Скрыть
23:1
23:1-2
23:2
23:4
23:6
23:7
23:9
23:9-10
23:12
23:17
23:18
23:19
23:20
23:23-24
23:23
23:25
23:26
23:28
23:29
23:30
23:31
23:33
23:33-34
23:35
23:38
23:39
23:41
23:42
23:43
23:44
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читыя святы́я, сі́и су́ть пра́здницы Мо­и́:
въ ше́сть дні́й да сотвори́ши дѣла́, и въ де́нь седмы́й суббо́та, поко́й нарече́н­ный свя́тъ Го́сподеви, вся́каго дѣ́ла да не сотворите́: суббо́та е́сть Го́сподеви во все́мъ обита́нiи ва́­шемъ.
Сі́и пра́здницы Го́споду нарече́ны святи, я́же нарече́те сiя́ во времена́ и́хъ:
въ пе́рвѣмъ ме́сяцѣ въ четвертый­на́­де­сять де́нь ме́сяца, между́ вече́рними, Па́сха Го́споду:
и въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца пе́рваго пра́здникъ опрѣсно́ковъ Го́споду: се́дмь дні́й опрѣсно́ки да я́сте.
И де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
и да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду се́дмь дні́й, и де́нь седмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: егда́ вни́дете въ зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, и по́жнете жа́тву ея́, и при­­несе́те снопы́ нача́токъ жа́твы ва́­шея къ жерцу́,
и воз­несе́тъ сно́пъ предъ Го́спода прiя́тенъ ва́мъ: на у́трiе пе́рваго дне́ суббо́ты да воз­несе́тъ его́ жре́цъ.
И сотвори́те въ де́нь, въ о́ньже а́ще при­­несе́те сно́пъ, овча́ непоро́чно единолѣ́тно во всесожже́нiе Го́споду:
и же́ртву его́ двѣ́ десяти́ны муки́ пшени́чны спря́жены въ еле́и: же́ртва Го́споду, въ воню́ благово́нiя Го́споду: и воз­лiя́нiе его́ вина́ четве́ртую ча́сть и́на.
И хлѣ́ба, и пря́женыхъ кла́совъ но́выхъ да не снѣ́сте, да́же до того́ дне́ сама́го, до́ндеже при­­несе́те вы́ да́ры Бо́гу ва́­шему: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И сочти́те себѣ́ от­ нау́трiя суббо́тъ, от­ дне́, въ о́ньже а́ще при­­несе́те снопы́ воз­ложе́нiя, се́дмь седми́цъ цѣ́лыхъ
да́же до нау́трiя послѣ́днiя седми́цы да сочте́те пятьдеся́тъ дні́й, и да при­­несе́те же́ртву но́ву Го́споду.
От вселе́нiя ва́­шего да при­­несе́те хлѣ́бы воз­ложе́нiе, два́ хлѣ́ба: от­ дву́хъ десяти́нъ муки́ пшени́чны да бу́дутъ, ква́шены да испеку́т­ся от­ пе́рвыхъ плодо́въ Го́споду:
и да при­­несе́те со хлѣ́бами се́дмь а́гнцевъ непоро́чныхъ единолѣ́тныхъ, и телца́ еди́наго от­ ста́дъ, и овна́ два́ непоро́чна: и бу́дутъ во всесожже́нiе Го́споду, и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ, же́ртва воня́ благово́нiя Го́споду.
И сотвори́те козла́ от­ ко́зъ еди́наго о грѣсѣ́, и два́ а́гнца единолѣ́тна въ же́ртву спасе́нiя съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ.
И да воз­ложи́тъ я́ жре́цъ съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ, воз­ложе́нiе предъ Го́сподемъ со обѣ́ма а́гнцы: свя́та бу́дутъ Го́споду, жерцу́ и́же при­­но́ситъ я́, тому́ да бу́дутъ.
И прозове́те се́й де́нь, наро́читъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те въ о́нь: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И егда́ жне́те жа́тву земли́ ва́­шея, не потреби́те оста́нка жа́твы ни́вы сво­ея́, егда́ жне́те, и от­ па́да­ю­щихъ от­ жа́твы ва́­шея да не собере́ши: ни́щему и при­­ше́лцу оста́виши я́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: ме́сяца седма́го, въ пе́рвый де́нь ме́сяца, да бу́детъ ва́мъ поко́й, па́мять тру́бъ: нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ:
вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те, и при­­несе́те всесожже́нiе Го́споду.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
и въ деся́тый де́нь седма́го ме́сяца сего́ де́нь очище́нiя, нарече́нъ свя́тъ да бу́детъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, и при­­неси́те всесожже́нiе Го́споду:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те въ са́мый де́нь се́й: е́сть бо де́нь очище́нiя се́й ва́мъ, умоли́ти о ва́съ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ:
вся́ка бо душа́, я́же не покори́т­ся въ де́нь то́й, потреби́т­ся от­ люді́й сво­и́хъ:
и вся́ка душа́, я́же сотвори́тъ дѣ́ло въ са́мый де́нь се́й, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те, зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, во всѣ́хъ селе́нiихъ ва́шихъ.
Суббо́ты суббо́тъ бу́дутъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, от­ девя́таго дне́ ме́сяца от­ ве́чера, да́же до деся́таго дне́ ме́сяца, до ве́чера, суббо́т­ст­вуйте суббо́ты ва́шя.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, пра́здникъ ку́щей се́дмь дні́й Го́споду:
и де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
се́дмь дні́й да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: и де́нь осмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ, и при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: исхо́дное е́сть, вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
Сі́и пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читы свя́ты, е́же при­­носи́ти при­­но́сы Го́споду: всесожже́нiя и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ от­ дне́ до дне́,
кромѣ́ суббо́тъ Госпо́днихъ и кромѣ́ даро́въ ва́шихъ, и кромѣ́ всѣ́хъ обѣ́товъ ва́шихъ и кромѣ́ благово́льныхъ ва́шихъ, я́же а́ще дади́те Го́споду.
И въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, егда́ сконча́ете жи́та земли́, пра́зднуйте Го́споду се́дмь дні́й: въ де́нь пе́рвый поко́й, и въ де́нь осмы́й поко́й:
и да во́змете себѣ́ въ де́нь пе́рвый пло́дъ дре́ва красе́нъ, и вѣ́твь фи́ническую, и вѣ́тви дре́ва ча́стыя, и ве́рбы, и а́гновы вѣ́тви {садо́вiе палести́нско­е} от­ пото́ка, и воз­весели́теся предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ се́дмь дні́й въ лѣ́то:
зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, въ ме́сяцъ седмы́й пра́зднуйте его́:
въ ку́щахъ да пребу́дете се́дмь дні́й: вся́къ тузе́мецъ во Изра́или да пребу́детъ въ ку́щахъ:
я́ко да увѣ́дятъ ро́ды ва́шя, я́ко въ ку́щахъ всели́хъ сы́ны Изра́илевы, внегда́ извести́ Мнѣ́ и́хъ изъ земли́ Еги́петскiя: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И повѣ́да Моисе́й пра́здники Госпо́дни сыно́мъ Изра́илевымъ.
Французский (LSG)
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et tu leur diras: Les fêtes de l'Éternel, que vous publierez, seront de saintes convocations. Voici quelles sont mes fêtes.
 On travaillera six jours; mais le septième jour est le sabbat, le jour du repos: il y aura une sainte convocation. Vous ne ferez aucun ouvrage: c'est le sabbat de l'Éternel, dans toutes vos demeures.
 Voici les fêtes de l'Éternel, les saintes convocations, que vous publierez à leurs temps fixés.
 Le premier mois, le quatorzième jour du mois, entre les deux soirs, ce sera la Pâque de l'Éternel.
 Et le quinzième jour de ce mois, ce sera la fête des pains sans levain en l'honneur de l'Éternel; vous mangerez pendant sept jours des pains sans levain.
 Le premier jour, vous aurez une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 Vous offrirez à l'Éternel, pendant sept jours, des sacrifices consumés par le feu. Le septième jour, il y aura une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël et tu leur diras: Quand vous serez entrés dans le pays que je vous donne, et que vous y ferez la moisson, vous apporterez au sacrificateur une gerbe, prémices de votre moisson.
 Il agitera de côté et d'autre la gerbe devant l'Éternel, afin qu'elle soit agréée: le sacrificateur l'agitera de côté et d'autre, le lendemain du sabbat.
 Le jour où vous agiterez la gerbe, vous offrirez en holocauste à l'Éternel un agneau d'un an sans défaut;
 vous y joindrez une offrande de deux dixièmes de fleur de farine pétrie à l'huile, comme offrande consumée par le feu, d'une agréable odeur à l'Éternel; et vous ferez une libation d'un quart de hin de vin.
 Vous ne mangerez ni pain, ni épis rôtis ou broyés, jusqu'au jour même où vous apporterez l'offrande à votre Dieu. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants, dans tous les lieux où vous habiterez.
 Depuis le lendemain du sabbat, du jour où vous apporterez la gerbe pour être agitée de côté et d'autre, vous compterez sept semaines entières.
 Vous compterez cinquante jours jusqu'au lendemain du septième sabbat; et vous ferez à l'Éternel une offrande nouvelle.
 Vous apporterez de vos demeures deux pains, pour qu'ils soient agités de côté et d'autre; ils seront faits avec deux dixièmes de fleur de farine, et cuits avec du levain: ce sont les prémices à l'Éternel.
 Outre ces pains, vous offrirez en holocauste à l'Éternel sept agneaux d'un an sans défaut, un jeune taureau et deux béliers; vous y joindrez l'offrande et la libation ordinaires, comme offrande consumée par le feu, d'une agréable odeur à l'Éternel.
 Vous offrirez un bouc en sacrifice d'expiation, et deux agneaux d'un an en sacrifice d'actions de grâces.
 Le sacrificateur agitera ces victimes de côté et d'autre devant l'Éternel, avec le pain des prémices et avec les deux agneaux: elles seront consacrées à l'Éternel, et appartiendront au sacrificateur.
 Ce jour même, vous publierez la fête, et vous aurez une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants, dans tous les lieux où vous habiterez.
 Quand vous ferez la moisson dans votre pays, tu laisseras un coin de ton champ sans le moissonner, et tu ne ramasseras pas ce qui reste à glaner. Tu abandonneras cela au pauvre et à l'étranger. Je suis l'Éternel, votre Dieu.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et dis: Le septième mois, le premier jour du mois, vous aurez un jour de repos, publié au son des trompettes, et une sainte convocation.
 Vous ne ferez aucune oeuvre servile, et vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Le dixième jour de ce septième mois, ce sera le jour des expiations: vous aurez une sainte convocation, vous humilierez vos âmes, et vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu.
 Vous ne ferez aucun ouvrage ce jour-là, car c'est le jour des expiations, où doit être faite pour vous l'expiation devant l'Éternel, votre Dieu.
 Toute personne qui ne s'humiliera pas ce jour-là sera retranchée de son peuple.
 Toute personne qui fera ce jour-là un ouvrage quelconque, je la détruirai du milieu de son peuple.
 Vous ne ferez aucun ouvrage. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants dans tous les lieux où vous habiterez.
 Ce sera pour vous un sabbat, un jour de repos, et vous humilierez vos âmes; dès le soir du neuvième jour jusqu'au soir suivant, vous célébrerez votre sabbat.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et dis: Le quinzième jour de ce septième mois, ce sera la fête des tabernacles en l'honneur de l'Éternel, pendant sept jours.
 Le premier jour, il y aura une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 Pendant sept jours, vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu. Le huitième jour, vous aurez une sainte convocation, et vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu; ce sera une assemblée solennelle: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 Telles sont les fêtes de l'Éternel, les saintes convocations, que vous publierez, afin que l'on offre à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu, des holocaustes, des offrandes, des victimes et des libations, chaque chose au jour fixé.
 Vous observerez en outre les sabbats de l'Éternel, et vous continuerez à faire vos dons à l'Éternel, tous vos sacrifices pour l'accomplissement d'un voeu et toutes vos offrandes volontaires.
 Le quinzième jour du septième mois, quand vous récolterez les produits du pays, vous célébrerez donc une fête à l'Éternel, pendant sept jours: le premier jour sera un jour de repos, et le huitième sera un jour de repos.
 Vous prendrez, le premier jour, du fruit des beaux arbres, des branches de palmiers, des rameaux d'arbres touffus et des saules de rivière; et vous vous réjouirez devant l'Éternel, votre Dieu, pendant sept jours.
 Vous célébrerez chaque année cette fête à l'Éternel, pendant sept jours. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants. Vous la célébrerez le septième mois.
 Vous demeurerez pendant sept jours sous des tentes; tous les indigènes en Israël demeureront sous des tentes,
 afin que vos descendants sachent que j'ai fait habiter sous des tentes les enfants d'Israël, après les avoir fait sortir du pays d'Égypte. Je suis l'Éternel, votre Dieu.
 C'est ainsi que Moïse dit aux enfants d'Israël quelles sont les fêtes de l'Éternel.
Латинский (Nova Vulgata)
Locutus est Dominus ad Moysen dicens:
«Loquere filiis Israel et dices ad eos: Hae sunt feriae Domini, quas vocabitis conventus sanctos; hae sunt feriae meae.
Sex diebus facietis opus; dies septimus sabbatum requiei est, conventus sanctus; omne opus non facietis; sabbatum est Domino in cunctis habitationibus vestris.
Hae sunt ergo feriae Domini, conventus sancti, quas celebrare debetis temporibus suis.
Mense primo, quarta decima die mensis, ad vesperum Pascha Domini est.
Et quinta decima die mensis huius sollemnitas Azymorum Domini est. Septem diebus azyma comedetis.
Die primo erit vobis conventus sanctus; omne opus servile non facietis in eo,
sed offeretis incensum Domino septem diebus. Die autem septimo erit conventus sanctus, nullumque servile opus facietis in eo».
Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
«Loquere filiis Israel et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram, quam ego dabo vobis, et messueritis segetem, feretis manipulum spicarum primitias messis vestrae ad sacerdotem,
qui elevabit fasciculum coram Domino, ut acceptabile sit pro vobis; altero die sabbati sanctificabit illum.
Atque in eodem die, quo manipulum consecrabitis, facietis agnum immaculatum anniculum in holocaustum Domino,
et oblationem cum eo duas decimas similae conspersae oleo in incensum Domino odoremque suavissimum et libamentum eius vini quartam partem hin.
Panem et grana tosta farrem recentem non comedetis ex segete usque ad diem, qua offeretis ex ea munus Deo vestro. Praeceptum est sempiternum generationibus vestris in cunctis habitaculis vestris.
Numerabitis vobis ab altero die sabbati, in quo obtulistis manipulum elationis, septem hebdomadas plenas
usque ad alteram diem expletionis hebdomadae septimae, id est quinquaginta dies; et sic offeretis oblationem novam Domino
ex habitaculis vestris panes elationis duos de duabus decimis similae fermentatae, quos coquetis in primitias Domino;
offeretisque cum panibus septem agnos immaculatos anniculos et vitulum de armento unum et arietes duos, et erunt holocaustum Domino cum oblatione similae et libamentis suis in odorem suavissimum Domino.
Facietis et hircum in sacrificium pro peccato duosque agnos anniculos, hostias pacificorum.
Cumque elevaverit eos sacerdos cum panibus primitiarum coram Domino, cum duobus agnis sanctum erunt Domino in usum sacerdotis.
Et vocabitis hoc ipso die conventum, conventus sanctus erit vobis; omne opus servile non facietis in eo. Legitimum sempiternum erit in cunctis habitaculis generationibus vestris.
Cum autem metatis segetem terrae vestrae, non secabis eam usque ad oram agri nec remanentes spicas colliges, sed pauperibus et peregrinis dimittes eas. Ego Dominus Deus vester».
Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
«Loquere filiis Israel: Mense septimo, prima die mensis, erit vobis requies, memoriale, clangentibus tubis, conventus sanctus.
Omne opus servile non facietis in eo et offeretis incensum Domino».
Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:
«Attamen decimo die mensis huius septimi dies Expiationum est, conventus sanctus erit vobis; affligetisque animas vestras in eo et offeretis incensum Domino.
Omne opus non facietis in tempore diei huius, quia dies expiationum est in expiationem vestram coram Domino Deo vestro.
Omnis anima, quae afflicta non fuerit die hoc, peribit de populis suis;
et,quae operis quippiam fecerit die hac, delebo eam de populo suo.
Nihil ergo operis facietis in eo: legitimum sempiternum erit vestris generationibus in cunctis habitationibus vestris.
Sabbatum requietionis est vobis, et affligetis animas vestras; die nono mensis a vespero usque ad vesperum servabitis sabbatum vestrum».
Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:
«Loquere filiis Israel: Quinto decimo die mensis huius septimi erit festum Tabernaculorum septem diebus Domino.
Die primo conventus sanctus, omne opus servile non facietis in eo;
septem diebus offeretis incensum Domino. Die octavo conventus sanctus erit vobis et offeretis incensum Domino; est enim coetus: omne opus servile non facietis.
Hae sunt feriae Domini, quas vocabitis conventus sanctos, offeretisque in eis incensum Domino, holocausta et oblationes similae, sacrificia et libamenta iuxta ritum uniuscuiusque diei;
praeter sabbata Domini donaque vestra et omnia, quae offeretis ex voto vel quae sponte tribuetis Domino.
Sed quinto decimo die mensis septimi, quando congregaveritis omnes fructus terrae, celebrabitis festum Domini septem diebus; die primo et die octavo erit requies.
Sumetisque vobis die primo fructus arboris pulcherrimos spatulasque palmarum et ramos ligni densarum frondium et salices de torrente et laetabimini coram Domino Deo vestro.
Celebrabitisque sollemnitatem eius septem diebus per annum: legitimum sempiternum erit generationibus vestris. Mense septimo festum celebrabitis
et habitabitis in umbraculis septem diebus; omnis, qui de genere est Israel, manebit in tabernaculis,
ut discant posteri vestri quod in tabernaculis habitare fecerim filios Israel, cum educerem eos de terra Aegypti. Ego Dominus Deus vester».
Locutusque est Moyses super sollemnitatibus Domini ad filios Israel.
Der HERR befahl Mose, den Leuten von Israel zu sagen:

»Folgende Feste hat der HERR angeordnet; ihr sollt sie als heilige Zeiten ausrufen, die ihm geweiht sind:

Haltet regelmäßig den Sabbat. Sechs Tage sollt ihr arbeiten; aber am siebten Tag ist ein strenger Ruhetag, ein heiliger Tag, der dem HERRN gehört. Niemand darf an diesem Tag eine Arbeit verrichten. Der Sabbat gehört dem HERRN. Diese Anordnung gilt überall, an allen euren Wohnsitzen.
Feiert die großen Feste zu Ehren des HERRN als heilige Zeiten. Zu den folgenden Zeiten sollt ihr sie ausrufen:
Das Passafest begeht ihr zu Ehren des HERRN am 14. Tag des 1. Monats nach Sonnenuntergang.
Am darauf folgenden Tag beginnt zu Ehren des HERRN das Fest der Ungesäuerten Brote. Es dauert sieben Tage lang. Während der ganzen Festwoche dürft ihr nur solches Brot essen, das ohne Sauerteig zubereitet ist.
Der erste Tag ist für euch ein heiliger Tag; ihr dürft an ihm keinerlei Arbeit verrichten.
An jedem der sieben Festtage verbrennt ihr ein Opfer für den HERRN. Der siebte Tag ist wieder ein heiliger Tag, an dem ihr keinerlei Arbeit verrichten dürft.«
Weiter ließ der HERR den Leuten von Israel durch Mose sagen: »Wenn ihr in dem Land, das der HERR euch geben wird, die Gerste erntet, dann sollt ihr die erste Garbe davon dem Priester übergeben.
Am Tag nach dem Sabbat übereignet der Priester sie symbolisch dem HERRN; dann wird der HERR sie als Opfergabe annehmen und euch sein Wohlwollen zuwenden.
Opfert dem HERRN an diesem Tag ein fehlerfreies einjähriges Schaf als Brandopfer
und dazu als Speiseopfer 2/10 Efa (2,5 Kilo) feines Mehl, mit Olivenöl vermengt – ein Opfer, das den HERRN gnädig stimmt. Als Trankopfer kommt dazu 1/4 Hin (knapp 1 Liter) Wein.
Erst wenn ihr eurem Gott diese Gaben gebracht habt, dürft ihr Brot und frische oder geröstete Körner von der neuen Ernte essen. Diese Anordnung gilt für alle Zukunft und an allen euren Wohnsitzen.
Vom Tag nach dem Sabbat, an dem ihr dem HERRN die erste Gerstengarbe gebracht habt, zählt ihr sieben volle Wochen
und bringt dann am 50. Tag, dem Tag nach dem siebten Sabbat, dem HERRN ein Speiseopfer von der neuen Ernte.
Jede Familie bringt zwei Brote zum Heiligtum, die aus je 2/10 Efa (2,5 Kilo) neuem Weizenmehl mit Sauerteig gebacken sind. Als Erstlingsgabe der Weizenernte gehören sie dem HERRN.
Außer dem Brot opfert die ganze Gemeinde dem HERRN sieben fehlerfreie einjährige Schafe, einen Stier sowie zwei Schafböcke als Brandopfer und dazu die vorgeschriebenen Speise- und Trankopfer – ein Opfer, das dem HERRN Freude macht.
Opfert auch noch einen Ziegenbock als Sühneopfer und zwei einjährige Schafe als Mahlopfer.
Der Priester übereignet die Brote samt all diesen Opfergaben symbolisch dem HERRN, ebenso die beiden Schafe. Sie sind eine heilige Gabe für den HERRN und fallen den Priestern zu.
Ihr müsst diesen Tag als heilig Tag ausrufen und dürft an ihm keinerlei Arbeit verrichten. Diese Anordnung gilt für alle Zukunft und an allen euren Wohnsitzen.
Wenn ihr erntet, sollt ihr euer Feld nicht bis an den Rand abernten und keine Nachlese halten. Lasst etwas übrig für die Armen und die Fremden bei euch. Ich bin der HERR, euer Gott!«
Weiter ließ der HERR den Israeliten durch Mose sagen:

»Auch der 1. Tag des 7. Monats ist für euch ein Ruhetag, der dem HERRN heilig ist. An diesem Tag sollt ihr die Trompeten blasen und euch so beim HERRN in Erinnerung bringen.

Ihr dürft keinerlei Arbeit verrichten und sollt für den HERRN Opfer verbrennen.«
Weiter ließ er ihnen sagen:
»Am 10. Tag des 7. Monats ist der Versöhnungstag. Er ist ein heiliger Tag; ihr sollt euch Bußübungen auferlegen und Opfer für den HERRN verbrennen.
Ihr dürft an diesem Tag keinerlei Arbeit verrichten; denn es ist der Versöhnungstag, an dem im Heiligtum Sühne für eure Schuld geschaffen wird.
Wer an diesem Tag nicht fastet und sich Bußübungen auferlegt, hat sein Leben verwirkt und muss aus seinem Volk ausgestoßen werden.
Der HERR selbst wird jeden aus seinem Volk ausrotten, der an diesem Tag irgendeine Arbeit verrichtet.
Für diesen Tag ist unbedingte Arbeitsruhe vorgeschrieben. Diese Anordnung gilt für alle Zukunft und an allen euren Wohnsitzen.
Der Versöhnungstag ist für euch ein besonders strenger Ruhetag, an dem ihr euch Bußübungen auferlegt. Vom Abend des 9. Tages bis zum Abend des 10. Tages müsst ihr diesen Ruhetag einhalten.«
Weiter ließ der HERR den Leuten von Israel durch Mose sagen:

»Am 15. Tag des 7. Monats beginnt das Laubhüttenfest. Es wird zu Ehren des HERRN sieben Tage lang gefeiert.

Der erste Tag ist ein heiliger Tag; ihr dürft an ihm keinerlei Arbeit verrichten.
Sieben Tage lang sollt ihr täglich Opfer für den HERRN verbrennen. Der achte Tag ist wieder ein heiliger Tag, an dem ihr Opfer für den HERRN verbrennt; ihr kommt an diesem Tag zur großen Festversammlung zusammen und dürft keinerlei Arbeit verrichten.
Dies sind die Feste des HERRN, die ihr als heilige Zeiten ausrufen und an denen ihr dem HERRN Opfer darbringen sollt – Brandopfer, Speiseopfer, Mahlopfer und Trankopfer, wie sie für das jeweilige Fest vorgeschrieben sind.
Außerdem begeht ihr wöchentlich den Sabbat als Tag des HERRN, und außer den Festopfern bringt ihr dem HERRN eure regelmäßigen Gaben sowie die Opfer, die ihr ihm durch ein Gelübde versprochen habt oder freiwillig geben wollt.
Zum Laubhüttenfest, das nach dem Einbringen der Ernte am 15. Tag des 7. Monats mit einem Ruhetag beginnt und eine Woche später mit einem Ruhetag abschließt, müsst ihr noch beachten:
Ihr nehmt am ersten Tag des Festes die schönsten Früchte eurer Bäume, dazu Palmzweige und Zweige von Laubbäumen und Bachweiden und feiert dann sieben Tage lang ein Freudenfest zu Ehren des HERRN, eures Gottes.
Jedes Jahr sollt ihr dieses Fest im 7. Monat feiern; diese Anordnung gilt für immer, für alle eure Nachkommen.
Alle Leute von Israel im ganzen Land müssen diese sieben Tage in Laubhütten wohnen.
Eure Nachkommen in allen künftigen Generationen sollen daran erinnert werden, dass ich, der HERR, das Volk Israel einst auf dem Weg von Ägypten in sein Land in Laubhütten wohnen ließ. Ich bin der HERR, euer Gott!«
Alle diese Anweisungen für die Feste des HERRN gab Mose dem Volk weiter.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible