И еди́нъ от ста́рецъ глаго́ла ми́: не пла́чися: се́, побѣди́лъ е́сть ле́въ, и́же сы́й от колѣ́на Иу́дова, ко́рень Дави́довъ, разгну́ти кни́гу и разрѣши́ти се́дмь печа́тей ея́.

И ви́дѣхъ, и се́, посредѣ́ престо́ла и четы́рехъ живо́тныхъ и посредѣ́ ста́рецъ А́гнецъ стоя́щь я́ко заколе́нъ, иму́щь рого́въ се́дмь и оче́съ се́дмь, е́же е́сть се́дмь духо́въ Бо́жiихъ, по́сланныхъ во всю́ зе́млю.

И прiи́де и прiя́тъ кни́гу от десни́цы Сѣдя́щаго на престо́лѣ.

И егда́ прiя́тъ кни́гу, четы́ри живо́тна и два́десять и четы́ри ста́рцы падо́ша предъ А́гнцемъ, иму́ще кі́йждо гу́сли и фiа́лы зла́ты по́лны ѳимiа́ма, и́же су́ть моли́твы святы́хъ:

и пою́тъ пѣ́снь но́ву, глаго́люще: досто́инъ еси́ прiя́ти кни́гу и отве́рзти печа́ти ея́, я́ко закла́лся и искупи́лъ еси́ Богови на́съ Кро́вiю Свое́ю от вся́каго колѣ́на и язы́ка и люде́й и племе́нъ,

и сотвори́лъ еси́ на́съ Богови на́шему цари́ и иере́и: и воцари́мся на земли́.

И ви́дѣхъ, и слы́шахъ гла́съ А́нгеловъ мно́гихъ о́крестъ престо́ла и живо́тныхъ и ста́рецъ, и бѣ́ число́ и́хъ ты́сяща ты́сящами {тмы́ те́мъ и ты́сящы ты́сящей},

глаго́люще гла́сомъ вели́кимъ: досто́инъ е́сть А́гнецъ заколе́нный прiя́ти си́лу и бога́тство, и прему́дрость и крѣ́пость, и че́сть и сла́ву и благослове́нiе.

И вся́ко созда́нiе, е́же е́сть на небеси́ и на земли́, и подъ земле́ю и на мо́ри я́же су́ть, и су́щая въ ни́хъ, вся́ слы́шахъ глаго́лющыя: Сѣдя́щему на престо́лѣ и А́гнцу благослове́нiе и че́сть, и сла́ва и держа́ва во вѣ́ки вѣко́въ.

И четы́ри живо́тна глаго́лаху: ами́нь. И два́десять и четы́ри ста́рцы падо́ша и поклони́шася Живу́щему во вѣ́ки вѣко́въ.

Итальянский

Языки

E vidi, nella mano destra di Colui che sedeva sul trono, un libro scritto sul lato interno e su quello esterno, sigillato con sette sigilli.

Vidi un angelo forte che proclamava a gran voce: "Chi è degno di aprire il libro e scioglierne i sigilli?".

Ma nessuno né in cielo, né in terra, né sotto terra, era in grado di aprire il libro e di guardarlo.

Io piangevo molto, perché non fu trovato nessuno degno di aprire il libro e di guardarlo.

Uno degli anziani mi disse: "Non piangere; ha vinto il leone della tribù di Giuda, il Germoglio di Davide, e aprirà il libro e i suoi sette sigilli".

Poi vidi, in mezzo al trono, circondato dai quattro esseri viventi e dagli anziani, un Agnello, in piedi, come immolato; aveva sette corna e sette occhi, i quali sono i sette spiriti di Dio mandati su tutta la terra.

Giunse e prese il libro dalla destra di Colui che sedeva sul trono.

E quando l'ebbe preso, i quattro esseri viventi e i ventiquattro anziani si prostrarono davanti all'Agnello, avendo ciascuno una cetra e coppe d'oro colme di profumi, che sono le preghiere dei santi,

e cantavano un canto nuovo:
"Tu sei degno di prendere il libro
e di aprirne i sigilli,
perché sei stato immolato
e hai riscattato per Dio, con il tuo sangue,
uomini di ogni tribù, lingua, popolo e nazione,

e hai fatto di loro, per il nostro Dio,
un regno e sacerdoti,
e regneranno sopra la terra".

E vidi, e udii voci di molti angeli attorno al trono e agli esseri viventi e agli anziani. Il loro numero era miriadi di miriadi e migliaia di migliaia

e dicevano a gran voce:
"L'Agnello, che è stato immolato,
è degno di ricevere potenza e ricchezza,
sapienza e forza,
onore, gloria e benedizione".

Tutte le creature nel cielo e sulla terra, sotto terra e nel mare, e tutti gli esseri che vi si trovavano, udii che dicevano:
"A Colui che siede sul trono e all'Agnello
lode, onore, gloria e potenza,
nei secoli dei secoli".

E i quattro esseri viventi dicevano: "Amen". E gli anziani si prostrarono in adorazione.