я́коже е́сть пра́ведно мнѣ́ сiе́ му́дрствовати о всѣ́хъ ва́съ, за е́же имѣ́ти ми́ въ се́рдцы ва́съ, во у́захъ мои́хъ и во отвѣ́тѣ и извѣще́нiи благовѣ́стiя, соо́бщниковъ мнѣ́ благода́ти всѣ́хъ ва́съ су́щихъ.

[Зач. 236.] Свидѣ́тель бо ми́ е́сть Бо́гъ, я́ко люблю́ всѣ́хъ ва́съ по ми́лости Иису́съ Христо́вѣ {утро́бою Иису́съ Христо́вою}:

и о се́мъ молю́ся, да любо́вь ва́ша еще́ па́че и па́че избы́точествуетъ въ ра́зумѣ и во вся́цѣмъ чу́вствiи,

во е́же искуша́ти ва́мъ лу́чшая, да бу́дете чи́сти и непреткнове́нни въ де́нь Христо́въ,

испо́лнени плодо́въ пра́вды Иису́съ Христо́мъ, въ сла́ву и похвалу́ Бо́жiю.

[Зач. 237.] Разумѣ́ти же хощу́ ва́мъ, бра́тiе, я́ко я́же о мнѣ́ па́че во успѣ́хъ благовѣствова́нiя прiидо́ша,

я́ко у́зы моя́ явле́нны о Христѣ́ бы́ша во все́мъ суди́щи и въ про́чихъ всѣ́хъ,

и мно́жайшiи бра́тiя о Го́сподѣ, надѣ́явшiися о у́захъ мои́хъ, па́че дерза́ютъ безъ стра́ха сло́во Бо́жiе глаго́лати.

Нѣ́цыи у́бо по за́висти и ре́вности, друзі́и же и за благоволе́нiе Христа́ проповѣ́даютъ:

о́ви у́бо от рве́нiя Христа́ возвѣща́ютъ нечи́стѣ, мня́ще печа́ль нанести́ у́замъ мои́мъ:

о́ви же от любве́, вѣ́дяще, я́ко во отвѣ́тѣ благовѣствова́нiя лежу́ {во отвѣ́тъ благовѣствова́нiя учине́нъ е́смь}.

Что́ у́бо? Оба́че вся́цѣмъ о́бразомъ, а́ще вино́ю {лицемѣ́рiемъ}, а́ще и́стиною Христо́съ проповѣ́даемь е́сть, и о се́мъ ра́дуюся, но и возра́дуюся:

вѣ́мъ бо, я́ко сiе́ сбу́дется ми́ во спасе́нiе ва́шею моли́твою и подая́нiемъ Ду́ха Иису́съ Христо́ва,

по ча́янiю и упова́нiю моему́, [Зач. 238.] я́ко ни о еди́нѣмъ же постыжу́ся, но во вся́цѣмъ дерзнове́нiи, я́коже всегда́, и ны́нѣ возвели́чится Христо́съ въ тѣ́лѣ мое́мъ, а́ще живото́мъ, а́ще ли сме́ртiю.

Мнѣ́ бо е́же жи́ти, Христо́съ, и е́же умре́ти, приобрѣ́тенiе [е́сть].

А́ще же, е́же жи́ти [ми́] тѣ́ломъ, сiе́ мнѣ́ пло́дъ дѣ́ла: и что́ изво́лю, не вѣ́мъ.

Обдержи́мь же е́смь от обою́, жела́нiе имы́й разрѣши́тися и со Христо́мъ бы́ти, мно́го па́че лу́чше:

а е́же пребыва́ти во пло́ти, ну́жнѣйше [е́сть] ва́съ ра́ди.

И сiе́ извѣ́стнѣ вѣ́мъ, я́ко бу́ду и спребу́ду ва́мъ всѣ́мъ въ ва́шъ успѣ́хъ и ра́дость вѣ́ры,

я́ко да похвала́ ва́ша избы́точествуетъ о Христѣ́ Иису́сѣ во мнѣ́, мои́мъ прише́ствiемъ па́ки къ ва́мъ.

[Зач. 239.] То́чiю досто́йнѣ благовѣствова́нiю Христо́ву жи́телствуйте, да а́ще прише́дъ и ви́дѣвъ ва́съ, а́ще и не сы́й у ва́съ, услы́шу я́же о ва́съ, я́ко [и́стиною] стоите́ во еди́нѣмъ ду́сѣ, и единоду́шнѣ сподвиза́ющеся по вѣ́рѣ Благовѣствова́нiя [во́лею],

и не коле́блющеся ни о еди́нѣмъ же от сопроти́вныхъ: е́же тѣ́мъ у́бо е́сть явле́нiе поги́бели, ва́мъ же спасе́нiя. И сiе́ от Бо́га:

я́ко ва́мъ дарова́ся, е́же о Христѣ́, не то́кмо е́же въ Него́ вѣ́ровати, но и е́же по Не́мъ страда́ти,

то́йже по́двигъ иму́ще, яко́въ же во мнѣ́ ви́дѣсте и ны́нѣ слы́шите о мнѣ́.

Грузинский

პავლე და ტიმოთე, იესო ქრისტეს მონები, ყველა წმიდას ქრისტე იესოში, რომელნიც ფილიპეში იმყოფებიან, ეპისკოპოსებითა და დიაკვნებითურთ:

მადლი თქვენ და მშვიდობა ჩვენი მამა ღმერთისა და უფალ იესო ქრისტესაგან.

ვმადლობ ჩემს ღმერთს თქვენს ყოველ გახსენებაზე.

მუდამ, ჩემს ყველა ვედრებაში, სიხარულით ვევედრები ყოველი თქვენგანისათვის,

სახარებაში თქვენი თანაზიარებისათვის, პირველი დღიდან აქამომდე.

დარწმუნებული ვარ, რომ დამწყები თქვენში კეთილი საქმისა შეასრულებს კიდეც მას იესო ქრისტეს დღემდე.

სწორედაც რომ მმართებს ფიქრი ყოველ თქვენგანზე, რადგან გულში მყავხართ, ჩემს ბორკილებში და სახარების დაცვისას და განმტკიცებისას, ყველანი თანაზიარნი ხართ ჩემს მადლში.

ვინაიდან ღმერთია ჩემი მოწამე, რომ ყველანი მიყვარხართ იესო ქრისტეს სიყვარულით.

ამაზე ვლოცულობ, რომ უფრო და უფრო გაიზარდოს თქვენი სიყვარული ცოდნასა და ყოველ გრძნობაში,

რათა გამოსცადოთ უმჯობესი და იყოთ წრფელნი და დაუბრკოლებელნი ქრისტეს დღეს,

სიმართლის ნაყოფით აღვსილნი იესო ქრისტეს მიერ ღვთის სადიდებლად და საქებრად.

ძმებო, მსურს იცოდეთ, რომ რაც თავს გადამხდა სახარების წარმატებას უფრო ემსახურნენ.

ისე რომ, ჩემი ბორკილები ქრისტეში ცნობილი გახდა მთელი პრეტორიისათვის და ყველა დანარჩენთათვის.

უფალში ძმათა უმრავლესობა გამხნევდა ჩემი ბორკილებით და გაბედა, რომ უფრო მეტად და უშიშრად ელაპარაკა ღვთის სიტყვა.

თუმცა ზოგიერთნი შურიანობით და ჯიბრით ქადაგებენ ქრისტეს, ზოგნი კი კეთილი ზრახვით.

ესენი სიყვარულით, ვინაიდან იციან, რომ სახარების დასაცავად ვარ დაყენებული.

ზოგნი კი — ჯიბრით ქადაგებენ ქრისტეს არაწმიდად, რადგან ფიქრობენ დაამძიმონ ჩემი ბორკილები.

მერედა რა? როგორც არ უნდა იქადაგონ ქრისტე — რაღაც მიზეზით თუ გულწრფელად, მე ასეც მიხარია და კვლავაც გავიხარებ.

ვინაიდან ვიცი, რომ ეს ჩემი ხსნა იქნება თქვენი ლოცვითა და იესო ქრისტეს სულის შეწევნით,

თანახმად მოლოდინისა და სასოებისა, რომ არაფერში არ შევრცხვები, არამედ მთელი სიცხადით, როგორც ყოველთვის, ისე ახლაც განდიდდება ქრისტე ჩემს სხეულში — სიცოცხლით იქნება თუ სიკვდილით,

ვინაიდან ჩემთვის სიცოცხლე ქრისტეა და სიკვდილი — მონაგები.

თუ ხორციელი ცხოვრება ნაყოფს შემატებს ჩემს საქმეს, არ ვიცი, რა ამოვირჩიო.

მიზიდავს ორივე: მსურს წავიდე და ვიყო ქრისტესთან, რაკი ეს ბევრად უკეთესია,

მაგრამ ხორცში დარჩენა უფრო მეტად თქვენთვის არის საჭირო.

მე კი დანამდვილებით ვიცი, რომ დავრჩები და ვიქნები თქვენთან ყველასთან ერთად თქვენი წარმატებისა და რწმენის სიხარულისათვის,

რათა ჩემი მეშვეობით გამრავლდეს თქვენი ქება ქრისტე იესოში, როცა კვლავ მოვალ თქვენთან.

ოღონდ მოიქეცით ქრისტეს სახარების ღირსად, რათა, ან როცა მოვალ და გნახავთ, ან თუ არ ვიქნები თქვენთან, მოვისმინო თქვენზე, რომ დგახართ ერთი სულით და ერთსულოვნად იღწვით სახარების რწმენისათვის.

ნურაფერში შეუშინდებით მოწინააღმდეგეს: ეს მათთვის დაღუპვის ნიშანია, თქვენთვის კი — ხსნისა. ეს ღვთისაგან არის.

ვინაიდან ქრისტეს გულისათვის მოგეცათ თქვენ არა მარტო რწმენა, არამედ მისთვის ტანჯვაც

ისეთივე ღვაწლით, რომელიც ჩემში ნახეთ და რომელსაც ახლა ისმენთ ჩემზე.

Греческий [Greek (NT Byz)]

Языки

Пαῦλος καὶ Τιμόθεος δοῦλοι Χριστοῦ Ἰησοῦ πᾶσιν τοῖς ἁγίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῖς οὖσιν ἐν Φιλίπποις σὺν ἐπισκόποις καὶ διακόνοις

χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ

εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου ἐπὶ πάσῃ τῇ μνείᾳ ὑμῶν

πάντοτε ἐν πάσῃ δεήσει μου ὑπὲρ πάντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς τὴν δέησιν ποιούμενος

ἐπὶ τῇ κοινωνίᾳ ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας ἄχρι τοῦ νῦν

πεποιθὼς αὐτὸ τοῦτο ὅτι ὁ ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργον ἀγαθὸν ἐπιτελέσει ἄχρι ἡμέρας Χριστοῦ Ἰησοῦ

καθώς ἐστιν δίκαιον ἐμοὶ τοῦτο φρονεῖν ὑπὲρ πάντων ὑμῶν διὰ τὸ ἔχειν με ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμᾶς ἔν τε τοῖς δεσμοῖς μου καὶ ἐν τῇ ἀπολογίᾳ καὶ βεβαιώσει τοῦ εὐαγγελίου συγκοινωνούς μου τῆς χάριτος πάντας ὑμᾶς ὄντας

μάρτυς γάρ μου ὁ θεός ὡς ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Χριστοῦ Ἰησοῦ

καὶ τοῦτο προσεύχομαι ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει

εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα ἵνα ἦτε εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς ἡμέραν Χριστοῦ

πεπληρωμένοι καρπὸν δικαιοσύνης τὸν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν καὶ ἔπαινον θεοῦ

γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι ἀδελφοί ὅτι τὰ κατ᾿ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν

ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πάσιν

καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον λαλεῖν

τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριν τινὲς δὲ καὶ δι᾿ εὐδοκίαν τὸν Χριστὸν κηρύσσουσιν

οἱ μὲν ἐξ ἀγάπης εἰδότες ὅτι εἰς ἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου κεῖμαι

οἱ δὲ ἐξ ἐριθείας τὸν Χριστὸν καταγγέλλουσιν οὐχ ἁγνῶς οἰόμενοι θλῖψιν ἐγείρειν τοῖς δεσμοῖς μου

τί γάρ πλὴν ὅτι παντὶ τρόπῳ εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ Χριστὸς καταγγέλλεται καὶ ἐν τούτῳ χαίρω ἀλλὰ καὶ χαρήσομαι

οἶδα γὰρ ὅτι τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν διὰ τῆς ὑμῶν δεήσεως καὶ ἐπιχορηγίας τοῦ πνεύματος Ἰησοῦ Χριστοῦ

κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶ αἰσχυνθήσομαι ἀλλ᾿ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ ὡς πάντοτε καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου

ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος

εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί τοῦτό μοι καρπὸς ἔργου καὶ τί αἱρήσομαι οὐ γνωρίζω

συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον

τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον δι᾿ ὑμᾶς

καὶ τοῦτο πεποιθὼς οἶδα ὅτι μενῶ καὶ παραμενῶ πᾶσιν ὑμῖν εἰς τὴν ὑμῶν προκοπὴν καὶ χαρὰν τῆς πίστεως

ἵνα τὸ καύχημα ὑμῶν περισσεύῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐν ἐμοὶ διὰ τῆς ἐμῆς παρουσίας πάλιν πρὸς ὑμᾶς

μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε ἵνα εἴτε ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ὑμᾶς εἴτε ἀπὼν ἀκούω τὰ περὶ ὑμῶν ὅτι στήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου

καὶ μὴ πτυρόμενοι ἐν μηδενὶ ὑπὸ τῶν ἀντικειμένων ἥτις ἐστὶν αὐτοῖς ἔνδειξις ἀπωλείας ὑμῶν δὲ σωτηρίας καὶ τοῦτο ἀπὸ θεοῦ

ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν

τὸν αὐτὸν ἀγῶνα ἔχοντες οἷον εἴδετε ἐν ἐμοὶ καὶ νῦν ἀκούετε ἐν ἐμοί