Ца́рство Твое́ ца́рство всѣ́хъ вѣко́въ, и влады́чество Твое́ во вся́комъ ро́дѣ и ро́дѣ. ^*Вѣ́ренъ Госпо́дь во всѣ́хъ словесѣ́хъ Свои́хъ и преподо́бенъ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ Свои́хъ.

Утвержда́етъ Госпо́дь вся́ низпа́дающыя и возставля́етъ вся́ низве́рженныя.

О́чи всѣ́хъ на Тя́ упова́ютъ, и Ты́ дае́ши и́мъ пи́щу во благовре́менiи:

отверза́еши ты́ ру́ку Твою́ и исполня́еши вся́кое живо́тно благоволе́нiя.

Пра́веднъ Госпо́дь во всѣ́хъ путе́хъ Свои́хъ и преподо́бенъ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ Свои́хъ.

Бли́зъ Госпо́дь всѣ́мъ призыва́ющымъ Его́, всѣ́мъ призыва́ющымъ Его́ во и́стинѣ:

во́лю боя́щихся Его́ сотвори́тъ, и моли́тву и́хъ услы́шитъ, и спасе́тъ я́.

Храни́тъ Госпо́дь вся́ лю́бящыя Его́, и вся́ грѣ́шники потреби́тъ.

Хвалу́ Госпо́дню возглаго́лютъ уста́ моя́: и да благослови́тъ вся́ка пло́ть и́мя свято́е Его́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.

Аллилу́iа, Агге́а и Заха́рiи.

Хвали́, душе́ моя́, Го́спода:

восхвалю́ Го́спода въ животѣ́ мое́мъ, пою́ Бо́гу моему́, до́ндеже е́смь.

Не надѣ́йтеся на кня́зи, на сы́ны человѣ́ческiя, въ ни́хже нѣ́сть спасе́нiя.

Изы́детъ ду́хъ его́, и возврати́тся въ зе́млю свою́: въ то́й де́нь поги́бнутъ вся́ помышле́нiя его́.

Блаже́нъ, ему́же Бо́гъ Иа́ковль помо́щникъ его́, упова́нiе его́ на Го́спода Бо́га своего́,

сотво́ршаго не́бо и зе́млю, мо́ре, и вся́, я́же въ ни́хъ: храня́щаго и́стину въ вѣ́къ,

творя́щаго су́дъ оби́димымъ, даю́щаго пи́щу а́лчущымъ. Госпо́дь рѣши́тъ окова́нныя:

Госпо́дь умудря́етъ слѣпцы́: Госпо́дь возво́дитъ низве́рженныя: Госпо́дь лю́битъ пра́ведники.

Госпо́дь храни́тъ прише́лцы, си́ра и вдову́ прiи́метъ, и пу́ть грѣ́шныхъ погуби́тъ.

Воцари́тся Госпо́дь во вѣ́къ, Бо́гъ тво́й, Сiо́не, въ ро́дъ и ро́дъ.

Аллилу́iа.

Хвали́те Го́спода, я́ко бла́гъ псало́мъ: Богови на́шему да услади́тся хвале́нiе.

Зи́ждай Иерусали́ма Госпо́дь: разсѣ́янiя Изра́илева собере́тъ:

изцѣля́яй сокруше́нныя се́рдцемъ и обязу́яй сокруше́нiя и́хъ:

изчита́яй мно́жество звѣ́здъ, и всѣ́мъ и́мъ имена́ нарица́яй.

Ве́лiй Госпо́дь на́шъ, и ве́лiя крѣ́пость Его́, и ра́зума Его́ нѣ́сть числа́.

Прiе́мляй кро́ткiя Госпо́дь, смиря́яй же грѣ́шники до земли́.

Начни́те Го́сподеви во исповѣ́данiи, по́йте Богови на́шему въ гу́слехъ:

одѣва́ющему не́бо о́блаки, уготовля́ющему земли́ до́ждь: прозяба́ющему на гора́хъ траву́ и зла́къ на слу́жбу человѣ́комъ:

даю́щему ското́мъ пи́щу и́хъ, и птенце́мъ вра́новымъ призыва́ющымъ Его́.

Не въ си́лѣ ко́нстѣй восхо́щетъ, ниже́ въ лы́стѣхъ му́жескихъ благоволи́тъ:

благоволи́тъ Госпо́дь въ боя́щихся Его́ и во упова́ющихъ на ми́лость Его́.

Аллилу́iа, Агге́а и Заха́рiи.

Похвали́, Иерусали́ме, Го́спода, хвали́ Бо́га твоего́, Сiо́не:

я́ко укрѣпи́ вереи́ вра́тъ твои́хъ, благослови́ сы́ны твоя́ въ тебѣ́.

Полага́яй предѣ́лы твоя́ ми́ръ, и ту́ка пшени́чна насыща́яй тя́:

посыла́яй сло́во Свое́ земли́, до ско́рости тече́тъ сло́во Его́,

даю́щаго снѣ́гъ сво́й я́ко во́лну, мглу́ я́ко пе́пелъ посыпа́ющаго,

мета́ющаго го́лоть Сво́й я́ко хлѣ́бы: проти́ву лица́ мра́за Его́ кто́ постои́тъ?

По́слетъ сло́во Свое́, и иста́етъ я́: дхне́тъ ду́хъ Его́, и потеку́тъ во́ды.

Возвѣща́яй сло́во Свое́ Иа́кову, оправда́нiя и судьбы́ Своя́ Изра́илеви:

не сотвори́ та́ко вся́кому язы́ку, и судьбы́ Своя́ не яви́ и́мъ.

Аллилу́iа, Агге́а и Заха́рiи.

Хвали́те Го́спода съ небе́съ, хвали́те Его́ въ вы́шнихъ.

Хвали́те Его́ вси́ А́нгели Его́: хвали́те Его́, вся́ си́лы Его́.

Хвали́те Его́, со́лнце и луна́: хвали́те Его́ вся́ звѣ́зды и свѣ́тъ.

Хвали́те Его́, небеса́ небе́съ и вода́, я́же превы́ше небе́съ.

Да восхва́лятъ и́мя Госпо́дне: я́ко То́й рече́, и бы́ша: То́й повелѣ́, и созда́шася.

Поста́ви я́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: повелѣ́нiе положи́, и не ми́мо и́детъ.

Хвали́те Го́спода от земли́, змі́еве и вся́ бе́здны:

о́гнь, гра́дъ, снѣ́гъ, го́лоть, ду́хъ бу́ренъ, творя́щая сло́во Его́:

го́ры и вси́ хо́лми, древа́ плодоно́сна и вси́ ке́дри:

звѣ́рiе и вси́ ско́ти, га́ди и пти́цы перна́ты:

ца́рiе зе́мстiи и вси́ лю́дiе, кня́зи и вси́ судiи́ зе́мстiи:

ю́ноши и дѣ́вы, ста́рцы съ ю́нотами.

Да восхва́лятъ и́мя Госпо́дне: я́ко вознесе́ся и́мя Того́ еди́наго, исповѣ́данiе Его́ на земли́ и на небеси́.

И вознесе́тъ ро́гъ люді́й Свои́хъ: пѣ́снь всѣ́мъ преподо́бнымъ Его́, сыново́мъ Изра́илевымъ, лю́демъ приближа́ющымся Ему́.

Аллилу́iа.

Воспо́йте Го́сподеви пѣ́снь но́ву: хвале́нiе Его́ въ це́ркви преподо́бныхъ.

Да возвесели́тся Изра́иль о сотво́ршемъ его́, и сы́нове Сiо́ни возра́дуются о Цари́ свое́мъ.

Да восхва́лятъ и́мя Его́ въ ли́цѣ, въ тимпа́нѣ и псалти́ри да пою́тъ Ему́.

Я́ко благоволи́тъ Госпо́дь въ лю́дехъ Свои́хъ, и вознесе́тъ кро́ткiя во спасе́нiе.

Восхва́лятся преподо́бнiи во сла́вѣ и возра́дуются на ло́жахъ свои́хъ.

Возноше́нiя Бо́жiя въ горта́ни и́хъ, и мечи́ обою́ду остры́ въ рука́хъ и́хъ:

сотвори́ти отмще́нiе во язы́цѣхъ, обличе́нiя въ лю́дехъ:

связа́ти цари́ и́хъ пу́ты, и сла́вныя и́хъ ручны́ми око́вы желѣ́зными:

сотвори́ти въ ни́хъ су́дъ напи́санъ. Сла́ва сiя́ бу́детъ всѣ́мъ преподо́бнымъ Его́.

Аллилу́iа.

Хвали́те Бо́га во святы́хъ Его́, хвали́те Его́ во утверже́нiи си́лы Его́:

хвали́те Его́ на си́лахъ {въ си́лахъ} Его́, хвали́те Его́ по мно́жеству вели́чествiя Его́:

хвали́те Его́ во гла́сѣ тру́бнѣмъ, хвали́те Его́ во псалти́ри и гу́слехъ:

хвали́те Его́ въ тимпа́нѣ и ли́цѣ, хвали́те Его́ во стру́нахъ и орга́нѣ:

хвали́те Его́ въ кимва́лѣхъ доброгла́сныхъ, хвали́те Его́ въ кимва́лѣхъ восклица́нiя.

Вся́кое дыха́нiе да хва́литъ Го́спода.

Греческий [Greek (NT Byz)]

В этом переводе выбранная книга отсутствует

Еврейский

^144:1לְדָוִד^–

^–בָּרוּךְ יְהוָה צוּרִי, הַמְלַמֵּד יָדַי לַקְרָב; אֶצְבְּעוֹתַי, לַמִּלְחָמָה׃

^144:2חַסְדִּי וּמְצוּדָתִי מִשְׂגַּבִּי וּמְפַלְטִי לִי מָגִנִּי וּבוֹ חָסִיתִי; הָרוֹדֵד עַמִּי תַחְתָּי׃

^144:3יְהוָה, מָה־אָדָם וַתֵּדָעֵהוּ; בֶּן־אֱנוֹשׁ, וַתְּחַשְּׁבֵהוּ׃

^144:4אָדָם לַהֶבֶל דָּמָה; יָמָיו, כְּצֵל עוֹבֵר׃

^144:5יְהוָה הַט־שָׁמֶיךָ וְתֵרֵד; גַּע בֶּהָרִים וְיֶעֱשָׁנוּ׃

^144:6בְּרוֹק בָּרָק וּתְפִיצֵם; שְׁלַח חִצֶּיךָ, וּתְהֻמֵּם׃

^144:7שְׁלַח יָדֶיךָ, מִמָּרוֹם פְּצֵנִי וְהַצִּילֵנִי מִמַּיִם רַבִּים; מִיַּד, בְּנֵי נֵכָר׃

^144:8אֲשֶׁר פִּיהֶם דִּבֶּר־שָׁוְא; וִימִינָם, יְמִין שָׁקֶר׃

^144:9אֱלֹהִים, שִׁיר חָדָשׁ אָשִׁירָה לָּךְ; בְּנֵבֶל עָשׂוֹר, אֲזַמְּרָה־לָּךְ׃

^144:10הַנּוֹתֵן תְּשׁוּעָה, לַמְּלָכִים הַפּוֹצֶה אֶת־דָּוִד עַבְדּוֹ, מֵחֶרֶב רָעָה׃

^144:11פְּצֵנִי וְהַצִּילֵנִי מִיַּד בְּנֵי־נֵכָר אֲשֶׁר פִּיהֶם דִּבֶּר־שָׁוְא; וִימִינָם, יְמִין שָׁקֶר׃

^144:12אֲשֶׁר בָּנֵינוּ כִּנְטִעִים מְגֻדָּלִים בִּנְעוּרֵיהֶם בְּנוֹתֵינוּ כְזָוִיֹּת; מְחֻטָּבוֹת, תַּבְנִית הֵיכָל׃

^144:13מְזָוֵינוּ מְלֵאִים מְפִיקִים מִזַּן, אֶל־זַן צֹאונֵנוּ מַאֲלִיפוֹת מְרֻבָּבוֹת, בְּחוּצוֹתֵינוּ׃

^144:14אַלּוּפֵינוּ, מְסֻבָּלִים אֵין־פֶּרֶץ וְאֵין יוֹצֵאת; וְאֵין צְוָחָה, בִּרְחֹבֹתֵינוּ׃

^144:15אַשְׁרֵי הָעָם שֶׁכָּכָה לּוֹ; אַשְׁרֵי הָעָם, שֶׁיֲהוָה אֱלֹהָיו׃

^145:1תְּהִלָּה, לְדָוִד^–

^–אֲרוֹמִמְךָ אֱלוֹהַי הַמֶּלֶךְ; וַאֲבָרֲכָה שִׁמְךָ, לְעוֹלָם וָעֶד׃

^145:2בְּכָל־יוֹם אֲבָרֲכֶךָּ; וַאֲהַלְלָה שִׁמְךָ, לְעוֹלָם וָעֶד׃

^145:3גָּדוֹל יְהוָה וּמְהֻלָּל מְאֹד; וְלִגְדֻלָּתוֹ, אֵין חֵקֶר׃

^145:4דּוֹר לְדוֹר יְשַׁבַּח מַעֲשֶׂיךָ; וּגְבוּרֹתֶיךָ יַגִּידוּ׃

^145:5הֲדַר כְּבוֹד הוֹדֶךָ; וְדִבְרֵי נִפְלְאוֹתֶיךָ אָשִׂיחָה׃

^145:6וֶעֱזוּז נוֹרְאֹתֶיךָ יֹאמֵרוּ; וּגְדוּלֹּתֶיךָ (וּגְדוּלָּתְךָ) אֲסַפְּרֶנָּה׃

^145:7זֵכֶר רַב־טוּבְךָ יַבִּיעוּ; וְצִדְקָתְךָ יְרַנֵּנוּ׃

^145:8חַנּוּן וְרַחוּם יְהוָה; אֶרֶךְ אַפַּיִם, וּגְדָל־חָסֶד׃

^145:9טוֹב־יְהוָה לַכֹּל; וְרַחֲמָיו, עַל־כָּל־מַעֲשָׂיו׃

^145:10יוֹדוּךָ יְהוָה כָּל־מַעֲשֶׂיךָ; וַחֲסִידֶיךָ, יְבָרֲכוּכָה׃

^145:11כְּבוֹד מַלְכוּתְךָ יֹאמֵרוּ; וּגְבוּרָתְךָ יְדַבֵּרוּ׃

^145:12לְהוֹדִיעַ לִבְנֵי הָאָדָם גְּבוּרֹתָיו; וּכְבוֹד, הֲדַר מַלְכוּתוֹ׃

^145:13מַלְכוּתְךָ, מַלְכוּת כָּל־עֹלָמִים; וּמֶמְשֶׁלְתְּךָ, בְּכָל־דּוֹר וָדוֹר׃

^145:14סוֹמֵךְ יְהוָה לְכָל־הַנֹּפְלִים; וְזוֹקֵף, לְכָל־הַכְּפוּפִים׃

^145:15עֵינֵי־כֹל אֵלֶיךָ יְשַׂבֵּרוּ; וְאַתָּה נוֹתֵן־לָהֶם אֶת־אָכְלָם בְּעִתּוֹ׃

^145:16פּוֹתֵחַ אֶת־יָדֶךָ; וּמַשְׂבִּיעַ לְכָל־חַי רָצוֹן׃

^145:17צַדִּיק יְהוָה בְּכָל־דְּרָכָיו; וְחָסִיד, בְּכָל־מַעֲשָׂיו׃

^145:18קָרוֹב יְהוָה לְכָל־קֹרְאָיו; לְכֹל אֲשֶׁר יִקְרָאֻהוּ בֶאֱמֶת׃

^145:19רְצוֹן־יְרֵאָיו יַעֲשֶׂה; וְאֶת־שַׁוְעָתָם יִשְׁמַע, וְיוֹשִׁיעֵם׃

^145:20שׁוֹמֵר יְהוָה אֶת־כָּל־אֹהֲבָיו; וְאֵת כָּל־הָרְשָׁעִים יַשְׁמִיד׃

^145:21תְּהִלַּת יְהוָה, יְדַבֶּר־פִּי וִיבָרֵךְ כָּל־בָּשָׂר שֵׁם קָדְשׁוֹ, לְעוֹלָם וָעֶד׃

^146:1הַלְלוּ־יָהּ^–

^–הַלְלִי נַפְשִׁי, אֶת־יְהוָה׃

^146:2אֲהַלְלָה יְהוָה בְּחַיָּי; אֲזַמְּרָה לֵאלֹהַי בְּעוֹדִי׃

^146:3אַל־תִּבְטְחוּ בִנְדִיבִים; בְּבֶן־אָדָם שֶׁאֵין לוֹ תְשׁוּעָה׃

^146:4תֵּצֵא רוּחוֹ יָשֻׁב לְאַדְמָתוֹ; בַּיּוֹם הַהוּא, אָבְדוּ עֶשְׁתֹּנֹתָיו׃

^146:5אַשְׁרֵי, שֶׁאֵל יַעֲקֹב בְּעֶזְרוֹ; שִׂבְרוֹ, עַל־יְהוָה אֱלֹהָיו׃

^146:6עֹשֶׂה שָׁמַיִם וָאָרֶץ, אֶת־הַיָּם וְאֶת־כָּל־אֲשֶׁר־בָּם; הַשֹּׁמֵר אֱמֶת לְעוֹלָם׃

^146:7עֹשֶׂה מִשְׁפָּט לָעֲשׁוּקִים, נֹתֵן לֶחֶם לָרְעֵבִים; יְהוָה, מַתִּיר אֲסוּרִים׃

^146:8יְהוָה פֹּקֵחַ עִוְרִים, יְהוָה זֹקֵף כְּפוּפִים; יְהוָה, אֹהֵב צַדִּיקִים׃

^146:9יְהוָה שֹׁמֵר אֶת־גֵּרִים, יָתוֹם וְאַלְמָנָה יְעוֹדֵד; וְדֶרֶךְ רְשָׁעִים יְעַוֵּת׃

^146:10יִמְלֹךְ יְהוָה לְעוֹלָם, אֱלֹהַיִךְ צִיּוֹן לְדֹר וָדֹר, הַלְלוּ־יָהּ׃

^147:1הַלְלוּ יָהּ כִּי־טוֹב זַמְּרָה אֱלֹהֵינוּ; כִּי־נָעִים נָאוָה תְהִלָּה׃

^147:2בּוֹנֵה יְרוּשָׁלִַם יְהוָה; נִדְחֵי יִשְׂרָאֵל יְכַנֵּס׃

^147:3הָרֹפֵא לִשְׁבוּרֵי לֵב; וּמְחַבֵּשׁ, לְעַצְּבוֹתָם׃

^147:4מוֹנֶה מִסְפָּר לַכּוֹכָבִים; לְכֻלָּם, שֵׁמוֹת יִקְרָא׃

^147:5גָּדוֹל אֲדוֹנֵינוּ וְרַב־כֹּחַ; לִתְבוּנָתוֹ, אֵין מִסְפָּר׃

^147:6מְעוֹדֵד עֲנָוִים יְהוָה; מַשְׁפִּיל רְשָׁעִים עֲדֵי־אָרֶץ׃

^147:7עֱנוּ לַיהוָה בְּתוֹדָה; זַמְּרוּ לֵאלֹהֵינוּ בְכִנּוֹר׃

^147:8הַמְכַסֶּה שָׁמַיִם בְּעָבִים, הַמֵּכִין לָאָרֶץ מָטָר; הַמַּצְמִיחַ הָרִים חָצִיר׃

^147:9נוֹתֵן לִבְהֵמָה לַחְמָהּ; לִבְנֵי עֹרֵב, אֲשֶׁר יִקְרָאוּ׃

^147:10לֹא בִגְבוּרַת הַסּוּס יֶחְפָּץ; לֹא־בְשׁוֹקֵי הָאִישׁ יִרְצֶה׃

^147:11רוֹצֶה יְהוָה אֶת־יְרֵאָיו; אֶת־הַמְיַחֲלִים לְחַסְדּוֹ׃

^147:12שַׁבְּחִי יְרוּשָׁלִַם אֶת־יְהוָה; הַלְלִי אֱלֹהַיִךְ צִיּוֹן׃

^147:13כִּי־חִזַּק בְּרִיחֵי שְׁעָרָיִךְ; בֵּרַךְ בָּנַיִךְ בְּקִרְבֵּךְ׃

^147:14הַשָּׂם־גְּבוּלֵךְ שָׁלוֹם; חֵלֶב חִטִּים, יַשְׂבִּיעֵךְ׃

^147:15הַשֹּׁלֵחַ אִמְרָתוֹ אָרֶץ; עַד־מְהֵרָה, יָרוּץ דְּבָרוֹ׃

^147:16הַנֹּתֵן שֶׁלֶג כַּצָּמֶר; כְּפוֹר, כָּאֵפֶר יְפַזֵּר׃

^147:17מַשְׁלִיךְ קַרְחוֹ כְפִתִּים; לִפְנֵי קָרָתוֹ, מִי יַעֲמֹד׃

^147:18יִשְׁלַח דְּבָרוֹ וְיַמְסֵם; יַשֵּׁב רוּחוֹ, יִזְּלוּ־מָיִם׃

^147:19מַגִּיד דְּבָרוֹ (דְּבָרָיו) לְיַעֲקֹב; חֻקָּיו וּמִשְׁפָּטָיו, לְיִשְׂרָאֵל׃

^147:20לֹא עָשָׂה כֵן לְכָל־גּוֹי, וּמִשְׁפָּטִים בַּל־יְדָעוּם, הַלְלוּ־יָהּ׃

^148:1הַלְלוּ יָהּ הַלְלוּ אֶת־יְהוָה מִן־הַשָּׁמַיִם; הַלְלוּהוּ, בַּמְּרוֹמִים׃

^148:2הַלְלוּהוּ כָל־מַלְאָכָיו; הַלְלוּהוּ, כָּל־צְבָאוֹ (צְבָאָיו)׃

^148:3הַלְלוּהוּ שֶׁמֶשׁ וְיָרֵחַ; הַלְלוּהוּ, כָּל־כּוֹכְבֵי אוֹר׃

^148:4הַלְלוּהוּ שְׁמֵי הַשָּׁמָיִם; וְהַמַּיִם, אֲשֶׁר מֵעַל הַשָּׁמָיִם׃

^148:5יְהַלְלוּ אֶת־שֵׁם יְהוָה; כִּי הוּא צִוָּה וְנִבְרָאוּ׃

^148:6וַיַּעֲמִידֵם לָעַד לְעוֹלָם; חָק־נָתַן, וְלֹא יַעֲבוֹר׃

^148:7הַלְלוּ אֶת־יְהוָה מִן־הָאָרֶץ; תַּנִּינִים, וְכָל־תְּהֹמוֹת׃

^148:8אֵשׁ וּבָרָד שֶׁלֶג וְקִיטוֹר; רוּחַ סְעָרָה, עֹשָׂה דְבָרוֹ׃

^148:9הֶהָרִים וְכָל־גְּבָעוֹת; עֵץ פְּרִי, וְכָל־אֲרָזִים׃

^148:10הַחַיָּה וְכָל־בְּהֵמָה; רֶמֶשׂ, וְצִפּוֹר כָּנָף׃

^148:11מַלְכֵי־אֶרֶץ וְכָל־לְאֻמִּים; שָׂרִים, וְכָל־שֹׁפְטֵי אָרֶץ׃

^148:12בַּחוּרִים וְגַם־בְּתוּלוֹת; זְקֵנִים, עִם־נְעָרִים׃

^148:13יְהַלְלוּ אֶת־שֵׁם יְהוָה, כִּי־נִשְׂגָּב שְׁמוֹ לְבַדּוֹ; הוֹדוֹ, עַל־אֶרֶץ וְשָׁמָיִם׃

^148:14וַיָּרֶם קֶרֶן לְעַמּוֹ תְּהִלָּה לְכָל־חֲסִידָיו, לִבְנֵי יִשְׂרָאֵל עַם־קְרֹבוֹ, הַלְלוּ־יָהּ׃

¹הַלְלוּ יָהּ^–

^–שִׁירוּ לַיהוָה שִׁיר חָדָשׁ; תְּהִלָּתוֹ, בִּקְהַל חֲסִידִים׃

יִשְׂמַח יִשְׂרָאֵל בְּעֹשָׂיו; בְּנֵי־צִיּוֹן, יָגִילוּ בְמַלְכָּם׃

יְהַלְלוּ שְׁמוֹ בְמָחוֹל; בְּתֹף וְכִנּוֹר, יְזַמְּרוּ־לוֹ׃

כִּי־רוֹצֶה יְהוָה בְּעַמּוֹ; יְפָאֵר עֲנָוִים, בִּישׁוּעָה׃

יַעְלְזוּ חֲסִידִים בְּכָבוֹד; יְרַנְּנוּ, עַל־מִשְׁכְּבוֹתָם׃

רוֹמְמוֹת אֵל בִּגְרוֹנָם; וְחֶרֶב פִּיפִיּוֹת בְּיָדָם׃

לַעֲשׂוֹת נְקָמָה בַּגּוֹיִם; תּוֹכֵחֹת, בַּל־אֻמִּים׃

לֶאְסֹר מַלְכֵיהֶם בְּזִקִּים; וְנִכְבְּדֵיהֶם, בְּכַבְלֵי בַרְזֶל׃

לַעֲשׂוֹת בָּהֶם מִשְׁפָּט כָּתוּב, הָדָר הוּא לְכָל־חֲסִידָיו, הַלְלוּ־יָהּ׃

הַלְלוּ יָהּ הַלְלוּ־אֵל בְּקָדְשׁוֹ; הַלְלוּהוּ, בִּרְקִיעַ עֻזּוֹ׃

הַלְלוּהוּ בִגְבוּרֹתָיו; הַלְלוּהוּ, כְּרֹב גֻּדְלוֹ׃

הַלְלוּהוּ בְּתֵקַע שׁוֹפָר; הַלְלוּהוּ, בְּנֵבֶל וְכִנּוֹר׃

הַלְלוּהוּ בְתֹף וּמָחוֹל; הַלְלוּהוּ, בְּמִנִּים וְעוּגָב׃

הַלְלוּהוּ בְצִלְצְלֵי־שָׁמַע; הַלְלוּהוּ, בְּצִלְצְלֵי תְרוּעָה׃

כֹּל הַנְּשָׁמָה תְּהַלֵּל יָהּ, הַלְלוּ־יָהּ׃

Таджикский

Языки

Таронаи Довуд. Муборак аст Парвардигор, ки кӯҳпораи ман аст; Ӯ дастҳоямро ҳарбу зарб, ва ангуштонамро ҷанг меомӯзад.

Ӯ меҳру вафои ман аст ва қалъаи ман, паноҳгоҳи ман аст ва раҳокунандаи ман, сипари ман аст, ва ба Ӯ паноҳ мебарам; қавми маро зердасти ман мегардонад.

Парвардигоро! Чист одам, ки ӯро бишносӣ? Ва фарзанди инсон, ки ӯро ба назари эътибор гирӣ?

Одамизод мисли як нафас аст: рӯзҳои вай мисли сояи даргузар аст.

Парвардигоро! Осмони Худро хамонида, фуруд ой; ба кӯҳҳо даст бирасон, то ки дуд кунанд.

Барқҳоро барқ Оташакҳоро оташак занонда, онҳоро пароканда соз; тирҳои Худро фиристода, онҳоро ҳаросон намо.

Дасти Худро аз баландӣ дароз намо афроз бифрист; маро бираҳон ва маро аз обҳои бисёр халосӣ деҳ, яъне аз дасти мардуми аҷнабӣ,

Ки даҳонашон суханони ҳеҷу пуч беҳуда мегӯяд, ва дасти росташон дасти рости бардурӯғ аст.

Худоё! Барои Ту суруди наве мехонам, бо уди даҳтор Туро месароям,

Ки подшоҳонро Ту наҷот мебахшӣ, ва бандаи Худ Довудро аз шамшери одамкуш қотил раҳо мекунӣ.

Маро бираҳон ва маро аз дасти мардуми аҷнабӣ халосӣ деҳ, ки даҳонашон суханони ҳеҷу пуч беҳуда мегӯяд, ва дасти росташон дасти рости бардурӯғ аст;

То ки писарони мо дар ҷавонии худ мисли ниҳолҳо нашъунамо ёбанд; духтарони мо мисли сутунгӯшаҳои кандакории кӯшке қасре зебо бошанд;

Анборҳои мо пуропур шуда, аз ҳар навъ нозу неъмат таъмин намоянд; рамаҳои мо ҳазорҳо бор афзуда, бевар-бевар даҳҳо ҳазор дар чарогоҳҳои мо чарида гарданд;

Барзаговҳои мо фарбеҳ Говҳои мо пурбор шаванд; на рахнае ба амал ояд, на ғорате гумшудае, на фиғоне дар кӯчаҳои майдонҳои мо.

Хушо қавме ки аҳволаш чунин аст! Хушо қавме ки Парвардигор Худои ӯст!

Ҳамду санои Довуд. Туро, эй Худои ман, эй подшоҳ, болобардор хоҳам кард, ва номи Туро ҷовидона муборак хоҳам хонд.

Ҳар рӯз Туро муборак хоҳам хонд, ва номи Туро ҷовидона ситоиш хоҳам кард.

Парвардигор бузург аст ва сазовори ситоиши зиёд; ва бузургии Ӯ беҳадду беканор аст.

Насле ба насли дигар Аз насл ба насл корҳои Туро ситоиш хоҳанд намуд, ва қудрати Туро эълон ривоят хоҳанд кард.

Дар бораи шукӯҳ арҷмандии ҷалоли Ту ва корномаҳои аҷоиби Ту фикру хаёл нақл хоҳам кард.

Ва дар бораи қуввати корҳои саҳмгини тарсовари Ту сухан хоҳанд ронд; ва бузургии Туро нақл хоҳам кард.

Ёдбуди Ёдоварии некӯии бисёри бузурги Туро ҳикоя эълон хоҳанд намуд, ва росткории Туро хоҳанд сароид.

Парвардигор бахшанда бахшоянда ва дилсӯз аст, дерхашм пуртоқат ва пур аз меҳру вафо пурмеҳру вафо.

Парвардигор барои ҳама некӯст, ва раҳмдилиҳои Ӯ бар тамоми корҳои Ӯст.

Туро, эй Парвардигор, тамоми корҳоят сипос мегӯяд, ва порсоёнат Туро муборак мехонанд;

Аз ҷалоли подшоҳии Ту сухан хоҳанд ронд меронанд, ва қудрати Туро баён хоҳанд кард тавсиф менамоянд;

То ки қудрати Ӯро ба банӣ одам маълум кунанд, ва ҷалоли арҷмандии подшоҳии Ӯро.

Подшоҳии Ту подшоҳии ҳамаи замонҳост, ва ҳукмфармоии Ту дар ҳамаи наслҳост.

Парвардигор ҳамаи афтодагонро дастгирӣ мекунад, ва ҳамаи хамидақоматонро рост мегардонад.

Чашмони ҳама сӯи Ту интизорӣ доранд, ва Ту ризқи онҳоро дар вақташ мерасонӣ.

Дасти Худро мекушоӣ, ва ҳамаи зиндаҳоро бо ризомандӣ мувофиқи хосташон сер мекунӣ.

Парвардигор дар ҳамаи роҳҳои Худ росткор аст. ва дар тамоми корҳои Худ пур аз меҳру вафост.

Парвардигор наздик аст ба ҳамаи онҳое ки Ӯро мехонанд, ба ҳамаи онҳое ки Ӯро ба ростӣ мехонанд.

Хоҳиши тарсгорони Худро ба ҷо меоварад, ва фарёди онҳоро мешунавад, ва онҳоро наҷот медиҳад.

Парвардигор ҳамаи дӯстдорони Худро нигаҳбонӣ мекунад, ва ҳамаи бадкоронро нест хоҳад кард.

Даҳонам ҳамду санои Парвардигорро мегӯяд, ва тамоми башар номи поки Ӯро ҷовидона муборак мехонад.

Ҳалелуёҳ. Эй ҷонам, Парвардигорро таъриф ситоиш намо.

Тамоми умри худ Парвардигорро таъриф ситоиш хоҳам кард; то даме ки вуҷуд дорам, Худои худро хоҳам сароид.

Ба мирон умедвор набошед, ба фарзанди одам, ки дар вай наҷоте нест:

Рӯҳи вай берун меравад, вай ба хоки худ бармегардад; дар ҳамон рӯз андешаҳои вай нест мешаванд.

Хушо касе ки Худои Яъқуб мададгори Ёри ӯст, ва умеди ӯ бар Парвардигор Худои ӯст,

Ки Ӯ осмон ва заминро офаридааст, ва баҳр ва ҳар чиро, ки дар онҳост; Ӯ ростиро ҷовидона нигаҳбонӣ мекунад;

Ба ситамкашон додгарӣ мекунад, ба гуруснагон нон медиҳад; Парвардигор бандиёнро озод мекунад.

Парвардигор чашми кӯронро мекушояд; Парвардигор хамидақоматонро рост мегардонад; Парвардигор росткоронро дӯст медорад.

Парвардигор ғарибонро нигаҳбонӣ менамояд, ятимон ва бевазанонро қувват медиҳад рӯҳбаланд мекунад, ва роҳи бадкоронро каҷ мекунад.

Парвардигор ҷовидона подшоҳӣ хоҳад кард, Худои ту, эй Сион, аз насл ба насл. Ҳалелуёҳ!

Ҳалелуёҳ. Зеро некӯст Худои моро сароидан; зеро ин дилпазир аст: ҳамду санои шоиста аст.

Парвардигор Уршалимро бино мекунад, парокандагони Исроилро ҷамъ меоварад;

Дилшикастагонро шифо мебахшад, ва ҷароҳатҳои онҳоро мебандад;

Миқдори ситораҳоро ба ҳисоб мегирад: ҳамаи онҳоро бо номҳошон мехонад.

Худованди мо бузург аст ва пурқувват; хиради Ӯ беҳадду беканор аст.

Фурӯтанонро Нармдилонро Парвардигор рӯҳбаланд мекунад қувват медиҳад; бадкоронро то ба замин паст мезанад.

Барои Парвардигор бо шукрона суруд хонед; Худои моро бо барбат бисароед,

Ки Ӯ осмонро бо абрҳо мепӯшонад, барои замин борон муҳайё мекунад, бар кӯҳҳо алаф месабзонад.

Ба чорпо хӯрок медиҳад, ва ба бачаҳои зоғ, ки сӯи Ӯ мехонанд.

На қуввати неруи аспро меписандад, на аз соқҳои одам ризоманд мешавад:

Парвардигор аз тарсгорони Худ ризоманд мешавад, ва аз онҳое ки ба меҳру вафои Ӯ умедворанд.

Парвардигорро, эй Уршалим, ҳамд бигӯй ситоиш бикун; Худои худро, эй Сион, ситоиш намо;

Зеро Ӯ ғалақаҳои дарвозаҳоятро мустаҳкам мекунад; фарзандонатро андаруни ту баракат мефармояд.

Дар ҳудуди ту осоиш барқарор менамояд; туро аз мағзи гандум сер мегардонад.

Сухани Худро ба замин мефиристад: сухани Ӯ бағоят хеле зуд паҳн мешавад.

Барфро мисли пашм меборонад; қиравро мисли хокистар мепошад.

Жолаи Худро мисли нонҳои майда нонмайда мепартояд; кист, ки пеши сармои Ӯ истода тавонад?

Сухани Худро мефиристад ва онҳоро об мекунад; боди Худро мевазонад, ва обҳо ҷорӣ мешаванд.

Сухани Худро ба Яъқуб баён намудааст, қоидаҳои Худ ва довариҳои дастурҳои Худро ба Исроил.

Ба ҳеҷ як халқ чунин накардааст, ва дастурҳоро довариҳоро онҳо намедонанд. Ҳалелуёҳ!

Ҳалелуёҳ. Парвардигорро аз осмонҳо сипос гӯед ситоиш кунед; Ӯро дар баландиҳо афрозҳо сипос гӯед ситоиш кунед.

Ӯро ситоиш кунед, эй ҳамаи фариштагони Ӯ; Ӯро ситоиш кунед, эй ҳамаи лашкарҳои Ӯ.

Ӯро ситоиш кунед, эй офтоб ва моҳ; Ӯро ситоиш кунед, эй ҳамаи ситорагони нур.

Ӯро ситоиш намо, эй осмони осмонҳо, ва эй обҳои болои осмонҳо.

Номи Парвардигорро ситоиш мекунанд, зеро Ӯ фармудааст, ва онҳо офарида шудаанд.

Ва онҳоро ҷовидона пойдор доштааст; ва қонуне муқаррар намудааст, ва аз он нахоҳанд даргузашт.

Парвардигорро аз замин ситоиш кунед, эй наҳангон ва ҳамаи обҳои замин;

Эй оташ ва жола, эй барф ва дуд, эй боди тунд, ки сухани Ӯро ба ҷо меоварӣ;

Эй кӯҳҳо ва ҳамаи талҳо, эй дарахтони мевадор ва ҳамаи арзҳо;

Эй ҳайвонҳо ва ҳамаи чорпоён, эй хазандагон ва мурғони болдор;

Эй подшоҳони замин ва ҳамаи қабилаҳо, эй мирон ва ҳамаи доварони замин;

Эй ҷавонон ва бокираҳо низ, эй пирон ва наврасон.

Номи Парвардигорро ситоиш мекунанд, зеро танҳо номи Ӯ барафрошта барафрохта аст, шукӯҳи Ӯ бар замин ва осмон аст.

Ва Ӯ шохи қавми Худро баланд бардоштааст, то ки ситоише бошад барои ҳамаи порсоёни Ӯ, барои банӣ Исроил, ки қавми ба Ӯ наздик ҳастанд. Ҳалелуёҳ.

Ҳалелуёҳ. Барои Парвардигор суруди наве бихонед; ва ҳамду сано ба Ӯ дар ҷамъомади порсоён ситоиши Ӯро дар ҷамоати порсоён.

Бигзор Исроил дар Офаридгори худ шодӣ кунад; фарзандони Сион дар Подшоҳи худ хурсандӣ кунанд;

Номи Ӯро дар рақс ситоиш намоянд; бо даф ва барбат Ӯро бисароянд,

Зеро Парвардигор аз қавми Худ ризоманд аст, фурӯтанонро нармдилонро бо наҷот шукӯҳ мебахшад.

Бигзор порсоён дар ҷалол хушнуд шаванд, бар бистарҳошон садои шодӣ бароранд сурудхонӣ намоянд;

Ситоишҳои Худо дар даҳонашон бошад, ва шамшери дудама дар дасташон,

То ки аз халқҳо қасос гиранд, қабилаҳоро сарзаниш намоянд:

Подшоҳони онҳоро бо занҷирҳо бандӣ кунанд, ва калоншавандаҳои онҳоро бо завлонаҳои оҳанин;

Бар онҳо довариро, ки навишта шудааст, ба амал оваранд; ин барои ҳамаи порсоёни Ӯ арҷмандӣ хоҳад буд. Ҳалелуёҳ!

Ҳалелуёҳ. Худоро дар покгоҳи Ӯ ситоиш кунед; Ӯро дар фалаки қуввати Ӯ ситоиш кунед.

Ӯро дар қудрати Ӯ ситоиш кунед; Ӯро мувофиқи бузургии азамати Ӯ ситоиш кунед.

Ӯро бо навохтани шох ситоиш кунед; Ӯро бо уд ва барбат ситоиш кунед.

Ӯро бо даф ва рақс ситоиш кунед; Ӯро бо созҳо ва най ситоиш кунед.

Ӯро бо шақшақаҳои хушнаво ситоиш кунед; Ӯро бо шақшақаҳои баландовоз ситоиш кунед.

Бигзор ҳар кӣ нафас мекашад, Парвардигорро ситоиш кунад. Ҳалелуёҳ!