Скрыть
16:1
16:3
16:4
16:5
16:6
16:8
16:9
16:10
16:11
16:13
16:14
16:15
16:18
16:19
16:20
16:21
Церковнослав. (рус. дореф.)
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́:
слы́шахъ сицева́я мно́га, утѣ́шителiе зо́лъ вси́.
Что́ бо? еда́ чи́нъ е́сть во словесѣ́хъ вѣ́тра? или́ ку́ю ти́ па́кость сотвори́тъ, я́ко от­вѣща́еши?
И а́зъ я́коже вы́ воз­глаго́лю: а́ще бы душа́ ва́ша подлежа́ла вмѣ́сто мо­ея́, тогда́ наскочи́лъ бы́хъ на вы́ словесы́, покива́ю же на вы́ главо́ю мо­е́ю.
Бу́ди же крѣ́пость во устѣ́хъ мо­и́хъ, движе́нiя же усте́нъ не пощажу́.
А́ще бо воз­глаго́лю, не воз­болю́ ли я́звою? а́ще же и умолчу́, чи́мъ ме́нше уя́звенъ бу́ду?
Ны́нѣ же пре­утружде́на мя́ сотвори́, бу́я, согни́в­ша, и я́тъ мя́.
Въ послу́ше­с­т­во бы́хъ, и воста́ во мнѣ́ лжа́ моя́, проти́вно лицу́ мо­ему́ от­вѣща́.
Гнѣ́венъ бы́въ низложи́ мя, воз­скрежета́ зубы́ на мя́, стрѣ́лы разбо́йниковъ его́ нападо́ша на мя́.
Острото́ю оче́съ наскака́, мече́мъ порази́ мя въ колѣ́на: вку́пѣ же потеко́ша на мя́:
предаде́ бо мя́ Госпо́дь въ ру́ки непра́ведныхъ, нечести́вымъ же пове́рже мя́.
Ми́р­ст­ву­ю­ща разсы́па мя́, взя́въ мя́ за власы́ оборва́, поста́ви мя́ а́ки при­­мѣ́ту.
Обыдо́ша мя́ ко́пiями боду́ще во исте́сы моя́, не щадя́ще: излiя́ша на зе́млю же́лчь мою́,
низложи́ша мя́ тру́пъ на тру́пъ, теко́ша ко мнѣ́ могу́щiи,
вре́тище соши́ша на ко́жу мою́, и мо́щь моя́ на земли́ угасе́.
Чре́во мое́ сгорѣ́ от­ пла́ча, на вѣ́ждахъ же мо­и́хъ стѣ́нь сме́ртная,
непра́ведно же ни еди́но бѣ́ въ руку́ мое́ю: моли́тва же моя́ чиста́.
Земле́, да не покры́еши надъ кро́вiю пло́ти мо­ея́, ниже́ да бу́детъ мѣ́сто во́плю мо­ему́.
И ны́нѣ се́, на небесѣ́хъ по́слухъ мо́й, свидѣ́тель же ми́ во вы́шнихъ.
Да прiи́детъ моя́ мольба́ ко Го́споду, предъ ни́мже да ка́плетъ о́ко мое́.
Бу́ди же обличе́нiе му́жу предъ Го́сподемъ, и сы́ну человѣ́ческому ко бли́жнему его́.
Лѣ́та же изочте́ная прiидо́ша, и путе́мъ, и́мже не воз­вращу́ся, пойду́.
Греческий [Greek (NT Byz)]
В этом переводе выбранная книга отсутствует
Еврейский
וַיַּעַן אִיּוֹב, וַיֹּאמַר׃
שָׁמַעְתִּי כְאֵלֶּה רַבּוֹת; מְנַחֲמֵי עָמָל כֻּלְּכֶם׃
הֲקֵץ לְדִבְרֵי־רוּחַ; אוֹ מַה־יַּמְרִיצְךָ, כִּי תַעֲנֶה׃
גַּם אָנֹכִי כָּכֶם אֲדַבֵּרָה לוּ־יֵשׁ נַפְשְׁכֶם תַּחַת נַפְשִׁי, אַחְבִּירָה עֲלֵיכֶם בְּמִלִּים; וְאָנִיעָה עֲלֵיכֶם, בְּמוֹ רֹאשִׁי׃
אֲאַמִּצְכֶם בְּמוֹ־פִי; וְנִיד שְׂפָתַי יַחְשֹׂךְ׃
אִם־אֲדַבְּרָה לֹא־יֵחָשֵׂךְ כְּאֵבִי; וְאַחְדְּלָה, מַה־מִנִּי יַהֲלֹךְ׃
אַךְ־עַתָּה הֶלְאָנִי; הֲשִׁמּוֹתָ, כָּל־עֲדָתִי׃
וַתִּקְמְטֵנִי לְעֵד הָיָה; וַיָּקָם בִּי כַחֲשִׁי, בְּפָנַי יַעֲנֶה׃
אַפּוֹ טָרַף וַיִּשְׂטְמֵנִי, חָרַק עָלַי בְּשִׁנָּיו; צָרִי יִלְטוֹשׁ עֵינָיו לִי׃
פָּעֲרוּ עָלַי בְּפִיהֶם, בְּחֶרְפָּה הִכּוּ לְחָיָי; יַחַד, עָלַי יִתְמַלָּאוּן׃
יַסְגִּירֵנִי אֵל אֶל עֲוִיל; וְעַל־יְדֵי רְשָׁעִים יִרְטֵנִי׃
שָׁלֵו הָיִיתִי וַיְפַרְפְּרֵנִי, וְאָחַז בְּעָרְפִּי וַיְפַצְפְּצֵנִי; וַיְקִימֵנִי לוֹ, לְמַטָּרָה׃
יָסֹבּוּ עָלַי רַבָּיו, יְפַלַּח כִּלְיוֹתַי וְלֹא יַחְמוֹל; יִשְׁפֹּךְ לָאָרֶץ, מְרֵרָתִי׃
יִפְרְצֵנִי פֶרֶץ עַל־פְּנֵי־פָרֶץ; יָרֻץ עָלַי כְּגִבּוֹר׃
שַׂק תָּפַרְתִּי עֲלֵי גִלְדִּי; וְעֹלַלְתִּי בֶעָפָר קַרְנִי׃
פָּנַי חֳמַרְמְרָה (חֳמַרְמְרוּ) מִנִּי־בֶכִי; וְעַל עַפְעַפַּי צַלְמָוֶת׃
עַל לֹא־חָמָס בְּכַפָּי; וּתְפִלָּתִי זַכָּה׃
אֶרֶץ אַל־תְּכַסִּי דָמִי; וְאַל־יְהִי מָקוֹם, לְזַעֲקָתִי׃
גַּם־עַתָּה הִנֵּה־בַשָּׁמַיִם עֵדִי; וְשָׂהֲדִי, בַּמְּרוֹמִים׃
מְלִיצַי רֵעָי; אֶל־אֱלוֹהַ, דָּלְפָה עֵינִי׃
וְיוֹכַח לְגֶבֶר עִם־אֱלוֹהַּ; וּבֶן־אָדָם לְרֵעֵהוּ׃
כִּי־שְׁנוֹת מִסְפָּר יֶאֱתָיוּ; וְאֹרַח לֹא־אָשׁוּב אֶהֱלֹךְ׃
Ва Айюб ҷавоб гардонда, гуфт:
«Чунин чизҳоро аз ҳад зиёд шунидаам; ҳамаатон тасаллидиҳандагони ғамовар ҳастед.
Оё суханони пуч хотима хоҳад ёфт? Ва чист, ки туро ба ҷавоб гардондан водор менамояд?
Ман низ мисли шумо сухан мерондам, агар ҷони шумо ба ҷои ҷони ман мебуд; барои шумо суханон иншо мекардам, ва сари худро ба шумо меҷунбондам;
Бо даҳони худ шуморо далер менамудам, ва тасаллии лабҳоям дарди шуморо сабук мекард.
Агар сухан ронам, дардам сабук намешавад, ва агар хомӯш монам, чӣ дарде аз ман дур мешавад?
Аммо акнун Ӯ маро бетоқат кардааст. Тамоми хонадони маро Ту нобуд намудаӣ,
Ва ҷисми маро пурчин кардаӣ, ки ин бар зидди ман шоҳид шудааст; ва лоғарии ман бар ман бархоста, дар пеши ман гувоҳӣ медиҳад.
Ғазаби Ӯ маро медарад ва бо ман душманӣ дорад; дандонҳои Худро бар ман ғиҷиррос мезанонад. Душманам чашмонашро ба ман ало мекунад.
Мардон даҳони худро бар ман воз кардаанд, бо суханони нангин рухсорҳоямро мезананд; бар қасди ман забон як кардаанд.
Худо маро ба ноинсофон таслим намудааст, ва ба дасти бадкорон маро супурдааст.
Ором будам, ва Ӯ маро пора-пора кардааст, ва аз гарданам дошта, маро шикастааст, ва маро барои Худ нишона ҳадаф қарор додааст.
Камонандозони Ӯ маро иҳота кардаанд. Гурдаҳоямро реш мекунанд, ва раҳми Ӯ намеояд; заҳраи маро бар замин мерезад;
Дар ман рахна бар рахна мекушояд, мисли баҳодуре бар ман тохт меоварад.
Бар пӯсти худ палос дӯхтаам, ва шохи худро дар хок гузоштаам.
Рӯи ман аз гиря суп-сурх шудааст, ва бар мижгони ман сояи марг аст,
Гарчанде ки ҳеҷ ситаме дар дасти ман нест, ва дуои ман покиза аст.
Эй замин! Хуни маро рӯпӯш накун, ва бигзор дар қаъри умқи ту барои фиғони ман ҷое набошад.
Инак, алҳол низ Гувоҳи ман дар осмон аст, ва Шоҳиди ман дар афроз боло!
Маро масхара мекунед, эй дӯстонам! Чашми ман сӯи Худо ашк мерезад,
То ки Ӯ байни мард ва Худо доварӣ намояд, чунон ки байни одамизод ва ёри вай аст.
Зеро ки солҳои андак ба охир мерасад, ва ман ба роҳи бебозгашт хоҳам рафт.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible