Скрыть
1:2
1:4
1:5
1:7
1:8
1:10
1:11
1:12
1:13
1:15
1:17
1:19
1:20
1:23
1:25
1:30
Церковнославянский (рус)
Въ нача́лѣ сотвори́ Бо́гъ не́бо и зе́млю.
Земля́ же бѣ́ неви́дима и неустро́­ена, и тма́ верху́ бе́здны, и Ду́хъ Бо́жiй ноша́­шеся верху́ воды́.
И рече́ Бо́гъ: да бу́детъ свѣ́тъ. И бы́сть свѣ́тъ.
И ви́дѣ Бо́гъ свѣ́тъ, я́ко добро́, и разлучи́ Бо́гъ между́ свѣ́томъ и между́ тмо́ю.
И нарече́ Бо́гъ свѣ́тъ де́нь, а тму́ нарече́ но́щь. И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь еди́нъ.
И рече́ Бо́гъ: да бу́детъ тве́рдь посредѣ́ воды́, и да бу́детъ разлуча́ющи посредѣ́ воды́ и воды́. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ тве́рдь, и разлучи́ Бо́гъ между́ водо́ю, я́же бѣ́ подъ тве́рдiю, и между́ водо́ю, я́же бѣ́ надъ тве́рдiю.
И нарече́ Бо́гъ тве́рдь не́бо. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́. И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь вторы́й.
И рече́ Бо́гъ: да собере́т­ся вода́, я́же подъ небесе́мъ, въ собра́нiе еди́но, и да яви́т­ся су́ша. И бы́сть та́ко. И собра́ся вода́, я́же подъ небесе́мъ, въ собра́нiя своя́, и яви́ся су́ша.
И нарече́ Бо́гъ су́шу зе́млю, и собра́нiя во́дъ нарече́ моря́. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.
И рече́ Бо́гъ: да прорасти́тъ земля́ бы́лiе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мя по ро́ду и по подо́бiю, и дре́во плодови́тое творя́щее пло́дъ, ему́же сѣ́мя его́ въ не́мъ, по ро́ду на земли́. И бы́сть та́ко.
И изнесе́ земля́ бы́лiе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мя по ро́ду и по подо́бiю, и дре́во плодови́тое творя́щее пло́дъ, ему́же сѣ́мя его́ въ не́мъ, по ро́ду на земли́. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.
И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь тре́тiй.
И рече́ Бо́гъ: да бу́дутъ свѣти́ла на тве́рди небе́снѣй, освѣща́ти зе́млю и разлуча́ти между́ дне́мъ и между́ но́щiю: и да бу́дутъ въ зна́менiя и во времена́, и во дни́ и въ лѣ́та,
и да бу́дутъ въ просвѣще́нiе на тве́рди небе́снѣй, я́ко свѣти́ти по земли́. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ два́ свѣти́ла вели́кая: свѣти́ло вели́кое въ нача́ла дне́, и свѣти́ло ме́ншее въ нача́ла но́щи, и звѣ́зды:
и положи́ я́ Бо́гъ на тве́рди небе́снѣй, я́ко свѣти́ти на зе́млю,
и владѣ́ти дне́мъ и но́щiю, и разлуча́ти между́ свѣ́томъ и между́ тмо́ю. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.
И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь четве́ртый.
И рече́ Бо́гъ: да изведу́тъ во́ды га́ды ду́шъ живы́хъ, и пти́цы лета́ющыя по земли́, по тве́рди небе́снѣй. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ ки́ты вели́кiя, и вся́ку ду́шу живо́тныхъ гадо́въ, я́же изведо́ша во́ды по родо́мъ и́хъ, и вся́ку пти́цу перна́ту по ро́ду. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добра́.
И благослови́ я́ Бо́гъ, глаго́ля: расти́теся и мно́житеся, и напо́лните во́ды, я́же въ моря́хъ, и пти́цы да умно́жат­ся на земли́.
И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь пя́тый.
И рече́ Бо́гъ: да изведе́тъ земля́ ду́шу жи́ву по ро́ду, четвероно́гая и га́ды, и звѣ́ри земли́ по ро́ду. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ звѣ́ри земли́ по ро́ду, и скоты́ по ро́ду и́хъ, и вся́ га́ды земли́ по ро́ду и́хъ. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добра́.
И рече́ Бо́гъ: сотвори́мъ человѣ́ка по о́бразу На́­шему и по подо́бiю, и да облада́етъ ры́бами морски́ми, и пти́цами небе́сными, [и звѣрьми́] и скота́ми, и все́ю земле́ю, и всѣ́ми га́ды пресмыка́ющимися по земли́.
И сотвори́ Бо́гъ человѣ́ка, по о́бразу Бо́жiю сотвори́ его́: му́жа и жену́ сотвори́ и́хъ.
И благослови́ и́хъ Бо́гъ, глаго́ля: расти́теся и мно́житеся, и напо́лните зе́млю, и госпо́д­ст­вуйте е́ю, и облада́йте ры́бами морски́ми, [и звѣрьми́] и пти́цами небе́сными, и всѣ́ми скота́ми, и все́ю земле́ю, и всѣ́ми га́дами пресмыка́ющимися по земли́.
И рече́ Бо́гъ: се́, да́хъ ва́мъ вся́кую траву́ сѣ́мен­ную сѣ́ющую сѣ́мя, е́же е́сть верху́ земли́ всея́: и вся́кое дре́во, е́же и́мать въ себѣ́ пло́дъ сѣ́мене сѣ́мен­наго, ва́мъ бу́детъ въ снѣ́дь:
и всѣ́мъ звѣре́мъ земны́мъ, и всѣ́мъ пти́цамъ небе́снымъ, и вся́кому га́ду пресмыка́ющемуся по земли́, и́же и́мать въ себѣ́ ду́шу живота́, и вся́ку траву́ зеле́ну въ снѣ́дь. И бы́сть та́ко.
И ви́дѣ Бо́гъ вся́, ели́ка сотвори́: и се́ добра́ зѣло́. И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь шесты́й.
Киргизский
Эң башында Кудай асман менен жерди жаратты.
Жер болсо көрксєз, ээн болчу, тєпсєз туңгуюкту караңгылык каптап турчу. Кудайдын Руху суу єстєндө калкып учуп жєрчє.
Ошондо Кудай: «Жарык болсун!» – деди. Жарык пайда болду.
Кудай жарыктын жакшы экенин көрєп, жарыкты караңгыдан ажыратты.
Кудай жарыкты «кєн», караңгыны «тєн» деп атады. Кеч кирип, таң атты: биринчи кєн өттє.
Анан Кудай: «Суулардын ортосунда аба мейкиндиги болсун, ал сууну суудан бөлєп турсун», – деди.
Ошентип, Кудай аба мейкиндигин жаратып, аба мейкиндигинин астындагы сууну аба мейкиндигинин єстєндөгє суудан бөлєп койду. Так ошондой болду.
Кудай аба мейкиндигин «асман» деп атады. Кеч кирип, таң атты: экинчи кєн өттє.
Анан Кудай: «Асман астындагы суулар бир жерге чогулсун, кургактык пайда болсун», – деди. Так ошондой болду.
Кудай кургактыкты «жер» деп атады, ал эми чогулган сууларды «деңиз» деп атады. Кудай мунун жакшы экенин көрдє.
Анан Кудай: «Жер өсємдєктөрдє, урук чачкан тєрдєє чөптөрдє, уругу жер єстєндө өз тєрє боюнча жемиш берген мөмөлєє дарактарды өстєрєп чыгарсын», – деди. Так ошондой болду.
Ошондо жер өсємдєктөрдє, урук чачкан тєрдєє чөптөрдє, өз тєрє боюнча жемиш берген мөмөлєє дарактарды өстєрєп чыгарды. Кудай мунун жакшы экенин көрдє.
Кеч кирип, таң атты: єчєнчє кєн өттє.
Анан Кудай: «Кєндє тєндөн ажыратуу єчєн, мезгилдерди, кєндөрдє, жылдарды белгилөө єчєн, асман мейкиндигинде чырактар болсун.
Алар жерге жарык берип турушу єчєн, асман мейкиндигинде чырак болушсун», – деди. Так ошондой болду.
Ошентип, Кудай эки чоң чыракты: кєндє башкаруу єчєн чоңураак чыракты, тєндє башкаруу єчєн кичирээк чыракты жана жылдыздарды жаратты.
Кудай аларды жерге жарык бериши єчєн,
кєн менен тєндє башкарышы єчєн, жарыкты караңгыдан ажыратышы єчєн, асман мейкиндигине жайгаштырды. Кудай мунун жакшы экенин көрдє.
Кеч кирип, таң атты: төртєнчє кєн өттє.
Анан Кудай: «Суу тирєє жандыктарга толсун. Жер єстєндө, асман мейкиндигинде канаттуулар учсун», – деди.
Ошентип, Кудай суудагы көп сандаган чоң балыктарды жана сойлоп жєрєєчє ар тєрдєє жандыктарды, ар кандай канаттууларды тєр-тєрє менен жаратты. Кудай мунун жакшы экенин көрдє.
Анан Кудай аларга мындай деп батасын берди: «Тукумдап көбөйгєлө, деңиз сууларын толтургула, канаттуулар да жерде көбөйєшсєн».
Кеч кирип, таң атты: бешинчи кєн өттє.
Анан Кудай: «Жер тирєє жандыктарды: малдарды, сойлоп жєрєєчє жаныбарларды, жер жаныбарларын тєр-тєрє менен чыгарсын», – деди. Так ошондой болду.
Ошентип, Кудай жер жаныбарларын тєр-тєрє менен, малдарды тєр-тєрє менен, сойлоп жєрєєчє жаныбарларды тєр-тєрє менен жаратты. Кудай мунун жакшы экенин көрдє.
Анан Кудай мындай деди: «Биздин бейнебиз боюнча өзєбєзгө окшоштуруп адам жараталы. Алар деңиздеги балыктарга, асмандагы канаттууларга, малдарга, жер єстєндө сойлоп жєрєєчє жаныбарларга, бєт жер єстєнө бийлик кылышсын».
Ошентип, Кудай өз бейнеси боюнча адам жаратты, аны Кудайдын бейнеси боюнча жаратты. Аларды эркек-аял кылып жаратты.
Анан Кудай аларга мындай деп батасын берди: «Укумдап-тукумдагыла, жер жєзєн толтургула, жерди ээлегиле жана деңиздеги балыктарга, асмандагы канаттууларга, жер єстєндө сойлоп жєрєєчє бардык жаныбарларга бийлик кылгыла».
Анан Кудай дагы мындай деди: «Мен силерге бєт жер єстєндөгє урук чачкан ар кандай өсємдєктөрдє, мөмөсєндө уругу бар ар кандай мөмөлєє дарактарды бердим, булар силерге азык болсун.
Ал эми бардык жер жаныбарларына, бардык асман канаттууларына, жер єстєндө сойлоп жєрєєчє ар кандай тирєє жаныбарларга бардык өсємдєктөрдє азык кылып бердим». Так ошондой болду.
Кудай өзє эмнени жаратса, ошонун бардыгы абдан жакшы экенин көрдє. Кеч кирип, таң атты: алтынчы кєн өттє.
Дар ибтидо Худо осмон ва заминро офарид.
Ва замин бешакл ва холӣ буд, ва торикӣ бар рӯи обҳои азим; ва Рӯҳи Худо бар рӯи об дар парвоз буд.
Ва Худо гуфт:«Рӯшноӣ бишавад». Ва рӯшноӣ шуд.
Ва Худо рӯшноиро дид, ки хуб аст; ва Худо рӯшноиро аз торикӣ ҷудо кард.
Ва Худо рӯшноиро рӯз номид, ва торикиро шаб номид. Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи аввал.
Ва Худо гуфт: «Фалаке бошад дар миёни об, ва обро аз об ҷудо кунад».
Ва Худо фалакро ба вуҷуд овард; ва оби зери фалакро аз оби болои фалак ҷудо кард. Ва чунин шуд.
Ва Худо фалакро осмон номид. Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи дуюм.
Ва Худо гуфт: «Оби зери осмон дар як ҷо ҷамъ шавад, ва хушкӣ намудор шавад». Ва чунин шуд.
Ва Худо хушкиро замин номид, ва маҷмӯи обҳоро баҳрҳо номид. Ва Худо дид, ки хуб аст.
Ва Худо гуфт: «Замин растанӣ бирӯёнад, алафе ки тухм меоварад, дарахти мевадоре ки мувофиқи ҷинси худ мева медиҳад, ки тухмаш дар он бар рӯи замин бошад». Ва чунин шуд.
Ва замин растанӣ рӯёнид, алафе ки мувофиқи ҷинси худ тухм меоварад, ва дарахти мевадоре ки тухмаш дар он мувофиқи ҷинси худ бошад. Ва Худо дид, ки хуб аст.
Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи сеюм.
Ва Худо гуфт: «Нурдиҳандаҳо дар фалаки осмон бошанд, то ки рӯзро аз шаб ҷудо кунанд, ва барои аломатҳо, ва замонҳо, ва рӯзҳо, ва солҳо бошанд;
Ва нурдиҳандаҳо дар фалаки осмон бошанд, то ки бар замин рӯшноӣ диҳанд». Ва чунин шуд.
Ва Худо ду нурдиҳандаи бузург ба вуҷуд овард: нурдиҳандаи калонтар, барои ҳукумронӣ бар рӯз, ва нурдиҳандаи хурдтар, барои ҳукумронӣ бар шаб, ва ситорагон;
Ва Худо онҳоро дар фалаки осмон гузошт, то ки бар замин рӯшноӣ диҳанд,
Ва бар рӯзу шаб ҳукм ронанд, ва рӯшноиро аз торикӣ ҷудо кунанд. Ва Худо дид, ки хуб аст.
Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи чорум.
Ва Худо гуфт: «Об аз ҷонварҳои бешумор пур шавад; ва паррандагон болои замин, бар рӯи фалаки осмон парвоз кунанд».
Ва Худо аждарҳои бузург ва ҳар гуна ҷонварҳои хазандаро, ки об аз онҳо мувофиқи ҷинсашон пур шуд, ва ҳар гуна паррандагони болдорро мувофиқи ҷинсашон офарид. Ва Худо дид, ки хуб аст.
Ва Худо онҳоро баракат дода, гуфт: «Борвар ва афзун шавед, ва обҳои баҳрҳоро пур кунед, ва паррандагон бар замин афзун шаванд».
Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи панҷум.
Ва Худо гуфт: «Замин ҷони зиндаро мувофиқи ҷинсаш, ҷорпоён, ва хазандагон, ва ҳайвонҳои ваҳшии заминро мувофиқи ҷинсашон берун оварад». Ва чунин шуд.
Ва Худо ҳайвонҳои ваҳшии заминро мувофиқи ҷинсашон, ва чорпоёнро мувофиқи ҷинсашон, ва тамоми хазандагони заминро мувофиқи ҷинсашон ба вуҷуд овард. Ва Худо дид, ки хуб аст.
Ва Худо гуфт: «Одамро ба сурати Мо, ба монанди Мо биофарем; ва онҳо бар моҳиёни баҳр, ва бар паррандагони осмон, ва бар чорпоён, ва бар тамоми замин, ва бар тамоми хазандагоне ки бар замин мехазанд, ҳукм ронанд».
Ва Худо одамро ба сурати Худ офарид, ӯро ба сурати Худо офарид; онҳоро марду зан офарид.
Ва Худо онҳоро баракат дод, ва Худо ба онҳо гуфт: «Борвар ва афзун шавед, ва заминро пур кунед, ва онро соҳибӣ намоед, ва бар моҳиёни баҳр ва бар паррандагони осмон ва бар ҳар ҳайвоне ки бар замин мехазад, ҳукмрон бошед».
Ва Худо гуфт: «Инак, Ман ҳар алафи тухмдорро, ки бар рӯи тамоми замин ҳаст, ва ҳар дарахтеро, ки дорои меваи дарахти тухмдор мебошад, ба шумо додам, то ки барои шумо хӯрок бошад.
Ва ба ҳамаи ҳайвонҳои замин, ва ба ҳамаи паррандагони осмон, ва ба ҳар хазандаи рӯи замин, ки ҷони зинда дорад, Ман тамоми алафи сабзро барои хӯрок додам». Ва чунин шуд.
Ва Худо ҳар он чиро, ки ба амал овард, дид, ва инак, хеле хуб аст. Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи шашум.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible