Скрыть
6:4
6:6
6:8
6:9
6:19
6:20
6:26
6:27
6:28
6:30
6:35
6:36
6:38
6:40
Церковнославянский (рус)
И сотвори́ша сы́нове Изра́илевы зло́е предъ Го́сподемъ, и предаде́ и́хъ Госпо́дь въ ру́ку Мадiа́млю се́дмь лѣ́тъ.
И укрѣпи́ся рука́ Мадiа́мля на Изра́иля: и сотвори́ша себѣ́ сы́нове Изра́илевы от­ лица́ Мадiа́мля огра́ды въ гора́хъ и въ пеще́рахъ и въ тверды́нехъ.
И бы́сть егда́ сѣ́яше му́жъ Изра́илевъ, и восхожда́­ше Мадiа́мъ и Амали́къ и сы́нове восто́чнiи, и восхожда́ху на него́,
и ополча́хуся на ни́хъ, и разоря́ху плоды́ земны́я, до́ндеже вни́ти въ Га́зу: и не оставля́ху бытiя́ жи́знен­наго во Изра́или, и ста́дъ и телца́ и осла́:
я́ко са́ми и ско́ти и́хъ восхожда́ху, и ку́щы и́хъ преноша́ху, и при­­хожда́ху я́ко пру́зи мно́же­с­т­вомъ, и самѣ́мъ и велблю́домъ и́хъ не бя́ше числа́: и при­­хожда́ху на зе́млю Изра́илеву разори́ти ю́.
И обнища́ Изра́иль зѣло́ от­ лица́ Мадiа́мля.
И возопи́ша сы́нове Изра́илевы ко Го́споду: и бы́сть егда́ возопи́ша сы́нове Изра́илевы ко Го́споду Мадiа́ма ра́ди,
и посла́ Госпо́дь му́жа проро́ка къ сыно́мъ Изра́илевымъ, и рече́ и́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: а́зъ е́смь изведы́й ва́съ изъ Еги́пта, и изведо́хъ ва́съ изъ до́му рабо́ты:
и изба́вихъ ва́съ от­ руки́ Еги́петскiя и от­ руки́ всѣ́хъ стужа́ющихъ ва́мъ: и изгна́хъ я́ от­ лица́ ва́­шего, и да́хъ ва́мъ зе́млю и́хъ,
и реко́хъ ва́мъ: а́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, не убо́йтеся бого́въ Аморре́йскихъ, въ ни́хже вы́ живете́ въ земли́ и́хъ: и не послу́шасте гла́са мо­его́.
И прiи́де а́нгелъ Госпо́день, и сѣ́де подъ ду́бомъ, и́же е́сть во Ефра́ѳѣ, и́же бы́сть Иоа́са отца́ езри́. И гедео́нъ сы́нъ его́ млача́­ше пшени́цу на гумнѣ́ его́, бѣжа́ти от­ лица́ Мадiа́мля.
И яви́ся ему́ а́нгелъ Госпо́день и рече́ къ нему́: Госпо́дь съ тобо́ю, си́льный крѣ́постiю.
И рече́ къ нему́ гедео́нъ: во мнѣ́, Го́споди мо́й: и а́ще е́сть Госпо́дь съ на́ми, и вску́ю обрѣто́ша ны́ вся́ зла́я сiя́? и гдѣ́ су́ть вся́ чудеса́ его́, ели́ка повѣ́даша на́мъ отцы́ на́ши, глаго́люще: не изъ Еги́пта ли изведе́ на́съ Госпо́дь? и ны́нѣ от­ве́рже на́съ Госпо́дь и предаде́ на́съ въ ру́ку Мадiа́млю.
И воз­зрѣ́ на него́ а́нгелъ Госпо́день и рече́ ему́: иди́ въ крѣ́пости тво­е́й се́й, и спасе́ши Изра́иля от­ руки́ Мадiа́мли: и се́, посла́хъ тя́.
И рече́ къ нему́ гедео́нъ: во мнѣ́, Го́споди, въ чесо́мъ спасу́ Изра́иля? се́, ты́сяща моя́ ху́ждша въ Манассі́и, и а́зъ е́смь мні́й въ дому́ отца́ мо­его́.
И рече́ къ нему́ Госпо́дь: поне́же а́зъ бу́ду съ тобо́ю, и избiе́ши Мадiа́ма я́ко му́жа еди́наго.
И рече́ къ нему́ гедео́нъ: и а́ще обрѣто́хъ благода́ть предъ очи́ма тво­и́ма, и да сотвори́ши мнѣ́ дне́сь зна́менiе, я́ко ты́ глаго́леши со мно́ю:
не от­иди́ от­сю́ду, до́ндеже прiити́ мнѣ́ къ тебѣ́, и при­­несу́ же́ртву мою́, и пожру́ предъ тобо́ю. И рече́: а́зъ е́смь, преме́длю, до́ндеже обрати́шися ты́.
И гедео́нъ вни́де, и сотвори́ ко́злище от­ ко́зъ, и че́тверть ифи́ муки́ опрѣсно́ковъ, и мяса́ вложи́ въ ко́шницу, и юху́ влiя́ въ горне́цъ: и изнесе́ къ нему́ подъ ду́бъ, и поклони́ся.
И рече́ къ нему́ а́нгелъ Госпо́день: воз­ми́ мяса́ и хлѣ́бы прѣ́сныя, и положи́ у ка́мене о́наго, и юху́ бли́зъ излі́й. И сотвори́ та́ко.
И простре́ а́нгелъ Госпо́день коне́цъ жезла́, и́же въ руцѣ́ его́, и при­­косну́ся мясо́мъ и хлѣ́бомъ прѣ́снымъ: и воз­горѣ́ся о́гнь изъ ка́мене, и пояде́ мяса́ и опрѣсно́ки: и а́нгелъ Госпо́день отъи́де от­ оче́й его́.
И ви́дѣ гедео́нъ, я́ко а́нгелъ е́сть Госпо́день, и рече́ гедео́нъ: увы́ мнѣ́, Го́споди, Го́споди, я́ко ви́дѣхъ а́нгела Госпо́дня лице́мъ къ лицу́.
И рече́ ему́ Госпо́дь: ми́ръ тебѣ́, не бо́йся, не у́мреши.
И созда́ та́мо гедео́нъ же́ртвен­никъ Го́споду, и назва́ его́ ми́ръ Госпо́день, да́же до дне́ сего́, еще́ су́щу ему́ во Ефра́ѳѣ отца́ езри́.
И бы́сть въ ту́ но́щь, и рече́ ему́ Госпо́дь: воз­ми́ телца́ упита́н­наго [от­ ското́въ] отца́ тво­его́, и телца́ втора́го седми́ лѣ́тъ, и разори́ши олта́рь Ваа́ловъ, и́же е́сть отца́ тво­его́, и дубра́ву, я́же у него́, да посѣче́ши:
и да согради́ши олта́рь Го́сподеви Бо́гу тво­ему́ яви́в­шемуся тебѣ́ на верху́ [горы́] маози́ во предчи́нiи: и да по́ймеши телца́ втора́го и воз­несе́ши всесожже́нiя на дре́вѣхъ дубра́вы, ю́же посѣче́ши.
И поя́ гедео́нъ де́сять муже́й от­ рабо́въ сво­и́хъ, и сотвори́, я́коже заповѣ́да ему́ Госпо́дь. И бы́сть я́ко убоя́ся до́му отца́ сво­его́ и муже́й гра́да, е́же сотвори́ти во дни́, и сотвори́ но́щiю.
И обу́треневаша му́жiе гра́дстiи зау́тра: и се́, раско́панъ олта́рь Ваа́ловъ, и дубра́ва я́же у него́ посѣ́чена, и ви́дѣша телца́ втора́го воз­несе́на на всесожже́нiе на олта́рь новосогражде́н­ный.
И рече́ му́жъ къ бли́жнему сво­ему́: кто́ сотвори́ ве́щь сiю́? И вопроша́ху и иска́ху, и позна́ша, я́ко гедео́нъ сы́нъ Иоа́совъ сотвори́ ве́щь сiю́.
И реко́ша му́жiе гра́дстiи ко Иоа́су: изведи́ сы́на тво­его́, и да у́мретъ, я́ко раскопа́ олта́рь Ваа́ловъ и я́ко посѣче́ дубра́ву я́же надъ ни́мъ.
И рече́ Иоа́съ къ муже́мъ воста́в­шымъ на него́: еда́ вы́ ны́нѣ су́дъ глаго́лете о Ваа́лѣ? или́ вы́ его́ спасете́? и́же а́ще кто́ сотвори́ оби́ду, да у́мретъ до зау́трiя: а́ще Бо́гъ е́сть, да мсти́тъ себѣ́, я́ко раскопа́ олта́рь его́.
И прозва́ его́ въ то́й де́нь иероваа́ломъ, глаго́ля: да от­мсти́тъ на не́мъ Ваа́лъ, я́ко раскопа́ олта́рь его́.
И ве́сь Мадiа́мъ и Амали́къ и сы́нове восто́ковъ снидо́шася вку́пѣ, и преидо́ша [рѣку́], и ополчи́шася въ доли́нѣ Иезрае́ль.
И Ду́хъ Бо́жiй укрѣпи́ гедео́на, и воструби́ ро́гомъ, и возопи́ Авiезе́ръ вслѣ́дъ его́.
И посла́ послы́ ко всему́ Манассі́ю, и созва́ся и се́й вслѣ́дъ его́. Посе́мъ посла́ послы́ во Аси́ръ и въ Завуло́нъ и въ Нефѳали́мъ, и взыдо́ша во срѣ́тенiе и́мъ.
И рече́ гедео́нъ къ Бо́гу: а́ще ты́ спаса́еши руко́ю мо­е́ю Изра́иля, я́коже глаго́лалъ еси́,
се́, а́зъ положу́ руно́ о́вчее на гумнѣ́: и а́ще бу́детъ роса́ на рунѣ́ то́чiю, и по все́й земли́ су́ша, уразумѣ́ю, я́ко спасе́ши руко́ю мо­е́ю Изра́иля, я́коже глаго́лалъ еси́.
И бы́сть та́ко: и ура́ни гедео́нъ нау́трiе, и исцѣди́ руно́, и истече́ роса́ изъ руна́, испо́лненъ окри́нъ воды́.
И рече́ гедео́нъ къ Бо́гу: да не разгнѣ́вает­ся я́рость твоя́ на мя́, и воз­глаго́лю еще́ еди́ною, и искушу́ еще́ еди́ною руно́мъ: да бу́детъ су́ша на рунѣ́ то́кмо, и по все́й земли́ да бу́детъ роса́.
И сотвори́ Бо́гъ та́ко въ нощи́ то́й: и бы́сть су́ша на рунѣ́ то́кмо, и по все́й земли́ бы́сть роса́.
وَعَمِلَ بَنُو إِسْرَائِيلَ الشَّرَّ فِي عَيْنَيِ الرَّبِّ، فَدَفَعَهُمُ الرَّبُّ لِيَدِ مِدْيَانَ سَبْعَ سِنِينَ.
فَاعْتَزَّتْ يَدُ مِدْيَانَ عَلَى إِسْرَائِيلَ. بِسَبَبِ الْمِدْيَانِيِّينَ عَمِلَ بَنُو إِسْرَائِيلَ لأَنْفُسِهِمِ الْكُهُوفَ الَّتِي فِي الْجِبَالِ وَالْمَغَايِرَ وَالْحُصُونَ.
وَإِذَا زَرَعَ إِسْرَائِيلُ، كَانَ يَصْعَدُ الْمِدْيَانِيُّونَ وَالْعَمَالِقَةُ وَبَنُو الْمَشْرِقِ، يَصْعَدُونَ عَلَيْهِمْ،
وَيَنْزِلُونَ عَلَيْهِمْ وَيُتْلِفُونَ غَلَّةَ الأَرْضِ إِلَى مَجِيئِكَ إِلَى غَزَّةَ، وَلاَ يَتْرُكُونَ لإِسْرَائِيلَ قُوتَ الْحَيَاةِ، وَلاَ غَنَمًا وَلاَ بَقَرًا وَلاَ حَمِيرًا.
لأَنَّهُمْ كَانُوا يَصْعَدُونَ بِمَوَاشِيهِمْ وَخِيَامِهِمْ وَيَجِيئُونَ كَالْجَرَادِ فِي الْكَثْرَةِ وَلَيْسَ لَهُمْ وَلِجِمَالِهِمْ عَدَدٌ، وَدَخَلُوا الأَرْضَ لِكَيْ يُخْرِبُوهَا.
فَذَلَّ إِسْرَائِيلُ جِدًّا مِنْ قِبَلِ الْمِدْيَانِيِّينَ. وَصَرَخَ بَنُو إِسْرَائِيلَ إِلَى الرَّبِّ.
وَكَانَ لَمَّا صَرَخَ بَنُو إِسْرَائِيلَ إِلَى الرَّبِّ بِسَبَبِ الْمِدْيَانِيِّينَ
أَنَّ الرَّبَّ أَرْسَلَ رَجُلاً نَبِيًّا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ، فَقَالَ لَهُمْ: «هكَذَا قَالَ الرَّبُّ إِلهُ إِسْرَائِيلَ: إِنِّي قَدْ أَصْعَدْتُكُمْ مِنْ مِصْرَ وَأَخْرَجْتُكُمْ مِنْ بَيْتِ الْعُبُودِيَّةِ،
وَأَنْقَذْتُكُمْ مِنْ يَدِ الْمِصْرِيِّينَ وَمِنْ يَدِ جَمِيعِ مُضَايِقِيكُمْ، وَطَرَدْتُهُمْ مِنْ أَمَامِكُمْ وَأَعْطَيْتُكُمْ أَرْضَهُمْ.
وَقُلْتُ لَكُمْ: أَنَا الرَّبُّ إِلهُكُمْ. لاَ تَخَافُوا آلِهَةَ الأَمُورِيِّينَ الَّذِينَ أَنْتُمْ سَاكِنُونَ أَرْضَهُمْ. وَلَمْ تَسْمَعُوا لِصَوْتِي».
وَأَتَى مَلاَكُ الرَّبِّ وَجَلَسَ تَحْتَ الْبُطْمَةِ الَّتِي فِي عَفْرَةَ الَّتِي لِيُوآشَ الأَبِيعَزَرِيِّ. وَابْنُهُ جِدْعُونُ كَانَ يَخْبِطُ حِنْطَةً فِي الْمِعْصَرَةِ لِكَيْ يُهَرِّبَهَا مِنَ الْمِدْيَانِيِّينَ.
فَظَهَرَ لَهُ مَلاَكُ الرَّبِّ وَقَالَ لَهُ: «الرَّبُّ مَعَكَ يَا جَبَّارَ الْبَأْسِ».
فَقَالَ لَهُ جِدْعُونُ: «أَسْأَلُكَ يَا سَيِّدِي، إِذَا كَانَ الرَّبُّ مَعَنَا فَلِمَاذَا أَصَابَتْنَا كُلُّ هذِهِ؟ وَأَيْنَ كُلُّ عَجَائِبِهِ الَّتِي أَخْبَرَنَا بِهَا آبَاؤُنَا قَائِلِينَ: أَلَمْ يُصْعِدْنَا الرَّبُّ مِنْ مِصْرَ؟ وَالآنَ قَدْ رَفَضَنَا الرَّبُّ وَجَعَلَنَا فِي كَفِّ مِدْيَانَ».
فَالْتَفَتَ إِلَيْهِ الرَّبُّ وَقَالَ: «اذْهَبْ بِقُوَّتِكَ هذِهِ وَخَلِّصْ إِسْرَائِيلَ مِنْ كَفِّ مِدْيَانَ. أَمَا أَرْسَلْتُكَ؟»
فَقَالَ لَهُ: «أَسْأَلُكَ يَا سَيِّدِي، بِمَاذَا أُخَلِّصُ إِسْرَائِيلَ؟ هَا عَشِيرَتِي هِيَ الذُّلَّى فِي مَنَسَّى، وَأَنَا الأَصْغَرُ فِي بَيْتِ أَبِي».
فَقَالَ لَهُ الرَّبُّ: «إِنِّي أَكُونُ مَعَكَ، وَسَتَضْرِبُ الْمِدْيَانِيِّينَ كَرَجُل وَاحِدٍ».
فَقَالَ لَهُ: «إِنْ كُنْتُ قَدْ وَجَدْتُ نِعْمَةً فِي عَيْنَيْكَ فَاصْنَعْ لِي عَلاَمَةً أَنَّكَ أَنْتَ تُكَلِّمُنِي.
لاَ تَبْرَحْ مِنْ ههُنَا حَتَّى آتِيَ إِلَيْكَ وَأُخْرِجَ تَقْدِمَتِي وَأَضَعَهَا أَمَامَكَ». فَقَالَ: «إِنِّي أَبْقَى حَتَّى تَرْجعَ».
فَدَخَلَ جِدْعُونُ وَعَمِلَ جَدْيَ مِعْزًى وَإِيفَةَ دَقِيق فَطِيرًا. أَمَّا اللَّحْمُ فَوَضَعَهُ فِي سَلّ، وَأَمَّا الْمَرَقُ فَوَضَعَهُ فِي قِدْرٍ، وَخَرَجَ بِهَا إِلَيْهِ إِلَى تَحْتِ الْبُطْمَةِ وَقَدَّمَهَا.
فَقَالَ لَهُ مَلاَكُ اللهِ: «خُذِ اللَّحْمَ وَالْفَطِيرَ وَضَعْهُمَا عَلَى تِلْكَ الصَّخْرَةِ وَاسْكُبِ الْمَرَقَ». فَفَعَلَ كَذلِكَ.
فَمَدَّ مَلاَكُ الرَّبِّ طَرَفَ الْعُكَّازِ الَّذِي بِيَدِهِ وَمَسَّ اللَّحْمَ وَالْفَطِيرَ، فَصَعِدَتْ نَارٌ مِنَ الصَّخْرَةِ وَأَكَلَتِ اللَّحْمَ وَالْفَطِيرَ. وَذَهَبَ مَلاَكُ الرَّبِّ عَنْ عَيْنَيْهِ.
فَرَأَى جِدْعُونُ أَنَّهُ مَلاَكُ الرَّبِّ، فَقَالَ جِدْعُونُ: «آهِ يَا سَيِّدِي الرَّبَّ! لأَنِّي قَدْ رَأَيْتُ مَلاَكَ الرَّبِّ وَجْهًا لِوَجْهٍ.»
فَقَالَ لَهُ الرَّبُّ: «السَّلاَمُ لَكَ. لاَ تَخَفْ. لاَ تَمُوتُ».
فَبَنَى جِدْعُونُ هُنَاكَ مَذْبَحًا لِلرَّبِّ وَدَعَاهُ «يَهْوَهَ شَلُومَ». إِلَى هذَا الْيَوْمِ لَمْ يَزَلْ فِي عَفْرَةِ الأَبِيعَزَرِيِّينَ.
وَكَانَ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ أَنَّ الرَّبَّ قَالَ لَهُ: «خُذْ ثَوْرَ الْبَقَرِ الَّذِي لأَبِيكَ، وَثَوْرًا ثَانِيًا ابْنَ سَبْعِ سِنِينَ، وَاهْدِمْ مَذْبَحَ الْبَعْلِ الَّذِي لأَبِيكَ، وَاقْطَعِ السَّارِيَةَ الَّتِي عِنْدَهُ،
وَابْنِ مَذْبَحًا لِلرَّبِّ إِلهِكَ عَلَى رَأْسِ هذَا الْحِصْنِ بِتَرْتِيبٍ، وَخُذِ الثَّوْرَ الثَّانِي وَأَصْعِدْ مُحْرَقَةً عَلَى حَطَبِ السَّارِيَةِ الَّتِي تَقْطَعُهَا.
فَأَخَذَ جِدْعُونُ عَشْرَةَ رِجَال مِنْ عَبِيدِهِ وَعَمِلَ كَمَا كَلَّمَهُ الرَّبُّ. وَإِذْ كَانَ يَخَافُ مِنْ بَيْتِ أَبِيهِ وَأَهْلِ الْمَدِينَةِ أَنْ يَعْمَلَ ذلِكَ نَهَارًا، فَعَمِلَهُ لَيْلاً.
فَبَكَّرَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ فِي الْغَدِ وَإِذَا بِمَذْبَحِ الْبَعْلِ قَدْ هُدِمَ وَالسَّارِيَةُ الَّتِي عِنْدَهُ قَدْ قُطِعَتْ، وَالثَّوْرُ الثَّانِي قَدْ أُصْعِدَ عَلَى الْمَذْبَحِ الَّذِي بُنِيَ.
فَقَالُوا الْوَاحِدُ لِصَاحِبِهِ: «مَنْ عَمِلَ هذَا الأَمْرَ؟» فَسَأَلُوا وَبَحَثُوا فَقَالُوا: «إِنَّ جِدْعُونَ بْنَ يُوآشَ قَدْ فَعَلَ هذَا الأَمْرَ».
فَقَالَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ لِيُوآشَ: «أَخْرِجِ ابْنَكَ لِكَيْ يَمُوتَ، لأَنَّهُ هَدَمَ مَذْبَحَ الْبَعْلِ وَقَطَعَ السَّارِيَةَ الَّتِي عِنْدَهُ».
فَقَالَ يُوآشُ لِجَمِيعِ الْقَائِمِينَ عَلَيْهِ: «أَنْتُمْ تُقَاتِلُونَ لِلْبَعْلِ، أَمْ أَنْتُمْ تُخَلِّصُونَهُ؟ مَنْ يُقَاتِلْ لَهُ يُقْتَلْ فِي هذَا الصَّبَاحِ. إِنْ كَانَ إِلهًا فَلْيُقَاتِلْ لِنَفْسِهِ لأَنَّ مَذْبَحَهُ قَدْ هُدِمَ».
فَدَعَاهُ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ «يَرُبَّعْلَ» قَائِلاً: «لِيُقَاتِلْهُ الْبَعْلُ لأَنَّهُ قَدْ هَدَمَ مَذْبَحَهُ».
وَاجْتَمَعَ جَمِيعُ الْمِدْيَانِيِّينَ وَالْعَمَالِقَةِ وَبَنِي الْمَشْرِقِ مَعًا وَعَبَرُوا وَنَزَلُوا فِي وَادِي يِزْرَعِيلَ.
وَلَبِسَ رُوحُ الرَّبِّ جِدْعُونَ فَضَرَبَ بِالْبُوقِ، فَاجْتَمَعَ أَبِيعَزَرُ وَرَاءَهُ.
وَأَرْسَلَ رُسُلاً إِلَى جَمِيعِ مَنَسَّى، فَاجْتَمَعَ هُوَ أَيْضًا وَرَاءَهُ، وَأَرْسَلَ رُسُلاً إِلَى أَشِيرَ وَزَبُولُونَ وَنَفْتَالِي فَصَعِدُوا لِلِقَائِهِمْ.
وَقَالَ جِدْعُونُ لِلهِ: «إِنْ كُنْتَ تُخَلِّصُ بِيَدِي إِسْرَائِيلَ كَمَا تَكَلَّمْتَ،
فَهَا إِنِّي وَاضِعٌ جَزَّةَ الصُّوفِ فِي الْبَيْدَرِ، فَإِنْ كَانَ طَلٌّ عَلَى الْجَزَّةِ وَحْدَهَا، وَجَفَافٌ عَلَى الأَرْضِ كُلِّهَا، عَلِمْتُ أَنَّكَ تُخَلِّصُ بِيَدِي إِسْرَائِيلَ كَمَا تَكَلَّمْتَ».
وَكَانَ كَذلِكَ. فَبَكَّرَ فِي الْغَدِ وَضَغَطَ الْجَزَّةَ وَعَصَرَ طَلاًّ مِنَ الْجَزَّةِ، مِلْءَ قَصْعَةٍ مَاءً.
فَقَالَ جِدْعُونُ لِلهِ: «لاَ يَحْمَ غَضَبُكَ عَلَيَّ فَأَتَكَلَّمَ هذِهِ الْمَرَّةَ فَقَطْ. أَمْتَحِنُ هذِهِ الْمَرَّةَ فَقَطْ بِالْجَزَّةِ. فَلْيَكُنْ جَفَافٌ فِي الْجَزَّةِ وَحْدَهَا وَعَلَى كُلِّ الأَرْضِ لِيَكُنْ طَلٌّ».
فَفَعَلَ اللهُ كَذلِكَ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ. فَكَانَ جَفَافٌ فِي الْجَزَّةِ وَحْدَهَا وَعَلَى الأَرْضِ كُلِّهَا كَانَ طَلٌّ.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible