Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
1:2
1:6
1:9
1:10
1:11
1:16
1:17
Сло́во Госпо́дне, и́же бы́сть къ софо́нiи сы́ну хусі́ину, сы́ну годолі́ину, Аморі́ину, езекі́ину, во дни́ Иосі́и сы́на Амо́ня, царя́ Иу́дина.
Оскудѣ́нiемъ да оскудѣ́ютъ вся́ от лица́ земли́, глаго́летъ Госпо́дь:
да оскудѣ́етъ человѣ́къ и ско́ти, да оскудѣ́ютъ пти́цы небе́сныя и ры́бы морскі́я, и да изнемо́гутъ нечести́вiи, и изъиму́ беззако́нныя от лица́ земли́, глаго́летъ Госпо́дь.
И простру́ ру́ку мою́ на Иу́ду и на вся́ живу́щыя во Иерусали́мѣ: и изъиму́ от мѣ́ста сего́ имена́ Ваа́лова и имена́ жре́ческа со жерца́ми,
и покланя́ющихся на покро́вѣхъ во́инству небе́сному и клену́щихся Го́сподемъ и клену́щихся царе́мъ свои́мъ,
и укланя́ющихся от Го́спода и не и́щущихъ Го́спода и не придержа́щихся Го́спода.
Убо́йтеся от лица́ Го́спода Бо́га, зане́ бли́зъ де́нь Госпо́день, я́ко угото́ва Госпо́дь же́ртву свою́ и освяти́ зва́нныя своя́.
И бу́детъ въ де́нь же́ртвы Госпо́дни: и отмщу́ на кня́зи и на до́мъ ца́рскiй и на вся́ оболче́нныя во одѣя́нiя чужда́я,
и отмщу́ я́вѣ на вся́ предвра́тныя въ де́нь то́й, исполня́ющыя хра́мъ Го́спода Бо́га своего́ нече́стiемъ и ле́стiю.
И бу́детъ въ де́нь о́нъ, глаго́летъ Госпо́дь, гла́съ во́пля от вра́тъ избода́ющихъ и пла́чь от вторы́хъ и сотре́нiе ве́лiе от холмо́въ.
Пла́чите, живу́щiи въ посѣче́ннѣй, я́ко уподо́бишася вси́ лю́дiе Ханаа́ну, и потреби́шася вси́ велича́ющiися сребро́мъ.
И бу́детъ въ то́й де́нь, изыщу́ Иерусали́ма со свѣти́лникомъ и отмщу́ на му́жы нерадя́щыя о стражба́хъ свои́хъ, глаго́лющыя въ сердца́хъ свои́хъ: не и́мать бла́га сотвори́ти Госпо́дь, ниже́ и́мать озло́бити.
И бу́детъ си́ла и́хъ въ расхище́нiе и до́мы и́хъ въ разоре́нiе: и сози́ждутъ жили́ща и не и́мутъ пожи́ти въ ни́хъ, и насадя́тъ виногра́ды и не и́мутъ пи́ти вина́ и́хъ:
я́ко бли́зъ де́нь Госпо́день вели́кiй, бли́зъ и ско́ръ зѣло́, гла́съ дне́ Госпо́дня го́рекъ и же́стокъ учини́ся.
Си́ленъ де́нь гнѣ́ва де́нь то́й, де́нь ско́рби и ну́жды, де́нь безго́дiя и изчезнове́нiя, де́нь тмы́ и мра́ка, де́нь о́блака и мглы́,
де́нь трубы́ и во́пля на гра́ды тве́рдыя и на у́глы высо́кiя.
И оскорблю́ человѣ́ки, и по́йдутъ я́ко слѣ́пи, зане́ Го́сподеви прегрѣши́ша, и излiе́тся кро́вь и́хъ я́ко пе́рсть, и пло́ти и́хъ я́ко ла́йна:
и сребро́ и́хъ и зла́то и́хъ не возмо́жетъ изъя́ти и́хъ въ де́нь гнѣ́ва Госпо́дня, и огне́мъ рве́нiя его́ пояде́на бу́детъ вся́ земля́: зане́ сконча́нiе и тща́нiе сотвори́тъ на вся́ живу́щыя на земли́.
В этом переводе выбранная книга отсутствует
Таджикский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус. гражд.)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (прп. Макарий Алтайский)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- Czech (Bible Kralicka [1613])
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (NT Byz)
- Greek (TGV)
- Greek (LXX, Rahlfs)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Сухани Парвардигор, ки бар Сафанё писари Кушӣ, писари Гадалё, писари Амарё, писари Ҳизқиё, дар рӯзгори Юшиё писари Омӯн, подшоҳи Яҳудо, фурӯд омад.
«Ҳамаро аз рӯи замин тамоман нобуд мекунам», мегӯяд Парвардигор.
«Одамизод ва чорпоёнро нобуд мекунам, мурғони ҳаво ва моҳиёни баҳр, ва сангҳои пешпоро ҳамроҳи бадкорон нобуд мекунам; ва одамизодро аз рӯи замин нест мекунам», мегӯяд Парвардигор.
«Ва дасти Худро бар Яҳудо ва бар ҳамаи сокинони Уршалим дароз мекунам, ва бақияи Баал, ва номҳои пешвоёни бутпарастонашро ҳамроҳи коҳинонаш нест мекунам;
Ва онҳоеро низ, ки бар бомҳо ба лашкари осмон саҷда мекунанд, ва онҳоеро, ки саҷда карда, ба Парвардигор қасам мехӯранд ва ба Милкум қасам мехӯранд,
Ва онҳоеро низ, ки аз Парвардигор гаштаанд, яъне Парвардигорро намеҷӯянд ва Ӯро наметалабанд».
Пеши Худованд Парвардигор хомӯш бош! Зеро рӯзи Парвардигор наздик аст; зеро Парвардигор қурбоние тайёр кардааст, даъватшудагони Худро пок намудааст.
«Ва дар рӯзи қурбонии Парвардигор чунин хоҳад буд, ки Ман сарварон, ва писарони подшоҳ, ва ҳамаи онҳоеро, ки либоси бегона мепӯшанд, ҷазо хоҳам дод.
Ва дар он рӯз ҳамаи онҳоеро, ки аз остона ҷаста мегузаранд, ва хонаи хоҷаи худро аз ситам ва фиреб пур мекунанд, ҷазо хоҳам дод».
«Ва дар он рӯз чунин хоҳад буд», мегӯяд Парвардигор, «ки садои фиғон аз дарвозаи моҳиён, ва вовайло аз маҳаллаи дуюм, ва шикастагии бузурге аз болои пуштаҳо ба гӯш хоҳад расид.
Вовайло кунед, эй сокинони Мактеш, зеро тамоми мардуми савдогар нобуд гардидаанд, ҳамаи нуқраандӯзон нест шудаанд.
Ва дар он вақт чунин хоҳад буд, ки Ман Уршалимро бо чароғҳо тафтиш хоҳам кард, ва шахсонеро, ки бар дурди худ нишаста, дар дили худ мегӯянд: ́Парвардигор на некӣ мекунад ва на бадӣ́, ҷазо хоҳам дод.
Ва дороии онҳо ба ғанимат гирифта ва хонаҳои онҳо валангор хоҳанд шуд; ва хонаҳо бино хоҳанд кард, вале дар онҳо сокин нахоҳанд шуд, ва токҳо хоҳанд шинонид, вале майи онҳоро нахоҳанд нӯшид».
Рӯзи бузурги Парвардигор наздик аст, он наздик аст ва хеле мешитобад: садои рӯзи Парвардигор ба гӯш мерасад! Он гоҳ паҳлавон ҳам фиғони талх хоҳад бардошт.
Он рӯз рӯзи ғазаб аст, рӯзи тангӣ ва бадбахтӣ, рӯзи вайронӣ ва харобӣ, рӯзи торикӣ ва тирагӣ, рӯзи абр ва меғ,
Рӯзи шайпур ва нидоҳо бар шаҳрҳои девордор ва бар бурҷҳои баланд.
Ва Ман одамонро ба танг меоварам, ва онҳо монанди кӯрон роҳ хоҳанд рафт, зеро пеши Парвардигор гуноҳ кардаанд; ва хунашон монанди ғубор, ва гӯшташон монанди саргин рехта хоҳад шуд.
Дар рӯзи ғазаби Парвардигор онҳоро на нуқраи онҳо наҷот дода метавонад, на тиллои онҳо; ва бо оташи рашки Ӯ тамоми замин фурӯ бурда хоҳад шуд, зеро Ӯ бар ҳамаи сокинони замин ҳалокате, он ҳам ҳалокати ногаҳоние, хоҳад овард.