Но об Иуде сказал сие: услыши, Господи, глас Иуды и приведи его к народу его; руками своими да защитит он себя, и Ты будь помощником против врагов его.

И о Левии сказал: туммим Твой и урим Твой на святом муже Твоем, которого Ты искусил в Массе, с которым Ты препирался при водах Меривы,

который говорит об отце своем и матери своей: «я на них не смотрю», и братьев своих не признает, и сыновей своих не знает; ибо они, левиты, слова Твои хранят и завет Твой соблюдают,

учат законам Твоим Иакова и заповедям Твоим Израиля, возлагают курение пред лице Твое и всесожжения на жертвенник Твой;

благослови, Господи, силу его и о деле рук его благоволи, порази чресла восстающих на него и ненавидящих его, чтобы они не могли стоять.

О Вениамине сказал: возлюбленный Господом обитает у Него безопасно, [Бог] покровительствует ему всякий день, и он покоится между раменами Его.

Об Иосифе сказал: да благословит Господь землю его вожделенными дарами неба, росою и дарами бездны, лежащей внизу,

вожделенными плодами от солнца и вожделенными произведениями луны,

превосходнейшими произведениями гор древних и вожделенными дарами холмов вечных,

и вожделенными дарами земли и того, что наполняет ее; благословение Явившегося в терновом кусте да приидет на главу Иосифа и на темя наилучшего из братьев своих;

крепость его как первородного тельца, и роги его, как роги буйвола; ими избодет он народы все до пределов земли: это тьмы Ефремовы, это тысячи Манассиины.

О Завулоне сказал: веселись, Завулон, в путях твоих, и Иссахар, в шатрах твоих;

созывают они народ на гору, там заколают законные жертвы, ибо они питаются богатством моря и сокровищами, сокрытыми в песке.

О Гаде сказал: благословен распространивший Гада; он покоится как лев и сокрушает и мышцу и голову;

он избрал себе начаток земли, там почтен уделом от законодателя, и пришел с главами народа, и исполнил правду Господа и суды с Израилем.

О Дане сказал: Дан молодой лев, который выбегает из Васана.

О Неффалиме сказал: Неффалим насыщен благоволением и исполнен благословения Господа; море и юг во владении его.

Об Асире сказал: благословен между сынами Асир, он будет любим братьями своими, и окунет в елей ногу свою;

железо и медь – запоры твои; как дни твои, будет умножаться богатство твое.

Нет подобного Богу Израилеву, Который по небесам принесся на помощь тебе и во славе Своей на облаках;

прибежище [твое] Бог древний, и [ты] под мышцами вечными; Он прогонит врагов от лица твоего и скажет: истребляй!

Израиль живет безопасно, один; око Иакова видит пред собою землю обильную хлебом и вином, и небеса его каплют росу.

Блажен ты, Израиль! кто подобен тебе, народ, хранимый Господом, Который есть щит, охраняющий тебя, и меч славы твоей? Враги твои раболепствуют тебе, и ты попираешь выи их.

Таджикский

Языки

Ва ин аст баракате ки Мусо, марди Худо, пеш аз фавти худ бо он банӣ Исроилро баракат дод,

Ва гуфт: «Парвардигор аз Сино омад, ва аз Сеир бар онҳо тулӯъ кард, аз кӯҳи Форон зоҳир шуд, ва аз миёни даҳҳо ҳазор покон падид омад; аз дасти рости Ӯ оташи шариат барои онҳо фурӯзон буд.

Ба яқин Ту қавмҳоро дӯст медорӣ; ҳамаи поконашон дар дасти Ту ҳастанд, ва онҳо назди қадамгоҳи Ту ӯрду заданд, ва суханони Туро қабул карданд, –

Шариатеро, ки Мусо ба мо фармуд, то ки он барои ҷамоати Яъқуб мерос бошад.

Ва Ӯ бар Ешурун подшоҳ буд, вақте ки сардорони қавм бо якҷоягии сибтҳои Исроил ҷамъ шуданд.

Бигзор Реубен зинда бошад ва намирад, ва одамонаш камшумор набошанд».

Ва ин аст дар бораи Яҳудо; ва ӯ гуфт: «Парвардигоро, овози Яҳудоро бишнав, ва назди қавмаш вайро бирасон; бигзор дастҳояш вайро ҳимоят кунад, ва Ту ба зидди душманони вай мададгор бош».

Ва дар бораи Левӣ гуфт: «Туммим ва урими Ту бар марди порсои Туст, ки вайро Ту дар Массо санҷидаӣ имтиҳон кардаӣ, ва бо вай назди обҳои Мерибо низоъ намудаӣ;

Вай дар бораи падар ва модари худ мегӯяд: ́Ман онҳоро надидаам́, ва бародарони худро намешиносад, ва писарони худро намедонад; зеро ки онҳо сухани Туро риоя мекунанд, ва паймони Туро ба ҷо меоваранд,

Дастуроти Туро ба Яъқуб таълим медиҳанд, ва шариати Туро ба Исроил; дар ҳузури Ту бухур мегузоранд, ва қурбонии сӯхтанӣ бар қурбонгоҳи Ту.

Парвардигоро, қуввати вайро баракат бидеҳ, ва ба амали дастҳои вай таваҷҷӯҳ намо; камари мухолифони вайро бишкан, то ки бадхоҳони вай натавонанд бихезанд».

Дар бораи Бинёмин гуфт: «Ин маҳбуби Парвардигор дар паноҳи Ӯ дар бехатарӣ амният умр ба сар мебарад; тамоми рӯз Ӯ вайро пуштибонӣ намуда, дар миёни китфҳои вай сокин мешавад».

Ва дар бораи Юсуф гуфт: «Бигзор замини вай аз ҷониби Парвардигор бобаракот бошад, аз неъмати осмон, аз шабнам, ва аз вартае ки дар таҳти замин воқеъ аст,

Ва аз неъмати маҳсулоти офтоб, ва аз неъмати набототи моҳ,

Ва аз навбарҳои баргузидаи кӯҳҳои қадим, ва аз неъмати талҳои ҷовидонӣ,

Ва аз неъмати замин ва ҳар чи дар он аст, ва аз ҳусни таваҷҷӯҳи Сокини хорбутта. Бигзор ин баракат бар сари Юсуф ояд, ва бар фарқи сари он ки аз миёни бародарони худ беҳтарин мумтоз буд.

Наргови нахустзодаи вай шавкати вай аст, ва шохҳои он мисли шохҳои бузи ваҳшии дарозшох аст; бо онҳо қавмҳоро якҷоя то ақсои замин шох мезанад; ва инҳоянд даҳҳо ҳазори Эфроим, ва инҳоянд ҳазорҳои Менашше».

Ва дар бораи Забулун гуфт: «Эй Забулун, дар берун омадани худ шодӣ кун, ва ту, эй Иссокор, – дар хаймаҳои худ.

Онҳо қавмҳоро ба кӯҳ даъват менамоянд, дар он ҷо қурбониҳои ҳаққонӣ тақдим мекунанд; зеро ки аз сарвати баҳрҳо истифода мебаранд, ва аз ганҷҳое ки дар рег ниҳон аст».

Ва дар бораи Ҷод гуфт: «Муборак аст Он ки Ҷодро вусъат додааст; вай мисли шери мода дароз кашидааст, ва бозу ва фарқи сарро медарронад.

Вай қитъаи беҳтаринро барои худ ихтиёр намудааст, ки дар он ҷо ҳиссаи Қонунгузор мавҷуд аст; ва бо сардорони қавм омада, адолати Парвардигор ва дастуроти Ӯро бо Исроил ба амал меоварад».

Ва дар бораи Дон гуфт: «Дон шери ҷавон аст, ки аз Бошон ҷастухез мекунад».

Ва дар бораи Нафтолӣ гуфт: «Ту, эй Нафтолӣ, аз таваҷҷӯҳи Парвардигор сер шав, ва аз баракати Ӯ пур бош; ғарб ва ҷанубро соҳибӣ намо».

Ва дар бораи Ошер гуфт: «Аз писарон Ошер бобаракот аст, дар миёни бародарони худ маҳбуб мешавад, ва пои худро дар равған меғӯтонад.

Аз оҳан ва мис бандубасти ғалақаи туст, ва некӯаҳволии ту тамоми умри ту давом мекунад.

Худо мисл надорад, эй Ешурун! Ӯ, ки осмонсавор аст, дар бузургии Худ бар абрҳо нишаста, ба мадади ту мешитобад.

Худои азалӣ паноҳгоҳ аст, ва дар поён то абад ҳимоятгар аст; ва душманро аз пеши ту бадар меронад, ва мегӯяд: ́Нобуд намо!́

Ва Исроил дар амният сокин мешавад, чашмаи Яъқуб – ба танҳоӣ, дар замине ки ғалла ва шираи ангураш фаровон аст, ва аз осмонаш шабнам меборад.

Хушо ту, эй Исроил! Кист монанди ту, эй қавме ки наҷотбахши ту Парвардигор аст, ки Ӯ сипари нигаҳбони ту ва шамшери ҷалоли туст! Ва душманонат ба ту хушомад мегӯянд, ва ту баландиҳои онҳоро поймол мекунӣ».