и лю́демъ заповѣ́ждь, глаго́ля: вы́ пройди́те сквозѣ́ предѣ́лы бра́тiи ва́шея, сыно́въ Иса́вовыхъ, живу́щихъ въ Сии́рѣ, и убоя́тся ва́съ и ужа́снутся зѣло́:

не сотвори́те съ ни́ми ра́ти: не да́хъ бо ва́мъ от земли́ и́хъ ниже́ стопы́ ноги́, я́ко во жре́бiй да́хъ сыно́мъ Иса́вовымъ го́ру Сии́ръ:

сребро́мъ пи́щу купи́те себѣ́ у ни́хъ и яди́те, и во́ду въ мѣ́ру возми́те от ни́хъ на цѣнѣ́ и пі́йте:

и́бо Госпо́дь Бо́гъ тво́й благослови́ тебе́ во вся́комъ дѣ́лѣ руку́ твое́ю: разумѣ́й, ка́ко проше́лъ еси́ пусты́ню вели́кую и стра́шную сiю́: се́, четы́редесять лѣ́тъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й съ тобо́ю, и не востре́бовалъ еси́ словесе́.

И мину́хомъ бра́тiю свою́ сы́ны Иса́вли, живу́щыя въ Сии́рѣ, у пути́ Ара́вскаго от Ело́на и от Гесiо́нъ-Гаве́ра, и возврати́вшеся преидо́хомъ пу́ть въ пусты́ню Моа́влю.

И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: не совражду́йтеся Моави́томъ и не сотвори́те съ ни́ми ра́ти: не да́хъ бо ва́мъ от земли́ и́хъ во жре́бiй, сыно́мъ бо Ло́товымъ да́хъ Арои́ръ наслѣ́дити.

Омми́ны пре́жде сѣдя́ху на не́й, наро́дъ вели́къ и мно́гъ и крѣ́покъ я́коже Енаки́ми:

Рафаи́ны глаго́лются и сі́и, я́коже и Енаки́ми: и Моави́ти прозыва́ютъ я́ Омми́ны.

И въ Сии́рѣ сѣдя́ше Хорре́й пре́жде, но сы́нове Иса́вовы потреби́ша я́ и искорени́ша я́ от лица́ своего́: и всели́шася вмѣ́сто и́хъ, и́мже о́бразомъ сотвори́ Изра́иль земли́ наслѣ́дiя своего́, ю́же даде́ Госпо́дь и́мъ.

Ны́нѣ у́бо вы́ воста́ните и воздви́гнитеся, и пройди́те де́брь Заре́тову.

И дни́, въ ня́же отидо́хомъ от Ка́дисъ-Варни́ до́ндеже преидо́хомъ де́брь Заре́тову, три́десять и о́смь лѣ́тъ, до́ндеже паде́ ве́сь ро́дъ муже́й вои́нскихъ от полка́, я́коже кля́тся и́мъ Госпо́дь Бо́гъ.

И рука́ Бо́жiя бя́ше на ни́хъ, погуби́ти я́ от полка́, до́ндеже падо́ша.

И бы́сть внегда́ падо́ша вси́ му́жи во́инстiи умира́юще от среды́ люді́й,

и рече́ Госпо́дь ко мнѣ́, глаго́ля:

ты́ пре́йдеши дне́сь предѣ́лы Моа́влими Арои́ръ:

и прише́дше бли́зъ сыно́въ Амма́нихъ, не совражду́йтеся и́мъ и не сотвори́те съ ни́ми ра́ти: не да́мъ бо тебѣ́ от земли́ сыно́въ Амма́нихъ во жре́бiй, я́ко сыно́мъ Ло́товымъ да́хъ ю́ во жре́бiй.

Земля́ Рафаи́нска возъимену́ются: Рафаи́ни бо на не́й пре́жде живя́ху: Аммани́тяне же прозыва́ютъ и́хъ Зомми́нъ:

язы́къ вели́къ и мно́гъ и крѣ́покъ, я́коже и Енаки́ми: и погуби́ я́ Госпо́дь от лица́ и́хъ, и прiя́ша наслѣ́дiе и всели́шася вмѣ́сто и́хъ да́же до сего́ дне́:

я́коже сотвори́ша сыно́мъ Иса́вовымъ живу́щымъ въ Сии́рѣ, и́мже о́бразомъ потреби́ша Хорре́а от лица́ своего́ и наслѣ́диша и́хъ, и всели́шася вмѣ́сто и́хъ да́же до сего́ дне́:

и Еве́е живу́щiи во Асиро́ѳѣ да́же до Га́зы, и Каппадо́ки изше́дшiи изъ Каппадокі́и потреби́ша я́, и всели́шася вмѣ́сто и́хъ.

Ны́нѣ у́бо воста́ните и воздви́гнитеся, и прейди́те вы́ де́брь Арно́ню: се́, преда́хъ въ ру́цѣ твои́ Сио́на царя́ Есево́ня Аморре́йска и зе́млю его́: начни́ наслѣ́довати, сотвори́ съ ни́мъ ра́ть дне́шнiй де́нь:

начина́й дая́ти тре́петъ тво́й и стра́хъ тво́й предъ лице́мъ всѣ́хъ язы́ковъ су́щихъ подъ небесе́мъ, и́же слы́шавше и́мя твое́ возмяту́тся, и болѣ́знь прiи́мутъ от лица́ твоего́.

И посла́хъ послы́ от пусты́ни Кедамо́ѳъ къ Сио́ну царю́ Есево́ню словесы́ ми́рными, глаго́ля:

да пройду́ сквозѣ́ зе́млю твою́: по пути́ пройду́, не совращу́ся ни на де́сно, ни на лѣ́во:

пи́щу на цѣнѣ́ да́си ми́, и я́мъ: и во́ду на цѣнѣ́ да́си ми́, и пiю́: то́чiю нога́ма мои́ма да прейду́:

я́коже сотвори́ша ми́ сы́нове Иса́вли живу́щiи въ Сии́рѣ и Моави́ти живу́щiи во Арои́рѣ, до́ндеже прейду́ Иорда́нъ на зе́млю, ю́же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ дае́тъ на́мъ.

И не восхотѣ́ Сио́нъ ца́рь Есево́нь, да про́йдемъ сквозѣ́ его́, я́ко ожесточи́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ ду́хъ его́ и укрѣпи́ се́рдце его́, да преда́стся въ ру́цѣ твои́ я́коже во дне́шнiй де́нь.

И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: се́, нача́хъ предая́ти предъ лице́мъ твои́мъ Сио́на царя́ Есево́ня Аморре́йска и зе́млю его́, и начина́й наслѣ́дити зе́млю его́.

И изы́де Сио́нъ ца́рь Есево́нь проти́ву на́мъ са́мъ и вси́ лю́дiе его́ на бра́нь во Иа́ссу:

и предаде́ его́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ предъ лице́мъ на́шимъ въ ру́цѣ на́ши: и уби́хомъ его́, и сы́ны его́ и вся́ лю́ди его́:

и одержа́хомъ вся́ гра́ды его́ во о́но вре́мя, и разори́хомъ вся́къ гра́дъ, ктому́ и жены́ и́хъ и дѣ́ти и́хъ не оста́вихомъ жи́вы:

то́кмо ско́тъ плѣни́хомъ себѣ́, и коры́сти градо́въ взя́хомъ.

Изъ Арои́ра, и́же е́сть при у́стiи водоте́чи Арно́ни, и гра́дъ и́же е́сть въ де́бри, и да́же до горы́ Галаа́довы, не бы́сть гра́дъ уцѣлѣ́вый от на́съ: вся́ предаде́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ въ ру́цѣ на́ши:

то́кмо въ земли́ сыно́въ Амма́нихъ не приступа́хомъ ко всѣ́мъ прилежа́щымъ къ водоте́чи Иаво́ковѣ и ко градо́мъ и́же въ гора́хъ, я́коже повелѣ́ на́мъ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ.

Испанский Reina-Valera 1995

Языки

»Luego volvimos y salimos al desierto, camino del Mar Rojo, como Jehová me había dicho, y durante mucho tiempo estuvimos rodeando los montes de Seir.

Entonces Jehová me dijo:

“Bastante habéis rodeado este monte: volveos al norte.

Dile al pueblo: Cuando paséis por el territorio de vuestros hermanos, los hijos de Esaú, que habitan en Seir, ellos tendrán miedo de vosotros; pero vosotros tened mucho cuidado.

No os metáis con ellos, pues no os daré de su tierra ni aun lo que cubre la planta de un pie, porque yo he dado como heredad a Esaú los montes de Seir.

Compraréis de ellos por dinero los alimentos, y comeréis; también compraréis de ellos el agua, y beberéis.

Porque Jehová, tu Dios, te ha bendecido en todas las obras de tus manos; él sabe que andas por este gran desierto, y durante estos cuarenta años Jehová, tu Dios, ha estado contigo sin que nada te haya faltado.”

»Después nos alejamos del territorio de nuestros hermanos, los hijos de Esaú, que habitaban en Seir, por el camino del Arabá que viene de Elat y Ezión-geber; luego volvimos y tomamos el camino del desierto de Moab.

Entonces Jehová me dijo: “No molestes a Moab ni le hagas la guerra, pues no te daré posesión de su tierra, porque yo he dado a Ar como heredad a los hijos de Lot.

(Antes habitaron en ella los emitas, un pueblo grande, numeroso y alto como los hijos de Anac.

Por gigantes eran ellos tenidos también, como los hijos de Anac; pero los moabitas los llaman emitas.

También en Seir habitaron antes los horeos, los cuales fueron expulsados por los hijos de Esaú, que los arrojaron de su presencia y se establecieron en su lugar, como hizo Israel en la tierra que Jehová les dio en posesión.)

Levantaos ahora, y pasad el arroyo de Zered.” Entonces pasamos el arroyo Zered.

»Los años que anduvimos desde Cades-barnea hasta que pasamos el arroyo Zered fueron treinta y ocho; hasta que desapareció de en medio del campamento toda la generación de los hombres de guerra, como Jehová les había jurado.

También la mano de Jehová vino sobre ellos para exterminarlos, hasta hacerlos desaparecer del campamento.

»Aconteció que, después que murieron todos los hombres de guerra del pueblo,

Jehová me habló y me dijo:

“Tú pasarás hoy el territorio de Moab rumbo a Ar.

Y cuando te acerques a los hijos de Amón, no los molestes ni pelees con ellos, pues no te daré posesión de la tierra de los hijos de Amón, porque a los hijos de Lot la he dado como heredad.

(Por tierra de gigantes fue también ella tenida; habitaron en ella gigantes en otro tiempo, a los cuales los amonitas llamaban zomzomeos.

Eran un pueblo grande, numeroso y alto, como los hijos de Anac, a los cuales Jehová exterminó delante de los amonitas. Estos desalojaron a aquellos y habitaron en su lugar,

como hizo Jehová con los hijos de Esaú que habitaban en Seir, delante de los cuales exterminó a los horeos; aquellos desalojaron a estos y habitaron en su lugar hasta hoy.

Y a los aveos que habitaban en aldeas hasta Gaza, los caftoreos que salieron de Caftor los exterminaron y habitaron en su lugar).

Levantaos, salid, y pasad el arroyo Arnón. Yo he entregado en tus manos a Sehón, rey de Hesbón, el amorreo, y a su tierra. Comienza a tomar posesión de ella y entra en guerra con él.

Hoy comenzaré a poner tu temor y tu espanto sobre los pueblos debajo de todo el cielo, que al escuchar tu fama temblarán y se angustiarán delante de ti.”

»Envié mensajeros desde el desierto de Cademot a Sehón, rey de Hesbón, con estas palabras de paz:

“Pasaré por tu tierra por el camino; por el camino iré, sin apartarme a la derecha ni a la izquierda.

La comida me la venderás por dinero, y comeré; el agua también me la darás por dinero, y beberé; solamente pasaré a pie,

como me han dejado hacer los hijos de Esaú que habitaban en Seir, y los moabitas que habitaban en Ar, hasta que cruce el Jordán y llegue a la tierra que nos da Jehová, nuestro Dios.”

»Pero Sehón, rey de Hesbón, no quiso que pasáramos por su territorio; porque Jehová, tu Dios, había endurecido su espíritu y obstinado su corazón para entregarlo en tus manos, hasta el día de hoy.

»Entonces me dijo Jehová: “Yo he comenzado a entregar delante de ti a Sehón y a su tierra. Empieza a tomar posesión de ella, para que la heredes.”

»Sehón nos salió al encuentro, él y todo su pueblo, para pelear en Jahaza.

Pero Jehová, nuestro Dios, nos lo entregó y lo derrotamos a él, a sus hijos y a todo su pueblo.

Tomamos entonces todas sus ciudades y las destinamos al exterminio: hombres, mujeres y niños, sin dejar a nadie con vida.

Solamente tomamos para nosotros los ganados y los despojos de las ciudades que habíamos tomado.

Desde Aroer, que está junto a la ribera del arroyo Arnón, y la ciudad que está en el valle, hasta Galaad, no hubo ciudad que escapara de nosotros; todas las entregó Jehová, nuestro Dios, en nuestro poder.

Solamente no llegamos a la tierra de los hijos de Amón, ni a todo lo que está a la orilla del arroyo Jaboc, ni a las ciudades del monte, ni a lugar alguno que Jehová, nuestro Dios, había prohibido.