Скрыть
2:3
2:4
2:5
2:7
2:8
2:9
2:10
2:12
2:13
2:14
2:16
2:17
2:19
2:20
2:21
2:22
Глава 16 
16:3
16:7
16:8
16:9
16:10
16:11
16:12
16:14
16:15
16:21
16:22
16:25
16:26
Церковнослав. (рус. дореф.)
[Зач. 3.] Иису́су же ро́ждшуся въ Виѳлее́мѣ Иуде́йстѣмъ во дни́ И́рода царя́, се́, волсви́ от­ восто́къ прiидо́ша во Иерусали́мъ, глаго́люще:
гдѣ́ е́сть рожде́йся Ца́рь Иуде́йскiй? Ви́дѣхомъ бо звѣзду́ Его́ на восто́цѣ и прiидо́хомъ поклони́тися Ему́.
Слы́шавъ же И́родъ ца́рь смути́ся, и ве́сь Иерусали́мъ съ ни́мъ.
И собра́въ вся́ первосвяще́н­ники и кни́жники людскі́я, вопроша́­ше от­ ни́хъ: гдѣ́ Христо́съ ражда́ет­ся?
Они́ же реко́ша ему́: въ Виѳлее́мѣ Иуде́йстѣмъ, та́ко бо пи́сано е́сть проро́комъ:
и ты́, Виѳлее́ме, земле́ Иу́дова, ни чи́мже ме́нши еси́ во влады́кахъ Иу́довыхъ: изъ тебе́ бо изы́детъ Во́ждь, И́же упасе́тъ лю́ди Моя́ Изра́иля.
Тогда́ И́родъ та́й при­­зва́ волхвы́, и испы́товаше от­ ни́хъ вре́мя я́вльшiяся звѣзды́,
и посла́въ и́хъ въ Виѳлее́мъ, рече́: ше́дше испыта́йте извѣ́стно о Отроча́ти: егда́ же обря́щете, воз­вѣсти́те ми́, я́ко да и а́зъ ше́дъ поклоню́ся Ему́.
Они́ же послу́шав­ше царя́, идо́ша. И се́, звѣзда́, ю́же ви́дѣша на восто́цѣ, идя́ше предъ ни́ми, до́ндеже при­­ше́дши ста́ верху́, идѣ́же бѣ́ Отроча́.
Ви́дѣв­ше же звѣзду́, воз­ра́довашася ра́достiю ве́лiею зѣло́,
и при­­ше́дше въ хра́мину, ви́дѣша Отроча́ съ Марі́ею Ма́терiю Его́, и па́дше поклони́шася Ему́: и от­ве́рзше сокро́вища своя́, при­­несо́ша Ему́ да́ры, зла́то и лива́нъ и сми́рну.
И вѣ́сть прiе́мше во снѣ́ не воз­врати́тися ко И́роду, ины́мъ путе́мъ от­идо́ша во страну́ свою́.
[Зач. 4.] Отше́дшымъ же и́мъ, се́, А́нгелъ Госпо́день во снѣ́ яви́ся Ио́сифу, глаго́ля: воста́въ по­ими́ Отроча́ и Ма́терь Его́, и бѣжи́ во Еги́петъ, и бу́ди та́мо, до́ндеже реку́ ти: хо́щетъ бо И́родъ иска́ти Отроча́те, да погуби́тъ Е́.
О́нъ же воста́въ, поя́тъ Отроча́ и Ма́терь Его́ но́щiю, и отъи́де во Еги́петъ,
и бѣ́ та́мо до уме́ртвiя И́родова: да сбу́дет­ся рече́н­ное от­ Го́спода проро́комъ, глаго́лющимъ: от­ Еги́пта воз­зва́хъ Сы́на Мо­его́.
Тогда́ И́родъ ви́дѣвъ, я́ко пору́ганъ бы́сть от­ волхво́въ, разгнѣ́вася зѣло́ и посла́въ изби́ вся́ дѣ́ти су́щыя въ Виѳлее́мѣ и во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ его́, от­ двою́ лѣ́ту и нижа́йше, по вре́мени, е́же извѣ́стно испыта́ от­ волхво́въ.
Тогда́ сбы́ст­ся рече́н­ное Иеремі́емъ проро́комъ, глаго́лющимъ:
гла́съ въ Ра́мѣ слы́шанъ бы́сть, пла́чь и рыда́нiе и во́пль мно́гъ: Рахи́ль пла́чущися ча́дъ сво­и́хъ, и не хотя́ше утѣ́шитися, я́ко не су́ть.
Уме́ршу же И́роду, се́, А́нгелъ Госпо́день во снѣ́ яви́ся Ио́сифу во Еги́птѣ,
глаго́ля: воста́въ по­ими́ Отроча́ и Ма́терь Его́ и иди́ въ зе́млю Изра́илеву, изомро́ша бо и́щущiи души́ Отроча́те.
О́нъ же воста́въ, поя́тъ Отроча́ и Ма́терь Его́ и прiи́де въ зе́млю Изра́илеву.
Слы́шавъ же, я́ко Архела́й ца́р­ст­вуетъ во Иуде́и вмѣ́сто И́рода отца́ сво­его́, убоя́ся та́мо ити́: вѣ́сть же прiе́мь во снѣ́, отъи́де въ предѣ́лы Галиле́йскiя.
И при­­ше́дъ всели́ся во гра́дѣ нарица́емѣмъ Назаре́тъ: я́ко да сбу́дет­ся рече́н­ное проро́ки, я́ко Назоре́й нарече́т­ся.
[Зач. 65.] И при­­ступи́ша [къ Нему́] фарисе́е и саддуке́е, искуша́юще проси́ша Его́ зна́менiе съ небесе́ показа́ти и́мъ.
О́нъ же от­вѣща́въ рече́ и́мъ: ве́черу бы́в­шу, глаго́лете: ве́дро, чермну́етбося не́бо:
и у́тру: дне́сь зима́, чермну́етбося дряселу́я не́бо. Лицемѣ́ри, лице́ у́бо небесе́ умѣ́ете разсужда́ти, зна́менiй же времено́мъ не мо́жете [искуси́ти].
Ро́дъ лука́въ и прелюбо­дѣ́йный зна́менiя и́щетъ: и зна́менiе не да́ст­ся ему́, то́кмо зна́менiе Ио́ны проро́ка. И оста́вль и́хъ, отъи́де.
И преше́дше ученицы́ Его́ на о́нъ по́лъ, забы́ша хлѣ́бы взя́ти.
[Зач. 66.] Иису́съ же рече́ и́мъ: внемли́те и блюди́теся от­ ква́са фарисе́йска и саддуке́йска.
Они́ же помышля́ху въ себѣ́, глаго́люще: я́ко хлѣ́бы не взя́хомъ.
Разумѣ́въ же Иису́съ рече́ и́мъ: что́ мы́слите въ себѣ́, маловѣ́ри, я́ко хлѣ́бы не взя́сте?
Не у́ ли разумѣ́ете, ниже́ по́мните пя́ть хлѣ́бы пяти́мъ ты́сящамъ, и коли́ко ко́шъ взя́сте?
Ни ли се́дмь хлѣ́бы четы́ремъ ты́сящамъ, и коли́ко ко́шницъ взя́сте?
Ка́ко не разумѣ́ете, я́ко не о хлѣ́бѣхъ рѣ́хъ ва́мъ внима́ти, [но] от­ ква́са фарисе́йска и саддуке́йска?
Тогда́ разумѣ́ша, я́ко не рече́ храни́тися от­ ква́са хлѣ́бнаго, но от­ уче́нiя фарисе́йска и саддуке́йска.
[Зач. 67.] Прише́дъ же Иису́съ во страны́ Кесарі́и Фили́пповы, вопроша́­ше ученики́ Своя́, глаго́ля: кого́ Мя глаго́лютъ человѣ́цы бы́ти, Сы́на Человѣ́ческаго?
Они́ же рѣ́ша: о́ви у́бо Иоа́н­на Крести́теля, ині́и же Илiю́, друзі́и же Иеремі́ю или́ еди́наго от­ проро́къ.
Глаго́ла и́мъ [Иису́съ]: вы́ же кого́ Мя глаго́лете бы́ти?
Отвѣща́въ же Си́монъ Пе́тръ рече́: Ты́ еси́ Христо́съ, Сы́нъ Бо́га жива́го.
И от­вѣща́въ Иису́съ рече́ ему́: блаже́нъ еси́, Си́моне, ва́ръ Ио́на, я́ко пло́ть и кро́вь не яви́ тебѣ́, но Оте́цъ Мо́й, и́же на небесѣ́хъ:
и А́зъ же тебѣ́ глаго́лю, я́ко ты́ еси́ Пе́тръ, и на се́мъ ка́мени сози́жду Це́рковь Мою́, и врата́ а́дова не одолѣ́ютъ е́й:
и да́мъ ти́ ключи́ Ца́р­ст­ва Небе́снаго: и е́же а́ще свя́жеши на земли́, бу́детъ свя́зано на небесѣ́хъ: и е́же а́ще разрѣши́ши на земли́, бу́детъ разрѣше́но на небесѣ́хъ.
[Зач. 68.] Тогда́ запрети́ Иису́съ ученико́мъ Сво­и́мъ, да ни кому́же реку́тъ, я́ко Се́й е́сть Иису́съ Христо́съ.
Отто́лѣ нача́тъ Иису́съ ска́зовати ученико́мъ Сво­и́мъ, я́ко подоба́етъ Ему́ ити́ во Иерусали́мъ и мно́го пострада́ти от­ ста́рецъ и архiере́й и кни́жникъ, и убiе́ну бы́ти, и въ тре́тiй де́нь воста́ти.
И по­е́мь Его́ Пе́тръ, нача́тъ прерѣца́ти Ему́ глаго́ля: милосе́рдъ Ты́, Го́споди: не и́мать бы́ти Тебѣ́ сiе́.
О́нъ же обра́щься рече́ Петро́ви: иди́ за Мно́ю, сатано́, собла́знъ Ми́ еси́: я́ко не мы́слиши я́же [су́ть] Бо́жiя, но человѣ́ческая.
[Зач. 69.] Тогда́ Иису́съ рече́ ученико́мъ Сво­и́мъ: а́ще кто́ хо́щетъ по Мнѣ́ ити́, да от­ве́ржет­ся себе́ и во́зметъ кре́стъ сво́й и по Мнѣ́ гряде́тъ:
и́же бо а́ще хо́щетъ ду́шу свою́ спасти́, погуби́тъ ю́: и и́же а́ще погуби́тъ ду́шу свою́ Мене́ ра́ди, обря́щетъ ю́:
ка́я бо по́льза человѣ́ку, а́ще мíръ ве́сь прiобря́щетъ, ду́шу же свою́ отщети́тъ? Или́ что́ да́стъ человѣ́къ измѣ́ну за ду́шу свою́?
Прiити́ бо и́мать Сы́нъ Человѣ́ческiй во сла́вѣ Отца́ Сво­его́ со А́нгелы Сво­и́ми, и тогда́ воз­да́стъ кому́ждо по дѣя́ниемъ его́:
ами́нь глаго́лю ва́мъ, [я́ко] су́ть нѣ́цыи от­ здѣ́ стоя́щихъ, и́же не и́мутъ вкуси́ти сме́рти, до́ндеже ви́дятъ Сы́на Человѣ́ческаго гряду́ща во Ца́р­ст­вiи Сво­е́мъ.
Латинский (Nova Vulgata)
Cum autem natus esset Iesus in Bethlehem Iudaeae in diebus Herodis regis, ecce Magi ab oriente venerunt Hierosolymam
dicentes: «Ubi est, qui natus est, rex Iudaeorum? Vidimus enim stellam eius in oriente et venimus adorare eum».
Audiens autem Herodes rex turbatus est et omnis Hierosolyma cum illo;
et congregans omnes principes sacerdotum et scribas populi, sciscitabatur ab eis ubi Christus nasceretur.
At illi dixerunt ei: «In Bethlehem Iudaeae. Sic enim scriptum est per prophetam:
»Et tu, Bethlehem terra Iudae, nequaquam minima es in principibus Iudae; ex te enim exiet dux, qui reget populum meum Israel"».
Tunc Herodes, clam vocatis Magis, diligenter didicit ab eis tempus stellae, quae apparuit eis;
et mittens illos in Bethlehem dixit: «Ite et interrogate diligenter de puero; et cum inveneritis, renuntiate mihi, ut et ego veniens adorem eum».
Qui cum audissent regem, abierunt. Et ecce stella, quam viderant in oriente, antecedebat eos, usque dum veniens staret supra, ubi erat puer.
Videntes autem stellam gavisi sunt gaudio magno valde.
Et intrantes domum viderunt puerum cum Maria matre eius, et procidentes adoraverunt eum; et apertis thesauris suis, obtulerunt ei munera, aurum et tus et myrrham.
Et responso accepto in somnis, ne redirent ad Herodem, per aliam viam reversi sunt in regionem suam.
Qui cum recessissent, ecce angelus Domini apparet in somnis Ioseph dicens: «Surge et accipe puerum et matrem eius et fuge in Aegyptum et esto ibi, usque dum dicam tibi; futurum est enim ut Herodes quaerat puerum ad perdendum eum».
Qui consurgens accepit puerum et matrem eius nocte et recessit in Aegyptum
et erat ibi usque ad obitum Herodis, ut adimpleretur, quod dictum est a Domino per prophetam dicentem: «Ex Aegypto vocavi filium meum».
Tunc Herodes videns quoniam illusus esset a Magis, iratus est valde et mittens occidit omnes pueros, qui erant in Bethlehem et in omnibus finibus eius, a bimatu et infra, secundum tempus, quod exquisierat a Magis.
Tunc adimpletum est, quod dictum est per Ieremiam prophetam dicentem:
«Vox in Rama audita est, ploratus et ululatus multus: Rachel plorans filios suos, et noluit consolari, quia non sunt».
Defuncto autem Herode, ecce apparet angelus Domini in somnis Ioseph in Aegypto
dicens: «Surge et accipe puerum et matrem eius et vade in terram Israel; defuncti sunt enim, qui quaerebant animam pueri».
Qui surgens accepit puerum et matrem eius et venit in terram Israel.
Audiens autem quia Archelaus regnaret in Iudaea pro Herode patre suo, timuit illuc ire; et admonitus in somnis, secessit in partes Galilaeae
et veniens habitavit in civitate, quae vocatur Nazareth, ut adimpleretur, quod dictum est per Prophetas: «Nazaraeus vocabitur».
Et accesserunt ad eum pharisaei et sadducaei tentantes et rogaverunt eum, ut signum de caelo ostenderet eis.
At ille respondens ait eis: «Facto vespere dicitis: "Serenum erit, rubicundum est enim caelum";
et mane: "Hodie tempestas, rutilat enim triste caelum". Faciem quidem caeli diiudicare nostis, signa autem temporum non potestis.
Generatio mala et adultera signum quaerit, et signum non dabitur ei, nisi signum Ionae». Et, relictis illis, abiit.
Et cum venissent discipuli trans fretum, obliti sunt panes accipere.
Iesus autem dixit illis: «Intuemini et cavete a fermento pharisaeorum et sadducaeorum».
At illi cogitabant inter se dicentes: «Panes non accepimus!".
Sciens autem Iesus dixit: «Quid cogitatis inter vos, modicae fidei, quia panes non habetis?
Nondum intellegitis neque recordamini quinque panum quinque milium hominum, et quot cophinos sumpsistis?
Neque septem panum quattuor milium hominum, et quot sportas sumpsistis?
Quomodo non intellegitis quia non de panibus dixi vobis? Sed cavete a fermento pharisaeorum et sadducaeorum».
Tunc intellexerunt quia non dixerit cavendum a fermento panum sed a doctrina pharisaeorum et sadducaeorum.
Venit autem Iesus in partes Caesareae Philippi et interrogabat discipulos suos dicens: «Quem dicunt homines esse Filium hominis?".
At illi dixerunt: «Alii Ioannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero Ieremiam, aut unum ex prophetis».
Dicit illis: «Vos autem quem me esse dicitis?».
Respondens Simon Petrus dixit: «Tu es Christus, Filius Dei vivi».
Respondens autem Iesus dixit ei: «Beatus es, Simon Bariona, quia caro et sanguis non revelavit tibi sed Pater meus, qui in caelis est.
Et ego dico tibi: Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam; et portae inferi non praevalebunt adversum eam.
Tibi dabo claves regni caelorum; et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum in caelis, et quodcumque solveris super terram, erit solutum in caelis».
Tunc praecepit discipulis, ut nemini dicerent quia ipse esset Christus.
Exinde coepit Iesus ostendere discipulis suis quia oporteret eum ire Hierosolymam et multa pati a senioribus et principibus sacerdotum et scribis et occidi et tertia die resurgere.
Et assumens eum Petrus coepit increpare illum dicens: «Absit a te, Domine; non erit tibi hoc».
Qui conversus dixit Petro: «Vade post me, Satana! Scandalum es mihi, quia non sapis ea, quae Dei sunt, sed ea, quae hominum!».
Tunc Iesus dixit discipulis suis: «Si quis vult post me venire, abneget semetipsum et tollat crucem suam et sequatur me.
Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam; qui autem perdiderit animam suam propter me, inveniet eam.
Quid enim prodest homini, si mundum universum lucretur, animae vero suae detrimentum patiatur? Aut quam dabit homo commutationem pro anima sua?
Filius enim hominis venturus est in gloria Patris sui cum angelis suis, et tunc reddet unicuique secundum opus eius.
Amen dico vobis: Sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem, donec videant Filium hominis venientem in regno suo».
1 Волхвы с востока; 13 бегство Святого Семейства в Египет. 16 Избиение младенцев. 19 Возвращение из Египта.
[Зач. 3.] Когда же Иисус родился в Вифлееме Иудейском во дни царя Ирода, пришли в Иерусалим волхвы* с востока и говорят: //*Мудрецы.
где родившийся Царь Иудейский? ибо мы видели звезду Его на востоке и пришли поклониться Ему.
Услышав это, Ирод царь встревожился, и весь Иерусалим с ним.
И, собрав всех первосвященников и книжников народных, спрашивал у них: где должно родиться Христу?
Они же сказали ему: в Вифлееме Иудейском, ибо так написано через пророка:
и ты, Вифлеем, земля Иудина, ничем не меньше воеводств Иудиных, ибо из тебя произойдет Вождь, Который упасет народ Мой, Израиля.
Тогда Ирод, тайно призвав волхвов, выведал от них время появления звезды
и, послав их в Вифлеем, сказал: пойдите, тщательно разведайте о Младенце и, когда найдете, известите меня, чтобы и мне пойти поклониться Ему.
Они, выслушав царя, пошли. И се, звезда, которую видели они на востоке, шла перед ними, как наконец пришла и остановилась над местом, где был Младенец.
Увидев же звезду, они возрадовались радостью весьма великою,
и, войдя в дом, увидели Младенца с Мариею, Матерью Его, и, пав, поклонились Ему; и, открыв сокровища свои, принесли Ему дары: золото, ладан и смирну.
И, получив во сне откровение не возвращаться к Ироду, иным путем отошли в страну свою.
[Зач. 4.] Когда же они отошли, – се, Ангел Господень является во сне Иосифу и говорит: встань, возьми Младенца и Матерь Его, и беги в Египет, и будь там, доколе не скажу тебе, ибо Ирод хочет искать Младенца, чтобы погубить Его.
Он встал, взял Младенца и Матерь Его ночью, и пошел в Египет,
и там был до смерти Ирода, да сбудется реченное Господом через пророка, который говорит: из Египта воззвал Я Сына Моего.
Тогда Ирод, увидев себя осмеянным волхвами, весьма разгневался, и послал избить всех младенцев в Вифлееме и во всех пределах его, от двух лет и ниже, по времени, которое выведал от волхвов.
Тогда сбылось реченное через пророка Иеремию, который говорит:
глас в Раме слышен, плач и рыдание и вопль великий; Рахиль плачет о детях своих и не хочет утешиться, ибо их нет.
По смерти же Ирода, – се, Ангел Господень во сне является Иосифу в Египте
и говорит: встань, возьми Младенца и Матерь Его и иди в землю Израилеву, ибо умерли искавшие души Младенца.
Он встал, взял Младенца и Матерь Его и пришел в землю Израилеву.
Услышав же, что Архелай царствует в Иудее вместо Ирода, отца своего, убоялся туда идти; но, получив во сне откровение, пошел в пределы Галилейские
и, придя, поселился в городе, называемом Назарет, да сбудется реченное через пророков, что Он Назореем наречется.
1 Различение знамений времен. 5 Закваска фарисейская. 13 Петр исповедует Иисуса Христом, Сыном Божиим. 24 Иисус говорит о следовании за Ним и кресте; о сбережении и потере души ради Него.
[Зач. 65.] И приступили фарисеи и саддукеи и, искушая Его, просили показать им знамение с неба.
Он же сказал им в ответ: вечером вы говорите: будет вёдро, потому что небо красно;
и поутру: сегодня ненастье, потому что небо багрово. Лицемеры! различать лицо неба вы умеете, а знамений времен не можете.
Род лукавый и прелюбодейный знамения ищет, и знамение не дастся ему, кроме знамения Ионы пророка. И, оставив их, отошел.
Переправившись на другую сторону, ученики Его забыли взять хлебов.
[Зач. 66.] Иисус сказал им: смотрите, берегитесь закваски фарисейской и саддукейской.
Они же помышляли в себе и говорили: это значит, что хлебов мы не взяли.
Уразумев то, Иисус сказал им: что помышляете в себе, маловерные, что хлебов не взяли?
Еще ли не понимаете и не помните о пяти хлебах на пять тысяч человек, и сколько коробов вы набрали?
ни о семи хлебах на четыре тысячи, и сколько корзин вы набрали?
как не разумеете, что не о хлебе сказал Я вам: берегитесь закваски фарисейской и саддукейской?
Тогда они поняли, что Он говорил им беречься не закваски хлебной, но учения фарисейского и саддукейского.
[Зач. 67.] Придя же в страны Кесарии Филипповой, Иисус спрашивал учеников Своих: за кого люди почитают Меня, Сына Человеческого?
Они сказали: одни за Иоанна Крестителя, другие за Илию, а иные за Иеремию, или за одного из пророков.
Он говорит им: а вы за кого почитаете Меня?
Симон же Петр, отвечая, сказал: Ты – Христос, Сын Бога живого.
Тогда Иисус сказал ему в ответ: блажен ты, Симон, сын Ионин, потому что не плоть и кровь открыли тебе это, но Отец Мой, сущий на небесах;
и Я говорю тебе: ты – Петр*, и на сем камне Я создам Церковь Мою, и врата ада не одолеют ее; //*Камень.
и дам тебе ключи Царства Небесного: и что́ свяжешь на земле, то́ будет связано на небесах, и что́ разрешишь на земле, то́ будет разрешено на небесах.
[Зач. 68.] Тогда Иисус запретил ученикам Своим, чтобы никому не сказывали, что Он есть Иисус Христос.
С того времени Иисус начал открывать ученикам Своим, что Ему должно идти в Иерусалим и много пострадать от старейшин и первосвященников и книжников, и быть убиту, и в третий день воскреснуть.
И, отозвав Его, Петр начал прекословить Ему: будь милостив к Себе, Господи! да не будет этого с Тобою!
Он же, обратившись, сказал Петру: отойди от Меня, сатана! ты Мне соблазн! потому что думаешь не о том, что́ Божие, но что́ человеческое.
[Зач. 69.] Тогда Иисус сказал ученикам Своим: если кто хочет идти за Мною, отвергнись себя, и возьми крест свой, и следуй за Мною,
ибо кто хочет душу* свою сберечь, тот потеряет ее, а кто потеряет душу свою ради Меня, тот обретет ее; //*Жизнь.
какая польза человеку, если он приобретет весь мир, а душе своей повредит? или какой выкуп даст человек за душу свою?
ибо приидет Сын Человеческий во славе Отца Своего с Ангелами Своими и тогда воздаст каждому по делам его.
Истинно говорю вам: есть некоторые из стоящих здесь, которые не вкусят смерти, как уже увидят Сына Человеческого, грядущего в Царствии Своем.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible