[Зач. 241.] Тѣ́мже, возлю́бленнiи мои́, я́коже всегда́ послу́шасте мене́, не я́коже въ прише́ствiи мое́мъ то́чiю, но ны́нѣ мно́го па́че во отше́ствiи мое́мъ, со стра́хомъ и тре́петомъ свое́ спасе́нiе содѣва́йте:

Бо́гъ бо е́сть дѣ́йствуяй въ ва́съ и е́же хотѣ́ти и е́же дѣ́яти о благоволе́нiи.

Вся́ твори́те безъ ропта́нiя и размышле́нiя,

да бу́дете непови́нни и цѣ́ли, ча́да Бо́жiя непоро́чна посредѣ́ ро́да стропти́ва и развраще́на, въ ни́хже явля́етеся я́коже свѣти́ла въ мíрѣ,

сло́во живо́тно придержа́ще, въ похвалу́ мнѣ́ въ де́нь Христо́въ, [Зач. 242.] я́ко не вотще́ теко́хъ, ни вотще́ труди́хся.

Но а́ще и жре́нъ быва́ю о же́ртвѣ и слу́жбѣ вѣ́ры ва́шея, ра́дуюся и сора́дуюся всѣ́мъ ва́мъ:

та́кожде и вы́ ра́дуйтеся и сора́дуйтеся мнѣ́.

Упова́ю же о Го́сподѣ Иису́сѣ Тимоѳе́а вско́рѣ посла́ти къ ва́мъ, да и а́зъ благоду́шствую, увѣ́дѣвъ я́же о ва́съ.

Ни еди́наго бо и́мамъ равноду́шна, и́же при́снѣе о ва́съ попече́тся:

вси́ бо свои́хъ си́ и́щутъ, [а] не я́же Христа́ Иису́са.

Иску́сство же его́ зна́ете, зане́ я́коже отцу́ ча́до, со мно́ю порабо́талъ въ благовѣ́стiи.

Сего́ же у́бо упова́ю посла́ти а́бiе, повнегда́ увѣ́мъ я́же о мнѣ́.

[Зач. 243.] Надѣ́юся же о Го́сподѣ, я́ко и са́мъ ско́ро прiиду́ къ ва́мъ.

Потре́бнѣе же возмнѣ́хъ Епафроди́та бра́та и споспѣ́шника и сво́инника моего́, ва́шего же посла́нника и служи́теля потре́бѣ мое́й, посла́ти къ ва́мъ,

поне́же жела́нiемъ жела́ше ви́дѣти всѣ́хъ ва́съ, и тужа́ше, зане́ слы́шасте, я́ко болѣ́.

И́бо болѣ́ бли́зъ сме́рти: но Бо́гъ поми́лова его́, не его́ же то́кмо, но и мене́, да не ско́рбь на ско́рбь прiиму́.

Скорѣ́е у́бо посла́хъ его́, да ви́дѣвше его́ па́ки, возра́дуетеся, и а́зъ безпеча́ленъ пребу́ду.

Прiими́те у́бо его́ о Го́сподѣ со вся́кою ра́достiю, и таковы́я че́стны имѣ́йте,

зане́ за дѣ́ло Христо́во да́же до сме́рти прибли́жися, пону́дивъ себе́ вседу́шно {презрѣ́въ ду́шу свою́}, да испо́лнитъ ва́ше лише́нiе слу́жбы я́же ко мнѣ́.

Узбекский

Языки

Агар сизларда Масиҳдан келган бирон жасорат, муҳаббатдан туғилган бирон тасалли, Муқаддас Руҳдан илҳомланган бирон бирдамлик, дилдан чиққан бирон меҳру шафқат бор бўлса,

у ҳолда менинг севинчимни мукаммал қилиб, фикр-зикрингизда якдил, меҳр-муҳаббатингизда айнимайдиган бўлинглар, ўзаро ҳамдард ва ҳамфикр бўлиб юринглар.

Рақобат руҳи ва шуҳратпарастлик билан ҳеч нарса қилманглар. Аксинча, камтарлик билан бир-бирингизни ўзингиздан юқорироқ ҳурматга сазовор ҳисобланглар.

Ҳар бир киши ўз манфаатинигина эмас, балки бошқаларнинг манфаатини ҳам кўзласин.

Исо Масиҳ қандай фикрга эга бўлса, сизлар ҳам ўзаро худди шу фикрга эга бўлинглар:

Масиҳ Худонинг қиёфасида бўла туриб,Худога тенг ҳурматни ўлжа қилмади.

Лекин Ўз улуғлигидан кечиб,Қул қиёфасига кирди У,Кўринишда инсонлар сингари бўлди.

У Ўзини шундай паст олиб,Ўлимга, ҳатто хочдаги ўлимга бориб итоат этди.

Ана шу сабабдан Худо Уни жуда юксалтирди,Унга ҳар қандай исмдан юқори исмни ато этди,

Токи Исонинг исми тилга олингандаКўк, ер ва ер остидаги борлиқ жон тиз чўксин

Ва ҳар бир тил Отамиз Худо шаънигаИсо Масиҳни Раббим деб очиқ тан олсин.

Эй севганларим, сиз доим менинг гапимга қулоқ солиб келдингизлар. Шундай қилиб, фақат олдингизда бўлганимдагина эмас, балки ҳозир менинг йўқлигимда яна кўпроқ қўрқув ва титроқ билан топган нажотингизни бут қилишга тиришинглар.

Зотан Худонинг Ўзи сизларнинг вужудингизда амал қилади, У Ўз мурод-мақсадини адо этишингиз учун сизларда хоҳишни ҳам, ҳаракатни ҳам туғдиради.

Ҳамма нарсани нолимай ва шубҳаланмай қилинглар,

токи бу ўжару бузилган насл орасида Худонинг пок, беғубор, бенуқсон болалари бўлинглар. Сизлар бу дунё одамлари орасида осмондаги юлдузлар каби порлаб турибсизлар-ку.

Ҳаёт каломини маҳкам тутинглар, токи менинг меҳнату заҳматим беҳудага кетмасин ва Масиҳ оламга қайтган кунда сизлар менинг фахрим бўлинглар.

Сизнинг имон йўлида қилган фидокорона хизматингиз Худо шарафига қурбондай гап. Мен Худога бу қурбонликни келтириб, ўз жонимни ҳам фидо қилишим мумкин. Шунга қарамасдан, севинаман ва сизларнинг шодлигингизга қўшиламан.

Худди шу тўғрида сизлар ҳам севининглар ва менинг шодлигимга қўшилинглар.

Сизларнинг аҳволингиздан хабардор бўлиб кўнглим таскин топсин, деб Тимўтийни яқин орада сизларнинг олдингизга юборишни Раббим Исодан умид қиламан.

Чунки сизларга шунчалик самимият билан, жон куйдириб ғамхўрлик қиладиган унга тенг одамим йўқ.

Ҳаммаси ҳам Исо Масиҳни эмас, ўз ишларини ўйлайди-ку.

Лекин Тимўтийнинг содиқлиги сизларга маълум. Хушхабарни ёйишимда у менга ўғил отага хизмат қилгандай хизмат қилди.

Мен ўзимга нима бўлишини билишим биланоқ, уни дарҳол юбориш умидидаман.

Ўзим ҳам яқинда ёнингизга боришга Раббимдан тўла ишонч ҳосил қилдим.

Шу билан бирга, сизларнинг юборган элчингиз, муҳтожликда менга мадад берган биродарим, ҳамкорим ва сафдошим Эпафродитни ёнингизга юборишни лозим кўрдим.

Чунки у ҳаммангизни жуда кўргиси келди, унинг касаллиги тўғрисидаги миш-мишлар сизга етиб борганидан қаттиқ қайғурди.

Ҳақиқатан ҳам ўлар ҳолатда касал эди. Лекин Худо унга марҳамат этди. Ва фақат унга эмас, балки ғами устига ғам қўшилмасин деб, менга ҳам марҳамат этди.

Шундай қилиб, уни яна кўриб севининглар ва менинг ғамим ҳам енгиллашсин деб, уни тезроқ ёнингизга юбормоқчиман.

Уни Раббимиз номидан, қувноқ чеҳра билан қабул этинглар. Бу каби одамларнинг ҳурматини бажо келтиринглар.

Чунки сизлар менга тўлиқ бажо келтиролмаган муқаддас хизматни у бутлаб олай деб, Масиҳ йўлида ўз жонини аямаган, ўлишига сал қолган эди.