And now I plead with you, lady, not as though I wrote a new commandment to you, but that which we have had from the beginning: that we love one another.

This is love, that we walk according to His commandments. This is the commandment, that as you have heard from the beginning, you should walk in it.

For many deceivers have gone out into the world who do not confess Jesus Christ as coming in the flesh. This is a deceiver and an antichrist.

Look to yourselves, that we do not lose those things we worked for, but that we may receive a full reward.

Whoever transgresses and does not abide in the doctrine of Christ does not have God. He who abides in the doctrine of Christ has both the Father and the Son.

If anyone comes to you and does not bring this doctrine, do not receive him into your house nor greet him;

for he who greets him shares in his evil deeds.

Having many things to write to you, I did not wish to do so with paper and ink; but I hope to come to you and speak face to face, that our joy may be full.

The children of your elect sister greet you. Amen.

Церковнослав. (рус. дореф.)

[Зач. 75.] Ста́рецъ избра́ннѣй госпожѣ́ и ча́домъ ея́, и́хже а́зъ люблю́ вои́стинну, и не а́зъ то́чiю, но и вси́ разумѣ́вшiи и́стину,

за и́стину пребыва́ющую въ на́съ, и съ на́ми бу́детъ во вѣ́ки:

да бу́детъ съ ва́ми благода́ть, ми́лость, ми́ръ от Бо́га Отца́, и от Го́спода Иису́са Христа́, Сы́на О́тча, во и́стинѣ и любви́.

Возра́довахся зѣло́, я́ко обрѣто́хъ от ча́дъ твои́хъ ходя́щихъ во и́стинѣ, я́коже за́повѣдь прiя́хомъ от Отца́.

И ны́нѣ молю́ тя, госпоже́, не я́ко за́повѣдь пишу́ тебѣ́ но́ву, но ю́же и́мамы испе́рва, да лю́бимъ дру́гъ дру́га.

И сiя́ е́сть любы́, да хо́димъ по за́повѣдемъ Его́. Сiя́ е́сть за́повѣдь, я́коже слы́шасте испе́рва, да въ не́й хо́дите:

зане́ мно́зи лестцы́ внидо́ша въ мíръ, не исповѣ́дающе Иису́са Христа́ прише́дша во пло́ти, се́й е́сть льсте́цъ и анти́христъ.

Блюди́те себе́, да не погубите́ я́же дѣ́ласте до́брая, но да мзду́ соверше́нну воспрiи́мете.

Вся́къ преступа́яй и не пребыва́яй во уче́нiи Христо́вѣ Бо́га не и́мать: пребыва́яй же во уче́нiи Христо́вѣ, се́й и Отца́ и Сы́на и́мать.

А́ще кто́ прихо́дитъ къ ва́мъ, и сего́ уче́нiя не прино́ситъ, не прiе́млите его́ въ до́мъ, и ра́доватися ему́ не глаго́лите:

глаго́ляй бо ему́ ра́доватися, сообща́ется дѣло́мъ его́ злы́мъ.

Мно́га имѣ́хъ писа́ти ва́мъ, и не восхотѣ́хъ Хартiе́ю и черни́ломъ, но надѣ́юся прiити́ къ ва́мъ и усты́ ко усто́мъ глаго́лати, да ра́дость ва́ша бу́детъ испо́лнена.

Цѣлу́ютъ тя́ ча́да сестры́ твоея́ избра́нныя. Ами́нь.

Коне́цъ собо́рному посла́нiю Иоа́ннову второ́му: и́мать въ себѣ́ главу́ 1 и зача́ло церко́вное 1.

Греческий [Greek (NT Byz)]

ὁ πρεσβύτερος ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ καὶ οὐκ ἐγὼ μόνος ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν

διὰ τὴν ἀλήθειαν τὴν μένουσαν ἐν ἡμῖν καὶ μεθ᾿ ἡμῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα

ἔσται μεθ᾿ ἡμῶν χάρις ἔλεος εἰρήνη παρὰ θεοῦ πατρός καὶ παρὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ τοῦ πατρός ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἀγάπῃ

ἐχάρην λίαν ὅτι εὕρηκα ἐκ τῶν τέκνων σου περιπατοῦντας ἐν ἀληθείᾳ καθὼς ἐντολὴν ἐλάβομεν παρὰ τοῦ πατρός

καὶ νῦν ἐρωτῶ σε κυρία οὐχ ὡς ἐντολὴν καινὴν γράφων σοι ἀλλὰ ἣν εἴχομεν ἀπ᾿ ἀρχῆς ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους

καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγάπη ἵνα περιπατῶμεν κατὰ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ αὕτη ἡ ἐντολή ἐστιν καθὼς ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς ἵνα ἐν αὐτῇ περιπατῆτε

ὅτι πολλοὶ πλάνοι ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος

βλέπετε ἑαυτούς ἵνα μὴ ἀπολέσητε ἃ εἰργασάμεθα ἀλλὰ μισθὸν πλήρη ἀπολάβητε

πᾶς ὁ προάγων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ θεὸν οὐκ ἔχει ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει

εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε

ὁ λέγων γὰρ αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς

πολλὰ ἔχων ὑμῖν γράφειν οὐκ ἐβουλήθην διὰ χάρτου καὶ μέλανος ἀλλὰ ἐλπίζω γενέσθαι πρὸς ὑμᾶς καὶ στόμα πρὸς στόμα λαλῆσαι ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν πεπληρωμένη ᾖ

ἀσπάζεταί σε τὰ τέκνα τῆς ἀδελφῆς σου τῆς ἐκλεκτῆς

Таджикский

Языки

Пир ба хотуни баргузида ва фарзандони вай, ки ман онҳоро дар ростӣ дўст медорам, ва на танҳо ман, балки низ ҳамаи онҳое ки ростиро дарк кардаанд,

Ба хотири ростие ки дар мо сокин аст ва то абад бо мо хоҳад буд:

Файз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Худои Падар ва Исои Масеҳи Худованд, ки Писари Падар аст, дар рости ва муҳаббат бо шумо бод.

Ман бағоят хурсанд шудам, ки аз байни фарзандонат касонеро ёфтам, ки дар ростӣ рафтор мекунанд, ба ҳасби ҳукме ки мо аз Падар пазируфтаем.

Ва акнун аз ту, эй хотун, хоҳишмандам: на ҳамчун ҳукми тозае ба ту менависам, балки ҳамонро, ки мо аз ибтидо доштем, ки ба якдигар муҳаббат дошта бошем.

Ва муҳаббат аз он иборат аст, ки мо бар тибқи аҳкоми Ў рафтор кунем. Ин ҳамон ҳукмест, ки шумо аз ибтидо шунидаед, то ки бар тибқИ он рафтор кунед.

Зеро бисьёр фиребгарон дар дуньё пайдо шудаанд, ки Исои Масеҳи ба ҳасби ҷисм омадаро эътироф намекунанд: чунин шахс фиребгар ва зиддимасеҳ аст.

Аз худ бохабар бошед, ки мабодо он чиро, ки мо барояш меҳнат кардаем, барбод диҳед, балки мукофоти комил бигиред.

Ҳар кӣ аз таълимоти Масеҳ дур мешавад ва дар он сокин нест, Худо надорад; касе ки дар таълимоти Масеҳ сокин аст, ҳам Падарро дорад ва ҳам Писарро.

Касе ки назди шумо меояд ва ин таълимотро намеоварад, варо ба хонаи худ қабул накунед ва ба вай салом надиҳед;

Зеро касе ки ба вай салом диҳад, ба аъмоли шариронаи вай шарик мешавад.

Чизи бисьёре дорам, ки ба шумо бинависам, аммо намехоҳам ба коғаз бо сиёҳӣ бинависам, балки умедворам, ки назди шумо биёям ва даҳонакӣ бигўям, то ки хурсандии мо комил бошад.

Фарзандони хоҳари баргузидаи ту ба ту салом мерасонанд. Омин.