Видѣ́нiе Авді́ино: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Идуме́и: слу́хъ слы́шахъ от Го́спода, извѣ́стiе во язы́ки посла́: воста́ните, и воста́немъ на ню́ ра́тiю.

Се́, ма́ла да́хъ тя́ во язы́цѣхъ, безче́стенъ ты́ еси́ зѣло́.

Презо́рство се́рдца твоего́ воздви́же тя́ живу́щаго въ пеще́рахъ ка́менныхъ: возвыша́яй хра́мину свою́, глаго́ляй въ се́рдцы свое́мъ: кто́ мя све́ржетъ на зе́млю?

А́ще вознесе́шися я́коже оре́лъ и а́ще положи́ши гнѣздо́ твое́ средѣ́ звѣ́здъ, и отту́ду све́ргу тя́, глаго́летъ Госпо́дь.

А́ще бы та́тiе влѣ́зли къ тебѣ́, или́ разбо́йницы но́щiю, ка́мо бы пове́рженъ бы́лъ еси́? еда́ не укра́ли бы дово́лныхъ себѣ́? или́ а́ще бы объе́млющiи виногра́дъ влѣ́зли къ тебѣ́, еда́ бы не оста́вили гро́здiя?

Ка́ко объиска́ся Иса́въ, и взя́та бы́ша сокрове́нная его́?

Да́же до предѣ́лъ испусти́ша тя́: вси́ му́жiе завѣ́та твоего́ сопроти́вишася ти́, премого́ша тя́ му́жiе ми́рницы твои́: [яду́щiи съ тобо́ю] положи́ша ле́сть подъ тобо́ю, нѣ́сть смы́сла въ ни́хъ.

Въ то́й де́нь, глаго́летъ Госпо́дь, погублю́ прему́дрыя от Идуме́и и смы́слъ от горы́ Иса́вовы:

и убоя́тся во́ини твои́, и́же от Ѳема́нъ, да отъи́мется человѣ́къ от горы́ Иса́вовы.

Посѣче́нiя ра́ди и нече́стiя, е́же на бра́та твоего́ Иа́кова, покры́етъ тя́ сту́дъ, и отве́рженъ бу́деши во вѣ́къ.

От него́же дне́ сопроти́вился еси́ во дни́ плѣня́ющихъ иноплеме́нниковъ си́лу его́, и чужді́и внидо́ша во врата́ его́ и о Иерусали́мѣ верго́ша жре́бiя, и ты́ бы́лъ еси́ я́ко еди́нъ от ни́хъ.

И да не пре́зриши дне́ бра́та твоего́ въ де́нь чужди́хъ, и да не пора́дуешися о сынѣ́хъ Иу́диныхъ въ де́нь поги́бели и́хъ, и да не велерѣ́чиши въ де́нь ско́рби:

и не входи́ во врата́ люді́й мои́хъ въ де́нь болѣ́зни и́хъ, и не пре́зри и ты́ со́нма и́хъ въ де́нь потребле́нiя и́хъ, и не совѣща́йся на си́лу и́хъ въ де́нь поги́бели и́хъ:

ниже́ насто́й на исхо́ды и́хъ потреби́ти избѣга́ющыя и́хъ, ниже́ заключа́й бѣжа́щыя и́хъ въ де́нь ско́рби.

Поне́же бли́зъ де́нь Госпо́день на вся́ язы́ки: я́коже сотвори́лъ еси́, си́це бу́детъ ти́, воздая́нiе твое́ возда́стся на главу́ твою́.

Поне́же я́коже еси́ пи́лъ на горѣ́ мое́й святѣ́й, испiю́тъ вси́ язы́цы вино́, испiю́тъ и сни́дутъ, и бу́дутъ я́ко не бы́вшiи.

Въ горѣ́ же Сiо́ни бу́детъ спасе́нiе, и бу́детъ свята́: и наслѣ́дятъ до́мъ Иа́ковль наслѣ́дившихъ я́.

И бу́детъ до́мъ Иа́ковль о́гнь, до́мъ же Ио́сифовъ пла́мень, а до́мъ Иса́вовъ въ тро́стiе, и возгоря́тся на ни́хъ и поядя́тъ я́, и не бу́детъ избѣга́яй до́му Иса́вову, я́ко Госпо́дь глаго́ла.

И наслѣ́дятъ и́же во наге́вѣ го́ру Иса́вову, и и́же въ раздо́лiи иноплеме́нники: и во́змутъ го́ру Ефре́мову и по́ле самарі́йско, и Венiами́на и Галаади́тиду.

И преселе́нiя нача́ло сiе́ сыно́мъ Изра́илевымъ, земля́ Ханане́йска до саре́пты: преселе́нiе же Иерусали́мле до Ефра́ѳа: и наслѣ́дятъ гра́ды наге́вовы.

И взы́дутъ спаса́емiи от горы́ Сiо́ни, е́же отмсти́ти го́ру Иса́влю, и бу́детъ ца́рство Го́сподеви.

Арабский (Arabic Van Dyke)

رُؤْيَا عُوبَدْيَا: هكَذَا قَالَ السَّيِّدُ الرَّبُّ عَنْ أَدُومَ: سَمِعْنَا خَبَرًا مِنْ قِبَلِ الرَّبِّ وَأُرْسِلَ رَسُولٌ بَيْنَ الأُمَمِ: «قُومُوا، وَلْنَقُمْ عَلَيْهَا لِلْحَرْبِ».

« إِنِّي قَدْ جَعَلْتُكَ صَغِيرًا بَيْنَ الأُمَمِ. أَنْتَ مُحْتَقَرٌ جِدًّا.

تَكَبُّرُ قَلْبِكَ قَدْ خَدَعَكَ أَيُّهَا السَّاكِنُ فِي مَحَاجِئِ الصَّخْرِ، رِفْعَةَ مَقْعَدِهِ، الْقَائِلُ فِي قَلْبِهِ: مَنْ يُحْدِرُنِي إِلَى الأَرْضِ؟

إِنْ كُنْتَ تَرْتَفِعُ كَالنَّسْرِ، وَإِنْ كَانَ عُشُّكَ مَوْضُوعًا بَيْنَ النُّجُومِ، فَمِنْ هُنَاكَ أُحْدِرُكَ، يَقُولُ الرَّبُّ.

إِنْ أَتَاكَ سَارِقُونَ أَوْ لُصُوصُ لَيْل. كَيْفَ هَلِكْتَ! أَفَلاَ يَسْرِقُونَ حَاجَتَهُمْ؟ إِنْ أَتَاكَ قَاطِفُونَ أَفَلاَ يُبْقُونَ خُصَاصَةً؟

كَيْفَ فُتِّشَ عِيسُو وَفُحِصَتْ مَخَابِئُهُ؟

طَرَدَكَ إِلَى التُّخْمِ كُلُّ مُعَاهِدِيكَ. خَدَعَكَ وَغَلَبَ عَلَيْكَ مُسَالِمُوكَ. أَهْلُ خُبْزِكَ وَضَعُوا شَرَكًا تَحْتَكَ. لاَ فَهْمَ فِيهِ.

أَلاَ أُبِيدُ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ، يَقُولُ الرَّبُّ، الْحُكَمَاءَ مِنْ أَدُومَ، وَالْفَهْمَ مِنْ جَبَلِ عِيسُو؟

فَيَرْتَاعُ أَبْطَالُكَ يَا تَيْمَانُ، لِكَىْ يَنْقَرِضَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْ جَبَلِ عِيسُو بِالْقَتْلِ.

« مِنْ أَجْلِ ظُلْمِكَ لأَخِيكَ يَعْقُوبَ، يَغْشَاكَ الْخِزْيُ وَتَنْقَرِضُ إِلَى الأَبَدِ.

يَوْمَ وَقَفْتَ مُقَابِلَهُ يَوْمَ سَبَتِ الأَعَاجِمُ قُدْرَتَهُ، وَدَخَلَتِ الْغُرَبَاءُ أَبْوَابَهُ، وَأَلْقَوْا قُرْعَةً عَلَى أُورُشَلِيمَ، كُنْتَ أَنْتَ أَيْضًا كَوَاحِدٍ مِنْهُمْ.

وَيَجِبُ أَنْ لاَ تَنْظُرَ إِلَى يَوْمِ أَخِيكَ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ، وَلاَ تَشْمَتَ بِبَنِي يَهُوذَا يَوْمَ هَلاَكِهِمْ، وَلاَ تَفْغَرَ فَمَكَ يَوْمَ الضِّيقِ،

وَلاَ تَدْخُلَ بَابَ شَعْبِي يَوْمَ بَلِيَّتِهِمْ، وَلاَ تَنْظُرَ أَنْتَ أَيْضًا إِلَى مُصِيبَتِهِ يَوْمَ بَلِيَّتِهِ، وَلاَ تَمُدَّ يَدًا إِلَى قُدْرَتِهِ يَوْمَ بَلِيَّتِهِ،

وَلاَ تَقِفَ عَلَى الْمَفْرَقِ لِتَقْطَعَ مُنْفَلِتِيهِ، وَلاَ تُسَلِّمَ بَقَايَاهُ يَوْمَ الضِّيقِ.

فَإِنَّهُ قَرِيبٌ يَوْمُ الرَّبِّ عَلَى كُلِّ الأُمَمِ. كَمَا فَعَلْتَ يُفْعَلُ بِكَ. عَمَلُكَ يَرْتَدُّ عَلَى رَأْسِكَ.

لأَنَّهُ كَمَا شَرِبْتُمْ عَلَى جَبَلِ قُدْسِي، يَشْرَبُ جَمِيعُ الأُمَمِ دَائِمًا، يَشْرَبُونَ وَيَجْرَعُونَ وَيَكُونُونَ كَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا.

« وَأَمَّا جَبَلُ صِهْيَوْنَ فَتَكُونُ عَلَيْهِ نَجَاةٌ، وَيَكُونُ مُقَدَّسًا، وَيَرِثُ بَيْتُ يَعْقُوبَ مَوَارِيثَهُمْ.

وَيَكُونُ بَيْتُ يَعْقُوبَ نَارًا، وَبَيْتُ يُوسُفَ لَهِيبًا، وَبَيْتُ عِيسُو قَشًّا، فَيُشْعِلُونَهُمْ وَيَأْكُلُونَهُمْ وَلاَ يَكُونُ بَاق مِنْ بَيْتِ عِيسُو، لأَنَّ الرَّبَّ تَكَلَّمَ».

وَيَرِثُ أَهْلُ الْجَنُوبِ جَبَلَ عِيسُو، وَأَهْلُ السَّهْلِ الْفِلِسْطِينِيِّينَ، وَيَرِثُونَ بِلاَدَ أَفْرَايِمَ وَبِلاَدَ السَّامِرَةِ، وَيَرِثُ بِنْيَامِينُ جِلْعَادَ.

وَسَبْيُ هذَا الْجَيْشِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ يَرِثُونَ الَّذِينَ هُمْ مِنَ الْكَنْعَانِيِّينَ إِلَى صَرْفَةَ. وَسَبْيُ أُورُشَلِيمَ الَّذِينَ فِي صَفَارِدَ يَرِثُونَ مُدُنَ الْجَنُوبِ.

وَيَصْعَدُ مُخَلِّصُونَ عَلَى جَبَلِ صِهْيَوْنَ لِيَدِينُوا جَبَلَ عِيسُو، وَيَكُونُ الْمُلْكُ لِلرَّبِّ.

Таджикский

Языки

РӮЪЁИ Убадё. Парвардигор Худо дар бораи Адӯм чунин мегӯяд: «Хабаре аз ҷониби Парвардигор шунидам, ки қосиде назди халқҳо фиристода шудааст: ́Бархезед, ва бар зидди вай барои ҷанг бархезем́.

Инак, Ман туро дар миёни халқҳо аз ҳама хурд гардонидаам, ва ту бағоят манфур ҳастӣ.

Такаббури дилат туро фирефта кардааст; ту, ки дар шикофҳои сахра сокин ҳастӣ, ва масканат дар макони баланд аст, дар дили худ мегӯӣ: ́Кист, ки маро ба замин фурӯд оварад?́

Агарчи ту худро мисли уқобе баланд мекунӣ, ва лонаи худро дар миёни ситорагон месозӣ, Ман туро аз он ҷо фурӯд хоҳам овард, мегӯяд Парвардигор.

Агар дуздон ё ғоратгарон шаб назди ту меомаданд, – ту чӣ гуна валангор шудаӣ! – онҳо, охир, фақат он қадар, ки барояшон кифоят бошад, медуздиданд; агар ангурчинон назди ту меомаданд, онҳо, охир, баъзе шингилҳоро боқӣ мегузоштанд.

Неъматҳои Эсов чӣ гуна кофтуков, ва ганҷҳои ниҳонии ӯ чӣ гуна ошкор карда шудааст!

Ҳамаи иттифоқчиёнат туро то сарҳад бадар ронданд; хайрхоҳонат туро дар иштибоҳ андохта, бар ту ғолиб омаданд; хӯрандагони нонат доме дар таги ту ниҳоданд, ва дар ҳаққи ту мегӯянд: ́Хираде дар онҳо нест!́

Дар он рӯз, охир, мегӯяд Парвардигор, Ман ҳакимонро дар Адӯм, ва хирадро аз кӯҳи Эсов нобуд хоҳам кард.

Ва баҳодурони ту, эй Темон, ба ҳарос хоҳанд афтод, то ки ҳар яке аз кӯҳи Эсов аз куштор несту нобуд гардад.

Аз боиси зулме ки ту дар ҳаққи бародарат Яъқуб кардаӣ, хиҷолат туро хоҳад пӯшонид, ва ту ба сурати абадӣ нобуд хоҳӣ шуд.

Дар он рӯзе ки ту дар рӯ ба рӯ меистодӣ, дар он рӯзе ки бегонагон дороии ӯро тороҷ мекарданд, ва аҷнабиён ба дарвозаҳои ӯ дохил мешуданд, ва дар ҳаққи Ерусалим қуръа мепартофтанд, ту низ мисли яке аз онҳо будӣ.

Рӯзи бародари худро, рӯзи шикасти ӯро тамошо накун, ва дар ҳаққи банӣ Яҳудо дар рӯзи ҳалокати онҳо шодӣ нанамо, ва дар рӯзи мусибат даҳон ба лоф накушо.

Ба дарвозаи қавми Ман дар рӯзи ҳалокаташон дохил нашав, ту низ дар рӯзи ҳалокаташон бадбахтии онҳоро тамошо накун, ва дар рӯзи ҳалокаташон ба дороии онҳо даст дароз накун.

Ва дар сари чорраҳа наист, то ки гурезаҳои онҳоро несту нобуд кунӣ; ва боқимондагони онҳоро дар рӯзи мусибат таслим накун.

Зеро ки рӯзи Парвардигор бар ҳамаи халқҳо наздик аст: чунон ки ту амал кардаӣ, ончунон ба ту амал карда хоҳад шуд; подоши ту бар сарат хоҳад баргашт.

Зеро, чунон ки бар кӯҳи поки Ман нӯшидаед, ончунон ҳамаи халқҳо ҳамеша хоҳанд нӯшид, ва нӯшида, фурӯ хоҳанд бурд, ва тавре хоҳанд шуд, ки гӯё мутлақо мавҷуд набуданд.

Вале бар кӯҳи Сион наҷот хоҳад буд, ва он пок хоҳад шуд; ва хонадони Яъқуб мероси худро тасарруф хоҳанд кард.

Ва хонадони Яъқуб оташ, ва хонадони Юсуф аланга, ва хонадони Эсов коҳ хоҳанд буд, ва дар дохили онҳо даргирифта, онҳоро хоҳанд сӯзонид, ва бақияе аз хонадони Эсов нахоҳад монд, зеро ки инро Парвардигор гуфтааст.

Ва аҳли ҷануб кӯҳи Эсовро, ва аҳли пастӣ замини фалиштиёнро тасарруф хоҳанд кард; ва саҳрои Эфроим ва саҳрои Сомарияро тасарруф хоҳанд кард; ва Бинёмин – Ҷилъодро.

Ва асирони ин лашкари банӣ Исроил замини канъониёнро то Сорфат тасарруф хоҳанд кард, ва асирони Ерусалим, ки дар Сефорад мебошанд, шаҳрҳои ҷанубиро тасарруф хоҳанд кард.

Ва наҷотдиҳандагон ба кӯҳи Сион хоҳанд баромад, то ки бар кӯҳи Эсов доварӣ кунанд; ва подшоҳӣ аз они Парвардигор хоҳад шуд».