Скрыть
14:1
14:3
14:5
14:6
14:7
14:10
14:12
14:16
14:17
14:18
14:20
14:23
14:26
14:29
14:30
14:32
Таджикский
Ва Парвардигор ба Мусо сухан ронда, гуфт:
«Ба банӣ Исроил бигӯ, ки тоб хӯрда, пеши Фӣ-Ҳаҳирӯт, дар миёни Миҷдӯл ва баҳр, пеши Баал-Сафӯн урду зананд; дар рӯ ба рӯи он назди баҳр урду занед.
Ва фиръавн дар бораи банӣ Исроил хоҳад гуфт: ́Онҳо дар ин замин саргум шудаанд, биёбон онҳоро бандубаст кардааст́.
Ва Ман дили фиръавнро сахт хоҳам кард, то ки вай онҳоро таъқиб дунболагирӣ намояд, ва ҷалоли Худро ба воситаи фиръавн ва тамоми лашкараш зоҳир хоҳам сохт, то мисриён бидонанд, ки Ман Парвардигор ҳастам». Ва чунин карданд.
Ва ба подшоҳи Миср хабар расид, ки қавм рӯ ба гурез овардаанд; ва дили фиръавн ва навкаронаш нисбат ба қавм дигаргун шуд, ва онҳо гуфтанд: «Ин чӣ кор аст, ки мо кардем? Чаро банӣ Исроилро равона кардем, то ки дигар барои мо меҳнат накунанд?»
Ва аробаи худро тайёр кард, ва қавми худро бо худ гирифт.
Ва шашсад аробаи баргузидаро гирифт, ва ҳамаи аробаҳои Мисрро, ки бар ҳамаашон саркардаҳо буданд.
Ва Парвардигор дили фиръавн, подшоҳи Мисрро сахт кард, ва вай банӣ Исроилро дунболагирӣ намуд; ва банӣ Исроил бо дасти баландмерафтанд.
Ва мисриён бо ҳамаи аспон ва аробаҳои фиръавн ва саворонаш ва лашкараш онҳоро дунболагирӣ намуда, ба онҳо расида гирифтанд, дар сурате ки онҳо назди баҳр, дар Фӣ-Ҳаҳирӯт, пеши Баал-Сафӯн урду зада буданд.
Ва фиръавн наздик омад, ва банӣ Исроил чашмони худро боло карда диданд, ки инак, мисриён аз қафои онҳо меоянд, ва бағоят ҳаросон шуданд; ва банӣ Исроил сӯи Парвардигор нола карданд.
Ва ба Мусо гуфтанд: «Оё дар Миср қабрҳо набуд, ки моро овардӣ, то дар биёбон бимирем? Ин чист ба мо кардӣ, ки моро аз Миср берун овардӣ?
Ин, охир, ҳамон чизест, ки мо ба ту дар Миср сухан ронда, гуфта будем: ́Моро бимон, то ки барои мисриён меҳнат кунем́. Зеро меҳнати мисриён барои мо беҳтар аст аз он ки дар биёбон бимирем».
Ва Мусо ба қавм гуфт: «Ҳаросон нашавед! Биистед ва наҷоти Парвардигорро бубинед, ки онро Ӯ имрӯз барои шумо ба амал хоҳад овард; зеро мисриёнро, ки имрӯз дидаед, дигар ҳаргиз нахоҳед дид.
Парвардигор барои шумо ҷанг хоҳад кард, ва шумо хомӯш бошед».
Ва Парвардигор ба Мусо гуфт: «Чаро сӯи Ман нола мекунӣ? Ба банӣ Исроил бигӯ, ки равона шаванд.
Ва ту асои худро баланд бардор, ва дасти худро бар баҳр дароз карда, онро аз ҳам, ҷудо кун, то ки банӣ Исроил андаруни баҳр бар хушкӣ бигзаранд.
Ва Ман, инак, дили мисриёнро сахт мекунам, то ки аз қафои онҳо бираванд; ва ҷалоли Худро ба воситаи фиръавн ва тамоми лашкараш, ба воситаи аробаҳо ва саворонаш зоҳир хоҳам сохт,
ва мисриён хоҳанд донист, ки Ман Парвардигор ҳастам, вақте ки ҷалоли Худро ба воситаи фиръавн, ба воситаи аробаҳо ва саворонаш зоҳир созам».
Ва фариштаи Худо, ки пешопеши урдуи Исроил мерафт, ба ҳаракат омада, аз қафои онҳо равона шуд; ва сутуни абр аз пеши онҳо ҳаракат карда, дар қафояшон истод;
Ва дар миёни урдуи мисриён ва урдуи исроилиён ҷойгир шуда, барои он урду абр ва торикӣ гардид, ва барои ин урду шабро равшан кард, ва тамоми шаб онҳо ба якдигар наздик нашуданд.
Ва Мусо дасти худро бар баҳр дароз кард, ва Парвардигор баҳрро бо боди шарқии сахте тамоми шаб ба ҳаракат даровард, ва баҳрро хушк гардонид, ва обҳо аз ҳам ҷудо шуд.
Ва банӣ Исроил андаруни баҳр бар хушкӣ равона шуданд, ва обҳо барои онҳо аз тарафи рост ва аз тарафи чап девор буд.
Ва мисриён бо ҳамаи аспони фиръавн, бо аробаҳо ва саворонаш, суркунон дунболагирикунон аз қафои онҳо андаруни баҳр даромаданд.
Ва дар поси саҳарӣ чунин воқеъ шуд, ки Парвардигор аз даруни сутуни оташ ва абр бар урдуи мисриён назар андохт, ва урдуи мисриёнро ба изтироб овард.
Ва чархҳои аробаҳошонро баровард, ба тавре ки онҳо базӯр ҳаракат мекарданд. Ва мисриён гуфтанд: «Аз пеши исроилиён бигрезем, зеро ки Парвардигор барои онҳо бо мисриён ҷанг мекунад».
Ва Парвардигор ба Мусо гуфт: «Дасти худро бар баҳр дароз кун, то ки обҳо бар мисриён, ба аробаҳо ва саворони онҳо баргардад».
Ва Мусо дасти худро бар баҳр дароз кард, ва баҳр ҳангоми дамидани субҳ ба маҷрои ҷои худ баргашт, ва мисриён ба пешвози он медавиданд; ва Парвардигор мисриёнро андаруни баҳр вожгун сохт.
Ва обҳо баргашта, аробаҳо ва саворон ва тамоми лашкари фиръавнро, ки аз қафои онҳо дар баҳр меомаданд, пӯшонид; аз онҳо як нафар ҳам боқӣ намонд.
Ва банӣ Исроил андаруни баҳр бар хушкӣ равона шуданд, ва обҳо барояшон аз тарафи рост ва аз тарафи чап девор буд.
Ва Парвардигор дар он рӯз Исроилро аз дасти мисриён раҳо кард; ва исроилиён мисриёнро дар соҳили баҳр мурда диданд.
Ва чун исроилиён он қудрати бузургро, ки Парвардигор бар мисриён зоҳир сохт, диданд, қавм аз Парвардигор тарсиданд, ва ба Парвардигор ва ба бандаи Ӯ Мусо имон оварданд.

1 Войска фараона погнались за Израилем до Чермного моря; 13 Господь разделяет воды для Израиля и топит египтян.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым, чтобы они обратились и расположились станом пред Пи-Гахирофом, между Мигдолом и между морем, пред Ваал-Цефоном; напротив его поставьте стан у моря.
И скажет фараон [народу своему] о сынах Израилевых: они заблудились в земле сей, заперла их пустыня.
А Я ожесточу сердце фараона, и он погонится за ними, и покажу славу Мою на фараоне и на всем войске его; и познают [все] Египтяне, что Я Господь. И сделали так.
И возвещено было царю Египетскому, что народ бежал; и обратилось сердце фараона и рабов его против народа сего, и они сказали: что это мы сделали? зачем отпустили Израильтян, чтобы они не работали нам?
[Фараон] запряг колесницу свою и народ свой взял с собою;
и взял шестьсот колесниц отборных и все колесницы Египетские, и начальников над всеми ими.
И ожесточил Господь сердце фараона, царя Египетского [и рабов его], и он погнался за сынами Израилевыми; сыны же Израилевы шли под рукою высокою.
И погнались за ними Египтяне, и все кони с колесницами фараона, и всадники, и всё войско его, и настигли их расположившихся у моря, при Пи-Гахирофе пред Ваал-Цефоном.
Фараон приблизился, и сыны Израилевы оглянулись, и вот, Египтяне идут за ними: и весьма устрашились и возопили сыны Израилевы к Господу,
и сказали Моисею: разве нет гробов в Египте, что ты привел нас умирать в пустыне? что́ это ты сделал с нами, выведя нас из Египта?
Не это ли самое говорили мы тебе в Египте, сказав: оставь нас, пусть мы работаем Египтянам? Ибо лучше быть нам в рабстве у Египтян, нежели умереть в пустыне.
Но Моисей сказал народу: не бойтесь, стойте – и увидите спасение Господне, которое Он соделает вам ныне, ибо Египтян, которых видите вы ныне, более не увидите во веки;
Господь будет поборать за вас, а вы будьте спокойны.
И сказал Господь Моисею: что ты вопиешь ко Мне? скажи сынам Израилевым, чтоб они шли,
а ты подними жезл твой и простри руку твою на море, и раздели его, и пройдут сыны Израилевы среди моря по суше;
Я же ожесточу сердце [фараона и всех] Египтян, и они пойдут вслед за ними; и покажу славу Мою на фараоне и на всем войске его, на колесницах его и на всадниках его;
и узнают [все] Египтяне, что Я Господь, когда покажу славу Мою на фараоне, на колесницах его и на всадниках его.
И двинулся Ангел Божий, шедший пред станом [сынов] Израилевых, и пошел позади их; двинулся и столп облачный от лица их и стал позади их;
и вошел в средину между станом Египетским и между станом [сынов] Израилевых, и был облаком и мраком для одних и освещал ночь для других, и не сблизились одни с другими во всю ночь.
И простер Моисей руку свою на море, и гнал Господь море сильным восточным ветром всю ночь и сделал море сушею, и расступились во́ды.
И пошли сыны Израилевы среди моря по суше: во́ды же были им стеною по правую и по левую сторону.
Погнались Египтяне, и вошли за ними в средину моря все кони фараона, колесницы его и всадники его.
И в утреннюю стражу воззрел Господь на стан Египтян из столпа огненного и облачного и привел в замешательство стан Египтян;
и отнял колеса у колесниц их, так что они влекли их с трудом. И сказали Египтяне: побежим от Израильтян, потому что Господь поборает за них против Египтян.
И сказал Господь Моисею: простри руку твою на море, и да обратятся воды на Египтян, на колесницы их и на всадников их.
И простер Моисей руку свою на море, и к утру вода возвратилась в свое место; а Египтяне бежали навстречу [воде]. Так потопил Господь Египтян среди моря.
И вода возвратилась и покрыла колесницы и всадников всего войска фараонова, вошедших за ними в море; не осталось ни одного из них.
А сыны Израилевы прошли по суше среди моря: воды [были] им стеною по правую и [стеною] по левую сторону.
И избавил Господь в день тот Израильтян из рук Египтян, и увидели [сыны] Израилевы Египтян мертвыми на берегу моря.
И увидели Израильтяне руку великую, которую явил Господь над Египтянами, и убоялся народ Господа и поверил Господу и Моисею, рабу Его.
Тогда Моисей и сыны Израилевы воспели Господу песнь сию и говорили:
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible