Скрыть
88:3
88:5
88:6
88:8
88:11
88:13
88:14
88:16
88:17
88:20
88:24
88:25
88:29
88:31
88:32
88:34
88:36
88:39
88:43
88:44
88:45
88:46
88:48
88:51
88:52
88:53
Церковнославянский (рус)
Ра́зума Еѳа́ма Изра́илтянина.
Ми́лости Твоя́, Го́споди, во вѣ́къ воспою́, въ ро́дъ и ро́дъ воз­вѣщу́ и́стину Твою́ усты́ мо­и́ми.
Зане́ ре́клъ еси́: въ вѣ́къ ми́лость сози́ждет­ся: на небесѣ́хъ угото́вит­ся и́стина Твоя́.
Завѣща́хъ завѣ́тъ избра́н­нымъ Мо­и́мъ, кля́хся Дави́ду рабу́ Мо­ему́:
до вѣ́ка угото́ваю сѣ́мя твое́, и сози́жду въ ро́дъ и ро́дъ престо́лъ тво́й.
Исповѣ́дятъ небеса́ чудеса́ Твоя́, Го́споди, и́бо и́стину Твою́ въ це́ркви святы́хъ.
Я́ко кто́ во о́блацѣхъ уравни́т­ся Го́сподеви? Уподо́бит­ся Го́сподеви въ сынѣ́хъ Бо́жiихъ?
Бо́гъ прославля́емь въ совѣ́тѣ святы́хъ, ве́лiй и стра́­шенъ е́сть надъ всѣ́ми окре́стными Его́.
Го́споди Бо́же си́лъ, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Си́ленъ еси́, Го́споди, и и́стина Твоя́ о́крестъ Тебе́.
Ты́ влады́че­ст­вуеши держа́вою морско́ю: воз­муще́нiе же во́лнъ его́ Ты́ укроча́еши.
Ты́ смири́лъ, еси́, я́ко я́звена, го́рдаго: мы́шцею си́лы Тво­ея́ расточи́лъ еси́ враги́ Твоя́.
Твоя́ су́ть небеса́, и Твоя́ е́сть земля́: вселе́н­ную и исполне́нiе ея́ Ты́ основа́лъ еси́.
Сѣ́веръ и мо́ре Ты́ созда́лъ еси́: Ѳаво́ръ и Ермо́нъ о и́мени Тво­е́мъ воз­ра́дуетася.
Твоя́ мы́шца съ си́лою: да укрѣпи́т­ся рука́ Твоя́, и воз­несе́т­ся десни́ца Твоя́.
Пра́вда и судьба́ угото́ванiе престо́ла Тво­его́: ми́лость и и́стина предъи́детѣ предъ лице́мъ Тво­и́мъ.
Блаже́ни лю́дiе вѣ́дущiи воскликнове́нiе: Го́споди, во свѣ́тѣ лица́ Тво­его́ по́йдутъ,
и о и́мени Тво­е́мъ воз­ра́дуют­ся ве́сь де́нь, и пра́вдою Тво­е́ю воз­несу́т­ся.
Я́ко похвала́ си́лы и́хъ Ты́ еси́, и во благоволе́нiи Тво­е́мъ воз­несе́т­ся ро́гъ на́шъ:
я́ко Госпо́дне е́сть заступле́нiе, и Свята́го Изра́илева царя́ на́­шего.
Тогда́ глаго́лалъ еси́ въ видѣ́нiи сыново́мъ Тво­и́мъ, и ре́клъ еси́: положи́хъ по́мощь на си́льнаго, воз­несо́хъ избра́н­наго от­ люді́й Мо­и́хъ:
обрѣто́хъ Дави́да раба́ Мо­его́, еле́емъ святы́мъ Мо­и́мъ пома́захъ его́.
И́бо рука́ Моя́ засту́питъ его́, и мы́шца Моя́ укрѣпи́тъ его́:
ничто́же успѣ́етъ вра́гъ на него́, и сы́нъ беззако́нiя не при­­ложи́тъ озло́бити его́.
И ссѣку́ от­ лица́ его́ враги́ его́, и ненави́дящыя его́ побѣжду́:
и и́стина Моя́ и ми́лость Моя́ съ ни́мъ, и о и́мени Мо­е́мъ воз­несе́т­ся ро́гъ его́:
и положу́ на мо́ри ру́ку его́, и на рѣка́хъ десни́цу его́.
То́й при­­зове́тъ Мя́: оте́цъ мо́й еси́ Ты́, Бо́гъ мо́й и засту́пникъ спасе́нiя мо­его́.
И А́зъ пе́рвенца положу́ его́, высока́ па́че царе́й земны́хъ:
въ вѣ́къ сохраню́ ему́ ми́лость Мою́, и завѣ́тъ Мо́й вѣ́ренъ ему́:
и положу́ въ вѣ́къ вѣ́ка сѣ́мя его́, и престо́лъ его́ я́ко дні́е не́ба.
А́ще оста́вятъ сы́нове его́ зако́нъ Мо́й, и въ судьба́хъ Мо­и́хъ не по́йдутъ:
а́ще оправда́нiя Моя́ оскверня́тъ, и за́повѣдiй Мо­и́хъ не сохраня́тъ:
посѣщу́ жезло́мъ беззако́нiя и́хъ, и ра́нами непра́вды и́хъ,
ми́лость же Мою́ не разорю́ от­ ни́хъ, ни преврежду́ во и́стинѣ Мо­е́й:
ниже́ оскверню́ завѣ́та Мо­его́, и исходя́щихъ от­ у́стъ Мо­и́хъ не от­ве́ргуся.
Еди́ною кля́хся о святѣ́мъ Мо­е́мъ: а́ще Дави́ду солжу́?
Сѣ́мя его́ во вѣ́къ пребу́детъ, и престо́лъ его́ я́ко со́лнце предо Мно́ю,
и я́ко луна́ соверше́на въ вѣ́къ, и свидѣ́тель на небеси́ вѣ́ренъ.
Ты́ же от­ри́нулъ еси́ и уничижи́лъ, негодова́лъ еси́ пома́зан­наго Тво­его́:
разори́лъ еси́ завѣ́тъ раба́ Тво­его́, оскверни́лъ еси́ на земли́ святы́ню его́:
разори́лъ еси́ вся́ опло́ты его́, положи́лъ еси́ тве́рдая его́ стра́хъ.
Расхища́ху его́ вси́ мимоходя́щiи путе́мъ, бы́сть поноше́нiе сосѣ́домъ сво­и́мъ.
Возвы́силъ еси́ десни́цу стужа́ющихъ ему́, воз­весели́лъ еси́ вся́ враги́ его́:
от­врати́лъ еси́ по́мощь меча́ его́ и не заступи́лъ еси́ его́ во бра́ни:
разори́лъ еси́ от­ очище́нiя его́, престо́лъ его́ на зе́млю пове́рглъ еси́:
ума́лилъ еси́ дни́ вре́мене его́, облiя́лъ еси́ его́ студо́мъ.
Доко́лѣ, Го́споди, от­враща́ешися въ коне́цъ, разжже́т­ся я́ко о́гнь гнѣ́въ Тво́й?
Помяни́, кі́й мо́й соста́въ: еда́ бо всу́е созда́лъ еси́ вся́ сы́ны человѣ́ческiя?
Кто́ е́сть человѣ́къ, и́же поживе́тъ и не у́зритъ сме́рти, изба́витъ ду́шу свою́ изъ руки́ а́довы?
Гдѣ́ су́ть ми́лости Твоя́ дре́внiя, Го́споди, и́миже кля́л­ся еси́ Дави́ду во и́стинѣ Тво­е́й?
Помяни́, Го́споди, поноше́нiе ра́бъ Тво­и́хъ, е́же удержа́хъ въ нѣ́дрѣ мо­е́мъ мно́гихъ язы́къ:
и́мже поноси́ша врази́ Тво­и́, Го́споди, и́мже поноси́ша измѣне́нiю христа́ Тво­его́.
Благослове́нъ Госпо́дь во вѣ́къ: бу́ди, бу́ди.
Рус. (Бируковы)
В поучение, Ефама Израильтянина.
Милости Твои, Господи, вовеки воспою, из рода в род возвещу истину Твою устами моими.
Ибо Ты сказал: «Навеки явлена Мною милость». На Небесах от века утверждена, Боже, истина Твоя.
«Завещал Я Завет избранникам Моим, клялся Давиду, рабу Моему:
Навеки сохраню потомство твое и созижду из рода в род престол твой!»
Небеса возвестят о чудесах Твоих, Господи, и возвестят истину Твою в церкви святых.
Ибо кто в обителях небесных сравнится с Господом? Кто уподобится Господу среди сынов Божьих?
Бог прославляется сонмом святых, велик Он и грозен для предстоящих пред Ним.
Господи Боже сил, кто подобен Тебе? Могуч Ты, Господи, и истина Твоя осеняет всех, кто с Тобою.
Ты владычествуешь над пучиной морской; вздымаются волны, и Ты укрощаешь их.
Ты смирил гордого, как сраженного врага; десницей мощной Твоей рассеял недругов Твоих.
Твои небеса и земля Твоя; вселенную и все, что в ней, Ты сотворил.
Север и море создал Ты; Фавор и Ермон о имени Твоем возрадуются.
Велика сила Твоя! Да явит мощь рука Твоя. И да вознесется карающая десница Твоя!
Правда и суд – основание Престола Твоего; милость и истина шествуют пред лицом Твоим.
Блажен народ, взывающий к Тебе: «Господи!» В сиянии лица Твоего пойдет он,
О имени Твоем возрадуется он всяк день и правдою Твоею возвысится.
Ибо в Тебе слава и могущество наше, и благоволением Твоим возрастет сила наша,
Ибо Господь Заступник наш, Святой Израилев Царь наш!
Некогда, представ в видении сынам Твоим, Ты сказал: «Явил Я помощь сильному, вознес избранника из народа Моего;
Обрел Я Давида, раба Моего, елеем святым Моим на царство помазал его;
Посему рука Моя защитит его, десница Моя укрепит его;
Не будет успеха врагу в борьбе с ним, и сын беззакония впредь не причинит ему зла!
Истреблю пред лицом его врагов его и ненавистников его сокрушу!
Истина Моя и милость Моя с ним, и именем Моим вознесется достоинство его;
И возложу на море левую руку его, и на реки – правую.
Он призовет Меня: «Отец мой Ты, Бог мой, Заступник, спасающий меня!»
И Я первенцем Моим поставлю его, превыше царей земных!
Вовеки сохраню ему милость Мою, и завет Мой с ним будет верен;
И сберегу навеки потомство его, и вечен престол его, как небеса!
Если оставят сыны его закон Мой и жить не будут по правде Моей,
Если повеления Мои нарушат и заповеди Мои не сохранят,
Покараю жезлом беззакония их и бичами неправду их,
Но милости Моей не отниму от них, не изменю истине Моей,
И не нарушу завета Моего, от изреченного устами Моими не отрекусь!
Некогда клялся я Давиду святынею Моей, – ужели ему солгу?
Потомство его сохранится навеки, и престол его предо Мною, как солнце,
И как луна, существующая вечно; и вовеки верен свидетель на Небесах».
Но Ты отринул и унизил, низложил помазанника Твоего;
Расторг завет с Твоим рабом, допустил осквернение святыни его на земле;
Разрушил ограды его, исполнил ужаса твердыни его.
Расхищают добро его проходящие мимо, стал он посмешищем у соседей своих.
Вознес Ты над ним десницу гонителей его, возвеселил врагов его;
Не оказал помощи мечу его и не защитил его в битве;
Отнял у него храм, место очищения его, и престол его на землю поверг;
Сократил дни жизни его и покрыл его стыдом.
Доколе, Господи, будешь отвращаться от нас? Доколе пылать будет, словно огонь, гнев Твой?
Вспомни слабость естества моего! Ужели напрасно создал Ты сынов человеческих?
Кто из людей проживет свой век и не узрит смерти? Кто избавит душу свою от власти ада?
Где, Господи, милости Твои древние, которые Ты истиной Твоей клялся даровать Давиду?
Вспомни, Господи, как поносили рабов Твоих многие народы, сколько терпел я от них в сердце своем!
Как поносили нас враги Твои, Господи, как поносили поверженного Помазанника Твоего!
Благословен Господь вовеки! Да будет, да будет так!
Рус. (Аверинцев)
В этом переводе выбранная книга отсутствует
89:1 Maskil. Ethan Ezrahitae.
89:2 Misericordias Domini in aeternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo.
89:3 Quoniam dixisti: «In aeternum misericordia aedificabitur», in caelis firmabitur veritas tua.
89:4 «Disposui testamentum electo meo, iuravi David servo meo:
89:5 Usque in aeternum confirmabo semen tuum et aedificabo in generationem et generationem sedem tuam».
89:6 Confitebuntur caeli mirabilia tua, Domine, etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.
89:7 Quoniam quis in nubibus aequabitur Domino, similis erit Domino in filiis Dei?
89:8 Deus, metuendus in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes, qui in circuitu eius sunt.
89:9 Domine, Deus virtutum, quis similis tibi? Potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.
89:10 Tu dominaris superbiae maris, elationes fluctuum eius tu mitigas.
89:11 Tu conculcasti sicut vulneratum Rahab, in brachio virtutis tuae dispersisti inimicos tuos.
89:12 Tui sunt caeli, et tua est terra, orbem terrae et plenitudinem eius tu fundasti;
89:13 Aquilonem et austrum tu creasti, Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt.
89:14 Tibi brachium cum potentia; firma est manus tua, et exaltata dextera tua.
89:15 Iustitia et iudicium firmamentum sedis tuae. Misericordia et veritas praecedent faciem tuam.
89:16 Beatus populus, qui scit iubilationem. Domine, in lumine vultus tui ambulabunt
89:17 et in nomine tuo exsultabunt tota die et in iustitia tua exaltabuntur,
89:18 quoniam decor virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.
89:19 Quia Domini est scutum nostrum, et Sancti Israel rex noster.
89:20 Tunc locutus es in visione sanctis tuis et dixisti: «Posui adiutorium in potente et exaltavi electum de plebe.
89:21 Inveni David servum meum; oleo sancto meo unxi eum.
89:22 Manus enim mea firma erit cum eo, et brachium meum confortabit eum.
89:23 Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non opprimet eum.
89:24 Et concidam a facie ipsius inimicos eius et odientes eum percutiam.
89:25 Et veritas mea et misericordia mea cum ipso, et in nomine meo exaltabitur cornu eius.
89:26 Et ponam super mare manum eius et super flumina dexteram eius.
89:27 Ipse invocabit me: "Pater meus es tu, Deus meus et refugium salutis meae".
89:28 Et ego primogenitum ponam illum, excelsum prae regibus terrae.
89:29 In aeternum servabo illi misericordiam meam; et testamentum meum fidele ipsi.
89:30 Et ponam in saeculum saeculi semen eius; et thronum eius sicut dies caeli.
89:31 Si autem dereliquerint filii eius legem meam et in iudiciis meis non ambulaverint,
89:32 si iustificationes meas profanaverint et mandata mea non custodierint,
89:33 visitabo in virga delictum eorum et in verberibus iniquitatem eorum.
89:34 Misericordiam autem meam non avertam ab eo neque mentiar in veritate mea.
89:35 Non profanabo testamentum meum et, quae procedunt de labiis meis, non faciam irrita.
89:36 Semel iuravi in sancto meo: David non mentiar.
89:37 Semen eius in aeternum manebit, et thronus eius sicut sol in conspectu meo
89:38 et sicut luna firmus stabit in aeternum et testis in caelo fidelis».
89:39 Tu vero reppulisti et reiecisti, iratus es contra christum tuum;
89:40 evertisti testamentum servi tui, profanasti in terram diadema eius.
89:41 Destruxisti omnes muros eius, posuisti munitiones eius in ruinas.
89:42 Diripuerunt eum omnes transeuntes viam, factus est opprobrium vicinis suis.
89:43 Exaltasti dexteram deprimentium eum, laetificasti omnes inimicos eius.
89:44 Avertisti aciem gladii eius et non es auxiliatus ei in bello.
89:45 Finem posuisti splendori eius et sedem eius in terram collisisti.
89:46 Minorasti dies iuventutis eius, perfudisti eum confusione.
89:47 Usquequo, Domine, absconderis in finem, exardescet sicut ignis ira tua?
89:48 Memorare, quam brevis mea substantia. Ad quam vanitatem creasti omnes filios hominum?
89:49 Quis est homo, qui vivet et non videbit mortem, eruet animam suam de manu inferi?
89:50 Ubi sunt misericordiae tuae antiquae, Domine, sicut iurasti David in veritate tua?
89:51 Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum, quod continui in sinu meo, multarum gentium,
89:52 quo exprobraverunt inimici tui, Domine, quo exprobraverunt vestigia christi tui.
89:53 Benedictus Dominus in aeternum. Fiat, fiat.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible