Скрыть
34:1
34:2
34:4
34:8
34:12
34:16
34:17
34:18
34:20
34:21
34:22
34:23
34:26
34:31
34:32
34:33
34:34
34:35
34:36
34:37
Церковнославянский (рус)
Отвѣща́въ же Елiу́съ, рече́:
послу́шайте мене́, прему́дрiи: свѣ́дущiи, внуши́те [до́бро­е],
я́ко у́хо словеса́ искуша́етъ, горта́нь же вкуша́етъ бра́шна.
Су́дъ избере́мъ себѣ́, уразумѣ́емъ посредѣ́ себе́, что́ лу́чшее.
Я́ко рече́ и́овъ: пра́веденъ е́смь, Госпо́дь отъ­я́тъ ми́ су́дъ,
солга́ же суду́ мо­ему́: наси́льна стрѣла́ моя́ безъ непра́вды.
Кто́ му́жъ, я́коже и́овъ, пiя́й поруга́нiе, я́коже во́ду,
не согрѣша́я, ниже́ нече́­ст­вовавъ, ниже́ при­­общи́вся къ творя́щымъ беззако́нiя, е́же ходи́ти съ нечести́выми?
Не рцы́ бо, я́ко нѣ́сть посѣще́нiя му́жеви, и посѣще́нiя ему́ от­ Го́спода.
Тѣ́мже, разуми́вiи се́рдцемъ, послу́шайте мене́, не бу́ди ми́ предъ Го́сподемъ нече́­ст­вовати и предъ Вседержи́телемъ воз­мути́ти пра́вду:
но воз­дае́тъ человѣ́кови, я́коже твори́тъ кі́йждо и́хъ, и на стези́ му́жестѣй обря́щетъ и́.
Мни́ши же Го́спода нелѣ́пая сотвори́ти, или́ Вседержи́тель смяте́тъ су́дъ, и́же сотвори́ зе́млю?
Кто́ же е́сть творя́й поднебе́сную и я́же въ не́й вся́ческая?
А́ще бо восхо́щетъ запрети́ти и ду́хъ у себе́ удержа́ти,
у́мретъ вся́ка пло́ть вку́пѣ, вся́къ же человѣ́къ въ зе́млю по́йдетъ, от­ню́дуже и со́зданъ бы́сть.
А́ще же не увѣща́ешися, послу́шай си́хъ, внуши́ гла́съ глаго́лъ.
Ви́ждь ты́ ненави́дящаго беззако́н­ная и губя́щаго лука́выя, су́ща, вѣ́чна, пра́ведна.
Нечести́въ е́сть глаго́ляй царе́ви, зако́нъ преступа́еши, нечести́вѣйше, князе́мъ:
и́же не постыдѣ́ся лица́ честна́го, ниже́ вѣ́сть че́сть воз­ложи́ти си́льнымъ, удиви́тися ли́цамъ и́хъ.
Тще́ же и́мъ сбу́дет­ся, е́же возопи́ти и моли́ти му́жа: зане́ употреби́ша беззако́н­но, безче́стяще немощны́хъ.
То́й бо зри́тель е́сть дѣ́лъ человѣ́ческихъ, утаи́ся же от­ него́ ничто́же от­ тѣ́хъ, я́же творя́тъ:
ниже́ бу́детъ мѣ́сто укры́тися творя́щымъ беззако́н­ная:
я́ко не на му́жа положи́тъ еще́.
Госпо́дь бо всѣ́хъ ви́дитъ, постиза́яй неизслѣ́дная, сла́вная же и изря́дная, и́мже нѣ́сть числа́,
свѣ́дый и́хъ дѣла́, и обрати́тъ но́щь, и смиря́т­ся.
Угаси́ же нечести́выя, ви́дими же предъ ни́мъ:
я́ко уклони́шася от­ зако́на Бо́жiя, оправда́нiй же его́ не позна́ша,
е́же воз­нести́ къ нему́ во́пль ни́щихъ, и во́пль убо́гихъ услы́шитъ.
И то́й тишину́ пода́стъ, и кто́ осу́дитъ? и сокры́етъ лице́, и кто́ у́зритъ его́? и на язы́къ, и на человѣ́ка вку́пѣ,
и́же поставля́етъ царе́мъ человѣ́ка лицемѣ́ра за стропти́вость люді́й.
Я́ко къ крѣ́пкому глаго́ляй: взя́хъ, не от­иму́ вмѣ́сто зало́га:
безъ мене́ узрю́, ты́ покажи́ ми: а́ще непра́вду содѣ́лахъ, не и́мамъ при­­ложи́ти.
Еда́ от­ тебе́ истя́жетъ ю́, я́ко ты́ от­ри́неши, я́ко ты́ избере́ши, а не а́зъ ли? и что́ разумѣ́еши? глаго́ли.
Тѣ́мже смы́слен­нiи се́рдцемъ реку́тъ сiя́, му́жъ же прему́дръ услы́ша глаго́лъ мо́й.
И́овъ же не въ ра́зумѣ глаго́лаше, словеса́ же его́ не въ хи́трости.
Оба́че навы́кни, и́ове, не да́ждь еще́ от­вѣ́та, я́коже нему́дрiи:
да не при­­ложи́мъ на грѣхи́ на́шя: беззако́нiе же на на́съ вмѣни́т­ся, мно́гая глаго́лющихъ словеса́ на Го́спода.
Еврейский
וַיַּעַן אֱלִיהוּא, וַיֹּאמַר׃
שִׁמְעוּ חֲכָמִים מִלָּי; וְיֹדְעִים, הַאֲזִינוּ לִי׃
כִּי־אֹזֶן מִלִּין תִּבְחָן; וְחֵךְ, יִטְעַם לֶאֱכֹל׃
מִשְׁפָּט נִבְחֲרָה־לָּנוּ; נֵדְעָה בֵינֵינוּ מַה־טּוֹב׃
כִּי־אָמַר אִיּוֹב צָדַקְתִּי; וְאֵל, הֵסִיר מִשְׁפָּטִי׃
עַל־מִשְׁפָּטִי אֲכַזֵּב; אָנוּשׁ חִצִּי בְלִי־פָשַׁע׃
מִי־גֶבֶר כְּאִיּוֹב; יִשְׁתֶּה־לַּעַג כַּמָּיִם׃
וְאָרַח לְחֶבְרָה עִם־פֹּעֲלֵי אָוֶן; וְלָלֶכֶת, עִם־אַנְשֵׁי־רֶשַׁע׃
כִּי־אָמַר לֹא יִסְכָּן־גָּבֶר; בִּרְצֹתוֹ, עִם־אֱלֹהִים׃
לָכֵן אַנֲשֵׁי לֵבָב, שִׁמְעוּ לִי חָלִלָה לָאֵל מֵרֶשַׁע, וְשַׁדַּי מֵעָוֶל׃
כִּי פֹעַל אָדָם יְשַׁלֶּם־לוֹ; וּכְאֹרַח אִישׁ, יַמְצִאֶנּוּ׃
אַף־אָמְנָם, אֵל לֹא־יַרְשִׁיעַ; וְשַׁדַּי, לֹא־יְעַוֵּת מִשְׁפָּט׃
מִי־פָקַד עָלָיו אָרְצָה; וּמִי שָׂם, תֵּבֵל כֻּלָּהּ׃
אִם־יָשִׂים אֵלָיו לִבּוֹ; רוּחוֹ וְנִשְׁמָתוֹ, אֵלָיו יֶאֱסֹף׃
יִגְוַע כָּל־בָּשָׂר יָחַד; וְאָדָם, עַל־עָפָר יָשׁוּב׃
וְאִם־בִּינָה שִׁמְעָה־זֹּאת; הַאֲזִינָה, לְקוֹל מִלָּי׃
הַאַף שׂוֹנֵא מִשְׁפָּט יַחֲבוֹשׁ; וְאִם־צַדִּיק כַּבִּיר תַּרְשִׁיעַ׃
הַאֲמֹר לְמֶלֶךְ בְּלִיָּעַל; רָשָׁע, אֶל־נְדִיבִים׃
אֲשֶׁר לֹא־נָשָׂא פְּנֵי שָׂרִים, וְלֹא נִכַּר־שׁוֹעַ לִפְנֵי־דָל; כִּי־מַעֲשֵׂה יָדָיו כֻּלָּם׃
רֶגַע יָמֻתוּ וַחֲצוֹת לָיְלָה יְגֹעֲשׁוּ עָם וְיַעֲבֹרוּ; וְיָסִירוּ אַבִּיר, לֹא בְיָד׃
כִּי־עֵינָיו עַל־דַּרְכֵי־אִישׁ; וְכָל־צְעָדָיו יִרְאֶה׃
אֵין־חֹשֶׁךְ וְאֵין צַלְמָוֶת; לְהִסָּתֶר שָׁם, פֹּעֲלֵי אָוֶן׃
כִּי לֹא עַל־אִישׁ יָשִׂים עוֹד; לַהֲלֹךְ אֶל־אֵל, בַּמִּשְׁפָּט׃
יָרֹעַ כַּבִּירִים לֹא־חֵקֶר; וַיַּעֲמֵד אֲחֵרִים תַּחְתָּם׃
לָכֵן, יַכִּיר מַעְבָּדֵיהֶם; וְהָפַךְ לַיְלָה, וְיִדַּכָּאוּ׃
תַּחַת־רְשָׁעִים סְפָקָם, בִּמְקוֹם רֹאִים׃
אֲשֶׁר עַל־כֵּן סָרוּ מֵאַחֲרָיו; וְכָל־דְּרָכָיו, לֹא הִשְׂכִּילוּ׃
לְהָבִיא עָלָיו צַעֲקַת־דָּל; וְצַעֲקַת עֲנִיִּים יִשְׁמָע׃
וְהוּא יַשְׁקִט וּמִי יַרְשִׁעַ, וְיַסְתֵּר פָּנִים וּמִי יְשׁוּרֶנּוּ; וְעַל־גּוֹי וְעַל־אָדָם יָחַד׃
מִמְּלֹךְ אָדָם חָנֵף, מִמֹּקְשֵׁי עָם׃
כִּי־אֶל־אֵל הֶאָמַר נָשָׂאתִי, לֹא אֶחְבֹּל׃
בִּלְעֲדֵי אֶחֱזֶה אַתָּה הֹרֵנִי; אִם־עָוֶל פָּעַלְתִּי, לֹא אֹסִיף׃
הַמֵעִמְּךָ יְשַׁלְמֶנָּה כִּי־מָאַסְתָּ, כִּי־אַתָּה תִבְחַר וְלֹא־אָנִי; וּמַה־יָדַעְתָּ דַבֵּר׃
אַנְשֵׁי לֵבָב יֹאמְרוּ לִי; וְגֶבֶר חָכָם, שֹׁמֵעַ לִי׃
אִיּוֹב לֹא־בְדַעַת יְדַבֵּר; וּדְבָרָיו, לֹא בְהַשְׂכֵּיל׃
אָבִי, יִבָּחֵן אִיּוֹב עַד־נֶצַח; עַל־תְּשֻׁבֹת, בְּאַנְשֵׁי־אָוֶן׃
כִּי יֹסִיף עַל־חַטָּאתוֹ פֶשַׁע בֵּינֵינוּ יִסְפּוֹק; וְיֶרֶב אֲמָרָיו לָאֵל׃ ס
Арабский (Arabic Van Dyke)
فَأَجَابَ أَلِيهُو وَقَالَ:
«اسْمَعُوا أَقْوَالِي أَيُّهَا الْحُكَمَاءُ، وَاصْغَوْا لِي أَيُّهَا الْعَارِفُونَ.
لأَنَّ الأُذُنَ تَمْتَحِنُ الأَقْوَالَ، كَمَا أَنَّ الْحَنَكَ يَذُوقُ طَعَامًا.
لِنَمْتَحِنْ لأَنْفُسِنَا الْحَقَّ، وَنَعْرِفْ بَيْنَ أَنْفُسِنَا مَا هُوَ طَيِّبٌ.
«لأَنَّ أَيُّوبَ قَالَ: تَبَرَّرْتُ، وَاللهُ نَزَعَ حَقِّي.
عِنْدَ مُحَاكَمَتِي أُكَذَّبُ. جُرْحِي عَدِيمُ الشِّفَاءِ مِنْ دُونِ ذَنْبٍ.
فَأَيُّ إِنْسَانٍ كَأَيُّوبَ يَشْرَبُ الْهُزْءَ كَالْمَاءِ،
وَيَسِيرُ مُتَّحِدًا مَعَ فَاعِلِي الإِثْمِ، وَذَاهِبًا مَعَ أَهْلِ الشَّرِّ؟
لأَنَّهُ قَالَ: لاَ يَنْتَفِعُ الإِنْسَانُ بِكَوْنِهِ مَرْضِيًّا عِنْدَ اللهِ.
«لأَجْلِ ذلِكَ اسْمَعُوا لِي يَا ذَوِي الأَلْبَابِ. حَاشَا ِللهِ مِنَ الشَّرِّ، وَلِلْقَدِيرِ مِنَ الظُّلْمِ.
لأَنَّهُ يُجَازِي الإِنْسَانَ عَلَى فِعْلِهِ، وَيُنِيلُ الرَّجُلَ كَطَرِيقِهِ.
فَحَقًّا إِنَّ اللهَ لاَ يَفْعَلُ سُوءًا، وَالْقَدِيرَ لاَ يُعَوِّجُ الْقَضَاءَ.
مَنْ وَكَّلَهُ بِالأَرْضِ، وَمَنْ صَنَعَ الْمَسْكُونَةَ كُلَّهَا؟
إِنْ جَعَلَ عَلَيْهِ قَلْبَهُ، إِنْ جَمَعَ إِلَى نَفْسِهِ رُوحَهُ وَنَسَمَتَهُ،
يُسَلِّمُ الرُّوحَ كُلُّ بَشَرٍ جَمِيعًا، وَيَعُودُ الإِنْسَانُ إِلَى التُّرَابِ.
فَإِنْ كَانَ لَكَ فَهْمٌ فَاسْمَعْ هذَا، وَاصْغَ إِلَى صَوْتِ كَلِمَاتِي.
أَلَعَلَّ مَنْ يُبْغِضُ الْحَقَّ يَتَسَلَّطُ، أَمِ الْبَارَّ الْكَبِيرَ تَسْتَذْنِبُ؟
أَيُقَالُ لِلْمَلِكِ: يَا لَئِيمُ، وَلِلْنُدَبَاءِ: يَا أَشْرَارُ؟
الَّذِي لاَ يُحَابِي بِوُجُوهِ الرُّؤَسَاءِ، وَلاَ يَعْتَبِرُ مُوسَعًا دُونَ فَقِيرٍ. لأَنَّهُمْ جَمِيعَهُمْ عَمَلُ يَدَيْهِ.
بَغْتَةً يَمُوتُونَ وَفِي نِصْفِ اللَّيْلِ. يَرْتَجُّ الشَّعْبُ وَيَزُولُونَ، وَيُنْزَعُ الأَعِزَّاءُ لاَ بِيَدٍ.
لأَنَّ عَيْنَيْهِ عَلَى طُرُقِ الإِنْسَانِ، وَهُوَ يَرَى كُلَّ خَطَوَاتِهِ.
لاَ ظَلاَمَ وَلاَ ظِلَّ مَوْتٍ حَيْثُ تَخْتَفِي عُمَّالُ الإِثْمِ.
لأَنَّهُ لاَ يُلاَحِظُ الإِنْسَانَ زَمَانًا لِلدُّخُولِ فِي الْمُحَاكَمَةِ مَعَ اللهِ.
يُحَطِّمُ الأَعِزَّاءَ مِنْ دُونِ فَحْصٍ، وَيُقِيمُ آخَرِينَ مَكَانَهُمْ.
لكِنَّهُ يَعْرِفُ أَعْمَالَهُمْ، وَيُقَلِّبُهُمْ لَيْلاً فَيَنْسَحِقُونَ.
لِكَوْنِهِمْ أَشْرَارًا، يَصْفِقُهُمْ فِي مَرْأَى النَّاظِرِينَ.
لأَنَّهُمُ انْصَرَفُوا مِنْ وَرَائِهِ، وَكُلُّ طُرُقِهِ لَمْ يَتَأَمَّلُوهَا،
حَتَّى بَلَّغُوا إِلَيْهِ صُرَاخَ الْمِسْكِينِ، فَسَمِعَ زَعْقَةَ الْبَائِسِينَ.
إِذَا هُوَ سَكَّنَ، فَمَنْ يَشْغَبُ؟ وَإِذَا حَجَبَ وَجْهَهُ، فَمَنْ يَرَاهُ سَوَاءٌ كَانَ عَلَى أُمَّةٍ أَوْ عَلَى إِنْسَانٍ؟
حَتَّى لاَ يَمْلِكَ الْفَاجِرُ وَلاَ يَكُونَ شَرَكًا لِلشَّعْبِ.
«وَلكِنْ هَلْ ِللهِ قَالَ: احْتَمَلْتُ. لاَ أَعُودُ أُفْسِدُ؟
مَا لَمْ أُبْصِرْهُ فَأَرِنِيهِ أَنْتَ. إِنْ كُنْتُ قَدْ فَعَلْتُ إِثْمًا فَلاَ أَعُودُ أَفْعَلُهُ.
هَلْ كَرَأْيِكَ يُجَازِيهِ، قَائِلاً: لأَنَّكَ رَفَضْتَ؟ فَأَنْتَ تَخْتَارُ لاَ أَنَا، وَبِمَا تَعْرِفُهُ تَكَلَّمْ.
ذَوُو الأَلْبَابِ يَقُولُونَ لِي، بَلِ الرَّجُلُ الْحَكِيمُ الَّذِي يَسْمَعُنِي يَقُولُ:
إِنَّ أَيُّوبَ يَتَكَلَّمُ بِلاَ مَعْرِفَةٍ، وَكَلاَمُهُ لَيْسَ بِتَعَقُّل.
فَلَيْتَ أَيُّوبَ كَانَ يُمْتَحَنُ إِلَى الْغَايَةِ مِنْ أَجْلِ أَجْوِبَتِهِ كَأَهْلِ الإِثْمِ.
لكِنَّهُ أَضَافَ إِلَى خَطِيَّتِهِ مَعْصِيَةً. يُصَفِّقُ بَيْنَنَا، وَيُكْثِرُ كَلاَمَهُ عَلَى اللهِ».
Ва Элиҳу суханашро давом дода, гуфт:
«Эй хирадмандон, суханони маро бишнавед; ва эй донишмандон, ба ман гӯш андозед.
Зеро ки гӯш суханонро месанҷад, чунон ки ком мазаи таъми хӯрокро фарқ мекунад.
Биёед, барои худ адлу инсофро интихоб кунем, дар миёни худ бифаҳмем, ки чизи некӯ чист?
Зеро ки Айюб гуфт: ́Ман роскор ҳастам, вале Худо маро аз адлу инсоф маҳрум намудааст;
Гарчанде ки адлу инсоф бо ман аст, дурӯғгӯй ҳисоб ёфтаам; гарчанде ки ҷинояте накардаам, дарди ман бедавост́.
Он мард кист, ки мисли Айюб масхараро мисли об бинӯшад,
Бо бадкирдорон ҳамроҳ шавад ва бо мардуми бадкеш қадамгузор бошад?
Зеро ки ӯ гуфт: ́Барои одам фоидае нест аз он ки иродаи Худоро ба ҷо оварад́.
Бинобар ин, эй соҳибдилон, маро бишнавед: ҳошо, ки Худо бадӣ кунад, ва Тавоно ноинсофӣ.
Зеро Ӯ музди одамро аз рӯи амали вай адо мекунад, ва мувофиқи роҳи ҳар кас ба вай подош медиҳад.
Дар ҳақиқат, Худо бадиро пеша намекунад, ва Тавоно адлу инсофро каҷ наменамояд.
Кист, ки Ӯро ҳокими замин таъин карда бошад? Ва кист, ки тамоми дунёро ба дасти Ӯ супурда бошад?
Агар Ӯ дили Худро сӯи Худ нигаронида, рӯҳи Худ ва нафаси Худро назди Худ фароҳам оварад, –
Тамоми башар якбора нест хоҳад шуд, ва одамизод ба хок хоҳад баргашт.
Пас, агар хирад дорӣ, инро бишнав, ба садои суханонам гӯш андоз.
Оё бадхоҳи адлу инсоф метавонад подшоҳӣ кунад? Ва оё ту Росткори Бузургро айбдор мекунӣ?
Оё ба подшоҳ гуфтан мумкин аст, ки ́нокас ҳастӣ́; ё ба яке аз бузургзодагон асилзодагон наҷибон, ки ́бадкор ҳастӣ́?
Ва ҳол он ки Ӯ ба мирон рӯйбинӣ намекунад, ва сарватдорро аз бенаво хубтар афзал намедонад, чунки ҳамаашон амали дастҳои Ӯ ҳастанд.
Онҳо банохост мемиранд, ва нисфи шаб қавм парешонҳол шуда, дармегузаранд, ва зӯроварон бе воситаи дасти инсон ҳалок мешаванд.
Зеро ки чашмони Ӯ бар роҳҳои кас аст, ва ҳамаи қадамҳои вайро мебинад.
На торикӣ ҳаст ва на сояи марг, ки бадкирдорон дар он ҷо тавонанд пинҳон шаванд.
Зеро боз ба зиммаи кас намегузорад, ки назди Худо ба мурофиа биёяд.
Зӯроваронро бе тафтиш шикаст медиҳад, ва дигаронро ба ҷои онҳо мемонад.
Чунки кирдорҳошонро медонад, ва дар як шаб онҳоро вожгун сарнагун мекунад, ва онҳо нобуд мешаванд.
Онҳоро барои бадкориашон пеши назари ҳама зарба мезанад,
Чунки онҳо аз пайравии Ӯ дур шудаанд ва ҳамаи роҳҳои Ӯро нафаҳмидаанд,
Чунон ки фарёди бенавоён ба Ӯ расидааст, ва Ӯ фиғони бечорагонро шунидааст.
Аммо Ӯ ором аст, кӣ Ӯро ошуфта мекунад? Агар Ӯ оромӣ диҳад, кист, ки тавонад эътироз намояд? Ва агар Ӯ рӯи Худро пӯшида бошад, кист, ки тавонад ба Ӯ назар андозад? Агарчи бар тамоми одамон ва халқҳост. Ин хоҳ ба халқе ва хоҳ ба одаме баробар аст,
То ки одамони бадахлоқ подшоҳӣ накунанд ва мардумро ба васваса дом гирифтор насозанд.
Оё мумкин аст, ки одам ба Худо бигӯяд: ́Ҷазо дидаам, бе он ки бадкирдорие карда бошам;
Он чиро, ки намебинам, Ту ба ман бифаҳмон, ва агар гуноҳе карда бошам, дигар нахоҳам кард́?
Оё мукофоти амал фақат аз рӯи фикри ту бояд дода шавад, ки чунин гиламанд ҳастӣ? Оё онро фақат ту бояд интихоб намоӣ, ва на ман? Ва дар ин хусус ту чӣ медонӣ, ки бигӯӣ?
Соҳибони фаҳм хоҳанд гуфт, ва ҳар марди бохирад низ, ки маро мешунавад:
́Айюб на аз рӯи дониш сухан меронад, ва суханонаш ба хирад мувофиқ нест́.
Орзумандам, ки Айюб то ба охир озмуда шавад, барои он ки мисли гуноҳкорон ҷавоб мегардонад,
Зеро ки бар хатои худ ҷиноятро зам мекунад, дар миёни мо даст бар ҳам месояд ва бар зидди Худо бисёр сухан меронад».

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible