Азбука веры » Би́блия » Екклесiа́ст » гл.10

Екклесiа́ст, Глава 10

Толкования

Толкования главы

10:1

см.:1Кор.3:18;

10:2

10:3

10:4

см.:Пс.37:2;

10:5

10:6

10:7

10:8

см.:Пс.7:16;Пс.56:7;Притч.26:27;Сир.27:28;

10:9

10:10

10:11

10:12

10:13

10:14

см.:Еккл.8:7;

10:15

10:16

см.:Ис.3:4;

10:17

10:18

10:19

10:20

см.:Исх.22:28;

Церковнославянский (рус)

Му́хи уме́ршыя згноя́ютъ еле́а сла́дость: че́стно ма́лое му́дрости па́че сла́вы вели́ки безу́мiя.

Се́рдце му́драго одесну́ю его́, се́рдце же безу́мнаго ошу́юю его́:

и въ пу́ть егда́ безу́мный и́детъ, се́рдце его́ лиша́ется, и я́же помышля́етъ, вся́ безу́мiе су́ть.

А́ще ду́хъ владѣ́ющаго взы́детъ на тя́, мѣ́ста твоего́ не оста́ви: я́ко изцѣле́нiе утоли́тъ грѣхи́ вели́ки.

Е́сть лука́вство, е́же ви́дѣхъ подъ со́лнцемъ, а́ки нево́льно изы́де от лица́ владѣ́ющаго:

вда́нъ безу́мный въ высоты́ вели́ки, а бога́тiи во смире́нныхъ ся́дутъ:

ви́дѣхъ рабо́въ на ко́нехъ, и князе́й иду́щихъ я́ко рабо́въ на земли́.

Копа́яй я́му впаде́тъ въ ню́, и разоря́ющаго огра́ду угры́знетъ его́ змі́й.

Изъе́мляй ка́менiе поболи́тъ от ни́хъ, разсѣца́яй дрова́ бѣду́ прiи́метъ въ ни́хъ:

а́ще спаде́тъ сѣ́чиво, и са́мъ лице́мъ смяте́тся: и си́лы укрѣпи́тъ, и изоби́лiе му́жу му́дрость.

А́ще угры́знетъ змі́й не въ шептѣ́, и нѣ́сть изли́шества обава́ющему.

Словеса́ у́стъ прему́драго благода́ть, устнѣ́ же безу́мнаго потопя́тъ его́:

нача́ло слове́съ у́стъ его́ безу́мiе, и послѣ́дняя у́стъ его́ пре́лесть лука́ва.

Безу́мный умножа́етъ словеса́: не разумѣ́ человѣ́къ, что́ бы́вшее и что́ бу́дущее, что́ созади́ его́, [и] кто́ возвѣсти́тъ ему́?

Тру́дъ безу́мныхъ озло́битъ и́хъ, и́же не разумѣ́ ити́ во гра́дъ.

Го́ре тебѣ́, гра́де, въ не́мже ца́рь тво́й ю́нъ, и кня́зи твои́ ра́но ядя́тъ.

Блаже́нна ты́, земле́, ея́же ца́рь тво́й сы́нъ свобо́дныхъ, и кня́зи твои́ во вре́мя ядя́тъ въ си́лѣ и не постыдя́тся.

Въ лѣ́ностехъ смири́тся стро́пъ, и въ пра́зднествѣ ру́къ прока́плетъ хра́мина.

Во смѣ́хъ творя́тъ хлѣ́бъ и вино́ и еле́й, е́же весели́тися живу́щымъ: и сребра́ со смире́нiемъ послу́шаютъ вся́ческая.

И въ со́вѣсти у́бо твое́й не клени́ царя́, и въ клѣ́ти ло́жницы твоея́ не клени́ бога́таго: я́ко пти́ца небе́сная донесе́тъ гла́съ тво́й, и имѣ́яй крилѣ́ возвѣсти́тъ сло́во твое́.

Эстонский

Rumaluse tagajärjed
Surnud kärbsed panevad haisema salvisegaja õli, pisut rumalust võib mõjuda rohkem kui tarkus ja au.

Targa süda hoiab paremale ja albi süda pahemale.

Teed käieski puudub albil mõistus, ja igaühele ilmneb, et ta on alp.

Kui valitseja viha tõuseb sinu vastu, siis ära jäta maha oma kohta, sest kannatlikkus hoiab ära suuri patte.

Halb asi, mida ma nägin päikese all, on see, kui eksitus tuleb võimukandja poolt:

rumalus pannakse kõrgele kohale, suured ja rikkad aga istuvad madalal.

Ma olen näinud sulaseid hobuste seljas ja vürste käivat maas otsekui sulased.

Kes augu kaevab, langeb ise sinna sisse, ja kes müüri maha kisub, seda salvab madu.

Kes kive kangutab, teeb enesele häda, kes puid lõhub, ohustab ennast.

Kui raud on nüri ja tera ei ihuta, siis tuleb jõudu pingutada; aga tulemuseks on tarkus tarvilik.

Kui madu salvab, enne kui on lausutud, siis pole lausujast mingit kasu.

Sõnad targa suust toovad poolehoidu, aga albi neelavad ta oma huuled:

tema kõne algus on alpimine ja tema kõne lõpp on kurjakuulutav meeletus.

Alp teeb palju sõnu, ent ükski inimene ei tea, mis tuleb, ja kes ütleks temale, mis sünnib pärast teda?

Albi vaev väsitab seda, kes linnateed ei tunne.

Häda sulle, maa, kui su kuningaks on sulane ja su vürstid pidutsevad juba hommikul!

Õnnelik oled, maa, kui su kuningas on vaba mehe poeg ja su vürstid pidutsevad õigel ajal nagu mehed, aga mitte nagu joodikud!

Suure laiskuse pärast vajuvad sarikad, ja kui käsi süles peetakse, tilgub koda läbi.

Mõnu pärast valmistatakse rooga, vein teeb elu rõõmsaks, ja raha eest saab kõike.

Isegi mõttes ära sajata kuningat, ja oma magamiskambris ära sajata rikast, sest taeva lind viib hääle välja ja tiivuline teatab loost!

Киргизский

Языки

Љлгљн чымындар жыпар жыттуу майдын жытын бузат, кадыр-барктуу адамдын кичине акылсыздыгы да анын акылмандуулугу менен кадыр-баркына шек келтирет.

Акылдуу адамдын жєрљгє оњго, акылсыздын жєрљгє солго жетелейт.

Акылсыз кайсы жол менен бара жатса да, ага акыл жетишпейт, ал љзєнєн акылсыз экенин ар кимге эле айта берет.

Эгер башкаруучуњ сага каарданса, ордуњду таштап кетпе, анткени сабырдуулук чоњ кылмыштарды да жаап коёт.

Мен кєн астынан дагы бир жамандыкты кљрдєм, ал – љкємдардан кеткен жањылыштык:

акылсыздарды љтљ бийик орунга отургузушат, ал эми байлар тљмљнкє орунда отурушат.

Мен ат єстєндљ жєргљн кулдарды, ал эми тљрљлљрдєн кулдарга окшоп жљљ жєргљнєн кљрдєм.

Ор казган адам казган оруна љзє тєшљт. Дубалды ураткан адамды жылан чагат.

Ташты ордунан жылдырган адам бир жерин мертинтип алышы мємкєн. Отун жарган адам бир жерин кокустатып алышы мємкєн.

Эгерде балта мокоп калса, анын мизи курчутулбаса, анда кєчкљ салууга туура келет, бирок акылмандык муну оњдой алат.

Эгерде жылан дарымдаганга чейин чагып алса, анда дарымдоочудан эч кандай пайда жок.

Акылдуу адамдын оозунан чыккан сљз – ырайым, ал эми акылсыздын оозунан чыккан сљз љзєн љлтєрљт.

Анын оозунан чыккан сљздєн башы – акылсыздык, анын оозунан чыккан сљздєн аягы – акылдан адашкандык.

Адам алдыда эмне болорун билбегенине карабастан, акылсыз адам оозуна келгенди сєйлљй берет. Љзєнљн кийин эмне болорун ага ким айтып берет?

Эмгек акылсызды алсыратат, анткени ал шаарга бара турган жолду да билбейт.

Љлкљ, падышањ жаш бала болсо, сага кайгы! Тљрљлљрєњ тањ атпай тамак иче баштаса, сага кайгы!

Љлкљ, падышањ тектєє тукумдан болсо, сага жакшы! Тљрљлљрєњ тамакты ашыра тоюш єчєн эмес, кубаттаныш єчєн љз убагында жесе, сага жакшы!

Жалкоолуктан шып салањдап калат, шалдайып отура берсе, єйдєн чатырынан суу љтљт.

Тойду ыракаттаныш єчєн љткљрєшљт, шарап жашоону шаттандырат. Бирок бардыгын кємєш чечет.

Падышаны оюњда да жамандаба, байды уктоочу бљлмљњдљ да жамандаба, анткени асман куштары сљзєњдє жеткирип барышы мємкєн, канаттуу куштар сєйлљгљн сљзєњдє айтып барышы мємкєн.