Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
23:2
23:8
23:9
23:13
23:23
23:26
23:34
23:35
23:36
23:37
23:38
23:39
1 Неверные пастыри. 5 «Отрасль праведная». 9 Слово против лжепророков.
Горе пастырям, которые губят и разгоняют овец паствы Моей! говорит Господь.
Посему так говорит Господь, Бог Израилев, к пастырям, пасущим народ Мой: вы рассеяли овец Моих, и разогнали их, и не смотрели за ними; вот, Я накажу вас за злые деяния ваши, говорит Господь.
И соберу остаток стада Моего из всех стран, куда Я изгнал их, и возвращу их во дворы их; и будут плодиться и размножаться.
И поставлю над ними пастырей, которые будут пасти их, и они уже не будут бояться и пугаться, и не будут теряться, говорит Господь.
Вот, наступают дни, говорит Господь, и восставлю Давиду Отрасль праведную, и воцарится Царь, и будет поступать мудро, и будет производить суд и правду на земле.
Во дни Его Иуда спасется и Израиль будет жить безопасно; и вот имя Его, которым будут называть Его: «Господь оправдание наше!»
Посему, вот наступают дни, говорит Господь, когда уже не будут говорить: «жив Господь, Который вывел сынов Израилевых из земли Египетской»,
но: «жив Господь, Который вывел и Который привел племя дома Израилева из земли северной и из всех земель, куда Я изгнал их», и будут жить на земле своей.
О пророках. Сердце мое во мне раздирается, все кости мои сотрясаются; я – как пьяный, как человек, которого одолело вино, ради Господа и ради святых слов Его,
потому что земля наполнена прелюбодеями, потому что плачет земля от проклятия; засохли пастбища пустыни, и стремление их – зло, и сила их – неправда,
ибо и пророк и священник – лицемеры; даже в доме Моем Я нашел нечестие их, говорит Господь.
За то путь их будет для них, как скользкие места в темноте: их толкнут, и они упадут там; ибо Я наведу на них бедствие, год посещения их, говорит Господь.
И в пророках Самарии Я видел безумие; они пророчествовали именем Ваала, и ввели в заблуждение народ Мой, Израиля.
Но в пророках Иерусалима вижу ужасное: они прелюбодействуют и ходят во лжи, поддерживают руки злодеев, чтобы никто не обращался от своего нечестия; все они предо Мною – как Содом, и жители его – как Гоморра.
Посему так говорит Господь Саваоф о пророках: вот, Я накормлю их полынью и напою их водою с желчью, ибо от пророков Иерусалимских нечестие распространилось на всю землю.
Так говорит Господь Саваоф: не слушайте слов пророков, пророчествующих вам: они обманывают вас, рассказывают мечты сердца своего, а не от уст Господних.
Они постоянно говорят пренебрегающим Меня: «Господь сказал: мир будет у вас». И всякому, поступающему по упорству своего сердца, говорят: «не придет на вас беда».
Ибо кто стоял в совете Господа и видел и слышал слово Его? Кто внимал слову Его и услышал?
Вот, идет буря Господня с яростью, буря грозная, и падет на главу нечестивых.
Гнев Господа не отвратится, доколе Он не совершит и доколе не выполнит намерений сердца Своего; в последующие дни вы ясно уразумеете это.
Я не посылал пророков сих, а они сами побежали; Я не говорил им, а они пророчествовали.
Если бы они стояли в Моем совете, то объявили бы народу Моему слова Мои и отводили бы их от злого пути их и от злых дел их.
Разве Я – Бог только вблизи, говорит Господь, а не Бог и вдали?
Может ли человек скрыться в тайное место, где Я не видел бы его? говорит Господь. Не наполняю ли Я небо и землю? говорит Господь.
Я слышал, что говорят пророки, Моим именем пророчествующие ложь. Они говорят: «мне снилось, мне снилось».
Долго ли это будет в сердце пророков, пророчествующих ложь, пророчествующих обман своего сердца?
Думают ли они довести народ Мой до забвения имени Моего посредством снов своих, которые они пересказывают друг другу, как отцы их забыли имя Мое из-за Ваала?
Пророк, который видел сон, пусть и рассказывает его как сон; а у которого Мое слово, тот пусть говорит слово Мое верно. Что общего у мякины с чистым зерном? говорит Господь.
Слово Мое не подобно ли огню, говорит Господь, и не подобно ли молоту, разбивающему скалу?
Посему, вот Я – на пророков, говорит Господь, которые крадут слова Мои друг у друга.
Вот, Я – на пророков, говорит Господь, которые действуют своим языком, а говорят: «Он сказал».
Вот, Я – на пророков ложных снов, говорит Господь, которые рассказывают их и вводят народ Мой в заблуждение своими обманами и обольщением, тогда как Я не посылал их и не повелевал им, и они никакой пользы не приносят народу сему, говорит Господь.
Если спросит у тебя народ сей, или пророк, или священник: «какое бремя от Господа?», то скажи им: «какое бремя? Я покину вас, говорит Господь».
Если пророк, или священник, или народ скажет: «бремя от Господа», Я накажу того человека и дом его.
Так говорите друг другу и брат брату: «что ответил Господь?» или: «что сказал Господь?»
А этого слова: «бремя от Господа», впредь не употребляйте: ибо бременем будет такому человеку слово его, потому что вы извращаете слова живаго Бога, Господа Саваофа Бога нашего.
Так говори пророку: «что ответил тебе Господь?» или: « что сказал Господь?»
А если вы еще будете говорить: «бремя от Господа», то так говорит Господь: за то, что вы говорите слово сие: «бремя от Господа», тогда как Я послал сказать вам: «не говорите: бремя от Господа», –
за то, вот, Я забуду вас вовсе и оставлю вас, и город сей, который Я дал вам и отцам вашим, отвергну от лица Моего
и положу на вас поношение вечное и бесславие вечное, которое не забудется.
Го́ре па́стыремъ, и́же погубля́ютъ и расточа́ютъ о́вцы па́ствы моея́, рече́ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди сiя́ рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ къ пасу́щымъ люді́й мои́хъ: вы́ расточи́ли есте́ о́вцы моя́, и отверго́сте я́, и не посѣти́сте и́хъ, се́, а́зъ посѣщу́ на ва́съ по лука́вству умышле́нiй ва́шихъ, рече́ Госпо́дь:
и а́зъ соберу́ оста́нки ста́да моего́ от всѣ́хъ земе́ль, въ ня́же изверго́хъ и́хъ та́мо, и возвращу́ и́хъ къ селе́ниемъ и́хъ, и возрасту́тъ и умно́жатся.
И возста́влю надъ ни́ми па́стыри, и упасу́тъ и́хъ, и не убоя́тся ктому́, ниже́ ужа́снутся, и ни еди́нъ поги́бнетъ от числа́, рече́ Госпо́дь.
Се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и возста́влю дави́ду восто́къ пра́ведный, и ца́рствовати бу́детъ Ца́рь и прему́дръ бу́детъ и сотвори́тъ су́дъ и пра́вду на земли́:
во дне́хъ его́ спасе́тся Иу́да, и Изра́иль пребу́детъ въ наде́жди, и сiе́ и́мя ему́, и́мже нареку́тъ его́: Госпо́дь пра́веденъ на́шъ.
Сего́ ра́ди, се́, дні́е гряду́тъ, рече́ Госпо́дь, и не реку́тъ ктому́: живе́тъ Госпо́дь, и́же изведе́ сы́ны Изра́илевы от земли́ Еги́петскiя:
но: живе́тъ Госпо́дь, и́же изведе́ и преведе́ сѣ́мя до́му Изра́илева от земли́ сѣ́верски и от всѣ́хъ земе́ль, въ ня́же изве́рже и́хъ та́мо, и обита́ти и́мутъ въ земли́ свое́й.
О проро́цѣхъ сотре́но е́сть се́рдце мое́ во мнѣ́, вострепета́ша вся́ ко́сти моя́, бы́хъ я́ко му́жъ пiя́нъ и я́ко человѣ́къ, его́же одолѣ́ вино́, от лица́ Госпо́дня и от лица́ благолѣ́пiя сла́вы его́.
Я́ко прелюбодѣя́ньми испо́лнена е́сть земля́, я́ко от лица́ и́хъ пла́кася земля́, изсхо́ша па́жити пусты́нныя: и бы́сть тече́нiе и́хъ лука́во, и крѣ́пость и́хъ та́кожде.
Поне́же проро́къ и свяще́нникъ оскверни́шася, и въ дому́ мое́мъ обрѣто́хъ лука́вство и́хъ, рече́ Госпо́дь:
того́ ра́ди пу́ть и́хъ бу́детъ и́мъ по́лзокъ во тмѣ́, и по́ткнутся и паду́тъ въ не́мъ: наведу́ бо на ни́хъ зла́я въ лѣ́то посѣще́нiя и́хъ, рече́ Госпо́дь.
И во проро́цѣхъ самарі́йскихъ ви́дѣхъ беззако́нiя: проро́чествоваху чрезъ Ваа́ла и прельща́ху лю́ди моя́ Изра́иля.
И во проро́цѣхъ Иерусали́мскихъ ви́дѣхъ ужа́сная, прелюбодѣ́йствующихъ и ходя́щихъ во лжи́ и скрѣпля́ющихъ ру́ки стропти́вымъ, да не отврати́тся кі́йждо от пути́ своего́ лука́ваго: бы́ша мнѣ́ вси́ а́ки Cодо́мъ, и обита́ющiи въ не́мъ я́ко Гомо́рръ.
Сего́ ра́ди та́ко рече́ Госпо́дь си́лъ ко проро́комъ: се́, а́зъ напита́ю и́хъ пелы́немъ и напою́ и́хъ же́лчiю, от проро́ковъ бо Иерусали́мскихъ изы́де оскверне́нiе на всю́ зе́млю.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: не слу́шайте слове́съ проро́ковъ, и́же проро́чествуютъ ва́мъ и прельща́ютъ ва́съ: видѣ́нiе от се́рдца своего́ глаго́лютъ, а не от у́стъ Госпо́днихъ.
Глаго́лютъ отверга́ющымъ мя́: глаго́ла Госпо́дь, ми́ръ бу́детъ ва́мъ: и всѣ́мъ, и́же хо́дятъ въ по́хотехъ свои́хъ, и вся́кому, ходя́щему въ стропти́вствѣ се́рдца своего́, реко́ша: не прiи́дутъ на ва́съ зла́я.
Кто́ бо бы́сть въ совѣ́тѣ Госпо́дни, и ви́дѣ и слы́ша словеса́ его́? кто́ вня́тъ сло́во его́ и слы́ша?
Се́, бу́ря от Го́спода и я́рость исхо́дитъ въ сотрясе́нiе, устреми́вшися прiи́детъ на нечести́выя.
И ктому́ не возврати́тся я́рость Госпо́дня, до́ндеже сотвори́тъ сiе́ и до́ндеже соверши́тъ помышле́нiе се́рдца своего́. Въ послѣ́днiя дни́ уразумѣ́ете совѣ́тъ его́.
Не посыла́хъ проро́ки, а они́ теча́ху: не глаго́лахъ къ ни́мъ, и ті́и проро́чествоваху.
И а́ще бы ста́ли въ совѣ́тѣ мое́мъ, слы́шана сотвори́ли бы словеса́ моя́ и отврати́ли бы люді́й мои́хъ от пути́ и́хъ лука́ваго и от начина́нiй и́хъ лука́выхъ.
Бо́гъ приближа́яйся а́зъ е́смь, глаго́летъ Госпо́дь, а не Бо́гъ издале́ча {Евр.: еда́ Бо́гъ бли́зъ су́щiй а́зъ е́смь, рече́ Госпо́дь, а не Бо́гъ издале́ча?}
А́ще утаи́тся кто́ въ сокрове́нныхъ, и а́зъ не узрю́ ли его́? рече́ Госпо́дь. Еда́ не́бо и зе́млю не а́зъ наполня́ю? рече́ Госпо́дь.
Слы́шахъ, я́же глаго́лютъ проро́цы, проро́чествующе во и́мя мое́ лжу́ и глаго́люще: ви́дѣхъ со́нъ, [ви́дѣхъ со́нъ].
Доко́лѣ бу́детъ въ се́рдцы проро́ковъ прорица́ющихъ лжу́ и проро́чествующихъ льще́нiя се́рдца своего́,
мы́слящихъ, да забве́нъ бу́детъ зако́нъ мо́й въ со́нiихъ и́хъ, я́же вѣща́ютъ кі́йждо и́скреннему своему́, я́коже забы́ша отцы́ и́хъ и́мя мое́ ра́ди Ваа́ла?
Проро́къ, и́же и́мать сновидѣ́нiе, да вѣща́етъ сновидѣ́нiе свое́, а и́же и́мать сло́во мое́, да глаго́летъ сло́во мое́ во и́стинѣ. Что́ пле́вы ко пшени́цѣ? та́ко сло́во мое́, рече́ Госпо́дь.
Еда́ словеса́ моя́ не су́ть я́коже о́гнь горя́щь, рече́ Госпо́дь, и я́ко мла́тъ сотры́ющь ка́мень?
Сего́ ра́ди, се́, а́зъ ко проро́комъ, рече́ Госпо́дь, и́же кра́дутъ словеса́ моя́ кі́йждо от и́скренняго своего́.
Се́, а́зъ на проро́ки, глаго́летъ Госпо́дь, износя́щыя проро́чествiя язы́комъ и дре́млющыя дрема́нiе свое́.
Се́, а́зъ на проро́ки, прорица́ющыя со́нiе лжи́во, рече́ Госпо́дь, и провѣща́ша та́, и прельсти́ша лю́ди моя́ во лжа́хъ свои́хъ и во пре́лестехъ свои́хъ, а́зъ же не посла́хъ и́хъ, ни заповѣ́дахъ и́мъ, и по́льзою не упо́льзуютъ люді́й си́хъ, [рече́ Госпо́дь].
И а́ще вопро́сятъ лю́дiе сі́и, или́ проро́къ, или́ свяще́нникъ, реку́ще: ко́е [е́сть] бре́мя Госпо́дне? и рече́ши къ ни́мъ: вы́ есте́ бре́мя, и пове́ргу ва́съ, рече́ Госпо́дь.
И проро́къ, и свяще́нникъ, и лю́дiе, и́же реку́тъ: бре́мя Госпо́дне, посѣщу́ ме́стiю на му́жа того́ и на до́мъ его́.
Си́це рцы́те кі́йждо ко и́скреннему и ко бра́ту своему́: что́ отвѣща́ Госпо́дь? и что́ глаго́ла Госпо́дь?
И бре́мя Госпо́дне не помяне́тся ктому́, и́бо бре́мя бу́детъ кому́ждо сло́во его́: и преврати́сте словеса́ Бо́га жива́го, Го́спода си́лъ, Бо́га на́шего.
Сiя́ рцы́ ко проро́ку: что́ отвѣща́ тебѣ́ Госпо́дь? и что́ глаго́ла Госпо́дь?
А́ще же рече́те: бре́мя Госпо́дне: сего́ ра́ди та́ко рече́ Госпо́дь: поне́же рекли́ есте́ глаго́лъ се́й бре́мя Госпо́дне, и посла́хъ къ ва́мъ, рекі́й: не глаго́лите бре́мя Госпо́дне:
сего́ ра́ди, се́, а́зъ возму́ и пове́ргу ва́съ и гра́дъ, его́же да́хъ ва́мъ и отце́мъ ва́шымъ, от лица́ моего́,
и да́мъ ва́съ въ поноше́нiе вѣ́чное и въ срамоту́ вѣ́чную, я́же никогда́ забве́нiемъ загла́дится.
Эстонский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус. гражд.)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (прп. Макарий Алтайский)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- Czech (Bible Kralicka [1613])
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (NT Byz)
- Greek (TGV)
- Greek (LXX, Rahlfs)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Pillutatud Iisrael kogutakse oma maale
Häda karjaseile, kes hukkavad ja pillutavad mu karjamaa lambaid, ütleb Issand!
Häda karjaseile, kes hukkavad ja pillutavad mu karjamaa lambaid, ütleb Issand!
Seepärast ütleb Issand, Iisraeli Jumal, karjaste kohta, kes karjatavad mu rahvast, nõnda: Te olete mu lambad pillutanud ja ära ajanud ega ole vaadanud nende järele. Vaata, ma nuhtlen teid teie pahategude pärast, ütleb Issand.
Ja ma ise kogun oma lammaste jäägi kõigist maadest, kuhu ma olen nad ajanud, ja toon nad tagasi nende karjamaale; nad on siis viljakad ja neid saab palju.
Ja ma sean neile karjased ning nood karjatavad neid; siis nad enam ei ehmu ega karda, ja ühtegi neist ei jää vajaka, ütleb Issand.
Vaata, päevad tulevad, ütleb Issand, mil ma lasen tõusta Taavetile ühe õige võsu; tema valitseb kui kuningas ja talitab targasti, tema teeb maal õigust ja õiglust.
Tema päevil päästetakse Juuda ja Iisrael elab julgesti; ja see on nimi, millega teda hüütakse: „Issand, meie õigus”.
Seepärast, vaata, päevad tulevad, ütleb Issand, mil enam ei öelda: „Nii tõesti kui elab Issand, kes tõi Iisraeli lapsed ära Egiptusemaalt”,
vaid: „Nii tõesti kui elab Issand, kes tõi ja juhtis Iisraeli soo järglased koju põhjamaalt ja kõigist maadest, kuhu ma olin nad ajanud.” Ja nad hakkavad elama oma maal.
Valeprohvetid mõistetakse hukka
Prohvetite kohta: Mu süda on murdunud rinnus, kõik mu luud-liikmed värisevad; ma olen nagu joobnud mees, nagu veinist vallutatu - Issanda ees ja tema pühade sõnade ees.
Prohvetite kohta: Mu süda on murdunud rinnus, kõik mu luud-liikmed värisevad; ma olen nagu joobnud mees, nagu veinist vallutatu - Issanda ees ja tema pühade sõnade ees.
Sest maa on täis abielurikkujaid. Jah, maa leinab needuse pärast, karjamaad kõrbes on kuivanud; nende püüdlused on kurjad ja nende jõuks on ebaõiglus.
Niihästi prohvet kui preester on jumalakartmatu; koguni omaenese kojast olen ma leidnud nende kurjust, ütleb Issand.
Seepärast on nende tee neile otsekui libastuskohaks pimeduses: neid tõugatakse ja nad langevad seal, sest ma toon neile õnnetuse, nende karistusaasta, ütleb Issand.
Ka Samaaria prohvetite juures nägin ma jõledust: nad kuulutasid prohvetlikult Baali nimel ja eksitasid mu rahvast Iisraeli.
Aga Jeruusalemma prohvetite juures nägin ma kohutavaid asju: abielurikkumist ja valelikku eluviisi. Nad julgustavad kurjategijaid, et ükski ei pöörduks oma kurjusest. Nad kõik on mulle nagu Soodom ja Jeruusalemma rahvas on nagu Gomorra.
Seepärast ütleb vägede Issand prohvetite kohta nõnda: Vaata, ma söödan neid koirohuga ja joodan mürgiveega, sest Jeruusalemma prohveteist on jumalakartmatus levinud kogu maale.
Nõnda ütleb vägede Issand: Ärge kuulake nende prohvetite sõnu, kes teile prohvetlikult kuulutavad - nad ainult tüssavad teid tühiste lootustega: nad räägivad oma südame kujutlustest, mitte Issanda suust.
Nad ütlevad ühtepuhku mu laimajaile: „Issand on öelnud: Teil on rahu!” Ja igaühele, kes käib oma südame paadumuses, nad ütlevad: „Teile ei tule õnnetust!”
Aga kes neist on olnud osaduses Issandaga ja on näinud ning kuulnud tema sõna? Kes on tähele pannud ja kuulnud tema sõna?
Vaata, Issanda torm, tema raev puhkeb, ja keeristorm keerutab üle õelate pea.
Issanda viha ei pöördu enne, kui ta on teoks teinud ja korda saatnud oma tahtmise. Viimseil päevil te mõistate seda hästi.
Mina ei ole neid prohveteid läkitanud, vaid nad ise jooksevad; mina ei ole neile rääkinud, vaid nad ise kuulutavad prohveti kombel.
Kui nad oleksid olnud osaduses minuga, siis nad kuulutaksid mu rahvale minu sõnu ning pööraksid neid nende kurjadelt teedelt ja kurjadest tegudest.
Kas ma ainult ligidal olen Jumal, ütleb Issand, aga kaugemal ei olegi Jumal?
Kas saab keegi ennast peita peidupaikadesse, ilma et mina teda näeksin? ütleb Issand. Kas see pole mina, kes täidab taeva ja maa? ütleb Issand.
Ma olen kuulnud, mida räägivad need prohvetid, kes minu nimel kuulutavad valet, öeldes: „Ma nägin und, ma nägin und!”
Kui kaua see kestab? Ons midagi südames neil prohveteil, kes kuulutavad valet ja kes avaldavad oma südame pettekujutlusi,
kes mõtlevad oma unenägudega, mida nad üksteisele jutustavad, panna mu rahva unustama minu nime, nõnda nagu nende vanemad unustasid minu nime Baali pärast?
Prohvet, kellel on olnud unenägu, jutustagu oma unenägu, aga kellel on minu sõna, kõnelgu mu sõna kui tõde! Mis on õlgedel tegemist puhta viljaga? ütleb Issand.
Eks mu sõna ole nagu tuli, ütleb Issand, või nagu vasar, mis purustab kalju?
Sellepärast, vaata, ütleb Issand, olen ma prohvetite vastu, kes varastavad üksteiselt minu sõnu.
Vaata, ma olen prohvetite vastu, ütleb Issand, kes pruugivad omaenese keelt ja ütlevad: „Issand ütleb.”
Vaata, ma olen nende vastu, kes prohvetlikult kuulutavad vääri unenägusid, ütleb Issand, ja jutustavad neid ning eksitavad mu rahvast oma valede ja kelkimistega. Ometi ei ole mina neid läkitanud ega käskinud ja nad ei too sellele rahvale mingit kasu, ütleb Issand.
Ja kui see rahvas või prohvet või preester sinult küsib, öeldes: „Mis on Issanda ennustus?”, siis vasta neile: „Te olete mulle koormaks ja ma tõukan teid ära, ütleb Issand.”
Ja seda prohvetit ja preestrit ja rahvast, kes ütleb: „Issanda ennustus”, seda meest ja tema sugu ma nuhtlen.
Igaüks küsigu oma naabrilt ja vennalt nõnda: „Mis Issand kostis?” või: „Mis Issand rääkis?”
Aga Issanda ennustust ärge enam nimetage, sest igaühele saab koormaks omaenese sõna, sellepärast et te väänate elava Jumala, vägede Issanda, meie Jumala sõnu!
Küsi prohvetilt nõnda: „Mis Issand sulle kostis?” või: „Mis Issand sulle rääkis?”
Aga kui te ütlete: „Issanda ennustus”, siis ütleb Issand nõnda: Kuna te ütlete selle sõna: „Issanda ennustus” - mina aga olen läkitanud teile ütlema: Ärge öelge: „Issanda ennustus” -,
vaata, seepärast ma siis tõstan teid tõesti üles ning tõukan teid ja linna, mille ma andsin teie vanemaile, oma palge eest ära.
Ja ma panen teie peale igavese teotuse ja igavese häbi, mida ei unustata.”