Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
27:1
27:8
см.:Быт.10:15:18;
27:11
27:12
27:14
27:16
27:17
27:18
27:19
27:20
27:23
27:24
27:25
27:26
27:27
см.:Откр.18:17;
27:28
27:29
27:32
27:33
27:34
27:35
см.:Откр.18:11;
27:36
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
и ты́, сы́не человѣ́чь, возми́ на со́ръ пла́чь,
и рече́ши со́ру населе́нному на морстѣ́мъ вхо́дѣ, то́ржищу люді́й от острово́въ мно́гихъ, сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь со́ру: ты́ ре́клъ еси́: а́зъ са́мъ возложи́хъ на мя́ мою́ добро́ту,
въ се́рдцы морстѣ́мъ веели́му, и сы́нове твои́ возложи́ша на тя́ добро́ту.
Ке́дръ от сани́ра истеса́ся тебѣ́, то́нкiя до́ски кипари́сныя от Лива́на взяты́ бы́ша, е́же сотвори́ти тебѣ́ ядри́ла Ело́ва:
от Васани́тиды сотвори́ша ве́сла твоя́: святи́лища твоя́ состро́иша от слоно́выхъ [косте́й], до́мы древя́ны от острово́въ Хеттiи́мскихъ:
виссо́нъ со испещре́нiемъ от Еги́пта бы́сть тебѣ́ посте́ля, е́же обложи́ти тебѣ́ сла́ву и облещи́ тя въ синету́ и во багряни́цу от острово́въ Елиссе́, и бы́сть оде́жда твоя́.
И кня́зи твои́ живу́щiи во Сидо́нѣ и Араді́ане бы́ша ве́сленицы твои́: прему́дрiи твои́, со́ръ, и́же бы́ша въ тебѣ́, сі́и ко́рмчiи твои́.
Старѣ́йшины вивлі́йстiи и прему́дрiи и́хъ, и́же бы́ша въ тебѣ́, ті́и укрѣпля́ху совѣ́тъ тво́й: и вси́ корабли́ морсті́и и ве́сленицы и́хъ бы́ша въ тебѣ́ ко за́падомъ за́падовъ.
Пе́рсяне и ли́дяне и Ливи́ане бѣ́ша въ си́лѣ твое́й, му́жiе до́блiи твои́ щиты́ и шле́мы повѣ́сиша въ тебѣ́, сі́и да́ша сла́ву твою́.
Сы́нове Араді́йстiи и си́ла твоя́ на забра́лѣхъ твои́хъ о́крестъ: но и ми́дяне во пи́ргахъ твои́хъ бы́ша стра́жiе, ту́лы своя́ обѣ́сиша на забра́лѣхъ твои́хъ о́крестъ: сі́и соверши́ша твою́ добро́ту.
Кархидо́няне купцы́ твои́, от мно́жества си́лы твоея́, сребро́ и зла́то, и мѣ́дь и желѣ́зо, и чи́стое о́лово и свине́цъ да́ша ку́плю твою́.
Елла́да вся́ и бли́жнiи твои́ продая́ху въ тебѣ́ ду́шы человѣ́чы, и сосу́ды мѣ́дяны да́ша ку́плю твою́.
От до́му Ѳорга́мова ко́ни и ко́нники и мщя́та да́ша ку́плю твою́.
Сы́нове роді́йстiи купцы́ твои́ от острово́въ умно́жиша ку́плю твою́, зу́бы слоно́вы, и вводи́мымъ воздава́лъ еси́ мзды́ твоя́.
Человѣ́ки ку́плю твою́ от мно́жества примѣ́шенца твоего́, ста́кти и пестроты́ и синету́ от Ѳарси́са, и рамо́ѳъ и хорхо́ръ да́ша ку́плю твою́.
Иу́да и сы́нове Изра́илевы, сі́и купцы́ твои́: продая́нiемъ пшени́цы и ми́ровъ и касі́и, и пе́рвый ме́дъ и еле́й и рити́ну да́ша примѣ́шенцу твоему́.
Дама́скъ купцы́ твои́ от мно́жества всея́ си́лы твоея́, вино́ от хелво́на, и во́лну блеща́щуся от Мили́та, и вино́ Деда́ново и Иона́ново и меозе́лево въ ку́плю твою́ да́ша.
От Ассiи́ла желѣ́зо дѣ́ланое и коле́са въ примѣ́сницѣхъ твои́хъ су́ть.
Деда́нъ купцы́ твои́ со скоты́ избра́нными въ колесни́цы.
Араві́а и вси́ кня́зи Кида́рстiи, сі́и купцы́ руко́ю твое́ю, велблю́ды и овны́ и а́гнцы въ тебѣ́ продадя́тъ, и́миже ку́плю творя́тъ.
Купцы́ са́вы и раммы́, ті́и купцы́ твои́ съ пе́рвыми сла́достьми и со ка́менiемъ драги́мъ, и зла́то да́ша ку́плю тебѣ́.
Харра́нъ, ханаа́ и Деда́нъ, сі́и купцы́ твои́: Сава́, Ассу́ръ и Харма́нъ купцы́ твои́,
принося́ще ку́плю синету́ и червлени́цу, и испещре́нная и сокро́вища избра́нная свя́зана у́жами, кипари́сная.
Корабли́, въ тѣ́хъ ку́пля твоя́, [корабли́] кархидо́нстiи купцы́ твои́, во мно́жествѣ смѣ́сникъ твои́хъ, и насы́тился еси́, и отягча́лъ зѣло́ въ сердца́хъ морски́хъ.
Въ водѣ́ мно́зѣ привожда́ху тя́ ве́сленицы твои́: вѣ́тръ ю́жный сокруши́ тя въ се́рдцы морстѣ́мъ.
Бы́ша си́лы твоя́ и мзда́ твоя́ от смѣ́сникъ твои́хъ, и ве́сленицы твои́ и ко́рмчiи твои́, и совѣ́тницы твои́ и смѣ́сницы от смѣ́сниковъ твои́хъ, и вси́ му́жiе твои́ до́блiи въ тебѣ́ и ве́сь со́нмъ тво́й паду́тъ средѣ́ тебе́ въ се́рдцы морстѣ́мъ, въ де́нь паде́нiя твоего́.
От гла́са во́пля твоего́ ко́рмчiи твои́ стра́хомъ убоя́тся.
И сни́дутъ съ корабле́й свои́хъ вси́ ве́сленицы твои́, и вса́дницы и ловцы́ морсті́и на земли́ ста́нутъ:
и воскли́кнутъ на тя́ гла́сомъ свои́мъ, и воскрича́тъ го́рцѣ, и возложа́тъ зе́млю на главы́ своя́, и пра́хъ посте́лютъ:
и оплѣши́вѣютъ надъ тобо́ю плѣшьми́, и облеку́тся во вре́тище, и воспла́чутся о тебѣ́ въ го́рести души́, и пла́чемъ го́рькимъ ужа́снутся:
и во́змутъ о тебѣ́ сы́нове и́хъ пла́чь, возрыда́ютъ пла́канiемъ о тебѣ́: кто́ я́коже ти́ръ умо́лкнувый средѣ́ мо́ря? коли́ку обрѣ́лъ еси́ мзду́ от мо́ря?
Напо́лнилъ еси́ страны́ от мно́жества твоего́ и от смѣ́сникъ твои́хъ обогати́лъ еси́ вся́ цари́ земны́я.
Ны́нѣ же сокруши́лся еси́ въ мо́ри, во глубина́хъ во́дныхъ смѣ́сницы твои́, и ве́сь со́нмъ тво́й средѣ́ тебе́ падо́ша, и вси́ ве́сленицы твои́.
Вси́ же живу́щiи во о́стровѣхъ уны́ли по тебѣ́, и ца́рiе и́хъ у́жасомъ ужасо́шася, и прослези́ся лице́ и́хъ.
Купцы́ от язы́къ позви́ждутъ о тебѣ́, въ поги́бель бы́лъ еси́, и ктому́ не бу́деши въ вѣ́къ, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ.
В этом переводе выбранная книга отсутствует
Таджикский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус. гражд.)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (прп. Макарий Алтайский)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- Czech (Bible Kralicka [1613])
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (TGV)
- Greek (LXX, Rahlfs)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
ВА каломи Парвардигор бар ман нозил шуда, гуфт:
«Ва ту, эй писари одам, дар ҳаққи Сӯр навҳа намо,
Ва ба Сӯр бигӯй: эй, ки назди бандарҳои баҳр сокин шудаӣ, ва бар ҷазираҳои бисёр бо қавмҳо тиҷорат мекунӣ! Парвардигор Худо чунин мегӯяд: эй Сӯр! Ту гуфтаӣ: ́Ман камоли зебоӣ ҳастам!́
Ҳудуди ту дар дили баҳр аст; бинокоронат зебоии туро мукаммал кардаанд:
Ҳамаи тахтаҳоятро аз сарви Санир тайёр кардаанд; арзи Лубнонро гирифтаанд, то ки дагале бар ту бисозанд.
Белҳоятро аз булутҳои Бошон сохтаанд; тахтаҳои рӯйбастатро аз дарахти шамшоди ҷазираҳои Киттим сохта, бо оҷ мурассаъ кардаанд;
Катони гулдӯзии Миср бодбони ту буд, то ки ливое барои ту бошад. Матои лоҷвард ва арғувон аз ҷазираҳои Алишо чодири ту буд.
Сокинони Сидӯн ва Арвад белкашҳои ту буданд; донишмандони ту, эй Сӯр, ки дар ту буданд, суккондорони ту буданд.
Пирони Ҷабал ва донишмандони он дар ту буданд, рахнаҳои туро таъмир мекарданд; ҳама гуна киштиҳои баҳр ва маллоҳонашон дар ту буданд, то бо ту додугирифт намоянд.
Форс ва Луд ва Фут дар қӯшуни ту ҷанговарони ту буда, сипар ва хӯд бар ту меовехтанд; онҳо туро шавкат мебахшиданд.
Банӣ Арвад бо қӯшуни ту бар ҳисорҳоят гирдогирд меистоданд, ва ҷаммодон дар бурҷҳои ту буданд; онҳо сипарҳои худро бар ҳисорҳоят гирдогирд овехта, зебоии туро мукаммал мекарданд.
Таршиш ба сабаби фаровонии ҳар навъ дороии он бо ту тиҷорат мекард ва дар ивази молҳоят нуқра, оҳан, қалъагӣ ва кӯрғошим медод.
Ёвон, Тубол ва Мошак тоҷирони ту буда, дар ивази молҳоят ҷонҳои одам ва колои мисин медоданд.
Аз хонадони Туҷармо дар ивази молҳоят аспони ёбу ва саворӣ ва хачирон медоданд.
Банӣ Дадон тоҷирони ту буданд; аз ҷазираҳои бисёр молҳо ба дасти ту медаромад; дандонҳои ашкии фил ва обнус ба ту инъом мекарданд.
Аҳли Арам бо ту, ба сабаби фаровонии маснӯотат, тиҷорат менамуданд; дар ивази молҳоят санги баҳрамон, матоъҳои арғувон, гулдӯзӣ ва катони нозук, ва марҷон ва ёқути руммонӣ медоданд.
Яҳудо ва замини Исроил бо ту тиҷорат мекарданд; дар ивази молҳоят гандуми Минит ва ҳалво ва асал ва равған ва баласон медоданд.
Димишқ, ба сабаби фаровонии маснӯотат ва аз бисёрии ҳар гуна дороӣ, бо ту бо шароби Ҳалбун ва пашми сафед тиҷорат мекард.
Ва Дон ва Ёвон дар ивази молҳоят калоба медоданд; оҳани сайқалдор, пӯсти дарахти хушбӯй ва найи атрогин дар миёни молҳоят буд.
Дадон бо ту бо зинпӯшҳои зебо барои маркабҳо тиҷорат менамуд.
Араб ва ҳамаи раисони Қедор бо ту додугирифт доштанд: бо гӯсфандони парворӣ ва қӯчқорҳо ва нарбузҳо бо ту тиҷорат мекарданд.
Тоҷирони Шабо ва Раъмо бо ту тиҷорат доштанд; ҳар атриёти беҳтарин ва ҳар навъ сангҳои гаронбаҳо ва тилло дар ивази молҳоят медоданд.
Ҳорон ва Канна ва Адан, ва тоҷирони Шабо, ва Ашшур ва Килмод бо ту додугирифт доштанд.
Онҳо бо либосҳои зебо, ва ҷомаҳои лоҷвард ва гулдӯзӣ, ва сандуқҳои пур аз матоъҳои рангин, ки бо танобҳо маҳкам баста шуда буд, дар бозорҳоят бо ту тиҷорат мекарданд.
Киштиҳои Таршиш қофилаҳои тиҷорати ту буданд, ва ту пур шуда, дар дили баҳрҳо бағоят гарон гардидӣ.
Белкашҳоят туро ба обҳои азим бурданд, боди шарқӣ туро дар дили баҳрҳо дарҳам шикаст.
Дороият ва молҳоят, тиҷоратат, маллоҳонат ва суккондоронат, онҳое ки рахнаҳоятро таъмир мекарданд, ва онҳое ки бо ту додугирифт доштанд, ва ҳамаи ҷанговароне ки дар ту буданд, ва тамоми ҷамоате ки андаруни ту буданд, дар рӯзи шикасти ту дар дили баҳрҳо меафтанд.
Аз садои фиғони суккондоронат чарогоҳҳои гирду атроф ба ларза меояд.
Ва ҳамаи белкашҳо, маллоҳон, ҳамаи суккондорони баҳр аз киштиҳои худ фуромада, дар замин меистанд.
Ва дар ҳаққи ту овози худро баланд карда, бо талхӣ фарёд мезананд, ва хок бар сари худ рехта, дар хокистар меғеланд;
Ва барои ту мӯйсари худро тамоман тарошида, палос мепӯшанд, ва бо талхии ҷон барои ту зор-зор гириста, навҳа мекунанд;
Ва дар гиряи худ барои ту овозандозӣ мекунанд ва навҳа намуда, мегӯянд: ́Кист мисли Сӯр, ки андаруни баҳр хомӯш гардидааст!
Ҳангоме ки молҳоят аз баҳрҳо берун меомад, қавмҳои бисёрро сер мекардӣ, бо фаровонии дороӣ ва тиҷорати худ подшоҳони заминро бой мегардондӣ.
Алҳол, ки дар баҳрҳо, дар умқҳои обҳо шикаст хӯрдаӣ, молҳои ту ва тамоми ҷамоати ту андаруни ту фурӯ ғалтидаанд.
Ҳамаи сокинони ҷазираҳо дар бораи ту моту мабҳут шудаанд, ва подшоҳонашон бисёр ба ҳаяҷон омада, пажмурдарӯй гардидаанд.
Тоҷирони қавмҳо дар бораи ту ҳайрон шуда ҳуштак мекашанд; ту мавриди даҳшат гардидаӣ, ва то абад дигар нахоҳӣ буд́».