Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
5:1
5:2
5:4
5:5
5:6
5:8
5:11
5:12
5:13
см.:1Кор.3:19-20;
5:14
см.:Втор.28:29;
5:15
5:16
5:18
см.:Втор.32:39;
5:22
5:24
5:25
5:26
5:27
1 «Человек рождается на страдание»; 8 Елифаз советует Иову предать свое дело Богу. 17 «Наказания Вседержителева не отвергай».
Взывай, если есть отвечающий тебе. И к кому из святых обратишься ты?
Так, глупца убивает гневливость, и несмысленного губит раздражительность.
Видел я, как глупец укореняется, и тотчас проклял дом его.
Дети его далеки от счастья, их будут бить у ворот, и не будет заступника.
Жатву его съест голодный и из-за терна возьмет ее, и жаждущие поглотят имущество его.
Так, не из праха выходит горе, и не из земли вырастает беда;
но человек рождается на страдание, как искры, чтобы устремляться вверх.
Но я к Богу обратился бы, предал бы дело мое Богу,
Который творит дела великие и неисследимые, чудные без числа,
дает дождь на лице земли и посылает воды на лице полей;
униженных поставляет на высоту, и сетующие возносятся во спасение.
Он разрушает замыслы коварных, и руки их не довершают предприятия.
Он уловляет мудрецов их же лукавством, и совет хитрых становится тщетным:
днем они встречают тьму и в полдень ходят ощупью, как ночью.
Он спасает бедного от меча, от уст их и от руки сильного.
И есть несчастному надежда, и неправда затворяет уста свои.
Блажен человек, которого вразумляет Бог, и потому наказания Вседержителева не отвергай,
ибо Он причиняет раны и Сам обвязывает их; Он поражает, и Его же руки врачуют.
В шести бедах спасет тебя, и в седьмой не коснется тебя зло.
Во время голода избавит тебя от смерти, и на войне – от руки меча.
От бича языка укроешь себя и не убоишься опустошения, когда оно придет.
Опустошению и голоду посмеешься и зверей земли не убоишься,
ибо с камнями полевыми у тебя союз, и звери полевые в мире с тобою.
И узна́ешь, что шатер твой в безопасности, и будешь смотреть за домом твоим, и не согрешишь.
И увидишь, что семя твое многочисленно, и отрасли твои, как трава на земле.
Войдешь во гроб в зрелости, как укладываются снопы пшеницы в свое время.
Вот, что мы дознали; так оно и есть; выслушай это и заметь для себя.
Призови́ же, а́ще кто́ тя услы́шитъ, или́ а́ще кого́ от святы́хъ а́нгелъ у́зриши.
Безу́мнаго бо убива́етъ гнѣ́въ, заблу́ждшаго же умерщвля́етъ рве́нiе.
А́зъ же ви́дѣхъ безу́мныхъ укореня́ющихся, но а́бiе пояде́но бы́сть и́хъ жили́ще.
Дале́че да бу́дутъ сы́нове и́хъ от спасе́нiя, и да сотру́тся при две́рехъ ху́ждшихъ, и не бу́детъ изъима́яй.
Я́же бо они́ собра́ша, пра́ведницы поядя́тъ, са́ми же от зо́лъ не изъя́ти бу́дутъ: изможде́нна бу́ди крѣ́пость и́хъ.
Не и́мать бо от земли́ изы́ти тру́дъ, ни от го́ръ прозя́бнути болѣ́знь:
но человѣ́къ ражда́ется на тру́дъ, птенцы́ же су́повы высо́ко паря́тъ.
Оба́че же а́зъ помолю́ся богови, Го́спода же всѣ́хъ Влады́ку призову́,
творя́щаго ве́лiя и неизслѣ́димая, сла́вная же и изря́дная, и́мже нѣ́сть числа́:
даю́щаго до́ждь на зе́млю, посыла́ющаго во́ду на поднебе́сную:
вознося́щаго смире́нныя на высоту́ и поги́бшыя воздвиза́ющаго во спасе́нiе:
расточа́ющаго совѣ́ты лука́выхъ, да не сотворя́тъ ру́цѣ и́хъ и́стины.
Уловля́яй прему́дрыхъ въ му́дрости и́хъ, совѣ́тъ же кова́рныхъ разори́.
Во дни́ обы́метъ и́хъ тма́, въ полу́дне же да ося́жутъ я́коже въ нощи́,
и да поги́бнутъ на бра́ни: немощны́й же да изы́детъ изъ руки́ си́льнаго.
Бу́ди же немощно́му наде́жда, непра́веднаго же уста́ да заградя́тся.
Блаже́нъ же человѣ́къ, его́же обличи́ Бо́гъ, наказа́нiя же Вседержи́телева не отвраща́йся:
то́й бо болѣ́ти твори́тъ и па́ки возставля́етъ: порази́, и ру́цѣ его́ изцѣля́тъ:
шести́жды от бѣ́дъ и́зметъ тя́, въ седмѣ́мъ же не ко́снеттися зло́:
во гла́дѣ изба́витъ тя́ от сме́рти, на бра́ни же изъ руки́ желѣ́за изрѣши́тъ тя́:
от бича́ язы́ка скры́етъ тя́, и не убои́шися от зо́лъ находя́щихъ:
непра́веднымъ и беззако́ннымъ посмѣе́шися, от ди́вiихъ же звѣре́й не убои́шися,
зане́ съ ка́менiемъ ди́вiимъ завѣ́тъ тво́й: звѣ́рiе бо ди́вiи примиря́тся тебѣ́.
Пото́мъ уразумѣ́еши, я́ко въ ми́рѣ бу́детъ до́мъ тво́й, жили́ще же хра́мины твоея́ не и́мать согрѣши́ти:
уразумѣ́еши же, я́ко мно́го сѣ́мя твое́, и ча́да твоя́ бу́дутъ я́ко ве́сь зла́къ се́лный:
вни́деши же во гро́бъ я́коже пшени́ца созрѣ́лая во вре́мя пожа́тая, или́ я́коже сто́гъ гумна́ во вре́мя свезе́нный.
Се́, сiя́ си́це изслѣ́дихомъ: сiя́ су́ть, я́же слы́шахомъ: ты́ же разумѣ́й себѣ́, а́ще что́ сотвори́лъ еси́.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус. гражд.)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (прп. Макарий Алтайский)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- Czech (Bible Kralicka [1613])
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (NT Byz)
- Greek (TGV)
- Greek (LXX, Rahlfs)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Voca ergo, si est qui tibi re spondeat! Ad quem sanctorum converteris?
Vere stultum interficit iracundia, et fatuum occidit invidia.
Ego vidi stultum firma radice et maledixi sedi eius statim.
Longe fient filii eius a salute et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
Quia non egreditur ex pulvere nequitia, et de humo non oritur dolor.
Sed homo generat laborem, et aves elevant volatum.
Quam ob rem ego deprecabor Dominum et ad Deum ponam eloquium meum,
qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero;
qui dat pluviam super faciem terrae et irrigat aquis rura;
qui ponit humiles in sublime et maerentes erigit sospitate;
qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum, quod coeperant;
qui apprehendit sapientes in astutia eorum et consilium pravorum dissipat.
Per diem incurrent tenebras et, quasi in nocte, sic palpabunt in meridie.
Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum et de manu violenti pauperem;
et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
Beatus homo, qui corripitur a Deo; increpationem ergo Omnipotentis ne reprobes.
Quia ipse vulnerat et medetur, percutit, et manus eius sanabunt.
In sex tribulationibus liberabit te, et in septem non tanget te malum.
In fame eruet te de morte et in bello de manu gladii.
A flagello linguae absconderis et non timebis vastationem, cum venerit.
In vastitate et fame ridebis et bestias terrae non formidabis.
Sed cum lapidibus campi pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi.
Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans habitationem tuam non falleris.
Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae.
Ingredieris in abundantia sepulcrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
Ecce hoc, ut investigavimus, ita est; oboedi illi et tu sapias tibi».