Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
9:1
9:3
9:6
9:9
9:11
9:14
9:16
9:17
9:18
9:19
9:20
9:23
9:24
9:27
9:28
9:31
9:33
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́:
вои́стинну вѣ́мъ, я́ко та́ко е́сть: ка́ко бо бу́детъ пра́веденъ человѣ́къ у Го́спода?
а́ще бо восхо́щетъ суди́тися съ ни́мъ, не послу́шаетъ его́, да не пререче́тъ ко еди́ному словеси́ его́ от ты́сящи.
Прему́дръ бо е́сть мы́слiю, крѣ́покъ же и вели́къ: кто́ же́стокъ бы́въ проти́ву его́, пребы́сть?
Обетша́яй го́ры, и не вѣ́дятъ, превраща́яй я́ гнѣ́вомъ:
трясы́й поднебе́сную изъ основа́нiй, столпи́ же ея́ коле́блются:
глаго́ляй со́лнцу, и не восхо́дитъ, звѣ́зды же печа́тствуетъ:
простры́й еди́нъ не́бо и ходя́й по мо́рю, я́ко по земли́:
творя́й плiа́ды и еспе́ра, и Аркту́ра и сокро́вища ю́жная:
творя́й ве́лiя и неизслѣ́дованная, сла́вная же и изря́дная, и́мже нѣ́сть числа́.
А́ще прiи́детъ ко мнѣ́, не и́мамъ ви́дѣти: и а́ще мимои́детъ мене́, ника́ко уразумѣ́хъ.
А́ще во́зметъ, кто́ возврати́тъ? или́ кто́ рече́тъ ему́: что́ сотвори́лъ еси́?
Са́мъ бо отвраща́етъ гнѣ́въ, сляко́шася подъ ни́мъ ки́ти поднебе́снiи.
А́ще же мя́ услы́шитъ, или́ разсу́дитъ глаго́лы моя́?
А́ще бо и пра́веденъ бу́ду, не услы́шитъ мене́, суду́ его́ помолю́ся:
а́ще же воззову́, и услы́шитъ мя́, не иму́ вѣ́ры, я́ко услы́ша гла́съ мо́й.
Да не мгло́ю мя́ потреби́тъ, мно́га же ми́ сотре́нiя сотвори́ всу́е,
не оставля́етъ бо мя́ отдохну́ти, испо́лни же мя́ го́рести.
Поне́же си́ленъ е́сть крѣ́постiю: кто́ у́бо суду́ его́ воспроти́вится?
А́ще бо бу́ду пра́веденъ, уста́ моя́ нече́стiя сотворя́тъ: а́ще же бу́ду непоро́ченъ, стро́потенъ бу́ду.
А́ще бо нече́стiе сотвори́хъ, не вѣ́мъ душе́ю мое́ю: оба́че отъе́млется ми́ живо́тъ.
Тѣ́мже рѣ́хъ: вели́ка и си́льна губи́тъ гнѣ́въ.
Я́ко лука́вiи сме́ртiю лю́тою поги́бнутъ, оба́че пра́веднымъ посмѣва́ются.
Предана́ е́сть земля́ въ ру́цѣ нечести́ваго, ли́ца суді́й ея́ покрыва́етъ: а́ще же не са́мъ е́сть, кто́ е́сть?
Житiе́ же мое́ е́сть легча́е скороте́чца: отбѣго́ша и не ви́дѣша.
Или́ е́сть корабле́мъ слѣ́дъ пути́, или́ орла́ летя́ща, и́щуща я́ди?
А́ще бо реку́: забу́ду глаго́ля, прини́кнувъ лице́мъ воздохну́,
трясу́ся всѣ́ми удесы́: вѣ́мъ бо, я́ко не безви́нна мя́ оста́виши.
А́ще же нечести́въ е́смь, почто́ не умро́хъ?
А́ще бо измы́юся снѣ́гомъ и очи́щуся рука́ми чи́стыми,
дово́лно во скве́рнѣ омочи́лъ мя́ еси́, возгнуша́ся же мно́ю оде́жда моя́.
Нѣ́си бо человѣ́къ, я́коже а́зъ, ему́же противопрю́ся, да прiи́демъ вку́пѣ на су́дъ.
О, дабы́ хода́тай на́мъ бы́лъ, и облича́яй и разслу́шаяй между́ обѣ́ма.
Да отъи́метъ от мене́ же́злъ, стра́хъ же его́ да не смуща́етъ мене́:
и не убою́ся, но возглаго́лю, и́бо та́ко не вѣ́мъ са́мъ себе́.
В этом переводе выбранная книга отсутствует
וַיַּעַן אִיּוֹב, וַיֹּאמַר׃
אָמְנָם יָדַעְתִּי כִי־כֵן; וּמַה־יִּצְדַּק אֱנוֹשׁ עִם־אֵל׃
אִם־יַחְפֹּץ לָרִיב עִמּוֹ; לֹא־יַעֲנֶנּוּ, אַחַת מִנִּי־אָלֶף׃
חֲכַם לֵבָב וְאַמִּיץ כֹּחַ; מִי־הִקְשָׁה אֵלָיו, וַיִּשְׁלָם׃
הַמַּעְתִּיק הָרִים וְלֹא יָדָעוּ; אֲשֶׁר הֲפָכָם בְּאַפּוֹ׃
הַמַּרְגִּיז אֶרֶץ מִמְּקוֹמָהּ; וְעַמּוּדֶיהָ, יִתְפַלָּצוּן׃
הָאֹמֵר לַחֶרֶס וְלֹא יִזְרָח; וּבְעַד כּוֹכָבִים יַחְתֹּם׃
נֹטֶה שָׁמַיִם לְבַדּוֹ; וְדוֹרֵךְ, עַל־בָּמֳתֵי יָם׃
עֹשֶׂה־עָשׁ כְּסִיל וְכִימָה, וְחַדְרֵי תֵמָן׃
עֹשֶׂה גְדֹלוֹת עַד־אֵין חֵקֶר; וְנִפְלָאוֹת, עַד־אֵין מִסְפָּר׃
הֵן יַעֲבֹר עָלַי וְלֹא אֶרְאֶה; וְיַחֲלֹף, וְלֹא־אָבִין לוֹ׃
הֵן יַחְתֹּף מִי יְשִׁיבֶנּוּ; מִי־יֹאמַר אֵלָיו, מַה־תַּעֲשֶׂה׃
אֱלוֹהַּ לֹא־יָשִׁיב אַפּוֹ; תַּחַתוֹ (תַּחְתָּיו) שָׁחֲחוּ, עֹזְרֵי רָהַב׃
אַף כִּי־אָנֹכִי אֶעֱנֶנּוּ; אֶבְחֲרָה דְבָרַי עִמּוֹ׃
אֲשֶׁר אִם־צָדַקְתִּי לֹא אֶעֱנֶה; לִמְשֹׁפְטִי, אֶתְחַנָּן׃
אִם־קָרָאתִי וַיַּעֲנֵנִי; לֹא־אַאֲמִין, כִּי־יַאֲזִין קוֹלִי׃
אֲשֶׁר־בִּשְׂעָרָה יְשׁוּפֵנִי; וְהִרְבָּה פְצָעַי חִנָּם׃
לֹא־יִתְּנֵנִי הָשֵׁב רוּחִי; כִּי יַשְׂבִּעַנִי, מַמְּרֹרִים׃
אִם־לְכֹחַ אַמִּיץ הִנֵּה; וְאִם־לְמִשְׁפָּט, מִי יוֹעִידֵנִי׃
אִם־אֶצְדָּק פִּי יַרְשִׁיעֵנִי; תָּם־אָנִי, וַיַּעְקְשֵׁנִי׃
תָּם־אָנִי לֹא־אֵדַע נַפְשִׁי, אֶמְאַס חַיָּי׃
אַחַת, הִיא עַל־כֵּן אָמַרְתִּי; תָּם וְרָשָׁע, הוּא מְכַלֶּה׃
אִם־שׁוֹט יָמִית פִּתְאֹם; לְמַסַּת נְקִיִּם יִלְעָג׃
אֶרֶץ נִתְּנָה בְיַד־רָשָׁע, פְּנֵי־שֹׁפְטֶיהָ יְכַסֶּה; אִם־לֹא אֵפוֹא מִי־הוּא׃
וְיָמַי קַלּוּ מִנִּי־רָץ; בָּרְחוּ, לֹא־רָאוּ טוֹבָה׃
חָלְפוּ עִם־אֳנִיּוֹת אֵבֶה; כְּנֶשֶׁר, יָטוּשׂ עֲלֵי־אֹכֶל׃
אִם־אָמְרִי אֶשְׁכְּחָה שִׂיחִי; אֶעֶזְבָה פָנַי וְאַבְלִיגָה׃
יָגֹרְתִּי כָל־עַצְּבֹתָי; יָדַעְתִּי, כִּי־לֹא תְנַקֵּנִי׃
אָנֹכִי אֶרְשָׁע; לָמָּה־זֶּה, הֶבֶל אִיגָע׃
אִם־הִתְרָחַצְתִּי בְמוֹ־ (בְמֵי־) שָׁלֶג; וַהֲזִכּוֹתִי, בְּבֹר כַּפָּי׃
אָז בַּשַּׁחַת תִּטְבְּלֵנִי; וְתִעֲבוּנִי, שַׂלְמוֹתָי׃
כִּי־לֹא־אִישׁ כָּמֹנִי אֶעֱנֶנּוּ; נָבוֹא יַחְדָּו, בַּמִּשְׁפָּט׃
לֹא יֵשׁ־בֵּינֵינוּ מוֹכִיחַ; יָשֵׁת יָדוֹ עַל־שְׁנֵינוּ׃
יָסֵר מֵעָלַי שִׁבְטוֹ; וְאֵמָתוֹ, אַל־תְּבַעֲתַנִּי׃
אַדַבְּרָה וְלֹא אִירָאֶנּוּ; כִּי לֹא־כֵן אָנֹכִי, עִמָּדִי׃
Таджикский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (NT Byz)
- Greek (TGV)
- Greek (LXX, Rahlfs)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Ва Айюб ҷавоб гардонда, гуфт:
«Яқин Хуб медонам, ки чунин аст, вале инсон чӣ гуна пеши Худо сафед росткор шавад?
Агар бихоҳад бо Ӯ баҳс кунад, ба яке аз ҳазор ҳам ба вай ҷавоб нахоҳад дод.
Ӯ донодил ва дар қувват тавоност бо қуввати Худ ҷасур аст; кист, ки бар зидди Ӯ бархоста, ором осоишта саломат монда бошад?
Ӯ кӯҳҳоро мекӯчонад, ва намефаҳманд; дар ғазаби Худ онҳоро чаппа мекунад.
Заминро аз ҷои он меҷунбонад, ва сутунҳои он ба ларза меоянд.
Ба офтоб амр мекунад, ва он намедурахшад намебарояд; ва ситорагонро ниҳон мекунад ва бар ситорагонро мӯҳр мезанад.
Худаш танҳо осмонро мегустаронад, ва бар баландиҳои баҳр қадамгузор мешавад.
Дубби Акбар, Ҷаббор ва Парвин ва бурҷҳои ҷанубро офаридааст.
Корҳои бузурги беҳадду ҳисобе мекунад, ва корҳои аҷоибе ки сону шумор надоранд.
Инак, аз пешам мегузарад, вале Ӯро намебинам; ва бодвор чун бод гузашта меравад, вале Ӯро пайхас намекунам.
Инак, мегирад мерабояд???; кист, ки Ӯро боздорад? Кист, ки ба Ӯ бигӯяд: ́Чӣ мекунӣ́?
Худо ғазаби Худро бознамедорад; мададгорони раҳаб зери пои Ӯ пахш мешаванд.
Xусусан ман магар метавонам ба Ӯ ҷавоб гардонам, ва суханони худро ба ҳузури Ӯ интихоб намоям?
Ҳарчанд ҳақ ба ҷониби ман бошад ҳам, ҷуръат надорам ҷавоб гардонам, балки назди Довари худ зорӣ хоҳам кард.
Агар Ӯро мехондам, ва Ӯ ба ман ҷавоб медод, – бовар намекардам, ки овози маро шунидааст,
Чунки Ӯ маро бо тундбоди хашмаш шикаст медиҳад, ва ҷароҳатҳои захмҳои маро бесабаб афзун мекунад,
Маро намегузорад, ки нафаси худро рост кунам, балки маро аз талхиҳо сер мекунад.
Агар ин бо қувват вобаста бошад, инак Ӯ тавоност ҷасур аст, ва агар бо доварӣ вобаста бошад, кист, ки маро бо Ӯ рӯ ба рӯ кунад хабар кунад?
Агар худро сафед кунам, даҳонам маро айбдор менамояд; ва агар беайб бошам, Ӯ маро каҷкор мешуморад.
Ман беайб ҳастам, ҷонамро донистан намехоҳам ғами ҷони худро намехӯрам, аз зиндагии худ безор шудаам.
Фарқ надорад, бинобар ин мегӯям, ки Ӯ беайб ва бадкорро ба ҳалокат мерасонад.
Агар тозиёна баногоҳ бикушад, Ӯ он ба шиканҷаи бегуноҳон механдад ноумедии??? бегуноҳонро Ӯ масхара мекунад.
Замин ба дасти бадкорон дода шудааст; Ӯ вай рӯи доварони онро мепӯшонад. Агар Ӯ набошад, пас кӣ кист?
Ва рӯзҳои ман аз даванда тезравтаранд, – медаванд, некӣ намебинанд,
Мисли заврақҳои қамишӣ ба зудӣ мегузаранд, мисли уқобе ки ба тӯъма фуруд меояд.
Оё ман Агар бигӯям, ки ́биё, андӯҳи худро фаромӯш кунам, туршрӯии худро бартараф намоям ва кушодарӯй гардам́, –
Аз тамоми дардҳои худ метарсам, зеро медонам, ки Ту маро бегуноҳ ҳисоб нахоҳӣ кард.
Модоме ки ман айбдор ҳисоб ёбам, чаро беҳуда заҳмат кашам?
Агар худро дар оби барф шустушӯ намоям ва дастҳои худро бо собун тоза кунам,
Он гоҳ маро дар чиркинӣ ифлосӣ меғӯтонӣ, ба тавре ки либосҳоям аз ман нафрат хоҳанд кард.
Зеро ки Ӯ мисли ман одамизод нест, ки тавонам ба Ӯ ҷавоб гардонам, ва якҷоя ба додгоҳ дорулқазо биравем.
Дар байни миёни мо миёнараве доваре ҳакаме нест, ки дасти худро бар ҳар дуи мо бигузорад.
Кошки асои Худро аз ман дур мекард, ва тарси бими Ӯ маро дар даҳшат намеандохт!
Он гоҳ сухан мерондам ва аз Ӯ наметарсидам, зеро ки ман ба худии худ чунин нестам.