Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
От Матѳе́а, Глава 4
Толкования
Толкования главы
- Афанасий Великий, свт.
- Феофилакт Болгарский, блж.
- Толковая Библия А.П. Лопухина
- Григорий Великий, Двоеслов, свт.
- Григорий Великий, Двоеслов, свт.
- Иероним Стридонский, блж.
- Никифор (Феотокис), архиеп.
- Михаил (Лузин), еп.
- Иоанн Кронштадтский, прав.
- Евфимий Зигабен
- Иоанн Бухарев, прот.
- Олег Стеняев, протоиерей
- Мефодий (Кульман), епископ
- Троицкие листки (XIX в.)
4:1
4:2
4:3
4:5
4:8
4:9
4:11
4:13
4:14
4:15
4:19
4:20
4:21
4:22
4:23
[Зач. 7.] Тогда́ Иису́съ возведе́нъ бы́сть Ду́хомъ въ пусты́ню искуси́тися от дiа́вола,
и пости́вся дні́й четы́редесять и но́щiй четы́редесять, послѣди́ взалка́.
И присту́пль къ Нему́ искуси́тель рече́: а́ще Сы́нъ еси́ Бо́жiй, рцы́, да ка́менiе сiе́ хлѣ́бы бу́дутъ.
О́нъ же отвѣща́въ рече́: пи́сано е́сть: не о хлѣ́бѣ еди́нѣмъ жи́въ бу́детъ человѣ́къ, но о вся́цѣмъ глаго́лѣ исходя́щемъ изо у́стъ Бо́жiихъ.
Тогда́ поя́тъ Его́ дiа́волъ во святы́й гра́дъ, и поста́ви Его́ на крилѣ́ церко́внѣмъ,
и глаго́ла Ему́: а́ще Сы́нъ еси́ Бо́жiй, ве́рзися ни́зу: пи́сано бо е́сть, я́ко А́нгеломъ Свои́мъ заповѣ́сть о Тебѣ́ [сохрани́ти Тя́], и на рука́хъ во́змутъ Тя́, да не когда́ преткне́ши о ка́мень но́гу Твою́.
Рече́ [же] ему́ Иису́съ: па́ки пи́сано е́сть: не иску́сиши Го́спода Бо́га твоего́.
Па́ки поя́тъ Его́ дiа́волъ на гору́ высоку́ зѣло́, и показа́ Ему́ вся́ ца́рствiя мíра и сла́ву и́хъ,
и глаго́ла Ему́: сiя́ вся́ Тебѣ́ да́мъ, а́ще па́дъ поклони́шимися.
Тогда́ глаго́ла ему́ Иису́съ: иди́ за Мно́ю, сатано́: пи́сано бо е́сть: Го́споду Бо́гу твоему́ поклони́шися и Тому́ еди́ному послу́жиши.
Тогда́ оста́ви Его́ дiа́волъ, и се́, А́нгели приступи́ша и служа́ху Ему́.
[Зач. 8.] Слы́шавъ же Иису́съ, я́ко Иоа́ннъ пре́данъ бы́сть, отъи́де въ Галиле́ю,
и оста́вль Назаре́тъ, прише́дъ всели́ся въ Капернау́мъ въ помо́рiе, въ предѣ́лѣхъ Завуло́нихъ и Нефѳали́млихъ:
да сбу́дется рече́нное Иса́iемъ проро́комъ, глаго́лющимъ:
земля́ Завуло́ня и земля́ Нефѳали́мля, пу́ть мо́ря объ о́нъ по́лъ Иорда́на, Галиле́а язы́къ,
лю́дiе седя́щiи во тмѣ́ ви́дѣша свѣ́тъ ве́лiй, и сѣдя́щымъ въ странѣ́ и сѣ́ни сме́ртнѣй, свѣ́тъ возсiя́ и́мъ.
Отто́лѣ нача́тъ Иису́съ проповѣ́дати и глаго́лати: пока́йтеся, прибли́жися бо Ца́рство Небе́сное.
[Зач. 9.] Ходя́ же при мо́ри Галиле́йстѣмъ, ви́дѣ два́ бра́та, Си́мона глаго́лемаго Петра́, и Андре́а бра́та его́, вмета́юща мре́жи въ мо́ре, бѣ́ста бо ры́баря:
и глаго́ла и́ма: гряди́та по Мнѣ́, и сотворю́ вы́ ловца́ человѣ́комъ.
О́на же а́бiе оста́вльша мре́жи, по Не́мъ идо́ста.
И преше́дъ отту́ду, ви́дѣ и́на два́ бра́та, Иа́кова Зеведе́ева, и Иоа́нна бра́та его́, въ корабли́ съ Зеведе́омъ отце́мъ ею́, завязу́юща мре́жи своя́, и воззва́ я́.
О́на же а́бiе оста́вльша кора́бль и отца́ своего́, по Не́мъ идо́ста.
И прохожда́ше всю́ Галиле́ю Иису́съ, учя́ на со́нмищахъ и́хъ и проповѣ́дая Ева́нгелiе Ца́рствiя, исцѣля́я вся́къ неду́гъ и вся́ку я́зю въ лю́дехъ.
И изы́де слу́хъ Его́ по все́й Сирі́и: и приведо́ша къ Нему́ вся́ боля́щыя, разли́чными неду́ги и страстьми́ одержи́мы, и бѣ́сны, и мѣ́сячныя, и разсла́бленныя [жи́лами]: и исцѣли́ и́хъ.
[Зач. 10.] И по Не́мъ идо́ша наро́ди мно́зи от Галиле́и и десяти́ гра́дъ, и от Иерусали́ма и Иуде́и, и со о́наго по́лу Иорда́на.
Tunc Iesus ductus est in de sertum a Spiritu, ut tentaretur a Diabolo.
Et cum ieiunasset quadraginta diebus et quadraginta noctibus, postea esuriit.
Et accedens tentator dixit ei: «Si Filius Dei es, dic, ut lapides isti panes fiant».
Qui respondens dixit: «Scriptum est:»Non in pane solo vivet homo, sed in omni verbo, quod procedit de ore Dei"».
Tunc assumit eum Diabolus in sanctam civitatem et statuit eum supra pinnaculum templi
et dicit ei: «Si Filius Dei es, mitte te deorsum. Scriptum est enim:»Angelis suis mandabit de te, et in manibus tollent te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum"».
Ait illi Iesus: «Rursum scriptum est:»Non tentabis Dominum Deum tuum"».
Iterum assumit eum Diabolus in montem excelsum valde et ostendit ei omnia regna mundi et gloriam eorum
et dicit illi: «Haec tibi omnia dabo, si cadens adoraveris me".
Tunc dicit ei Iesus: «Vade, Satanas! Scriptum est enim:»Dominum Deum tuum adorabis et illi soli servies"».
Tunc reliquit eum Diabolus, et ecce angeli accesserunt et ministrabant ei.
Cum autem audisset quod Ioannes traditus esset, secessit in Galilaeam.
Et relicta Nazareth, venit et habitavit in Capharnaum maritimam
in finibus Zabulon et Nephthali, ut impleretur, quod dictum est per Isaiam prophetam dicentem:
«Terra Zabulon et terra Nephthali, ad viam maris, trans Iordanem, Galilaea gentium;
populus, qui sedebat in tenebris, lucem vidit magnam, et sedentibus in regione et umbra mortis lux orta est eis».
Exinde coepit Iesus praedicare et dicere: «Paenitentiam agite; appropinquavit enim regnum caelorum».
Ambulans autem iuxta mare Galilaeae, vidit duos fratres, Simonem, qui vocatur Petrus, et Andream fratrem eius, mittentes rete in mare; erant enim piscatores.
Et ait illis: «Venite post me, et faciam vos piscatores hominum».
At illi continuo, relictis retibus, secuti sunt eum.
Et procedens inde vidit alios duos fratres, Iacobum Zebedaei et Ioannem fratrem eius, in navi cum Zebedaeo patre eorum reficientes retia sua; et vocavit eos.
Illi autem statim, relicta navi et patre suo, secuti sunt eum.
Et circumibat Iesus totam Galilaeam, docens in synagogis eorum et praedicans evangelium regni et sanans omnem languorem et omnem infirmitatem in populo.
Et abiit opinio eius in totam Syriam; et obtulerunt ei omnes male habentes, variis languoribus et tormentis comprehensos, et qui daemonia habebant, et lunaticos et paralyticos, et curavit eos.
Et secutae sunt eum turbae multae de Galilaea et Decapoli et Hierosolymis et Iudaea et de trans Iordanem.
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус. гражд.)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- Czech (Bible Kralicka [1613])
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (NT Byz)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kazakh
- Kyrgyz
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Syriac Bible
- Tajik
- Tatar
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
1 Искушение Иисуса Христа в пустыне. 12 Иисус в Галилее. 18 Призвание Симона, Андрея, Иакова и Иоанна. 23 Проповедь и исцеления в Галилее.
[Зач. 7.] Тогда Иисус возведен был Духом в пустыню, для искушения от диавола,
и, постившись сорок дней и сорок ночей, напоследок взалкал.
И приступил к Нему искуситель и сказал: если Ты Сын Божий, скажи, чтобы камни сии сделались хлебами.
Он же сказал ему в ответ: написано: не хлебом одним будет жить человек, но всяким словом, исходящим из уст Божиих.
Потом берет Его диавол в святой город и поставляет Его на крыле храма,
и говорит Ему: если Ты Сын Божий, бросься вниз, ибо написано: Ангелам Своим заповедает о Тебе, и на руках понесут Тебя, да не преткнешься о камень ногою Твоею.
Иисус сказал ему: написано также: не искушай Господа Бога твоего.
Опять берет Его диавол на весьма высокую гору и показывает Ему все царства мира и славу их,
и говорит Ему: всё это дам Тебе, если, пав, поклонишься мне.
Тогда Иисус говорит ему: отойди от Меня, сатана, ибо написано: Господу Богу твоему поклоняйся и Ему одному служи.
Тогда оставляет Его диавол, и се, Ангелы приступили и служили Ему.
[Зач. 8.] Услышав же Иисус, что Иоанн отдан под стражу, удалился в Галилею
и, оставив Назарет, пришел и поселился в Капернауме приморском, в пределах Завулоновых и Неффалимовых,
да сбудется реченное через пророка Исаию, который говорит:
земля Завулонова и земля Неффалимова, на пути приморском, за Иорданом, Галилея языческая,
народ, сидящий во тьме, увидел свет великий, и сидящим в стране и тени смертной воссиял свет.
С того времени Иисус начал проповедовать и говорить: покайтесь, ибо приблизилось Царство Небесное.
[Зач. 9.] Проходя же близ моря Галилейского, Он увидел двух братьев: Симона, называемого Петром, и Андрея, брата его, закидывающих сети в море, ибо они были рыболовы,
и говорит им: идите за Мною, и Я сделаю вас ловцами человеков.
И они тотчас, оставив сети, последовали за Ним.
Оттуда, идя далее, увидел Он других двух братьев, Иакова Зеведеева и Иоанна, брата его, в лодке с Зеведеем, отцом их, починивающих сети свои, и призвал их.
И они тотчас, оставив лодку и отца своего, последовали за Ним.
И ходил Иисус по всей Галилее, уча в синагогах их и проповедуя Евангелие Царствия, и исцеляя всякую болезнь и всякую немощь в людях.
И прошел о Нем слух по всей Сирии; и приводили к Нему всех немощных, одержимых различными болезнями и припадками, и бесноватых, и лунатиков, и расслабленных, и Он исцелял их.
[Зач. 10.] И следовало за Ним множество народа из Галилеи и Десятиградия, и Иерусалима, и Иудеи, и из-за Иордана.