Скрыть
9:2
9:4
9:5
9:8
9:9
9:11
9:12
9:13
9:15
9:16
9:19
9:21
9:22
9:25
Церковнославянский (рус)
Егда́ же услы́шаша вси́ ца́рiе Аморре́йстiи, и́же объ ону́ страну́ Иорда́на, и́же въ го́рнѣй и и́же въ ра́внѣй, и и́же во все́мъ при­­мо́рiи мо́ря вели́каго и и́же при­­ антилива́нѣ, и Хетте́и и Аморре́и, и гергесе́и и Ханане́и, и ферезе́и и Еве́и и Иевусе́и,
снидо́шася вку́пѣ сѣщи́ся со Иису́сомъ и со Изра́илемъ единомы́слен­но.
И живу́щiи въ хо́лмѣ въ гавао́нѣ слы́шаша вся́, ели́ка сотвори́ Госпо́дь иерихо́ну и га́ю,
и сотвори́ша и сі́и съ лука́в­ст­вомъ, и ше́дше угото́ваша бра́шна и угото́вашася: и взе́мше вре́тища ве́тха на ослы́ своя́, и мѣ́хи вина́ ве́тхи и разсѣ́дшыяся завя́заны:
и сапоги́ ве́тхи и запла́чены на ногу́ и́хъ, и ри́зы обветша́ны на ни́хъ, и хлѣ́бы бра́шна и́хъ бѣ́ша пресо́хли и сплѣ́снѣли и сдро́блени.
И прiидо́ша ко Иису́су въ по́лкъ Изра́илевъ въ Галга́лы, и реко́ша ко Иису́су и всему́ Изра́илю: от­ земли́ да́льнiя прiидо́хомъ, и ны́нѣ завѣща́йте на́мъ завѣ́тъ.
И реко́ша сы́нове Изра́илевы къ Хорре́ю: ви́ждь, не посредѣ́ ли на́съ живе́ши, и ка́ко тебѣ́ завѣща́ю завѣ́тъ?
И реко́ша ко Иису́су: раби́ есмы́ тво­и́. И рече́ къ ни́мъ Иису́съ: от­ку́ду есте́? и от­ку́ду прiидо́сте?
И реко́ша къ нему́: от­ да́льнiя земли́ зѣло́ прiидо́хомъ раби́ тво­и́ во и́мя Го́спода Бо́га тво­его́: слы́шахомъ бо и́мя его́ и вся́, ели́ка сотвори́ во Еги́птѣ,
и вся́, ели́ка сотвори́ дво­и́мъ царе́мъ Аморре́йскимъ, и́же бы́ша объ ону́ страну́ Иорда́на, сио́ну царю́ есево́нску и о́гу царю́ Васа́нску, и́же живя́ше во Астаро́ѳѣ и во едраи́нѣ.
И слы́шав­ше реко́ша къ на́мъ ста́рцы на́ши и вси́ живу́щiи на земли́ на́­шей, глаго́люще: воз­ми́те себѣ́ бра́шно на пу́ть и иди́те проти́ву и́мъ, и рцы́те къ ни́мъ: раби́ есмы́ ва́ши, и ны́нѣ завѣща́йте на́мъ завѣ́тъ:
сі́и хлѣ́бы на́ши, те́плыя на пу́ть взя́хомъ и́хъ от­ домо́въ на́шихъ, въ о́ньже де́нь изыдо́хомъ прiити́ къ ва́мъ: ны́нѣ же пресхо́ша и бы́ша содро́блени:
и сі́и мѣ́си вина́, и́хже налiя́хомъ но́вы, и сі́и разсѣдо́шася: и ри́зы на́шя сiя́ и обу́вища на́ша обетша́ша от­ до́лгаго пути́ зѣло́.
И взя́ша кня́зи бра́шно и́хъ, а Го́спода не вопроси́ша.
И сотвори́ Иису́съ съ ни́ми ми́ръ, и уста́ви къ ни́мъ завѣ́тъ, е́же снабдѣ́ти и́хъ: и кля́шася и́мъ кня́зи со́нма.
И бы́сть по трiе́хъ дне́хъ по завѣща́нiи къ ни́мъ завѣ́та, услы́шаша, я́ко бли́зъ и́хъ су́ть и я́ко посредѣ́ и́хъ живу́тъ.
И воста́ша сы́нове Изра́илевы и внидо́ша во гра́ды и́хъ въ тре́тiй де́нь: гра́ди же и́хъ [бя́ху] гавао́нъ и кефира́, и виро́тъ и гра́дъ Иари́мъ.
И не сотвори́ша съ ни́ми ра́ти [иису́съ и] сы́нове Изра́илевы, я́ко кля́шася и́мъ вси́ кня́зи со́нма Го́сподемъ Бо́гомъ Изра́илевымъ. И ропта́ша ве́сь со́нмъ Изра́илевъ на князе́й.
И реко́ша вси́ кня́зи всему́ со́нму: мы́ кля́хомся и́мъ Го́сподемъ Бо́гомъ Изра́илевымъ, и ны́нѣ не воз­мо́жемъ косну́тися и́хъ:
сiе́ сотвори́мъ и́мъ, е́же живи́ти и́хъ, и снабди́мъ и́хъ, и не бу́детъ на на́съ гнѣ́ва кля́твы ра́ди, е́юже кля́хомся и́мъ.
И реко́ша и́мъ кня́зи: да живу́тъ сі́и, и бу́дутъ древосѣ́чцы и водоно́сцы всему́ со́нму. И сотвори́ ве́сь со́нмъ, я́коже реко́ша и́мъ кня́зи.
И созва́ и́хъ Иису́съ и рече́ и́мъ, глаго́ля: почто́ прельсти́сте мя́, глаго́люще: дале́че есмы́ от­ тебе́ зѣло́? вы́ же насе́лницы есте́ от­ живу́щихъ въ на́съ:
и ны́нѣ про́кляти есте́: и не оскудѣ́етъ от­ ва́съ ра́бъ, ниже́ древосѣ́чецъ, ниже́ водоно́сецъ мнѣ́ и Бо́гу мо­ему́.
И от­вѣща́ша Иису́су, глаго́люще: поне́же воз­вѣсти́ся на́мъ [рабо́мъ тво­и́мъ], ели́ка заповѣ́да Госпо́дь Бо́гъ тво́й Моисе́ю рабу́ сво­ему́, да́ти ва́мъ зе́млю сiю́ и потреби́ти на́съ и вся́ живу́щыя на не́й от­ лица́ ва́­шего, сего́ ра́ди убоя́хомся зѣло́ о душа́хъ на́шихъ от­ лица́ ва́­шего, и сотвори́хомъ дѣ́ло сiе́:
и ны́нѣ, се́, мы́ подру́чни ва́мъ, я́коже уго́дно е́сть ва́мъ, и я́коже ва́мъ мни́т­ся, твори́те на́мъ.
И сотвори́ша и́мъ си́це: и изба́ви я́ Иису́съ въ то́й де́нь от­ руку́ сыно́въ Изра́илевыхъ, и не уби́ша и́хъ.
И поста́ви я́ Иису́съ въ то́й де́нь древосѣ́чцы и водоно́сцы всему́ со́нму и олтарю́ Бо́жiю. Сего́ ра́ди бы́ша живу́щiи въ гавао́нѣ древосѣ́чцы и водоно́сцы олтарю́ Бо́жiю, да́же до дне́шняго дне́, и на мѣ́стѣ е́же а́ще избере́тъ Госпо́дь.
Еврейский
וַיְהִי כִשְׁמֹעַ כָּל־הַמְּלָכִים אֲשֶׁר בְּעֵבֶר הַיַּרְדֵּן בָּהָר וּבַשְּׁפֵלָה, וּבְכֹל חוֹף הַיָּם הַגָּדוֹל, אֶל־מוּל הַלְּבָנוֹן; הַחִתִּי וְהָאֱמֹרִי, הַכְּנַעֲנִי הַפְּרִזִּי, הַחִוִּי וְהַיְבוּסִי׃
וַיִּתְקַבְּצוּ יַחְדָּו, לְהִלָּחֵם עִם־יְהוֹשֻׁעַ וְעִם־יִשְׂרָאֵל; פֶּה אֶחָד׃ פ
וְיֹשְׁבֵי גִבְעוֹן שָׁמְעוּ, אֵת אֲשֶׁר עָשָׂה יְהוֹשֻׁעַ לִירִיחוֹ וְלָעָי׃
וַיַּעֲשׂוּ גַם־הֵמָּה בְּעָרְמָה, וַיֵּלְכוּ וַיִּצְטַיָּרוּ; וַיִּקְחוּ שַׂקִּים בָּלִים לַחֲמוֹרֵיהֶם, וְנֹאדוֹת יַיִן בָּלִים, וּמְבֻקָּעִים וּמְצֹרָרִים׃
וּנְעָלוֹת בָּלוֹת וּמְטֻלָּאוֹת בְּרַגְלֵיהֶם, וּשְׂלָמוֹת בָּלוֹת עֲלֵיהֶם; וְכֹל לֶחֶם צֵידָם, יָבֵשׁ הָיָה נִקֻּדִים׃
וַיֵּלְכוּ אֶל־יְהוֹשֻׁעַ אֶל־הַמַּחֲנֶה הַגִּלְגָּל; וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו וְאֶל־אִישׁ יִשְׂרָאֵל, מֵאֶרֶץ רְחוֹקָה בָּאנוּ, וְעַתָּה כִּרְתוּ־לָנוּ בְרִית׃
וַיֹּאמְרוּ (וַיֹּאמֶר) אִישׁ־יִשְׂרָאֵל אֶל־הַחִוִּי; אוּלַי, בְּקִרְבִּי אַתָּה יוֹשֵׁב, וְאֵיךְ אֶכְרוֹת־ (אֶכְרָת־) לְךָ בְרִית׃
וַיֹּאמְרוּ אֶל־יְהוֹשֻׁעַ עֲבָדֶיךָ אֲנָחְנוּ; וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם יְהוֹשֻׁעַ מִי אַתֶּם וּמֵאַיִן תָּבֹאוּ׃
וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו, מֵאֶרֶץ רְחוֹקָה מְאֹד בָּאוּ עֲבָדֶיךָ, לְשֵׁם יְהוָה אֱלֹהֶיךָ; כִּי־שָׁמַעְנוּ שָׁמְעוֹ, וְאֵת כָּל־אֲשֶׁר עָשָׂה בְּמִצְרָיִם׃
וְאֵת כָּל־אֲשֶׁר עָשָׂה, לִשְׁנֵי מַלְכֵי הָאֱמֹרִי, אֲשֶׁר בְּעֵבֶר הַיַּרְדֵּן; לְסִיחוֹן מֶלֶךְ חֶשְׁבּוֹן, וּלְעוֹג מֶלֶךְ־הַבָּשָׁן אֲשֶׁר בְּעַשְׁתָּרוֹת׃
וַיֹּאמְרוּ אֵלֵינוּ זְקֵינֵינוּ וְכָל־יֹשְׁבֵי אַרְצֵנוּ לֵאמֹר, קְחוּ בְיֶדְכֶם צֵידָה לַדֶּרֶךְ, וּלְכוּ לִקְרָאתָם; וַאֲמַרְתֶּם אֲלֵיהֶם עַבְדֵיכֶם אֲנַחְנוּ, וְעַתָּה כִּרְתוּ־לָנוּ בְרִית׃
זֶה לַחְמֵנוּ, חָם הִצְטַיַּדְנוּ אֹתוֹ מִבָּתֵּינוּ, בְּיוֹם צֵאתֵנוּ לָלֶכֶת אֲלֵיכֶם; וְעַתָּה הִנֵּה יָבֵשׁ, וְהָיָה נִקֻּדִים׃
וְאֵלֶּה נֹאדוֹת הַיַּיִן אֲשֶׁר מִלֵּאנוּ חֲדָשִׁים, וְהִנֵּה הִתְבַּקָּעוּ; וְאֵלֶּה שַׂלְמוֹתֵינוּ וּנְעָלֵינוּ, בָּלוּ מֵרֹב הַדֶּרֶךְ מְאֹד׃
וַיִּקְחוּ הָאֲנָשִׁים מִצֵּידָם; וְאֶת־פִּי יְהוָה לֹא שָׁאָלוּ׃
וַיַּעַשׂ לָהֶם יְהוֹשֻׁעַ שָׁלוֹם, וַיִּכְרֹת לָהֶם בְּרִית לְחַיּוֹתָם; וַיִּשָּׁבְעוּ לָהֶם, נְשִׂיאֵי הָעֵדָה׃
וַיְהִי, מִקְצֵה שְׁלֹשֶׁת יָמִים, אַחֲרֵי אֲשֶׁר־כָּרְתוּ לָהֶם בְּרִית; וַיִּשְׁמְעוּ, כִּי־קְרֹבִים הֵם אֵלָיו, וּבְקִרְבּוֹ הֵם יֹשְׁבִים׃
וַיִּסְעוּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵל, וַיָּבֹאוּ אֶל־עָרֵיהֶם בַּיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי; וְעָרֵיהֶם גִּבְעוֹן וְהַכְּפִירָה, וּבְאֵרוֹת וְקִרְיַת יְעָרִים׃
וְלֹא הִכּוּם בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, כִּי־נִשְׁבְּעוּ לָהֶם נְשִׂיאֵי הָעֵדָה, בַּיהוָה אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל; וַיִּלֹּנוּ כָל־הָעֵדָה עַל־הַנְּשִׂיאִים׃
וַיֹּאמְרוּ כָל־הַנְּשִׂיאִים אֶל־כָּל־הָעֵדָה, אֲנַחְנוּ נִשְׁבַּעְנוּ לָהֶם, בַּיהוָה אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל; וְעַתָּה לֹא נוּכַל לִנְגֹּעַ בָּהֶם׃
זֹאת נַעֲשֶׂה לָהֶם וְהַחֲיֵה אוֹתָם; וְלֹא־יִהְיֶה עָלֵינוּ קֶצֶף, עַל־הַשְּׁבוּעָה אֲשֶׁר־נִשְׁבַּעְנוּ לָהֶם׃
וַיֹּאמְרוּ אֲלֵיהֶם הַנְּשִׂיאִים יִחְיוּ; וַיִּהְיוּ חֹטְבֵי עֵצִים וְשֹׁאֲבֵי־מַיִם לְכָל־הָעֵדָה, כַּאֲשֶׁר דִּבְּרוּ לָהֶם הַנְּשִׂיאִים׃
וַיִּקְרָא לָהֶם יְהוֹשֻׁעַ, וַיְדַבֵּר אֲלֵיהֶם לֵאמֹר; לָמָּה רִמִּיתֶם אֹתָנוּ לֵאמֹר, רְחוֹקִים אֲנַחְנוּ מִכֶּם מְאֹד, וְאַתֶּם בְּקִרְבֵּנוּ יֹשְׁבִים׃
וְעַתָּה אֲרוּרִים אַתֶּם; וְלֹא־יִכָּרֵת מִכֶּם עֶבֶד, וְחֹטְבֵי עֵצִים וְשֹׁאֲבֵי־מַיִם לְבֵית אֱלֹהָי׃
וַיַּעֲנוּ אֶת־יְהוֹשֻׁעַ וַיֹּאמְרוּ, כִּי הֻגֵּד הֻגַּד לַעֲבָדֶיךָ אֵת אֲשֶׁר צִוָּה יְהוָה אֱלֹהֶיךָ אֶת־מֹשֶׁה עַבְדּוֹ, לָתֵת לָכֶם אֶת־כָּל־הָאָרֶץ, וּלְהַשְׁמִיד אֶת־כָּל־יֹשְׁבֵי הָאָרֶץ מִפְּנֵיכֶם; וַנִּירָא מְאֹד לְנַפְשֹׁתֵינוּ מִפְּנֵיכֶם, וַנַּעֲשֵׂה אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה׃
וְעַתָּה הִנְנוּ בְיָדֶךָ; כַּטּוֹב וְכַיָּשָׁר בְּעֵינֶיךָ לַעֲשׂוֹת לָנוּ עֲשֵׂה׃
וַיַּעַשׂ לָהֶם כֵּן; וַיַּצֵּל אוֹתָם מִיַּד בְּנֵי־יִשְׂרָאֵל וְלֹא הֲרָגוּם׃
וַיִּתְּנֵם יְהוֹשֻׁעַ בַּיּוֹם הַהוּא, חֹטְבֵי עֵצִים וְשֹׁאֲבֵי מַיִם לָעֵדָה; וּלְמִזְבַּח יְהוָה עַד־הַיּוֹם הַזֶּה, אֶל־הַמָּקוֹם אֲשֶׁר יִבְחָר׃ פ
Ва чун ҳамаи подшоҳони он тарафи Урдун, ки дар кӯҳ ва пастӣ ва тамоми соҳили баҳри Бузург то рӯ ба рӯи Лубнон буданд, яъне подшоҳони ҳиттиён ва амӯриён, канъониён, фариззиён, ҳиввиён ва ябусиён инро шуниданд,
Якҷоя ҷамъ шуданд, то ки бо Еҳушаъ ва қавми Исроил якдилона ҷанг кунанд.
Валекин сокинони Ҷибъӯн он чиро, ки Еҳушаъ дар ҳаққи Ериҳӯ ва Ой карда буд, шунида,
Айёрона рафтор карданд: рафта, худро мисли қосидон вонамуд сохтанд, ва хӯрҷинҳои кӯҳна фарсуда бар харони худ ва машкҳои шароб, ки фарсуда гардида ва дарида ва бо риштаҳо баста шуда буд, гирифтанд;
Ва бар пойҳошон кафшҳои фарсудаи дарбеҳ поргӣ, ва бар танҳошон ҷомаҳои фарсуда, ва тамоми нони тӯшаашон хушк ва пӯпанак бастагӣ буд.
Ва онҳо назди Еҳушаъ ба бошишгоҳи Ҷилҷол омада, ба ӯ ва ба исроилиён гуфтанд: «Мо аз кишвари дурдасте омадаем, ва алҳол бо мо паймон бибандед».
Ва исроилиён ба ин ҳиввиён гуфтанд: «Шояд, шумо дар миёни мо сокин бошед, пас чӣ гуна мо метавонем бо шумо паймон бибандем?»
Ва онҳо ба Еҳушаъ гуфтанд: «Мо бандагони ту ҳастем». Ва Еҳушаъ ба онҳо гуфт: «Шумо кистед ва аз куҷо омадаед?»
Ва онҳо ба ӯ гуфтанд: «Мо, бандагонат, аз кишвари дурдасте ба сабаби номи Парвардигор Худои ту омадаем, зеро овозаи Ӯ ва ҳар он чиро, ки Ӯ дар Миср кардааст, шунидаем,
Ва низ он чиро, ки Ӯ ба ду подшоҳи амӯриён, ки дар он тарафи Урдун буданд, яъне ба Сиҳӯн подшоҳи Ҳешбӯн ва Ӯҷ подшоҳи Бошон, ки дар Ашторӯт буд, кардааст;
Ва пирони мо ва ҳамаи сокинони кишвари мо ба мо сухан ронда, гуфтанд: ́Тӯшаи роҳ ба дасти худ бигиред ва ба пешвози онҳо биравед, ва ба онҳо бигӯед, ки мо бандагони шумо ҳастем, ва алҳол бо мо паймон бибандед́;
Ин нони мост, ки онро аз хонаҳои худ ҳамчун тӯшаи роҳ гарм гирифта будем дар он рӯзе ки баромадем, то ки назди шумо биёем, ва инак, ҳоло он хушк шуда, пӯпанак бастааст;
Ва ин машкҳои шароб, ки пур карда будем, нав буд, ва инак, даридааст; ва ин ҷомаҳо ва кафшҳои мо аз боиси он ки роҳ бағоят дур буд, фарсуда гардидааст».
Ва мардум аз тӯшаи онҳо гирифта хӯрданд, вале фикри раъйи Парвардигорро напурсиданд. Ва мардум аз тӯшаи онҳо гирифта хӯрданд, вале аз Парвардигор напурсиданд.
Ва Еҳушаъ бо онҳо сулҳ кард, ва бо онҳо паймон баст, ки онҳоро зинда нигоҳ дорад; ва раисони ҷамоат ба онҳо қасам хӯрданд.
Ва баъд аз гузаштани се рӯз, ки бо онҳо паймон баста буданд, шуниданд, ки онҳо аз мавзеи наздиканд ва дар миёнашон сокин мебошанд.
Ва банӣ Исроил равона шуда, дар рӯзи сеюм ба шаҳрҳои онҳо расиданд, ки ин шаҳрҳо буд: Ҷибъӯн, Кафира, Беэрӯт ва Қирят-Еорим.
Вале банӣ Исроил онҳоро накуштанд, зеро ки раисони ҷамоат барои онҳо ба Парвардигор Худои Исроил қасам хӯрда буданд; ва тамоми ҷамоат аз раисон норизогӣ карданд.
Ва ҳамаи раисон ба тамоми ҷамоат гуфтанд: «Мо барои онҳо ба Парвардигор Худои Исроил қасам хӯрдем, ва алҳол наметавонем ба онҳо осеб расонем;
Ба онҳо чунин рафтор хоҳем кард ва онҳоро зинда нигоҳ хоҳем дошт, ва бар мо барои қасаме ки барои онҳо хӯрдаем, ғазабе нахоҳад шуд».
Ва раисон ба онҳо гуфтанд: «Бигзор зинда монанд!» Ва онҳо барои тамоми ҷамоат ҳезумшикан ва обкаш гардиданд, чунон ки раисон ба онҳо гуфта буданд.
Ва Еҳушаъ онҳоро даъват намуд, ва ба онҳо сухан ронда, гуфт: «Чаро моро фиреб дода, гуфтед, ки ́мо аз шумо бисёр дур ҳастем́, ва ҳол он ки шумо дар миёни мо сокин мебошед?
Ва акнун шумо малъун ҳастед, ва аз миёни шумо ҳамеша ғуломон ва ҳезумкашон ва обкашон барои хонаи Худои ман хоҳанд буд».
Ва онҳо ба Еҳушаъ ҷавоб гардонида, гуфтанд: «Зеро ба бандагонат хабар расид, ки Парвардигор Худои ту ба бандаи Худ Мусо фармудааст, ки тамоми ин заминро ба шумо бидиҳад ва ҳамаи сокинони ин заминро аз пеши шумо нобуд намояд; ва аз ин рӯ мо аз шумо барои ҷонҳои худ бисёр тарсидем, ва ин корро кардем.
Ва алҳол мо дар дасти ту ҳастем; ҳар гунае ки дар назари ту дуруст ва одилона бошад, ки ба мо амал намоӣ, он гуна амал намо».
Ва ӯ ба онҳо чунин амал намуд: онҳоро аз дасти банӣ Исроил халосӣ дод, ва онҳоро накуштанд.
Ва Еҳушаъ онҳоро дар он рӯз таъин намуд, ки барои ҷамоат ва барои қурбонгоҳи Парвардигор дар ҳар ҷое ки Ӯ ихтиёр кунад, ҳезумшикан ва обкаш бошанд, ва то имрӯз чунин ҳастанд.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible