Скрыть
24:3
24:4
24:7
24:9
24:10
24:11
24:12
24:15
24:16
24:17
Глава 30 
30:6
30:7
30:24
30:32
Церковнославянский (рус)
Се́, Госпо́дь разсы́плетъ вселе́н­ную и опустоши́тъ ю́, и от­кры́етъ лице́ ея́ и расточи́тъ живу́щыя на не́й.
И бу́дутъ лю́дiе а́ки жре́цъ, и ра́бъ а́ки господи́нъ, и раба́ а́ки госпожа́: бу́детъ купу́яй я́ко продая́й, и взаи́мъ е́мляй а́ки заимода́вецъ, и до́лжный а́ки ему́же е́сть до́лженъ.
Тлѣ́нiемъ истлѣ́етъ земля́, и расхище́нiемъ расхище́на бу́детъ земля́: уста́ бо Госпо́дня глаго́лаша сiя́.
Воспла́кася земля́, и растлѣ́н­на бы́сть вселе́н­ная, воспла́кашася высо́цыи земли́.
Земля́ бо беззако́нiе сотвори́ живу́щихъ ра́ди на не́й, поне́же преступи́ша зако́нъ и измѣни́ша за́повѣди, разруши́ша завѣ́тъ вѣ́чный.
Сего́ ра́ди прокля́тiе поя́стъ зе́млю, я́ко согрѣши́ша живу́щiи на не́й: сего́ ра́ди убо́зи бу́дутъ живу́щiи на земли́, и оста́нет­ся человѣ́ковъ ма́ло.
Воспла́чет­ся вино́, воз­рыда́етъ виногра́дъ, воз­стену́тъ вси́ ра́ду­ю­щiися душе́ю.
Преста́ло е́сть весе́лiе тимпа́новъ, преста́ высокоде́рзость и бога́т­ст­во нечести́выхъ, преста́лъ е́сть гла́съ гу́слей:
усрами́шася, не пи́ша вина́, горька́ бы́сть Сике́ра пiю́щымъ.
Опустѣ́ вся́къ гра́дъ, заключи́тъ хра́мъ, е́же не вни́ти.
Пла́читеся о винѣ́ всю́ду, преста́ла е́сть ра́дость вся́ земна́я, отъи́де вся́ ра́дость земли́.
И оста́нутъ гра́ди пу́сти, и до́мове оста́влени поги́бнутъ.
Сiя́ вся́ бу́дутъ на земли́ среди́ язы́ковъ: я́коже а́ще кто́ отряса́етъ ма́сличину, та́ко отрясу́тъ и́хъ: и [я́коже] а́ще оста́нетъ от­ объима́нiя виногра́да,
сі́и гла́сомъ возопiю́тъ: оста́в­шiися же на земли́ воз­ра́дуют­ся со сла́вою Госпо́днею, воз­мяте́т­ся вода́ морска́я.
Сего́ ра́ди сла́ва Госпо́дня во о́стровѣхъ бу́детъ морски́хъ, и́мя Госпо́дне просла́влено бу́детъ.
Го́споди Бо́же Изра́илевъ, от­ кри́лъ земны́хъ чудеса́ слы́шахомъ, наде́жда благо­чести́вому: и реку́тъ: [го́ре ху́лящымъ, и́же ху́лятъ зако́нъ,] го́ре престу́пникомъ, и́же преступа́ютъ зако́нъ.
Стра́хъ и про́пасть и сѣ́ть на ва́съ живу́щихъ на земли́.
И бу́детъ, бѣжа́й стра́ха впаде́тъ въ про́пасть, и изла́зяй изъ про́пасти и́мет­ся въ сѣ́ть: я́ко о́кна съ небесе́ от­верзо́шася, и потрясу́т­ся основа́нiя земна́я.
Мяте́жемъ воз­мяте́т­ся земля́, и ску́достiю оскудѣ́етъ земля́.
Преклони́ся и потрясе́ся земля́ а́ки ово́щное храни́лище, и а́ки пiя́нъ и шу́менъ паде́тъ и не воз­мо́жетъ воста́ти, преодолѣ́ бо на не́й беззако́нiе.
И бу́детъ въ то́й де́нь, наведе́тъ Госпо́дь на у́тварь небе́сную ру́ку и на цари́ земны́я.
И соберу́тъ собра́нiе ея́ и затворя́тъ въ тве́рди и въ темни́цы: мно́зѣми ро́ды бу́детъ посѣще́нiе и́хъ.
И иста́етъ пли́нѳа и паде́тъ стѣна́, и устыди́т­ся луна́ и посрами́т­ся со́лнце: я́ко воцари́т­ся Госпо́дь въ Сiо́нѣ и во Иерусали́мѣ и предъ старѣ́йшины сла́венъ бу́детъ.
Го́ре, ча́да от­ступи́в­шая, сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: сотвори́сте совѣ́тъ не мно́ю и завѣ́ты не Ду́хомъ мо­и́мъ, при­­ложи́ти грѣхи́ ко грѣхо́мъ:
иду́щiи сни́ти во Еги́петъ, мене́ же не вопроси́ша, е́же по́мощь имѣ́ти от­ фарао́на и заступле́нiе от­ Еги́птянъ.
Бу́детъ бо ва́мъ покро́въ фарао́новъ въ постыдѣ́нiе и упова́ющымъ на Еги́петъ укори́зна:
я́ко су́ть въ та́нѣ старѣ́йшины его́, и вѣ́стницы его́ зли́.
Вотще́ потрудя́т­ся люді́й ра́ди, и́же не упо́льзуютъ и́хъ, ниже́ на по́мощь, ниже́ на по́льзу, но на сту́дъ и на укори́зну.
Видѣ́нiе четвероно́гихъ, и́же въ пусты́ни. Въ печа́ли и въ тѣснотѣ́ ле́въ и льви́чищь: от­ту́ду а́спиды и пле́мя а́спидовъ паря́щихъ, и́же везя́ху на ослѣ́хъ и на велблю́дѣхъ бога́т­ст­во свое́ ко язы́ку, и́же не помо́жетъ и́мъ въ по́мощь, но на сту́дъ и укори́зну.
Еги́птяне вотще́ и всу́е успѣ́ютъ ва́мъ: воз­вѣсти́ и́мъ, я́ко тще́тно утѣше́нiе ва́­ше сiе́.
Ны́нѣ у́бо сѣ́дъ напиши́ сiя́ на дскѣ́ и въ кни́гу: я́ко бу́дутъ сiя́ во дни́ време́нъ и да́же до вѣ́ка.
Я́ко лю́дiе непокори́ви су́ть, сы́нове лжи́вiи, и́же не похотѣ́ша слы́шати зако́на Бо́жiя,
глаго́люще проро́комъ: не повѣ́дайте на́мъ: и видѣ́нiя ви́дящымъ: не глаго́лите на́мъ, но на́мъ глаго́лите и воз­вѣща́йте на́мъ ино́е прельще́нiе
и соврати́те на́съ съ пути́ сего́: от­ими́те от­ на́съ пу́ть се́й и от­ими́те от­ на́съ су́дъ Изра́илевъ {Евр.: свято́е Изра́илево.}.
Того́ ра́ди си́це глаго́летъ Госпо́дь святы́й Изра́илевъ: поне́же не покори́стеся словесе́мъ си́мъ и надѣ́ястеся на лжу́, и я́ко поропта́сте и упова́юще бы́сте на сло́во сiе́,
сего́ ра́ди бу́детъ ва́мъ грѣ́хъ се́й, а́ки стѣна́ па́да­ю­щая внеза́пу гра́да тве́рда плѣне́на, его́же а́бiе насто­и́тъ паде́нiе:
и паде́нiе его́ бу́детъ я́ко сокруше́нiе сосу́да гли́няна, от­ гли́ны дро́бны, я́ко не мо́жно обрѣсти́ въ ни́хъ чре́па, и́мже о́гнь во́змеши и въ о́ньже влiе́ши воды́ ма́ло.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь, Госпо́дь святы́й Изра́илевъ: егда́ воз­врати́вся воз­до́хнеши, тогда́ спасе́шися и уразумѣ́еши, гдѣ́ еси́ бы́лъ: егда́ упова́лъ еси́ на су́етная, тще́тна крѣ́пость ва́ша бы́сть, и не хотѣ́сте послу́шати,
но реко́сте: на ко́нехъ побѣ́гнемъ. Того́ ра́ди побѣ́гнете. И реко́сте: на ле́гкихъ вса́дницы бу́демъ. Того́ ра́ди ле́гцы бу́дутъ гоня́щiи ва́съ.
От гла́са еди́наго побѣ́гнутъ ты́сяща, и от­ гла́са пяти́ побѣ́гнутъ мно́зи, до́ндеже оста́влени бу́дете а́ки що́гла на горѣ́ и я́ко зна́мя нося́й на холмѣ́.
И па́ки пожде́тъ Бо́гъ, е́же уще́дрити ва́съ, и сего́ ра́ди воз­несе́т­ся е́же поми́ловати ва́съ: зане́ судiя́ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ е́сть, и гдѣ́ оста́вите сла́ву ва́шу? блаже́ни вси́ пребыва́ющiи въ не́мъ.
Зане́ лю́дiе святі́и въ Сiо́нѣ вселя́т­ся, Иерусали́мъ же пла́чемъ воспла́кася: поми́луй мя́. Поми́луетъ тя́, егда́ узрѣ́ гла́съ во́пля тво­его́, послу́ша тебе́.
И да́стъ Госпо́дь ва́мъ хлѣ́бъ печа́ли и во́ду тѣ́сную, и ктому́ не при­­бли́жат­ся къ тебѣ́ льстя́щiи тя́: я́ко о́чи тво­и́ у́зрятъ прельща́ющихъ тя́,
и ушеса́ твоя́ услы́шатъ словеса́ созади́ тебе́ прельща́ющихъ, и́же глаго́лютъ: се́й пу́ть, по­иди́мъ по нему́ или́ на де́сно, или́ на лѣ́во.
И от­ве́ржеши кумíры посре́брен­ныя, и позлаще́н­ныя раздроби́ши, и развѣ́еши я́ко во́ду жены́ мѣ́сячныя, и а́ки моты́ла от­ве́ржеши я́.
Тогда́ бу́детъ до́ждь сѣ́мени земли́ тво­ея́, и хлѣ́бъ жи́та земли́ тво­ея́ бу́детъ изоби́ленъ и ту́ченъ, и напасу́т­ся ско́ти тво­и́ въ то́й де́нь на мѣ́стѣ ту́чнѣ и простра́н­нѣ.
Юнцы́ ва́ши и воло́ве дѣ́ла­ю­щiи зе́млю наядя́т­ся пле́въ смѣ́шен­ныхъ со ячме́немъ извѣ́янымъ.
И бу́детъ на вся́цѣй горѣ́ высо́цѣ и на вся́цѣмъ хо́лмѣ воз­несе́н­нѣ вода́ теку́щая въ де́нь о́ный, егда́ поги́бнутъ мно́зи, и егда́ паду́т­ся столпи́:
и бу́детъ свѣ́тъ луны́ а́ки свѣ́тъ со́лнца, и свѣ́тъ со́лнечный бу́детъ седмери́цею въ то́й де́нь, егда́ исцѣли́тъ Госпо́дь сокруше́нiе люді́й сво­и́хъ и болѣ́знь я́звы тво­ея́ исцѣли́тъ.
Се́, и́мя Госпо́дне и́детъ вре́менемъ мно́гимъ, горя́щая я́рость его́: со сла́вою сло́во усте́нъ его́, сло́во гнѣ́ва по́лно, и гнѣ́въ я́рости я́ко о́гнь поя́стъ:
и ду́хъ его́ а́ки вода́ въ де́бри влеку́щи прiи́детъ да́же до вы́и и раздѣли́т­ся, е́же смути́ти язы́ки о прельще́нiи су́етнѣмъ, и пожене́тъ я́ пре́лесть тща́, и во́зметъ я́ предъ лице́мъ и́хъ.
Еда́ при́сно подоба́етъ ва́мъ ра́доватися и входи́ти во свята́я моя́ всегда́, а́ки пра́здну­ю­щымъ и я́ко веселя́щымся вни́ти со сопѣ́лiю въ го́ру Госпо́дню къ Бо́гу Изра́илеву?
И слы́шану сотвори́тъ Госпо́дь сла́ву гла́са сво­его́, и я́рость мы́шцы сво­ея́ показа́ти, съ я́ростiю и гнѣ́вомъ, и со пла́менемъ пояда́ющимъ воз­греми́тъ зѣ́лно, и я́ко вода́ и гра́дъ низходя́щь ну́ждею.
Гла́сомъ бо Госпо́днимъ побѣжде́ни бу́дутъ Ассирі́ане я́звою, е́юже а́ще порази́тъ я́.
И бу́детъ ему́ о́крестъ, от­ону́дуже бѣ́ и́хъ наде́жда по́мощи, на ню́же то́й упова́­ше: ті́и со тимпа́ны и гу́сльми ра́товати бу́дутъ на́нь от­ премѣне́нiя.
Ты́ бо пре́жде дні́й истя́занъ бу́деши: еда́ и тебѣ́ угото́вася ца́р­ст­вовати? де́брь глубо́кую, древеса́ лежа́ща, о́гнь и древа́ мно́га, я́рость Госпо́дня а́ки де́брь жу́пеломъ горя́щая.
Синодальный
1 Господь опустошает землю; 4 высокомерный народ поникнет; 10 город опустел, нет собирания винограда. 14 Песнь о величии Господа. 17 Ужас, яма и петля; полное разрушение земли. 21 Господь накажет и воцарится в Сионе.
Вот, Господь опустошает землю и делает ее бесплодною; изменяет вид ее и рассевает живущих на ней.
И что будет с народом, то и со священником; что со слугою, то и с господином его; что со служанкою, то и с госпожою ее; что с покупающим, то и с продающим; что с заемщиком, то и с заимодавцем; что с ростовщиком, то и с дающим в рост.
Земля опустошена вконец и совершенно разграблена, ибо Господь изрек слово сие.
Сетует, уныла земля; поникла, уныла вселенная; поникли возвышавшиеся над народом земли́.
И земля осквернена под живущими на ней, ибо они преступили законы, изменили устав, нарушили вечный завет.
За то проклятие поедает землю, и несут наказание живущие на ней; за то сожжены обитатели земли, и немного осталось людей.
Плачет сок грозда; болит виноградная лоза; воздыхают все веселившиеся сердцем.
Прекратилось веселье с тимпанами; умолк шум веселящихся; затихли звуки гуслей;
уже не пьют вина с песнями; горька сикера для пьющих ее.
Разрушен опустевший город, все домы заперты, нельзя войти.
Плачут о вине на улицах; помрачилась всякая радость; изгнано всякое веселье земли.
В городе осталось запустение, и ворота развалились.
А посреди земли, между народами, будет то же, что бывает при обивании маслин, при обирании винограда, когда кончена уборка.
Они возвысят голос свой, восторжествуют в величии Господа, громко будут восклицать с моря.
Итак славьте Господа на востоке, на островах морских – имя Господа, Бога Израилева.
От края земли мы слышим песнь: «Слава Праведному!» И сказал я: беда мне, беда мне! увы мне! злодеи злодействуют, и злодействуют злодеи злодейски.
Ужас и яма и петля для тебя, житель земли!
Тогда побежавший от крика ужаса упадет в яму; и кто выйдет из ямы, попадет в петлю; ибо окна с небесной высоты растворятся, и основания земли потрясутся.
Земля сокрушается, земля распадается, земля сильно потрясена;
шатается земля, как пьяный, и качается, как колыбель, и беззаконие ее тяготеет на ней; она упадет, и уже не встанет.
И будет в тот день: посетит Господь воинство выспреннее на высоте и царей земных на земле.
И будут собраны вместе, как узники, в ров, и будут заключены в темницу, и после многих дней будут наказаны.
И покраснеет луна, и устыдится солнце, когда Господь Саваоф воцарится на горе Сионе и в Иерусалиме, и пред старейшинами его будет слава.
1 Сила фараона будет для вас стыдом; 8 «впиши в книгу … что это народ мятежный». 15 «В тишине и уповании крепость ваша; но вы не захотели». 18 Господь медлит, чтобы помиловать вас. «Хлеб в горести и воду в нужде». «Вот путь, идите по нему». День изобилия. 27 Язык Господа, как огонь поедающий.
Горе непокорным сынам, говорит Господь, которые делают совещания, но без Меня, и заключают союзы, но не по духу Моему, чтобы прилагать грех ко греху:
не вопросив уст Моих, идут в Египет, чтобы подкрепить себя силою фараона и укрыться под тенью Египта.
Но сила фараона будет для вас стыдом, и убежище под тенью Египта – бесчестием;
потому что князья его* уже в Цоане, и послы его дошли до Ханеса. //*Иерусалима.
Все они будут постыжены из-за народа, который бесполезен для них; не будет от него ни помощи, ни пользы, но – стыд и срам.
Тяжести на животных, идущих на юг, по земле угнетения и тесноты, откуда выходят львицы и львы, аспиды и летучие змеи; они несут на хребтах ослов богатства свои и на горбах верблюдов сокровища свои к народу, который не принесет им пользы.
Ибо помощь Египта будет тщетна и напрасна; потому Я сказал им: сила их – сидеть спокойно.
Теперь пойди, начертай это на доске у них, и впиши это в книгу, чтобы осталось на будущее время, навсегда, навеки.
Ибо это народ мятежный, дети лживые, дети, которые не хотят слушать закона Господня,
которые провидящим говорят: «перестаньте провидеть», и пророкам: «не пророчествуйте нам правды, говорите нам лестное, предсказывайте приятное;
сойдите с дороги, уклонитесь от пути; устраните от глаз наших Святаго Израилева».
Посему так говорит Святый Израилев: так как вы отвергаете слово сие, а надеетесь на обман и неправду, и опираетесь на то:
то беззаконие это будет для вас, как угрожающая падением трещина, обнаружившаяся в высокой стене, которой разрушение настанет внезапно, в одно мгновение.
И Он разрушит ее, как сокрушают глиняный сосуд, разбивая его без пощады, так что в обломках его не найдется и черепка, чтобы взять огня с очага или зачерпнуть воды из водоема;
ибо так говорит Господь Бог, Святый Израилев: оставаясь на месте и в покое, вы спаслись бы; в тишине и уповании крепость ваша; но вы не хотели
и говорили: «нет, мы на конях убежим», – за то и побежите; «мы на быстрых ускачем», – за то и преследующие вас будут быстры.
От угрозы одного побежит тысяча, от угрозы пятерых побежите так, что остаток ваш будет как веха на вершине горы и как знамя на холме.
И потому Господь медлит, чтобы помиловать вас, и потому еще удерживается, чтобы сжалиться над вами; ибо Господь есть Бог правды: блаженны все уповающие на Него!
Народ будет жить на Сионе в Иерусалиме; ты не будешь много плакать, – Он помилует тебя, по голосу вопля твоего, и как только услышит его, ответит тебе.
И даст вам Господь хлеб в горести и воду в нужде; и учители твои уже не будут скрываться, и глаза твои будут видеть учителей твоих;
и уши твои будут слышать слово, говорящее позади тебя: «вот путь, идите по нему», если бы вы уклонились направо и если бы вы уклонились налево.
Тогда вы будете считать скверною оклад идолов из серебра твоего и оклад истуканов из золота твоего; ты бросишь их, как нечистоту; ты скажешь им: прочь отсюда.
И Он даст дождь на семя твое, которым засеешь поле, и хлеб, плод земли, и он будет обилен и сочен; стада твои в тот день будут пастись на обширных пастбищах.
И волы и ослы, возделывающие поле, будут есть корм соленый, очищенный лопатою и веялом.
И на всякой горе высокой и на всяком холме возвышенном потекут ручьи, потоки вод, в день великого поражения, когда упадут башни.
И свет луны будет, как свет солнца, а свет солнца будет светлее всемеро, как свет семи дней, в тот день, когда Господь обвяжет рану народа Своего и исцелит нанесенные ему язвы.
Вот, имя Господа идет издали, горит гнев Его, и пламя его сильно, уста Его исполнены негодования, и язык Его, как огонь поедающий,
и дыхание Его, как разлившийся поток, который поднимается даже до шеи, чтобы развеять народы до истощания; и будет в челюстях народов узда, направляющая к заблуждению.
А у вас будут песни, как в ночь священного праздника, и веселье сердца, как у идущего со свирелью на гору Господню, к твердыне Израилевой.
И возгремит Господь величественным гласом Своим и явит тяготеющую мышцу Свою в сильном гневе и в пламени поедающего огня, в буре и в наводнении и в каменном граде.
Ибо от гласа Господа содрогнется Ассур, жезлом поражаемый.
И всякое движение определенного ему жезла, который Господь направит на него, будет с тимпанами и цитрами, и Он пойдет против него войною опустошительною.
Ибо Тофет давно уже устроен; он приготовлен и для царя, глубок и широк; в костре его много огня и дров; дуновение Господа, как поток серы, зажжет его.
Voici, l'Éternel dévaste le pays et le rend désert, Il en bouleverse la face et en disperse les habitants.
Et il en est du sacrificateur comme du peuple, Du maître comme du serviteur, De la maîtresse comme de la servante, Du vendeur comme de l'acheteur, Du prêteur comme de l'emprunteur, Du créancier comme du débiteur.
Le pays est dévasté, livré au pillage; Car l'Éternel l'a décrété.
Le pays est triste, épuisé; Les habitants sont abattus, languissants; Les chefs du peuple sont sans force.
Le pays était profané par ses habitants; Car ils transgressaient les lois, violaient les ordonnances, Ils rompaient l'alliance éternelle.
C'est pourquoi la malédiction dévore le pays, Et ses habitants portent la peine de leurs crimes; C'est pourquoi les habitants du pays sont consumés, Et il n'en reste qu'un petit nombre.
Le moût est triste, la vigne est flétrie; Tous ceux qui avaient le coeur joyeux soupirent.
La joie des tambourins a cessé, la gaîté bruyante a pris fin, La joie de la harpe a cessé.
On ne boit plus de vin en chantant; Les liqueurs fortes sont amères au buveur.
La ville déserte est en ruines; Toutes les maisons sont fermées, on n'y entre plus.
On crie dans les rues, parce que le vin manque; Toute réjouissance a disparu, L'allégresse est bannie du pays.
La dévastation est restée dans la ville, Et les portes abattues sont en ruines.
Car il en est dans le pays, au milieu des peuples, Comme quand on secoue l'olivier, Comme quand on grappille après la vendange.
Ils élèvent leur voix, ils poussent des cris d'allégresse; Des bords de la mer, ils célèbrent la majesté de l'Éternel.
Glorifiez donc l'Éternel dans les lieux où brille la lumière, Le nom de l'Éternel, Dieu d'Israël, dans les îles de la mer! -
De l'extrémité de la terre nous entendons chanter: Gloire au juste! Mais moi je dis: Je suis perdu! je suis perdu! malheur à moi! Les pillards pillent, et les pillards s'acharnent au pillage.
La terreur, la fosse, et le filet, Sont sur toi, habitant du pays!
Celui qui fuit devant les cris de terreur tombe dans la fosse, Et celui qui remonte de la fosse se prend au filet; Car les écluses d'en haut s'ouvrent, Et les fondements de la terre sont ébranlés.
La terre est déchirée, La terre se brise, La terre chancelle.
La terre chancelle comme un homme ivre, Elle vacille comme une cabane; Son péché pèse sur elle, Elle tombe, et ne se relève plus.
En ce temps-là, l'Éternel châtiera dans le ciel l'armée d'en haut, Et sur la terre les rois de la terre.
Ils seront assemblés captifs dans une prison, Ils seront enfermés dans des cachots, Et, après un grand nombre de jours, ils seront châtiés.
La lune sera couverte de honte, Et le soleil de confusion; Car l'Éternel des armées régnera Sur la montagne de Sion et à Jérusalem, Resplendissant de gloire en présence de ses anciens.
Malheur, dit l'Éternel, aux enfants rebelles, Qui prennent des résolutions sans moi, Et qui font des alliances sans ma volonté, Pour accumuler péché sur péché!
Qui descendent en Égypte sans me consulter, Pour se réfugier sous la protection de Pharaon, Et chercher un abri sous l'ombre de l'Égypte!
La protection de Pharaon sera pour vous une honte, Et l'abri sous l'ombre de l'Égypte une ignominie.
Déjà ses princes sont à Tsoan, Et ses envoyés ont atteint Hanès.
Tous seront confus au sujet d'un peuple qui ne leur sera point utile, Ni pour les secourir, ni pour les aider, Mais qui fera leur honte et leur opprobre.
Sentence des bêtes du midi: A travers une contrée de détresse et d'angoisse, D'où viennent la lionne et le lion, La vipère et le dragon volant, Ils portent à dos d'ânes leurs richesses, Et sur la bosse des chameaux leurs trésors, A un peuple qui ne leur sera point utile.
Car le secours de l'Égypte n'est que vanité et néant; C'est pourquoi j'appelle cela du bruit qui n'aboutit à rien.
Va maintenant, écris ces choses devant eux sur une table, Et grave-les dans un livre, Afin qu'elles subsistent dans les temps à venir, Éternellement et à perpétuité.
Car c'est un peuple rebelle, Ce sont des enfants menteurs, Des enfants qui ne veulent point écouter la loi de l'Éternel,
Qui disent aux voyants: Ne voyez pas! Et aux prophètes: Ne nous prophétisez pas des vérités, Dites-nous des choses flatteuses, Prophétisez des chimères!
Détournez-vous du chemin, Écartez-vous du sentier, Éloignez de notre présence le Saint d'Israël!
C'est pourquoi ainsi parle le Saint d'Israël: Puisque vous rejetez cette parole, Que vous vous confiez dans la violence et dans les détours Et que vous les prenez pour appuis,
Ce crime sera pour vous Comme une partie crevassée qui menace ruine Et fait saillie dans un mur élevé, Dont l'écroulement arrive tout à coup, en un instant:
Il se brise comme se brise un vase de terre, Que l'on casse sans ménagement, Et dont les débris ne laissent pas un morceau Pour prendre du feu au foyer, Ou pour puiser de l'eau à la citerne.
Car ainsi a parlé le Seigneur, l'Éternel, le Saint d'Israël: C'est dans la tranquillité et le repos que sera votre salut, C'est dans le calme et la confiance que sera votre force. Mais vous ne l'avez pas voulu!
Vous avez dit: Non! nous prendrons la course à cheval! -C'est pourquoi vous fuirez à la course. -Nous monterons des coursiers légers! -C'est pourquoi ceux qui vous poursuivront seront légers.
Mille fuiront à la menace d'un seul, Et, à la menace de cinq, vous fuirez, Jusqu'à ce que vous restiez Comme un signal au sommet de la montagne, Comme un étendard sur la colline.
Cependant l'Éternel désire vous faire grâce, Et il se lèvera pour vous faire miséricorde; Car l'Éternel est un Dieu juste: Heureux tous ceux qui espèrent en lui!
Oui, peuple de Sion, habitant de Jérusalem, Tu ne pleureras plus! Il te fera grâce, quand tu crieras; Dès qu'il aura entendu, il t'exaucera.
Le Seigneur vous donnera du pain dans l'angoisse, Et de l'eau dans la détresse; Ceux qui t'instruisent ne se cacheront plus, Mais tes yeux verront ceux qui t'instruisent.
Tes oreilles entendront derrière toi la voix qui dira: Voici le chemin, marchez-y! Car vous iriez à droite, ou vous iriez à gauche.
Vous tiendrez pour souillés l'argent qui recouvre vos idoles, Et l'or dont elles sont revêtues; Tu en disperseras les débris comme une impureté: Hors d'ici! leur diras-tu.
Alors il répandra la pluie sur la semence que tu auras mise en terre, Et le pain que produira la terre sera savoureux et nourrissant; En ce même temps, tes troupeaux paîtront dans de vastes pâturages.
Les boeufs et les ânes, qui labourent la terre, Mangeront un fourrage salé, Qu'on aura vanné avec la pelle et le van.
Sur toute haute montagne et sur toute colline élevée, Il y aura des ruisseaux, des courants d'eau, Au jour du grand carnage, A la chute des tours.
La lumière de la lune sera comme la lumière du soleil, Et la lumière du soleil sera sept fois plus grande (Comme la lumière de sept jours), Lorsque l'Éternel bandera la blessure de son peuple, Et qu'il guérira la plaie de ses coups.
Voici, le nom de l'Éternel vient de loin; Sa colère est ardente, c'est un violent incendie; Ses lèvres sont pleines de fureur, Et sa langue est comme un feu dévorant;
Son souffle est comme un torrent débordé qui atteint jusqu'au cou, Pour cribler les nations avec le crible de la destruction, Et comme un mors trompeur Entre les mâchoires des peuples.
Vous chanterez comme la nuit où l'on célèbre la fête, Vous aurez le coeur joyeux comme celui qui marche au son de la flûte, Pour aller à la montagne de l'Éternel, vers le rocher d'Israël.
Et l'Éternel fera retentir sa voix majestueuse, Il montrera son bras prêt à frapper, Dans l'ardeur de sa colère, Au milieu de la flamme d'un feu dévorant, De l'inondation, de la tempête et des pierres de grêle.
A la voix de l'Éternel, l'Assyrien tremblera; L'Éternel le frappera de sa verge.
A chaque coup de la verge qui lui est destinée, Et que l'Éternel fera tomber sur lui, On entendra les tambourins et les harpes; L'Éternel combattra contre lui à main levée.
Depuis longtemps un bûcher est préparé, Il est préparé pour le roi, Il est profond, il est vaste; Son bûcher, c'est du feu et du bois en abondance; Le souffle de l'Éternel l'enflamme, comme un torrent de soufre.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible