Скрыть
41:2
41:4
41:7
41:11
Церковнослав. (рус. дореф.)
Въ коне́цъ, въ ра́зумъ сыно́въ Коре́овыхъ, псало́мъ Дави́ду.
И́мже о́бразомъ жела́етъ еле́нь на исто́чники водны́я, си́це жела́етъ душа́ моя́ къ Тебѣ́, Бо́же.
Возжада́ душа́ моя́ къ Бо́гу крѣ́пкому, живо́му: когда́ прiиду́ и явлю́ся лицу́ Бо́жiю?
Бы́ша сле́зы моя́ мнѣ́ хлѣ́бъ де́нь и но́щь, внегда́ глаго́латися мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?
Сiя́ помяну́хъ, и излiя́хъ на мя́ ду́шу мою́: я́ко пройду́ въ мѣ́сто селе́нiя ди́вна, да́же до до́му Бо́жiя, во гла́сѣ ра́дованiя и исповѣ́данiя, шу́ма пра́здну­ю­щаго.
Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.
Ко мнѣ́ самому́ душа́ моя́ смяте́ся: сего́ ра́ди помяну́хъ Тя́ от­ земли́ Иорда́нски и Ермонiи́мски, от­ горы́ Ма́лыя.
Бе́здна бе́здну при­­зыва́етъ во гла́сѣ хля́бiй Тво­и́хъ: вся́ высоты́ Твоя́ и во́лны Твоя́ на мнѣ́ преидо́ша.
Въ де́нь заповѣ́сть Госпо́дь ми́лость Свою́, и но́щiю пѣ́снь Его́ от­ мене́ {у мене́}, моли́тва Бо́гу живота́ мо­его́.
Реку́ Бо́гу: засту́пникъ мо́й еси́, почто́ мя́ забы́лъ еси́? И вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?
Внегда́ сокруша́тися косте́мъ мо­и́мъ, поноша́ху ми́ врази́ мо­и́, внегда́ глаго́лати и́мъ мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?
Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.
Еврейский
42:1לַמְנַצֵּחַ, מַשְׂכִּיל לִבְנֵי־קֹרַח:
42:2כְּאַיָּל, תַּעֲרֹג עַל־אֲפִיקֵי־מָיִם; כֵּן נַפְשִׁי תַעֲרֹג אֵלֶיךָ אֱלֹהִים׃
42:3צָמְאָה נַפְשִׁי לֵאלֹהִים לְאֵל חָי מָתַי אָבוֹא; וְאֵרָאֶה, פְּנֵי אֱלֹהִים׃
42:4הָיְתָה־לִּי דִמְעָתִי לֶחֶם יוֹמָם וָלָיְלָה; בֶּאֱמֹר אֵלַי כָּל־הַיּוֹם, אַיֵּה אֱלֹהֶיךָ׃
42:5אֵלֶּה אֶזְכְּרָה וְאֶשְׁפְּכָה עָלַי נַפְשִׁי, כִּי אֶעֱבֹר בַּסָּךְ אֶדַּדֵּם, עַד־בֵּית אֱלֹהִים בְּקוֹל־רִנָּה וְתוֹדָה, הָמוֹן חוֹגֵג׃
42:6מַה־תִּשְׁתּוֹחֲחִי נַפְשִׁי וַתֶּהֱמִי עָלָי הוֹחִילִי לֵאלֹהִים כִּי־עוֹד אוֹדֶנּוּ, יְשׁוּעוֹת פָּנָיו׃
42:7אֱלֹהַי, עָלַי נַפְשִׁי תִשְׁתּוֹחָח עַל־כֵּן, אֶזְכָּרְךָ מֵאֶרֶץ יַרְדֵּן; וְחֶרְמוֹנִים, מֵהַר מִצְעָר׃
42:8תְּהוֹם־אֶל־תְּהוֹם קוֹרֵא לְקוֹל צִנּוֹרֶיךָ; כָּל־מִשְׁבָּרֶיךָ וְגַלֶּיךָ, עָלַי עָבָרוּ׃
42:9יוֹמָם יְצַוֶּה יְהוָה חַסְדּוֹ, וּבַלַּיְלָה שִׁירָהּ (שִׁירוֹ) עִמִּי; תְּפִלָּה, לְאֵל חַיָּי׃
42:10אוֹמְרָה לְאֵל סַלְעִי לָמָה שְׁכַחְתָּנִי לָמָּה־קֹדֵר אֵלֵךְ, בְּלַחַץ אוֹיֵב׃
42:11בְּרֶצַח בְּעַצְמוֹתַי, חֵרְפוּנִי צוֹרְרָי; בְּאָמְרָם אֵלַי כָּל־הַיּוֹם, אַיֵּה אֱלֹהֶיךָ׃
42:12מַה־תִּשְׁתּוֹחֲחִי נַפְשִׁי וּמַה־תֶּהֱמִי עָלָי הוֹחִילִי לֵאלֹהִים כִּי־עוֹד אוֹדֶנּוּ; יְשׁוּעֹת פָּנַי, וֵאלֹהָי׃
Латинский (Nova Vulgata)
42:1 Magistro chori. Maskil. Filiorum Core.
42:2 Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.
42:3 Sitivit anima mea ad Deum, Deum vivum; quando veniam et apparebo ante faciem Dei?
42:4 Fuerunt mihi lacrimae meae panis die ac nocte, dum dicitur mihi cotidie: «Ubi est Deus tuus?».
42:5 Haec recordatus sum et effudi in me animam meam; quoniam transibam in locum tabernaculi admirabilis usque ad domum Dei in voce exsultationis et confessionis multitudinis festa celebrantis.
42:6 Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.
42:7 In meipso anima mea contristata est; propterea memor ero tui de terra Iordanis et Hermonim, de monte Misar.
42:8 Abyssus abyssum invocat in voce cataractarum tuarum; omnes gurgites tui et fluctus tui super me transierunt.
42:9 In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum eius apud me est: oratio ad Deum vitae meae.
42:10 Dicam Deo: «Susceptor meus es. Quare oblitus es mei, et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?».
42:11 Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi, qui tribulant me, dum dicunt mihi quotidie: «Ubi est Deus tuus?». -
42:12 Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.
2 Меня влечет к Твоему святому храму. 4 Грущу о невозможности ходить вместе с народом в Твой святой храм. 6 Душа моя унывает среди гор Ермонских и взывает к Господу, зачем Ты оставил меня и укрепил моих врагов.
Начальнику хора. Учение. Сынов Кореевых
Как лань желает к потокам воды, так желает душа моя к Тебе, Боже!
Жаждет душа моя к Богу крепкому, живому: когда приду и явлюсь пред лице Божие!
Слезы мои были для меня хлебом день и ночь, когда говорили мне всякий день: «где Бог твой?»
Вспоминая об этом, изливаю душу мою, потому что я ходил в многолюдстве, вступал с ними в дом Божий со гласом радости и славословия празднующего сонма.
Что унываешь ты, душа моя, и что смущаешься? Уповай на Бога, ибо я буду еще славить Его, Спасителя моего и Бога моего.
Унывает во мне душа моя; посему я воспоминаю о Тебе с земли Иорданской, с Ермона, с горы Цоар.
Бездна бездну призывает голосом водопадов Твоих; все воды Твои и волны Твои прошли надо мною.
Днем явит Господь милость Свою, и ночью песнь Ему у меня, молитва к Богу жизни моей.
Скажу Богу, заступнику моему: для чего Ты забыл меня? Для чего я сетуя хожу от оскорблений врага?
Как бы поражая кости мои, ругаются надо мною враги мои, когда говорят мне всякий день: «где Бог твой?»
Что унываешь ты, душа моя, и что смущаешься? Уповай на Бога, ибо я буду еще славить Его, Спасителя моего и Бога моего.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible