Скрыть
1:5
1:9
1:24
1:28
1:30
1:32
1:33
1:36
Церковнославянский (рус)
И бы́сть по сконча́нiи Иису́совѣ, и вопроша́ху сы́нове Изра́илевы Го́спода, глаго́люще: кто́ взы́детъ на́мъ къ Ханане́ю во­ево́да, ра́товати на ни́хъ?
И рече́ Госпо́дь: Иу́да взы́детъ: се́, да́хъ зе́млю въ ру́ку его́.
И рече́ Иу́да къ Симео́ну бра́ту сво­ему́: взы́ди со мно́ю въ жре́бiй мо́й, и ополчи́мся на Ханане́а: и пойду́ и а́зъ съ тобо́ю въ жре́бiй тво́й. И по́йде съ ни́мъ Симео́нъ.
И взы́де Иу́да, и предаде́ Госпо́дь Ханане́а и Ферезе́а въ ру́цѣ и́хъ: и изби́ша и́хъ въ везе́цѣ до десяти́ ты́сящъ муже́й.
И обрѣто́ша Адонивезе́ка въ везе́цѣ, и сѣко́шася съ ни́мъ: и изби́ша Ханане́а и Ферезе́а.
И побѣже́ Адонивезе́къ: и гна́ша вслѣ́дъ его́, и я́ша его́, и от­сѣко́ша краи́ ру́къ его́ и краи́ но́гъ его́.
И рече́ Адонивезе́къ: седми́десяти царе́мъ обсѣко́хъ краи́ ру́къ и́хъ и краи́ но́гъ и́хъ, и бы́ша собира́юще [от­ крупи́цъ] подъ трапе́зою мо­е́ю: я́коже у́бо сотвори́хъ, та́ко воз­даде́ ми Бо́гъ. И при­­ведо́ша его́ во Иерусали́мъ, и у́мре та́мо.
И во­ева́ша сы́нове Иу́дины на Иерусали́мъ, и взя́ша его́, и порази́ша его́ о́стрiемъ меча́, и гра́дъ сожго́ша огне́мъ.
И по си́хъ снидо́ша сы́нове Иу́дины во­ева́ти на Ханане́а живу́щаго въ го́рнѣй къ ю́гу и въ ра́внѣй.
И по́йде Иу́да на Ханане́а живу́щаго въ Хевро́нѣ. И изы́де Хевро́нъ со страны́: и́мя же бѣ́ Хевро́ну пре́жде карiаѳарво́къ-се́феръ: и уби́ша сеси́на и Ахима́на и Ѳолмі́а, ро́ды ена́ковы.
И взыдо́ша от­ту́ду къ живу́щымъ въ дави́рѣ: и́мя же дави́ру бѣ́ пре́жде карiаѳсе́феръ, гра́дъ пи́сменъ.
И рече́ хале́въ: и́же а́ще порази́тъ гра́дъ пи́сменъ и во́зметъ его́, да́мъ ему́ Асха́нь дще́рь мою́ въ жену́.
И взя́ его́ Гоѳонiи́лъ сы́нъ Кене́за бра́та хале́вова юнѣ́йшiй, и даде́ ему́ хале́въ Асха́нь дще́рь свою́ въ жену́.
И бы́сть внегда́ от­ходи́ти е́й, и подви́же ю́ Гоѳонiи́лъ проси́ти у отца́ сво­его́ села́, и ропта́­ше [сѣдя́щи] на осля́ти, и вопiя́ше со осля́ти: на зе́млю ю́жную от­да́лъ мя́ еси́. И рече́ е́й хале́въ: что́ ти е́сть?
И рече́ ему́ Асха́нь: да́ждь ми́ благослове́нiе: я́ко на зе́млю ю́жную от­да́лъ еси́ мя́, да да́си мнѣ́ и исхо́дища водна́я. И даде́ е́й хале́въ по се́рдцу ея́ исхо́дища вы́шнихъ и исхо́дища ни́жнихъ.
И сы́нове Иоѳо́ра кине́ева, у́жика Моисе́ова, взыдо́ша от­ гра́да Фини́ческа къ сыно́мъ Иу́динымъ въ пусты́ню су́щую на ю́гъ Иу́ды ко исхо́ду Аредо́ву, и по­идо́ша, и всели́шася съ людьми́.
И по́йде Иу́да съ Симео́номъ бра́томъ сво­и́мъ, и изби́ Ханане́а живу́щаго въ сефе́ѳѣ, и потреби́ша его́: и прозва́ша и́мя гра́ду потребле́нiе.
И взя́ Иу́да Га́зу и предѣ́лъ ея́, и Аскало́на и предѣ́лъ его́, и аккаро́нъ и предѣ́лъ его́, и азо́тъ и окре́стная его́.
И бя́ше Госпо́дь со Иу́дою. И взя́ го́ру, я́ко не воз­мого́ша потреби́ти живу́щихъ во юдо́ли, зане́ риха́въ противоста́ и́мъ, и колесни́цы желѣ́зныя бя́ху ты́мъ.
И да́ша хале́ву Хевро́нъ, я́коже глаго́ла Моисе́й: и наслѣ́д­ст­вова та́мо три́ гра́ды сыно́въ ена́ковыхъ, и изгна́ от­ту́ду три́ сы́ны ена́ковы.
И Иевусе́а живу́щаго во Иерусали́мѣ не изгна́ша сы́нове Венiами́новы, и живя́ше Иевусе́й съ сынми́ Венiами́ни во Иерусали́мѣ да́же до сего́ дне́.
И взыдо́ша сы́нове Ио́сифли и сі́и въ Веѳи́ль: и Госпо́дь бя́ше съ ни́ми.
И ополчи́шася, и согля́даша [сы́нове Ио́сифовы] Веѳи́ль: и́мя же бѣ́ пре́жде гра́ду лу́за.
И ви́дѣша стрегу́щiи му́жа исходя́щаго изъ гра́да, и я́ша его́ и реко́ша ему́: покажи́ на́мъ вхо́дъ во гра́дъ, и сотвори́мъ съ тобо́ю ми́лость.
И показа́ и́мъ вхо́дъ гра́дный: и порази́ша гра́дъ о́стрiемъ меча́, му́жа же и сро́д­ст­во его́ от­пусти́ша.
И отъи́де му́жъ въ зе́млю Хеттiи́мъ, и созда́ та́мо гра́дъ, и прозва́ и́мя ему́ лу́за: сiе́ и́мя ему́ да́же до дне́ сего́.
И не разори́ Манассі́й веѳса́на, и́же е́сть ски́ѳскiй гра́дъ, ниже́ дще́рей его́, ниже́ окре́стныхъ [предѣ́лъ] его́, ниже́ Ѳана́ха, ниже́ дще́рей его́, ниже́ живу́щихъ въ до́рѣ, ниже́ дще́рей его́, ниже́ живу́щихъ во Иевла́мѣ, ниже́ окре́стныхъ его́, ниже́ дще́рей его́, и живу́щихъ въ Магеддо́нѣ, ниже́ окре́стныхъ его́ и дще́рей его́. И нача́ Ханане́й жи́ти на земли́ се́й.
И бы́сть егда́ укрѣпи́ся Изра́иль, и сотвори́ Ханане́а да́н­ника: изгна́нiемъ же не изгна́ его́.
И Ефре́мъ не изгна́ Ханане́а живу́щаго въ газе́рѣ: и живя́ше Ханане́й средѣ́ его́ въ газе́рѣ, и бы́сть ему́ въ да́н­ника.
И Завуло́нъ не изгна́ живу́щихъ въ Хевро́нѣ и живу́щихъ во Амма́нѣ: и всели́ся Ханане́й посредѣ́ и́хъ и бы́сть ему́ да́н­никъ.
И Аси́ръ не изгна́ живу́щихъ во акхо́рѣ, [и бы́сть ему́ да́н­никъ,] ни живу́щихъ въ до́рѣ, ни живу́щихъ въ Сидо́нѣ, ни живу́щихъ въ дала́фѣ и во Ахази́вѣ, и во е́лвѣ и во Афе́кѣ и въ роо́вѣ.
И всели́ся Аси́ръ посредѣ́ Ханане́а живу́щаго на земли́ [то́й], зане́ не воз­мо́же изгна́ти его́.
И Нефѳали́мъ не изгна́ живу́щихъ въ веѳсами́сѣ, ниже́ живу́щихъ въ веѳана́хѣ: и всели́ся Нефѳали́мъ средѣ́ Ханане́а живу́щаго на земли́ [се́й]: живу́щiи же въ веѳсами́сѣ и въ веѳана́хѣ бы́ша ему́ да́н­ницы.
И утѣсни́ Аморре́й сы́ны Да́новы въ горѣ́, я́ко не попусти́ и́мъ низходи́ти во юдо́ль.
И нача́ Аморре́й жи́ти въ горѣ́ чре́пнѣй, идѣ́же медвѣ́ди и лиси́цы, въ мирсино́нѣ и въ Салави́нѣ: и отяготѣ́ рука́ до́му Ио́сифля на Аморре́а, и бы́сть ему́ да́н­никъ.
И предѣ́лъ Аморре́йскiй Идуме́й от­ восхо́да акрави́ня, от­ ка́мене и вы́ше.
Еврейский
וַיְהִי, אַחֲרֵי מוֹת יְהוֹשֻׁעַ, וַיִּשְׁאֲלוּ בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, בַּיהוָה לֵאמֹר; מִי יַעֲלֶה־לָּנוּ אֶל־הַכְּנַעֲנִי בַּתְּחִלָּה לְהִלָּחֶם בּוֹ׃
וַיֹּאמֶר יְהוָה יְהוּדָה יַעֲלֶה; הִנֵּה נָתַתִּי אֶת־הָאָרֶץ בְּיָדוֹ׃
וַיֹּאמֶר יְהוּדָה לְשִׁמְעוֹן אָחִיו עֲלֵה אִתִּי בְגוֹרָלִי, וְנִלָּחֲמָה בַּכְּנַעֲנִי, וְהָלַכְתִּי גַם־אֲנִי אִתְּךָ בְּגוֹרָלֶךָ; וַיֵּלֶךְ אִתּוֹ שִׁמְעוֹן׃
וַיַּעַל יְהוּדָה, וַיִּתֵּן יְהוָה אֶת־הַכְּנַעֲנִי וְהַפְּרִזִּי בְּיָדָם; וַיַּכּוּם בְּבֶזֶק, עֲשֶׂרֶת אֲלָפִים אִישׁ׃
וַיִּמְצְאוּ אֶת־אֲדֹנִי בֶזֶק בְּבֶזֶק, וַיִּלָּחֲמוּ בּוֹ; וַיַּכּוּ אֶת־הַכְּנַעֲנִי וְאֶת־הַפְּרִזִּי׃
וַיָּנָס אֲדֹנִי בֶזֶק, וַיִּרְדְּפוּ אַחֲרָיו; וַיֹּאחֲזוּ אֹתוֹ, וַיְקַצְּצוּ, אֶת־בְּהֹנוֹת יָדָיו וְרַגְלָיו׃
וַיֹּאמֶר אֲדֹנִי־בֶזֶק, שִׁבְעִים מְלָכִים בְּהֹנוֹת יְדֵיהֶם וְרַגְלֵיהֶם מְקֻצָּצִים, הָיוּ מְלַקְּטִים תַּחַת שֻׁלְחָנִי, כַּאֲשֶׁר עָשִׂיתִי, כֵּן שִׁלַּם־לִי אֱלֹהִים; וַיְבִיאֻהוּ יְרוּשָׁלִַם וַיָּמָת שָׁם׃ פ
וַיִּלָּחֲמוּ בְנֵי־יְהוּדָה בִּירוּשָׁלִַם, וַיִּלְכְּדוּ אוֹתָהּ, וַיַּכּוּהָ לְפִי־חָרֶב; וְאֶת־הָעִיר שִׁלְּחוּ בָאֵשׁ׃
וְאַחַר, יָרְדוּ בְּנֵי יְהוּדָה, לְהִלָּחֵם בַּכְּנַעֲנִי; יוֹשֵׁב הָהָר, וְהַנֶּגֶב וְהַשְּׁפֵלָה׃
וַיֵּלֶךְ יְהוּדָה, אֶל־הַכְּנַעֲנִי הַיּוֹשֵׁב בְּחֶבְרוֹן, וְשֵׁם־חֶבְרוֹן לְפָנִים קִרְיַת אַרְבַּע; וַיַּכּוּ אֶת־שֵׁשַׁי וְאֶת־אֲחִימַן וְאֶת־תַּלְמָי׃
וַיֵּלֶךְ מִשָּׁם, אֶל־יוֹשְׁבֵי דְּבִיר; וְשֵׁם־דְּבִיר לְפָנִים קִרְיַת־סֵפֶר׃
וַיֹּאמֶר כָּלֵב, אֲשֶׁר־יַכֶּה אֶת־קִרְיַת־סֵפֶר וּלְכָדָהּ; וְנָתַתִּי לוֹ אֶת־עַכְסָה בִתִּי לְאִשָּׁה׃
וַיִּלְכְּדָהּ עָתְנִיאֵל בֶּן־קְנַז, אֲחִי כָלֵב הַקָּטֹן מִמֶּנּוּ; וַיִּתֶּן־לוֹ אֶת־עַכְסָה בִתּוֹ לְאִשָּׁה׃
וַיְהִי בְּבוֹאָהּ, וַתְּסִיתֵהוּ לִשְׁאוֹל מֵאֵת־אָבִיהָ הַשָּׂדֶה, וַתִּצְנַח מֵעַל הַחֲמוֹר; וַיֹּאמֶר־לָהּ כָּלֵב מַה־לָּךְ׃
וַתֹּאמֶר לוֹ הָבָה־לִּי בְרָכָה, כִּי אֶרֶץ הַנֶּגֶב נְתַתָּנִי, וְנָתַתָּה לִי גֻּלֹּת מָיִם; וַיִּתֶּן־לָהּ כָּלֵב, אֵת גֻּלֹּת עִלִּית, וְאֵת גֻּלֹּת תַּחְתִּית׃ פ
וּבְנֵי קֵינִי חֹתֵן מֹשֶׁה עָלוּ מֵעִיר הַתְּמָרִים אֶת־בְּנֵי יְהוּדָה, מִדְבַּר יְהוּדָה, אֲשֶׁר בְּנֶגֶב עֲרָד; וַיֵּלֶךְ וַיֵּשֶׁב אֶת־הָעָם׃
וַיֵּלֶךְ יְהוּדָה אֶת־שִׁמְעוֹן אָחִיו, וַיַּכּוּ אֶת־הַכְּנַעֲנִי יוֹשֵׁב צְפַת; וַיַּחֲרִימוּ אוֹתָהּ, וַיִּקְרָא אֶת־שֵׁם־הָעִיר חָרְמָה׃
וַיִּלְכֹּד יְהוּדָה אֶת־עַזָּה וְאֶת־גְּבוּלָהּ, וְאֶת־אַשְׁקְלוֹן וְאֶת־גְּבוּלָהּ; וְאֶת־עֶקְרוֹן וְאֶת־גְּבוּלָהּ׃
וַיְהִי יְהוָה אֶת־יְהוּדָה, וַיֹּרֶשׁ אֶת־הָהָר; כִּי לֹא לְהוֹרִישׁ אֶת־יֹשְׁבֵי הָעֵמֶק, כִּי־רֶכֶב בַּרְזֶל לָהֶם׃
וַיִּתְּנוּ לְכָלֵב אֶת־חֶבְרוֹן, כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר מֹשֶׁה; וַיּוֹרֶשׁ מִשָּׁם, אֶת־שְׁלֹשָׁה בְּנֵי הָעֲנָק׃
וְאֶת־הַיְבוּסִי יֹשֵׁב יְרוּשָׁלִַם, לֹא הוֹרִישׁוּ בְּנֵי בִנְיָמִן; וַיֵּשֶׁב הַיְבוּסִי אֶת־בְּנֵי בִנְיָמִן בִּירוּשָׁלִַם, עַד הַיּוֹם הַזֶּה׃ ס
וַיַּעֲלוּ בֵית־יוֹסֵף גַּם־הֵם בֵּית־אֵל; וַיהוָה עִמָּם׃
וַיָּתִירוּ בֵית־יוֹסֵף בְּבֵית־אֵל; וְשֵׁם־הָעִיר לְפָנִים לוּז׃
וַיִּרְאוּ הַשֹּׁמְרִים, אִישׁ יוֹצֵא מִן־הָעִיר; וַיֹּאמְרוּ לוֹ, הַרְאֵנוּ נָא אֶת־מְבוֹא הָעִיר, וְעָשִׂינוּ עִמְּךָ חָסֶד׃
וַיַּרְאֵם אֶת־מְבוֹא הָעִיר, וַיַּכּוּ אֶת־הָעִיר לְפִי־חָרֶב; וְאֶת־הָאִישׁ וְאֶת־כָּל־מִשְׁפַּחְתּוֹ שִׁלֵּחוּ׃
וַיֵּלֶךְ הָאִישׁ, אֶרֶץ הַחִתִּים; וַיִּבֶן עִיר, וַיִּקְרָא שְׁמָהּ לוּז, הוּא שְׁמָהּ, עַד הַיּוֹם הַזֶּה׃ פ
וְלֹא־הוֹרִישׁ מְנַשֶּׁה, אֶת־בֵּית־שְׁאָן וְאֶת־בְּנוֹתֶיהָ וְאֶת־תַּעְנַךְ וְאֶת־בְּנֹתֶיהָ, וְאֶת־יֹשֵׁב (יֹשְׁבֵי) דוֹר וְאֶת־בְּנוֹתֶיהָ, וְאֶת־יוֹשְׁבֵי יִבְלְעָם וְאֶת־בְּנֹתֶיהָ, וְאֶת־יוֹשְׁבֵי מְגִדּוֹ וְאֶת־בְּנוֹתֶיהָ; וַיּוֹאֶל הַכְּנַעֲנִי, לָשֶׁבֶת בָּאָרֶץ הַזֹּאת׃
וַיְהִי כִּי־חָזַק יִשְׂרָאֵל, וַיָּשֶׂם אֶת־הַכְּנַעֲנִי לָמַס; וְהוֹרֵישׁ לֹא הוֹרִישׁוֹ׃ ס
וְאֶפְרַיִם לֹא הוֹרִישׁ, אֶת־הַכְּנַעֲנִי הַיּוֹשֵׁב בְּגָזֶר; וַיֵּשֶׁב הַכְּנַעֲנִי בְּקִרְבּוֹ בְּגָזֶר׃ פ
זְבוּלֻן, לֹא הוֹרִישׁ אֶת־יוֹשְׁבֵי קִטְרוֹן, וְאֶת־יוֹשְׁבֵי נַהֲלֹל; וַיֵּשֶׁב הַכְּנַעֲנִי בְּקִרְבּוֹ, וַיִּהְיוּ לָמַס׃ ס
אָשֵׁר, לֹא הוֹרִישׁ אֶת־יֹשְׁבֵי עַכּוֹ, וְאֶת־יוֹשְׁבֵי צִידוֹן; וְאֶת־אַחְלָב וְאֶת־אַכְזִיב וְאֶת־חֶלְבָּה, וְאֶת־אֲפִיק וְאֶת־רְחֹב׃
וַיֵּשֶׁב הָאָשֵׁרִי, בְּקֶרֶב הַכְּנַעֲנִי יֹשְׁבֵי הָאָרֶץ; כִּי לֹא הוֹרִישׁוֹ׃ ס
נַפְתָּלִי, לֹא־הוֹרִישׁ אֶת־יֹשְׁבֵי בֵית־שֶׁמֶשׁ וְאֶת־יֹשְׁבֵי בֵית־עֲנָת, וַיֵּשֶׁב בְּקֶרֶב הַכְּנַעֲנִי יֹשְׁבֵי הָאָרֶץ; וְיֹשְׁבֵי בֵית־שֶׁמֶשׁ וּבֵית עֲנָת, הָיוּ לָהֶם לָמַס׃ ס
וַיִּלְחֲצוּ הָאֱמֹרִי אֶת־בְּנֵי־דָן הָהָרָה; כִּי־לֹא נְתָנוֹ לָרֶדֶת לָעֵמֶק׃
וַיּוֹאֶל הָאֱמֹרִי לָשֶׁבֶת בְּהַר־חֶרֶס, בְּאַיָּלוֹן וּבְשַׁעַלְבִים; וַתִּכְבַּד יַד בֵּית־יוֹסֵף, וַיִּהְיוּ לָמַס׃
וּגְבוּל הָאֱמֹרִי, מִמַּעֲלֵה עַקְרַבִּים; מֵהַסֶּלַע וָמָעְלָה׃ פ
Арабский (Arabic Van Dyke)
وَكَانَ بَعْدَ مَوْتِ يَشُوعَ أَنَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ سَأَلُوا الرَّبَّ قَائِلِينَ: «مَنْ مِنَّا يَصْعَدُ إِلَى الْكَنْعَانِيِّينَ أَوَّلاً لِمُحَارَبَتِهِمْ؟»
فَقَالَ الرَّبُّ: «يَهُوذَا يَصْعَدُ. هُوَذَا قَدْ دَفَعْتُ الأَرْضَ لِيَدِهِ».
فَقَالَ يَهُوذَا لِشِمْعُونَ أَخِيهِ: «اِصْعَدْ مَعِي فِي قُرْعَتِي لِكَيْ نُحَارِبَ الْكَنْعَانِيِّينَ، فَأَصْعَدَ أَنَا أَيْضًا مَعَكَ فِي قُرْعَتِكَ». فَذَهَبَ شِمْعُونُ مَعَهُ.
فَصَعِدَ يَهُوذَا، وَدَفَعَ الرَّبُّ الْكَنْعَانِيِّينَ وَالْفِرِزِّيِّينَ بِيَدِهِمْ، فَضَرَبُوا مِنْهُمْ فِي بَازَقَ عَشَرَةَ آلاَفِ رَجُل.
وَوَجَدُوا أَدُونِيَ بَازَقَ فِي بَازَقَ، فَحَارَبُوهُ وَضَرَبُوا الْكَنْعَانِيِّينَ وَالْفِرِزِّيِّينَ.
فَهَرَبَ أَدُونِي بَازَقَ، فَتَبِعُوهُ وَأَمْسَكُوهُ وَقَطَعُوا أَبَاهِمَ يَدَيْهِ وَرِجْلَيْهِ.
فَقَالَ أَدُونِي بَازَقَ: «سَبْعُونَ مَلِكًا مَقْطُوعَةٌ أَبَاهِمُ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلِهِمْ كَانُوا يَلْتَقِطُونَ تَحْتَ مَائِدَتِي. كَمَا فَعَلْتُ كَذلِكَ جَازَانِيَ اللهُ». وَأَتَوْا بِهِ إِلَى أُورُشَلِيمَ فَمَاتَ هُنَاكَ.
وَحَارَبَ بَنُو يَهُوذَا أُورُشَلِيمَ وَأَخَذُوهَا وَضَرَبُوهَا بِحَدِّ السَّيْفِ، وَأَشْعَلُوا الْمَدِينَةَ بِالنَّارِ.
وَبَعْدَ ذلِكَ نَزَلَ بَنُو يَهُوذَا لِمُحَارَبَةِ الْكَنْعَانِيِّينَ سُكَّانِ الْجَبَلِ وَالْجَنُوبِ وَالسَّهْلِ.
وَسَارَ يَهُوذَا عَلَى الْكَنْعَانِيِّينَ السَّاكِنِينَ فِي حَبْرُونَ، وَكَانَ اسْمُ حَبْرُونَ قَبْلاً قَرْيَةَ أَرْبَعَ. وَضَرَبُوا شِيشَايَ وَأَخِيمَانَ وَتَلْمَايَ.
وَسَارَ مِنْ هُنَاكَ عَلَى سُكَّانِ دَبِيرَ، وَاسْمُ دَبِيرَ قَبْلاً قَرْيَةُ سَفَرٍ.
فَقَالَ كَالَبُ: «الَّذِي يَضْرِبُ قَرْيَةَ سَفَرٍ وَيَأْخُذُهَا، أُعْطِيهِ عَكْسَةَ ابْنَتِي امْرَأَةً».
فَأَخَذَهَا عُثْنِيئِيلُ بْنُ قَنَازَ، أَخُو كَالَبَ الأَصْغَرُ مِنْهُ. فَأَعْطَاهُ عَكْسَةَ ابْنَتَهُ امْرَأَةً.
وَكَانَ عِنْدَ دُخُولِهَا أَنَّهَا غَرَّتْهُ بِطَلَبِ حَقْل مِنْ أَبِيهَا. فَنَزَلَتْ عَنِ الْحِمَارِ، فَقَالَ لَهَا كَالَبُ: «مَا لَكِ؟»
فَقَالَتْ لَهُ: «أَعْطِنِي بَرَكَةً. لأَنَّكَ أَعْطَيْتَنِي أَرْضَ الْجَنُوبِ، فَأَعْطِنِي يَنَابِيعَ مَاءٍ». فَأَعْطَاهَا كَالَبُ الْيَنَابِيعَ الْعُلْيَا وَالْيَنَابِيعَ السُّفْلَى.
وَبَنُو الْقَيْنِيِّ حَمِي مُوسَى صَعِدُوا مِنْ مَدِينَةِ النَّخْلِ مَعَ بَنِي يَهُوذَا إِلَى بَرِّيَّةِ يَهُوذَا الَّتِي فِي جَنُوبِيِّ عَرَادَ، وَذَهَبُوا وَسَكَنُوا مَعَ الشَّعْبِ.
وَذَهَبَ يَهُوذَا مَعَ شِمْعُونَ أَخِيهِ وَضَرَبُوا الْكَنْعَانِيِّينَ سُكَّانَ صَفَاةَ وَحَرَّمُوهَا، وَدَعَوْا اسْمَ الْمَدِينَةِ «حُرْمَةَ».
وَأَخَذَ يَهُوذَا غَزَّةَ وَتُخُومَهَا، وَأَشْقَلُونَ وَتُخُومَهَا، وَعَقْرُونَ وَتُخُومَهَا.
وَكَانَ الرَّبُّ مَعَ يَهُوذَا فَمَلَكَ الْجَبَلَ، وَلكِنْ لَمْ يُطْرَدْ سُكَّانُ الْوَادِي لأَنَّ لَهُمْ مَرْكَبَاتِ حَدِيدٍ.
وَأَعْطَوْا لِكَالَبَ حَبْرُونَ كَمَا تَكَلَّمَ مُوسَى. فَطَرَدَ مِنْ هُنَاكَ بَنِي عَنَاقَ الثَّلاَثَةَ.
وَبَنُو بَنْيَامِينَ لَمْ يَطْرُدُوا الْيَبُوسِيِّينَ سُكَّانَ أُورُشَلِيمَ، فَسَكَنَ الْيَبُوسِيُّونَ مَعَ بَنِي بَنْيَامِينَ فِي أُورُشَلِيمَ إِلَى هذَا الْيَوْمِ.
وَصَعِدَ بَيْتُ يُوسُفَ أَيْضًا إِلَى بَيْتِ إِيلَ وَالرَّبُّ مَعَهُمْ.
وَاسْتَكْشَفَ بَيْتُ يُوسُفَ عَنْ بَيْتِ إِيلَ، وَكَانَ اسْمُ الْمَدِينَةِ قَبْلاً لُوزَ.
فَرَأَى الْمُرَاقِبُونَ رَجُلاً خَارِجًا مِنَ الْمَدِينَةِ، فَقَالُوا لَهُ: «أَرِنَا مَدْخَلَ الْمَدِينَةِ فَنَعْمَلَ مَعَكَ مَعْرُوفًا».
فَأَرَاهُمْ مَدْخَلَ الْمَدِينَةِ، فَضَرَبُوا الْمَدِينَةَ بِحَدِّ السَّيْفِ، وَأَمَّا الرَّجُلُ وَكُلُّ عَشِيرَتِهِ فَأَطْلَقُوهُمْ.
فَانْطَلَقَ الرَّجُلُ إِلَى أَرْضِ الْحِثِّيِّينَ وَبَنَى مَدِينَةً وَدَعَا اسْمَهَا «لُوزَ» وَهُوَ اسْمُهَا إِلَى هذَا الْيَوْمِ.
وَلَمْ يَطْرُدْ مَنَسَّى أَهْلَ بَيْتِ شَانَ وَقُرَاهَا، وَلاَ أَهْلَ تَعْنَكَ وَقُرَاهَا، وَلاَ سُكَّانَ دُورَ وَقُرَاهَا، وَلاَ سُكَّانَ يِبْلَعَامَ وَقُرَاهَا، وَلاَ سُكَّانَ مَجِدُّو وَقُرَاهَا. فَعَزَمَ الْكَنْعَانِيُّونَ عَلَى السَّكَنِ فِي تِلْكَ الأَرْضِ.
وَكَانَ لَمَّا تَشَدَّدَ إِسْرَائِيلُ أَنَّهُ وَضَعَ الْكَنْعَانِيِّينَ تَحْتَ الْجِزْيَةِ وَلَمْ يَطْرُدْهُمْ طَرْدًا.
وَأَفْرَايِمُ لَمْ يَطْرُدِ الْكَنْعَانِيِّينَ السَّاكِنِينَ فِي جَازَرَ، فَسَكَنَ الْكَنْعَانِيُّونَ فِي وَسَطِهِ فِي جَازَرَ.
زَبُولُونُ لَمْ يَطْرُدْ سُكَّانَ قِطْرُونَ، وَلاَ سُكَّانَ نَهْلُولَ، فَسَكَنَ الْكَنْعَانِيُّونَ فِي وَسَطِهِ وَكَانُوا تَحْتَ الْجِزْيَةِ.
وَلَمْ يَطْرُدْ أَشِيرُ سُكَّانَ عَكُّو، وَلاَ سُكَّانَ صَيْدُونَ وَأَحْلَبَ وَأَكْزِيبَ وَحَلْبَةَ وَأَفِيقَ وَرَحُوبَ.
فَسَكَنَ الأَشِيرِيُّونَ فِي وَسَطِ الْكَنْعَانِيِّينَ سُكَّانِ الأَرْضِ، لأَنَّهُمْ لَمْ يَطْرُدُوهُمْ.
وَنَفْتَالِي لَمْ يَطْرُدْ سُكَّانَ بَيْتِ شَمْسٍ، وَلاَ سُكَّانَ بَيْتِ عَنَاةَ، بَلْ سَكَنَ فِي وَسَطِ الْكَنْعَانِيِّينَ سُكَّانِ الأَرْضِ. فَكَانَ سُكَّانُ بَيْتِ شَمْسٍ وَبَيْتِ عَنَاةَ تَحْتَ الْجِزْيَةِ لَهُمْ.
وَحَصَرَ الأَمُورِيُّونَ بَنِي دَانَ فِي الْجَبَلِ لأَنَّهُمْ لَمْ يَدَعُوهُمْ يَنْزِلُونَ إِلَى الْوَادِي.
فَعَزَمَ الأَمُورِيُّونَ عَلَى السَّكَنِ فِي جَبَلِ حَارَسَ فِي أَيَّلُونَ وَفِي شَعَلُبِّيمَ. وَقَوِيَتْ يَدُ بَيْتِ يُوسُفَ فَكَانُوا تَحْتَ الْجِزْيَةِ.
وَكَانَ تُخْمُ الأَمُورِيِّينَ مِنْ عَقَبَةِ عَقْرِبِّيمَ مِنْ سَالَعَ فَصَاعِدًا.
Ва баъд аз вафоти Еҳушаъ чунин воқеъ шуд, ки банӣ Исроил аз Парвардигор пурсида, гуфтанд: «Кист, ки барои мо бар зидди канъониён аввал баромада, бо онҳо ҷанг кунад?»
Ва Парвардигор гуфт: «Бигзор банӣ Яҳудо бароянд; инак, ин заминро ба дасти онҳо таслим кардаам».
Ва банӣ Яҳудо ба бародаронашон банӣ Шимъӯн гуфтанд: «Бо мо дар он чи насибаи мост, бароед, ва мо бо канъониён ҷанг кунем. Мо низ бо шумо дар он чи насибаи шумост, хоҳем рафт». Ва банӣ Шимъӯн бо онҳо рафтанд.
Вақте ки банӣ Яҳудо баромаданд, Парвардигор канъониён ва фариззиёнро ба дасти онҳо таслим кард; ва даҳ ҳазор нафарро аз онҳо дар Бозақ куштанд.
Ва Адӯнӣ-Бозақро дар Бозақ ёфта, бо ӯ ҷанг карданд; ва ба канъониён ва фариззиён шикаст расониданд.
Ва Адӯнӣ-Бозақ рӯй ба гурез овард, вале ӯро таъқиб намуда, дастгир карданд ва сарангуштҳои дастҳо ва пойҳояшро буриданд.
Ва Адӯнӣ-Бозақ гуфт: «Ҳафтод подшоҳ, ки сарангуштҳои дастҳо ва пойҳошон бурида шуда буд, дар таги мизи ман нонреза мечиданд; чунон ки ман кардаам, ончунон Худо ба ман подош додааст». Ва ӯро ба Ерусалим оварданд, ва дар он ҷо ӯ мурд.
Ва банӣ Яҳудо бар зидди Ерусалим ҷанг карда, онро гирифтанд, ва онро аз дами шамшер гузарониданд; ва шаҳрро оташ зада сӯзониданд.
Ва баъд аз он банӣ Яҳудо фуруд омаданд, то ки бо канъониён, ки дар кӯҳсор ва дар ҷануб ва дар пастхамӣ сокин буданд, ҷанг кунанд.
Ва банӣ Яҳудо ба муқобили канъониёне ки дар Ҳебрӯн сокин буданд, баромаданд; ва номи Ҳебрӯн пештар Қирят-Арбаъ буд; ва ба Шешай ва Аҳиман ва Талмой шикаст расониданд.
Ва аз он ҷо онҳо ба муқобили сокинони Дабир равона шуданд; ва номи Дабир пештар Қирят-Сефер буд.
Ва Колеб гуфт: «Касе ки ба Қирят-Сефер шикаст расонад ва онро бигарад, духтари худ Аксоро ба вай ба занӣ хоҳам дод».
Ва Отниил ибни Қеназ, додари хурдии Колеб, онро гирифт; ва ӯ духтари худ Аксоро ба вай ба занӣ дод.
Ва чун духтар назди вай омад, вай ӯро моил намуд, ки аз падари худ киштзоре биталабад, ва ӯ аз болои хар фуруд омад; ва Колеб ба ӯ гуфт: «Ту чӣ мехоҳӣ?»
Ва ӯ ба падараш гуфт: «Ба ман баракате бидеҳ, зеро ки замини ҷанубиро ту ба ман додаӣ, пас чашмаҳои обро ҳам ба ман бидеҳ». Ва Колеб чашмаҳои боло ва чашмаҳои поёнро ба ӯ дод.
Ва банӣ Қенӣ, хешовандони падарарӯси Мусо, аз шаҳри Хурмозор Нахлистон бо банӣ Яҳудо баромада, сӯи биёбони Яҳудо, ки дар ҷануби Арод аст, равона шуданд ва дар миёни ин қавм сокин шуданд.
Ва банӣ Яҳудо бо бародаронашон банӣ Шимъӯн равона шуданд, ва онҳо ба канониёне ки дар Сефат сокин буданд, шикаст расониданд; ва онро валангор карда, номи ин шаҳрро Ҳормо хонданд.
Ва банӣ Яҳудо Ғаззаро бо ҳудуди ноҳияҳои он, ва Ашқалӯнро бо ҳудуди он, ва Эқрӯнро бо ҳудуди он гирифтанд.
Ва Парвардигор бо банӣ Яҳудо буд, ва онҳо кӯҳсорро соҳибӣ намуданд; аммо сокинони водиро натавонистанд бадар ронанд, зеро ки онҳо аробаҳои оҳанин доштанд.
Ва Ҳебрӯнро ба Колеб доданд, чунон ки Мусо гуфта буд; ва ӯ аз он ҷо се писари Аноқро бадар ронд.
Вале ябусиёнро, ки дар Ерусалим сокин буданд, банӣ Бинёмин натавонистанд бадар ронанд; ва ябусиён то имрӯз бо банӣ Бинёмин дар Ерусалим сокин ҳастанд.
Ва хонадони Юсуф низ сӯи Байт-Ил баромаданд, ва Парвардигор бо онҳо буд.
Ва хонадони Юсуф дар Байт-Ил ҷосусӣ карданд; ва номи ин шаҳр пештар Луз буд.
Ва посбонон мардеро, ки аз шаҳр берун омада буд, дида, ба ӯ гуфтанд: «Даромадгоҳи шаҳрро ба мо нишон деҳ, ва мо ба ту меҳрубонӣ хоҳем кард».
Ва ӯ даромадгоҳи шаҳрро ба онҳо нишон дод, ва онҳо аҳли шаҳрро аз дами шамшер гузарониданд; ва он мардро бо тамоми хонаводааш раҳо карданд.
Ва он мард ба замини ҳиттиён рафт, ва шаҳре бино намуда, онро Луз номид; то имрӯз номи он ҳамин аст.
Ва банӣ Менашше аҳли Байт-Шеон ва деҳоти онро, ва аҳли Таънак ва деҳоти онро, ва сокинони Дӯр ва деҳоти онро, ва сокинони Иблеом ва деҳоти онро, ва сокинони Маҷиддӯ ва деҳоти онро натавонистанд бадар ронанд, ва канъониён азм карданд, ки дар ин замин бимонанд.
Ва чун Исроил қувват гирифт, канъониёнро хироҷгузори худ гардонид, вале натавонист онҳоро бадар ронад.
Ва банӣ Эфроим канъониёнро, ки дар Ҷозар сокин буданд, натавонистанд бадар ронанд; ва канъониён дар миёни онҳо дар Ҷозар сокин буданд.
Банӣ Забулун сокинони Қитрӯн ва сокинони Наҳалӯлро натавонистанд бадар ронанд; ва канъониён дар миёни онҳо сокин буданд, ва хироҷгузор буданд.
Бани-Ошер сокинони Акку ва сокинони Сидӯн ва Аҳлоб ва Акзиб ва Ҳалбо ва Афиқ ва Раҳӯбро натавонистанд бадар ронанд.
Ва ошериён дар миёни канъониёне ки сокини он замин буданд, зиндагӣ истиқомат доштанд, зеро ки онҳоро натавонистанд бадар ронанд.
Банӣ Нафтолӣ сокинони Байт-Шемеш ва сокинони Байт –Анотро натавонистанд бадар ронанд, ва дар миёни канъониёне ки сокини он замин буданд, истиқомат доштанд; ва сокинони Байт-Шемеш ва Байт-Анот хироҷгузори онҳо буданд.
Ва амӯриён банӣ Донро дар кӯҳсор фишор доданд, зеро онҳоро нагузоштанд, ки ба водӣ фуруд оянд.
Ва амӯриён азм карданд, ки дар кӯҳи Ҳорас, дар Аёлӯн ва Шаалбим сокин бошанд; вале дасти хонадони Юсуф бар онҳо гарон омад, ва хироҷгузор гардиданд.
Ва ҳудуди амӯриён аз баландии Ақрабим, аз қуллаи он болотар буд.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible