Ils se mirent a l'accuser, disant: Nous avons trouve cet homme excitant notre nation a la revolte, empechant de payer le tribut a Cesar, et se disant lui-meme Christ, roi.

Pilate l'interrogea, en ces termes: Es-tu le roi des Juifs? Jesus lui repondit: Tu le dis.

Pilate dit aux principaux sacrificateurs et a la foule: Je ne trouve rien de coupable en cet homme.

Mais ils insisterent, et dirent: Il souleve le peuple, en enseignant par toute la Judee, depuis la Galilee, ou il a commence, jusqu'ici.

Quand Pilate entendit parler de la Galilee, il demanda si cet homme etait Galileen;

et, ayant appris qu'il etait de la juridiction d'Herode, il le renvoya a Herode, qui se trouvait aussi a Jerusalem en ces jours-la.

Lorsque Herode vit Jesus, il en eut une grande joie; car depuis longtemps, il desirait le voir, a cause de ce qu'il avait entendu dire de lui, et il esperait qu'il le verrait faire quelque miracle.

Il lui adressa beaucoup de questions; mais Jesus ne lui repondit rien.

Les principaux sacrificateurs et les scribes etaient la, et l'accusaient avec violence.

Herode, avec ses gardes, le traita avec mepris; et, apres s'etre moque de lui et l'avoir revetu d'un habit eclatant, il le renvoya a Pilate.

Ce jour meme, Pilate et Herode devinrent amis, d'ennemis qu'ils etaient auparavant.

Pilate, ayant assemble les principaux sacrificateurs, les magistrats, et le peuple, leur dit:

Vous m'avez amene cet homme comme excitant le peuple a la revolte. Et voici, je l'ai interroge devant vous, et je ne l'ai trouve coupable d'aucune des choses dont vous l'accusez;

Herode non plus, car il nous l'a renvoye, et voici, cet homme n'a rien fait qui soit digne de mort.

Je le relacherai donc, apres l'avoir fait battre de verges.

A chaque fete, il etait oblige de leur relacher un prisonnier.

Ils s'ecrierent tous ensemble: Fais mourir celui-ci, et relache-nous Barabbas.

Cet homme avait ete mis en prison pour une sedition qui avait eu lieu dans la ville, et pour un meurtre.

Pilate leur parla de nouveau, dans l'intention de relacher Jesus.

Et ils crierent: Crucifie, crucifie-le!

Pilate leur dit pour la troisieme fois: Quel mal a-t-il fait? Je n'ai rien trouve en lui qui merite la mort. Je le relacherai donc, apres l'avoir fait battre de verges.

Mais ils insisterent a grands cris, demandant qu'il fut crucifie. Et leurs cris l'emporterent:

Pilate prononca que ce qu'ils demandaient serait fait.

Il relacha celui qui avait ete mis en prison pour sedition et pour meurtre, et qu'ils reclamaient; et il livra Jesus a leur volonte.

Comme ils l'emmenaient, ils prirent un certain Simon de Cyrene, qui revenait des champs, et ils le chargerent de la croix, pour qu'il la porte derriere Jesus.

Il etait suivi d'une grande multitude des gens du peuple, et de femmes qui se frappaient la poitrine et se lamentaient sur lui.

Jesus se tourna vers elles, et dit: Filles de Jerusalem, ne pleurez pas sur moi; mais pleurez sur vous et sur vos enfants.

Car voici, des jours viendront ou l'on dira: Heureuses les steriles, heureuses les entrailles qui n'ont point enfante, et les mamelles qui n'ont point allaite!

Alors ils se mettront a dire aux montagnes: Tombez sur nous! Et aux collines: Couvrez-nous!

Car, si l'on fait ces choses au bois vert, qu'arrivera-t-il au bois sec?

On conduisait en meme temps deux malfaiteurs, qui devaient etre mis a mort avec Jesus.

Lorsqu'ils furent arrives au lieu appele Crane, ils le crucifierent la, ainsi que les deux malfaiteurs, l'un a droite, l'autre a gauche.

Jesus dit: Pere, pardonne-leur, car ils ne savent ce qu'ils font. Ils se partagerent ses vetements, en tirant au sort.

Le peuple se tenait la, et regardait. Les magistrats se moquaient de Jesus, disant: Il a sauve les autres; qu'il se sauve lui-meme, s'il est le Christ, l'elu de Dieu!

Les soldats aussi se moquaient de lui; s'approchant et lui presentant du vinaigre,

ils disaient: Si tu es le roi des Juifs, sauve-toi toi-meme!

Il y avait au-dessus de lui cette inscription: Celui-ci est le roi des Juifs.

L'un des malfaiteurs crucifies l'injuriait, disant: N'es-tu pas le Christ? Sauve-toi toi-meme, et sauve-nous!

Mais l'autre le reprenait, et disait: Ne crains-tu pas Dieu, toi qui subis la meme condamnation?

Pour nous, c'est justice, car nous recevons ce qu'ont merite nos crimes; mais celui-ci n'a rien fait de mal.

Et il dit a Jesus: Souviens-toi de moi, quand tu viendras dans ton regne.

Jesus lui repondit: Je te le dis en verite, aujourd'hui tu seras avec moi dans le paradis.

Il etait deja environ la sixieme heure, et il y eut des tenebres sur toute la terre, jusqu'a la neuvieme heure.

Le soleil s'obscurcit, et le voile du temple se dechira par le milieu.

Jesus s'ecria d'une voix forte: Pere, je remets mon esprit entre tes mains. Et, en disant ces paroles, il expira.

Le centenier, voyant ce qui etait arrive, glorifia Dieu, et dit: Certainement, cet homme etait juste.

Et tous ceux qui assistaient en foule a ce spectacle, apres avoir vu ce qui etait arrive, s'en retournerent, se frappant la poitrine.

Tous ceux de la connaissance de Jesus, et les femmes qui l'avaient accompagne depuis la Galilee, se tenaient dans l'eloignement et regardaient ce qui se passait.

Il y avait un conseiller, nomme Joseph, homme bon et juste,

qui n'avait point participe a la decision et aux actes des autres; il etait d'Arimathee, ville des Juifs, et il attendait le royaume de Dieu.

Cet homme se rendit vers Pilate, et demanda le corps de Jesus.

Il le descendit de la croix, l'enveloppa d'un linceul, et le deposa dans un sepulcre taille dans le roc, ou personne n'avait encore ete mis.

C'etait le jour de la preparation, et le sabbat allait commencer.

Les femmes qui etaient venues de la Galilee avec Jesus accompagnerent Joseph, virent le sepulcre et la maniere dont le corps de Jesus y fut depose,

et, s'en etant retournees, elles preparerent des aromates et des parfums. Puis elles se reposerent le jour du sabbat, selon la loi.

Синодальный

1 Иисус Христос перед Пилатом; перед Иродом. 13 Требование иудеев распять Его. 26 По пути к Голгофе. 33 Иисус Христос на Кресте; раскаявшийся разбойник. 50 Погребение в новом гробе Иосифа.

[Зач. 110.] И поднялось все множество их, и повели Его к Пилату,

и начали обвинять Его, говоря: мы нашли, что Он развращает народ наш и запрещает давать подать кесарю, называя Себя Христом Царем.

Пилат спросил Его: Ты Царь Иудейский? Он сказал ему в ответ: ты говоришь.

Пилат сказал первосвященникам и народу: я не нахожу никакой вины в Этом Человеке.

Но они настаивали, говоря, что Он возмущает народ, уча по всей Иудее, начиная от Галилеи до сего места.

Пилат, услышав о Галилее, спросил: разве Он Галилеянин?

И, узнав, что Он из области Иродовой, послал Его к Ироду, который в эти дни был также в Иерусалиме.

Ирод, увидев Иисуса, очень обрадовался, ибо давно желал видеть Его, потому что много слышал о Нем, и надеялся увидеть от Него какое-нибудь чудо,

и предлагал Ему многие вопросы, но Он ничего не отвечал ему.

Первосвященники же и книжники стояли и усильно обвиняли Его.

Но Ирод со своими воинами, уничижив Его и насмеявшись над Ним, одел Его в светлую одежду и отослал обратно к Пилату.

И сделались в тот день Пилат и Ирод друзьями между собою, ибо прежде были во вражде друг с другом.

Пилат же, созвав первосвященников и начальников и народ,

сказал им: вы привели ко мне Человека Сего, как развращающего народ; и вот, я при вас исследовал и не нашел Человека Сего виновным ни в чем том, в чем вы обвиняете Его;

и Ирод также, ибо я посылал Его к нему; и ничего не найдено в Нем достойного смерти;

итак, наказав Его, отпущу.

А ему и нужно было для праздника отпустить им одного узника.

Но весь народ стал кричать: смерть Ему! а отпусти нам Варавву.

Варавва был посажен в темницу за произведенное в городе возмущение и убийство.

Пилат снова возвысил голос, желая отпустить Иисуса.

Но они кричали: распни, распни Его!

Он в третий раз сказал им: какое же зло сделал Он? я ничего достойного смерти не нашел в Нем; итак, наказав Его, отпущу.

Но они продолжали с великим криком требовать, чтобы Он был распят; и превозмог крик их и первосвященников.

И Пилат решил быть по прошению их,

и отпустил им посаженного за возмущение и убийство в темницу, которого они просили; а Иисуса предал в их волю.

И когда повели Его, то, захватив некоего Симона Киринеянина, шедшего с поля, возложили на него крест, чтобы нес за Иисусом.

И шло за Ним великое множество народа и женщин, которые плакали и рыдали о Нем.

Иисус же, обратившись к ним, сказал: дщери Иерусалимские! не плачьте обо Мне, но плачьте о себе и о детях ваших,

ибо приходят дни, в которые скажут: блаженны неплодные, и утробы неродившие, и сосцы непитавшие!

тогда начнут говорить горам: падите на нас! и холмам: покройте нас!

Ибо если с зеленеющим деревом это делают, то с сухим что будет?

[Зач. 111.] Вели с Ним на смерть и двух злодеев.

И когда пришли на место, называемое Лобное, там распяли Его и злодеев, одного по правую, а другого по левую сторону.

Иисус же говорил: Отче! прости им, ибо не знают, что делают. И делили одежды Его, бросая жребий.

И стоял народ и смотрел. Насмехались же вместе с ними и начальники, говоря: других спасал; пусть спасет Себя Самого, если Он Христос, избранный Божий.

Также и воины ругались над Ним, подходя и поднося Ему уксус

и говоря: если Ты Царь Иудейский, спаси Себя Самого.

И была над Ним надпись, написанная словами греческими, римскими и еврейскими: Сей есть Царь Иудейский.

Один из повешенных злодеев злословил Его и говорил: если Ты Христос, спаси Себя и нас.

Другой же, напротив, унимал его и говорил: или ты не боишься Бога, когда и сам осужден на то же?

и мы осуждены справедливо, потому что достойное по делам нашим приняли, а Он ничего худого не сделал.

И сказал Иисусу: помяни меня, Господи, когда приидешь в Царствие Твое!

И сказал ему Иисус: истинно говорю тебе, ныне же будешь со Мною в раю.

Было же около шестого часа дня, и сделалась тьма по всей земле до часа девятого:

и померкло солнце, и завеса в храме раздралась по средине.

Иисус, возгласив громким голосом, сказал: Отче! в руки Твои предаю дух Мой. И, сие сказав, испустил дух.

Сотник же, видев происходившее, прославил Бога и сказал: истинно Человек Этот был праведник.

И весь народ, сшедшийся на сие зрелище, видя происходившее, возвращался, бия себя в грудь.

Все же, знавшие Его, и женщины, следовавшие за Ним из Галилеи, стояли вдали и смотрели на это.

Тогда некто, именем Иосиф, член совета, человек добрый и правдивый,

не участвовавший в совете и в деле их; из Аримафеи, города Иудейского, ожидавший также Царствия Божия,

пришел к Пилату и просил тела Иисусова;

и, сняв его, обвил плащаницею и положил его в гробе, высеченном в скале, где еще никто не был положен.

День тот был пятница, и наступала суббота.

Последовали также и женщины, пришедшие с Иисусом из Галилеи, и смотрели гроб, и как полагалось тело Его;

возвратившись же, приготовили благовония и масти; и в субботу остались в покое по заповеди.

Грузинский

Языки

ადგა მთელი ხალხი და წაიყვანეს იგი პილატესთან.

დაიწყეს მისი ბრალდება და თქვეს: ჩვენ ვნახეთ, რომ ეს აქეზებს ხალხს და უკრძალავს კეისრისთვის ხარკის მიცემას, ხოლო თავის თავს უწოდებს ქრისტეს, მეუფეს.

პილატემ ჰკითხა მას: მაშ შენა ხარ იუდეველთა მეფე? ხოლო მან მიუგო და უთხრა: შენ ამბობ.

და უთხრა პილატემ მღვდელმთავრებს და ხალხს; მე ვერაფერ ბრალს ვპოულობ ამ კაცში.

მაგრამ ისინი დაჟინებით გაიძახოდნენ, რომ ის აშფოთებს ხალხს და ასწავლის მთელს იუდეაში, გალილეადან მოყოლებული ვიდრე აქამდე.

გალილეა რომ გაიგონა, პილატემ იკითხა: მაშ, ეს კაცი გალილეველია?

როდესაც გაიგო, ჰეროდეს სამფლობელოდან არისო, გაუგზავნა იგი ჰეროდეს, რომელიც იმ დღეებში თავადაც იერუსალიმში იყო.

ხოლო ჰეროდემ ძალიან გაიხარა იესოს დანახვისას, ვინაიდან დიდი ხანია ეწადა მისი ხილვა, რადგანაც ბევრი რამ სმენოდა მასზე და იმედი ჰქონდა, ეგებ რაიმე სასწაული მიჩვენოსო.

ბევრი რამ გამოჰკითხა, მაგრამ იესომ არაფერი მიუგო.

მღვდელმთავრები და მწიგნობრები კი იდგნენ და თავგამოდებით ბრალს სდებდნენ მას.

ხოლო ჰეროდემ თავისი მეომრებითურთ შეურაცხყო და მასხრად აიგდო იესო, შემოსა ბრწყინვალე სამოსით და უკანვე გაუგზავნა პილატეს.

და იმ დღეს დამეგობრდნენ პილატე და ჰეროდე, ვინაიდან მანამდე ერთმანეთს მტრობდნენ.

ხოლო პილატემ მოიწვია მღვდელმთავარნი, მთავარნი და ხალხი

და უთხრა მათ: თქვენ მომიყვანეთ ეს კაცი, როგორც ხალხის წამქეზებელი, და, აჰა, მე თქვენთან ერთად გამოვიძიე, მაგრამ ვერ ვუპოვე ამ კაცს ვერცერთი დანაშაული, რასაც ბრალად სდებთ.

და ვერც ჰეროდემ, ვინაიდან მასთან გავგზავნე; და აჰა, სიკვდილის ღირსი არაფერი უქნია მას.

ამიტომ ჭკუას ვასწავლი და გავუშვებ.

რადგან სადღესასწაულოდ უთუოდ უნდა გაეთავისუფლებინათ ერთი პატიმარი.

მაგრამ მთელი ხალხი აყვირდა: მოგვაშორე ეგ და გაგვითავისუფლე ბარაბა.

ხოლო ეს ბარაბა საპყრობილეში იჯდა ქალაქში მომხდარი არეულობისა და მკვლელობის გამო.

კვლავ აიმაღლა ხმა პილატემ, ვინაიდან იესოს გაშვება სურდა.

მაგრამ ისინი ყვიროდნენ: ჯვარს აცვი, ჯვარს აცვი იგი!

პილატემ მესამედაც იკითხა: კი მაგრამ, რა დააშავა? ვერაფერი ვუპოვე სიკვდილით დასჯის ღირსი. ამიტომ ჭკუას ვასწავლი და გავუშვებ.

მაგრამ ისინი ხმამაღლა ყვიროდნენ და დაჟინებით მოითხოვდნენ, რომ ჯვარს ეცვათ იგი; და იმძლავრა მათმა და მღვდელმთავართა ხმამ.

და მათი თხოვნისამებრ განსაჯა პილატემ.

გაუშვა ის, ვინც საპერობილეში იჯდა არეულობისა და მკვლელობის გამო, ხოლო იესო მისცა მათ ნებას.

ის რომ მიჰყავდათ, შეიპყრეს ვინმე სიმონ კირენელი, მინდვრიდან მომავალი, და აჰკიდეს მას ჯვარი, რათა წამოეღო იესოს კვალდაკვალ.

უკან მისდევდა ურიცხვი სიმრავლე ხალხისა და ქალებისა, რომლებიც ტიროდნენ და გლოვობდნენ მას.

ხოლო იესო შემობრუნდა და უთხრა მათ: იერუსალიმის ასულნო, მე კი ნუ დამტირით, არამედ დაიტირეთ თქვენი თავი და თქვენი შვილები.

რადგან, აჰა, მოვლენ დღენი, როცა იტყვიან: ნეტარ არიან უნაყოფონი და საშონი, რომელთაც არ უშობიათ, და ძუძუნი, რომელთაც არ უწოვებიათ.

მაშინ ეტყვიან მთებს: თავზე დაგვემხეთ; და ბორცვებს: დაგვმარხეთ ჩვენ;

რადგან თუ ნედლ ხეს ასე ექცევიან, რაღას უზამენ ხმელს?

მასთან ერთად სასიკვდილოდ მიჰყავდათ ორი ბოროტმოქმედიც.

და როცა მიაღწიეს იმ ადგილს, რომელსაც ჰქვია თხემის ადგილი, ჯვარს აცვეს იქ ისიცა და ბოროტმოქმედნიც, ერთი მის მარჯვნივ და მეორე - მარცხნივ.

ხოლო იესო ამბობდა: მამაო, მიუტევე ამათ, რადგანაც არ იციან, რას სჩადიან. და წილისყრით გაიყვეს მისი სამოსი.

ხალხი კი იდგა და უყურებდა. მათთან ერთად დასცინოდნენ წინამძღვრებიც და ამბობდნენ: სხვები იხსნა, და იხსნას ახლა თავისი თავი, თუკი ქრისტეა, ღმერთის რჩეული.

ასევე დასცინოდნენ მეომრებიც, მიდიოდნენ, ძმარს აწვდიდნენ

და ეუბნებოდნენ: თუ შენა ხარ იუდეველთა მეფე, იხსენი შენი თავი.

იქვე იყო ბერძნული, ლათინური და ებრაული ასოებით დაწერილი წარწერა: ეს არის იუდეველთა მეფე.

ხოლო ერთი ჯვარცმუღი ბოროტმოქმედი აგინებდა მას და ამბობდა: თუ შენ ხარ ქრისტე, იხსენი შენი თავი და ჩვენც.

მეორე კი რისხავდა და ეუბნებოდა: ღმერთის მაინც არ გეშინია, რადგანაც მისებრ დასჯილი ხარ?

ჩვენზე ახია; რაც დავთესეთ, იმასვე ვიმკით; ხოლო მას არაფერი ცუდი არ ჩაუდენია.

და უთხრა იესოს: მომიხსენე მე, უფალო, როცა მიხვალ შენს სასუფეველში;

ხოლო იესომ მიუგო მას: ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: დღესვე ჩემთან ერთად იქნები სამოთხეში.

იყო ასე ექვსი საათი და წყვდიადმა მოიცვა მთელი ქვეყანა მეცხრე საათამდე.

დაბნელდა მზე და შუა ჩაიხა ტაძრის ფარდა.

მაშინ ხმამაღლა შეღაღადა იესომ და თქვა: მამაო, შენს ხელს ვაბარებ ჩემს სულს; და ამ სიტყვებით განუტევა სული.

ხოლო ასისთავმა, რომელმაც დაინახა, რაც მოხდა, ადიდა ღმერთი და თქვა: ჭეშმარიტად ეს კაცი მართალი იყო.

სეირის საყურებლად მოსული მთელი ხალხი, რომელმაც იხილა ყველაფერი, რაც მოხდა, მკერდში მჯიღის ცემით ბრუნდებოდა უკან.

ხოლო ყველა მისი ნაცნობი და ქალები, გალილეიდან რომ მოჰყვებოდნენ იესოს, მოშორებით იდგნენ და უმზერდნენ ამას.

და, აჰა, ერთი კაცი, სახელად იოსები, წარჩინებული მრჩეველი, კაცი კეთილი და სამართლიანი,

რომელიც არ მონაწილეობდა მათ თათბირსა და მათ საქმეში და თავადაც მოელოდა ღმრთის სასუფეველს, იუდეის ქალაქ არიმათეის მკვიდრი,

მივიდა პილატესთან და გამოითხოვა იესოს გვამი.

ჩამოხსნა იგი, გაახვია ტილოში და დაასვენა კლდეში გამოკვეთილ სამარხში, სადაც ჯერ კიდევ არავინ დაესვენებინათ.

პარასკევი დღე იყო და თენდებოდა შაბათი.

უკან მიჰყვნენ გალილეიდან იესოსთან ერთად მოსული ქალებიც და იხილეს სამარხიცა და ისიც, თუ როგორ დაიდო მისი გვამი.

ხოლო შემდეგ დაბრუნდნენ, მოამზადეს სურნელოვანი საკმეველი და ნელსაცხებელი და, მცნებისამებრ, უქმად იყვნენ შაბათს.