Азбука веры » Би́блия » Нау́ма » гл.1

Нау́ма, Глава 1

Толкования

Толкования главы

1:1

1:2

см.:Исх.20:5;Нав.24:19;

1:3

см.:Пс.85:5;Иов.5:18-19;

1:4

см.:Ис.50:2;

1:5

см.:Исх.19:18;Втор.32:22;Пс.96:5;

1:6

см.:Откр.6:17;Быт.19:24;Втор.32:22;

1:7

см.:Пс.1:6;2Тим.2:19;

1:8

1:9

1:10

см.:Ис.9:18;

1:11

1:12

1:13

см.:Иер.27:2;

1:14

см.:4Цар.19:37;

1:15

см.:Ис.52:7;Рим.10:15;

Церковнославянский (рус)

Проро́чество о Ниневі́и: кни́га видѣ́нiя нау́ма сы́на Елкесе́ева.

Бо́гъ ревни́въ и мстя́й Госпо́дь, мстя́й Госпо́дь съ я́ростiю, Госпо́дь мстя́й сопоста́томъ свои́мъ и потребля́яй са́мъ враги́ своя́.

Госпо́дь долготерпѣли́въ, и вели́ка крѣ́пость его́, и очища́яй не очи́ститъ Госпо́дь: въ сконча́нiи и тру́сѣ пу́ть его́, и о́блацы пра́хъ но́гъ его́:

запреща́яй мо́рю и изсуша́яй е́ и вся́ рѣ́ки опустоша́яй. Ума́лися Васани́тида и карми́лъ, и процвѣта́ющая Лива́на оскудѣ́ша:

го́ры потрясо́шася от него́, и хо́лми поколеба́шася, и ужасе́ся земля́ от лица́ его́, вселе́нная и вси́ живу́щiи на не́й.

От лица́ гнѣ́ва его́ кто́ постои́тъ? и кто́ сопроти́вится во гнѣ́вѣ я́рости его́? я́рость его́ растаева́етъ вла́сти, и ка́менiе сотро́шася от него́.

Бла́гъ Госпо́дь терпя́щымъ его́ въ де́нь скорбѣ́нiя, и зна́яй боя́щыяся его́:

и въ пото́пѣ пути́ сконча́нiе сотвори́тъ: востаю́щыя и враги́ его́ пожене́тъ тма́.

Что́ помышля́ете на Го́спода? сконча́нiе са́мъ сотвори́тъ, не отмсти́тъ два́жды ку́пно въ ско́рби:

поне́же до основа́нiя своего́ оляденѣ́етъ, и а́ки блю́щь и оплета́ющься снѣде́нъ бу́детъ, и а́ки тро́сть сухоты́ полна́.

Изъ тебе́ изы́детъ по́мыслъ на Го́спода злы́й, совѣщава́яй сопроти́вная.

Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: облада́яй вода́ми мно́гими, и си́це разсту́пятся, и слу́хъ тво́й не услы́шится ктому́:

и ны́нѣ сокрушу́ же́злъ его́ от тебе́ и у́зы твоя́ расто́ргну.

И заповѣ́сть о тебѣ́ Госпо́дь, не разсѣ́ется от и́мене твоего́ ктому́: от до́му Бо́га твоего́ потреблю́ изва́янная и слiя́нная положу́ гро́бъ тво́й, я́ко ско́ри [есте́].

Се́, на гора́хъ но́ги благовѣству́ющаго и возвѣща́ющаго ми́ръ: пра́зднуй, Иу́до, пра́здники твоя́, возда́ждь обѣ́ты твоя́, зане́ не приложа́тъ ктому́ е́же проити́ сквозѣ́ тебе́ во обетша́нiе: сконча́ся и изве́ржеся.

Грузинский

ნინევეს განაჩენი. ელკოშელი ნაუმის ხილვის წიგნი.

იჭვიანი და შურისმგებელი ღმერთია უფალი; შურისმგებელია უფალი და რისხვიანი; შურს მიაგებს უფალი თავის მოწინააღმდეგეთ და ჯავრს არ შეარჩენს თავის მტრებს.

სულგრძელია უფალი და დიდძალოვანი, დაუსჯელს არავის გაუშვებს; გრიგალშია უფალი და ქარბორბალაშია მისი სავალი; ღრუბელი მის ფერხთა მტვერია.

დაემუქრება ზღვას და ამოაშრობს, და დაშრეტს ყველა მდინარეს; გადახმება ბაშანი და ქარმელი, დაჭკნება ლიბანის ყვავილი.

მის ქვეშ იდრიკებიან მთები და ლღვებიან ბორცვები; წამოიმართება მის წინაშე დედამიწა, სამყარო და ყოველი მისი მკვიდრი.

ვინ გაუძლებს მის წყრომას, ვინ აიტანს მის მძვინვარებას? ცეცხლად იღვრება მისი რისხვა, კლდეები ირღვევიან მისგან.

კეთილია უფალი - ციხე-სიმაგრე გასაჭირში - და ცნობს თავის მოიმედეთ.

მოვარდნილი ნიაღვარივით წალეკავს მის ადგილს და თავის მტრებს ჩარეკავს წყვდიადში.

რა განუზრახავთ უფლის წინააღმდეგ? ბოლოს მოუღებს ყველაფერს და ვეღარ აღდგება მტერი.

რადგან ეკალ-ბარდებივით ჩახლართულნი და ლოთებივით გალეშილნი ერთიანად გადაიბუგებიან ხმელ ჩალასავით.

შენგან გამოვიდა უფლის წინააღმდეგ ავისმზრახველი, ბელიარის მრჩეველი.

ასე თქვა უფალმა: თუნდაც ჯანით სავსენი იყვნენ და უამრავნიც, მაინც გაწყდებიან, გადაშენდებიან. ხომ გაგტანჯე, მაგრამ მეტად აღარ გაგტანჯავ.

ახლა კი დავლეწავ მის უღელს, ქედზე რომ გადევს, და დავწყვეტ შენს ბორკილებს.

ასე ბრძანა შენზე უფალმა: აღარ მოშენდება შენი სახელი; გავაქრობ კერპსა და ქანდაკს შენი ღმერთის სახლიდან; საფლავს გაგიმზადებ, რადგან არარაობა ხარ.

Арабский (Arabic Van Dyke)

Языки

وَحْيٌ عَلَى نِينَوَى. سِفْرُ رُؤْيَا نَاحُومَ الأَلْقُوشِيِّ.

اَلرَّبُّ إِلهٌ غَيُورٌ وَمُنْتَقِمٌ. الرّبُّ مُنْتَقِمٌ وَذُو سَخَطٍ. الرّبُّ مُنْتَقِمٌ مِن مُبْغِضِيهِ وَحَافِظٌ غَضَبَهُ علَى أَعْدَائِهِ.

الرَّبُّ بَطِيءُ الْغَضَبِ وَعَظِيمُ الْقُدْرَةِ، وَلكِنَّهُ لاَ يُبَرِّئُ الْبَتَّةَ. الرَّبُّ فِي الزَّوْبَعَةِ، وَفِي الْعَاصِفِ طَرِيقُهُ، وَالسَّحَابُ غُبَارُ رِجْلَيْهِ.

يَنْتَهِرُ الْبَحْرَ فَيُنَشِّفُهُ وَيُجَفِّفُ جَمِيعَ الأَنْهَارِ. يَذْبُلُ بَاشَانُ وَالْكَرْمَلُ، وَزَهْرُ لُبْنَانَ يَذْبُلُ.

اَلْجِبَالُ تَرْجُفُ مِنْهُ، وَالتِّلاَلُ تَذُوبُ، وَالأَرْضُ تُرْفَعُ مِنْ وَجْهِهِ، وَالْعَالَمُ وَكُلُّ السَّاكِنِينَ فِيهِ.

مَنْ يَقِفُ أَمَامَ سَخَطِهِ؟ وَمَنْ يَقُومُ فِي حُمُوِّ غَضَبِهِ؟ غَيْظُهُ يَنْسَكِبُ كَالنَّارِ، وَالصُّخُورُ تَنْهَدِمُ مِنْهُ.

صَالِحٌ هُوَ الرَّبُّ. حِصْنٌ فِي يَوْمِ الضَّيقِ، وَهُوَ يَعْرِفُ الْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْهِ.

وَلكِنْ بِطُوفَانٍ عَابِرٍ يَصْنَعُ هَلاَكًا تَامًّا لِمَوْضِعِهَا، وَأَعْدَاؤُهُ يَتْبَعُهُمْ ظَلاَمٌ.

مَاذَا تَفْتَكِرُونَ عَلَى الرَّبِّ؟ هُوَ صَانِعٌ هَلاَكًا تَامًّا. لاَ يَقُومُ الضِّيقُ مَرَّتَيْنِ.

فَإِنَّهُمْ وَهُمْ مُشْتَبِكُونَ مِثْلَ الشَّوْكِ، وَسَكْرَانُونَ كَمِنْ خَمْرِهِمْ، يُؤْكَلُونَ كَالْقَشِّ الْيَابِسِ بِالْكَمَالِ.

مِنْكِ خَرَجَ الْمُفْتَكِرُ عَلَى الرَّبِّ شَرًّا، الْمُشِيرُ بِالْهَلاَكِ.

هكَذَا قَالَ الرَّبُّ: «إِنْ كَانُوا سَالِمِينَ وَكَثِيرِينَ هكَذَا، فَهكَذَا يُجَزُّونَ فَيَعْبُرُ. أَذْلَلْتُكِ. لاَ أُذِلُّكِ ثَانِيَةً.

وَالآنَ أَكْسِرُ نِيرَهُ عَنْكِ وَأَقْطَعُ رُبُطَكِ».

وَلكِنْ قَدْ أَوْصَى عَنْكَ الرَّبُّ: «لاَ يُزْرَعُ مِنِ اسْمِكَ فِي مَا بَعْدُ. إِنِّي أَقْطَعُ مِنْ بَيْتِ إِلهِكَ التَّمَاثِيلَ الْمَنْحُوتَةَ وَالْمَسْبُوكَةَ. أَجْعَلُهُ قَبْرَكَ، لأَنَّكَ صِرْتَ حَقِيرًا».

هُوَذَا عَلَى الْجِبَالِ قَدَمَا مُبَشِّرٍ مُنَادٍ بِالسَّلاَمِ! عَيِّدِي يَا يَهُوذَا أَعْيَادَكِ. أَوْفِي نُذُورَكِ، فَإِنَّهُ لاَ يَعُودُ يَعْبُرُ فِيكِ أَيْضًا الْمُهْلِكُ. قَدِ انْقَرَضَ كُلُّهُ.