вѣ́дый сiе́, я́ко пра́веднику зако́нъ не лежи́тъ {не положе́нъ}, но беззако́ннымъ и непокори́вымъ, нечести́вымъ [же] и грѣ́шникомъ, непра́веднымъ и скве́рнымъ, отца́ и ма́тере досади́телемъ, мужеубі́йцамъ,

блуднико́мъ, мужело́жникомъ, разбо́йникомъ, [клеветнико́мъ, скотоло́жникомъ,] лжи́вымъ, клятвопресту́пникомъ, и а́ще что́ и́но здра́вому уче́нiю проти́вится,

по благовѣ́стiю сла́вы блаже́ннаго Бо́га, е́же мнѣ́ увѣ́рено бы́сть.

[Зач. 280А.] И благодарю́ укрѣпля́ющаго мя́ Христа́ Иису́са Го́спода на́шего, я́ко вѣ́рна мя́ непщева́, положи́въ [мя́] въ слу́жбу,

бы́вша мя́ иногда́ ху́лника и гони́теля и досади́теля: но поми́лованъ бы́хъ, я́ко невѣ́дый сотвори́хъ въ невѣ́рствiи:

упреумно́жися же благода́ть Го́спода на́шего [Иису́са Христа́] съ вѣ́рою и любо́вiю я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.

[Зач. 280Б.] Вѣ́рно сло́во и вся́каго прiя́тiя досто́йно, я́ко Христо́съ Иису́съ прiи́де въ мíръ грѣ́шники спасти́, от ни́хже пе́рвый е́смь а́зъ.

Но сего́ ра́ди поми́лованъ бы́хъ, да во мнѣ́ пе́рвѣмъ пока́жетъ Иису́съ Христо́съ все́ долготерпѣ́нiе, за о́бразъ хотя́щихъ вѣ́ровати Ему́ въ жи́знь вѣ́чную.

Царю́ же вѣко́въ нетлѣ́нному, неви́димому, еди́ному прему́дрому Бо́гу, че́сть и сла́ва во вѣ́ки вѣко́въ. Ами́нь.

[Зач. 281.] Сiе́ же завѣща́нiе предаю́ ти, ча́до Тимоѳе́е, по бы́вшихъ на тя́ пре́жде проро́чествiихъ, да во́инствуеши въ ни́хъ до́брое во́инство,

имѣ́я вѣ́ру и благу́ю со́вѣсть, ю́же нѣ́цыи отри́нувше, от вѣ́ры отпадо́ша:

от ни́хже е́сть Имене́й и Алекса́ндръ, и́хже преда́хъ сатанѣ́, да нака́жутся не ху́лити.

Латинский (Nova Vulgata)

Paulus, apostolus Christi Iesu secundum praeceptum Dei sal vatoris nostri et Christi Iesu spei nostrae,

Timotheo germano filio in fide: gratia, misericordia, pax a Deo Patre et Christo Iesu Domino nostro.

Sicut rogavi te, ut remaneres Ephesi, cum irem in Macedoniam, ut praeciperes quibusdam, ne aliter docerent

neque intenderent fabulis et genealogiis interminatis, quae quaestiones praestant magis quam dispensationem Dei, quae est in fide;

finis autem praecepti est caritas de corde puro et conscientia bona et fide non ficta,

a quibus quidam aberrantes conversi sunt in vaniloquium,

volentes esse legis doctores, non intellegentes neque quae loquuntur neque de quibus affirmant.

Scimus autem quia bona est lex, si quis ea legitime utatur,

sciens hoc quia iusto lex non est posita sed iniustis et non subiectis, impiis et peccatoribus, sceleratis et contaminatis, patricidis et matricidis, homicidis,

fornicariis, masculorum concubitoribus, plagiariis, mendacibus, periuris et si quid aliud sanae doctrinae adversatur,

secundum evangelium gloriae beati Dei, quod creditum est mihi.

Gratiam habeo ei, qui me confortavit, Christo Iesu Domino nostro, quia fidelem me existimavit ponens in ministerio,

qui prius fui blasphemus et persecutor et contumeliosus; sed misericordiam consecutus sum, quia ignorans feci in incredulitate;

superabundavit autem gratia Domini nostri cum fide et dilectione, quae sunt in Christo Iesu.

Fidelis sermo et omni acceptione dignus: Christus Iesus venit in mundum peccatores salvos facere; quorum primus ego sum,

sed ideo misericordiam consecutus sum, ut in me primo ostenderet Christus Iesus omnem longanimitatem, ad informationem eorum, qui credituri sunt illi in vitam aeternam.

Regi autem saeculorum, incorruptibili, invisibili, soli Deo honor et gloria in saecula saeculorum. Amen.

Hoc praeceptum commendo tibi, fili Timothee, secundum praecedentes super te prophetias, ut milites in illis bonam militiam

habens fidem et bonam conscientiam, quam quidam repellentes circa fidem naufragaverunt;

ex quibus est Hymenaeus et Alexander, quos tradidi Satanae, ut discant non blasphemare.

Таджикский

Языки

Павлус, ҳаввории Исои Масеҳ бо амри Худое ки Наҷотдиҳандаи мост, ва Исои Масеҳи Худованд, ки умеди мост,

Ба Тимотиюс, ки фарзанди ҳақиқӣ дар имон аст: файз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Падри мо Худо ва Худованди мо Исои Масеҳ бод.

Вақте ки ба Мақдуния равона шудам, аз ту хоҳиш кардам, ки дар Эфсўс бимонӣ, то баъзе касонро насиҳат диҳӣ, ки таълимоти дигарро паҳн накунанд

Ва бо қиссаҳо на ба насабномаҳои бепоён машғул наашаванд, ки ин чизҳо на барои ободии хонаи Худо, ки дар имон аст, балки бетар ба мубоҳисот оварда мерасонад.

Мақсади ин насиҳат муҳаббат аст, ки аз дили соф ва виҷдони нек ва имони бериё падид меояд,

Ки баъзе ксон аз он баргашта, ба ёвагўӣ моил шудаанд,

Дар ҳолате ки мехоҳанд муаллимони шариат бошанд, аммо намефаҳманд на он чиро, ки мегўянд, на он чиро, ки даъво мекунанд.

Лекин мо медонем, ки шариат нек аст, кас агар онро ба таври шаръӣ ба кор барад,

Ва инро бидонед, ки шариат на барои одил дар миён гузошта шудааст, балки барои шарирон ва беитоатон, осиён ва гуноҳкорон, фосиқон ва палидон, барои таҳқиркунандагони падар ва модар, барои одамкушон,

Барои зинокорон, ливотагарон, одамдуздон, дурўғгўён, савгандшиканон ва барои ҳар амале ки бар хилофи таълимоти солим аст,

Ба ҳасби башорати пурҷалоли Худои таборак, ки ба ман супурда шудааст.

Исои Масеҳи Худованди моро шукргузорӣ мекунам, ки Ў ба ман қувват бахшид ва маро амин дониста, ба хизматгузорӣ таъин намуд,

Маро, ки пештар куфргў таъқибкунанда ва озордеҳ будам, лекин сазовори марҳамат гардидам, чунки аз рўи нодонӣ, дар беимонӣ амал мекардам;

Аммо файзи Худованди мо бо имон ва муҳаббате ки дар Исои Масеҳ аст, дар ман ниҳоятдараҷа зоҳир шуд.

Ин сухан дуруст аст ва сазовори қабули куллӣ, ки Исои Масеҳ ба дуньё омад, то гуноҳкоронро наҷот диҳад, ва ман бадтарини онҳо ҳастам.

Лекин ман барои он сазовори марҳамат шудам, ки Исои Масеҳ тамоми пурсабриро аввал дар ман нишон диҳад, то ба онҳое ки барои ҳаёти ҷовидонӣ ба Ў имон хоҳанд овард, намунаи ибрат бошам.

Ба Подшоҳи ҷовид, ба Худои ғайрифонӣ, нонамоён ва якто то абад шавкат ва ҷалол бод. Омин.

Туро, эй фарзандам Тимотиюс, мувофиқи нубувватҳое ки пештар дар ҳаққи ту шуд, чунин насиҳат медиҳам, ки ту мутобиқИ онҳо амал намуда, ҳамчун сарбози нек ҷанг кунӣ,

Ва имон ва виҷдони нек дошта бошӣ, ки баъзе касон онро рад карданд, ва киштии имонашон ғарқ шуд;

Аз он ҷумла Ҳумниюс ва Искандар, ки онҳоро ба шайтон супурдам, то таълим диҳам, ки куфр нагўянд.