Скрыть
23:3
23:4
23:5
23:7
23:8
23:10
23:11
23:12
23:13
23:15
23:16
23:18
23:20
23:21
23:22
23:23
23:26
23:27
23:28
23:29
Церковнославянский (рус)
И воз­вѣсти́ша дави́ду, глаго́люще: се́, иноплеме́н­ницы облего́ша кеи́ль, и расхища́ютъ и попира́ютъ плоды́.
И вопроси́ дави́дъ Го́спода, глаго́ля: а́ще пойду́ и избiю́ иноплеме́н­ники сiя́? И рече́ Госпо́дь: иди́, и побѣди́ши иноплеме́н­ники сiя́, и спасе́ши кеи́ль.
И рѣ́ша му́жiе дави́довы къ нему́: се́, мы́ здѣ́ во Иуде́и бо­и́мся, и ка́ко бу́детъ, а́ще и́демъ въ кеи́ль, въ плѣ́нъ иноплеме́н­никовъ вни́демъ?
И при­­ложи́ еще́ дави́дъ вопроси́ти Го́спода. И от­вѣща́ ему́ Госпо́дь и рече́ ему́: воста́ни и сни́ди въ кеи́ль, я́ко а́зъ предаю́ иноплеме́н­ники въ ру́цѣ тво­и́.
И и́де дави́дъ и му́жiе его́ съ ни́мъ въ кеи́ль, и бра́шася со иноплеме́н­ники: и бѣжа́ша [иноплеме́н­ницы] от­ лица́ его́, и взя́ скоты́ и́хъ, и порази́ и́хъ я́звою вели́кою, и спасе́ дави́дъ живу́щыя въ кеи́лѣ.
И бы́сть егда́ бѣжа́ Авiа́ѳаръ сы́нъ Авимеле́ховъ къ дави́ду, и то́й съ дави́домъ въ кеи́ль сни́де, имы́й Ефу́дъ въ руцѣ́ сво­е́й.
И воз­вѣсти́ся Сау́лу, я́ко прiи́де дави́дъ въ кеи́ль. И рече́ Сау́лъ: предаде́ его́ Бо́гъ въ ру́цѣ мо­и́, я́ко заключи́ся в­ше́дъ въ гра́дъ [иму́щь] врата́ и вереи́.
И заповѣ́да Сау́лъ всѣ́мъ лю́демъ на бра́нь сни́ти въ кеи́ль, я́ти дави́да и му́жы его́.
И увѣ́дѣ дави́дъ, я́ко не премолка́етъ зло́бы о не́мъ Сау́лъ, и рече́ дави́дъ ко Авiа́ѳару жерцу́: при­­неси́ Ефу́дъ Госпо́день.
И рече́ дави́дъ: Го́споди Бо́же Изра́илевъ, слы́шавъ услы́ша ра́бъ тво́й, я́ко и́щетъ Сау́лъ прiити́ на кеи́ль растли́ти гра́дъ мене́ ра́ди:
а́ще заключи́т­ся? и ны́нѣ а́ще сни́детъ Сау́лъ, я́коже слы́ша ра́бъ тво́й? Го́споди Бо́же Изра́илевъ, воз­вѣсти́ рабу́ тво­ему́. И рече́ Госпо́дь: заключи́т­ся.
И рече́ дави́дъ: а́ще предадя́тъ мя́ и́же въ кеи́лѣ, и му́жы моя́ въ ру́ки Сау́ли? И рече́ Госпо́дь: предадя́тъ.
И воста́ дави́дъ и му́жiе его́ съ ни́мъ, я́ко четы́реста, и изыдо́ша изъ кеи́лы, и идо́ша, а́може хотя́ху. И воз­вѣсти́ша Сау́лу, я́ко угонзе́ дави́дъ изъ кеи́лы: и оста́ви ити́.
И сѣ́де дави́дъ въ Масере́мѣ въ пусты́ни во узи́нахъ, и сѣдя́ше въ пусты́ни на горѣ́ зи́фъ, въ земли́ зно́йнѣ: и иска́­ше его́ Сау́лъ во вся́ дни́, и не предаде́ его́ Бо́гъ въ ру́цѣ его́.
И ви́дѣ дави́дъ, я́ко исхо́дитъ Сау́лъ иска́ти его́: и дави́дъ бя́ше на горѣ́ зно́йнѣ, въ дубра́вѣ зи́фъ.
И воста́ Ионаѳа́нъ сы́нъ Сау́ловъ и и́де къ дави́ду въ дубра́ву, и утверди́ ру́цѣ его́ во Го́сподѣ,
и рече́ къ нему́: не бо́йся, я́ко не и́мать обрѣсти́ тебе́ рука́ отца́ мо­его́ Сау́ла, и ты́ и́маши ца́р­ст­вовати во Изра́или, и а́зъ бу́ду по тебѣ́ другі́й, и Сау́лъ оте́цъ мо́й увѣ́да та́ко.
И положи́ста о́ба завѣ́тъ предъ Го́сподемъ: и сѣдя́ше дави́дъ въ дубра́вѣ, а Ионаѳа́нъ отъи́де въ до́мъ сво́й.
И изыдо́ша зифе́е от­ зно́йныя земли́ къ Сау́лу на хо́лмъ, глаго́люще: не се́ ли дави́дъ скры́ся у на́съ въ месса́рѣ во узи́нахъ въ дубра́вѣ на холмѣ́ ехела́тстѣ, и́же одесну́ю Иесемо́на?
и ны́нѣ все́ е́же по души́ царе́вѣ ко исхожде́нiю, да сни́детъ [у́бо] къ на́мъ: заключи́ша бо его́ въ ру́ки царе́вы.
И рече́ и́мъ Сау́лъ: благослове́ни вы́ Го́сподеви, я́ко поболѣ́сте о мнѣ́:
иди́те ны́нѣ, и угото́вите еще́, и позна́йте мѣ́сто его́, идѣ́же бу́детъ нога́ его́ вско́рѣ, та́мо идѣ́же рѣ́сте, да не ка́ко прехи́тритъ:
и ви́дите и уразумѣ́йте о всѣ́хъ мѣ́стѣхъ, идѣ́же то́й кры́ет­ся, и воз­врати́теся ко мнѣ́ на гото́во, и иду́ съ ва́ми: и бу́детъ, а́ще е́сть на земли́, изыска́ти и́мамъ его́ во всѣ́хъ ты́сящахъ Иу́диныхъ.
И воста́ша зифе́е, и идо́ша предъ Сау́ломъ: дави́дъ же и му́жiе его́ бя́ху въ пусты́ни мао́нъ къ за́паду одесну́ю Иесемо́на.
И и́де Сау́лъ и му́жiе его́ иска́ти дави́да. И воз­вѣсти́ша дави́ду, и сни́де ко ка́меню и́же въ пусты́ни мао́нъ. И услы́ша Сау́лъ, и погна́ вслѣ́дъ дави́да въ пусты́ню мао́нъ.
И идя́ше Сау́лъ и му́жiе его́ от­ страны́ горы́ от­сю́ду, дави́дъ же бѣ́ и му́жiе его́ от­ страны́ горы́ от­ону́ду: и бѣ́ дави́дъ укрыва́яся ити́ от­ лица́ Сау́ля, а Сау́лъ и му́жiе его́ ополчи́шася на дави́да и на му́жы его́ я́ти и́хъ.
И прiи́де вѣ́ст­никъ къ Сау́лу глаго́ля: потщи́ся и иди́, я́ко нападо́ша иноплеме́н­ницы на зе́млю твою́.
И воз­врати́ся Сау́лъ не гна́ти вслѣ́дъ дави́да, и и́де проти́ву иноплеме́н­никомъ: сего́ ра́ди нарече́ся мѣ́сто о́но ка́мень раздѣле́н­ный.
On vint dire à David: Voici, les Philistins ont attaqué Keïla, et ils pillent les aires.
David consulta l'Éternel, en disant: Irai-je, et battrai-je ces Philistins? Et l'Éternel lui répondit: Va, tu battras les Philistins, et tu délivreras Keïla.
Mais les gens de David lui dirent: Voici, nous ne sommes pas sans crainte ici même en Juda; que sera-ce si nous allons à Keïla contre les troupes des Philistins?
David consulta encore l'Éternel. Et l'Éternel lui répondit: Lève-toi, descends à Keïla, car je livre les Philistins entre tes mains.
David alla donc avec ses gens à Keïla, et il se battit contre les Philistins; il emmena leur bétail, et leur fit éprouver une grande défaite. Ainsi David délivra les habitants de Keïla.
Lorsque Abiathar, fils d'Achimélec, s'enfuit vers David à Keïla, il descendit ayant en main l'éphod.
Saül fut informé de l'arrivée de David à Keïla, et il dit: Dieu le livre entre mes mains, car il est venu s'enfermer dans une ville qui a des portes et des barres.
Et Saül convoqua tout le peuple à la guerre, afin de descendre à Keïla et d'assiéger David et ses gens.
David, ayant eu connaissance du mauvais dessein que Saül projetait contre lui, dit au sacrificateur Abiathar: Apporte l'éphod!
Et David dit: Éternel, Dieu d'Israël, ton serviteur apprend que Saül veut venir à Keïla pour détruire la ville à cause de moi.
Les habitants de Keïla me livreront-ils entre ses mains? Saül descendra-t-il, comme ton serviteur l'a appris? Éternel, Dieu d'Israël, daigne le révéler à ton serviteur! Et l'Éternel répondit: Il descendra.
David dit encore: Les habitants de Keïla me livreront-ils, moi et mes gens, entre les mains de Saül? Et l'Éternel répondit: Ils te livreront.
Alors David se leva avec ses gens au nombre d'environ six cents hommes; ils sortirent de Keïla, et s'en allèrent où ils purent. Saül, informé que David s'était sauvé de Keïla, suspendit sa marche.
David demeura au désert, dans des lieux forts, et il resta sur la montagne du désert de Ziph. Saül le cherchait toujours, mais Dieu ne le livra pas entre ses mains.
David, voyant Saül en marche pour attenter à sa vie, se tint au désert de Ziph, dans la forêt.
Ce fut alors que Jonathan, fils de Saül, se leva et alla vers David dans la forêt. Il fortifia sa confiance en Dieu,
et lui dit: Ne crains rien, car la main de Saül, mon père, ne t'atteindra pas. Tu régneras sur Israël, et moi je serai au second rang près de toi; Saül, mon père, le sait bien aussi.
Ils firent tous deux alliance devant l'Éternel; et David resta dans la forêt, et Jonathan s'en alla chez lui.
Les Ziphiens montèrent auprès de Saül à Guibea, et dirent: David n'est-il pas caché parmi nous dans des lieux forts, dans la forêt, sur la colline de Hakila, qui est au midi du désert?
Descends donc, ô roi, puisque c'est là tout le désir de ton âme; et à nous de le livrer entre les mains du roi.
Saül dit: Que l'Éternel vous bénisse de ce que vous avez pitié de moi!
Allez, je vous prie, prenez encore des informations pour savoir et découvrir dans quel lieu il a dirigé ses pas et qui l'y a vu, car il est, m'a-t-on dit, fort rusé.
Examinez et reconnaissez tous les lieux où il se cache, puis revenez vers moi avec quelque chose de certain, et je partirai avec vous. S'il est dans le pays, je le chercherai parmi tous les milliers de Juda.
Ils se levèrent donc et allèrent à Ziph avant Saül. David et ses gens étaient au désert de Maon, dans la plaine au midi du désert.
Saül partit avec ses gens à la recherche de David. Et l'on en informa David, qui descendit le rocher et resta dans le désert de Maon. Saül, l'ayant appris, poursuivit David au désert de Maon.
Saül marchait d'un côté de la montagne, et David avec ses gens de l'autre côté de la montagne. David fuyait précipitamment pour échapper à Saül. Mais déjà Saül et ses gens entouraient David et les siens pour s'emparer d'eux,
lorsqu'un messager vint dire à Saül: Hâte-toi de venir, car les Philistins ont fait invasion dans le pays.
Saül cessa de poursuivre David, et il s'en retourna pour aller à la rencontre des Philistins. C'est pourquoi l'on appela ce lieu Séla Hammachlekoth.
De là David monta vers les lieux forts d'En Guédi, où il demeura.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible