я́коже е́сть пра́ведно мнѣ́ сiе́ му́дрствовати о всѣ́хъ ва́съ, за е́же имѣ́ти ми́ въ се́рдцы ва́съ, во у́захъ мои́хъ и во отвѣ́тѣ и извѣще́нiи благовѣ́стiя, соо́бщниковъ мнѣ́ благода́ти всѣ́хъ ва́съ су́щихъ.

[Зач. 236.] Свидѣ́тель бо ми́ е́сть Бо́гъ, я́ко люблю́ всѣ́хъ ва́съ по ми́лости Иису́съ Христо́вѣ {утро́бою Иису́съ Христо́вою}:

и о се́мъ молю́ся, да любо́вь ва́ша еще́ па́че и па́че избы́точествуетъ въ ра́зумѣ и во вся́цѣмъ чу́вствiи,

во е́же искуша́ти ва́мъ лу́чшая, да бу́дете чи́сти и непреткнове́нни въ де́нь Христо́въ,

испо́лнени плодо́въ пра́вды Иису́съ Христо́мъ, въ сла́ву и похвалу́ Бо́жiю.

[Зач. 237.] Разумѣ́ти же хощу́ ва́мъ, бра́тiе, я́ко я́же о мнѣ́ па́че во успѣ́хъ благовѣствова́нiя прiидо́ша,

я́ко у́зы моя́ явле́нны о Христѣ́ бы́ша во все́мъ суди́щи и въ про́чихъ всѣ́хъ,

и мно́жайшiи бра́тiя о Го́сподѣ, надѣ́явшiися о у́захъ мои́хъ, па́че дерза́ютъ безъ стра́ха сло́во Бо́жiе глаго́лати.

Нѣ́цыи у́бо по за́висти и ре́вности, друзі́и же и за благоволе́нiе Христа́ проповѣ́даютъ:

о́ви у́бо от рве́нiя Христа́ возвѣща́ютъ нечи́стѣ, мня́ще печа́ль нанести́ у́замъ мои́мъ:

о́ви же от любве́, вѣ́дяще, я́ко во отвѣ́тѣ благовѣствова́нiя лежу́ {во отвѣ́тъ благовѣствова́нiя учине́нъ е́смь}.

Что́ у́бо? Оба́че вся́цѣмъ о́бразомъ, а́ще вино́ю {лицемѣ́рiемъ}, а́ще и́стиною Христо́съ проповѣ́даемь е́сть, и о се́мъ ра́дуюся, но и возра́дуюся:

вѣ́мъ бо, я́ко сiе́ сбу́дется ми́ во спасе́нiе ва́шею моли́твою и подая́нiемъ Ду́ха Иису́съ Христо́ва,

по ча́янiю и упова́нiю моему́, [Зач. 238.] я́ко ни о еди́нѣмъ же постыжу́ся, но во вся́цѣмъ дерзнове́нiи, я́коже всегда́, и ны́нѣ возвели́чится Христо́съ въ тѣ́лѣ мое́мъ, а́ще живото́мъ, а́ще ли сме́ртiю.

Мнѣ́ бо е́же жи́ти, Христо́съ, и е́же умре́ти, приобрѣ́тенiе [е́сть].

А́ще же, е́же жи́ти [ми́] тѣ́ломъ, сiе́ мнѣ́ пло́дъ дѣ́ла: и что́ изво́лю, не вѣ́мъ.

Обдержи́мь же е́смь от обою́, жела́нiе имы́й разрѣши́тися и со Христо́мъ бы́ти, мно́го па́че лу́чше:

а е́же пребыва́ти во пло́ти, ну́жнѣйше [е́сть] ва́съ ра́ди.

И сiе́ извѣ́стнѣ вѣ́мъ, я́ко бу́ду и спребу́ду ва́мъ всѣ́мъ въ ва́шъ успѣ́хъ и ра́дость вѣ́ры,

я́ко да похвала́ ва́ша избы́точествуетъ о Христѣ́ Иису́сѣ во мнѣ́, мои́мъ прише́ствiемъ па́ки къ ва́мъ.

[Зач. 239.] То́чiю досто́йнѣ благовѣствова́нiю Христо́ву жи́телствуйте, да а́ще прише́дъ и ви́дѣвъ ва́съ, а́ще и не сы́й у ва́съ, услы́шу я́же о ва́съ, я́ко [и́стиною] стоите́ во еди́нѣмъ ду́сѣ, и единоду́шнѣ сподвиза́ющеся по вѣ́рѣ Благовѣствова́нiя [во́лею],

и не коле́блющеся ни о еди́нѣмъ же от сопроти́вныхъ: е́же тѣ́мъ у́бо е́сть явле́нiе поги́бели, ва́мъ же спасе́нiя. И сiе́ от Бо́га:

я́ко ва́мъ дарова́ся, е́же о Христѣ́, не то́кмо е́же въ Него́ вѣ́ровати, но и е́же по Не́мъ страда́ти,

то́йже по́двигъ иму́ще, яко́въ же во мнѣ́ ви́дѣсте и ны́нѣ слы́шите о мнѣ́.

Еврейский

В этом переводе выбранная книга отсутствует

Рус. (Аверинцев)

В этом переводе выбранная книга отсутствует

Таджикский

Языки

Павлус ва Тимотиюс, ғуломи Исои Масеҳ, ба ҳама муқаддасон дар Исои Масеҳ, ки дар Филиппӣ мебошанд, бо усқуфон ва ходимон:

Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод.

Дар ҳар боре ки шуморо ёд мекунам, Худои худро шукр мегўям,

Ҳамеша дар ҳар дуои худ барои ҳамаи шумо бо шодӣ дуо мегўям,

Барои иштироки шумо дар башорат аз рўзи аввал то алҳол,

Ва яқин дорам, ки Ў, ки дар шумо ба кори хайр шурўъ намудааст, онро то рўзи Исои Масеҳ ба анҷом хоҳад расонд,

Чунон ки маро лозим аст дар бораи ҳамаи шумо ҳамин тавр фикр кунам, чунки шумо дар дили ман ҷойгир шудаед, ки ҳам дар занҷирҳоям ва ҳам дар муҳофизат ва барқарор кардани башорат ҳамаатон шарики ман дар файз ҳастед.

Зеро Худо маро шоҳид аст, ки ман бо муҳаббати Исои Масеҳ иштиёқманди ҳамаи шумо ҳастам;

Ва дар он хусус дуо мегўям, ки муҳаббати шумо дар дониш ва мулоҳизакорӣ торафт афзунтар гардад,

То шумо дарк намоед, ки чӣ беҳтар аст, барои он ки дар рўзи Масеҳ пок ва беайб бошед,

Ва аз самари адолат пур шавед, ки он ба василаи Исои Масеҳ барои ҷалол ва ҳамду санои Худост.

Эй бародарон, мехоҳам шумо бидонед, ки саргузашти ман боиси пешрафти зиёдтари башорат гардидааст,

Ба тавре ки занҷирҳои ман дар Исо ба тамоми сарбозхона ва ба ҳамаи дигарон машҳур шудааст,

Ва аксарияти бародарон аз занҷирҳои ман дар Худованд устувор гардида, ба андозаи бештар ҷасорат мекуананд, ки каломи Худоро нотарс мавъиза намоянд.

Дуруст аст, ки баъзе касон аз рўи ҳасад ва рақобат, ва баъзеи дигарон аз рўи хайрхоҳӣ Масеҳро мавъиза менамоянд,

Баъзеҳо аз рўи рақобат, на бо дили соф Масеҳро мавъиза менамоянд, ба гунони он ки гаронии занҷирҳои маро афзун мекунанд,

Вале дигарон аз рўи муҳаббат, чун медонанд, ки ман барои муҳофизат кардани башорат дар ин ҷо гузошта шудаам.

Хайр, чӣ мешавад? Масеҳро ба ҳар тарз, риёкорона ё самимона, мавъиза намоянд ҳам, ман аз ин шодам, ва шодӣ хоҳам кард,

Зеро медонам, ки ин боиси наҷоти ман хоҳад шуд, мувофиқи дуои шумо ва бо мадади Рўҳи Исои Масеҳ,

Ва ман яқин дорам ва умедворам, ки дар ҳеҷ хусус шарманда нахоҳам шуд, балки бо камоли ҷуръат ҳозир ҳам, чунон ки ҳамеша буд, Масеҳ дар ҷисми ман бузургӣ хоҳад ёфт, хоҳ дар ҳаёт бошад, хоҳ дар мамот.

Зеро ки барои ман ҳаёт Масеҳ аст, ва мамот фоида аст.

Аммо агар ба ҳасби ҷисм дар ҳаёт буданам ба кори ман самаре мебахшида бошад, пас намедонам, ки кадомашро интихоб намоям.

Ҳар дуяш ҳам маро ҷазб мекунад: орзу дорам, ки баромада равам ва ҳамроҳи Масеҳ бошам, чунки ин беандоза беҳтар аст;

Валекин дар ҷисм монднам барои шумо заруртар аст.

Ва ман аниқ медонам, ки хоҳам монд ва барои пешрафт ва шодии имони шумо бо ҳамаи шумо хоҳам буд,

То ки ҳамду санои шумо дар Исои Масеҳ ба воситаи ман афзунтар шавад, чун бори дигар назди шумо биёям.

Фақат ин ки муносиби башорати Масеҳ умр гузаронед, то ки ман хоҳ омада шуморо бинам, хоҳ аз шумо дур ошам дар бораи шумо бишнавам, ки шумо дар як рўҳ қоим буда, якдилона барои имони Инҷил ҷидду ҷаҳд менамоед,

Ва дар ҳеҷ хусус аз душманон наметарсам, ки ин барои онҳо аломати ҳалокат аст, вале барои шумо аломати наҷот аст, ва ин аз ҷониби Худост,

Зеро ба шумо ба хотири Масеҳ ато шудааст, ки ба Ў на танҳо имон оваред, балки барои Ў уқубат ҳам кашед,

Бо ҳамон корномае ки шумо дар ман дидаед ва ҳоло дар бораи ман мешунавед.