Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 49
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
49:0
49:1
см.:Втор.10:17;
49:4
см.:Втор.31:28;
49:6
49:8
49:10
49:11
49:13
49:20
49:22
Псало́мъ Аса́фу.
Бо́гъ Бого́въ Госпо́дь глаго́ла, и призва́ зе́млю от восто́къ со́лнца до за́падъ.
От Сiо́на благолѣ́пiе красоты́ Его́:
Бо́гъ я́вѣ прiи́детъ, Бо́гъ на́шъ, и не премолчи́тъ: о́гнь предъ Ни́мъ возгори́тся, и о́крестъ Его́ бу́ря зѣ́лна.
Призове́тъ не́бо свы́ше, и зе́млю, разсуди́ти лю́ди Своя́.
Собери́те Ему́ преподо́бныя Его́, завѣща́ющыя завѣ́тъ Его́ о же́ртвахъ.
И возвѣстя́тъ небеса́ пра́вду Его́: я́ко Бо́гъ судiя́ е́сть.
Услы́шите, лю́дiе Мои́, и возглаго́лю ва́мъ, Изра́илю, и засвидѣ́телствую тебѣ́: Бо́гъ, Бо́гъ тво́й е́смь А́зъ.
Не о же́ртвахъ твои́хъ обличу́ тя́, всесожже́нiя же твоя́ предо Мно́ю су́ть вы́ну:
не прiиму́ от до́му твоего́ телце́въ, ниже́ от ста́дъ твои́хъ козло́въ.
Я́ко Мои́ су́ть вси́ звѣ́рiе дубра́внiи, ско́ти въ гора́хъ и воло́ве:
позна́хъ вся́ пти́цы небе́сныя, и красота́ се́лная со Мно́ю е́сть.
А́ще вза́лчу, не реку́ тебѣ́: Моя́ бо е́сть вселе́нная и исполне́нiе ея́.
Еда́ я́мъ мяса́ ю́нча? Или́ кро́вь козло́въ пiю́?
Пожри́ Богови же́ртву хвалы́ и возда́ждь Вы́шнему моли́твы твоя́:
и призови́ Мя въ де́нь ско́рби твоея́, и изму́ тя, и просла́виши Мя́.
Грѣ́шнику же рече́ Бо́гъ: вску́ю ты́ повѣ́даеши оправда́нiя Моя́ и воспрiе́млеши завѣ́тъ Мо́й усты́ твои́ми?
Ты́ же возненави́дѣлъ еси́ наказа́нiе и отве́рглъ еси́ словеса́ Моя́ вспя́ть.
А́ще ви́дѣлъ еси́ та́тя, те́клъ еси́ съ ни́мъ, и съ прелюбодѣ́емъ уча́стiе твое́ полага́лъ еси́:
уста́ твоя́ умно́жиша зло́бу, и язы́къ тво́й сплета́ше льще́нiя:
сѣдя́ на бра́та твоего́ клевета́лъ еси́ и на сы́на ма́тере твоея́ полага́лъ еси́ собла́знъ.
Сiя́ сотвори́лъ еси́, и умолча́хъ, вознепщева́лъ еси́ беззако́нiе, я́ко бу́ду тебѣ́ подо́бенъ: обличу́ тя и предста́влю предъ лице́мъ твои́мъ грѣхи́ твоя́.
Разумѣ́йте у́бо сiя́, забыва́ющiи Бо́га, да не когда́ похи́титъ, и не бу́детъ избавля́яй.
Же́ртва хвалы́ просла́витъ Мя́, и та́мо пу́ть, и́мже явлю́ ему́ спасе́нiе Мое́.
Псалом Асафа.
Бог богов, Господь возвысил глас и призвал землю от востока солнца до запада.
С высоты Сиона воссияла красота Его.
Бог въяве придет, Бог наш, и не в безмолвии; огонь пред Ним возгорится, и окрест Него буря великая.
Призовет Он небо свыше и землю рассудить народ Свой.
Соберите пред Ним праведников Его, исполняющих завет Его о жертвах.
И возвестят небеса правду Его, ибо Судия миру Бог.
«Слушай, народ мой, изреку тебе и засвидетельствую тебе, Израиль: Я Бог, Я Бог твой!
Не за жертвы твои укорю тебя, ибо всесожжения твои всегда предо Мною;
Не приму от дома твоего тельцов и от стад твоих – козлов.
Ибо Мои все звери дубравные, скот на холмах и волы;
Я знаю всех птиц небесных, и красота полей предо Мною.
Если б взалкал Я, не сказал бы тебе; ибо Моя вселенная и все, что наполняет ее.
Разве ем Я мясо тельцов? Или кровь козлов пью?
Принеси Богу жертву хвалой своей и исполни пред Всевышним обеты твои.
Призови Меня в день скорби твоей, и Я избавлю тебя, и прославишь Меня».
А грешнику сказал Бог: «Зачем ты возвещаешь о повелениях Моих и принимаешь завет Мой устами твоими?
Ты же возненавидел наставления и вконец отверг слова Мои.
Если видел ты вора, помогал ты ему, и сообщником прелюбодея становился;
В устах твоих умножалось злоречие, и язык твой сплетал обманы;
Сидя в собрании, клеветал ты на брата твоего, сыну матери твоей расставлял сети.
Ты поступал так, а Я молчал; и помыслил ты беззаконно, что уподоблюсь Я тебе. Но обличу тебя и обнажу пред тобой грехи твои!
Уразумейте это, забывающие Бога, да не отнимет Он у вас жизнь, и не будет избавителя!
Жертва, приносимая хвалой, прославит Меня; и вот путь, каким дарую человеку спасение».
50:1 PSALMUS. Asaph. Deus deorum, Dominus, locutus est et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.
50:2 Ex Sion speciosa decore Deus illuxit,
50:3 Deus noster veniet et non silebit: ignis consumens est in conspectu eius, et in circuitu eius tempestas valida.
50:4 Advocabit caelum desursum et terram discernere populum suum:
50:5 «Congregate mihi sanctos meos, qui disposuerunt testamentum meum in sacrificio».
50:6 Et annuntiabunt caeli iustitiam eius, quoniam Deus iudex est.
50:7 «Audi, populus meus, et loquar, Israel, et testificabor adversum te: Deus, Deus tuus, ego sum.
50:8 Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta enim tua in conspectu meo sunt semper.
50:9 Non accipiam de domo tua vitulos neque de gregibus tuis hircos.
50:10 Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum, iumentorum mille in montibus.
50:11 Cognovi omnia volatilia caeli; et, quod movetur in agro, meum est.
50:12 Si esuriero non dicam tibi; meus est enim orbis terrae et plenitudo eius.
50:13 Numquid manducabo carnes taurorum aut sanguinem hircorum potabo?
50:14 Immola Deo sacrificium laudis et redde Altissimo vota tua;
50:15 et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me».
50:16 Peccatori autem dixit Deus: «Quare tu enarras praecepta mea et assumis testamentum meum in os tuum?
50:17 Tu vero odisti disciplinam et proiecisti sermones meos retrorsum.
50:18 Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris erat portio tua.
50:19 Os tuum dimittebas ad malitiam, et lingua tua concinnabat dolos.
50:20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris et adversus filium matris tuae proferebas opprobrium.
50:21 Haec fecisti, et tacui. Existimasti quod eram tui similis. Arguam te et statuam illa contra faciem tuam.
50:22 Intellegite haec, qui obliviscimini Deum, ne quando rapiam, et non sit qui eripiat.
50:23 Qui immolabit sacrificium laudis, honorificabit me; et, qui immaculatus est in via, ostendam illi salutare Dei».
Немецкий (GNB)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус. гражд.)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (прп. Макарий Алтайский)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- Greek (NT Byz)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Greek (LXX, Rahlfs)
- Italian
- Kyrgyz
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
50:1Ein Lied Asafs.
Gott, der HERR, spricht,
der Große und Mächtige!
Sein Ruf schallt über die ganze Erde,
von dort, wo die Sonne aufgeht,
bis dorthin, wo sie versinkt.
50:2Auf dem Zion, dem schönsten aller Berge,
zeigt sich Gott in strahlendem Glanz.
zeigt sich Gott in strahlendem Glanz.
50:3Unser Gott kommt, er schweigt nicht länger.
Vor ihm her läuft vernichtendes Feuer,
um ihn stürmt und wütet das Wetter.
Vor ihm her läuft vernichtendes Feuer,
um ihn stürmt und wütet das Wetter.
50:4Himmel und Erde ruft er als Zeugen auf,
denn er will sein Volk zur Rechenschaft ziehen.
denn er will sein Volk zur Rechenschaft ziehen.
50:5»Holt mir die Meinen zusammen«, sagt er,
»sie haben einen Bund mit mir geschlossen
und sich verpflichtet, mir zu gehorchen;
mit einem Opfer haben sie den Bund besiegelt.«
»sie haben einen Bund mit mir geschlossen
und sich verpflichtet, mir zu gehorchen;
mit einem Opfer haben sie den Bund besiegelt.«
50:6Der Himmel kann es bezeugen:
Gott ist im Recht,
wenn er nun Rechenschaft von ihnen fordert.
Gott ist im Recht,
wenn er nun Rechenschaft von ihnen fordert.
50:7»Höre, mein Volk,
ich habe mit dir zu reden!
Israel, ich klage dich an,
ich selbst, dein Gott!
ich habe mit dir zu reden!
Israel, ich klage dich an,
ich selbst, dein Gott!
50:8Du bringst mir viele Opfergaben,
daran habe ich nichts auszusetzen;
Brandopfer bringst du mir zu jeder Zeit.
daran habe ich nichts auszusetzen;
Brandopfer bringst du mir zu jeder Zeit.
50:9Aber ich nehme deine Opfer nicht an.
Ich brauche ihn nicht,
den Stier aus deinem Stall,
auch nicht den Bock aus deinem Pferch!
Ich brauche ihn nicht,
den Stier aus deinem Stall,
auch nicht den Bock aus deinem Pferch!
50:10Alle Tiere des Waldes gehören mir,
das Wild auf Tausenden von Bergen ist mein Eigentum.
das Wild auf Tausenden von Bergen ist mein Eigentum.
50:11Auch die Vögel dort gehören mir
und alle kleinen Tiere auf dem freien Feld.
und alle kleinen Tiere auf dem freien Feld.
50:12Selbst wenn ich Hunger hätte,
würde ich von dir nichts fordern;
denn mir gehört die ganze Erde
und alles, was darauf lebt.
würde ich von dir nichts fordern;
denn mir gehört die ganze Erde
und alles, was darauf lebt.
50:13Meinst du, ich esse das Fleisch von Rindern
oder trinke das Blut von Böcken?
oder trinke das Blut von Böcken?
50:14Nicht Opfer will ich von dir, sondern Dank:
Löse deine Versprechen ein,
die du mir in Bedrängnis gegeben hast,
mir, dem Höchsten, deinem Gott!
Löse deine Versprechen ein,
die du mir in Bedrängnis gegeben hast,
mir, dem Höchsten, deinem Gott!
50:15Bist du in Not, so rufe mich zu Hilfe!
Ich werde dir helfen
und du wirst mich preisen.«
Ich werde dir helfen
und du wirst mich preisen.«
50:16Zu dem Ungehorsamen aber sagt Gott:
»Was sprichst du ständig von meinen Geboten
und berufst dich auf meinen Bund?
»Was sprichst du ständig von meinen Geboten
und berufst dich auf meinen Bund?
50:17Du lässt dir ja nichts von mir sagen,
jede Mahnung schlägst du in den Wind!
jede Mahnung schlägst du in den Wind!
50:18Mit Dieben freundest du dich an,
bei Ehebrechern fühlst du dich zu Hause,
bei Ehebrechern fühlst du dich zu Hause,
50:19dein Mund fließt über von Lästerreden,
deine Zunge knüpft lauter Lügengewebe.
deine Zunge knüpft lauter Lügengewebe.
50:20Du ziehst über deine Mitmenschen her,
sogar den eigenen Bruder verleumdest du.
sogar den eigenen Bruder verleumdest du.
50:21Und ich sollte schweigen zu all diesem Unrecht?
Hältst du mich etwa für deinesgleichen?
Ich verlange Rechenschaft von dir,
ich halte dir jede Schändlichkeit vor Augen!
Hältst du mich etwa für deinesgleichen?
Ich verlange Rechenschaft von dir,
ich halte dir jede Schändlichkeit vor Augen!
50:22Ihr alle, die ihr mich vergessen habt,
hört, was ich sage, nehmt es zu Herzen!
Sonst schlage ich zu und es gibt keine Rettung.
hört, was ich sage, nehmt es zu Herzen!
Sonst schlage ich zu und es gibt keine Rettung.
50:23Dank ist die Opfergabe,
an der ich Freude habe;
und wer auf meinen Wegen geht,
erfährt meine Hilfe.«
an der ich Freude habe;
und wer auf meinen Wegen geht,
erfährt meine Hilfe.«