Новый Завет. Начало земной жизни Господа Иисуса Христа.

35.t.1.1

Η ΩΔΗ ΡΩΜΑΝΟY

35.pro.t.1

Ἰ διόμελον

35.pro.1.1

[Ἰω]ακεὶμ καὶ Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας,καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου ἠλευθερώθησαν, ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ γεννήσει σου· αὐτὴν ἑορτάζει καὶ ὁ λαός σου,

35.pro.1.5ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων λυτρωθῆναι τῷ κράζειν σοι·

❘:“Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.”: ❘

35.strop.t.1

Ἡ προσευχή (App. Metr. xxviii)

35.strop.1.1

Ἡ προσευχὴ ὁμοῦ καὶ στεναγμὸς τῆς στειρώσεως καὶ ἀτεκνώσεως Ἰωακείμ τε καὶ Ἄννης εὐπρόσδεκτος καὶ εἰς ὦτα κυρίου ἐλήλυθεν καὶ ἐβλάστησε καρπὸν ζωηφόρον τῷ κόσμῳ· ὁ μὲν γὰρ προσευχὴν ἐν τῷ ὄρει ἐτέλει,

35.strop.1.5ἡ δ᾿ ἐπὶ τῷ παραδόξῳ ὄνειδος φέρει·ἀλλὰ μετὰ χαρᾶς

❘:ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.: ❘

35.strop.2.1

Ὦ τοκετὲ τῆς Ἄννης ἀγαθέ, πῶς ὑμνήσω σε ἢ πῶς δοξάσω σε,ὅτι ὑπάρχεις τεχθεὶς ναὸς ἅγιος;

[Ἰω]ακεὶμ ἐν τῷ ὄρει ἱκέτευε τὸν καρπὸν ἀπολαβεῖν ἐκ κοιλίας τῆς Ἄννης· καὶ γίνεται δεκτὴ ἡ εὐχὴ τοῦ ὁσίου,

35.strop.2.5καὶ μετὰ κυοφορίαν ἡ μακαρία  ἐν τῷ κόσμῳ χαρά·

❘:ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.: ❘

35.strop.3.1 Δῶρα ποτὲ προσῆγεν ἐν ναῷ καὶ ἀπρόσδεκτα ταῦτα γεγόνασι,τῶν ἱερέων μὴ θελόντων προσδέξασθαι

ὡς ἀτέκνου καὶ σπέρμα μὴ ἔχοντος· κα[ὶ ἐ]ν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ [Ἰω]ακεὶμ ἐβδελύχθη·

35.strop.3.4 ἀλλ᾿ ἦλθεν ἐν καιρῷ καὶ προσάγει τὴν παρθένον

35.strop.3.5σύν δώροις εὐχαριστίας ἅμα τῇ Ἄννῃ,ὅτι χαίρουσα νῦν

❘:ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.: ❘

35.strop.4.1

Ἤκουσαν οὖν φυλαὶ τοῦ Ἰσραὴλ ὅτι ἔτεκεν Ἄννα τὴν ἄχραντον,κα[ὶ [ἐ]ν] εὐφροσύνῃ αἱ πᾶσαι συνέχαιρον· πότον Ἰωακεὶμ ἐποίησε καὶ ηὐφραίνετο λαμπρῶς ἐπὶ τῷ παραδόξῳ· καλέσας εἰς εὐχὴν ἱερεῖς καὶ Λευίτας

35.strop.4.5καὶ τὴν Μαρίαν μέσον ἤγαγε πάντων,ὅπως μεγαλυνθῇ·

❘:ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.: ❘

35.strop.5.1

Ῥεῖθρον ζωῆς ἐξέβλυσας ἡμῖν ἡ τραφῆναι δοθεῖσα εἰς ἅγια  καὶ τὴν ἀγγέλου τροφὴν ἀπολαύσασα, ἐν ἁγίοις ἁγία ὑπάρχουσα, ὡς ὡρίσθη, καὶ ναὸς καὶ δοχεῖον κυρίου· αἱ παρθένοι τὴν παρθένον προσῆγον μετὰ λαμπάδων

35.strop.5.5τὸν ἥλιον τυποῦσαι, ὅνπερ προσφέρειν ἤμελλε τοῖς πιστοῖς·

❘:ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.: ❘

35.strop.6.1

“Ὢ μυστικὸν τελούμενον ἐν γῇ”· μετὰ τόκον ἡ Ἄννα ἐβόησε  πρὸς τὸν προγνώστην ποιητὴν καὶ θεὸν ἡμῶν· “εἰσήκουσάς μου, δέσποτα, ὥσπερ τῆς Ἄννης τοῦ Ἠλὶ μεμφομένου ἐν μέθῃ· αὕτη τὸν Σαμουὴλ ὑπέσχετο τεχθέντα

35.strop.6.5κυρίῳ ἱερατεύειν· σύ οὖν ὡς πρώην  ἐδωρήσω κἀμοί·

❘:ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.: ❘

35.strop.7.1 Μέγα μοι νῦν ὑπάρχει, ἀγαθέ, ὅτι τέτοκα παῖδα τὴν τίκτουσαν  τὸν πρὸ αἰώνων δεσπότην καὶ κύριον, τὸν μετὰ τόκον φυλάττοντα τὴν μητέρα ἑαυτοῦ ὥσπερ ἔστι παρθένον· αὐτὴν ἐν τῷ ναῷ προσφέρω σοι, οἰκτίρμων·

35.strop.7.5αὐτὴ καὶ πύλη σὴ ἔσται τοῦ ἐξ ὑψίστων,

35.strop.7.6ἥνπερ μετὰ χαρᾶς

❘:ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.”: ❘

35.strop.8.1

Ἆρα ποτὲ καὶ Σάρρα ἡ πιστὴ ἐπεθύμει γεννῆσαι στειρεύουσα  πρὶν ἢ τεχθῆναι Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτῆς· αὕτη μὲν θεὸν ὑπεδέξατο ἐν ἀνθρωπίνῃ μορφῇ σύν δυσὶν ἀρχαγγέλοις, καὶ λόγος πρὸς αὐτὴν εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον·

35.strop.8.5“Τῇ Σάρρᾳ ἔσται τέκνον”· νῦν δὲ τῷ κόσμῳχαίρουσα ἐκβοᾷ·

❘:“Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.”: ❘

35.strop.9.1 Νῦν Μαριὰμ ἐκλάμπει τοῖς καιροῖς καὶ ναὸν τῶν ἁγίων οὐκ ἔλιπεν·ἣν Ζαχαρίας θεωρῶν ὑπερακμάζουσαν μνηστῆρα λαχμῷ καθυπέβαλεν Ἰωσὴφ τὸν ἐκ θεοῦ μνηστευσάμενον ταύτην· ἐδόθη γὰρ αὐτῷ ἐν ῥάβδῳ δηλωθεῖσα

35.strop.9.5ἐκ πνεύματος ἁγίου, δι᾿ ἣν καὶ Ἄννα  χαίρουσα ἐκβοᾷ·

❘:“Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.”: ❘

35.strop.10.1

Ὅλος σεπτὸς ὁ τόκος σου, σεμνή· τοῦ γὰρ κόσμου τὸ καύχημα ἔτεκες καὶ τῶν ἀνθρώπων πρεσβείαν εὐπρόσδεκτον· αὐτὴ γὰρ τεῖχος καὶ στήριγμα καὶ λιμὴν τῶν ἐπ᾿ αὐτῇ πεποιθότων ὑπάρχει,

ἣν πᾶς Χριστιανὸς ἔχει προστασίαν

35.strop.10.5καὶ σκέπην σωτηρίας καὶ ἐλπίδα,ἥνπερ ἐκ τῆς ⟦σῆς⟧ γαστρὸς

❘:ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.: ❘

35.strop.11.1

Ὕψιστε θεέ, ὁ πάντων πλαστουργός, ὁ τῷ λόγῳ ποιήσας τὰ σύμπαντα  καὶ σῇ σοφίᾳ σκευάσας τὸν ἄνθρωπον, αὐτὸς ὡς μόνος φιλάνθρωπος τὴν σὴν εἰρήνην σῷ λαῷ ὡς οἰκτίρμων παράσχου, φυλάττων βασιλεῖς πιστούς, σύν τῷ ποιμένι

35.strop.11.5ἀτάραχον τὴν ποίμνην φρουρῶν καὶ σκέπων,ἵνα πᾶς τις βοᾷ·

❘:“Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.”: ❘  

9.t.1

Ἕ τερον κοντάκιον εἰς τὸν εὐαγγελισμὸν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, φέρον

ἀκροστιχίδα τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ Ῥωμανοῦ]

ἦ χος αʹ – ἰδιόμελον.

Προοίμιον

9.pro.1

Ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς σύ ἐλεήμων ἔγνωμεν, Κύριε, ἀφ᾿ οὗ ἐτέχθης  καὶ υἱὸς ὠνομάσθης γυναικὸς ἧς ἐποίησας·ἣν μακαρίζοντες καθ᾿ ἑκάστην βοῶμεν·Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

9.1.1 Τῷ ἀρχαγγέλῳ Γαβριὴλ δεῦτε καὶ συμπορευθῶμεν πρὸς τὴν παρθένον Μαρίαν, καὶ ταύτην ἀσπασώμεθα ὡς μητέρα καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν·οὔτε γὰρ μόνῳ πρέπον τῷ στρατηγῷ τὴν βασιλίδα ἀσπάσασθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖς ταπεινοῖς ἔξεστι ταύτην ἰδεῖν καὶ προφθέγξασθαι,

9.1.5

ἣν ὡς μητέρα Θεοῦ αἱ γενεαὶ πᾶσαι   μακαρίζουσαι βοῶσιν· "Χαῖρε ἀκήρατε, χαῖρε κόρη θεόκλητε, χαῖρε σεμνή, χαῖρε τερπνὴ καὶ καλή, χαῖρε εὔειδε, χαῖρε ἄσπορε, χαῖρε ἄφθορε, χαῖρε μῆτερ ἄνανδρε,

9.1.10 χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε."

9.2.1

Ὁ ἀρχιστράτηγός ποτε τῶν οὐρανίων ταγμάτων, σύνθεμα φιλανθρωπίας   δεξάμενος, ἐπείγετο ἐμφανίσαι τῇ παρθένῳ, ὡς γέγραπται·καὶ ἐλθὼν εἰς Ναζαρὲτ πρὸς τὴν σκηνὴν τοῦ Ἰωσὴφ, ἐξεπλήττετο  ὅτι πῶς ὁ ὑψηλὸς τοῖς ταπεινοῖς ἀγαπᾷ συνεπάγεσθαι.

9.2.5

"Ὅλος, φησίν, ὁ οὐρανὸς κα[ὶ ὁ] πύρινος θρόνος   οὐ χωρεῖ μου τὸν δεσπότην, καὶ ἡ εὐτελὴς αὕτη πῶς ὑποδέχεται; Ἄνω φρικτός, καὶ κάτω πῶς ὁρατός; Πάντως ὡς βούλεται· τί οὖν ἵσταμαι καὶ οὐχ ἵπταμαι καὶ τῇ κόρῃ φθέγγομαι·

9.2.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε;»  

9.3.1

Ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς σεμνῆς ταῦτα λαλήσας εἰσῆλθε τῶν οὐρανῶν ὁ οἰκήτωρ   καὶ πρόσειπε τὴν ἄγαμον, λέγων· «Χαῖρε, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος.»Ἡ δὲ παῖς πρὸς τὴν μορφὴν τοῦ φαεινοῦ [τάχα] οὐδ᾿ ὅλως ἐθάρρησεν, ἀλλ᾿ εὐθύς ἐπὶ τὴν γῆν ἔκλινε τὴν κεφαλήν, καὶ ἡσύχασε.

9.3.5 Νοῦν δὲ συνῆψεν εἰς νοῦν καὶ φρένα εἰς φρένα   συμβιβάζει [ἐκ]βοῶσα· "Τί ἐστι τοῦτο ὅπερ βλέπω; Τί σκέψομαι; Εἶδος πυρός, φωνὴν δὲ ἔχει ἀνδρὸς ὁ παριστάμενος, καὶ ταράττει με, [καὶ] θαρρύνει με ὅτι τοῦτο λέγει μοι·

9.3.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε."

9.4.1 Τοιαύτην ὕλην λογισμῶν τῆς Μαρίας στοιβαζούσης ἐν τῇ ἰδίᾳ καρδίᾳ,ἐνέπνευσεν ὁ πύρινος καὶ ὡς χαίτην τὴν δειλίαν κατέκαυσε καί φησιν· "Ὦ φαεινή, μὴ πτοηθῇς· εὗρες γὰρ χάριν πρὸς Κύριον·μὴ πτοοῦ τὸν λειτουργόν, τὸν πλαστουργὸν γὰρ [ἐγὼ] ἥκω φέρων σοι·

9.4.5 μέλλεις γεννᾶν ὑϊόν, καὶ τί σε ταράττει  ἡ πυρίνη ἰδέα μου; Τίκτεις τὸν Κύριον· τί πτοεῖσαι τὸν σύνδουλον; Τί δειλιᾷς ἐμὲ τὸν τρέμοντά σε διὰ τὰ μέλλοντα;Ἃ πεπίστευμαι καὶ τεθάρρημαι, ταῦτα ἦλθον λέγων σοι·

9.4.10Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.»  

9.5.1 Ἀλλ᾿ ὅτε τούτων τῶν λόγων ἤκουσεν ἡ παναγία, εἶπεν ἐν τῇ διανοίᾳ·"Τὰ πρότερα ἤκουσα κα[ὶ ο]ὐ συνῆκα· καὶ πῶς μάθω τὰ ὕστερον;Ἀσπασμὸν εἶπεν ἐμοὶ ὁ παρεστώς, καὶ οὐ νοῶ τὸ τελούμενον. Καὶ ἰδού ἄλλο φρικτὸν ἐν τοῖς ὠσί μου [ἐκεῖνος] ἐπέθηκεν·

9.5.5 εἶπε γὰρ ὅτι υἱὸν βαστάζεις καὶ τίκτεις,καίτοι ἄνδρα οὐ γινώσκω· τάχα οὐκ ἔμαθεν οὗτος ὅτι ἐσφράγισμαι;Ἆρ[α ἀ]γνοεῖ ὅτι παρθένος εἰμί; Ὄντως οὐ πείθομαι·εἰ μὴ ἔμαθε καὶ κατέμαθεν, οὐκ ἂν ἦλθε λέγων μοι·

9.5.10Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

9.6.1 Πῶς ἔσται τοῦτο ὃ λαλεῖς; Φράσον μοι νῦν ὃ ὑπάρχεις· ἄγγελον [ἢ ἄ]νθρωπον εἴπω; οὐράνιον ἢ γήϊνον; Δίδαξόν με καὶ ὃ εἶ καὶ ὃ εἴρηκας·ἐὰν γὰρ φθάσω μαθεῖν τίς ὁ λαλῶν, πάντως νοῶ τὸ λαλούμενον· καὶ [διὰ] τοῦτο φράσο#959;ν μοι πόθεν εἶ· ἄνωθεν ἦλθες ἢ κάτωθεν;

9.6.5

Ἔλαβον θάρσος λοιπόν· πολλὴν παρρησίαν   κεκτημένη συζητῶ σοι. Τοῦτο ὃ εἴρηκας ποῦ ἐρρέθη μὴ κρύψῃς μοι· ἐν οὐρανῷ ἐρρέθη τὸ κατ᾿ ἐμέ; Τί οὖν οὐ λέγεις μοι  [ὅτι] ἄγγελος καὶ οὐκ ἄνθρωπος πέλεις σύ ὁ λέγων μοι·

9.6.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε;»  

9.7.1 Εὐθύς ἀκούσας Γαβριὴλ τῶν τῆς παρθένου ῥημάτων, πρὸς ἑαυτὸν ἐταράχθη· οὐ μέντοι γε ἐλάλησε σκληρὸν ῥῆμα τῇ τικτούσῃ τὸν Κύριον,ἀλλ᾿ αὐτὸς καθ᾿ ἑαυτὸν οὕτω φησίν· "Οὐδὲ ὧδε πιστεύομαι, ἀλλ᾿ ὡς πρὶν ἐν τῷ ναῷ νῦν ἐν τῷ οἴκῳ τῆς κόρης ἠπίστημαι·

9.7.5 ἴσως ἐδίστασεν ἐκεῖ ὁ Ζαχαρίας, καὶ ἐνταῦθα ἡ Μαρία.

Ὅμως οὐ δύναμαι, οὐ τολμῶ ἀποφήνασθαι· οὐχ ἱκανῶ ταύτης δεσμεῦσαι φωνὴν ὡς τὴν τοῦ γέροντος· τότε ἴσχυσα καὶ ἐφίμωσα, νῦν δὲ τρέμων φθέγγομαι·

9.7.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

9.8.1

Ἰδού κωφὸς ὁ ἱερεύς καὶ κυοφόρος ἡ στεῖρα, καὶ Μαρία ἀπιστεῖ μοι   καὶ τίς εἰμι καὶ τί λαλῶ ἀπαιτεῖ με, καὶ μὴ θέλων ἀνέχομαι,ἵνα μὴ ὁ ἐν αὐτῇ ἐπιδημῶν ἀγανακτῶν ἀπολέσῃ με  ὥς ποτε ἀπ᾿ οὐρανῶν πταίσαντας ἀγγέλους εἰς ᾅδην ἔρριψεν.

9.8.5 Στέργω οὖν ἐγκαρτερῶν καὶ τῇ συζητούσῃ τὴν ἀπόκρισιν δίδωμι. Πῶς ἔσται τοῦτο ὅπερ λέγω, ἀμώμητε; Πῶς τῷ λαῷ θάλασσα ὤφθη ξηρά, πάλιν δὲ θάλασσα; Οὕτως γίνεται καὶ ἡ μήτρα σου, ἵνα πᾶς τις λέξῃ σοι·

9.8.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.»  

9.9.1 Νοῆσαι θέλουσα σαφῶς τὸ λαληθὲν ἡ ἁγία, πάλιν βοᾷ τῷ ἀγγέλῳ· "Τὴν θάλασσαν ἣν ἔφης μοι ὁ προφήτης ἐν τῇ ῥάβδῳ διέρρηξεν·οὐδὲ γὰρ δίχα τινὸς τοῦ μεταξύ τοῦτο τὸ θαῦμα ἐγένετο, ἀλλὰ ἦν πρῶτος Μωσῆς, ἔπειτα εὐχαὶ καὶ ῥάβδος μεσάζουσα.

9.9.5 Νῦν [δὲ] εἰς μέσον οὐδέν, καὶ πῶς ἔσται [τοῦτο] ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;

Ἡ ἀναρότρευτος ἄρουρα, ἀγεώργητος   δώσω καρπὸν μὴ δεξαμένη σπορὰν μηδὲ τὸν σπείραντα; Τοῦτο λέξον μοι, τοῦτο φράσον μοι, ὁ ἑστὼς καὶ λέγων μοι·

9.9.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε."

9.10.1

Ὁ ἐν ὑψίστοις θαρρηθεὶς τὸν ἀσπασμόν, οὐ τὸν τόκον, τῆς παναγίας Μαρίας, ὡς ἤκουσεν ὃ ἔφησεν ἡ παρθένος, πρὸς αὐτὴν ἀπεκρίνατο·"Ἐπειδὴ ἔφης, σεμνή, μέσον τινὰ ἔχειν τὰ πάλαι γενόμενα, τὸ παρὸν μεῖζόν ἐστιν, ὅθεν οὐκ ἔστιν χρεία μεσιτεύοντος.

9.10.5

Ἄγγελος πέλω ἐγώ, καὶ οὐκ ἐθαρρήθην   μεσιτεῦσαι τὸ τοιοῦτον· πῶς οὖν ταλαίπωρος ἄνθρωπος μεσιτεύσει σοι; Ῥάβδος ποτὲ καὶ ὁ προφήτης Μωσῆς τύποι ἐγένοντο· νῦν ἀλήθεια ἐπιλάμψει σοι, ὅθεν ἦλθον λέγων σοι·

9.10.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.  

9.11.1

– Ὑψόθεν ἦλθες ἀληθῶς· σύγγνωθι, νῦν σε ἐπέγνων· φόβῳ γὰρ νῦν συνεσχέθην   τοῦ κάλλους σου, τῆς θέας σου, τῆς φωνῆς σου, διαφόρως θροούντων με·εἰ μὴ γὰρ ἄνωθεν ἧς, τὰ τῆς γραφῆς ῥήματα οὐ διερμήνευες, ἀλλ᾿ ὡς ὢν ἐκ τοῦ φωτὸς πάντα τὰ σκολιὰ [σύ] ἐξωμάλισας.

9.11.5 Γένοιτο οὖν τοῦτό μοι ὅπερ εἶπας ἄρτι· τὴν γὰρ ἀλήθειαν ἔχεις· γένοιτό μο[ι, ἄ]γγελε, γένοιτό μοι τὸ ῥῆμά σου· δούλη εἰμὶ τοῦ ἀποστείλαντός σε· φράσον ἃ βούλεται· καὶ οἰκήσει μοι καὶ τηρήσει με, ἵνα πᾶς τις λέξῃ μοι·

9.11.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε."

9.12.1

Ῥυθμῷ λαλήσας Γαβριὴλ καὶ ἀντακούσας εὐθέως τῶν τῆς παρθένου ῥημάτων, ἀνίπταται καὶ ἔφθασε τὸ πύρινον καὶ φαιδρὸν ἐνδιαίτημα.Ἡ δὲ παῖς τότε ἴσως πρὸς ἑαυτὴν τὸν Ἰωσὴφ μετεπέμψατο   καὶ φησί· "Ποῦ ἦς, σοφέ; Πῶς οὐκ ἐφύλαξας τὴν παρθενίαν μου;

9.12.5

Ἦλθεν γάρ τις [πτερωτὸς] καὶ ἔδωκε μνῆστρα, μαργαρίτας τοῖς ὠσί [μου·] οὗτος ἐνεῖρέ μοι λόγους ὥσπερ ἐνώτια· βλέπε, ἰδὲ πῶς ἐκαλλώπισέ με, τούτ[ῳ ὡ]ραΐσας με  ὅ τι ἔφη μοι, ὅ τι λέξεις μοι μετ᾿ ὀλίγον, ὅσιε·

9.12.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.»  

9.13.1

Ὡς δὲ κατεῖδεν Ἰωσὴφ τὴν θεοκόσμητον κόρην μάλα κεχαριτωμένην, ἐτρόμασεν, ἐθαύμασεν, ἐθαμβήθη, καὶ εἰς νοῦν ἐλογίσατο·"Ποταπὴ αὕτη; φησί· σήμερον γὰρ ὥσπερ [ἐ]χθὲς οὐχ ὁρᾶταί μοι· φοβερὰ καὶ γλυκηρὰ φαίνεται ἡ σύν ἐμοί, καὶ συνέχει με·

9.13.5 καύσωνι καὶ νιφετῷ ἐγὼ ἐνατενίζω, παραδείσῳ καὶ καμίνῳ, ὄρει καπνίζοντι, θείῳ ἄνθει χλοάζοντι, θρόνῳ φρικτῷ, ὑποποδίῳ οἰκτρῷ τοῦ πανοικτίρμονος· ἥνπερ ἔλαβον οὐ κατέλαβον· πῶς οὖν ταύτῃ φθέγξομαι·

9.13.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε;"

9.14.1 Μεγάλη οὖν καὶ ταπεινή, δέσποινα ἅμα καὶ δούλη, φράσον μοι νῦν ὃ ὑπάρχεις· τί εἴπω σε; τί λέξω σοι; πῶς ὑμνήσω, πῶς αἰνέσω τὸ κάλλος σου;Ἀληθῶς τοῦτό ἐστιν ὅπερ ἡμῖν ἔφησε τὸ εὐαγγέλιον· ὁ [Ἰω]σὴφ ἕως καιροῦ τὴν σύν αὐτῷ Μαρίαν οὐκ ἐγίνωσκεν,

9.14.5

ἕως οὗ ἔτεκε σαφῶς τὸν τοῦ Θεοῦ λόγον· ὅπερ ἦν καὶ ἐδηλώθη

ἕως οὗ ἔτεκεν, ἀλλὰ οὐδὲ μετέπειτα· ἔμεινε γὰρ κεκαλυμμένη αὐτὴ καὶ ὃν ἔτεκεν, καὶ   οὔτε ἔγνωσται, οὔτε γνωσθήσεται ᾗ δικαίως λέξομεν·

9.14.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

9.15.1 Αὐτὸς οὖν οὗτος ὁ [Ἰω]σὴφ ποτὲ μὴ γνούς τὴν παρθένον πρὸς τὴν αὐτῆς εὐδοξίαν   ἱστάμενος ἐξίστατο, κα[ὶ ἀ]τενίζων τῷ φωτὶ τῆς μορφῆς αὐτῆς  ἔφησεν· "Ὦ φαεινή, φλόγα ὁρῶ καὶ ἀνθρακιὰν κυκλοῦσάν σε· διὰ τοῦτο, Μαριάμ, πλήττομαι· φύλαξόν με καὶ μὴ φλέξῃς με·

9.15.5 κλίβανος πλήρης πυρὸς ἐγένετο ἄφνω   ἡ [παν]άμεμπτος γαστήρ σου. Μὴ οὖν χωνεύσῃ με, δέομαι, ἀλλὰ φεῖσαί μου· θέλεις κἀγὼ λύσω, ὡς πάλαι Μωσῆς, τὰ ὑποδήματα, καὶ ἐγγίσω σοι, καὶ ἀκούσω σου, καὶ μαθὼν λαλήσω σοι·

9.15.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε;"

9.16.1 "Νῦν προσεγγίσαι μοι ζητεῖς καὶ διδαχθῆναι ὃ πέλω», τῷ [Ἰω]σὴφ [εἶπε] Μαρία. "Προσέγγισον καὶ ἄκουσον ὃ ὑπάρχω καὶ εἰμὶ ὅπερ βλέπεις μοι·πτερωτὸς ὤφθη μοί τις οὗ ἡ μορφὴ ὅλον τὸν θάλαμον ἔπλησε   καὶ ἐμὲ ἅμα αὐτῷ· τῶν γὰρ θυρῶν κεκλεισμένων ἐπέστη μοι,  

9.16.5 ἔλεξεν οὕτως ἐμοί· Κεχαριτωμένη, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος.

Ὅτε δὲ ἤκουσα τοῦ &##922;υρίου τὸ ὄνομα, τότε μικρὸν λαβοῦσα παραψυχὴν ἴδον ᾧ ἔβλεπον   φαεινόμορφον, φλόγινον ὅλον, δροσινὰ λαλοῦντά μοι·

9.16.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

9.17.1

Ὁ οὖν τοιοῦτος ἀσπασμὸς ἠχηθεὶς τοῖς ὠσί μου πλήρης, φαεινὴν ἀπαρτίσας, ἐγκύμονα ἀπέδειξεν· τοῦ ἐμβρύου οὖν οὐκ οἶδα τὴν σύλληψιν,καὶ ἰδού κυοφορῶ καί, ὡς ὁρᾷς, ἄθικτος ἡ παρθενία μου· οὔτε γὰρ [σύ] ἔγνως με· τίς τούτων μάρτυς ἢ σύ ὁ φυλάττων με;

9.17.5 Δὸς οὖν ὑπὲρ ἐμοῦ τὴν ἀπολογίαν  ἵνα εὕρῃς ἀνάπαυσιν.» Τοῦτο ὡς ἤκουσεν Ἰωσὴφ ἀνεκραύγασε· "Τοῦτο ἐγὼ μαρτυρῶ ὄντως σαφῶς· ὅμως δὲ ἄκουσον· τίς πιστεύσει μοι ὅτι ἄνωθεν [ἦλθεν] ὁ βοήσας σοι·

9.17.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε;

9.18.1 Yἱοὶ λοιμοὶ καὶ πονηροὶ οἱ ἱερεῖς τοῦ λαοῦ σου, τοῦτο δὲ οἶδας· πρὶν εἴπω   καὶ ἐμοὶ ἀπιστήσονται ὅτι δίχα συναφείας συνέλαβες·  παρ᾿ ἐμοὶ δῆλόν ἐστιν ὅτι [τὸ φῶς] λάμπει τὸ τῆς παρθενίας σου, παρὰ δὲ τοῖς σκοτεινοῖς ἔσβεσται ὡς ἀναξίοις τοῦ γνῶναί σε.

9.18.5 Τοῦτο οὖν ἔσται καλόν, νομίζω, παρθένε, ἀπολῦσαί σε λαθραίως· θέλω δικαίως μὴ παραδειγματίσαι σε· στέργω γὰρ σὲ καὶ τὸν λαὸν δειλιῶ· ὅθεν οὗ ἐκπέμπω σε   δυνατός ἐστιν ἀθῳῶσαί με θέλων, καὶ λαλήσω σοι·

9.18.10 Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.»  

10.t.1

Μηνὶ δεκεμβρίῳ κεʹ, κοντάκιον τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, ἦχος γʹ, φέρον

ἀκροστιχίδα·[ τοῦ ταπεινοῦ Ῥωμανοῦ ὕμνος] Προοίμιον

10.pro.1

Ἡ παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει·ἄγγελοι μετὰ ποιμένων δοξολογοῦσι, μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι·

10.pro.5δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη   παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.1.1 Τὴν Ἐδὲμ Βηθλεὲμ ἤνοιξε, δεῦτε ἴδωμεν·τὴν τρυφὴν ἐν κρυφῇ ηὕραμεν, δεῦτε λάβωμεν  τὰ τοῦ παραδείσου ἐντὸς τοῦ σπηλαίου· ἐκεῖ ἐφάνη ῥίζα ἀπότιστος βλαστάνουσα ἄφεσιν,

10.1.5ἐκεῖ ηὑρέθη φρέαρ ἀνόρυκτον,οὗ πιεῖν Δαυὶδ πρὶν ἐπεθύμησεν· ἐκεῖ παρθένος τεκοῦσα βρέφος  τὴν δίψαν ἔπαυσεν εὐθύς τὴν τοῦ Ἀδὰμ καὶ τοῦ Δαυίδ· διὰ τοῦτο πρὸς τοῦτο ἐπειχθῶμεν ποῦ ἐτέχθη

10.1.10παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.  

10.2.1

Ὁ πατὴρ τῆς μητρὸς γνώμῃ υἱὸς ἐγένετο,ὁ σωτὴρ τῶν βρεφῶν βρέφος ἐν φάτνῃ ἔκειτο·ὃν κατανοοῦσα φησὶν ἡ τεκοῦσα· "Εἰπέ μοι, τέκνον, πῶς ἐνεσπάρης μοι ἢ πῶς ἐνεφύης μοι·

10.2.5ὁρῶ σε, σπλάγχνον, καὶ καταπλήττομαι,ὅτι γαλουχῶ καὶ οὐ νενύμφευμαι· καὶ σὲ μὲν βλέπω μετὰ σπαργάνων,τὴν παρθενίαν δὲ ἀκμὴν ἐσφραγισμένην θεωρῶ· σύ γὰρ ταύτην φυλάξας ἐγεννήθης εὐδοκήσας

10.2.10παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.3.1

Ὑψηλὲ βασιλεῦ, τί σοι καὶ τοῖς πτωχεύσασι; Ποιητὰ οὐρανοῦ, τί πρὸς γηΐνους ἤλυθας; Σπηλαίου ἠράσθης ἢ φάτνῃ ἐτέρφθης;Ἰδού οὐκ ἔστι τόπος τῇ δούλῃ σου ἐν τῷ καταλύματι·

10.3.5 οὐ λέγω τόπον, ἀλλ᾿ οὐδὲ σπήλαιον, ὅτι καὶ αὐτὸ τοῦτο ἀλλότριον·καὶ τῇ μὲν Σάρρᾳ τεκούσῃ βρέφος   ἐδόθη κλῆρος γῆς πολλῆς, ἐμοὶ δὲ οὐδὲ φωλεός·ἐχρησάμην τὸ ἄντρον ὃ κατῴκησας βουλήσει,

10.3.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.»  

10.4.1 Τὰ τοιαῦτα ῥητὰ ἐν ἀπορρήτῳ λέγουσα   καὶ τὸν τῶν ἀφανῶν γνώστην καθικετεύουσα, ἀκούει τῶν μάγων τὸ βρέφος ζητούντων·εὐθύς δὲ τούτοις· "Τίνες ὑπάρχετε;» ἡ κόρη ἐβόησεν·

10.4.5 οἱ δὲ πρὸς ταύτην· "Σύ γὰρ τίς πέφυκας, ὅτι τὸν τοιοῦτον ἀπεκύησας;Τίς ὁ πατήρ σου, τίς ἡ τεκοῦσα, ὅτι ἀπάτορος υἱοῦ ἐγένου μήτηρ καὶ τροφός;Οὗ τὸ ἄστρον ἰδόντες συνήκαμεν ὅτι ὤφθη

10.4.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.5.1 Ἀκριβῶς γὰρ ἡμῖν ὁ Βαλαὰμ παρέθετο   τῶν ῥημάτων τὸν νοῦν ὧνπερ προεμαντεύσατο, εἰπὼν ὅτι μέλλει ἀστὴρ ἀνατέλλειν,ἀστὴρ σβεννύων πάντα μαντεύματα καὶ τὰ οἰωνίσματα·

10.5.5 ἀστὴρ ἐκλύων παραβολὰς σοφῶν, ῥήσεις τε αὐτῶν καὶ τὰ αἰνίγματα·ἀστὴρ ἀστέρος τοῦ φαινομένου   ὑπερφαιδρότερος πολύ, ὡς πάντων ἄστρων ποιητής,περὶ οὗ προεγράφη· ἐξ Ἰακὼβ ἀνατέλλει

10.5.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.»  

10.6.1 Παραδόξων ῥητῶν ἡ Μαριὰμ ὡς ἤκουσε, τῷ ἐκ σπλάγχνων αὐτῆς κύψασα προσεκύνησε   καὶ κλαίουσα εἶπε· "Μεγάλα μοι, τέκνον,μεγάλα πάντα ὅσα ἐποίησας μετὰ τῆς πτωχείας μου·

10.6.5 ἰδού γὰρ μάγοι ἔξω ζητοῦσί σε· τῶν ἀνατολῶν οἱ βασιλεύοντες  τὸ πρόσωπόν σου ἐπιζητοῦσι, καὶ λιτανεύουσιν ἰδεῖν οἱ πλούσιοι τοῦ σοῦ λαοῦ·ὁ λαός σου γὰρ ὄντως εἰσὶν οὗτοι οἷς ἐγνώσθης,

10.6.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.7.1

Ἐπειδὴ οὖν λαὸς σός ἐστι, τέκνον, κέλευσον   ὑπὸ σκέπην τὴν σὴν γένωνται, ἵνα ἴδωσι   πενίαν πλουσίαν, πτωχείαν τιμίαν·αὐτόν σε δόξαν ἔχω καὶ καύχημα· διὸ οὐκ αἰσχύνομαι·

10.7.5 αὐτὸς εἶ χάρις καὶ ἡ εὐπρέπεια   τῆς σκηνῆς κἀμοῦ· νεῦσον εἰσέλθωσιν·οὐδέν μοι μέλει τῆς εὐτελείας· ὡς θησαυρὸν γὰρ σὲ κρατῶ, ὃν βασιλεῖς ἦλθον ἰδεῖν,  βασιλέων καὶ μάγων ἐγνωκότων ὅτι ὤφθης,

10.7.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός."

10.8.1

Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς ὄντως τε καὶ Θεὸς ἠμῶν   τῶν φρενῶν ἀφανῶς ἥψατο τῆς μητρὸς αὐτοῦ, "Εἰσάγαγε, λέγων, οὓς ἤγαγον λόγῳ·ἐμὸς γὰρ λόγος οὗτος ὃς ἔλαμψε τοῖς ἐπιζητοῦσί με·

10.8.5 ἀστὴρ μέν ἐστιν πρὸς τὸ φαινόμενον, δύναμις δέ τις πρὸς τὸ νοούμενον·συνῆλθε μάγοις ὡς λειτουργῶν μοι, καὶ ἔτι ἵσταται πληρῶν τὴν διακονίαν αὐτοῦ  καὶ ἀκτῖσι δεικνύων τὸν τόπον ὅπου ἐτέχθη

10.8.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.9.1 Νῦν οὖν δέξαι, σεμνή, δέξαι τούς δεξαμένους με· ἐν αὐτοῖς γὰρ εἰμὶ ὥσπερ ἐν ταῖς ἀγκάλαις σου· καὶ σοῦ οὐκ ἀπέστην κἀκε#949;ίνοις συνῆλθον."

Ἡ δὲ ἀνοίγει θύραν καὶ δέχεται τῶν μάγων τὸ σύστημα·

10.9.5 ἀνοίγει θύραν ἡ ἀπαράνοικτος   πύλη, ἣν Χριστὸς μόνος διώδευσεν·ἀνοίγει θύραν ἡ ἀνοιχθεῖσα   καὶ μὴ κλαπεῖσα μηδαμῶς τὸν τῆς ἁγνείας θησαυρόν·αὐτὴ ἤνοιξε θύραν, ἀφ᾿ ἧς ἐγεννήθη θύρα,

10.9.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.10.1 Οἱ δὲ μάγοι εὐθύς ὥρμησαν εἰς τὸν θάλαμον,καὶ ἰδόντες Χριστὸν ἔφριξαν, ὅτι εἴδοσαν  τὴν τούτου μητέρα, τὸν ταύτης μνηστῆρα, καὶ φόβῳ εἶπον· "Οὗτος υἱός ἐστιν ἀγενεαλόγητος;

10.10.5Καὶ πῶς, παρθένε, τὸν μνηστευσάμενον  βλέπομεν ἀκμὴν ἔνδον τοῦ οἴκου σου; Οὐκ ἔσχε μῶμον ἡ κύησις σου·μὴ ἡ κατοίκησις ψεχθῇ συνόντος σοι τοῦ Ἰωσήφ·πλῆθος ἔχεις φθονούντων ἐρευνώντων ποῦ ἐτέχθη

10.10.10παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.  

10.11.1

– Ὑπομνήσω ὑμᾶς, μάγοις Μαρία ἔφησε, τίνος χάριν κρατῶ τὸν Ἰωσὴφ ἐν οἴκῳ μου· εἰς ἔλεγχον πάντων τῶν καταλαλούντων· αὐτὸς γὰρ λέξει ἅπερ ἀκήκοε περὶ τοῦ παιδίου μου·

10.11.5 ὑπνῶν γὰρ εἶδεν ἄγγελον ἅγιον   λέγοντα αὐτῷ πόθεν συνέλαβον·πυρίνη θέα τὸν ἀκανθώδη   ἐπληροφόρησε νυκτὸς περὶ τῶν λυπούντων αὐτόν·δι᾿ αὐτὸ σύνεστί μοι Ἰωσὴφ δηλῶν ὡς ἔστι

10.11.10 παιδίον νέον ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.12.1

Ῥητορεύει σαφῶς ἅπαντα ἅπερ ἤκουσεν· ἀπαγγέλλει τρανῶς ὅσα αὐτὸς ἑώρακεν   ἐν τοῖς οὐρανίοις καὶ τοῖς ἐπιγείοις·τὰ τῶν ποιμένων, πῶς συνανύμνησαν πηλίνοις οἱ πύρινοι·

10.12.5 ὑμῶν τῶν μάγων, ὅτι προέδραμεν   ἄστρον φωταυγοῦν καὶ ὁδηγοῦν ὑμᾶς·διὸ ἀφέντες τὰ προρρηθέντα, ἐκδιηγήσασθε ἡμῖν τὰ νῦν γενόμενα ὑμῖν,πόθεν ἥκατε, πῶς δὲ συνήκατε ὅτι ὤφθη

10.12.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.»  

10.13.1

Ὡς δὲ ταῦτα αὐτοῖς ἡ φαεινὴ ἐλάλησεν, οἱ τῆς ἀνατολῆς λύχνοι πρὸς ταύτην ἔφησαν· "Μαθεῖν θέλεις πόθεν ἠλύθαμεν ὧδε;Ἐκ γῆς Χαλδαίων, ὅθεν οὐ λέγουσι· θεὸς θεῶν κύριος,

10.13.5 ἐκ Βαβυλῶνος, ὅπου οὐκ οἴδασιν   τίς ὁ ποιητὴς τούτων ὧν σέβουσιν·ἐκεῖθεν ἦλθε καὶ ἦρεν ἡμᾶς   ὁ τοῦ παιδίου σου σπινθὴρ ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ περσικοῦ·πῦρ παμφάγον λιπόντες, πῦρ δροσίζον θεωροῦμεν,

10.13.10 παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

10.14.1 Ματαιότης ἐστὶ ματαιοτήτων ἅπαντα, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐν ἡμῖν ταῦτα φρονῶν εὑρίσκεται· οἱ μὲν γὰρ πλανῶσιν, οἱ δὲ καὶ πλανῶνται·διό, παρθένε, χάρις τῷ τόκῳ σου δι᾿ οὗ ἐλυτρώθημεν

10.14.5 οὐ μόνον πλάνης, ἀλλὰ καὶ θλίψεως   τῶν χωρῶν πασῶν ὧνπερ διήλθομεν,ἐθνῶν ἀσήμων, γλωσσῶν ἀγνώστων, περιερχόμενοι τὴν γῆν καὶ ἐξερευνῶντες αὐτὴν  μετὰ λύχνου τοῦ ἄστρου, ἐκζητοῦντες ποῦ ἐτέχθη

10.14.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.  

10.15.1 Ἀλλ᾿ ὡς ἔτι αὐτὸν τοῦτον τὸν λύχνον εἴχομεν, τὴν Ἰερουσαλὴμ πᾶσαν περιωδεύσαμεν, πληροῦντες εἰκότως τὰ τῆς προφητείας·ἠκούσαμεν γὰρ ὅτι ἠπείλησε Θεὸς ἐρευνᾶν αὐτήν·

10.15.5 καὶ μετὰ λύχνου περιηρχόμεθα, θέλοντες εὑρεῖν μέγα δικαίωμα·ἀλλ᾿ οὐχ εὑρέθη, ὅτι ἐπήρθη   ἡ κιβωτὸς αὐτῆς μεθ᾿ ὧν συνεῖχε πρότερον καλῶν·τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἀνεκαίνισε γὰρ πάντα

10.15.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.16.1 – Ναί, φησί, τοῖς πιστοῖς μάγοις Μαρία ἔφησε, τὴν Ἰερουσαλὴμ πᾶσαν περιωδεύσατε, τὴν πόλιν ἐκείνην τὴν προφητοκτόνον;Καὶ πῶς ἀλύπως ταύτην διήλθετε τὴν πᾶσι βασκαίνουσαν;

10.16.5 Ἡρώδην πάλιν πῶς διελάθετε   τὸν ἀντὶ θεσμῶν φόνων ἐμπνέοντα;"Οἱ δὲ πρὸς ταύτην φησί· "Παρθένε, οὐ διελάθομεν αὐτόν, ἀλλ᾿ ἐνεπαίξαμεν αὐτῷ·  συνετύχομεν πᾶσιν ἐρωτῶντες ποῦ ἐτέχθη

10.16.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός."

10.17.1

Ὅτε ταῦτα αὐτῶν ἡ Θεοτόκος ἤκουσεν, τότε εἶπεν αὐτοῖς· "Τί ὑμᾶς ἐπηρώτησεν  Ἡρώδης ὁ ἄναξ καὶ οἱ Φαρισαῖοι; – Ἡρώδης πρῶτον, εἶτα, ὡς ἔφησας, οἱ πρῶτοι τοῦ ἔθνους σου

10.17.5 τὸν χρόνον τούτου τοῦ φαινομένου νῦν   ἄστρου παρ᾿ ἡμῶν ἐξηκριβώσαντο·καὶ ἐπιγνόντες ὡς μὴ μαθόντες   οὐκ ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ὃν ἐξηρεύνησαν μαθεῖν,ὅτι τοῖς ἐρευνῶσιν ὀφείλει θεωρηθῆναι

10.17.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.18.1

Ὑπενόουν ἡμᾶς ἄφρονας οἱ ἀνόητοι   καὶ ἠρώτων, φησί· Πόθεν καὶ πότε ἥκατε; πῶς μὴ φαινομένας ὡδεύσατε τρίβους;

Ἡμεῖς δὲ τούτοις ὅπερ ἠπίσταντο ἀντεπηρωτήσαμεν·

10.18.5 Ὑμεῖς τὸ πάρος πῶς διωδεύσατε  ἔρημον πολλὴν ἥνπερ διήλθετε;Ὁ ὁδηγήσας τούς ἀπ᾿ Αἰγύπτου   αὐτὸς ὡδήγησε καὶ νῦν τούς ἐκ Χαλδαίων πρὸς αὐτόν,τότε στύλῳ πυρίνῳ, νῦν δὲ ἀστέρι δηλοῦντι

10.18.10 παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

10.19.1

[Ὁ ἀστὴρ πανταχοῦ ἦν ἡμῶν προηγούμενος  ὡς ὑμῖν ὁ Μωσῆς ῥάβδον ἐπιφερόμενος, τὸ φῶς περιλάμπων τῆς θεογνωσίας·ὑμᾶς τὸ μάννα πάλαι διέθρεψε καὶ πέτρα ἐπότισεν·

10.19.5 ἡμᾶς ἐλπὶς ἡ τούτου ἐνέπλησε· τῇ τούτου χαρᾷ διατρεφόμενοι,οὐκ ἐν Περσίδι ἀναποδίσαι   διὰ τὸν ἄβατον ὁδὸν ὁδεύειν ἔσχομεν ἐν νῷ,θεωρῆσαι ποθοῦντες, προσκυνῆσαι καὶ δοξάσαι

10.19.10 παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν."]

10.20.1

Ὑπὸ τῶν ἀπλανῶν μάγων ταῦτα ἐλέγετο· ὑπὸ δὲ τῆς σεμνῆς πάντα ἐπεσφραγίζετο, κυροῦντος τοῦ βρέφους τὰ τῶν ἀμφοτέρων,τῆς μὲν ποιοῦντος μετὰ τὴν κύησιν τὴν μήτραν ἀμίαντον,

10.20.5 τῶν δὲ δεικνύντος μετὰ τὴν ἔλευσιν   ἄμοχθον τὸν νοῦν ὥσπερ τὰ βήματα·οὐδεὶς γὰρ τούτων ὑπέστη κόπον,   ὡς οὐκ ἐμόχθησεν ἐλθὼν ὁ Ἀμβακούμ πρὸς Δανιήλ·ὁ φανεὶς γὰρ προφήταις ὁ αὐτὸς ἐφάνη μάγοις

10.20.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.21.1 Μετὰ ταῦτα αὐτῶν πάντα τὰ διηγήματα, δῶρα ἦραν χερσὶν μάγοι καὶ προσεκύνησαν   τῷ δώρῳ τῶν δώρων, τῷ μύρῳ τῶν μύρων·χρυσὸν καὶ σμύρ #957;αν εἶτα καὶ λίβανον Χριστῷ προσεκόμισαν,

10.21.5 βοῶντες· "Δέξαι δώρημα τρίϋλον, ὡς τῶν Σεραφὶμ ὕμνον τρισάγιον·μὴ ἀποστρέψῃς ὡς τὰ τοῦ Κάϊν, ἀλλ᾿ ἐναγκάλισαι αὐτὰ ὡς τὴν τοῦ Ἄβελ προσφοράν,διὰ τῆς σε τεκούσης, δι᾿ ἧς ἡμῖν ἐγεννήθης,

10.21.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός."

10.22.1 Νέα νῦν καὶ φαιδρὰ βλέπουσα ἡ ἀμώμητος   μάγους δῶρα χερσὶ φέροντας καὶ προσπίπτοντας, ἀστέρα δηλοῦντα, ποιμένας ὑμνοῦντας,τὸν πάντων τούτων κτίστην καὶ κύριον ἱκέτευε λέγουσα·

10.22.5 "Τριάδα δώρων, τέκνον, δεξάμενος, τρεῖς αἰτήσεις δὸς τῇ γεννησάσῃ σε·  ὑπὲρ ἀέρων παρακαλῶ σε   καὶ ὑπὲρ τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ τῶν οἰκούντων ἐν αὐτῇ·διαλλάγηθι πᾶσι, δι᾿ ἐμοῦ ὅτι ἐτέχθης,

10.22.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

10.23.1 Οὐχ ἁπλῶς γάρ εἰμι μήτηρ σου, σῶτερ εὔσπλαγχνε· οὐκ εἰκῇ γαλουχῶ τὸν χορηγὸν τοῦ γάλακτος, ἀλλὰ ὑπὲρ πάντων ἐγὼ δυσωπῶ σε·ἐποίησάς με ὅλου τοῦ γένους μου καὶ στόμα καὶ καύχημα·

10.23.5 ἐμὲ γὰρ ἔχει ἡ οἰκουμένη σου   σκέπην κραταιάν, τεῖχος καὶ στήριγμα·ἐμὲ ὁρῶσιν οἱ ἐκβληθέντες   τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς, ὅτι ἐπιστρέφω αὐτούς·λάβῃ αἴσθησιν πάντα δι᾿ ἐμοῦ ὅτι ἐτέχθης,

10.23.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.  

10.24.1 Σῶσον κόσμον, σωτήρ· τούτου γὰρ χάριν ἤλυθας· στῆσον πάντα τὰ σά· τούτου γὰρ χάριν ἔλαμψας   ἐμοὶ καὶ τοῖς μάγοις καὶ πάσῃ τῇ κτίσει·ἰδού γὰρ μάγοι οἷς ἐνεφάνισας τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου,

10.24.5 προσπίπτοντές σοι δῶρα προσφέρουσι   χρήσιμα, καλά, λίαν ζητούμενα·αὐτῶν γὰρ χρῄζω, ἐπειδὴ μέλλω   ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον μολεῖν καὶ φεύγειν σύν σοὶ διὰ σέ,ὁδηγέ μου, υἱέ μου, ποιητά μου, πλουτιστά μου,

10.24.10 παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.»  

11.t.1

Ἕ τερον κοντάκιον εἰς τὴν ἁγίαν γέννησιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,

φέρον ἀκροστιχίδα τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ Ῥωμανοῦ]

ἦ χος πλ. βʹ, ἰδιόμελον. Προοίμιον

11.pro.1

Ὁ πρὸ ἑωσφόρου ἐκ Πατρὸς ἀμήτωρ γεννηθεὶς   ἐπὶ γῆς ἀπάτωρ ἐσαρκώθη σήμερον ἐκ σοῦ·ὅθεν ἀστὴρ εὐαγγελίζεται μάγοις, ἄγγελοι δὲ μετὰ ποιμένων ὑμνοῦσι

11.pro.5 τὸν ἄσπορον τόκον σου, ἡ κεχαριτωμένη.

11.1.1 Τὸν ἀγεώργητον βότρυν βλαστήσασα ἡ ἄμπελος  ὡς ἐπὶ κλάδων ἀγκάλαις ἐβάσταζε καὶ ἔλεγεν·"Σύ καρπός μου, σύ ζωή μου, [σύ] ἀφ᾿ οὗ ἔγνων ὅτι καὶ ὃ ἤμην εἰμί, σύ μου Θεός,

11.1.5 τὴν σφραγῖδα τῆς παρθενίας μου ὁρῶς[α ἀ]κατάλυτον, κηρύττω σε ἄτρεπτον Λόγον σάρκα γενόμενον. Οὐκ οἶδα σποράν, οἶδά σε λύτην τῆς φθορᾶς· ἁγνὴ γάρ εἰμι, σοῦ προελθόντος ἐξ ἐμοῦ·ὡς γὰρ εὗρες ἔλιπες μήτραν ἐμήν,

11.1.10 φυλάξας σώαν αὐτήν· διὰ τοῦτο συγχορεύει   πᾶσα κτίσις βοῶσά μοι· Ἡ κεχαριτωμένη.  

11.2.1 Οὐκ ἀθετῶ σου τὴν χάριν ἧς ἔχω πεῖραν, δέσποτα· οὐκ ἀμαυρῶ τὴν ἀξίαν ἧς ἔτυχον τεκοῦσά σε·τοῦ γὰρ κόσμου βασιλεύω· ἐπειδὴ κράτος τὸ σὸν ἐβάστασα γαστρί, πάντων κρατῶ·

11.2.5 μετεποίησας τὴν πτωχείαν μου τῇ συγκαταβάσει σου, σαυτὸν ἐταπείνωσας καὶ τὸ γένος μου ὕψωσας. Εὐφράνθητέ μοι νῦν ἅμα, γῆ καὶ οὐρανός· τὸν γὰρ ποιητὴν ὑμῶν βαστάζω ἐν χερσί·γηγενεῖς, ἀπόθεσθε τὰ λυπηρά,

11.2.10 θεώμενοι τὴν χαρὰν ἣν ἐβλάστησα ἐκ κόλπων   ἀμιάντων, καὶ ἤκουσα· Ἡ κεχαριτωμένη."

11.3.1

Ὑμνολογούσης δὲ τότε Μαρίας ὃν ἐγέννησε, κολακευούσης δὲ βρέφος ὃ μόνη ἀπεκύησεν,ἤκουσεν ἡ ἐν ὀδύναις   τεκοῦσα τέκνα, καὶ γηθομένη τῷ Ἀδὰμ Εὔα βοᾷ·

11.3.5 "Τίς ἐν τοῖς ὠσί μου νῦν ἤχησεν ἐκεῖνο ὃ ἤλπιζον; Παρθένον τὴν τίκτουσαν τῆς κατάρας τὴν λύτρωσιν,

ἧς μόνη φωνὴ ἔλυσέ μου τὰ δυσχερῆ   καὶ ταύτης γονὴ ἔτρωσε τὸν τρώσαντά με·ταύτην ἣν προέγραψεν υἱὸς Ἀμώς,

11.3.10 ἡ ῥάβδος τοῦ Ἰεσσαὶ ἡ βλαστήσασά μοι κλάδον   οὗ φαγοῦσα οὐ θνήξομαι, ἡ κεχαριτωμένη.

11.4.1 Τῆς χελιδόνος ἀκούσας κατ᾿ ὄρθρον κελαδούσης μοι, τὸν ἰσοθάνατον ὕπνον, Ἀδάμ, ἀφεὶς ἀνάστηθι·ἄκουσόν μου τῆς συζύγου· ἐγὼ ἡ πάλαι πτῶμα προξενήσασα βροτοῖς νῦν ἀνιστῶ.

11.4.5 Κατανόησον τὰ θαυμάσια, ἰδὲ τὴν ἀπείρανδρον   διὰ τοῦ γεννήματος ἰωμένην τοῦ τραύματος· ἐμὲ γάρ ποτε εἷλεν ὁ ὄφις καὶ σκιρτᾷ, ἀλλ᾿ ἄρτι ὁρῶν τούς ἐξ ἡμῶν φεύγει συρτῶς·κατ᾿ ἐμοῦ μὲν ὕψωσε τὴν κεφαλήν,

11.4.10 νυνὶ δὲ ταπεινωθεὶς κολακεύει, οὐ χλευάζει, δειλιῶν ὃν ἐγέννησεν ἡ κεχαριτωμένη.»   Ἀδὰμ ἀκούσας τούς λόγους οὓς ὕφανεν ἡ σύζυγος, ἐκ τῶν βλεφάρων τὸ βάρος εὐθέως ἀποθέμενος  ἀνανεύει ὡς ἐξ ὕπνου   καὶ οὖς ἀνοίξας ὃ ἔφραξε παρακοὴ οὕτως βοᾷ·

11.5.5 "Γλυκεροῦ ἀκούω κελαδήματος, τερπνοῦ μινυρίσματος, ἀλλὰ τοῦ μελίζοντος νῦν ὁ φθόγγος οὐ τέρπει με· γυνὴ γάρ ἐστιν, ἧς καὶ φοβοῦμαι τὴν φωνήν· ἐν πείρᾳ εἰμί, ὅθεν τὸ θῆλυ δειλιῶ·ὁ μὲν ἦχος θέλγει με ὡς λιγυρός,

11.5.10 τὸ ὄργανον δὲ δονεῖ μὴ ὡς πάλαι με πλανήσῃ ἐπιφέρουσα ὄνειδος ἡ κεχαριτωμένη.

11.6.1 – Πληροφορήθητι, ἄνερ, τοῖς λόγοις τῆς συζύγου σου· οὐ γὰρ εὑρήσεις με πάλιν πικρά σοι συμβουλεύουσαν·τὰ ἀρχαῖα γὰρ παρῆλθε   καὶ νέα πάντα δείκνυσιν ὁ τῆς Μαριὰμ γόνος Χριστός.

11.6.5 Τούτου τῆς νοτίδος ὀσφράνθητι καὶ εὐθέως ἐξάνθησον,   ὡς στάχυς ὀρθώθητι· τὸ γὰρ ἔαρ σε ἔφθασεν,

Ἰησοῦς Χριστὸς πνέει ὡς αὔρα γλυκερά· τὸν καύσωνα ᾧ ἦς ἀποφυγὼν τὸν αὐστηρόν,δεῦρο ἀκολούθει μοι πρὸς Μαριάμ,

11.6.10 καὶ αὐτῆς πρὸ τῶν ποδῶν ἐρριμένους θεωροῦσα   εὐθέως σπλαγχνισθήσεται ἡ κεχαριτωμένη.

11.7.1

– Ἔγνων, ὦ γύναι, τὸ ἔαρ καὶ τῆς τρυφῆς ὀσφραίνομαι  ἧς ἐξεπέσαμεν πάλαι· καὶ γὰρ ὁρῶ παράδεισον  νέον, ἄλλον, τὴν παρθένον   φέρουσαν κόλποις αὐτὸ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ὅπερ ποτὲ

11.7.5 Χερουβὶμ ἐτήρει τὸ ἅγιον πρὸς τὸ μὴ ψαῦσαι [ἐ]μέ· τοῦτο τοίνυν ἄψαυστον ἐγὼ βλέπων φυόμενον,

ᾐσθόμην πνοῆς, σύζυγε, τῆς ζωοποιοῦ   τῆς κόνιν ἐμὲ ὄντα καὶ ἄψυχον πηλὸν  ποιησάσης ἔμψυχον· ταύτης νυνὶ

11.7.10 τῇ εὐοσμίᾳ ῥωσθείς, πορευθῶ πρὸς τὴν ἀνθοῦσαν   τὸν καρπὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν, τὴν κεχαριτωμένην.  

11.8.1

Ἰδού εἰμι πρὸ ποδῶν σου, παρθένε, μῆτερ ἄμωμε, καὶ δι᾿ ἐμοῦ πᾶν τὸ γένος τοῖς ἴχνεσί σου πρόσκειται.Μὴ παρίδῃς τούς τεκόντας, ἐπειδὴ τόκος ὁ σὸς ἀνεγέννησε νῦν τούς ἐν φθορᾷ·

11.8.5 τὸν ἐν Ἅιδῃ παλαιωθέντα με, Ἀδὰμ τὸν πρωτόπλαστον   οἰκτείρησον, θύγατερ, τὸν πατέρα σου στένοντα· τὰ δάκρυά μου βλέπουσα, σπλαγχνίσθητί μοι   καὶ τοῖς ὀδυρμοῖς κλῖνον τὸ οὖς σου εὐμενῶς·τὰ δὲ ῥάκη βλέπεις μου ἅπερ φορῶ,

11.8.10 ἃ ὄφις ὕφανέ μοι· ἄμειψόν μου τὴν πενίαν   ἐνώπιον οὗ ἔτεκες, ἡ κεχαριτωμένη.

11.9.1 – Ναί, ἡ ἐλπὶς τῆς ψυχῆς μου, κἀμοῦ τῆς Εὔας ἄκουσον   καὶ τῆς ἐν λύπαις τεκούσης τὸ αἶσχος ἀποσόβησον,ὡς ἰδοῦσα ὅτι πλέον   ἐγὼ ἡ τλήμων τοῖς ὀδυρμοῖς τοῦ Ἀδὰμ τήκω τὴν ψυχήν·

11.9.5 τῆς τρυφῆς γὰρ οὗτος μνησκόμενος ἐμοὶ ἐπανίσταται   κραυγάζων ὡς· Εἴθε μὴ τῆς πλευρᾶς μου ἐβλάστησας· καλὸν ἦν μή σε λαβεῖν εἰς βοήθειάν μου· οὐκ ἔπιπτον γὰρ νυνὶ εἰς τοῦτον τὸν βυθόν.Καὶ λοιπὸν μὴ φέρουσα τούς ἐλεγμούς

11.9.10 μηδὲ τὸν ὀνειδισμόν, κατακάμπτω τὸν αὐχένα  ἕως οὗ ἀνορθώσῃς με, ἡ κεχαριτωμένη."

11.10.1 Οἱ ὀφθαλμοὶ δὲ Μαρίας τὴν Εὔαν θεωρήσαντες   καὶ τὸν Ἀδὰμ κατιδόντες δακρύειν κατηπείγοντο·ὅμως στέγει καὶ σπουδάζει   νικᾶν τὴν φύσιν ἡ παρὰ φύσιν τὸν Χριστὸν σχοῦσα υἱόν·

11.10.5 ἀλλὰ τὰ σπλάγχνα ἐταράττετο γονεῦσι συμπάσχουσα· τῷ γὰρ ἐλεήμονι μήτηρ ἔπρεπεν εὔσπλαγχνος. Διὸ πρὸς αὐτούς· "Παύσασθε τῶν θρήνων ὑμῶν, καὶ πρέσβις ὑμῖν γίνομαι πρὸς τὸν ἐξ ἐμοῦ·ὑμεῖς δὲ ἀπώσασθε τὴν συμφοράν,

11.10.10 τεκούσης μου τὴν χαράν· διὰ τοῦτο τὰ τῆς λύπης   ἐκπορθήσουσα ἥκω νῦν ἡ κεχαριτωμένη.

11.11.1 Yἱὸν οἰκτίρμονα ἔχω καὶ λίαν ἐλεήμονα, ἐξ ὧν τῇ πείρᾳ ἐπέγνων· προσέχω ὅπως φείδεται·πῦρ ὑπάρχων, ᾤκησέ με   τὴν ἀκανθώδη καὶ οὐ κατέφλεξεν ἐμὲ τὴν ταπεινήν·

11.11.5

ὡς πατὴρ οἰκτείρει υἱούς αὐτοῦ, οἰκτείρει ὁ γόνος μου   τούς φοβουμένους αὐτόν, ὡς Δαυὶδ προεφήτευσε. Τὰ δάκρυα οὖν στείλαντες, ἐκδέξασθέ με   μεσῖτιν ὑμῶν γενέσθαι πρὸς τὸν ἐξ ἐμοῦ·χαρᾶς γὰρ παραίτιος ὁ γεννηθεὶς

11.11.10 ὁ πρὸ αἰώνων Θεός· ἡσυχάσατε ἀλύπως, πρὸς αὐτὸν γὰρ εἰσέρχομαι ἡ κεχαριτωμένη."

11.12.1

Ῥήμασι τούτοις Μαρία καὶ ἄλλοις δὲ τοῖς πλείοσι   παρακαλέσασα Εὔαν καὶ ταύτης τὸν ὁμόζυγα,εἰσελθοῦσα πρὸς τὴν φάτνην, αὐχένα κάμπτει καὶ δυσωποῦσα τὸν υἱὸν οὕτω φησί·

11.12.5

"Ἐπειδή με, ὦ τέκνον, ὕψωσας τῇ συγκαταβάσει σου, τὸ πενιχρὸν γένος μου δι᾿ ἐμοῦ νῦν σοῦ δέεται. Ἀδὰμ γὰρ πρός με ἤλυθε στενάζων πικρῶς· Εὔα δὲ αὐτῷ ὀδυνωμένη συνθρηνεῖ·ὁ δὲ τούτων αἴτιος ὄφις ἐστὶν

11.12.10 τιμῆς γυμνώσας αὐτούς· διὰ τοῦτο σκεπασθῆναι   ἐξαιτοῦσι βοῶντές μοι· Ἡ κεχαριτωμένη.»  

11.13.1

Ὡς δὲ τοιαύτας δεήσεις προσήγαγεν ἡ ἄμωμος   Θεῷ κειμένῳ ἐν φάτνῃ, λαβὼν εὐθύς ὑπέγραφεν·ἑρμηνεύων τὰ ἐσχάτως, φησίν· "Ὦ μῆτερ, καὶ διὰ σὲ καὶ διὰ σοῦ σῴζω αὐτούς.

11.13.5 Εἰ μὴ σῶσαι τούτους ἠθέλησα, οὐκ ἂν ἐν σοὶ ᾤκησα, οὐκ ἂν ἐκ σοῦ ἔλαμψα, οὐκ ἂν μήτηρ μου ἤκουσας· τὴν φάτνην ἐγὼ διὰ τὸ γένος σου οἰκῶ, μαζῶν δὲ τῶν σῶν βουλόμενος νῦν γαλουχῶ,ἐν ἀγκάλαις φέρεις με χάριν αὐτῶν·

11.13.10 ὃν οὐχ ὁρᾷ Χερουβὶμ ἰδού βλέπεις καὶ βαστάζεις   κα[ὶ ὡ]ς υἱὸν κολακεύεις με, ἡ κεχαριτωμένη.

11.14.1 Μητέρα σε ἐκτησάμην ὁ πλαστουργὸς τῆς κτίσεως   καὶ ὥσπερ βρέφος αὐξάνω ὁ ἐκ τελείου τέλειος·τοῖς σπαργάνοις ἐνειλοῦμαι   διὰ τούς πάλαι χιτῶνας δερματίνους φορέσαντας,

11.14.5 καὶ τὸ σπήλαιόν μοι ἐράσμιον διὰ τούς μισήσαντας   τρυφὴν καὶ παράδεισον καὶ φθορὰν ἀγαπήσαντας· παρέβησάν μου τὴν ζωηφόρον ἐντολήν· κατέβην εἰς γῆν ἵνα ἔχουσι τὴν ζωήν.Ἂν δὲ καὶ τὸ ἕτερον μάθῃς, σεμνή,

11.14.10 ὃ μέλλω δρᾶν δι᾿ αὐτούς, μετὰ πάντων τῶν στοιχείων   σὲ δονεῖ τὸ γενόμενον, ἡ κεχαριτωμένη."

11.15.1 Ἀλλὰ τοιαῦτα εἰπόντος τοῦ πᾶσαν γλῶσσαν πλάσαντος   καὶ τῆς μητρὸς τῇ δεήσει ταχέως ὑπογράψαντος,ἔτι εἶπεν ἡ Μαρία· "Ἐὰν λαλήσω, μὴ ὀργισθῇς μοι τῇ πηλῷ, ὦ πλαστουργέ·

11.15.5

ὡς πρὸς τέκνον παρρησιάσομαι· θαρρ[ῶ ὡ]ς σὲ γεννήσασα· σύ μοι γὰρ τῷ τόκῳ σου πᾶσαν καύχησιν δέδωκας.

Ὃ μέλλεις τελεῖν τί ἐστι θέλω νῦν μαθεῖν· μὴ κρύψῃς ἐμοὶ τὴν ἀπ᾿ αἰῶνός σου βουλήν·ὅλον σε ἐγέννησα· φράσον τὸν νοῦν

11.15.10 ὃν ἔχεις περὶ ἡμᾶς, ἵνα μάθω καὶ ἐκ τούτου  ὅσης ἔτυχον χάριτος ἡ κεχαριτωμένη.  

11.16.1 – Νικῶμαι διὰ τὸν πόθον ὃν ἔχω πρὸς τὸν ἄνθρωπον», ὁ ποιητὴς ἀπεκρίθη. "Ἐγώ, δούλη καὶ μῆτερ μου,οὐ λυπῶ σε· γνωριῶ σοι  ἃ θέλω πράττειν καὶ θεραπεύσω σου ψυχήν, ὦ Μαριάμ.

11.16.5 Τὸν ἐν ταῖς χερσί σου φερόμενον τὰς χεῖρας ἡλούμενον   μετὰ μικρὸν ὄψει με, ὅτι στέργω τὸ γένος σου·

ὃν σύ γαλουχεῖς ἄλλοι ποτίσουσι χολήν· ὃν καταφιλεῖς μέλλει πληροῦσθαι ἐμπτυσμῶν·ὃν ζωὴν ἐκάλεσας, ἔχεις ἰδεῖν

11.16.10 κρεμάμενον ἐν σταυρῷ καὶ δακρύσεις ὡς θανόντα, ἀλλ᾿ ἀσπάσει μ[ε ἀ]ναστάντα, ἡ κεχαριτωμένη.

11.17.1

Ὅλων δὲ τούτων ἐν πείρᾳ βουλήσει μου γενήσομαι, καὶ πάντων τούτων αἰτία διάθεσις γενήσεται ἣν ἐκ πάλαι&nbsnbsp;   ἕως ἄρτι   πρὸς τούς ἀνθρώπους ἐπεδειξάμην ὡς Θεός, σῶσαι ζητῶν."

11.17.5 Μαριὰμ δὲ τούτων ὡς ἤκουσεν ἐκ βάθους ἐστέναξε   βοῶσα· "Ὦ βότρυς μου, μὴ ἐκθλίψωσί ς[ε ἄ]νομοι· βλαστήσαντός σου μὴ ὄψωμαι τέκνου σφαγήν.» Ὁ δὲ πρὸς αὐτὴν ἔφησεν οὕτως εἰπών·"Παῦσαι, μῆτερ, κλαίουσα ὃ ἀγνοεῖς·

11.17.10 ἐὰν γὰρ μὴ τελεσθῇ, ἀπολοῦνται οὗτοι πάντες   ὑπὲρ ὧν ἱκετεύεις με, ἡ κεχαριτωμένη.  

11.18.1

Ὕπνον δὲ νόμισον εἶναι τὸν θάνατόν μου, μῆτερ μου· τρεῖς γὰρ ἡμέρας τελέσας ἐν μνήματι θελήματι,μετὰ ταῦτα σοὶ ὁρῶμαι   ἀναβιώσας καὶ ἀνακαινίσας τὴν γῆν καὶ τούς ἐκ γῆς.

11.18.5 Ταῦτα, μῆτερ, πᾶσιν ἀνάγγειλον, ἐν τούτοις πλουτίσθητι, ἐκ τούτων βασίλευσον, διὰ τούτων εὐφράνθητι."

Ἐξῆλθεν εὐθύς ἡ Μαριὰμ πρὸς τὸν Ἀδάμ, εὐαγγελισμὸν φέρουσα τῇ Εὔᾳ φησί·"Τέως ἡσυχάσατε ὅσον μικρόν·

11.18.10 ἠκούσατε γὰρ αὐτοῦ ἅπερ εἶπεν ὑπομεῖναι   δι᾿ ὑμᾶς τούς βοῶντάς μοι· Ἡ κεχαριτωμένη.»  

12.t.1

Κοντάκιον μεθεόρτιον τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, φέρον ἀκροστιχίδα τήνδε [ ὁ ὕμνος Ῥωμανοῦ]

ἦ χος δʹ

[ οἱ οἶκοι]· Ἡ προσευχὴ ὁμοῦ καὶ [στεναγμός]

Προοίμιον

12.pro.1 Κατεπλάγη Ἰωσὴφ τὸ ὑπὲρ φύσιν θεωρῶν,καὶ ἐλάμβανεν εἰς νοῦν τὸν ἐπὶ πόκον ὑετὸν   ἐν τῇ ἀσπόρῳ κυήσει σου, Θεοτόκε,βάτον ἐν πυρὶ ἀκατάφλεκτον,

12.pro.5 ῥάβδον Ἀαρὼν τὴν βλαστήσασαν· καὶ μαρτυρῶν ὁ μνήστωρ σου καὶ φύλαξ τοῖς ἱερεῦσιν ἐκραύγαζεν· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν μένει παρθένος. 12.1.1

Ὅπερ ὁρῶ νοῆσαι οὐ χωρῶ· ὑπὲρ νοῦν γὰρ ὑπάρχει ἀνθρώπινον   πῶς πῦρ φέρων ὁ χόρτος οὐ φλέγεται,ἀμνὰς βαστάζει λέοντα, ἀετὸν δὲ χελιδών, καὶ δεσπότην ἡ δούλη·

12.1.5 γαστρὶ θνητῇ Θεὸν ἀπεριγράπτως   Μαρί[α ἐ]μὸν σωτῆρα ἑκόντα φέρει, ὅθεν χαιρῶν βοῶ· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον [πάλιν μένει παρθένος.]

12.2.1

Ὕβριν οὐδεὶς ἡγεῖται βασιλεύς, ὅταν τὸν ἐχθρὸν θέλῃ χειρώσασθαι, κἂν σχῆμα στρατιώτου ἐνδύσηται·διὸ Θεὸς τὸν τρώσαντα τὸν Ἀδὰμ τρῶσαι ζητῶν   ἐκ παρθένου σαρκοῦται,

12.2.5 καὶ γίνεται παγὶς τῷ [παμ]πανούργῳ μορφὴν ἡμετέραν λαβὼν ὁ πρὸ αἰώνων, ὅνπερ δίχα σπορᾶς   παρθένος τίκτει [καὶ μετὰ τόκον πάλιν μένει παρθένος.]  

12.3.1 Μάννα ποτὲ καὶ στάμνον τὴν χρυσῆν κιβωτὸν Μωσῆς γράφει βαστάζουσαν· τί βούλεται δὲ ταῦτα ζητήσωμεν·οὐδὲν γὰρ ἀργὸν ἔγκειται τῇ γραφῇ οὐδ᾿ ἀσαφές, ἀλλὰ πάντα εὐθέα.

12.3.5

Ἡ στάμνος ἡ χρυσῆ Χριστοῦ τὸ σῶμα, τὸ μάννα θεῖος λόγος ᾧπερ ἡνώθη· τίς δὲ ἡ κιβωτός; Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν μένει [παρθένος.]

12.4.1 Νῦν θεωρῶ τὴν ῥάβδον Ἀαρὼν τὴν ἀνθήσασαν δίχα ἀρδεύοντος, ἣν Ἀμὼς Ἠσαΐας μοι ἔγραψεν.«Ἰδού, φησιν, ἐλεύσεται ῥάβδος ἐκ τοῦ Ἰεσσαὶ   καὶ ἐκ ῥίζης τὸ ἄνθος.»

12.4.5

Ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν καὶ Ἰεσσαὶ τίς; Μαρία ἡ ἀνθοῦσα ἀγεωργήτως [τὸν καρπὸν ὃν ἐμοὶ   παρθένος τίκτει, καὶ μετὰ τόκον πάλιν μένει παρθένος.]

12.5.1 Οὕτω ποτὲ καὶ πῦρ ἐν βάτῳ ἦν φωταυγοῦν καὶ μὴ καῖον τὴν ἄκανθα, ὡς νῦν ἐν τῇ παρθένῳ ὁ Κύριος·  οὐ γὰρ φαντάσαι ἤθελε τὸν Μωσέα ὁ Θεὸς   οὐδὲ καταπτοῆσαι·

12.5.5 γνωρίζων δὲ αὐτῷ τὰ μετὰ ταῦτα, ἐδείκνυε πυρφόρον τὴν βάτον, ὅπως μάθῃ ὅτι Χριστὸν   παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν [μένει παρθένος.]

12.6.1 Σέ, Ἰησοῦ, δηλοῦσιν αἱ γραφαί, ἡ μὲν μάννα καὶ στάμνον σημαίνουσα, ἡ δὲ ἐκ ῥίζης ἄνθος γνωρίζουσα·καὶ σὴν μητέρα λέγουσιν ἄνθος, ῥάβδον, κιβωτόν, τὴν σὲ φέρουσαν κόλποις,

12.6.5 τὴν διὰ πνεύματος ἀνεωχθεῖσαν   καὶ μετὰ τοῦτο μείνασαν κεκλεισμένην, ἵνα πᾶς τις ἐρεῖ· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν [μένει παρθένος.]

Ῥῆμα χαρᾶς εἰπὼν ὁ Γαβριὴλ τῇ παρθένῳ τὸν λόγον ἐνέσπειρε, τὴν ἄγαμον λοχὸν δείξας πνεύματι·"Ἰδού μετὰ σοῦ Κύριος, καὶ ἐκ σοῦ ὁ καὶ πρὸ σοῦ, ὁ πατήρ σου υἱός σου,

12.7.5 ὁ πέμψας με πρὸς σὲ καὶ προλαβών με, ὁ καὶ μετὰ τὸν τόκον ἁγνὴν τηρῶν σε, ἵνα πᾶς τις ἐρεῖ· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν μένει παρθένος.

12.8.1

Ὤσθη Ἀδάμ, διὸ Θεὸς Ἀδὰμ τῷ Ἀδὰμ μηχανώμενος ἔγερσιν   τῆς σῆς κοιλίας τοῦτον ἀνέλαβε·γυνὴ τὸ πρὶν κατέβαλε καὶ γυνὴ νῦν ἀνιστᾷ ἐκ παρθένου παρθένος·

12.8.5 τὴν Εὔαν ὁ Ἀδὰμ οὐκ ἔγνω τότε, οὐδὲ τὴν Θεοτόκον ὁ Ἰωσὴφ νῦν, ἀλλὰ δίχα σπορᾶς   παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν [μένει παρθένος.]»  

12.9.1 Μόνον δὲ τῶν ῥημάτων ἤκουσε τοῦ ἀγγέλου, ἡ κόρη ἐβόησε· "Πῶς ἔσται, ὅτι πέλω ἀπείρανδρος;ὁ νῦν θαλάμοις ἔχων με ὡς μνηστήρ, οὐκ ὡς ἀνήρ, ἑαυτῷ με φυλάττει·

12.9.5 εἰ δὲ γενήσεται ὅπερ σύ λέγεις, σωματικοῦ μοι γάμου τὸ πρᾶγμα κρεῖττον, ὅπως πᾶς τις ἐρεῖ· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον [πάλιν μένει παρθένος.]

12.10.1

– Ἄκουσόν μου, φησίν, ὦ Μαριάμ· πρὸς γὰρ σὲ ἀπεστάλην ὁ ἄσαρκος  ὡς ἄλλον πόλον μέλλουσαν γίνεσθαι.Μὴ θῇς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι μέλλει Ἰωσὴφ  [σὲ] γυναῖκα λαμβάνειν·

12.10.5 προώρισέ σε γὰρ ὁ πλαστουργός σου   βαστᾶσαι τοῦτον ὥσπερ ὁ θρόνος ἄνω, ἵνα πᾶς τις ἐρεῖ· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν μένει [παρθένος.]

12.11.1 – Νύξ ἀμειδὴς ἡ φύσις ἡ ἐμή· καὶ πῶς ἐξ αὐτῆς λάμψει ὁ ἥλιος; Ὢ ἄπιστον ὃ λέγεις μοι, ἄνθρωπε·γυνὴ ἡ πρὶν τὸν θάνατον προξενήσασα βροτοῖς, πῶς ζωὴν νῦν βλαστήσει;

12.11.5 Πηλὸν ὁ πλαστουργὸς πῶς μοι οἰκήσει;   Τὴν ἀκανθώδη φύσιν τὸ πῦρ οὐ φλέγει; Ὄντως πᾶς τις ἐρεῖ· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν [μένει παρθένος.]

12.12.1

– Ὅλον Θεὸς βεβούλευται ἐκ σοῦ καινουργῆσαι φθαρέντα τὸ_#957; ἄνθρωπον. Μὴ λέγε· Πῶς οἰκεῖ καὶ οὐ φλέγει με;Τὸ πῦρ ὅπερ σύ δέδοικας ἔσται ὄμβρος ἐπὶ σέ, ὡς Δαυὶδ πρ[οα]νεφώνει·

12.12.5

Ὡς ὑετός – φησίν –  [ὁ ἐ]πὶ τὸν πόκον, οὕτως οἰκεῖ τὴν κόρην Θεὸς ἡσύχως, ἵνα πᾶς τις ἐρεῖ· Παρθένος [τίκτει καὶ μετὰ τόκον πάλιν μένει παρθένος.]"

12.13.1

Ὕμνησον οὖν Χριστόν, ὦ Μαριάμ, τὸν καὶ κάτω σοι κόλποις φερόμενον   καὶ ἄνω [τῷ] πατρὶ συγκαθήμενον,μαστὸν τὸν σὸν μὲν ἕλκοντα, χορηγοῦντα δὲ θνητοῖς   βρῶσιν θείαν ὑψόθεν,

12.13.5 τὸν ἄνω, ὡς σκηνήν, οἰκοῦντα πόλον, καὶ κάτω ἐν σπηλαίῳ ἀνακλιθέντα διὰ πόθον βροτῶν· Παρθένος τίκτει καὶ μετὰ τόκον [πάλιν μένει παρθένος.]

13.t.1

Εἰς τούς στίχους στιχηρά, ἦχος πλ. βʹ, ἔχοντα ἀκροστιχίδα·[ αἶνος ταπεινοῦ Ῥωμανοῦ εἰς τὰ γενέθλια].

13.1.1 Αἱ ἀγγελικαὶ προπορεύεσθε δυνάμεις·οἱ ἐν Βηθλεέμ, ἑτοιμάσατε τὴν φάτνην· ὁ Λόγος γὰρ γεννᾶται, ἡ σοφία προέρχεται. Δέχου ἀσπασμόν, ἡ ἐκκλησία, εἰς τὴν χαρὰν τῆς Θεοτόκου·

13.1.5λαοὶ εἴπωμεν· "Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.» 13.2.1

Ἰδὼν Ἰωσὴφ τὰς οὐρανίους δυνάμεις  εἰς προσκύνησιν τοῦ σαρκωθέντος προσδραμούσας,

ἠπόρει τὸ μυστήρ[ιον] τοῦ τεχθέντος βασιλέως, μάγους μετὰ δώρων προσκυνοῦντας τὸν ἐκ τῆς Παρθένου προελθόντα·

13.2.5διὸ ἔλεγεν· "Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι."

13.3.1 Νίκην κατ᾿ ἐχθρῶν κεκτημένοι τὸν τεχθέντα,καταβάλλομεν τὴν δυναστείαν τοῦ Βελίαρ. Χριστοῦ γὰρ γεννηθέντος, ἐδεσμεύθη ὁ τύραννος·

ὅθεν προσκυνοῦμέν σου τὸν τόκον τῆς εὐλογημένης Θεοτόκου,

13.3.5πιστῶς κράζοντες· "Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς ἐκ κόρης θεόπαιδος."

13.4.1

Ὄρος νοητὸν ἀνεδείχθης, ὦ παρθένε·ἐτμήθη γὰρ ἐκ σοῦ ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος,

ὃν εἶδεν ὁ προφήτης τὴν εἰκόνα ὀλέσαντα· οὗτος γὰρ συνέτριψε τὸ κράτος τοῦ δεινοῦ φθορέως τῶν ἀνθρώπων·

13.4.5διὸ κράξωμεν· "Εὐλογημένος [ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι].» 13.5.1 Σάλπιγγος φωνὴν ἀναλάβετε, ποιμένες·λόγους μαγικούς ἀπορρίψατε, οἱ μάγοι· ὁ Λόγος γὰρ γεννᾶται, ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται. Δεῦτε, θυγατέρες βασιλέων, εἰς τὴν χαρὰν τῆς Θεοτόκου·

13.5.5λαοί, εἴπωμεν· Εὐλογημένος [ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι].

13.6.1 Τέτοκε χαρὰν ἡ ἀπείρανδρος παρθένος·πέπαυται λοιπὸν τοῦ προπάτορος ἡ λύπη· ὁ ἄκτιστος γεννᾶται, ὁ ἀχώρητος χωρεῖται· σήμερον ἡ χάρις ἐπεφάνη, σήμερον ἡ πλάνη κατεπόθη·

13.6.5λαοί, εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

13.7.1 Αὐλὸν ποιμενικὸν ἀποβάλλεσθε, ποιμένες·τὸν ἐν Βηθλεὲμ ἀνυμνήσατε δεσπότην· ἐκ κόρης γὰρ προῆλθεν ὁ λυτρούμενος τὸν κόσμον, λέλυται τῆς Εὔας ἡ κατάρα διὰ τοῦ τεχθέντος ἐκ Παρθένου·

13.7.5λαοί, εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ καρπός, ἁγνή, τῆς κοιλίας σου.  

13.8.1 Ποῖος νοῦς βροτῶν ἑρμηνεύσει σου τὸν τόκον;Τί καλέσωμέν σε, ὑπερένδοξε Μαρία;

Ἐκ σοῦ γὰρ ἐσαρκώθη ὁ τὴν κτίσιν πλαστουργήσας. «Χαῖρέ σοι», βοήσω τῇ ἀμνάδι· »Χαῖρέ σοι», προσείπω τῇ παρθένῳ·

13.8.5λαοί, εἴπωμεν· Εὐλογημένος [ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι].

13.9.1

Ἐν ἀλαλαγμῷ νῦν κροτήσωμεν τὰς χεῖρας,τὴν ἀγγελικὴν συστησώμεθα χορείαν· ἐτέχθη γὰρ ὁ Κύρ[ιος] ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου

ἵνα τούς πεσόντας ἀναστήσῃ καὶ κατερραγμένους ἀνορθώσῃ

13.9.5πιστῶς κράζοντας· Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, [δόξα σοι].

13.10.1

Ἰδού τέτοκεν Ἐμμανουὴλ ἡ παρθένος,καὶ πεπλήρωνται τῶν θεοφόρων προφητεῖαι· ἐβλάστησεν ἡ ῥάβδος, καθὼς εἶπεν Ἠσαΐας.

Ἐγνώσθης ἐν μέσῳ δύο ζῴων, ἦλθες εἰς σωτηρίαν λαοῦ σου·

13.10.5διὸ κράζωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.] 13.11.1 Νόμου ποιητὴς ὑπὸ νόμου ἐσαρκώθη·ἄχρονος Yἱὸς ἐκ παρθένου ἐγεννήθη· ὁ πλάστης τῶν ἁπάντων ἐν τῇ φάτνῃ ἀνεκλίθη· ἐκ Πατρὸς ἀμήτωρ γὰρ ὑπάρχων, γέγονεν ἀπάτωρ ἐκ παρθένου·

13.11.5λαοὶ εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.12.1

Ὄντως ἡ χαρὰ ἐν σπηλαίῳ νῦν ἐτέχθη· σήμερον χοροὶ ἀγάλλονται ἀσωμάτων· αἰνοῦσιν ἔθνη πάντα τὴν ἀμόλυντον παρθένον· σήμερον γὰρ τίκτει τὸν σωτῆρα, σήμερον χορεύει ὁ προπάτωρ·

13.12.5λαοὶ εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.13.1

Ὕμνον ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων ἀναμέλπει  σοὶ τῇ φωτεινῇ καὶ ἀπειράνδρῳ Μαρίᾳ, γηθόμενος χορεύει ἐν τῷ τόκῳ σου ἀξίως. Χαῖρε, ἡ ἐλπὶς τῶν οἰκετῶν σου· χαῖρε, προστασία ὀρθοδόξων·

13.13.5λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.] 13.14.1

Ῥάμνος θεϊκὸς ἀνακέκλιται ἐν φάτνῃ,ἄνω σύν Πατρὶ δοξαζόμενος ἐν θρόνῳ· ἑκὼν γὰρ ἐσαρκώθη, μὴ κενώσας οὐράνια· δέει καὶ χαρᾷ δορυφορεῖται γόνασι μητρὸς καὶ ταῖς ἀγκάλαις·

13.14.5λαοί, εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς [Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.15.1

Ὥσπερ ἐκ Πατρὸς ἀνεβλάστησας ἀμήτωρ,οὕτως ἐκ μητρὸς ἐνηνθρώπησας ἀπάτωρ, τὸ μὲν ἀσώματος γάρ, τὸ δὲ πάλιν ἐν σώματι·

ὅθεν Χερουβὶμ δοξολογοῦσιν· Δόξα σοι Θεῷ τῷ ἐν ὑψίστοις.

13.15.5Λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.16.1 Μέγα τοῦ Πατρὸς πεφανέρωται ἐκ κόρης,θεῖον, εὐσεβὲς καὶ μυστήριον τῷ κόσμῳ· παιδίον γὰρ ἐτέχθη ὁ κατέχων τὰ σύμπαντα, μόρφωσιν ἑκὼν τοῦ πρωτοπλάστου εἴληφε σαρκὸς ἐξ ἀπειράνδρου.

13.16.5Λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.] 13.17.1

Ἄνθος Ἰεσσαὶ ἐξελεύσεται ἐκ ῥάβδου,ὑπὸ τοῦ φαιδροῦ προηγόρευται προφήτου· ὁρῶμεν γὰρ παρθένον ὑπὲρ φύσιν κυήσασαν

ῥάμνον ποθεινὸν ἐξ οὐρανόθεν, σύνθρονον Πατρὸς ἐν τοῖς ὑψίστοις.

13.17.5Λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.18.1 Νέεσθε λοιπόν, οἱ φυλάσσοντες ποιμένες·ἴδετε &##920;εὸν νηπιάσαντα ἀτρέπτως, καὶ παύσασθε αὐλοῦντες, καὶ σκιρτῶντες θαυμάσατε

ὅτι ἐν χερσὶν ἡ Θεοτόκος φέρει ὑϊὸν πρὸ ἑωσφόρου.

13.18.5Λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.19.1

Ὄρος τοῦ Θεοῦ προετύπωσέν σε πάλαι,ἄνανδρε, σεμνή, ὑπερένδοξε, προφήτης· ὁ λίθος γὰρ ἐτμήθη ἐκ γαστρός σου, σωτὴρ ἡμῶν. Νέμεται Ἀδὰμ ἐλευθερίαν, λύεται δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας·

13.19.5λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.] 13.20.1

Ὕμνον αἰνετὸν ἀνυμνήσατε ἀπαύστως  τῷ ἐν Βηθλεὲμ ἀνατείλαντι δεσπότῃ· ἀσπόρως γὰρ σαρκοῦται, ἀληθείᾳ γεγέννηται. Μέλψωμεν, λαοί, σύν τοῖς ἀγγέλοις· "Δόξα τῷ Θεῷ ἐν τοῖς ὑψίστοις»,

13.20.5πιστῶς κράζοντες· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.21.1

Ἔδειξεν ἡμῖν συναγάλλεσθαι, Παρθένε,τόκος μυστικὸς σπαργανούμενος ἐν φάτνῃ· οἰκήσας γὰρ ἐν μήτρᾳ παρθενίαν οὐκ ἔλυσεν· φαίνεται ἑκὼν ἀνανθρωπήσας ὁ Λόγος σαρκωθεὶς ἀνερμηνεύτως.

13.21.5Λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.22.1

Ἴδοσαν λαοὶ τὸ σωτήριον τῆς δόξης  ἐκ παρθενικῆς ἀνατείλαντα νηδύος. Ποιμένες μὲν θαυμάζουν, οἱ δὲ μάγοι προσάγουσιν λίβανον, χρυσὸν καὶ εἶδος σμύρνης, τύπωμα πιστῶν τὸ τῆς Τριάδος·

13.22.5λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.] 13.23.1 Σήμερον Ἀδὰμ ἀνακέκληται ἐκ πλάνης  καὶ τῆς ζοφερᾶς τοῦ ἀλάστορος ἀπάτης· Χριστὸς γὰρ ἐκ Παρθένου σωματοῦται ὡς ἄνθρωπος,ὃς καὶ τὸν Ἀδὰμ ἀνακαλέσας εἷλε τὴν ἀρὰν ἐκ τῆς παρθένου·

13.23.5λαοί, εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.24.1 Τύπος κιβωτοῦ προτετύπωται Παρθένος  τέξασα Θεός, ἱλαστήριον τοῦ κόσμου, ἐν ᾗ ἦν γὰρ καὶ στάμνος ἡ τὸ μάννα κατέχουσα, δι᾿ ἧς Ἰσραὴλ ἐπωδηγεῖτο· διὸ καὶ ἡμεῖς τῇ Θεοτόκῳ

13.24.5ὕμνον εἴπωμεν· Εὐλογημένη ἡ Θεὸν ἀφράστως κυήσασα.

13.25.1

Ἄφραστον, φρικτὸν τὸ μυστή[ριον τοῦ Λόγου]πᾶσι, γηγενεῖς, καὶ στρατεύμασι πυρίνοις· λαθὼν γὰρ ἀσωμάτων τὰς δυνάμεις σεσάρκωται,   φαίνεται Θεὸς ἐνανθρωπήσας· πῶς δὲ προῆλθεν, λανθάνει πάντας·

13.25.5διὸ εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.26.1 Γῆ καὶ οὐρανός, συναγάλλεσθε, ὁρῶντες  τὸν Ἐμμανουὴλ ὃν ἐκήρυξαν προφῆται

ὡς ἄνθρωπον ὀφθέντα καὶ ἐν φάτνῃ καθεύδοντα,

ὅνπερ οἱ χοροὶ τῶν ἀσωμάτων τρέμουσιν ἀεὶ ἀτενίζειν·

13.26.5αὐτῷ εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς [Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.27.1

Ἔγνωσαν σαφῶς ὅτι σήμερον ἐτέχθη  [ὁ σύν τῷ Πατρὶ] συστησάμενος τὰ πάντα [αἱ τάξεις τῶν ἀγγέλων, καὶ οἱ] μάγοι ἐκ[ραύγαζον· "Σήμερον Χριστὸς ἐκ τῆς Παρθ]ένου τίκτεται ἡμῖν εἰς [σωτηρίαν·

13.27.5διὸ κράξατε·] Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς [ἡμῶν, δόξα σοι]».

13.28.1 "Νῦν τὴν Βηθλεὲμ καταλάβωμεν σπουδαίως  καὶ τὴν τῆς φωνῆς ἀκριβήσωμεν ἐλπίδα», ποιμένες ἀγραυλοῦντες πρὸς ἀλλήλους ἀπέφηναν. "Ζένα γάρ εἰσι τὰ λαληθέντα, μᾶλλον δὲ φρικτὰ τὰ ἀκουσθέντα·

13.28.5διὸ εἴπωμεν· [Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]» 13.29.1

Ἐν τῇ πενιχρᾷ θεασάμενος ὡς βρέφος  ἄγραυλος χο[ρὸς ἀν]ακείμενον ἐν φάτνῃ τὸν μόνον εὐεργέτην τῶν ἁπάντων καὶ Κύριον, ἔκραζον φαιδρῶς σύν τοῖς ἀγγέλοις· "Δόξα τῷ Θεῷ [ἐν τοῖς] ὑψίστοις·

13.29.5διὸ εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς [Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]"

13.30.1 Θεόθεν σαφῶς παιδευόμενοι, οἱ [μάγοι  ἀπ᾿ ἀνα]τολῶν παρεγένοντο σπουδαίως, ζητοῦντες τὸν τεχθέντα βασιλέα τῆς κτίσεως· ἴδον γὰρ αὐτοῦ τὸν ἑωσφόρον λάμποντα φαιδρῶς, καὶ σοφισθέντες

13.30.5λαμπρῶς ἔλεγον· Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς [Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.]

13.31.1 Λίβανον, χρυσὸν κομισάμενοι καὶ σμύρναν, καὶ τῇ φαεινῇ τοῦ ἐκλάμποντος ἀστέρος  οἱ μάγοι ἐκθραυσθέντες τῷ τεχθέντι προσέφερον,

ὅθεν καὶ Θεὸν προσωμολόγουν τὸν ἐκ τῆς ἁγνῆς ἐμφανισθέντα·

13.31.5 διὸ ἔκραζον· "Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι."

13.32.1

Ἰδού ἡ ἁγνὴ ἀνεβόησεν Παρθένος·"Τίκτω νῦν υἱὸν ὑπὲρ ἔννοιαν καὶ λόγον, Θεὸν ὃν Ἠσαΐας ...» † καταυγάζων τὰ σύμπαντα,   ἄφθορον αὐτὴν διαφυλάττων, λύσας τοῦ Ἀδὰμ τὴν ἁμαρτίαν·

13.32.5διὸ εἴπωμεν· "Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι."

13.33.1

Ἄνω στρατιαὶ καὶ οὐράνιοι δυνάμεις ὕμνον ἐκτενῆ καὶ ἀσίγητον βοῶσιν· βροτοὶ δὲ ἐν σπηλαίῳ προσκυνοῦντες κραυγάζουσιν· "Δόξα σοι, Χριστέ, τῷ κατελθόντι σῶσαι χοϊκούς ἐκ τῆς κατάρας.

13.33.5Διὸ ψάλλωμεν· Εὐλογημένος ὁ τεχθεὶς Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.»

14.t.1

Μηνὶ φεβρουαρίῳ βʹ, κοντάκιον εἰς τὴν ὑπαπαντὴν τοῦ Κυρίου, ἦχος αʹ,

φέρον ἀκροστιχίδα·[ τοῦτο Ῥωμανοῦ τὸ ἔπος]

πρός· Τὸ φοβερόν σου. Προοίμιον I

14.pro 1.1 Χορὸς ἀγγελικὸς ἐκπληττέσθω τὸ θαῦμα,βροτοὶ δὲ ταῖς φωναῖς ἀνακράξωμεν ὕμνον,ὁρῶντες τὴν ἄφατον τοῦ Θεοῦ συγκατάβασιν·

ὃν γὰρ τρέμουσι τῶν οὐρανῶν αἱ δυνάμεις,

14.pro 1.5νῦν γηράλαιαι ἐναγκαλίζονται χεῖρες   τὸν μόνον φιλάνθρωπον.

Προοίμιον II

14.pro 2.1

Ὁ σάρκα δι᾿ ἡμᾶς ἐκ παρθένου φορέσας  καὶ βρέφος βασταχθεὶς ἐν ἀγκάλαις πρεσβύτου,τὸ κέρας ἀνύψωσον τῶν πιστῶν βασιλέων ἡμῶν· τούτους κράτυνον ἐν τῇ δυνάμει σου, Λόγε,

14.pro 2.5τούτων εὔφρανον τὴν εὐσεβῆ βασιλείαν, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

Προοίμιον III

14.pro 3.1

Ὁ μήτραν παρθενικὴν ἁγιάσας τῷ τόκῳ σου  καὶ χεῖρας τοῦ Συμεὼν εὐλογήσας, ὡς ἔπρεπε,προφθάσας καὶ νῦν ἔσωσας ἡμᾶς, Χριστὲ ὁ Θεός· ἀλλ᾿ εἰρήνευσον ἐν πολέμοις τὸ πολίτευμα

14.pro 3.5καὶ κραταίωσον βασιλέας οὓς ἠγάπησας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.  

14.1.1

]#932;ῇ Θεοτόκῳ προσδράμωμεν οἱ βουλόμενοι   κατιδεῖν τὸν υἱὸν αὐτῆς πρὸς Συμεὼν ἀπαγόμενον·

ὅνπερ οὐρανόθεν οἱ ἀσώματοι βλέποντες   ἐξεπλήττοντο λέγοντες·

14.1.5 "Θαυμαστὰ θεωροῦμεν νυνὶ καὶ παράδοξα, ἀκατάληπτα, ἄφραστα·ὁ τὸν Ἀδὰμ γὰρ δημιουργήσας βαστάζεται ὡς βρέφος·ὁ ἀχώρητος χωρεῖται ἐν ἀγκάλαις τοῦ πρεσβύτου· ὁ ἐπὶ τῶν κόλπων τῶν ἀπεριγράπτων ὑπάρχων τοῦ πατρὸς αὐτοῦ  ἑκὼν περιγράφεται σαρκί, οὐ θεότητι,

14.1.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

14.2.1

Ὅτε δὲ ταῦτα ἐφθέγξαντο, ἀοράτως μὲν   προσεκύνουν τὸν Κύριον, ἀνθρώπους δὲ ἐμακάριζον

ὅτι ὁ ἐπ᾿ ὤμων Χερουβὶμ ἐποχούμενος   σύν αὐτοῖς πολιτεύεται·

14.2.5

ὅτι τοῖς γηγενέσιν ἐφάνη εὐπρόσιτος ὁ ἀγγέλοις ἀπρόσιτος·ὅτι ὁ φέρων καὶ περιέπων τὰ σύμπαντα ὡς κτίστης,ὁ τὰ βρέφη διαπλάττων ἐν κοιλίαις τῶν μητέρων γέγονεν ἀτρέπτως βρέφος ἐκ παρθένου, καὶ ἔμεινεν ἀχώριστος  πατρὸς καὶ τοῦ πνεύματος ὁ τούτων συνάναρχος,

14.2.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.  

14.3.1

Ὕμνουν ἐν τούτοις οἱ ἄγγελοι τὸν φιλάνθρωπον, Μαριὰμ δὲ ἐβάδιζεν ἀγκάλαις τοῦτον βαστάζουσα, καὶ διενοεῖτο πῶς καὶ μήτηρ ἐγένετο   καὶ παρθένος διέμεινεν.

14.3.5

Ὑπὲρ φύσιν γινώσκουσα εἶναι τὴν γέννησιν, ἐφοβεῖτο καὶ ἔφριττε·καθ᾿ ἑαυτὴν δὲ λογιζομένη, ἐφθέγγετο τοιαῦτα·"Ποίαν εὕρω, ὑϊέ μου, ἐπὶ σοὶ προσηγορίαν;

Ἐὰν γάρ, ὡς βλέπω, ἄνθρωπόν σε εἴπω, ὑπάρχεις ὑπὲρ ἄνθρωπον,ὁ τὴν παρθενίαν μου φυλάξας ἀκήρατον,

14.3.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

14.4.1 Τέλειον ἄνθρωπον εἴπω σε; Ἀλλ᾿ ἐπίσταμαι   θεϊκήν σου τὴν σύλληψιν· οὐδεὶς ἀνθρώπων γὰρ πώποτε δίχα συνουσίας καὶ σπορᾶς συλλαμβάνεται  ὥσπερ σύ, ἀναμάρτητε·

14.4.5 κἂν Θεόν σε καλέσω, θαυμάζω ὁρῶσά σε κατὰ πάντα μοι ὅμοιον,οὐδὲ γὰρ ἔχεις παρηλλαγμένον οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις,εἰ καὶ δίχα ἁμαρτίας συνελήφθης καὶ ἐτέχθης. Γαλακτοτροφήσω ἢ δοξολογήσω; Θεὸν γάρ σε τὰ πράγματα  κηρύττουσιν ἄχρονον, κἂν γέγονας ἄνθρωπος,

14.4.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.»  

14.5.1 Οὕτως εἰσήχθη ὁ Κύριος βασταζόμενος   σύν τοῖς ὁλοκαυτώμασιν ἐν τῷ ναῷ, καθὼς γέγραπται,

ὅνπερ ἐξ ἀγκάλων τῆς μητρὸς ὑπεδέξατο   Συμεὼν ὁ μακάριος·

14.5.5 ἡ χαρὰ καὶ ὁ φόβος συνεῖχε τὸν δίκαιον· τῆς ψυχῆς γὰρ τοῖς ὄμμασι  τῶν ἀρχαγγέλων καὶ τῶν ἀγγέλων τὰ τάγματα ἑώρα  μετὰ φόβου παρεστῶτα καὶ Χριστὸν δοξολογοῦντα. Καὶ καθικετεύων ἐν τῇ διανοίᾳ ἐβόα· "Σύ με φύλαξον,καὶ μὴ καταφλέξῃ με τὸ πῦρ τῆς θεότητος,

14.5.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

14.6.1

Ῥώννυμαι νῦν ὁ ταλαίπωρος, ὅτι εἶδόν σου   τὸ σωτήριον, Κύριε. Σύ χαρακτὴρ ὁ παντέλειος τῆς ἀκαταλήπτου πατρικῆς ὑποστάσεως, ὁ φωστὴρ ὁ ἀπρόσιτος,

14.6.5 ἡ σφραγὶς τῆς θεότητος ἡ ἀπαράλλακτος, τὸ τῆς δόξης ἀπαύγασμα  τὸ καταλάμπον τὰς τῶν ἀνθρώπων ψυχὰς ἐν ἀληθείᾳ,ὁ ὑπάρχων πρὸ αἰώνων καὶ τὰ σύμπαντα ποιήσας· φῶς γὰρ τηλαυγὲς εἶ, φῶς τὸ τοῦ πατρός σου, ἀσύγχυτον, ἀορίστον  καὶ ἀπερινόητον, κἂν γέγονας ἄνθρωπος,

14.6.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.  

14.7.1

Ὦ ἀγαθὲ καὶ φιλάνθρωπε, τὰς τοῦ Ἄβελ σύ   προσφορὰς προσεδέξω πρὶν καὶ τὰς τῶν ἄλλων δικαίων σου· τίνι τὴν θυσίαν καὶ τὰ ὁλοκαυτώματα   προσκομίζεις, πανάγιε;

14.7.5

Ὅτι μείζονα ἄλλον οὐκ ἔχεις ἐπίσταμαι, ἀσυλλόγιστε Κύριε·ὁ γὰρ πατήρ σου τὸ κατ᾿ οὐσίαν οὐδέν σου ὑπερέχει·ὁμοούσιος γὰρ τούτου καὶ συνάναρχος ὑπάρχεις· ἀλλὰ ἵνα δείξῃς ὡς ἐν ἀληθείᾳ ὑπάρχεις ὅπερ γέγονας,ὡς φύλαξ τοῦ νόμου σου θυσίαν προσήνεγκας,

14.7.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

14.8.1 Μέγας ὑπάρχεις καὶ ἔνδοξος, ὃν ἐγέννησεν   ἀπορρήτως ὁ ὕψιστος, υἱὲ Μαρίας πανάγιε.

Ἕνα γάρ σε λέγω ὁρατὸν καὶ ἀόρατον, χωρητὸν καὶ ἀχώρητον·

14.8.5 κατὰ φύσιν Θεοῦ ὑϊὸν προαιώνιον καὶ νοῶ καὶ πιστεύω σε·ὁμολογῶ δὲ καὶ ὑπὲρ φύσιν υἱόν σε τῆς παρθένου.  Διὰ τοῦτο καὶ τολμήσας ὥσπερ λύχνον σε κατέχω· πᾶς γὰρ ὁ βαστάζων λύχνον ἐν ἀνθρώποις φωτίζεται, οὐ φλέγεται·διό με καταύγασον, ὁ λύχνος ὁ ἄσβεστος,

14.8.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

14.9.1 Ἀκούουσα ταῦτα παρίστατο καὶ ἐξίστατο   ἡ παρθένος ἡ ἄσπιλος, πρὸς ἣν ὁ γέρων ἐφθέγξατο· "Πάντες οἱ προφῆται τὸν υἱόν σου ἐκήρυξαν  ὃν ἀσπόρως ἐγέννησας·

14.9.5 περὶ σοῦ δὲ προφήτης πρὸς τούτοις ἐκέκραγε καὶ τὸ θαῦμα κατήγγειλεν ὅτι ἡ πύλη ἡ κεκλεισμένη ὑπάρχεις, Θεοτόκε·διὰ σοῦ γὰρ καὶ εἰσῆλθε καὶ ἐξῆλθεν ὁ δεσπότης, καὶ οὐκ ἠνεῴχθη οὐδὲ ἐκινήθη ἡ πύλη τῆς ἁγνείας σου ἣν μόνος διώδευσε καὶ σώαν ἐφύλαξεν

14.9.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.  

14.10.1 Νῦν γνωριῶ σοι καὶ ἅπαντα προφητεύσω σοι, παναγία, ἀμώμητε· εἰς πτῶσιν γὰρ καὶ ἀνάστασιν κεῖται ὁ υἱός σου, ἡ ζωὴ καὶ ἡ λύτρωσις   καὶ ἡ πάντων ἀνάστασις·

14.10.5 οὐχ ἵν᾿ ἄλλοι μὲν πίπτουσιν, ἄλλοι δ᾿ ἀνίστανται ἐπεφάνη ὁ Κύριος·οὐδὲ γὰρ χαίρει ὁ πανοικτίρμων τῇ πτώσει τῶν ἀνθρώπων,οὐ προφάσει τε ἐπέστη τοῦ πεσεῖν τούς ἱσταμένους, ἀλλὰ τούς πεσόντας μᾶλλον ἀναστῆσαι σπουδάζων παρεγένετο,θανάτου λυτρούμενος τὸ πλάσμα τὸ ἴδιον

14.10.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.  

14.11.1 Οὗτος ὁ τρόπος τῆς πτώσεως καὶ ἐγέρσεως   τοῖς δικαίοις καθέστηκεν ἐν ἐπιλάμψει τῆς χάριτος· τῇ μὲν ἁμαρτίᾳ οἱ ἱστάμενοι πίπτουσι   καὶ νεκροὶ ἀποδείκνυνται·

14.11.5 τῇ δὲ δικαιοσύνῃ καὶ πίστει ἀνίστανται καὶ συζῶσι τῇ χάριτι·καὶ καθαιρεῖται καὶ καταπίπτει τοῦ σώματος τὰ πάθη·ἡ ψυχὴ δὲ διαλάμπει ἀρεταῖς ταῖς πρὸς τὸ θεῖον.

Ὅταν γὰρ τελείως πέσῃ ἡ πορνεία, ἡ σωφροσύνη ἵσταται·τὸ χεῖρον οὖν ἔσβεσε, τὸ κρεῖττον δ᾿ ἀνέστησεν

14.11.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

14.12.1

Ὑπὸ Χριστοῦ ἐνεργούμενος, προμηνύω σοι  ὡς ἐντεῦθεν γενήσεται σημεῖον ἀντιλεγόμενον· ἔσται δὲ σημεῖον ὁ σταυρὸς ὅνπερ στήσουσι   τῷ Χριστῷ οἱ παράν #959;μοι·

14.12.5 τὸν σταυρούμενον ἄλλοι Θεὸν μὲν κηρύξουσιν, ἄλλοι δὲ πάλιν ἄνθρωπον,  καὶ ἀσεβείας καὶ εὐσεβείας τὰ δόγματα κινοῦνται·καὶ οὐράνιόν τινες μὲν ὑποπτεύσουσι τὸ σῶμα, ἄλλοι φαντασίαν· ἕτεροι δὲ πάλιν ἐκ σοῦ τὴν σάρκα ἄψυχον  καὶ ἕτεροι ἔμψυχον φασὶν ὡς ἀνέλαβεν

14.12.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

14.13.1 Τοσοῦτον δὲ τὸ μυστήριον ἀντιλέγεται  ὅτι ἐν διανοίᾳ σου γενήσεται ἀμφισβήτησις. Καὶ γὰρ ὅταν ἴδῃς τῷ σταυρῷ προσηλούμενον   τὸν υἱόν σου, ἀμώμητε,

14.13.5 μεμνημένη τῶν λόγων ὧν εἶπεν ὁ ἄγγελος καὶ τῆς θείας συλλήψεως  καὶ τῶν θαυμάτων τῶν ἀπορρήτων, ἀμφιβαλεῖς εὐθέως·ὡς ῥομφαία δέ σοι ἔσται ἡ διάκρισις τοῦ πάθους· ἀλλὰ μετὰ ταῦτα ἴασιν ταχεῖαν ἐκπέμψει τῇ καρδίᾳ σου  καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἰρήνην ἀήττητον

14.13.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.»  

14.14.1

Ὅτε δὲ ταῦτα ἐφθέγξατο πρὸς τὴν ἄμεμπτον, ὁ πρεσβύτης ὁ δίκαιος πρὸς τὸ παιδίον ἐβόησε· "Νῦν με ἀπολύεις ἐν εἰρήνῃ τὸν δοῦλόν σου, ὅτι εἶδόν σε, Κύριε·

14.14.5 πρὸς ζωήν με ἀπόλυσον τὴν ἀτελεύτητον, ἡ ζωὴ ἡ ἀνείκαστος,ἐπειδὴ τοῦτό μοι ἐπηγγείλω πρὶν ἔλθῃς ἐν τῷ κόσμῳ·τοῦ οὖν λόγου σου τὸν ὅρον διατήρησόν μοι, Λόγε· πρὸς τὸν Ἀβραάμ με καὶ τούς πατριάρχας ἀπόστειλον, πανάγιε,καὶ τῶν ἐπικήρων με ταχέως ἀπόλυσον,

14.14.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

14.15.1

Ἔστι γάρ, ἔστι πολύστονα καὶ ἐπίμοχθα   τὰ παρόντα ὡς πρόσκαιρα καὶ τέλος πάντως δεχόμενα·

ὅθεν διὰ τοῦτο τούς δικαίους σου ἅπαντας   τῶν ἐντεῦθεν μετέστησας·

14.15.5 τὸν Ἐνὼχ καὶ Ἠλίαν θανάτου μὴ γεύσασθαι προμηθούμενος, Κύριε,ἐκ τῶν ἐνταῦθα μετατεθῆναι εὐδόκησας ἀρρήτως,  ἵνα ὦσιν ἐν χωρίοις φωτεινοῖς καὶ ἀστενάκτοις. Νῦν οὖν τῶν προσκαίρων χώρισόν με, κτίστα, καὶ τὴν ψυχήν μου πρόσδεξαι,καὶ συγκαταρίθμησον κἀμὲ τοῖς ἁγίοις σου,

14.15.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

14.16.1 Πάντων ζωὴ καὶ ἀνάστασις παραγέγονας   διὰ σὴν ἀγαθότητα· τῆς οὖν ζωῆς με ἀπόλυσον ταύτης, ὁ Θεός μου, τῇ ζωῇ δὲ παράπεμψον   τῇ ἀφθάρτῳ ὡς ἄφθαρτος·

14.16.5 αἰσθητῷ μὲν θανάτῳ παράδος τὸ σῶμά μου ὥσπερ πάντων τῶν φίλων σου,τὴν νοητὴν δὲ καὶ αἰωνίαν ζωήν μοι δός, οἰκτίρμων·ὡς ἐν σώματί σε εἶδον καὶ βαστάσαι ἠξιώθην, ἴδω σου τὴν δόξαν τὴν σύν τῷ πατρί σου καὶ τῷ ἁγίῳ πνεύματι·κἀκεῖ γὰρ μεμένηκας καὶ ὧδε ἐλήλυθας,

14.16.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

14.17.1

Ὁ βασιλεύς τῶν δυνάμεων προσεδέξατο   τοῦ δικαίου τὴν δέησιν καὶ ἀοράτως ἐφθέγξατο· "Νῦν σε ἀπολύω τῶν προσκαίρων, ὦ φίλε μου, πρὸς χωρία αἰώνια· 14.17.5 τῷ Μωσῇ καὶ τοῖς ἄλλοις προφήταις ἐκπέμπω σε· τούτοις πᾶσιν ἐξάγγειλον ὅτι ὃν εἶπον ἐν προφητείαις, ἰδού παρεγενόμην  καὶ ἐτέχθην ἐκ παρθένου, ὡς προήγγειλαν ἐκεῖνοι·

ὤφθην τοῖς ἐν κόσμῳ καὶ συνανεστράφην ἀνθρώποις, ὡς ἐκήρυξαν·ταχέως δὲ φθάνω σε λυτρούμενος ἅπαντας,

14.17.10ὁ μόνος φιλάνθρωπος."

14.18.1 Σὲ δυσωποῦμεν, πανάγιε, ἀνεξίκακε, ἡ ζωὴ καὶ ἀνάκλησις, πηγὴ ἡ τῆς ἀγαθότητος, βλέψον οὐρανόθεν καὶ ἐπίσκεψαι ἅπαντας   τούς ἀεὶ πεποιθότας σοι·

14.18.5 ἐξ ὀργῆς καὶ ἀνάγκης καὶ θλίψεως λύτρωσαι τὴν ζωὴν ἡμῶν, Κύριε, καὶ ἐν τῇ πίστει τῆς ἀληθείας ὁδήγησον τούς πάντας  ταῖς πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτόκου καὶ παρθένου. Σῶσόν [σου] τὸν κόσμον, σῶσόν σου τὴν ποίμνην, καὶ πάντας περιποίησαι,ὁ δι᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος ἀτρέπτως γενόμενος,

14.18.10 ὁ μόνος φιλάνθρωπος.  

15.t.1

Μηνὶ τῷ αὐτῷ κθʹ, κοντάκιον τῶν ἁγίων νηπίων, φέρον ἀκροστιχίδα τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ Ῥωμανοῦ]

ἦ χος πλ. βʹ, πρός· Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.

Προοίμιον

15.pro.1

Ἐν τῇ Βηθλεὲμ τεχθέντος τοῦ βασιλέως,μάγοι ἐκ Περσῶν σύν δώροις ἐπιδημοῦσι  δι᾿ ἀστέρος ἐξ ὕψους ὁδηγούμενοι· ἀλλ᾿ Ἡρώδης ταράσσεται καὶ θερίζει τὰ νήπια ὥσπερ σῖτον, ὀδυρόμενος

15.pro.5ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.  

15.1.1 Τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω εὐφραινομένων, τί ἐστιν ἐν Ῥαμᾷ, ὅτι ἠκούσθη   θρῆνος ἐκεῖ ἄμετρος; Ἰακὼβ ἐπαγάλλεται καὶ Ῥαχὴλ τί ὀδύρεται;[Ἰω]σὴφ ἀνεγνωρίσθη, καὶ Ῥαχὴλ τί στενάζει;

15.1.5 Βενιαμὶν ὑψώθη, τί κλαίει Ῥαχήλ; Δεῦτε οὖν ἴδωμεν τὸν ὀδυρμὸν καὶ τὸ πένθος· οὐ γὰρ τὰ πρῶτα θρηνεῖ παιδία, οὐ τὰ πραθέντα καὶ εὑρεθέντα  ἀλλ᾿ ἅπερ νῦν κατέσφαξεν Ἡρώδης ὁ ὠμότατος· τὸν χρόνον γὰρ ἠκρίβωσεν ἀστέρος τοῦ ἐκλάμψαντος,

15.1.10καὶ πέμψας εἰς Βηθλεὲμ ἀτεκνοῖ τὴν Ῥαχὴλ [διὰ] τὸ βρέφος Μαριάμ· ἀλλ᾿ ἐκείνη ἐν χαρᾷ εὗρε πάλιν αὐτά, ὁ Ἡρώδης δὲ θρηνεῖ  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.

15.2.1

Ὁ φόβος ὃν ἀεὶ ἐπευλαβεῖτο   νῦν ἐπῆλθεν αὐτῷ μὴ βουλομένῳ, καὶ ἅπερ οὐκ ἤλπιζε μελετήσας ἐξέμαθε τὸν προφήτην τὸν λέγοντα·φησὶ γὰρ Ἠσαΐας· "Παιδίον ἐγεννήθη

15.2.5 ἡμῖν, καὶ οὕτως υἱὸς ἐδόθη ἡμῖν· πάντων πατήρ ἐστι καὶ τῶν αἰώνων δεσπότης·   ἐπὶ τῶν ὤμων τὴν ἀρχὴν ἔχει, τὸ ὄνομα δὲ αὐτοῦ καλεῖται μεγάλης βουλῆς ἄγγελος.» Θεὸς ἰσχυρὸς πέφυκεν   ἐν θρόνῳ καὶ ἐν φάτνῃ τε καὶ πανταχοῦ ἀχώρητος.

15.2.10Καλῶς οὖν δέδοικεν αὐτὸν ὁ Ἡρώδης φοβηθείς, καὶ ἠκρίβωσεν μαθεῖν   ποῦ ἐτέχθη ὁ φανεὶς βασιλεύς τοῦ παντός, καὶ ἔμαθεν ἀψευδῶς  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.

15.3.1

Ὑπνώσας ἐν εἰρήνῃ ἄφνω ἠγέρθη, καὶ ἦν τεταραγμένος ὑπὸ δειλίας· φόβῳ γὰρ συνείχετο ὁ Ἡρώδης, καὶ ἔτρεμεν τοῦ τεχθέντος τὸ ὄνομα.Μαθὼν γὰρ ἐκ τῶν μάγων τὴν δύναμιν τοῦ βρέφους,

15.3.5 τῷ γέλωτι συμμείξας πένθος ἐκβοᾷ·

"Ὢ τῶν ἀ #948;οκήτων κακῶν, ὅτι βρέφος πτοοῦμαι. Ὢ τῶν ἀθλίων λογισμῶν, ὅτι παιδίον τρέμω ὅπερ οὐκ εἶδον. Πόντου καὶ γῆς ἐδέσποσα, καὶ νήπιον ταράττει με· τί οὖν τελέσω σήμερον; τί πράξω εἰς τὴν αὔριον;

15.3.10Ἐξαίφνης πᾶσαν τὴν γῆν κατεφώτισεν ἀστήρ, καὶ ἐκήρυξεν αὐτὸν   βασιλέα ἰσχυρὸν καθαιροῦντα τὴν ἐμὴν βασιλείαν, καὶ θρηνῶ  ὅτι τὸ κράτος μου καθ[αιρεῖται ταχύ."]

15.4.1 Τούτους τούς λόγους ἀπορῶν ἀπεφθέγγετο, καὶ κινῶν τούς λογισμούς ἐνεθυμεῖτο   πῶς καθαιρεθήσεται διὰ τάχους τὸ νήπιον ὅπερ μάγοι ἐκήρυξαν·  καὶ τὸν στρατὸν καλέσας, παρέχει παρρησίαν

15.4.5 βοήσας πᾶσιν οὕτως τραχείᾳ φωνῇ· "Πορεύεσθε ταχύ ἐπὶ τὰς πόλεις καὶ χώρας   καθωπλισμένοι, γεγαυρωμένοι καὶ ἀσπλαγχνίαν ἐνδεδυμένοι, καὶ πάντα ἀποκτείνατε τῆς Βηθλεὲμ τὰ ἔκγονα· οὐκ ἔχει οὖν δυσκολίαν, οὐ δειλίαν ὁ πόλεμος·

15.4.10πρὸς βρέφη πέμπω ὑμᾶς διετῆ καὶ τρυφερά· ὁ κωλύων οὐδεὶς   πρόσταγμα βασιλικόν· πάντες τρέμουσι λαοὶ καὶ οὐ λέγουσί ποτε  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ."

15.5.1 Ἀκούσας ὁ στρατὸς τὰ εἰρημένα, ἀπεκρίθη παρευθύς πρὸς τὸν Ἡρώδην· "Ταῦτα ἃ προσέταξας ἐκτελέσαι δεδοίκαμεν, μήπως γέλως γενώμεθα.Ποῖος γὰρ τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων οὐ γελάσει

15.5.5 ὅτι κατὰ νηπίων στρατευόμεθα; Εἰ Βηθλεέμ ἐστι [γῆ] τοῦ τεχθέντος παιδίου, κέλευσον ἡμᾶς, καὶ ὅλην τάχος διερευνῶμεν, βάρεις καὶ οἴκους. Οὐδείς σοι λέγει, δέσποτα· Μὴ φρόντιζε τοῦ πράγματος· οὐδείς σοι καταμέμφεται· ἐρευνῶν ἅπερ ἔμαθες,

15.5.10κατάδραμε, κατάδραμε τὸν ἐλθόντα ἐπὶ γῆς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ. Ἔθος ἦν τῇ Βηθλεὲμ προφέρειν βασιλεῖς· μὴ οὖν προσκρούσης αὐτῇ ὅτι τὸ κράτος σου καθαιρεῖται ταχύ.  

15.6.1 Πρὸ χρόνου τὸν Δαυὶδ ἄνακτα μέγαν  ἤνεγκεν ἡ Βηθλεέμ, ὃν γεννηθέντα   φόβῳ ἐδειλίασε Γολιὰθ ὁ ἀλλόφυλος, ὡς ἡμεῖς τὸν τεχθέντα νῦν.Εἰ οὖν δοκεῖ σοι, ἄναξ, ἐρευνηθήτω πᾶσα

15.6.5 ἡ Βηθλεὲμ καὶ τόποι ὁρίων αὐτῆς,

ὅτι ἐν τοῖς [ἐκεῖ] φονευομένοις νηπίοις   τὸ γεννηθέντα εὕρωμεν βρέφος καὶ ἀνέλωμεν αὐτὸ σύν τούτοις.

Ὁ τόκος ἐδηλώθη σοι καὶ ὁ τόπος ἐγνώσθη σοι· οἱ μάγοι σε ἐχλεύασαν καὶ προφῆται ἐπτόησαν.

15.6.10Νεῦσον οὖν τοῖς σοῖς παισὶ καὶ τὸν θέλοντα τὴν σὴν βασιλείαν ἀφελεῖν, ἀφελώμεθα αὐτοῦ τὴν ζωὴν ἀπὸ γῆς, καὶ μὴ ἔσῃ δειλιῶν  ὅτι τὸ κράτος σου καθαιρεῖται ταχύ."

15.7.1 Εὐθύς ἐνωτισθεὶς τὰ εἰρημένα   παρὰ τῶν στρατιωτῶν, ὁ παιδοκτόνος  [ὥσπερ] πῦρ ἐγένετο καὶ βολίδας ἐξέπεμπεν τῆς ὀργῆς τὰ ὁρμήματα,οὐ φλέγων ἐν ἀκάνθαις, ἀλλὰ φονεύων βρέφη

15.7.5 καὶ καταμολύνων αἵμασι τὴν γῆν· ἐσείσθη γὰρ τὸν νοῦν καὶ ἐσκοτίσθη τὰς φρένας, οὐκ ἀπὸ μέθης, ἀλλ᾿ ἀπὸ φθόνου· βότρυς πικρίας αὐτὸς ὑπάρχων, τούς νέους κλάδους ἔτεμεν ὑπὲρ ἑνὸς ὁ ἄδικος, καὶ τούτους μὲν ἀπέκοψεν, ἐκεῖνον δὲ οὐκ ἔφθασεν·

15.7.10καὶ διὰ τοῦτο θυμοῦ ἐνεπλήσθη χαλεποῦ, ὅτι ἤκουσεν φωνῆς   καθαιρούσης τὴν αὐτοῦ βασιλείαν ἀψευδῶς, καὶ διέμενε θρηνῶν  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.  

15.8.1

Ἰχνεύσας ἡ ἀλώπηξ τὸν μέγαν σκύμνον, διεγείρει κατ᾿ αὐτοῦ τούς κακούς κύνας   ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν Βηθλεὲμ περιτρέχοντας καὶ ζητοῦντας τὸ θήραμα·τούς ἄρνας δὲ σπαράττει, οὐχὶ δὲ τὸν λέοντα·

15.8.5 τῷ βλέμματι γὰρ τούτου οὐκ ἀντοφθαλμεῖ. Τὸν ἀετὸν γῦπες ἐπὶ τὰ ὄρη ἐζήτουν· ἦν δὲ ἐκεῖνος ἐν ἀποκρύφῳ, σκέπων καὶ θάλπων ταῖς αὐτοῦ πτέρυξι τὴν νοσσιὰν ἣν ἔκτισε χειρὶ ἰδίᾳ πρότερον, κἂν ἄρτι τοῦτον τέτοκε παρθένος, μήτηρ ἄνανδρος·

15.8.10 αὐτὸς γὰρ ταύτης πατὴρ καὶ τοῦ κόσμου ποιητὴς καὶ εἰρήνης φυτουργός· κἂν Ἡρώδης πολεμῇ κοπιῶν ἀνωφελῶς, θρηνήσει δὲ ἀψευδῶς  ὅτι τὸ κράτος αὐ[τοῦ καθαιρεῖται ταχύ.]

15.9.1 Νεφέλης φωτεινῆς ἐφαπλουμένης   κατὰ τῆς Ἰουδαίας καὶ σκιαζούσης, γνόφον σκοτεινότατον ὁ Ἡρώδης εἰσήνεγκε καὶ ἐσκότισεν ἅπαντας·τὴν ἱλαρὰν γὰρ φύσιν τῶν παίδων καὶ γελῶσαν

15.9.5 δεικνύει παραχρῆμα κλαίουσαν πικρῶς, τὴν πρὸ μικροῦ [ἔτι] εὐφραινομένην τῷ τόκῳ τῆς παναχράντου ἁγνῆς Μαρίας, καὶ ἄρτι μᾶλλον ὀδυρομένην.

Ὡς ἄνθος γὰρ αὐθήμερον ἐπὶ τὴν γῆν κατέπιπτεν, καὶ πᾶς ὁρῶν ὠδύρετο καὶ τῇ Ῥαχὴλ ἐμήνυεν·

15.9.10"Δεῦρο κλαῦσον, Ῥαχήλ, καὶ συνθρήνησον ἡμῖν· μέλος ὀδυνηρὸν   ἀντὶ ᾄσματος τερπνοῦ, ἀντὶ ὕμνου γλυκεροῦ προσκομίσωμεν κλαυθμόν, † ὅτι τὸ κράτ[ος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.]» †

15.10.1

Ὁ ἦχος τῶν θρηνούντων τούς νέους παῖδας  ὡς βροντὴ ἐπὶ γῆς κτύπον ἐποίει· βουνοὶ γὰρ καὶ φάραγγες καὶ κοιλάδες τῶν ὀρῶν ἀντηχοῦντες ὠλόλυζον·τὴν οἰμωγὴν ἐκείνην ὥσπερ ἀφομοιοῦντες,

15.10.5 συνέπασχον ἀλλήλοις συγκοπτόμενοι.

Ἦν δὲ ἰδεῖν τότε πλήρης αἱμάτων τὴν γαῖαν, τὴν ἔρημόν τε καὶ ἀοικήτους, ὅτι καὶ μέχρι τούτων ἐκτείνει τὸν θυμὸν ὁ παράνομος καὶ ὄντως ὑπερήφανος· τὰς μητέρας γὰρ ἤλαυνεν, καὶ φθάνων ταύτας ἥρπαζεν

15.10.10ἐκ τῶν ἰδίων ἀγκαλῶν ὡς στρουθία νεοσσούς μέλος ᾄδοντα γλυκύ, καὶ κατέσφαζεν αὐτά, μὴ νοῶν ὁ δυσμενὴς ὅτι καὶ ταῦτα ποιῶν   τὸ κράτος αὐτοῦ καταλυθήσεται ταχύ.

15.11.1

Ὑπήντων ταῖς μητράσι γυμνῷ τῷ ξίφει   βασταζούσαις τὰ βρέφη οἱ στρατιῶται· φόβῳ δὲ πτοούμεναι, ἃ ἐβάσταζον ἔρριπτον ἅπερ πόθῳ ἐθήλαζον·δειλὸν γὰρ φύσει ἐστὶν τὸ γένος τῶν θηλείων,

15.11.5 εἰ καὶ προπετὲς πέλει καὶ θρασύτατον.

Ὅθεν αἱ μὲν αὐτῶν τούς φονευτὰς ἐλιπάρουν   καὶ τούς αὐχένας αὐτοῖς παρεῖχον, προτελευτῆσαι ἐπιθυμοῦσαι   τῶν τέκνων ἤπερ ὄψεσθαι αὐτὰ κατασφαζόμενα· καὶ μάρτυς τούτου ἄξιος ἥτις μήτηρ ἐγένετο·

15.11.10ὅθεν ἐβόων πικρῶς· "Ἀποκτείνετε αὐτά, ̙#7936;λλ᾿ ὁ κόλπος Ἀβραὰμ   ὑποδέξεται αὐτὰ ὡς τὸν Ἄβελ τὸν πιστόν· ὁ Ἡρώδης δὲ θρηνεῖ  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖ[ται ταχύ.]"

15.12.1

Ῥαινόντων τῶν ἀνόμων ἀθῷον αἷμα   τῶν ἀκάκων νηπίων, ἔδει μνησθῆναι  Ἄβελ τοῦ προσάξαντος τὴν θυσίαν τῷ Θεῷ καθαρὰν καὶ ἀμόλυντον,καὶ παραμυθηθῆναι· κἀκεῖνος γὰρ ἐκτάνθη.

15.12.5 Καὶ πάλιν Ζαχαρίαν ἐχρῆν κατιδεῖν,

ὡς τῷ Θεῷ ἐκεῖ κατηγορίαν προσάξει   κατὰ τῶν τοῦτον ἀποκτεινάντων· ἀεὶ γάρ εἰσιν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ τούτων ἀνάσσοντες ὑβρισταὶ καὶ παράνομοι, φονευταὶ καὶ ἀσυνετοὶ καὶ νόμον παραβαίνοντες·

15.12.10τὸν Μωϋσῆν ἠθέτησαν, Ἠσαΐαν δὲ αὐτοὶ μέσον ἔπρισάν ποτε· καὶ τὰ βρέφη τῆς Ῥαχὴλ κατασφάττουσι νῦν· διὰ τοῦτο καὶ θρηνοῦν  [ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.]

15.13.1

Ὢ κακία, ὢ μανία τοῦ βασιλέως. Ὢ ἀνοίκτιστος τρόπος, ὅτι νηπίοις   πόλεμον ἐξήγειρε, καὶ τὸ γένος τὸ ἴδιον οὐδὲ ὅλως ᾠκτείρησε.Τῶν τέκνων τῶν ἰδίων οὐχ ὑπεμνήσθη τότε,

15.13.5 οὐδ᾿ ὅτι μία φύσις τοῖς πᾶσίν ἐστιν·   οὐκ ᾤκτειρεν γονεῖς, ἀλλ᾿ ὀργισθεὶς ἐμεθύσθη   καὶ ἑαυτόν τε πρῶτον ἠγνόει, καὶ τότε πάντας τούς ὁμοφύλους, ἐπιδραμὼν τοῖς ἅπασιν ὥσπερ θηρίον ἄγριον, ὅταν φεύγῃ τούς βάλλοντας παγίδας καὶ διώκοντας.

15.13.10Πατέρες ἔκλαιον υἱούς καὶ μητέρες σύν αὐτοῖς, καὶ οὐδὲν τὸν ἀναιδῆ   ἔμελε περὶ αὐτῶν, ἀλλ᾿ ἢ μόνον αὐτὸς τοῦτ[ο ἐ]φρόντιζε θρηνῶν  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖ[ται ταχύ.]

15.14.1 Μαχαίραις ἀνηλεῶς ἀπεκτάνθησαν, ὡς ἐν σχήματι φόνου, ἄμεμπτα βρέφη. Τὰ μὲν ἐκεντήθησαν ἀπρεπῶς καὶ ἀπέψυξαν, τὰ δὲ διεμερίσθησαν·ἄλλα κάρας ἐτμήθη, τούς μασθούς τῶν μητέρων

15.14.5 καθέλκοντα καὶ γάλα ποτιζόμενα,

ὡς ἐκ τούτου λοιπὸν ἐν τοῖς μασθοῖς κρεμασθῆναι   τὰ τῶν νηπίων σεπτὰ κρανία, καὶ τὰς θηλὰς δὲ κατασχεθῆναι ἔνδον αὐτῶν τοῦ στόματος τοῖς ὀδοῦσι τοῖς τρυφεροῖς. Διπλαῖ τότε γέγοναν ὀδύναι καὶ ἀφόρητοι

15.14.10ταῖς θηλαζούσαις γυναιξὶ [δια]σπωμέναις φυσικῶς ὑπὸ παίδων διετῶν, στερουμέναις δὲ αὐτῶν, ὡς φησὶν ὁ βασιλεύς· διὰ τοῦτο καὶ θρηνεῖ  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.  

15.15.1

Ἄωρον βότρυν ἐζήτει, δι᾿ ὃν ἐποίει   οὐκ εὐκαίρως τρυγητὸν ὁ Ἡρώδης· χειμὼν γὰρ καθέστηκεν ὅτε τὸν ἀγεώργητον βότρυν Μαρία τέτοκεν,καὶ σταφυλὴν οὐχ εὗρε, τούς ὄμφακας τρυγᾷ δέ.

15.15.5 Ὁ γὰρ καρπὸς τῆς μόνης παρθένου ἁγνῆς μετὰ τῆς ἀμπέλου μέλλει εἰς Αἴγυπτον φεύγειν   καὶ φυτευθῆναι καὶ καρπὸν δοῦναι· φεύγει δὲ χώραν τῶν Ἰουδαίων χερσεύουσαν καὶ ἄμεστον [παντὸς] καλοῦ ὑπάρχουσαν· τὸν Νεῖλον δὲ κατέλαβε τὸν καρποδότην πέλοντα,

15.15.10οὐχ ὡς Μωσῆς ἐν ποταμῷ καὶ τῷ ἕλει προσριφεὶς καὶ ἐν θίβει φυλαχθείς, μᾶλλον δὲ ῥίψας ἐκεῖ ἅπαν εἴδωλον αὐτῶν, ὧν Ἡρώδης φίλος ὢν   τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.

15.16.1 Νημάτων καὶ δικτύων τότε πλακέντων   τῷ νεβρῷ τῆς παρθένου καὶ θεοτόκου, ἡ παγὶς συντέτριπτο καὶ ὁ νεβρὸς ἐρρύετο κατασχίζων τὰ δίκτυα·σύν τῇ μητρὶ δὲ φεύγει ὡς ἄμωμον δορκάδιν

15.16.5 εἰς Αἴγυπτον, ὡς ἔφη Μιχαίας ποτέ.

Ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ κρατῶν πάντων, ποῦ φεύγεις; Ποῦ δὲ ὑπάγεις; Πρὸς τίνα πάλιν τὴν κατοικίαν τὴν σὴν ποιήσεις; Ποῖος οἶκος χωρήσει σε; Ποῖος δὲ τόπος φέρει σε; Οὐκ ἔστι κτίσις πώποτε ἀφανὴς τῷ σῷ βλέμματι,

15.16.10ἀλλὰ τὰ πάντα σοι γυμνά, ὅτι πάντων ποιητὴς σύ ὑπάρχεις, Χριστέ· τί οὖν φεύγεις, ἀγαθέ; Ὁ Ἡρώδης διὰ σὲ ἐποδύρεται θρηνῶν  ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται [ταχύ.] 15.17.1

Ὁ φεύγων φεύγει πάντως ἵνα λανθάνῃ εἰς τὸ μὴ γνωρισθῆναι τοῖς ἐκζητοῦσι· ἀλλ᾿ ὁ μόνος εὔσπλαγχνος, Ἰησοῦς ὁ σωτὴρ ἡμῶν, τῷ μὲν σχήματι ἔφυγε,τοῖς ἔργοις δὲ τοῖς πᾶσι γνώριμος ἀνεδείχθη.

15.17.5 Ἡνίκα γὰρ εἰσῆλθεν εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἐσείσθησαν εὐθύς τὰ χειροποίητα [πάντα]· ὁ ἐμβαλὼν γὰρ Ἡρώδῃ τρόμον καὶ τοῖς εἰδώλοις σεισμὸν εἰσάγει. Κόλποις μητρὸς ἐκρύπτετο καὶ ὡς Θεὸς εἰργάζετο· εἰς Αἴγυπτον ἐβάδιζε καὶ διηκόνει ἄγγελος

15.17.10 ἐξ ὕψους τῇ φυγῇ αὐτοῦ· ἀπηλαύνετο ἑκὼν ὣσπερ βρέφος πενιχρόν, καὶ ὡς πλούσιος παντὶ ἐκηρύττετο, διὸ καὶ ὁ Ἡρώδης θρηνεῖ  [ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ καθαιρεῖται ταχύ.]

15.18.1

Ὑμεῖς οὖν, ἀδελφοί, δότε συγγνώμην   τῇ ἐμῇ ῥαθυμίᾳ, καὶ ἀναστάντες   δεῦτε προσκυνήσωμεν τῷ ἐλθόντι καὶ σώσαντι γένος ἅπαν ἀνθρώπινον,βοῶντες μετὰ πόνου καρδίας τῷ δεσπότῃ

15.18.5 ἐκ τοῦ ἀνθρωποκτόνου ῥυσθῆναι ἡμᾶς καὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἀπαλλαγῆναι συντόμως   καὶ μετανοίας εὑρεῖν τὴν τρίβον, ἐγώ τε πρῶτον ὁ λέγων ταῦτα· πολλὰ γὰρ ἐπλημμέλησα ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ μου, καὶ τὸν Θεὸν παρώξυνα τοῖς ἀκαθάρτοις ἔργοις μου·

15.18.10καὶ διὰ τοῦτο δυσωπῶ ὅπως στῆτε σύν ἐμοί, καὶ βοήσωμεν θερμῶς· "Ταῖς πρεσβείαις, ὁ Θεὸς, τῆς ἀχράντου σου μητρός, καὶ τῶν ἁγίων βρεφῶν, μή με χωρίσῃς τῆς βασιλείας σου, Χριστέ.»