να τἀτροφίπιεζόμενος βουλεύσηται  περὶ τῆς ἐνωμότου ἀποφάσεως φιλάνθρωπα καὶ παύστὴν κόλασιν·

7.7.5 ἔστι γὰρ ὄντως φοβερὸν τῆς γαστρὸς τὸ ἀπαραίτητον,καὶ καστον ἔμψυχον λογικόν τε καὶ ἄλογον  σοφίᾳ [τῆς] θεότητος διὰ τροφῆς φυλάττει ὁ μόνος φιλάνθρωπος. 7.8.1

γαστὴρ μὲν τὴν φύσιν συνηγόρει καὶ τούς νόμους τῆς φύσεως λαβοῦσα  ἐπετίθετο τῷ πρεσβύτμεθοδεύουσα τὸ μεταβουλεύσασθαι· αὐτὸς δὲ σπερ λίθος ἀναίσθητος ἐνίστατο  τὸν ζῆλον κεκτημένος ἀντὶ πάσης ἑστιάσεως καὶ τούτἀρκούμενος·

7.8.5

ν θεωρήσας ὁ κριτὴς ἐπεκούφισε λιμώττοντι  τῷ φίλτὴν ἔνδειαν, οὐχ ἡγούμενος δίκαιον  σύν ἀδίκοις καὶ ἀνόμοις τὸν δίκαιον λιμώττειν ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.9.1 Τὴν τροφὴν ον αὐτῷ ὁ πανοικτίρμων μετὰ πάσης σοφίας εὐτρεπίζει·τοῖς γὰρ κόραξι τοῖς ἀσπλάγχνοις ἐγκελεύεται τροφὴν χορηγεῖν αὐτῷ· κοράκων δὲ τὸ γένος εὐσπλαγχνίας ἐστὶν ἄμοιρον,τροφὴν μὴ χορηγοῦντα νεοσσοῖς ς τέκνοις πώποτε, ἀλλ᾿ ἄνωθεν τρέφονται. 7.9.5

Ἐπειδὴ τοίνυν καὶ αὐτὸς μισοτέκνου ἀνελάβετο  καὶ τρόπους καὶ ἔννοιαν, μισοτέκνοις ἐχρήσατο  πρὸς τοῦτον ς μισάνθρωπον τοῖς κόραξι πανσόφως ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.10.1

«Ἡ πολλή σου, φησίν, φιλοθεΐα», ὁ Θεὸς τῷ λίδιελέχθημὴ μισάνθρωπον ἐπενέγκσοι διάθεσιν· ἀλλ᾿ρα τούς κόρακας· οἱ γὰρ πρὸς τούς ἰδίους νεοσσούς ἀεὶ μισότεκνοι  αἰφνίδιον, ὡς βλέπεις, περὶ σέ εἰσι φιλότιμοι καὶ νῦν μεταβέβληνται·

7.10.5 τῆς εὐσπλαγχνίας τῆς ἐμῆς ὑπηρέται ἀνεδείχθησαν  τροφήν σοι κομίζοντες· ὡς ὁρῶ δέ, οὐ δύναμαι  τὴν φύσιν ἐκβιάζεσθαι τὴν σὴν πρὸς τούς ἀνθρώπους, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.11.1 Νῦν αἰδεῖσθαι ὀφείλεις, ὦ προφῆτα, καὶ μιμεῖσθαι ἀλόγων εὐπειθίαν·πῶς τὰ ἄσπλαγχνα αἰδεσθέντα με τὸν εσπλαγχνον εὐθύς μετεβλήθησαν; Τιμῶ σου τὴν φιλίαν καὶ οὐ λύω τὴν ἀπόφασιν·οὐ δύναμαι δὲ φέρειν ὀδυρμὸν καὶ θλῖψιν πάνδημον ἀνθρώπων ν ἔπλασα·

7.11.5 τῶν δὲ νηπίων τὴν κραυγὴν πῶς ἐνέγκω καὶ τὰ δάκρυα,κτηνῶν δὲ τὸν ἄσημον μυκηθμὸν ἐπερχόμενον;Ἐγγὰρ τούτοις πασινς πλάστης συμπαθήσω ὁ μόνος φιλάνθρωπος. 7.12.1

γριοῦτο ἐν τούτοις ὁ προφήτης· ἀπεκρίθη τότε τῷ δεσπότῃ·"Μηδὲ κόρακας ὑπηρέτας πρὸς τὸ θρέψαι με προτρέψῃ, ὦ δέσποτα· λιμῷ διαφθαρῆναι ἐπιλέξομαι, πανάγιε,καὶ μόνον ἀσεβοῦντας τιμωρήσομαι, καὶ ἔσται μοι μεγάλη ἀνάπαυσις·

7.12.5 συναπολέσθαι οὐκ ὀκνῶ πσι τοῖς ἀπαρνουμένοις σε·μὴ ον οἰκτειρήσς με, μὴ λιμώττοντος φείσμου,καὶ μόνον ἐξολόθρευσον τῆς γῆς τούς ἀσεβοῦντας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

7.13.1 Λόγους τούτους ς κουσεν ὁ κτίστης, μεθισττὸν προφήτην ἐκ τοῦ τόπου  ἐντειλάμενος πετεινοῖς μὴ χορηγεῖν αὐτῷ τροφὴν ς τὸ πρότερον, καὶ πέμπει ἐν Σαρέφθοις πρὸς τὴν χήραν τὸν λιμώττοντα,εἰπν ς "ἐντελοῦμαι γυναικὶ τοῦ διαθρέψαι σε», σοφὰ βουλευόμενος.

7.13.5

ν γὰρ καὶ χήρα καὶ ἐθνικὴ ἡ γυνὴ πρὸς ν ἀπέσταλτο  καὶ τέκνων νείχετο, ἵν᾿ ἀκούων ὁ δίκαιος  τῆς ἐθνικῆς τὸ ὄνομα βοήσῃ· "Δὸς τούς ὄμβρους, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.» 7.14.1

ουδαίοις ἀθέμιτον ὑπῆρχε συνεσθίειν ποτὲ τοῖς ἀλλοέθνοις·διὰ τοῦτο ον τὸν λίαν πρὸς ἀλλόφυλον γυναῖκα δήγησεν,

να τὴν παρ᾿ ἐκείνης βδελυττόμενος ἑστίασιν  εὐθύς περὶ τῶν ὄμβρων δυσωπήστὸν φιλάνθρωπον· ἀλλ᾿ οὐκ ἐλογίσατο

7.14.5 τὴν πρὸς τὰ ἔθνη ἀποφυγήν, ἀλλὰ τρέχει πρὸς τὸ γύναιον, τροφὴν ἀπαιτῶν αὐτὴν μετὰ πάσης τραχύτητος·

"Ἐμοί, φησίν, προσέταξεν εἰσπρξαί σε, ὦ γύναι, ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

7.15.1 Ἀλλὰ ταῦτα ἀκούσασα ἡ χήρα ἐν σπουδτῷ προφήτἀπεκρίθη ς "οὐκ ἔστι μοι ἐγκρυφίας, ἀλλ᾿ἄλευρον δρακός, ὅπερ βούλομαι ποιῆσαι εἰσελθοῦσα, ἵνα φάγω σύν τοῖς τέκνοις μου·οὐδὲν δὲ τῆς δρακός μοι πλέον τι περιλείπεταιμόνος ὁ θάνατος."

7.15.5 Πρὸς δὲ τῆς χήρας τὴν φωνὴν ἐκινεῖτο καὶ συνέπασχε  διαλογιζόμενοςς "ἐμοῦ πλέον τήκεται  καὶ τῷ λιμῷ ἐκθλίβεται ἡ χήρα, εἰ μὴ φθάσει ὁ μόνος φιλάνθρωπος. 7.16.1 Νῦν στενά μοι, φησί, τὰ τοῦ γυναίου· κν πεινῶ γὰρ ἐγώ, ὑπάρχω μόνος,μετὰ τέκνων δὲ ἐκλιμώττει ἡ χηρεύουσα πρὸς ν παραγέγονα. Μὴ γένωμαι ὁ ξένος τοῦ θανάτου ταύτης πρόξενος,μηδὲ τξενοδόχτεκνοκτόνος λογισθήσομαι, ἀλλ᾿ ἴδω νῦν πρὸς ἔλεον·

7.16.5 πρὸς πάντας ἔσχον ἀπαθῶς, πρὸς δὲ ταύτην μεταβάλλομαι·ἐκθήσω τὴν φύσιν μου οἰκτιρμοῖς συναγάλλεσθαι·οἰκτίρμων γὰρ καθέστηκεν ὁ αἴτιος τῶν πάντων, ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

7.17.1

προφήτης τχήρἀπεκρίθη· "Δρὰξ μέν ἐστιν ἀλεύρου σοι, ὡς ἔφης·οὐκ ἐκλείψει [σοι] ἡ ὑδρία, ὁ καμψάκης δὲ τὸ ἔλαιον βλύσει σοιΚαὶ λόγοις μὲν λίας εὐλογίαν ἐχαρίσατο,ὁ κτίστης δὲ εὐθέωςς φιλότιμος καὶ εσπλαγχνος τὸ ἔργον ἐπήγαγε·

7.17.5 τοῦ μὲν προφήτου τὸν σκοπὸν ἐκπληρῶν, φησίν, ὁ πάνσοφος,τὸ δὲ ἀληθέστερον τῆς καλλίστης προφάσεως  δραξάμενος, χαρίζεται τὸ ἄφθονον τχήρὁ μόνος φιλάνθρωπος. 7.18.1

ήμασι [Θεὸ]ς προφήτου ἐπεκάμφθη καὶ τροφὴν παρεῖχε τούτκαὶ τχήρᾳ·λίας δὲ οὐδὲ λως ἐσπλαγχνίζετο, ἀλλ᾿ ἔμενεν ἄκαμπτος.

εσπλαγχνος δὲ βλέπων τὸν λαὸν διαφθειρόμενον  καὶ τοῦτον ἀπειθοῦντα, ἐφ᾿ ἑτέραν τέχνην πάνσοφον μετῆλθεν ς δίκαιος.

7.18.5 Τὸν γὰρ τῆς χήρας ὑϊὸν τελευτήσαντα ἀπέδειξεν,ἵνα κν τὰ δάκρυα καὶ τὴν ἄλλην περίστασιν  τῆς χήρας θεασάμενος βοήσῃ· «Δὸς τούς ὄμβρους, ὁ μόνος φιλάνθρωπος

7.19.1

ς ον εδεν ἡ χήρα νεκρωθέντα τὸν υἱόν, ἐπανέστη τῷ προφήτῃ,"εἴθε, λέγουσα, τῷ λιμῷ προαποτέθνηκα πρὶν σε θεάσωμαι· συνέφερε γὰρ πάλαι τελευτῆσαί με λιμώττουσαν  καὶ μὴ τὸν ὑϊόν μου θεωρεῖν με νεκρὸν κείμενον ἐν τπαρουσίσου.

7.19.5 Οὐχ οτοί εἰσιν οἱ μισθοὶ τῆς καλλίστης δεξιώσεως·ὑπῆρχον γὰρ ετεκνος πρὶν ἐλθεῖν σε, ὦ ἄνθρωπε·ἐλθν δὲ ἀτεκνίαν μοι παρέσχες ὀνομάσας τὸν μόνον φιλάνθρωπον.»  

7.20.1 Μάλα μὲν ἐκρατεῖτο ὑπὸ χήρας ὁ κρατήσας νεφῶν τε καὶ τῶν ὄμβρων  καὶ συνείχετο ὑπὸ μίας ὁ τούς παντας συνέχων [διὰ] ῥήματος· γυνὴ δὲ παναθλία, πάσης ἄμοιρος δυνάμεως,τὸν λόγκαὶ δυνάμει οὐρανούς κρατεῖν νομίζοντα κρατεῖ ς κατάδικον,

7.20.5 καὶ συμπλακεῖσα μανικῶςς φονέα εἰς κριτήριον  καθεῖλκε κραυγάζουσα· "Δός μοι γόνον ν ἔκτεινας· οὐ χρζω τοῦ ἀλεύρου σου· μὴ θρέψμε νομίζων [γενέσθαι φιλάνθρωπος.]

7.21.1

ρτους ἐν τγαστρί μου κατασπείρας τὸν καρπὸν τῆς γαστρός μου καὶ τὸν κλάδον  ἐξερρίζωσας, καὶ πωλεῖς μοι [⏑⏑-⏑⏑] τὰ δῶρα τὰ βρώσιμα· ψυχὴν ἀντὶ ἀλεύρου καὶ ἐλαίου ἐμεθόδευσας·ἐγδὲ δυσωπῶ σε ἀνατρέψαι τὸ συνάλλαγμα καὶ δοῦναι ἔλαβες·

7.21.5

τοῖς θανάτοις τοῦ λαοῦ οὐκ ρκέσθης, ἀλλ᾿ ἐσπούδασας  τοῦ οἴκου μου ψασθαι; Τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου μου  ἀπόλυσον καὶ κόμισον ψυχήν μου ἀντ᾿ ἐκείνης, καὶ γενοῦ φιλάνθρωπος.» 7.22.1 Νυγεὶς τούτοις ς κέντροις ὁ λίας, αἰσχυνόμενος κράζουσαν τὴν χήραν  ὑποπτεύουσανς αὐτὸς ἐξεβιάσατο ψυχὴν τοῦ υἱοῦ αὐτῆς, καὶ θέλων ταύτην πεῖσαι διὰ λόγων οὐκ δύνατο·εἰδς ς πιστεῖτο παρ᾿ αὐτῆς ἀπολογούμενος, ἐθρήνει γὰρ ἄπαυστα.

7.22.5 Ἀλλ᾿ ἀτενίσας εἰς οὐρανούς· "Οἴμοι, Κύριε, ἐβόησεν,ὁ μάρτυς ὁ ἄμεμπτος τῆς λαβούσης με σύνοικον,σύ ταύτην παρεκίνησας ἀπαιτεῖν με τὸ τέκνον, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.23.1 Οὐ πιστεύω, σωτήρ», παντοδυνάμτῷ Θεῷ ὁ προφήτης ἀνεβόα,"ὡς ὁ θάνατος τῷ παιδίἐκ τῆς#962; φύσεως, ὡς πσι, συμβέβηκεν· ἀλλ᾿ ἔστι τοῦτο τέχντῆς σοφίας σο[υ, ]ναμάρτητε,καὶ πάντως μηχανσαι κατ᾿ ἐμοῦ ἀνάγκην εσπλαγχνον, ἵνα ταν αἰτήσω σε

7.23.5

τι τῆς χήρας τὸν υἱὸν νεκρωθέντα [ἐξ]ανάστησον,εὐθύς ἀντιφθέγξμοι· "Τὸν υἱόν μου τὸν σραὴλ  ἐλέησον θλιβόμενον καὶ πάντα τὸν λαόν μου», ὁ μόνος φιλάνθρωπος.»  

7.24.1 Σῶσαι θέλων τὴν γῆν ὁ πανοικτίρμων τῷ λίεὐθέως ἀπεκρίθη·"Νῦν τούς λόγους μου ἐνωτίζου φανερώτερον κα[ὶ ἄ]κουέ μου λέγοντος.

δίνω καὶ σπουδάζω πρὸς τὴν λύσιν τῆς κολάσεως,ἐπείγομαι τοῦ δοῦναι πσι [τὴν] τροφὴν λιμώττουσιν· ὑπάρχω γὰρ εσπλαγχνος·

7.24.5 τούς τῶν δακρύων ὀχετούς βλέπων, ὡς πατὴρ συγκάμπτομαι,οἰκτείρω ἐκλείποντας ὑπὸ πείνης καὶ θλίψεως·ἁμαρτωλούς γὰρ βούλομαι τοῦ σζειν μετανοίᾳ, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.25.1

κουε ον, προφῆτα, παρρησίᾳ· καὶ γὰρ πάνυ εἰδέναι σε σπουδάζω·ὡς χειρόγραφον εὐσπλαγχνίας με κατέχουσιν οἱ ἄνθρωποι παντες, ἐν περ συνεθέμηνς οὐ βούλομαι τὸν θάνατον  ἰδεῖν τῶν πλημμελούντων, ἀλλὰ μλλον τὴν ζωὴν αὐτῶν. Μὴ ον ἀποδείξς με

7.25.5

ς ψευδολόγον παρ᾿ αὐτοῖς ἀλλὰ δέξαι μου τὴν αἴτησιν·πρεσβείαν προσφέρω σοι· σὲ γὰρ μόνα τὰ δάκρυα  τῆς χήρας συνετάραξαν, ἐγδὲ περὶ πάντας ὑπάρχω φιλάνθρωπος.» 7.26.1 Νοῦν καὶ φρένα τοῖς λόγοις τοῦ ὑψίστου ὁ λίας ὑπέθηκε καὶ τα,καὶ ὑπέταξε τὴν ψυχὴν καὶ ἐκαλλώπισεν αὐτὴν ἐν τοῖς ήμασι, καὶ επε· "Γενηθήτω [ον] τὸ θέλημά σου, δέσποτα·παράσχου καὶ τούς ὄμβρους καὶ ζωὴν τῷ τελευτήσαντι, καὶ ζώωσον τὰ σύμπαντα·

7.26.5 ζωὴ ὑπάρχων ὁ Θεὸς καὶ ἀνάστασις καὶ λύτρωσις,παράσχου τὴν χάριν σου τοῖς ἀνθρώποις καὶ κτήνεσιν·αὐτὸς γὰρ μόνος δύνασαι τὰ πάντα περισζειν, ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

7.27.1 Εὐθύς ταῦτα εἰπόντος τοῦ προφήτου, ἀπεκρίθη πρὸς τοῦτον ὁ οἰκτίρμων·"Τὴν προαίρεσιν ἐδεξάμην καὶ ἐπνεσα, καὶ σπεύδω τιμῆσαί σε.

Ἐγὑπὲρ ἐκείνων παρὰ σοῦ τὴν χάριν ἔλαβον·γενοῦ δὲ σύ μεσίτης καὶ χορήγησον τὴν χάριν μου· οὐδὲ γὰρ ἀνέχομαι

7.27.5 καταλλαγῆναι χωρὶς σοῦ, ἀλλὰ βάδισαι καὶ μήνυσον  τῶν ὄμβρων τὸ χάρισμα, ἵνα πάντες κραυγάσωσιν τι ὁ πρώην ἄσπλαγχνος ἐφάνη νῦν ἐξαίφνης πρὸς πάντας φιλάνθρωπος.

7.28.1

παγε ον ταχέως, ὦ προφῆτα, καὶ ὀφθεὶς Ἀχαὰβ εὐαγγελίζου,καὶ ἐντέλλομαι ταῖς νεφέλαις καὶ ποτίσουσι τὴν γῆν ἐν τοῖς δασι· τὴν τούτων χορηγίαν σύ ἀπόφηναι, ὦ φίλε μου·ἐγδὲ ὑπογράψω ταῖς τοιαύταις ἀποφάσεσι, τιμῶν σου τὸ εγνωμον."

7.28.5 Ἀκούσας ταῦτα παρευθύ προσεκύνησε τὸν ψιστον,  βοῶν τῷ οἰκτίρμονι· "Πολυέλεον οδά σε·γινώσκω ς μακρόθυμος ὑπάρχεις, ὁ Θεός μου, ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

7.29.1 Φοβηθεὶς ον τὸ πρόσταγμα ἐκτρέχει [τότε] πρὸς τὸν Ἀχαὰβ ὁ προφήτης  κα[ὶ ε]ὐαγγέλια πρὸς ἐκεῖνον ἀποφθέγγεταις επεν ὁ εσπλαγχνος. Εὐθύς δὲ αἱ νεφέλαι τπροστάξει τοῦ ποιήσαντος  ἐγκύμονες ὑδάτων τὸν ἀέρα ἐπενήξαντο, τούς ὄμβρους πηγάζουσαι·

7.29.5

γαλλιάσατο δὲ ἡ γῆ καὶ ἐδόξαζε τὸν Κύριον·τὸν παῖδα μὲν ἔλαβεν ἀναστάντα τὸ γύναιον·σύν πσιν [δ᾿] ἐπευφραίνετολίας κα[ὶ ἀ]νευφήμει τὸν μόνον φιλάνθρωπον.

7.30.1

δη χρόνου τοσούτου προϊόντος τῶν ἀνθρώπων ἑώρα τὴν κακίαν  κα[ὶ ἐ]μελέτησε βαρυτέραν ἀποφήνασθαιλίας τὴν κόλασιν.

δν δὲ ὁ οἰκτίρμων τῷ προφήτἀπεκρίνατο·"Τὸν ζῆλον νπερ ἔχεις πρὸς τὸ δίκαιον ἐπίσταμαι, καὶ οδα τὴν πρόθεσιν·

7.30.5 ἀλλὰ συμπάσχω μαρτωλοῖςταν ἄμετρα κολάζωνται·ὀργίζει ς ἄμεμπτος καὶ οὐ δύνἀνέχεσθαι;Ἐγδὲ οὐκ ἀνέχομαι οὐδένα ἀπολέσθαις μόνος φιλάνθρωπος.»  

7.31.1 Μετὰ ταῦτα δὲ βλέπων ὁ δεσπότηςς ἀπότομος οτος πρὸς ἀνθρώπους,προὐνοήσατο τοῦ γένους, καὶ ἐχώρισενλίαν τῆς γῆς αὐτῶν, "Χωρίζου, λέγων, φίλε, τῆς ἀνθρώπων κατοικήσεως·ἐγδὲ πρὸς ἀνθρώπουςς οἰκτίρμων καταβήσομαι, γενόμενος ἄνθρωπος.

7.31.5 Ἀνέρχου τοίνυν ἀπὸ τῆς γῆςς ἐνέγκαι μὴ δυνάμενος  ἀνθρώπων τὰ πταίσματα· ἀλλ᾿ ἐγὁ οὐράνιος μαρτωλοῖς συνέσομαι καὶ ύσομαι πταισμάτων, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

7.32.1 Εἰ οὐ δύνῃ, ὡς επον, ὦ προφῆτα, συνοικεῖν τοῖς ἀνθρώποις πλημμελοῦσι,δεῦρο μέτελθε καὶ κατοίκει ἀναμάρτητα χωρία τῶν φίλων μου· ἐγδὲ καταβαίνω ὁ τὸ πρόβατον δυνάμενος  τὸ ἐκπεπλανημένον ἐν τοῖς μοις [αἴρειν] φέρειν τε καὶ κράζειν τοῖς πταίουσι·

7.32.5 δρομαῖοι πάντες μαρτωλοί, δεῦτε πρός με, ἀναπαύεσθε·ἐγγὰρ ἐλήλυθα, οὐ κολάσαι ος ἔπλασα,ἀλλὰ τούς μαρτήσανταςρπάσαι ἀσεβείας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.» 7.33.1

δού τύπος λίας τῶν μελλόντων ἐν τῷ ψει στελλόμενος ἐδείχθη.Ὁ Θεσβίτης γὰρ ἀνελήφθη ἐπὶ ρματος πυρός, καθς γέγραπται· Χριστὸς δὲ ἀνελήφθη ἐν νεφέλαις καὶ δυνάμεσι.Ἀλλ᾿ οτος Ἐλισσαίμηλωτὴν ἐξ ψους ἔπεμψεν· ὁ Χριστὸς δὲ κατέπεμψε

7.33.5 τοῖς ἀποστόλοις τοῖς ἑαυτοῦ τὸν παράκλητον καὶ γιον ν πάντες ἐλάβομεν οἱ τὸ βάπτισμα ἔχοντες,δι᾿ οὗ ἁγιαζόμεθα, ὡς πάντας ἐκδιδάσκει ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

8 (XLVI). Три отрока в пещи огненной

8.t.1

Κυριακπρὸ τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, κοντάκιον τῶν γίων τριῶν παίδων

Ἀνανία, Ἀζαρία, Μισαήλ, καὶ Δανιὴλ τοῦ προφήτου, φέρον ἀκροστιχίδα

τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ ωμανοῦ ὁ ψαλμὸς

8.t.5

οτος]

χος βʹ  

Προοίμιον I

8.pro 1.1 Χειρόγραφον εἰκόνα μὴ σεβασθέντες,ἀλλ᾿ ἄγραφον οὐσίαν θωρακισθέντες, τρισμακάριοι, ἐν τῷ σκάμματι τοῦ πυρὸς  ἐδοξάσθητε· ἐν μέσδὲ φλογὸς

8.pro 1.5ἀνυποστάτου ἱστάμενοι, Θεὸν ἐπεκαλεῖσθε· "Τάχυνον ὁ οἰκτίρμων καὶ σπεῦσον ς ἐλεήμων  εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος."

Προ_#959;ίμιον II

8.pro 2.1 Οἱ τρεῖς τΤριάδι δουλεύσαντες ἐν ὁμονοίᾳ, θυμὸν βασιλέως καὶ πρόσταγμα ἀπανθρωπίας  κατσχύνατε, ἅγιοι παῖδες, ἡμῖν ὑπογραμμὸν καταλείποντες,  πρόβολοι τῆς πίστεως γεννηθέντες.

8.pro 2.5 – Τάχυνον ὁ οἰκτίρμων [καὶ σπεῦσον ὁ ἐλεήμων   εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος.]  

8.1.1 Τάχυνον, ὁ οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον, ὡς ἐλεήμωνεἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος·ἐκτεινόν σου τὴν χεῖρανς πάλαι ἔλαβον πεῖραν   Αἰγύπτιοι πολεμοῦντες καὶ βραῖοι πολεμούμενοι·

8.1.5 μὴ καταλίπς ἡμς, καὶ καταπίἡμς   Θάνατος ὁ διψῶν ἡμς καὶ Σατν ὁ μισῶν ἡμς· ἀλλ᾿ ἔγγισον ἡμῖν καὶ φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν,  ὡς ἐφείσω ποτὲ τῶν παίδων σου  τῶν ἐν Βαβυλῶνι ἀπαύστως δοξαζόντων σε

8.1.10 καὶ βληθέντων ὑπὲρ σοῦ εἰς τὴν κάμινον καὶ ἐκ ταύτης κραζόντων σοι· Τάχυνον ...

8.2.1

τε ἐν Βαβυλῶνι τὸ τῆς εἰκόνος ἐπράχθη   καὶ ἄκων πς προσεκύνει τὴν μὴ ζῶσαν, ὡς ἐμπνέουσαν,τότε τρεῖς νεανίαι, ὡς ἡ γραφὴ ἐκδιδάσκειεἰς νοῦν λαβόντες τὸ θεῖον, τὴν εὐθεῖαν οὐ κατέλιπον·

8.2.5 τὴν γὰρ λλήνων λύσσανς ἀτραπὸν πλανῶσαν   οἱ ἀκλινεῖς ἐνόμισαν, ὅθεν ταύτην οὐχ δευσαν· ἀλλ᾿ ὀρθοποδοῦντες ἀεὶ πρὸς τὴν ἀλήθειαν,   τὴν ἀπάτην ἐγέλων τῶν Περσῶν, μλλον δὲ ἐθρήνουν καὶ ἔκλαιον οἱ γιοι·

8.2.10 οὐ γὰρ χαίρει ἀπωλείὁ δίκαιος, ἀλλὰ στένων κραυγάζει σοι·  Τάχυνον ...

8.3.1

μνον ον ὑπὲρ πάντων προσέφερον, ὡς ἐκ πάντων   ἡ τρίμυρος εὐωδία τὸν δεσπότην ἱκετεύουσα·"Εὐεργέτα ἐν πσι καὶ ἄμωμε κατὰ πάνταὁ τῆς εἰδωλολατρείας ὀχετὸς μὴ παροξύνσε,

8.3.5 ἐκ θυσιῶν αἱμάτων καὶ τῶν παραπτωμάτων   ὁρῶν τὴν γῆν σου γέμουσαν καὶ πάντοθεν ἐξόζουσαν· ἐσμὲν γὰρ ἐν μέσβορβόρου τὸ θυμίαμα· εἰ δοκεῖ σοι, ὀσφράνθητι ἡμῶν  τῶν σῶν δούλων, σῶτερ, καὶ τοῦ γνησίου φίλου σου

8.3.10 τοῦ εὐόσμου Δανιὴλ οὗ ἠγάπησας· σύν ἡμῖν γὰρ κραυγάζει σοι·  Τάχυνον ...   Ταῦτα τότε ἐβόων οἱ περὶ τὸν Ἀνανίανὁρῶντες τὴν ἀνομίανν ὁ ἄνομος ἐποίησεν.Τίς δὲ ἡ ἀνομία καὶ τίς ὁ ταύτην θεσπίσαςΠροσδράμωμεν τῷ βιβλίκαὶ ἐκ τούτου διδασκώμεθα.

8.4.5

Ναβουχοδονόσορ, φησίν, χρυσῆν εἰκόνα   πρότερον τεκτηνάμενος, μετὰ ταῦτα ἀνέστησε· κἀκείνη μὲν ἔστη, ὁ στήσας δὲ κατέπεσεν   καὶ ἐρράγη [ὁ ἐ]γείρας τὸ κακόν·οὐκ ρκει δὲ μόνος τῷ πτώματι, ἀλλ᾿ ελκυσε

8.4.10 καὶ τὸ πλῆθος, ὑπὲρ ν οἱ τρεῖς γιοι ὀδυρόμενοι ἔκραζον·  Τάχυνον ...

8.5.1

νω ον ἐπὶ ψους ἐστηλωμένου τοῦ μύσουςτὰ κάτω ἐθορυβεῖτο τῷ ἀθέσμβαρυνόμενα·ἦν γὰρ ἄθεσμον ὄντως τὸ προσκυνεῖν τἀψύχῳ, καὶ κτίσιν πσαν ἐδόνει τὸ ἀντίθεον τιμώμενον·

8.5.5

μως καὶ κλονουμένης τῆς Βαβυλῶνος ληςἔμεινεν ἀκατάβλητον τὸ τῶν παίδων τριώροφον·   ἐπὶ γὰρ τὴν πέτραν καλῶς τεθεμελίωτοκα[ὶ ο]ὐκ ἐβλήθη, ὠθούντων τῶν πολλῶν·πολλοὶ γὰρ ὑπῆρχον, ὡς γέγραπται, οἱ σκάπτοντες

8.5.10 τοῖς γίοις, ἀλλ᾿ εἰς μάτην ἐμόχθησαν, ἡττηθέντες τοῖς κράζουσιν·  Τάχυνον ...

8.6.1 Πάνυ γὰρ γανάκτουν καὶ ἐδυσφόρουν Χαλδαῖοιθεώμενοι τούς βραίους ἀθετοῦντας ἐθέσπιζον·ὅθεν καὶ προσελθόντες τῷ βασιλεύοντι τότεδιέβαλον τούς γίους ὀργιζόμενοι καὶ λέγοντες·

8.6.5

"Ὦ Ναβουχοδονόσορ, τῆς γῆς καὶ πόντου ἄναξπάντων ὁμοῦ τρεμόντων σε, τρεῖς γελῶσί σε μείρακες· θεούς γὰρ ος σέβει ἐκεῖνοι διαπτύουσι   καὶ εἰκόναν ἔστησας χρυσῆν·τῆς δὲ δεξις σου τὸ κῦρος εὐτελίζουσιν

8.6.10 καὶ τὴν ταύτης προσδοκῶσι κατάλυσιν, καθ᾿ ἑκάστην εὐχόμενοι·  Τάχυνον ...» 8.7.1

μαθεν ον ὁ ἄναξ, καὶ θυμωθεὶς ἐπὶ τούτῳ κελεύει τοῖς μεγιστσι παραστῆσαι τὰ μειράκια·ὅθεν μα τῷ λόγπροέβαινε καὶ τὸ ἔργονκαὶ γοντο τὰ ἀρνία πρὸς τὸν λύκον τὸν μότατον·

8.7.5 ἄλλων κατασπευδόντων καὶ ἄλλων συνωθούντων, ὤφθησαν οἱ πανάρετοι τῶν ἑλκόντων ὀξύτεροι· ταχεῖς γὰρ ὑπῆρχον εἰς πάντα δι᾿ εὐσέβειαν   καὶ σπουδαῖοι ἀεὶ πρὸς τὸν Θεόν,πρὸς ν καὶ τὸ βλέμμα τοῦ πνεύματος ἐξέτεινον,

8.7.10 καθ᾿ ἑκάστην τῶν αὐτοῦ ὁμειρόμενοι καὶ τυχεῖν ἱκετεύοντες·  Τάχυνον ...

8.8.1

σταντο ον οἱ παῖδες ἐνώπιον τοῦ δολίου   καθάπερ τρίγωνος πύργος, ἐρρωμένοι τῷ φρονήματι·ὅθεν τούτους ἰδόντες, οἱ δωρεὰν πολεμοῦντες  ὡς βέλη κονημένα κατηκόντιζον τὰ ήματα,

8.8.5 λέγοντες τῷ τυράννῳ· "Ὁρς τούς παρεστῶτας· νόησον ἐκ τῆς ὄψεως τὰ τῆς τούτων προθέσεως· αὐτοί εἰσιν οτοι οἱ πσαν ἀνατρέποντες   Βαβυλῶνα καὶ τὰ δόγματά σου,οἱ ξένην λατρείαν ἐνσπεῖραι ἐπειγόμενοι  

8.8.10 ἐπὶ πάντα τῆς Περσίδος τὰ ρια, οτω κράζειν διδάσκοντες·  Τάχυνον ...

8.9.1 Νῦν ον σκέψαι τί δρσαι καὶ φρόντισον τί τελέσαι· ἐντός σου γὰρ οἱ ἐχθροί σου καὶ οἱ σοὶ ἐκπολεμοῦσί σε·οτινες τῆς τραπέζης ἐσθίουσί σου τὸν ἄρτοναὐτοὶ ἐπῆραν τὴν πτέρναν κατὰ σοῦ τοῦ διατρέφοντος.

8.9.5

ν ον καταφρονήσς, φθορκαταφθαρήσεισύ καὶ ἡ βασιλεία σου· οὐ γὰρ ἔστιν ἀκίνδυνον· τὰ ἔξωθεν πάθηαδίως θεραπεύονται,  ἡ δὲ ἔνδον πληγὴ μένει πληγή.Ἀπόκοψον τούτουςς πώρωμα σκληρότατον,

8.9.10 μὴ καὶ σῆψιν τοῖς λοιποῖς ἐμποιήσωσι διὰ τούτων ν ψάλλουσι·  Τάχυνον ..."

8.10.1 Οτω λέγοντες τότε ὑφῆψαν τὸν βασιλέα   καὶ σπερ πῦρ ἐν ἀκάνθαις ἐξεκαύθη ὁ θυμὸς αὐτοῦ·ὅθεν βρύξας ἐξαίφνης θηρίου δίκην ἀγρίουἐβόησε τοῖς γενναίοις· "Τλημονέστατοι, ἀκούσατε·  

8.10.5 εἰ ἀληθῶς τοιαῦτα τολμτε καὶ λαλεῖτεμάτην τοῦ ζῆν ἐλπίζετε, μάτην εναι πιστεύετε· οὐδεὶς γὰρ ἀνθρώπων ἐγένετο γίνεται  ὃς ἰσχύει καταλῦσαι τ[ὰ ἐ]μά,οὐδὲ πάλιν ἔστινς δύναται λυτρώσασθαι

8.10.10 τῶν χειρῶν μου τὸν αὐταῖς ὑποπίπτοντα, οὐδ᾿ αὐτὸς κραυγάζετε·  Τάχυνον ...

8.11.1

πνον ον ὑποπτεύσας καὶ ὄναρ εναι νομίσας   τὰ δη γεγενημένα, ἐκ τοῦ νῦν ἐπιζητῶ ὑμς·δείξατε ον, ὦ παῖδες, τὰ ήματα τῶν λαλούντων   ληρήματα φλυαρούντων δι᾿ν ἄρτι ἀπεργάζεσθε.

8.11.5

Ἐὰν χήσσάλπιγξ καὶ μουσικῶν τὰ γένηπίπτοντες προσκυνήσατε τεἰκόνι ἔστησα· τιμήσατε ταύτης τὸ κῦρος, ὡς ὀφείλετεμετὰ πάντων τῶν πρώτων τοῦ λαοῦ·μὴ δῶτε αἰτίαν ἐμοὶ τοῦ ἀνελεῖν ὑμς,

8.11.10 μὴ δοθῆτε τῷ πυρὶ εἰς κατάκαυσιν, καὶ δικαίως κραυγάσητε·  Τάχυνον ...» 8.12.1

ήματα δὲ τοιαῦτα ἀκούσαντες οἱ γενναῖοι, ἐγέλασαν τὴν τοσαύτην ματαιότητα τοῦ ἄνακτος·ὅμως να μὴ πάνυ νομίσφρόνιμος εναιἐπῆραν ἄνω τὸ ὄμμα οἱ [τρεῖς] πάνσοφοι καὶ ἔφησαν·

8.12.5

"Ὦ Ναβουχοδονόσορ, τῆς Βαβυλῶνος ἄναξχρείαν ἡμεῖς οὐκ ἔχομεν περὶ τούτου λαλῆσαί σοι· μωρὰ γὰρ λαλοῦντι οὐδείς σοι ἀποκρίνεται, ὅτι οτω κελεύει ἡ Γραφή·Μὴ ἀνταποκρίνου τῷ ἄφρονι τὰ μοια.

8.12.10 Διὰ τοῦτο σιωπὴν ρησάμεθα καὶ σιγπροσευχόμεθα·  Τάχυνον ...

8.13.1

στε ον μὴ ἐλπίσς ἀκοῦσαί τι περὶ τούτου· σκοπὸς γὰρ ἡμῖν ἐν τούτμηδὲ λόγου ἀξιῶσαί σε·τί γὰρ ἔχομεν λέγειν πρὸς ἄνθρωπον μεμηνότα   καὶ παραφρόνως βοῶντα· "Προσκυνεῖτε τεἰκόνι μου»,

8.13.5 καὶ τὸ δὲ χεῖρον πάντων, κολάζειν ἀπειλοῦντα   πάντα τὸν μὴ πειθόμενον προσκυνῆσαι τὴν ἄψυχον;   Οὐ χρεία ον λόγων, ἀλλ᾿ ἔργων καὶ δυνάμεων· οὐ ημάτων, πραγμάτων ὁ καιρός. Εὐτρέπισας φλόγα καὶ κάμινον ἐξέκαυσας·

8.13.10 ἤδη ὄψει πῶς αὐτὴν οὐ πτοούμεθα, ἀλλ᾿ ἐροῦμεν πρὸς Κύριον·  Τάχυνον ...

8.14.1 Μέγαν ἔχομεν πόθον πρὸς τὸν Θεὸν τῶν βραίωνθερμότερον τοῦ πυρός σου καὶ καμίνου καυστικώτερον·σύ γὰρ τάχα νομίζεις, ὡς ἄθεος καὶ παράφρων, ὅτι πατρίδος λειφθέντες καὶ ἐλπίδος ἐγυμνώθημεν,

8.14.5 ἀλλ᾿ οὐκ ἐπιγελάσεις ἡμῖν ς ἀσυνέτοις· ἔχομεν γὰρ ν ἔχομεν πανταχοῦ περιφέροντες· ἐνώπιον ἡμῶν τὸν πλάστην προορώμενοικαθ᾿ ἑκάστην λατρεύομεν αὐτῷ·οὐκ ἔστι γὰρ οτοςς ατη ν ἐχάλκευσας,

8.14.10 ἀλλ᾿ ἐπάνω πέλει πάσης τῆς κτίσεως, ἀσιγήτως ὑμνούμενος· Τάχυνον ...»  

8.15.1

μα κουσε τούτων, ὁ ἄθλιος καὶ πανώλης  ὡς σίδηρος ἐπυρώθη καὶ φλογμὸν ἀπεσπινθήριζε,κράζων, βράζων, ἀσθμαίνων καὶ λέγων τοῖς παρεστῶσιν· "Ἑπτάκις ὑπὲρ τὸ πρῶτον ὑποκαύσατε τὴν κάμινον·

8.15.5 νάφθὁμοῦ καὶ πίσσκαὶ κληματίδων πλήθει   ταύτης τὸ πῦρ αὐξήσαντες τῷ θυμῷ μου ἰσώσατε· ὁμοίως γὰρ ταύτης ἀνάπτομαι καὶ φλέγομαι, ὅτι οτοιθέτησαν ἐμέ·καὶ τάχα τῶν παίδων ἐγπροαναλίσκομαι

8.15.10 τμανίᾳ, θεωρῶν ος ἐλέησα εἰς αἰσχύνην μου κράζοντας·  Τάχυνον ..."

8.16.1 Νάφθον καὶ στυππίκαὶ κληματίδι καὶ θείῳ καὶ ἄλλαις πλείοσιν λαις διαθρέψαντες τὴν κάμινον,ἔκαυσαν εἰς τοσοῦτονς καὶ ὀνόματι μόνῳ πτοῆσαι καὶ καταπλῆξαι καὶ νεκρῶσαι τούς ἀκούοντας.

8.16.5 Ἀλλ᾿ ὁ τοῖς πσι φόβος τοῖς παναγίοις γέλως   γέγονε, καὶ εὐτέλισμα τὸ τοσοῦτον γαυρίαμα· ἐννέα γὰρ πήχεις ὁμοῦ καὶ τεσσαράκοντα   διεχεῖτο ἐπάνωθεν ἡ φλόξ,καὶ πάντων τρεμόντων οἱ παῖδες σαν ἄτρομοι·

8.16.10 τὴν γὰρ γνώμην καὶ τὴν ώμην συσφίγξαντες, θείπόθὑπέψαλλον·  Τάχυνον ...

8.17.1

τε ον ἐπυρώθη ἡ κάμινος τῶν Χαλδαίων   καὶ πλέον ταύτης ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ βασιλεύοντος,τότε τῶν μεγιστάνων τινὲς προσῆλθον τοῖς νέοις· δοκοῦντες μὲν συμβουλεύειν, ἀληθῶς δὲ ἐπεβούλευον,

8.17.5 λέγοντες τοῖς γίοις· "Καλοί, λαμπροὶ κα[ὡ]ραῖοιτίς τὴν τοιαύτην ἔννοιαν ἐν ὑμῖν ἐνεφύτευσεν; Οἱ φίλοι τὸ πάρος πῶς φθητε πολέμιοικαὶ οἱ μύσται προδόται διὰ τί;Οἱ τοῦ βασιλέως ὑπέρμαχοι στερρότατοι

8.17.10 πῶς ἐξαίφνης τοῦτον λῦσαι σπουδάζετε διὰ τούτων ν ψάλλετε·  Τάχυνον ...; 8.18.1

βρις τίς ἐπηνέχθη ὑμῖν ἐκ τῶν ὑπηκόων   καὶ τούτου χάριν ἐξαίφνης κατὰ πάντων ἐξετράπητε;Τοῦτο γὰρ τελεῖτε κατάλυσίς ἐστιν πάντωντοῦ ἔθνους ἡμῶν καὶ γένους καὶ αὐτοῦ τοῦ βασιλεύοντος.

8.18.5 Μὴ ως τούτου, παῖδες, πετρώσητε τὰ μέλη· φείσασθε τῆς νεότητος, ἑαυτούς ἐλεήσατε· οὐκ ἔστι πριάσθαι ζωὴν μετὰ τὸν θάνατονοὐκ εἰσὶ γὰρ οἱ πωλοῦντες αὐτήν·τὸ πῦρ τῶν Χαλδαίων οὐ τρέμει οὐδ᾿ αἰσχύνεται

8.18.10 τὴν λατρείαν τῶν βραίων ν λέγετε, οὐδὲ τοῦτον ψάλλετε·  Τάχυνον ..."

8.19.1 Οτω λέξαντες τότε οἱ μεγιστνες τοῖς νέοιςἐνόμισαν τι πάντωςπερ θελον ἐξήνυσαν·ὅμως οἱ ωμαλέοι καθάπερ βασανισθέντεςοὐ γὰρ ς συμβουλευθέντες, ἀπεκρίθησαν στερρότεροι·  

8.19.5 "Τί, φησί, τοῦτο, ἄνδρες; Δοκεῖτε τι λόγοις  ἢ ἀπειλαῖς συγκάμπτετε τὴν στερρὰν ἡμῶν πρόθεσιν; Οὐ λύετε τόνονν πίστις περιέσφιγξεν· οὐ γὰρ ατη ἡ κάμινός ἐστιν·Θεός ἐστιν ἄνως δύναται λυτρώσασθαι,

8.19.10 καὶ ἐὰν μὴ βουληθἡμς ύσασθαι, ἀποθνσκομεν ψάλλοντες·  Τάχυνον ...

8.20.1 Ψόγον γὰρ οὐκ ἐπάγει ἡμῖν τὸ οτως τεθνάναι   ὑπὲρ Χριστοῦ ἀθανάτου καὶ θνητούς ἀθανατίζοντος·τοῦ Ναβουχοδονόσορ πολλάκις προκινδυνεῦσαι  εἱλόμεθα καὶ σφαγῆναι, πόσμλλον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν;

8.20.5 Τί ον λοιπόν, Χαλδαῖοι, καὶ σύ, ὁ τούτων ἄναξτί ἡμῖν ἐμποδίζετε; Οὐ γὰρ ἔσται θέλετεΤοιαῦτα ἀκούων, ὁ ἄναξ κατεπρίετο   καὶ παφλάζων ἐβόα ἐν θυμῷ·  "Δεσμεύσατε τούτους καὶ δότε εἰς κατάκαυσιν,

8.20.10 ἵνα βρῶμα τῆς καμίνου γενόμενοι, τεφρωθέντες μὴ κράζωσιν·  Τάχυνον ..."

8.21.1

ραντες ον τούς παῖδας, οἱ ἐπὶ τούτταχθέντες   δεσμοῦσι χεῖρας καὶ πόδας καὶ χαλῶσιν#957; εἰς τὴν κάμινον.Δέχεται ον ἐκείνη τὴν τρίκλωνον αὐτῶν ίζαν   κα[ὶ ο]ὐ φλέγει, ἀλλὰ φυλάττει φοβουμένη τὸν φυτεύσαντα·

8.21.5 ἀλλὰ εἰς πνεῦμα δρόσου ἡ φλὸξ μεταβληθεῖσα   θεῖον οτω διέψυχε τὰ στελέχη τὰ για. Καὶ ν ἰδεῖν ξένον· τὸ πῦρ γὰρ ἐπελάθετο   τῶν ἰδίων καὶ γέγονε πηγή,ἀρδεύουσα μλλονκαίουσα ος ἔλαβεν

8.21.10 καὶ φρουροῦσασπερ ἄμπελον τρίφορον, ἵνα δῷ τὸν καρπὸν αὐτῆς.  Τάχυνον ...  

8.22.1 Λέλυτο παραχρῆμα ἡ δύναμις τῆς καμίνου· ὁ ἄγγελος γὰρ ἐξαίφνης οὐρανόθεν ἐπεδήμησεν,μέσον ταύτης εἰσῆλθεν καὶ κατεπράυλην   καὶ ἔδειξεν τοῖς γίοιςς παράδεισον τὴν κάμινον·

8.22.5 καὶ κατεπάτουν οτοι τούς ἄνθρακας ς όδα   καὶ σπερ ἐπὶ ἄνθεσι τοῖς σπινθῆρσιν ἐτέρποντο· καυτήριος τόπος εὐκτήριος ἐγένετο   καὶ εὑρέθηοδόπατος παστάς·ἡ θάνατον πνέων τοῖς κύκλκαὶ τοῖς πόρρωθεν

8.22.10 τῶν ἐν μέστὴν ζωὴν οὐκ ἐλύπησεν, φοβηθεὶς ἀφ᾿ν ἔψαλλον·  Τάχυνον ... Μόνον γὰρ συγκατέβη τοῖς περὶ τὸν Ἀζαρίαν   ὁ ἄγγελος οὐρανόθεν, πρὸς ψαλμὸν αὐτούς ἐξήγειρε  λέγων· "Ἅγιοι παῖδες, ἀκούσατέ μου τῶν λόγων· ἐγτελῶ ἐτάχθην, καὶ ὑμεῖς ἐδιδάχθητε.

8.23.5

ς χαλινῶ τὴν φλόγα, στομώσατε τὴν γλῶσσαν·   ὡς ἀμαυρῶ τὴν φλέγουσαν, ἀκοντε τὴν ψάλλουσαν· μηδὲν πτοηθῆτε· τὸ πῦρ οὐκ ἐνοχλεῖ ὑμῖντῶν ἐχθρῶν γὰρ ὑμῶν ἐπικρατεῖ·ἐκέλευσα τοῦτο νηστεῦσαι, ὡς νηστεύετε,

8.23.10 καὶ ἀσώτως τούς ἀσώτους κατέδεσθαι τούς ὑμῖν μὴ συμψάλλοντας·  Τάχυνον ...

8.24.1

λην ον τὴν καρδίαν ἐκδόντες πρὸς ὑμνδίαντῷ πλάσαντι τὰς καρδίας μελδίαν ἐξυφάνατε·λάβετε καὶ τὴν κτίσιν πρὸς εὐφημίαν τοῦ κτίστου   καὶ πάντα τ[ὰ ἔ]ργα Κυρίου εὐλογήσουσι τὸν Κύριον,

8.24.5

τι τὸ πῦρ πηγάζει καὶ κάμινος δροσίζει   τοῖς εἰς αὐτὸν πιστεύουσι καὶ τῆς πλάνης ἐκφεύγουσι. Τὰ πάντα γὰρ δοῦλα ὑπάρχει τοῖς δουλεύουσι   τῷ Κυρίῳ ὡς πλάστκαὶ Θεῷ·Ἠλίας τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω ἐδέσποζεν

8.24.10 ὅτι μέσον τῶν ἀθέων ἱστάμενος τὸν Θεὸν ἐλιτάνευεν·  Τάχυνον ...» 8.25.1 Στήσαντες ον οἱ παῖδες χορὸν ἐν μέσκαμίνουοὐράνιον ἐκκλησίαν ἀπειργάσαντο τὴν κάμινον,ψάλλοντες μετ᾿ ἀγγέλου τῷ ποιηττῶν ἀγγέλων   καὶ πσαν τὴν λειτουργίαν τῶν ἀσάρκων ἐκμιμούμενοι·

8.25.5 ετα ἐμφορηθέντες ἐκ τῆς λατρείας τότε   τοῦ παναγίου Πνεύματος, εδον ἄλλο φρικτότερον· αὐτὸς γὰρ ἐκεῖνοςν ἔβλεπον ς ἄγγελον   καθ᾿ ἑκάστηνλλοίου τὴν μορφήνκαὶ ὁτὲ μὲν θεῖος, ἄλλοτε δὲ ς ἄνθρωπος

8.25.10 ἑωρτο, καὶ ποτὲ μὲν ἐκέλευε, ποτὲ δὲ συνικέτευεν· Τάχυνον ...

8.26.1

θεν καταπλαγέντες ἐξέστησαν τκαρδίᾳ Σεδράχ, Μισὰχ κα[ὶ Ἀ]βδεναγώ, καὶ ἀλλήλοις συνελάλησαν·"Τί, φησίν, ἐστὶ τοῦτο; Οὐκ ἔστιν ἄγγελος οτοςἀλλὰ Θεὸς τῶν ἀγγέλων· ἐν ἀγγέλου μορφφαίνεται

8.26.5 ὁ εἰς τὸν κόσμον μέλλων ἔρχεσθαι, καὶ σβεννύειν   τὴν τῶν εἰδώλων γέεννανσπερ ἄρτι τὴν κάμινον. Αὐτὸς καὶ νῦν φθη καὶ τῶν μελλόντων γίνεσθαι   τὴν εἰκόνα ὑπέδειξεν ἡμῖν·καθάπερ καὶ ἄρτι τὴν κάμινον ἐδρόσισεν,

8.26.10 οτως μέλλεις [ὑε]τὸς εἰς τὴν ἄγαμον καταρδεύειν τούς ψάλλοντας·  Τάχυνον ...

8.27.1

μνος ον τῷ εὐσπλάγχνκαὶ ανος τῷ φιλανθρώπῳ, ὅτι ξίωσεν ἡμς τῆς μελλούσης αὐτοῦ χάριτος.Δεῦτε, πσα ἡ κτίσις, τὸν κυβερνῶντα τὴν κτίσιν   καὶ συγκρατοῦντα τὴν φύσιν ἱκετεύσωμεν κραυγάζοντες·

8.27.5

πρὸς ἡμς καὶ ἄνω καὶ ἐν ἑκάσττόπῳ ἄφθαστε καὶ κρατούμενε, χωρητὲ καὶ ἀχώρητε, ὁ ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων ἐποχούμενος   καὶ τὰ ἴχνη μὴ ἐκφαίνων βροτοῖς,ὁ πόλου καὶ γαίας καὶ πόντου τὴν ὑπόστασιν

8.27.10 καὶ ἀνθρώπους διοικῶν ς ἐπίστασαι, ἐφ᾿ ἡμῖν παρακλήθητι·  Τάχυνον ... 8.28.1 Τούτων οτω ψαλλόντων καὶ οτως ἱκετευόντωνὁ ἄναξ ἐπηκροτο πρὸς τὴν κάμινον γενόμενος.Ἦλθε γὰρ μεθ᾿ ἡμέρας, ὡς ἡ γραφὴ ἐκδιδάσκειἐλπίζων κόνιν εὑρίσκειν ος παρέδωκεν εἰς κάμινον·

8.28.5

μως ἐματαιώθη ἡ τούτου προσδοκία   καὶ ἐξεχύθη θροονς καπνὸς ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ· ἐμβλέψας γὰρ κάτω ὁ τλήμων εἰς τὴν κάμινονἐθεώρει φρικτὰ καὶ θαυμαστά·τὸ πῦρ δεδεμένον κἀκείνους ος ἐδέσμευσε

8.28.10 λελυμένους, ἁλλομένους, χορεύοντας καὶ σκιρτῶντας κα[ὶ ἐ]πδοντας·  Τάχυνον ...

8.29.1

λως δὲ λλοιώθη καὶ συνεχύθη τὰς φρέναςκαὶ τί τελέσαι μὴ ἔχων, τοῖς σατράπαις ἀνεβόησεν·"Τρεῖς ἐρρίψαμεν ἔνδον καὶ τέσσαρας αὐτούς βλέπωκαὶ τοῦ τετάρτου ἡ ὄψις συνταράσσει τὴν καρδίαν μου·

8.29.5 οτε γὰρ οδα τίνι συγκρίνω τὸν τοιοῦτον·   εἴπω τι βροτός ἐστιν; Ἀλλ᾿ υἱὸς Θεοῦ πέφυκεν· δικαίως ἡττήθη τὸ πῦρ, οτε γὰρ ἴσχυσεν   ἀντιστῆναι πρὸς πύρινον ἡ φλόξ·ἀξίως ἐσβέσθη ἡ κάμινος, οὐκ εχε γὰρ

8.29.10 ὑποστῆναι τὴν αὐγὴν τοῦ ἀστράπτοντος καὶ τοῖς νέοις συμψάλλοντος·  Τάχυνον ...

8.30.1 Σέβω ον, κν μὴ θέλω, τὸν Κύριον τῶν βραίωνκαὶ πσι τοῖς ἐν τγμου διατάττω συναινέσαι μοι.Δεῦτε, ἅγιοι παῖδες, ἐξέλθετε τῆς καμίνου· ἐπείσθην γὰρ τι ὄντως ὁ Θεὸς ὑμῶν Θεός ἐστιν."

8.30.5 Ταῦτα ἐν Βαβυλῶνι ἐγένετο, ὡς γράφει, ὅτε αἰχμαλωτίσθησαν οἱ Θεὸν παροργίσαντες. Διό, ἀδελφοί μου, ὁρτε μὴ λυπήσωμεν   τὸν δεσπότην καὶ δοθῶμεν ἐχθροῖς·λυποῦμεν γὰρ τοῦτον ἐὰν αὐτὸν ἀφήσωμεν

8.30.10 καὶ τὴν πίστιν [τὴν] ὀρθὴν παρατρώσωμενς ἐκτὸς λέγειν ἄδεκτον·  Τάχυνον ...  

Без номера (LII) – Иона и Ниневия

nin.t.1

Τδʹ τῆς αʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, κοντάκιον κατανυκτικόν, οἡ ἀκρος

τιχίς·[ τὸν προφήτην Κυρίου]

ωμ[ανοῦ], ἦχος αʹ.

Προοίμιον

nin.pro.1 Ἀπεγνωσμένην τὴν Νινευὴ προέφθασας,ἐπηγγελμένην τὴν ἀπειλὴν παρήγαγες  καὶ τὴν ὀργὴν ἐνίκησε τὸ ἔλεός σου, Κύριε· σπλαγχνίσθητι καὶ νῦν ἐπὶ λαὸν καὶ πόλιν σου,

nin.pro.5παλάμκραταιτούς καθ᾿ ἡμῶν κατάβαλε  πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου,προσδεχόμενος ἡμῶν τὴν μετάνοιαν.  

nin.1.1 Τὸ ἰατρεῖον τῆς μετανοίας τοῖς γνώμἀρρωστοῦσιν νέκται· δεῦτε,προφθάσωμεν, κἀκεῖθεν ῶσιν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν λάβωμεν· ἐν αὐτῷ γὰρ ἡ πόρνη ὑγίανεν, ἐν αὐτῷ ἀπέθετο   καὶ ὁ Πέτρος τὴν ἄρνησιν,

nin.1.5 ἐν αὐτῷ τὸ ἐγκάρδιον ἄλγος Δαυὶδ ἔθραυσεν,ἐν αὐτῷ καὶ Νινευῆται ἰατρεύθησαν. Μὴ ον ὀκνῶμεν, ἀλλ᾿ ἀναστῶμεν  καὶ δείξωμεν τὸ τραῦμα τῷ Σωτῆρι, καὶ λάβωμεν ἔμπλαστρον·ὑπὲρ πάντα γὰρ πόθον προσδέχεται ἡμῶν τὴν μετάνοιαν.

nin.2.1 Οὐκ ἀπαιτεῖται μισθὸν οὐδὲ ες τῶν αὐτῷ προσελθόντων οὐδέποτε, ὅτι  οὐκ ἴσχυον τῆς ἰατρείας δοῦναι δῶρον ἀντάξιον· διὰ τοῦτο δωρεὰν ὑγίαιναν, ἐκεῖνο δὲ ἔδωκαν  ὃ καὶ δοῦναι ἐδύναντο,

nin.2.5 ἀντὶ δώρων τὰ δάκρυα· ἔστι γὰρ καὶ φίλτατα  καὶ ἐράσμια τῷ ύστκαὶ ποθούμενα· μάρτυς ἡ πόρνημα τῷ Πέτρῳ,Δαυὶδ καὶ Νινευῆται, ὅτι μόνον κλαυθμὸν προσενέγκαντες,ὑπέπεσαν τῷ ύστῃ, καὶ ἐδέξατο αὐτῶν τὴν μετάνοιαν.  

nin.3.1 Νικπολλάκις κλαυθμὸς τὸν Θεόν, εἰ ἔξεστιν εἰπεῖν, καὶ βιάζεται ὄντως  ἡδέως γὰρ ὑπὸ δακρύων ὁ οἰκτίρμων συνέχεται, τῶν δακρύων δὲ τῶν ἐκ τοῦ πνεύματος, οὐ τῶν ἐκ [τοῦ] σώματος, ὧν αἱ θλίψεις παραίτιοι·

nin.3.5 καὶ νεκρούς γὰρ δακρύομεν καὶ ἐκ πληγῶν κλαίομεν·ἡ γὰρ σὰρξ πηλὸς ὑπάρχειέων ἄπαυστα. Κλαύσωμεν τοίνυν ἀπὸ καρδίας,ὃν τρόπον Νινευῆται κατανύξει τὸν οὐρανὸν νοιξαν  καὶ φθησαν τῷ ύστῃ, καὶ ἐδέξατο αὐτῶν τὴν μετάνοιαν.

nin.4.1 Περὶ ον τούτους εἰλήσθω ὁ νοῦς· αὐτῶν γὰρ καὶ ἔστιν ἡ ὑπόθεσις θεν  σχολάσωμεν, καὶ τῶν ἐκείνοις πεπραγμένων ἀκούσωμεν. Μετ᾿ ἐκεῖνο τὸ ἔμφοβον κήρυγμαπρώην ἐκήρυξε  Ἰωνς τοῖς μὴ νήφουσι,

nin.4.5 μετ᾿ ἐκείνην τὴν ἄστεκτον καὶ τὴν ἀνυπόστατον  ἀπειλὴν ν ὁ προφήτης προεκήρυξεν, οἱ Νινευῆταισπερ τεχνῖται  ἐπιστηρίξαι πόλινν κακίαι ἐσάλευσαν ἔσπευσαν,οὐ λίθον ὑποθέντες, ἀλλὰ πέτραν ἀσφαλῆ τὴν μετάνοιαν.

nin.5.1

οαῖς δακρύων τὸν ύπον αὐτῆς ἐκπλύναντες εὐχαῖς κατεκόσμησαν λην,καὶ ρεσεν ἐπιστραφεῖσα Νινευὴ τῷ οἰκτίρμονι· τὸ γὰρ κάλλος αὐτῆς τὸ ἐγκάρδιον εὐθέως ὑπέδειξε   τῷ καρδίας ἐτάζοντι,

nin.5.5 καὶ τὴν σάρκα τὴν ἄμορφον σάκκσποδῷ μίξασα,  εὐποιΐαις ς ἐλαίἐπεχρίσατο, καὶ ταῖς νηστείαις μυρισαμένη  πρὸς τὸν ἀρχαῖον ἄνδρα ἀναλύει καὶ τούτπροσπλέκεται,διὸ καὶ ὁ νυμφίοςγκαλίσατο αὐτῆς τὴν μετάνοιαν.

nin.6.1

βασιλεύς δὲ αὐτῆς ὁ σοφός, καθάπερ νυμφοστόλος γενόμενος, τότε  ἐκέλευσε τὴν πόλιν πσαν ἀρετὴν ἀναδήσασθαι, καὶ ς νύμφην λοιπὸν ἐκαλλώπισε, καὶ κτήνη καὶ θρέμματα  ὡς εἰς φερνὴν ηὐτρέπιζε,

nin.6.5 "Πάντα, λέγων, προσφέρω σοι· μόνον διαλλάγηθι,νυμφίε, Θεέ, σωτήρ μου, καταλλάγηθι τπορνευσάσκαὶ ἀποστάσἐκ τῆς ἀκηλιδώτου συνουσίας τῆς σῆς καθαρότητος·ἰδού γάρ σε φιλοῦσα σοὶ προσφέρει δωρεὰν τὴν μετάνοιαν.

nin.7.1 Φωνὴ ἀλόγων ζητούντων νομήν· ἀνθρώποις γὰρ ὁμοῦ καὶ τοῖς κτήνεσι πσιν  ἐκέλευσα νηστείαν ἄγεινως ν φιλ[ιω]θς ἡμῖν. Εἰ ἐγὁ ἀνάσσων νόμησα, ἐμὲ μόνον ἔτασον   καὶ τούς πάντας ἐλέησον·

nin.7.5 εἰ δὲ πάντες ἡμάρτομεν, πάντων φωνὰς ἄκουσον,τῶν βοῶν καὶ τῶν προβάτων τὰ μυκήματα καὶ τῶν ἀνθρώπων τὰς ἱκεσίας·ἐπιφθασάτω μόνον οπή σου, καὶ πν δεινὸν λέλυται·οὐ δειλιῶμεν φόβον, ἐὰν δέξπαρ᾿ ἡμῶν τὴν μετάνοιαν.  

nin.8.1

τὸν ζυγόν σου, σῶτερ ἀγαθέ, τραχήλου ἑαυτῆς ἀπορρίψασα ατη  προσπίπτει σοι καὶ πάλιν τοῦτον ὑποθεῖναι ἐπείγεται· Νινευὴ ἡ δραπέτις προσπίπτει σοι, κἀγὁ ταλαίπωρος   βασιλεύς καὶ οἰκέτης σου,

nin.8.5

ς τοῦ θρόνου ἀνάξιος ἐπὶ σποδοῦ κάθημαι,ὡς τὸ στέμμα καθυβρίσας κόνιν πέπασμαι,

ς μὴ ρμόζων τπορφυρίδτὸν σάκκον ἐνεδύθην κα[ὠ]δυνήθην· διὸ μὴ παρίδς με·ἐπίβλεψον, σωτήρ μου, καὶ πρόσδεξαι ἡμῶν τὴν μετάνοιαν.

nin.9.1 Τίς φελία ἐν τΝινευἐὰν καταστραφῇ, ἀναμάρτητε μόνε;Μὴ δύναται ὁ χοῦς ἐν ιδἀναγγεῖλαί σοι αἴνεσιν; Διὰ τοῦτο οἱ ζῶντες ζητοῦμέν σε· ἐκεῖνο πέφυκαςτοῦτο δεῖξον τοῖς δούλοις σου·

nin.9.5 ἐλεήμων, οἰκτίρμων εἶ, οἴκτειρον, ἐλέησον·μὴ ποιήσς ἡμς πῆμα τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, μὴ μισηθῶμενς Σοδομῖται,μὴ γέλως ἐξαπίνης τοῖς ἐχθροῖς μου ἡ πόλις σου γένηται,ἀλλὰ ς ἐλεήμων νῦν πρόσδεξαι ἡμῶν τὴν μετάνοιαν.  

nin.10.1

ναυαγοῦσα ὁλκὰς Νινευὴ καὶ πάσης τῆς ζωῆς ἀπελπίσασα, κράξον  καὶ αἴτησαι τὸν πάντων ύστην δεξιὰν ἐπιδοῦναί σοι· ὁ γὰρ σὲ κυβερνῶν οὐκ ἀκούομαι· πάντων γὰρ τὰ πταίσματα   ἐν ἐμοὶ μόνφαίνεται.

nin.10.5 Διὰ τοῦτο ον κραύγασον· τάχα τοῖς σοῖς πείθεται  καὶ τοῖς δάκρυσί σου μλλον ἐπικάμπτεται· κλαῦσον, ὦ νύμφη, κλαύσατε, νέοι,κλαύσατε, νεανίσκος σύν παρθένῳ, πρεσβῦται καὶ νήπια,ἐνώπιον Κυρίου προσενέγκωμεν [ἡμῶν] τὴν μετάνοιαν."

nin.11.1 Νομοθετήσας τοιαῦτά ποτε ὁ πάνσοφος ὁμοῦ καὶ πανεύφημος ἄναξ  ὑπήκοον τὴν πόλιν πσαν ερεν, ὥσπερ θέλησε. Καὶ μαστῶν ὁ θηλάζων ἀπείχετο, παῖδες ἀσεβήσαντες   ἡδονῶν ἀπετάξαντο,

nin.11.5 καὶ τὸν γάμον τὰ γύναια τίμιον ἡγήσαντο,καὶ ἀμίαντον τὴν κοίτην διεφύλαξαν· πάντες οἱ νέοιμα πρεσβύταις  εὐχαῖς, λιταῖς, νηστείαις, εὐποιΐαις τὸν νῶτον σ#963;υνέκαμψαν,καὶ ταῦτ[α α]ὐτῶν πραξάντων προσεδέξατ[ο ὁ] Θεὸς τὴν μετάνοιαν.  

nin.12.1 Καὶ να γνῶμεν τὸ μεῖζον καλόν, οὐκ επεν ἡ γραφὴ τι σκησαν μόνον,οὐδ᾿ ἔφησεντι νηστείαις καὶ τῷ σάκκἐχρήσαντο, ἀλλὰ τί μετὰ ταῦτα ἐποίησαν· ἐβόησεν καστος   ἐκτενῶς πρὸς τὸν Κύριον,

nin.12.5 πρὸς ἐκεῖνον [ὃν] ἔφυγον πάλιν ἐπανέλυσαν·οὐ γὰρ ερον ἄλλον οτω σπλαγχνιζόμενον, μετανοοῦντα ἐπὶ κακίαις  καὶ ἀγαπῶντα σζειν καὶ φιλοῦντα λυτροῦσθαι καὶ ύεσθαι  καὶ σπεύδοντα οἰκτείρειν καὶ δεχόμενον [αὐτῶν] τὴν μετάνοιαν.

nin.13.1

πὸ δὲ τούτων εὐθύς ωνς τλύπἑαυτὸν κατεμάρανε λέγων·"Οὐκ ἔλεγοντι οἰκτείρεις καὶ οὐ κτείνεις, φιλόψυχε· διὰ τοῦτο γὰρ φεύγειν ἐσπούδαζον, οὐχ να [μὴ] πέμψς μεἀλλὰ να μὴ ψεύσωμαι·

nin.13.5 καὶ τὰ νῦν θύμησα, οὐκ ἐπειδὴ ἔσωσας,ἀλλ᾿ ἐζήτουν· "Ὡς τῶν πρώτων κήρυξ γέγονα, οτως καὶ τούτων ἀξιωθείην."Ἀλλ᾿ ἐγενόμην κήρυξ τῆς ὀργῆς σου καὶ οὐ τῆς ἀφέσεως·ἐγσκληρὸς οἰκέτης, σύ δὲ προς καὶ φιλῶν τὴν μετάνοιαν.  

nin.14.1

ανίδα μόνην τῶν σῶν οἰκτιρμῶν παράσχου μοι τὰ νῦν ς οἰκέτσου· λάβε  τὸ πνεῦμα μου· καλὸν γάρ ἐστι τὸ θανεῖν τὸ ζῆσαί μεΚαὶ τοιαῦτα εἰπν ἐκαθεύδησε· τλύπγὰρ πάντοτε   καὶ ὁ πνος ἀκόλουθος.

nin.14.5

δὲ μόνος ἀνύστακτος τότε τὸν κοιμώμενον  τσκιτῆς κολοκύντης ἐπανέπαυσε, ταύτσκεπάζων τὸν ἀθυμοῦντα  καὶ δι᾿ αὐτῆς διδάσκων τὸν προφήτην μισεῖν τὸ ἀπότομον  καὶ πασι συμπάσχειν καὶ φιλεῖν τὴν μετάνοιαν.

nin.15.1

δού ὁ τύπος τοῦ νόμου σαφῶς ἐπὶ τῆς κολοκύντης γνωρίζεται ὄντως·φυεῖσα γὰρ νυκτὸς ἐκείνηωνν ὑπεσκίαζε· καὶ ὁ νόμος σκιάζων τὰ μέλλοντα νυκτὸς ἀνεβλάστησε   τῷ Μωσεῖ ὑπονέφελα·

nin.15.5 ἡ δὲ χάρις ς λιος ἄρτι ἀνατείλασα  ἐπεκάλυψε τὸν νόμονς τὸ λάχανον.

θεν ὁ κόσμος, ὡς ὁ προφήτης,ἀφυπνισθεὶς κατεῖδεντι πσαν τοῦ νόμου τὴν ἄγρωστιν  ἐθέρισεν ἡ χάρις, καὶ ἐφύτευσεν ἡμῖν τὴν μετάνοιαν.  

nin.16.1

μὲν προφήτης ποτὲ ωνς ἐχάρη κατιδν τὴν κολόκυνταν τότε,καὶ θροονς ξηρανθεῖσαν θεωρήσας θύμησεν.

δὲ πλάστης φησὶ πρὸς τὸν σιον· "Εἰ σφόδρα λελύπησαι   ὑπὲρ ς οὐκ ἐκοπίασας,

nin.16.5 εἰ τὸ ἄνθος σε ἔθλιψε, πόσμλλον ἄνθρωπος;Εἰ τοῦ χόρτου ξηρανθέντοςλιγώρησας, μὴ οἰκτείρω πόλιν τὴν τοιαύτην  ἐν μέτρδεκαδύο μυριάδας ἀνδρῶν πλήρης γέμουσαν;Διὸ μεγαλοψύχει καὶ ἀγάπα σύν ἡμῖν τὴν μετάνοιαν."

nin.17.1 Yἱὲ τοῦ μόνου καὶ μόνε Θεέ, ὁ θέλημα ποιῶν τῶν φιλούντων σε, ῥῦσαι ς εσπλαγχνος ἐκ τῆς μελλούσης ἀπειλῆς, ἀναμάρτητε·

ς ποτε Νινευήτας κτείρησας καὶ τῶν μυστηρίων σου  Ἰωνν κατηξίωσας,

nin.17.5 οτω νῦν τούς ὑμνοῦντάς σε λύτρωσαι τῆς κρίσεως,καὶ ἐμοὶ μισθὸν τοῦ λόγου δὸς τὴν ἄφεσιν· λέγειν γὰρ οδα, πράττειν δ᾿ οὐκ οδα·ἐπειδὴ ον οὐκ ἔχω ἔργα, σῶτερ, τῆς σῆς δόξης ἄξια,ἀλλ᾿ ον διὰ τούς λόγους ἐξελοῦ με φιλῶν τὴν μετάνοιαν.  

Комментарии для сайта Cackle