Азбука веры » Біблія » Да рымлян пасланне » гл.10

Да рымлян пасланне, Глава 10

Толкования

Толкования главы

10:1

10:2

10:3

см.:Флп.3:9;

10:4

см.:Гал.3:24;

10:5

см.:Лев.18:5;Иез.20:11;Гал.3:12;

10:6

см.:Втор.30:12;

10:7

10:8

см.:Втор.30:14;

10:9

см.:Мф.10:32;

10:10

10:11

см.:Ис.28:16;

10:12

см.:Деян.10:34;Рим.3:29;

10:13

см.:Иоил.2:32;Деян.2:21;

10:14

10:15

см.:Ис.52:7;Наум.1:15;

10:16

см.:Ис.53:1;Ин.12:38;

10:17

10:18

см.:Пс.18:5;Мф.24:14;Мф.28:19;

10:19

см.:Втор.32:21;Рим.11:11;

10:20

см.:Ис.65:1;

10:21

см.:Ис.65:2;

Белорусский

Языки

Браты́! жада́нне майго сэрца і малітва да Бога за Ізраільця́н — каб яны спасліся.

Бо я све́дчу ім, што яны ма́юць руплíвасць да Бога, аднак не па розуму.

Бо, не разуме́ючы Божай пра́веднасці і намага́ючыся сцве́рдзіць сваю пра́веднасць, яны не скары́ліся пра́веднасці Божай;

таму што завяршэ́нне закона — Хрыстос, дзеля пра́веднасці кожнага ве́руючага.

бо Маісей піша аб пра́веднасці, якая паводле закону: “чалавек, які вы́канаў гэта, жывы́ будзе праз гэта”.

А пра́веднасць, якая паводле веры, гаво́рыць так: “не кажы́ ў сэ́рцы сваім: хто ўзы́дзе на неба?” — для таго, каб Хрыста́ зве́сці ўніз;

альбо: “хто сы́дзе ў бе́здань?” — для таго, каб Хрыста́ з мёртвых узве́сці.

А што гаво́рыць Піса́нне?е́ — “Блізка да цябе слова, яно ў ву́снах тваіх і ў сэ́рцы тваім”, — гэта значыць сло́ва веры, якое мы прапаве́дуем.

Бо калі ву́снамі тваімі ты будзеш вызнава́ць Іісуса Госпадам і ве́раваць сэ́рцам тваім, што Бог уваскрасіў яго з мёртвых, то спасёны будзеш,

таму што сэ́рцам ве́руюць дзе́ля пра́веднасці, а ву́снамі вызнаю́ць дзе́ля спасе́ння.

Бо Пісанне кажа: “кожны, хто веруе ў Яго, не будзе пасаро́млены”.

Тут няма ро́зніцы паміж Іудзеем і Элінам, таму што адзін Гасподзь для ўсіх, шчо́дры да ўсіх, хто прызыва́е Яго”.

Бо “кожны, хто прызаве́ імя́ Гасподняе, спасёны будзе”.

Але як яны будуць прызыва́ць Таго, у Каго не ўве́равалі? Як будуць ве́раваць у Таго, пра Каго не чулі? Як пачу́юць без прапаве́дніка?

І як будуць прапаве́даваць, калі не будуць пасла́ны́ бо напíсана: “якія го́жыя но́гі ў тых, хто дабраве́сціць мір, хто дабраве́сціць добрае!”

Але не ўсе паслу́халіся дабраве́сця. Бо кажа Ісаія: “Госпадзі! хто паверыў пачу́таму ад нас?”

Дык вось, вера — ад пачу́тага, а пачу́тае — ад сло́ва Божага.

Але я кажу: хіба́ яны не чулі? Наадварот, “па ўсёй зямлі прайшоў голас іх, і да кра́ю сусве́ту — словы іх”.

Яшчэ кажу: хіба́ Ізраіль не ведаў? Першы Маісей гаво́рыць: “Я абуджу́ вашу раўнівасць праз не-народ, праз народ неразумны раздражню́ вас”.

А Ісаія смела кажа: “Мяне знайшлі тыя, што не шукалі Мяне, Я адкрыўся тым, што не пыта́ліся пра Мяне”.

Пра Ізра́іль жа ён кажа: “цэлы дзень Я праця́гваў ру́кі Мае́ да народа непакорнага і ўпартага”.