Скрыть
Псалом 37 
37:1
37:4
37:6
37:8
37:9
37:10
37:11
37:13
37:15
37:16
37:17
37:18
37:20
37:22
37:23
Псалом 38 
38:8
38:9
38:11
38:14
Псалом 39 
39:1
39:2
39:6
39:12
39:17
Псалом 40 
40:1
40:3
40:6
40:7
40:11
40:12
40:13
Псалом 41 
41:2
41:4
41:7
41:11
Псалом 42 
42:0
42:1
42:4
Псалом 43 
43:5
43:8
43:9
43:11
43:12
43:15
43:16
43:17
43:19
43:20
43:21
43:27
Псалом 44 
44:2
44:5
44:16
44:18
Псалом 45 
45:3
45:4
45:5
45:7
Церковнославянский (рус)
Псало́мъ Дави́ду, въ воспомина́нiе о суббо́тѣ.
Го́споди, да не я́ростiю Тво­е́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ Тво­и́мъ нака́жеши мене́:
я́ко стрѣ́лы Твоя́ унзо́ша во мнѣ́, и утверди́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку Твою́.
Нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мо­е́й от­ лица́ гнѣ́ва Тво­его́, нѣ́сть ми́ра въ косте́хъ мо­и́хъ от­ лица́ грѣ́хъ мо­и́хъ.
Я́ко беззако́нiя моя́ превзыдо́ша главу́ мою́, я́ко бре́мя тя́жкое отяготѣ́ша на мнѣ́.
Возсмердѣ́ша и согни́ша ра́ны моя́, от­ лица́ безу́мiя мо­его́.
Пострада́хъ и сляко́хся до конца́, ве́сь де́нь сѣ́туя хожда́хъ:
я́ко ля́двiя моя́ напо́лнишася поруга́нiй, и нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мо­е́й.
Озло́бленъ бы́хъ и смири́хся до зѣла́, рыка́хъ от­ воз­дыха́нiя се́рдца мо­его́.
Го́споди, предъ Тобо́ю все́ жела́нiе мое́, и воз­дыха́нiе мое́ от­ Тебе́ не утаи́ся.
Се́рдце мое́ смяте́ся, оста́ви мя́ си́ла моя́, и свѣ́тъ о́чiю мое́ю, и то́й нѣ́сть со мно́ю.
Дру́зи мо­и́ и и́скрен­нiи мо­и́ пря́мо мнѣ́ при­­бли́жишася и ста́ша.
И бли́жнiи мо­и́ от­дале́че мене́ ста́ша, и нужда́хуся и́щущiи ду́шу мою́: и и́щущiи зла́я мнѣ́ глаго́лаху су́етная, и льсти́внымъ ве́сь де́нь по­уча́хуся.
А́зъ же я́ко глу́хъ не слы́шахъ, и я́ко нѣ́мъ не от­верза́яй у́стъ сво­и́хъ:
и бы́хъ я́ко человѣ́къ не слы́шай и не имы́й во устѣ́хъ сво­и́хъ обличе́нiя.
Я́ко на Тя́, Го́споди, упова́хъ, Ты́ услы́шиши, Го́споди Бо́же мо́й.
Я́ко рѣ́хъ: да не когда́ пора́дуютмися врази́ мо­и́: и внегда́ подвижа́тися нога́мъ мо­и́мъ, на мя́ велерѣ́чеваша.
Я́ко а́зъ на ра́ны гото́въ, и болѣ́знь моя́ предо мно́ю е́сть вы́ну.
Я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ воз­вѣщу́ и попеку́ся о грѣсѣ́ мо­е́мъ.
Врази́ же мо­и́ живу́тъ и укрѣпи́шася па́че мене́, и умно́жишася ненави́дящiи мя́ безъ пра́вды:
воз­даю́щiи ми́ зла́я воз­ъ блага́я оболга́ху мя́, зане́ гоня́хъ благосты́ню.
Не оста́ви мене́, Го́споди Бо́же мо́й, не от­ступи́ от­ мене́:
вонми́ въ по́мощь мою́, Го́споди спасе́нiя мо­его́.
Въ коне́цъ, Идиѳу́му, пѣ́снь Дави́ду.
Рѣ́хъ: сохраню́ пути́ моя́, е́же не согрѣша́ти ми́ язы́комъ мо­и́мъ: положи́хъ усто́мъ мо­и́мъ храни́ло, внегда́ воста́ти грѣ́шному предо мно́ю.
Онѣмѣ́хъ и смири́хся, и умолча́хъ от­ бла́гъ, и болѣ́знь моя́ обнови́ся.
Согрѣ́яся се́рдце мое́ во мнѣ́, и въ по­уче́нiи мо­е́мъ разгори́т­ся о́гнь: глаго́лахъ язы́комъ мо­и́мъ:
скажи́ ми, Го́споди, кончи́ну мою́ и число́ дні́й мо­и́хъ, ко́е е́сть, да разумѣ́ю, что́ лиша́юся а́зъ.
Се́, пя́ди положи́лъ еси́ дни́ моя́, и соста́въ мо́й я́ко ничто́же предъ Тобо́ю: оба́че вся́ческая суета́ вся́къ человѣ́къ живы́й.
У́бо о́бразомъ хо́дитъ человѣ́къ, оба́че всу́е мяте́т­ся: сокро́вищ­ст­вуетъ, и не вѣ́сть, кому́ собере́тъ я́.
И ны́нѣ кто́ терпѣ́нiе мое́? Не Госпо́дь ли? И соста́въ мо́й от­ Тебе́ е́сть.
От всѣ́хъ беззако́нiй мо­и́хъ изба́ви мя́: поноше́нiе безу́мному да́лъ мя́ еси́.
Онѣмѣ́хъ и не от­верзо́хъ у́стъ мо­и́хъ, я́ко Ты́ сотвори́лъ еси́.
Отста́ви от­ мене́ ра́ны Твоя́: от­ крѣ́пости бо руки́ Тво­ея́ а́зъ изчезо́хъ.
Во обличе́нiихъ о беззако́нiи наказа́лъ еси́ человѣ́ка, и иста́ялъ еси́ я́ко паучи́ну ду́шу его́: оба́че всу́е вся́къ человѣ́къ.
Услы́ши моли́тву мою́, Го́споди, и моле́нiе мое́ внуши́, сле́зъ мо­и́хъ не премолчи́: я́ко пресе́лникъ а́зъ е́смь у Тебе́ и при­­шле́цъ, я́коже вси́ отцы́ мо­и́.
Осла́би ми́, да почі́ю, пре́жде да́же не от­иду́, и ктому́ не бу́ду.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Терпя́ потерпѣ́хъ Го́спода, и вня́тъ ми́ и услы́ша моли́тву мою́:
и воз­веде́ мя от­ ро́ва страсте́й и от­ бре́нiя ти́ны, и поста́ви на ка́мени но́зѣ мо­и́ и испра́ви стопы́ моя́:
и вложи́ во уста́ моя́ пѣ́снь но́ву, пѣ́нiе Бо́гу на́­шему. У́зрятъ мно́зи и убоя́т­ся, и упова́ютъ на Го́спода.
Блаже́нъ му́жъ, ему́же е́сть и́мя Госпо́дне упова́нiе его́, и не при­­зрѣ́ въ суеты́ и неистовле́нiя ло́жная.
Мно́га сотвори́лъ еси́ Ты́, Го́споди Бо́же мо́й, чудеса́ Твоя́, и помышле́ниемъ Тво­и́мъ нѣ́сть кто́ уподо́бит­ся Тебѣ́: воз­вѣсти́хъ и глаго́лахъ: умно́жишася па́че числа́.
Же́ртвы и при­­ноше́нiя не восхотѣ́лъ еси́, тѣ́ло же сверши́лъ ми́ еси́: всесожже́нiй и о грѣсѣ́ не взыска́лъ еси́.
Тогда́ рѣ́хъ: се́, прiиду́: въ глави́знѣ кни́жнѣ пи́сано е́сть о мнѣ́:
е́же сотвори́ти во́лю Твою́, Бо́же мо́й, восхотѣ́хъ, и зако́нъ Тво́й посредѣ́ чре́ва мо­его́.
Благовѣсти́хъ пра́вду въ це́ркви вели́цѣй, се́, устна́мъ мо­и́мъ не воз­браню́: Го́споди, Ты́ разумѣ́лъ еси́.
Пра́вду Твою́ не скры́хъ въ се́рдцы мо­е́мъ, и́стину Твою́ и спасе́нiе Твое́ рѣ́хъ, не скры́хъ ми́лость Твою́ и и́стину Твою́ от­ со́нма мно́га.
Ты́ же, Го́споди, не удали́ щедро́тъ Тво­и́хъ от­ мене́: ми́лость Твоя́ и и́стина Твоя́ вы́ну да засту́питѣ мя́.
Я́ко одержа́ша мя́ зла́я, и́мже нѣ́сть числа́: постиго́ша мя́ беззако́нiя моя́, и не воз­мого́хъ зрѣ́ти: умно́жишася па́че вла́съ главы́ мо­ея́, и се́рдце мое́ оста́ви мя́.
Благоволи́, Го́споди, изба́вити мя́: Го́споди, во е́же помощи́ ми, вонми́.
Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся вку́пѣ и́щущiи ду́шу мою́, изъя́ти ю́: да воз­вратя́т­ся вспя́ть и постыдя́т­ся хотя́щiи ми́ зла́я.
Да прiи́мутъ а́бiе сту́дъ сво́й глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.
Да воз­ра́дуют­ся и воз­веселя́т­ся о Тебѣ́ вси́ и́щущiи Тебе́, Го́споди, и да реку́тъ вы́ну, да воз­вели́чит­ся Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе Твое́.
А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Госпо́дь попече́т­ся о мнѣ́: помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й еси́ ты́, Бо́же мо́й, не закосни́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.
Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.
Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.
А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ Ти́.
Врази́ мо­и́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?
И вхожда́­ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́­ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.
На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мо­и́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.
Сло́во законопресту́пное воз­ложи́ша на мя́: еда́ спя́й не при­­ложи́тъ воскресну́ти?
И́бо человѣ́къ ми́ра мо­его́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, воз­вели́чи на мя́ запина́нiе.
Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и воз­ста́ви мя́, и воз­да́мъ и́мъ.
Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не воз­ра́дует­ся вра́гъ мо́й о мнѣ́.
Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ Тобо́ю въ вѣ́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.
Въ коне́цъ, въ ра́зумъ сыно́въ Коре́овыхъ, псало́мъ Дави́ду.
И́мже о́бразомъ жела́етъ еле́нь на исто́чники водны́я, си́це жела́етъ душа́ моя́ къ Тебѣ́, Бо́же.
Возжада́ душа́ моя́ къ Бо́гу крѣ́пкому, живо́му: когда́ прiиду́ и явлю́ся лицу́ Бо́жiю?
Бы́ша сле́зы моя́ мнѣ́ хлѣ́бъ де́нь и но́щь, внегда́ глаго́латися мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?
Сiя́ помяну́хъ, и излiя́хъ на мя́ ду́шу мою́: я́ко пройду́ въ мѣ́сто селе́нiя ди́вна, да́же до до́му Бо́жiя, во гла́сѣ ра́дованiя и исповѣ́данiя, шу́ма пра́здну­ю­щаго.
Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.
Ко мнѣ́ самому́ душа́ моя́ смяте́ся: сего́ ра́ди помяну́хъ Тя́ от­ земли́ Иорда́нски и Ермонiи́мски, от­ горы́ Ма́лыя.
Бе́здна бе́здну при­­зыва́етъ во гла́сѣ хля́бiй Тво­и́хъ: вся́ высоты́ Твоя́ и во́лны Твоя́ на мнѣ́ преидо́ша.
Въ де́нь заповѣ́сть Госпо́дь ми́лость Свою́, и но́щiю пѣ́снь Его́ от­ мене́ {у мене́}, моли́тва Бо́гу живота́ мо­его́.
Реку́ Бо́гу: засту́пникъ мо́й еси́, почто́ мя́ забы́лъ еси́? И вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?
Внегда́ сокруша́тися косте́мъ мо­и́мъ, поноша́ху ми́ врази́ мо­и́, внегда́ глаго́лати и́мъ мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?
Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.
Псало́мъ Дави́ду, не надпи́санъ у Евре́й.
Суди́ ми, Бо́же, и разсуди́ прю́ мою́: от­ язы́ка не преподо́бна, от­ человѣ́ка непра́ведна и льсти́ва изба́ви мя́.
Зане́ Ты́ еси́, Бо́же, крѣ́пость моя́, вску́ю от­ри́нулъ мя́ еси́? И вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?
Посли́ свѣ́тъ Тво́й и и́стину Твою́: та́ мя́ наста́виста, и введо́ста мя́ въ го́ру святу́ю Твою́ и въ селе́нiя Твоя́.
И вни́ду къ же́ртвен­нику Бо́жiю, къ Бо́гу веселя́щему ю́ность мою́: исповѣ́мся Тебѣ́ въ гу́слехъ, Бо́же, Бо́же мо́й.
Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.
Въ коне́цъ, сыно́въ Коре́овыхъ, въ ра́зумъ, псало́мъ.
Бо́же, уши́ма на́шима услы́шахомъ, и отцы́ на́ши воз­вѣсти́ша на́мъ дѣ́ло, е́же содѣ́лалъ еси́ во дне́хъ и́хъ, во дне́хъ дре́внихъ.
Рука́ Твоя́ язы́ки потреби́, и насади́лъ я́ еси́: озло́билъ еси́ лю́ди и изгна́лъ еси́ я́.
Не бо мече́мъ сво­и́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца Твоя́ и мы́шца Твоя́ и просвѣще́нiе лица́ Тво­его́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ.
Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля.
О Тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени Тво­е́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́.
Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́:
спаслъ бо еси́ на́съ от­ стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́.
О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени Тво­е́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ.
Ны́нѣ же от­ри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ.
Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при­­ вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́.
Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́.
Отда́лъ еси́ лю́ди Твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́же­с­т­во въ восклица́нiихъ на́шихъ.
Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.
Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ.
Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ мо­его́ покры́ мя,
от­ гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от­ лица́ вра́жiя и изгоня́щаго.
Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ Тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ Тво­е́мъ,
и не от­ступи́ вспя́ть се́рдце на́­ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от­ пути́ Тво­его́,
я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и при­­кры́ ны сѣ́нь сме́ртная.
А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́­шего, и а́ще воз­дѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му,
не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? То́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца.
Зане́ Тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя.
Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? Воскре́сни́, и не от­ри́ни до конца́.
Вску́ю лице́ Твое́ от­враща́еши? Забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу?
Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, при­­льпе́ земли́ утро́ба на́ша.
Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди Тво­его́.
Въ коне́цъ, о измѣня́емыхъ сыно́мъ Коре́овымъ въ ра́зумъ, пѣ́снь о воз­лю́блен­нѣмъ.
Отры́гну се́рдце мое́ сло́во бла́го, глаго́лю а́зъ дѣла́ моя́ Царе́ви: язы́къ мо́й тро́сть кни́жника скоропи́сца.
Красе́нъ добро́тою па́че сыно́въ человѣ́ческихъ, излiя́ся благода́ть во устна́хъ Тво­и́хъ: сего́ ра́ди благослови́ Тя Бо́гъ во вѣ́къ.
Препоя́ши ме́чь Тво́й по бедрѣ́ Тво­е́й, си́льне,
красото́ю Тво­е́ю и добро́тою Тво­е́ю: и наляцы́, и успѣва́й, и ца́р­ст­вуй и́стины ра́ди и кро́тости и пра́вды: и наста́витъ Тя́ ди́вно десни́ца Твоя́.
Стрѣ́лы Твоя́ изощре́ны, Си́льне: лю́дiе подъ Тобо́ю паду́тъ въ се́рдцы вра́гъ Царе́выхъ.
Престо́лъ Тво́й, Бо́же, въ вѣ́къ вѣ́ка: же́злъ пра́вости же́злъ ца́р­ст­вiя Тво­его́.
Возлюби́лъ еси́ пра́вду и воз­ненави́дѣлъ еси́ беззако́нiе: сего́ ра́ди пома́за Тя́, Бо́же, Бо́гъ Тво́й еле́емъ ра́дости па́че при­­ча́ст­никъ Тво­и́хъ.
Сми́рна и ста́кти и касі́а от­ ри́зъ Тво­и́хъ, от­ тя́жестей слоно́выхъ {от­ хра́мовъ слоно́выхъ}, изъ ни́хже воз­весели́ша Тя́.
Дще́ри царе́й въ че́сти Тво­е́й: предста́ цари́ца одесну́ю Тебе́, въ ри́захъ позлаще́н­ныхъ одѣ́яна преиспещре́на.
Слы́ши, дщи́, и ви́ждь, и при­­клони́ у́хо твое́, и забу́ди лю́ди твоя́ и до́мъ отца́ тво­его́:
и воз­жела́етъ Ца́рь добро́ты тво­ея́, зане́ То́й е́сть Госпо́дь тво́й, и поклони́шися Ему́,
и дщи́ Ти́рова съ да́ры: лицу́ Тво­ему́ помо́лят­ся бога́тiи лю́дстiи.
Вся́ сла́ва дще́ре Царе́вы вну́трь: ря́сны златы́ми одѣ́яна и преиспещре́на.
Приведу́т­ся Царю́ дѣ́вы вслѣ́дъ ея́, и́скрен­нiя ея́ при­­веду́т­ся Тебѣ́:
при­­веду́т­ся въ весе́лiи и ра́дованiи, введу́т­ся въ хра́мъ Царе́въ.
Вмѣ́сто оте́цъ Тво­и́хъ бы́ша сы́нове Тво­и́: поста́виши я́ кня́зи по все́й земли́.
Помяну́ и́мя Твое́ во вся́комъ ро́дѣ и ро́дѣ: сего́ ра́ди лю́дiе исповѣ́дят­ся Тебѣ́ въ вѣ́къ и во вѣ́къ вѣ́ка.
Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, о та́йныхъ, псало́мъ.
Бо́гъ на́мъ при­­бѣ́жище и си́ла, помо́щникъ въ ско́рбехъ обрѣ́тшихъ ны́ зѣло́.
Сего́ ра́ди не убо­и́мся, внегда́ смуща́ет­ся земля́, и прелага́ют­ся го́ры въ сердца́ морска́я.
Возшумѣ́ша и смято́шася во́ды и́хъ, смято́шася го́ры крѣ́постiю его́.
Рѣ́чная устремле́нiя веселя́тъ гра́дъ Бо́жiй: освяти́лъ е́сть селе́нiе свое́ Вы́шнiй.
Бо́гъ посредѣ́ его́, и не подви́жит­ся: помо́жетъ ему́ Бо́гъ у́тро зау́тра.
Смято́шася язы́цы, уклони́шася ца́р­ст­вiя: даде́ гла́съ Сво́й Вы́шнiй, подви́жеся земля́.
Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.
Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, я́же положи́ чудеса́ на земли́:
от­ъе́мля бра́ни до коне́цъ земли́, лу́къ сокруши́тъ и сло́митъ ору́жiе, и щиты́ сожже́тъ огне́мъ.
Упраздни́теся и разумѣ́йте, я́ко А́зъ е́смь Бо́гъ: воз­несу́ся во язы́цѣхъ, воз­несу́ся на земли́.
Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.
Рус. (Бируковы)
Псалом Давида, в воспоминание о субботе.
Господи, да не обличишь меня в ярости Твоей и не накажешь меня в гневе Твоем!
Ибо стрелы Твои вонзились в меня, и наложил Ты на меня руку Твою.
Нет исцеления телу моему от гнева Твоего, нет мира костям моим от грехов моих.
Ибо мои беззакония превысили голову мою, словно бремя тяжкое, отяготели на мне.
Смердят и гноятся раны мои от безумия моего.
Пострадал я и согнулся до земли, сетуя, весь день ходил;
Ибо за грехи мои подвергся я поруганию, и нет исцеления телу моему.
Испытал я злое и смирился глубоко, вопил в терзаниях сердца моего.
Господи, пред Тобою все желания мои, и воздыхания мои от Тебя не утаятся.
Сердце мое в смятении, оставила меня сила моя, свет очей моих, и тот я утратил.
Друзья мои и родичи мои приблизились ко мне со враждою, и оставили меня;
И ближние от меня отдалились, и враги стремились погубить меня, желающие мне зла говорили суетное и в лукавстве всяк день изощрялись.
А я, как глухой, не слышал и, как немой, не отверзал уст своих;
И был, как человек, что не слышит и не имеет в устах своих возражения.
Ибо на Тебя, Господи, я уповаю, и Ты услышишь меня, Господи Боже мой.
Сказал я: «Да не порадуются враги мои!», ибо когда поколебались стопы мои, они надо мной превозносились.
Но я принять раны готов, и болезнь моя всегда предо мною.
Беззаконие мое поведаю всем и помышлять буду о грехе моем.
А враги мои живы и стали крепче меня, и умножились ненавидящие меня неправедно.
Воздающие мне злом за добро оболгали меня, ибо я стремился к благому.
Не оставь меня, Господи Боже мой, не отступи от меня!
Приди на помощь мне, Господь, спасающий меня!
В конец, Идифуму. Песнь Давида.
Сказал я: «Буду хранить в чистоте пути мои, дабы не согрешать мне языком моим». Положил я запрет устам моим, доколе стоит грешник предо мною.
Онемел я, смирился, умолк, утратив блага, и снова скорбь овладела мной.
Воспылало сердце мое во мне, и огонь разгорелся в размышлении моем. Говорил я языком моим:
Открой мне, Господи, день кончины моей и число дней моих, велико ли оно, да уразумею, что еще остается мне.
Словно пядью, измерил Ты дни мои, и естество мое как бы ничто пред Тобою. Впрочем, все суета, всяк человек живущий!
Подобно призраку, ходит человек, но напрасно суетится он; собирает сокровища и не знает, кому достанутся они.
А ныне кто надежда моя? Не Ты ли, Господи? И Тобою создано естество мое.
От беззаконий моих избавь меня! На поношение безумцу Ты отдал меня.
Онемел я и не отверзал уст моих, ибо Ты этого возжелал.
Отведи от меня удары Твои, ибо от крепкой руки Твоей я изнемог.
Обличая беззакония, поучал Ты человека и непрочной, как паутина, соделал жизнь его. Впрочем, суетен всяк человек.
Услышь молитву мою, Господи, внемли молению моему! Не безмолвствуй, видя слезы мои, ибо странник я у Тебя и пришлец, подобно отцам моим.
Смилуйся надо мною, да вкушу покой, прежде чем умру и не станет меня.
В конец, псалом Давида.
Терпеливо надеялся я на Господа, и внял Он мне, и услышал молитву мою;
И вывел меня из пропасти страданий и тинистой топи, и утвердил на камне ноги мои, и направил стопы мои.
И вложил в уста мои песнь новую, песнопение Богу нашему. Узрят многие и убоятся, и станут уповать на Господа.
Блажен муж, который уповает на имя Господне и не взирает на суету и треволнения ложные. Много сотворил Ты, Господи Боже мой, чудес, и в замыслах Твоих благих никто не уподобится Тебе. Возвещал я и говорил: «Нет им числа!»
Жертвы и приношения Ты не восхотел, тело же уготовил мне; всесожжении и жертв за грехи не требовал Ты.
Тогда сказал я: «Вот я иду, как в свитке книжном написано обо мне;
Сотворить волю Твою, Боже мой, восхотел я, и закон Твой в глубине сердца моего».
Возвещал я правду в церкви великой и впредь устам моим не возбраню, и Тебе это ведомо, Господи.
Правды Твоей не скрыл я в сердце моем, истину Твою и путь спасения поведал, не скрыл милости Твоей и истины Твоей от сонма великого.
Ты же, Господи, не лиши меня щедрот Твоих; милость Твоя и истина Твоя да будут мне всегда защитой.
Ибо обступили меня беды, и нет им числа; настигли меня беззакония мои, и померк мой взор; стало их больше, чем волос на голове моей, и сердце мое замерло во мне.
Благоволи, Господи, избавить меня!
Господи, поспеши на помощь мне! Да постыдятся и посрамятся замыслившие исторгнуть душу мою! Да обратятся вспять и постыдятся желающие мне зла!
Да постигнет позор угрожающих мне: «Добро же тебе, добро!»
Да возрадуются и возвеселятся о Тебе ищущие Тебя, Господи, да повторяют ожидающие спасения от Тебя: «Да возвеличится Господь!»
А я беден и убог, но Господь печется обо мне. Боже мой, Податель помощи и Защитник, не замедли!
В конец, псалом Давида.
Блажен, кто опекает нищего и убогого, в день лютый избавит его Господь;
Господь да сохранит его, и сбережет его, и дарует ему блаженство на земле, и да не предаст его в руки врагов его!
Господь да поможет ему на одре болезни его; не будет ложе его ложем страданий.
Я сказал: «Господи, помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобой!»
Враги мои говорили обо мне злое: «Когда же он умрет, и погибнет с ним имя его?»
И если кто из них навещал меня, неправду говорило сердце его; умножал он беззакония свои; уходил от меня, и совещались они.
Обо мне шептались враги мои, на меня замышляли злое.
Слова беззаконные говорили обо мне: «Ужели спящий восстанет вновь?»
Ибо человек близкий мне, на которого я надеялся, вкушавший хлеб мой, поднял на меня пяту.
Но Ты, Господи, помилуй меня и воздвигни меня, и я покараю их!
И познаю, что угоден я Тебе, если враг мой не восторжествует надо мной.
А меня за незлобие принял Ты и утвердил меня пред Собою навеки.
Благословен Господь Бог Израилев вовеки! Да будет так, да будет!
В конец, в поучение, сынам Кореевым, псалом Давида.
Как стремится олень к источникам водным, так стремится душа моя к Тебе, Боже!
Возжаждала душа моя Бога Крепкого, Живого: когда приду в обитель Его и встану пред лицом Божиим?
Были слезы мои хлебом мне день и ночь, когда говорили мне всяк день, насмехаясь: «Где Бог твой?»
Вспомнил я это и излил пред самим собой душу свою: вот пройду я к месту обители дивной, до самого дома Божия, при криках радости и прославления, звуках праздничных!
Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: «В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!»
В смятение пришла душа моя, и я вспоминаю Тебя на земле Иорданской и Ермониимской, на горе Малой.
Бездна бездну призывает гласом пучин Твоих. Высокие воды Твои и волны Твои прошли надо мной.
Днем ниспошлет мне Господь милость Свою, и ночью вознесется к Нему песнь моя, молитва Богу, Владыке жизни моей.
Скажу Богу: «Ты Заступник мой, что забыл Ты меня? И что я хожу, сетуя, когда оскорбляет меня враг?»
Когда содрогались кости мои, враги мои поносили меня, говоря мне всяк день: «Где Бог твой?»
Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: «В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!»
Псалом Давида.
Суди меня, Боже, и разреши тяжбу мою; от народа нечестивого, от человека неправедного и лукавого избавь меня!
Ибо Ты, Боже, крепость моя, – что отринул Ты меня? И что я хожу, сетуя, когда оскорбляет меня враг?
Пошли мне свет Твой и истину Твою; они наставят меня и введут меня на гору святую Твою и в обители Твои.
И пойду к жертвеннику Божию, к Богу, веселящему юность мою, и прославлю Тебя на гуслях, Боже, Боже мой!
Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: «В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!»
В конец, сынов Кореевых, в поучение, псалом.
Боже, ушами нашими слышали мы, и отцы наши возвестили нам деяние, какое соделал Ты в их дни, дни древние.
Рука Твоя истребила племена, и укоренил Ты отцов наших; поразил Ты народы и изгнал их!
Ибо не мечом своим приобрели отцы наши землю, и не мышца их спасла их, но десница Твоя, и мышца Твоя, и сияние лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним.
Ты Царь мой и Бог мой, дарующий спасение Иакову!
С Тобою врагов наших пронзим, будто рогами, и именем Твоим уничтожим восстающих на нас!
Ибо не на лук мой надеюсь, и меч мой не спасет меня;
Ибо спас Ты нас от гонителей наших и ненавистников наших посрамил.
Восхвалять Бога будем всяк день и прославим имя Его вовеки.
А ныне отринул Ты нас и посрамил нас самих, и не шествуешь, Боже, во главе ополчений наших.
Обратил Ты нас вспять пред врагами нашими, и ненавистники наши расхищали наше добро.
Отдал Ты нас, будто овец, на съедение, и среди язычников рассеял нас.
Отдал народ Твой, как не имеющий никакой цены, и уже немного нас, взывающих к Тебе.
Предал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим окрест нас.
Соделал нас притчею у язычников, кивают на нас головой народы.
Всяк день позор мой предо мной, и стыд на лице моем
От голоса обидчика и клеветника, от речей врага и гонителя.
Все это постигло нас, но не забыли мы Тебя и не нарушили завета Твоего.
И не отступило вспять сердце наше, хотя и отклонил Ты стези наши от пути Твоего.
Ибо смирил Ты нас там, где постигли нас беды, и покрыла нас тень смертная.
Если бы забыли мы имя Бога нашего, если бы простерли руки наши к богу чужому,
Не Бог ли взыскал бы за это? Ибо Он ведает тайны сердца.
Но за верность Тебе умерщвляют нас всяк день, для них мы, как овцы, отданные на заклание.
Восстань, – что опочил Ты, Господи? Восстань и не отринь нас до конца!
Что отвращаешь Ты лицо Твое? Забываешь нищету нашу и скорбь нашу?
Ибо унижена в прах душа наша, и на землю повержено тело наше.
Восстань, Господи, помоги нам и избавь нас во славу имени Твоего!
В конец, об имеющих измениться, сынов Кореевых, в поучение, песнь о Возлюбленном.
Изрекло сердце мое слово благое, говорю Всевышнему Царю о соделанном мною; язык мой – трость книжника-скорописца.
Красотою духовною превосходишь Ты всех сынов человеческих, изливается благодать из уст Твоих; посему благословил Тебя Бог вовеки!
Препояшь, Могучий, стан Твой мечом Твоим –
Мечом красоты Твоей и совершенства Твоего; и напряги лук, и преуспевай, и царствуй ради истины, кротости и правды; и направит Тебя дивно десница Твоя.
Стрелы Твои изострены, Могучий; народы пред Тобою падут; пронзишь сердце врагов Царя.
Престол Твой, Боже, утвержден навеки; это жезл правды – жезл Царства Твоего.
Возлюбил Ты правду и возненавидел беззаконие; посему, Боже, помазал Тебя Бог Твой елеем радости обильнее, чем друзей близких Твоих.
Смирной, стакти и кассией благоухают ризы Твои в чертогах из кости слоновой, где восхваляют Тебя.
Дочери царей в чести у Тебя. Предстала Царица одесную Тебя, облаченная в ризы многоцветные, шитые золотом.
Услышь, Дочь, и смотри, и приклони ухо Твое, и забудь народ Твой и дом отца Твоего;
И возжелает Царь красоты души Твоей, ибо Он Господь Твой, и поклонишься Ты Ему.
И дочь Тира принесет дары; Тебе молиться будут люди богатые.
Вся слава Дочери Царя у Нее в душе; Ее одеяния каймою золотою изукрашены.
Приведутся к Царю девы вслед за Ней, Ее ближние приведутся к Тебе;
Приведутся в веселии и радости, введены будут в чертог Царя.
Вместо праотцев Твоих будут сыновья Твои, поставишь Ты их князьями во всей земле.
Помяну имя Твое из рода в род; и народы восхвалят Тебя вовеки.
В конец, сынов Кореевых, о тайнах, псалом.
Бог нам прибежище и сила, Податель помощи в тяжких скорбях, постигших нас.
Посему не убоимся, когда потрясется земля и обрушатся горы в пучины морские.
Восшумели и возмутились воды, сотрясаются горы великой силой Его.
Воды стремительные веселят град Божий; освятил обитель Свою Всевышний.
Бог посреди града, и не поколеблется он; поможет ему Бог на заре утренней.
Пришли в смятенье народы, покорились царства; издал глас Свой Всевышний, поколебалась земля.
Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев!
Придите и увидите дела Божии, какие совершит Он чудеса на земле.
Прекратит Он войны во всех пределах земли; лук сокрушит Он, и сломит оружие, и щиты сожжет огнем.
«Отрешитесь от себя и уразумейте, что Я Бог! Превознесен буду среди народов, превознесен буду на земле!»
Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев!
Латинский (Nova Vulgata)
38:1 PSALMUS. David. Ad commemorandum.
38:2 Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me,
38:3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua.
38:4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
38:5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. -
38:6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae.
38:7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar.
38:8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea.
38:9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei.
38:10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
38:11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
38:12 Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt.
38:13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur.
38:14 Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum;
38:15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones.
38:16 Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus.
38:17 Quia dixi: "Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me».
38:18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
38:19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo.
38:20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
38:21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem.
38:22 Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me.
38:23 Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea.
39:1 Magistro chori, Idithun. PSALMUS. David.
39:2 Dixi: «Custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea; ponam ori meo custodiam, donec consistit peccator adversum me».
39:3 Tacens obmutui et silui absque ullo bono, et dolor meus renovatus est.
39:4 Concaluit cor meum intra me, et in meditatione mea exarsit ignis.
39:5 Locutus sum in lingua mea: «Notum fac mihi, Domine, finem meum; et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quam brevis sit vita mea».
39:6 Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos, et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te. Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est.
39:7 Etenim ut imago pertransit homo. Etenim vanitas est et concitatur; thesaurizat et ignorat quis congregabit ea.
39:8 Et nunc quae est exspectatio mea, Domine? Spes mea apud te est.
39:9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me, opprobrium insipienti ne ponas me.
39:10 Obmutui et non aperiam os meum, quoniam tu fecisti.
39:11 Amove a me plagas tuas: ab ictu manus tuae ego defeci.
39:12 In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem, et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius. Etenim vanitas omnis homo.
39:13 Exaudi orationem meam, Domine, et clamorem meum auribus percipe. Ad lacrimas meas ne obsurdescas, quoniam advena ego sum apud te, peregrinus sicut omnes patres mei.
39:14 Avertere a me, ut refrigerer, priusquam abeam et non sim amplius.
40:1 Magistro chori. David. PSALMUS.
40:2 Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi.
40:3 Et exaudivit clamorem meum et eduxit me de lacu miseriae et de luto faecis; et statuit super petram pedes meos et firmavit gressus meos.
40:4 Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi et timebunt et sperabunt in Domino.
40:5 Beatus vir, qui posuit Dominum spem suam et non respexit superbos et declinantes in mendacium.
40:6 Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua, et cogitationes tuas pro nobis: non est qui similis sit tibi. Si nuntiare et eloqui voluero, multiplicabuntur super numerum.
40:7 Sacrificium et oblationem noluisti, aures autem fodisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti,
40:8 tunc dixi: «Ecce venio. In volumine libri scriptum est de me.
40:9 Facere voluntatem tuam, Deus meus, volui; et lex tua in praecordiis meis».
40:10 Annuntiavi iustitiam tuam in ecclesia magna; ecce labia mea non prohibebo, Domine, tu scisti.
40:11 Iustitiam tuam non abscondi in corde meo, veritatem tuam et salutare tuum dixi. Non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam ab ecclesia magna.
40:12 Tu autem, Domine, ne prohibeas miserationes tuas a me; misericordia tua et veritas tua semper suscipiant me,
40:13 quoniam circumdederunt me mala, quorum non est numerus; comprehenderunt me iniquitates meae, et non potui videre. Multiplicatae sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me.
40:14 Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; Domine, ad adiuvandum me festina.
40:15 Confundantur et revereantur simul, qui quaerunt animam meam, ut auferant eam. Avertantur retrorsum et erubescant, qui volunt mihi mala.
40:16 Obstupescant propter confusionem suam, qui dicunt mihi: «Euge, euge».
40:17 Exsultent et laetentur in te omnes quaerentes te; et dicant semper: «Magnificetur Dominus», qui diligunt salutare tuum.
40:18 Ego autem egenus et pauper sum; Dominus sollicitus est mei. Adiutor meus et liberator meus tu es; Deus meus, ne tardaveris.
41:1 Magistro chori. PSALMUS. David.
41:2 Beatus, qui intellegit de egeno; in die mala liberabit eum Dominus.
41:3 Dominus servabit eum et vivificabit eum et beatum faciet eum in terra et non tradet eum in animam inimicorum eius.
41:4 Dominus opem feret illi super lectum doloris eius; universum stratum eius versabis in infirmitate eius.
41:5 Ego dixi: «Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi».
41:6 Inimici mei dixerunt mala mihi: «Quando morietur, et peribit nomen eius?».
41:7 Et si ingrediebatur, ut visitaret, vana loquebatur; cor eius congregabat iniquitatem sibi, egrediebatur foras et detrahebat.
41:8 Simul adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi:
41:9 «Maleficium effusum est in eo; et, qui decumbit, non adiciet ut resurgat».
41:10 Sed et homo pacis meae, in quo speravi, qui edebat panem meum, levavit contra me calcaneum.
41:11 Tu autem, Domine, miserere mei et resuscita me, et retribuam eis.
41:12 In hoc cognovi quoniam voluisti me, quia non gaudebit inimicus meus super me;
41:13 me autem propter innocentiam suscepisti et statuisti me in conspectu tuo in aeternum.
41:14 Benedictus Dominus, Deus Israel, a saeculo et usque in saeculum. Fiat, fiat.
42:1 Magistro chori. Maskil. Filiorum Core.
42:2 Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.
42:3 Sitivit anima mea ad Deum, Deum vivum; quando veniam et apparebo ante faciem Dei?
42:4 Fuerunt mihi lacrimae meae panis die ac nocte, dum dicitur mihi cotidie: «Ubi est Deus tuus?».
42:5 Haec recordatus sum et effudi in me animam meam; quoniam transibam in locum tabernaculi admirabilis usque ad domum Dei in voce exsultationis et confessionis multitudinis festa celebrantis.
42:6 Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.
42:7 In meipso anima mea contristata est; propterea memor ero tui de terra Iordanis et Hermonim, de monte Misar.
42:8 Abyssus abyssum invocat in voce cataractarum tuarum; omnes gurgites tui et fluctus tui super me transierunt.
42:9 In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum eius apud me est: oratio ad Deum vitae meae.
42:10 Dicam Deo: «Susceptor meus es. Quare oblitus es mei, et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?».
42:11 Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi, qui tribulant me, dum dicunt mihi quotidie: «Ubi est Deus tuus?». -
42:12 Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.
43:1 Iudica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta; ab homine iniquo et doloso erue me.
43:2 Quia tu es Deus refugii mei; quare me reppulisti, et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus?
43:3 Emitte lucem tuam et veritatem tuam; ipsae me deducant et adducant in montem sanctum tuum et in tabernacula tua.
43:4 Et introibo ad altare Dei, ad Deum laetitiae exsultationis meae. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.
43:5 Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.
44:1 Magistro chori. Filiorum Core. Maskil.
44:2 Deus, auribus nostris audivimus; patres nostri annuntiaverunt nobis opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis.
44:3 Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos, afflixisti populos et dilatasti eos.
44:4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos; sed dextera tua et brachium tuum et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
44:5 Tu es rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Iacob.
44:6 In te inimicos nostros proiecimus, et in nomine tuo conculcavimus insurgentes in nos. -
44:7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me.
44:8 Tu autem salvasti nos de affligentibus nos et odientes nos confudisti.
44:9 In Deo gloriabimur tota die et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
44:10 Nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris, Deus, cum virtutibus nostris.
44:11 Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris; et, qui oderunt nos, diripuerunt sibi.
44:12 Dedisti nos tamquam oves ad vescendum et in gentibus dispersisti nos.
44:13 Vendidisti populum tuum sine lucro nec ditior factus es in commutatione eorum.
44:14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
44:15 Posuisti nos similitudinem in gentibus, commotionem capitis in populis.
44:16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me
44:17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et ultoris.
44:18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te et inique non egimus in testamentum tuum.
44:19 Et non recessit retro cor nostrum, nec declinaverunt gressus nostri a via tua;
44:20 sed humiliasti nos in loco vulpium et operuisti nos umbra mortis.
44:21 Si obliti fuerimus nomen Dei nostri et si expanderimus manus nostras ad deum alienum,
44:22 nonne Deus requiret ista? Ipse enim novit abscondita cordis.
44:23 Quoniam propter te mortificamur tota die, aestimati sumus sicut oves occisionis.
44:24 Evigila, quare obdormis, Domine? Exsurge et ne repellas in finem.
44:25 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
44:26 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra, conglutinatus est in terra venter noster. Exsurge, Domine, adiuva nos et redime nos propter misericordiam tuam.
45:1 Magistro chori. Secundum» Lilia...». Filiorum Core. Maskil. Canticum amoris.
45:2 Eructavit cor meum verbum bonum, dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribae velociter scribentis.
45:3 Speciosus forma es prae filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis, propterea benedixit te Deus in aeternum.
45:4 Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime, magnificentia tua et ornatu tuo.
45:5 Et ornatu tuo procede, currum ascende propter veritatem et mansuetudinem et iustitiam. Et doceat te mirabilia dextera tua:
45:6 sagittae tuae acutae - populi sub te cadent - in corda inimicorum regis.
45:7 Sedes tua, Deus, in saeculum saeculi; sceptrum aequitatis sceptrum regni tui.
45:8 Dilexisti iustitiam et odisti iniquitatem, propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus tuis.
45:9 Myrrha et aloe et casia omnia vestimenta tua; e domibus eburneis chordae delectant te.
45:10 Filiae regum in pretiosis tuis; astitit regina a dextris tuis ornata auro ex Ophir. -
45:11 Audi, filia, et vide et inclina aurem tuam et obliviscere populum tuum et domum patris tui;
45:12 et concupiscet rex speciem tuam. Quoniam ipse est dominus tuus, et adora eum.
45:13 Filia Tyri cum muneribus; vultum tuum deprecabuntur divites plebis.
45:14 Gloriosa nimis filia regis intrinsecus, texturis aureis circumamicta.
45:15 In vestibus variegatis adducetur regi; virgines post eam, proximae eius, afferuntur tibi.
45:16 Afferuntur in laetitia et exsultatione, adducuntur in domum regis.
45:17 Pro patribus tuis erunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.
45:18 Memor ero nominis tui in omni generatione et generatione; propterea populi confitebuntur tibi in aeternum et in saeculum saeculi.
46:1 Magistro chori. Filiorum Core. Secundum» Virgines...». Canticum.
46:2 Deus est nobis refugium et virtus, adiutorium in tribulationibus inventus est nimis.
46:3 Propterea non timebimus, dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris.
46:4 Fremant et intumescant aquae eius, conturbentur montes in elatione eius.
46:5 Fluminis rivi laetificant civitatem Dei, sancta tabernacula Altissimi.
46:6 Deus in medio eius, non commovebitur; adiuvabit eam Deus mane diluculo.
46:7 Fremuerunt gentes, commota sunt regna; dedit vocem suam, liquefacta est terra.
46:8 Dominus virtutum nobiscum, refugium nobis Deus Iacob.
46:9 Venite et videte opera Domini, quae posuit prodigia super terram. Auferet bella usque ad finem terrae,
46:10 arcum conteret et confringet arma et scuta comburet igne.
46:11 Vacate et videte quoniam ego sum Deus: exaltabor in gentibus et exaltabor in terra.
46:12 Dominus virtutum nobiscum, refugium nobis Deus Iacob.
38:0 مَزْمُورٌ لِدَاوُدَ لِلتَّذْكِيرِ
38:1 يَا رَبُّ، لاَ تُوَبِّخْنِي بِسَخَطِكَ، وَلاَ تُؤَدِّبْنِي بِغَيْظِكَ،
38:2 لأَنَّ سِهَامَكَ قَدِ انْتَشَبَتْ فِيَّ، وَنَزَلَتْ عَلَيَّ يَدُكَ.
38:3 لَيْسَتْ فِي جَسَدِي صِحَّةٌ مِنْ جِهَةِ غَضَبِكَ. لَيْسَتْ فِي عِظَامِي سَلاَمَةٌ مِنْ جِهَةِ خَطِيَّتِي.
38:4 لأَنَّ آثامِي قَدْ طَمَتْ فَوْقَ رَأْسِي. كَحِمْل ثَقِيل أَثْقَلَ مِمَّا أَحْتَمِلُ.
38:5 قَدْ أَنْتَنَتْ، قَاحَتْ حُبُرُ ضَرْبِي مِنْ جِهَةِ حَمَاقَتِي.
38:6 لَوِيتُ. انْحَنَيْتُ إِلَى الْغَايَةِ. الْيَوْمَ كُلَّهُ ذَهَبْتُ حَزِينًا.
38:7 لأَنَّ خَاصِرَتَيَّ قَدِ امْتَلأَتَا احْتِرَاقًا، وَلَيْسَتْ فِي جَسَدِي صِحَّةٌ.
38:8 خَدِرْتُ وَانْسَحَقْتُ إِلَى الْغَايَةِ. كُنْتُ أَئِنُّ مِنْ زَفِيرِ قَلْبِي.
38:9 يَا رَبُّ، أَمَامَكَ كُلُّ تَأَوُّهِي، وَتَنَهُّدِي لَيْسَ بِمَسْتُورٍ عَنْكَ.
38:10 قَلْبِي خَافِقٌ. قُوَّتِي فَارَقَتْنِي، وَنُورُ عَيْنِي أَيْضًا لَيْسَ مَعِي.
38:11 أَحِبَّائِي وَأَصْحَابِي يَقِفُونَ تُجَاهَ ضَرْبَتِي، وَأَقَارِبِي وَقَفُوا بَعِيدًا.
38:12 وَطَالِبُو نَفْسِي نَصَبُوا شَرَكًا، وَالْمُلْتَمِسُونَ لِيَ الشَّرَّ تَكَلَّمُوا بِالْمَفَاسِدِ، وَالْيَوْمَ كُلَّهُ يَلْهَجُونَ بِالْغِشِّ.
38:13 وَأَمَّا أَنَا فَكَأَصَمَّ لاَ أَسْمَعُ. وَكَأَبْكَمَ لاَ يَفْتَحُ فَاهُ.
38:14 وَأَكُونُ مِثْلَ إِنْسَانٍلاَ يَسْمَعُ، وَلَيْسَ فِي فَمِهِ حُجَّةٌ.
38:15 لأَنِّي لَكَ يَا رَبُّ صَبَرْتُ، أَنْتَ تَسْتَجِيبُ يَا رَبُّ إِلهِي.
38:16 لأَنِّي قُلْتُ: «لِئَلاَّ يَشْمَتُوا بِي». عِنْدَمَا زَلَّتْ قَدَمِي تَعَظَّمُوا عَلَيَّ.
38:17 لأَنِّي مُوشِكٌ أَنْ أَظْلَعَ، وَوَجَعِي مُقَابِلِي دَائِمًا.
38:18 لأَنَّنِي أُخْبِرُ بِإِثْمِي، وَأَغْتَمُّ مِنْ خَطِيَّتِي.
38:19 وَأَمَّا أَعْدَائِي فَأَحْيَاءٌ. عَظُمُوا. وَالَّذِينَ يُبْغِضُونَنِي ظُلْمًا كَثُرُوا.
38:20 وَالْمُجَازُونَ عَنِ الْخَيْرِ بِشَرّ، يُقَاوِمُونَنِي لأَجْلِ اتِّبَاعِي الصَّلاَحَ.
38:21 لاَ تَتْرُكْنِي يَا رَبُّ. يَا إِلهِي، لاَ تَبْعُدْ عَنِّي.
38:22 أَسْرِعْ إِلَى مَعُونَتِي يَا رَبُّ يَا خَلاَصِي.
39:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. لِيَدُوثُونَ. مَزْمُورٌ لِدَاوُدَ
39:1 قُلْتُ: « أَتَحَفَّظُ لِسَبِيلِي مِنَ الْخَطَإِ بِلِسَانِي. أَحْفَظُ لِفَمِي كِمَامَةً فِيمَا الشِّرِّيرُ مُقَابِلِي».
39:2 صَمَتُّ صَمْتًا، سَكَتُّ عَنِ الْخَيْرِ، فَتَحَرَّكَ وَجَعِي.
39:3 حَمِيَ قَلْبِي فِي جَوْفِي. عِنْدَ لَهَجِي اشْتَعَلَتِ النَّارُ. تَكَلَّمْتُ بِلِسَانِي:
39:4 «عَرِّفْنِي يَا رَبُّ نِهَايَتِي وَمِقْدَارَ أَيَّامِي كَمْ هِيَ، فَأَعْلَمَ كَيْفَ أَنَا زَائِلٌ.
39:5 هُوَذَا جَعَلْتَ أَيَّامِي أَشْبَارًا، وَعُمْرِي كَلاَ شَيْءَ قُدَّامَكَ. إِنَّمَا نَفْخَةً كُلُّ إِنْسَانٍ قَدْ جُعِلَ. سِلاَهْ.
39:6 إِنَّمَا كَخَيَال يَتَمَشَّى الإِنْسَانُ. إِنَّمَا بَاطِلاً يَضِجُّونَ. يَذْخَرُ ذَخَائِرَ وَلاَ يَدْرِي مَنْ يَضُمُّهَا.
39:7 «وَالآنَ، مَاذَا انْتَظَرْتُ يَا رَبُّ؟ رَجَائِي فِيكَ هُوَ.
39:8 مِنْ كُلِّ مَعَاصِيَّ نَجِّنِي. لاَ تَجْعَلْنِي عَارًا عِنْدَ الْجَاهِلِ.
39:9 صَمَتُّ. لاَ أَفْتَحُ فَمِي، لأَنَّكَ أَنْتَ فَعَلْتَ.
39:10 ارْفَعْ عَنِّي ضَرْبَكَ. مِنْ مُهَاجَمَةِ يَدِكَ أَنَا قَدْ فَنِيتُ.
39:11 بِتَأْدِيبَاتٍ إِنْ أَدَّبْتَ الإِنْسَانَ مِنْ أَجْلِ إِثْمِهِ، أَفْنَيْتَ مِثْلَ الْعُثِّ مُشْتَهَاهُ. إِنَّمَا كُلُّ إِنْسَانٍنَفْخَةٌ. سِلاَهْ.
39:12 اِسْتَمِعْ صَلاَتِي يَا رَبُّ، وَاصْغَ إِلَى صُرَاخِي. لاَ تَسْكُتْ عَنْ دُمُوعِي. لأَنِّي أَنَا غَرِيبٌ عِنْدَكَ. نَزِيلٌ مِثْلُ جَمِيعِ آبَائِي.
39:13 اقْتَصِرْ عَنِّي فَأَتَبَلَّجَ قَبْلَ أَنْ أَذْهَبَ فَلاَ أُوجَدَ».
40:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. مَزْمُورٌ لِدَاوُدَ
40:1 اِنْتِظَارًا انْتَظَرْتُ الرَّبَّ، فَمَالَ إِلَيَّ وَسَمِعَ صُرَاخِي،
40:2 وَأَصْعَدَنِي مِنْ جُبِّ الْهَلاَكِ، مِنْ طِينِ الْحَمْأَةِ، وَأَقَامَ عَلَى صَخْرَةٍ رِجْلَيَّ. ثَبَّتَ خُطُوَاتِي،
40:3 وَجَعَلَ فِي فَمِي تَرْنِيمَةً جَدِيدَةً، تَسْبِيحَةً لإِلهِنَا. كَثِيرُونَ يَرَوْنَ وَيَخَافُونَ وَيَتَوَكَّلُونَ عَلَى الرَّبِّ.
40:4 طُوبَى لِلرَّجُلِ الَّذِي جَعَلَ الرَّبَّ مُتَّكَلَهُ، وَلَمْ يَلْتَفِتْ إِلَى الْغَطَارِيسِ وَالْمُنْحَرِفِينَ إِلَى الْكَذِب.
40:5 كَثِيرًا مَا جَعَلْتَ أَنْتَ أَيُّهَا الرَّبُّ إِلهِي عَجَائِبَكَ وَأَفْكَارَكَ مِنْ جِهَتِنَا. لاَ تُقَوَّمُ لَدَيْكَ. لأُخْبِرَنَّ وَأَتَكَلَّمَنَّ بِهَا. زَادَتْ عَنْ أَنْ تُعَدَّ.
40:6 بِذَبِيحَةٍ وَتَقْدِمَةٍ لَمْ تُسَرَّ. أُذُنَيَّ فَتَحْتَ. مُحْرَقَةً وَذَبِيحَةَ خَطِيَّةٍ لَمْ تَطْلُبْ.
40:7 حِينَئِذٍ قُلْتُ: «هأَنَذَا جِئْتُ. بِدَرْجِالْكِتَابِ مَكْتُوبٌ عَنِّى:
40:8 أَنْ أَفْعَلَ مَشِيئَتَكَ يَا إِلهِي سُرِرْتُ، وَشَرِيعَتُكَ فِي وَسَطِ أَحْشَائِي».
40:9 بَشَّرْتُ بِبِرّ فِي جَمَاعَةٍ عَظِيمَةٍ. هُوَذَا شَفَتَايَ لَمْ أَمْنَعْهُمَا. أَنْتَ يَا رَبُّ عَلِمْتَ.
40:10 لَمْ أَكْتُمْ عَدْلَكَ فِي وَسَطِ قَلْبِي. تَكَلَّمْتُ بِأَمَانَتِكَ وَخَلاَصِكَ. لَمْ أُخْفِ رَحْمَتَكَ وَحَقَّكَ عَنِ الْجَمَاعَةِ الْعَظِيمَةِ.
40:11 أَمَّا أَنْتَ يَا رَبُّ فَلاَ تَمْنَعْ رَأْفَتَكَ عَنِّي. تَنْصُرُنِي رَحْمَتُكَ وَحَقُّكَ دَائِمًا.
40:12 لأَنَّ شُرُورًا لاَ تُحْصَى قَدِ اكْتَنَفَتْنِي. حَاقَتْ بِي آثامِي، وَلاَ أَسْتَطِيعُ أَنْ أُبْصِرَ. كَثُرَتْ أَكْثَرَ مِنْ شَعْرِ رَأْسِي، وَقَلْبِي قَدْ تَرَكَنِي.
40:13 اِرْتَضِ يَا رَبُّ بِأَنْ تُنَجِّيَنِي. يَا رَبُّ، إِلَى مَعُونَتِي أَسْرِعْ.
40:14 لِيَخْزَ وَلْيَخْجَلْ مَعًا الَّذِينَ يَطْلُبُونَ نَفْسِي لإِهْلاَكِهَا. لِيَرْتَدَّ إِلَى الْوَرَاءِ، وَلْيَخْزَ الْمَسْرُورُونَ بِأَذِيَّتِي.
40:15 لِيَسْتَوْحِشْ مِنْ أَجْلِ خِزْيِهِمِ الْقَائِلُونَ لِي: «هَهْ! هَهْ!».
40:16 لِيَبْتَهِجْ وَيَفْرَحْ بِكَ جَمِيعُ طَالِبِيكَ. لِيَقُلْ أَبَدًا مُحِبُّو خَلاَصِكَ: «يَتَعَظَّمُ الرَّبُّ».
40:17 أَمَّا أَنَا فَمِسْكِينٌ وَبَائِسٌ. الرَّبُّ يَهْتَمُّ بِي. عَوْنِي وَمُنْقِذِي أَنْتَ. يَا إِلهِي لاَ تُبْطِئْ.
41:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. مَزْمُورٌ لِدَاوُدَ
41:1 طُوبَى لِلَّذِي يَنْظُرُ إِلَى الْمَِسْكِينِ. فِي يَوْمِ الشَّرِّ يُنَجِّيهِ الرَّبُّ.
41:2 الرَّبُّ يَحْفَظُهُ وَيُحْيِيهِ. يَغْتَبِطُ فِي الأَرْضِ، وَلاَ يُسَلِّمُهُ إِلَى مَرَامِ أَعْدَائِهِ.
41:3 الرَّبُّ يَعْضُدُهُ وَهُوَ عَلَى فِرَاشِ الضُّعْفِ. مَهَّدْتَ مَضْجَعَهُ كُلَّهُ فِي مَرَضِهِ.
41:4 أَنَا قُلْتُ: «يَا رَبُّ ارْحَمْنِي. اشْفِ نَفْسِي لأَنِّي قَدْ أَخْطَأْتُ إِلَيْكَ».
41:5 أَعْدَائِي يَتَقَاوَلُونَ عَلَيَّ بِشَرّ: «مَتَى يَمُوتُ وَيَبِيدُ اسْمُهُ؟ »
41:6 وَإِنْ دَخَلَ لِيَرَانِي يَتَكَلَّمُ بِالْكَذِبِ. قَلْبُهُ يَجْمَعُ لِنَفْسِهِ إِثْمًا. يَخْرُجُ. فِي الْخَارِجِ يَتَكَلَّمُ.
41:7 كُلُّ مُبْغِضِيَّ يَتَنَاجَوْنَ مَعًا عَلَيَّ. عَلَيَّ تَفَكَّرُوا بِأَذِيَّتِي.
41:8 يَقُولُونَ: «أَمْرٌ رَدِيءٌ قَدِ انْسَكَبَ عَلَيْهِ. حَيْثُ اضْطَجَعَ لاَ يَعُودُ يَقُومُ».
41:9 أَيْضًا رَجُلُ سَلاَمَتِي، الَّذِي وَثِقْتُ بِهِ، آكِلُ خُبْزِي، رَفَعَ عَلَيَّ عَقِبَهُ!
41:10 أَمَّا أَنْتَ يَا رَبُّ فَارْحَمْنِي وَأَقِمْنِي، فَأُجَازِيَهُمْ.
41:11 بِهذَا عَلِمْتُ أَنَّكَ سُرِرْتَ بِي، أَنَّهُ لَمْ يَهْتِفْ عَلَيَّ عَدُوِّي.
41:12 أَمَّا أَنَا فَبِكَمَالِي دَعَمْتَنِي، وَأَقَمْتَنِي قُدَّامَكَ إِلَى الأَبَدِ.
41:13 مُبَارَكٌ الرَّبُّ إِلهُ إِسْرَائِيلَ، مِنَ الأَزَلِ وَإِلَى الأَبَدِ. آمِينَ فَآمِينَ.
42:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. قَصِيدَةٌ لِبَنِي قُورَحَ
42:1 كَمَا يَشْتَاقُ الإِيَّلُ إِلَى جَدَاوِلِ الْمِيَاهِ، هكَذَا تَشْتَاقُ نَفْسِي إِلَيْكَ يَا اللهُ.
42:2 عَطِشَتْ نَفْسِي إِلَى اللهِ، إِلَى الإِلهِ الْحَيِّ. مَتَى أَجِيءُ وَأَتَرَاءَى قُدَّامَ اللهِ ؟
42:3 صَارَتْ لِي دُمُوعِي خُبْزًا نَهَارًا وَلَيْلاً إِذْ قِيلَ لِي كُلَّ يَوْمٍ: «أَيْنَ إِلهُكَ؟ ».
42:4 هذِهِ أَذْكُرُهَا فَأَسْكُبُ نَفْسِي عَلَيَّ: لأَنِّي كُنْتُ أَمُرُّ مَعَ الْجُمَّاعِ، أَتَدَرَّجُ مَعَهُمْ إِلَى بَيْتِ اللهِ بِصَوْتِ تَرَنُّمٍ وَحَمْدٍ، جُمْهُورٌ مُعَيِّدٌ.
42:5 لِمَاذَا أَنْتِ مُنْحَنِيَةٌ يَا نَفْسِي؟ وَلِمَاذَا تَئِنِّينَ فِيَّ؟ ارْتَجِي اللهَ، لأَنِّي بَعْدُ أَحْمَدُهُ، لأَجْلِ خَلاَصِ وَجْهِهِ.
42:6 يَا إِلهِي، نَفْسِي مُنْحَنِيَةٌ فِيَّ، لِذلِكَ أَذْكُرُكَ مِنْ أَرْضِ الأُرْدُنِّ وَجِبَالِ حَرْمُونَ، مِنْ جَبَلِ مِصْعَرَ.
42:7 غَمْرٌ يُنَادِي غَمْرًا عِنْدَ صَوْتِ مَيَازِيبِكَ. كُلُّ تَيَّارَاتِكَ وَلُجَجِكَ طَمَتْ عَلَيَّ.
42:8 بِالنَّهَارِ يُوصِي الرَّبُّ رَحْمَتَهُ، وَبِاللَّيْلِ تَسْبِيحُهُ عِنْدِي صَلاَةٌ لإِلهِ حَيَاتِي.
42:9 أَقُولُ ِللهِ صَخْرَتِي: «لِمَاذَا نَسِيتَنِي؟ لِمَاذَا أَذْهَبُ حَزِينًا مِنْ مُضَايَقَةِ الْعَدُوِّ؟ ».
42:10 بِسَحْق فِي عِظَامِي عَيَّرَنِي مُضَايِقِيَّ، بِقَوْلِهِمْ لِي كُلَّ يَوْمٍ: «أَيْنَ إِلهُكَ؟ ».
42:11 لِمَاذَا أَنْتِ مُنْحَنِيَةٌ يَا نَفْسِي؟ وَلِمَاذَا تَئِنِّينَ فِيَّ؟ تَرَجَّيِاللهَ، لأَنِّي بَعْدُ أَحْمَدُهُ، خَلاَصَ وَجْهِي وَإِلهِي.
43:1 اِقْضِ لِي يَا اَللهُ، وَخَاصِمْ مُخَاصَمَتِي مَعَ أُمَّةٍ غَيْرِ رَاحِمَةٍ، وَمِنْ إِنْسَانِ غِشٍّ وَظُلْمٍ نَجِّنِي.
43:2 لأَنَّكَ أَنْتَ إِلهُ حِصْنِي. لِمَاذَا رَفَضْتَنِي؟ لِمَاذَا أَتَمَشَّى حَزِينًا مِنْ مُضَايَقَةِ الْعَدُوِّ؟
43:3 أَرْسِلْ نُورَكَ وَحَقَّكَ، هُمَا يَهْدِيَانِنِي وَيَأْتِيَانِ بِي إِلَى جَبَلِ قُدْسِكَ وَإِلَى مَسَاكِنِكَ.
43:4 فَآتِي إِلَى مَذْبَحِ اللهِ، إِلَى اللهِ بَهْجَةِ فَرَحِي، وَأَحْمَدُكَ بِالْعُودِ يَا اَللهُ إِلهِي.
43:5 لِمَاذَا أَنْتِ مُنْحَنِيَةٌ يَا نَفْسِي؟ وَلِمَاذَا تَئِنِّينَ فِيَّ؟ تَرَجَّيِ اللهَ، لأَنِّي بَعْدُ أَحْمَدُهُ، خَلاَصَ وَجْهِي وَإِلهِي.
44:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. لِبَنِي قُورَحَ. قَصِيدَةٌ
44:1 اَللَّهُمَّ، بِآذَانِنَا قَدْ سَمِعْنَا. آبَاؤُنَا أَخْبَرُونَا بِعَمَل عَمِلْتَهُ فِي أَيَّامِهِمْ، فِي أَيَّامِ الْقِدَمِ.
44:2 أَنْتَ بِيَدِكَ اسْتَأْصَلْتَ الأُمَمَ وَغَرَسْتَهُمْ. حَطَّمْتَ شُعُوبًا وَمَدَدْتَهُمْ.
44:3 لأَنَّهُ لَيْسَ بِسَيْفِهِمُِ امْتَلَكُوا الأَرْضَ، وَلاَ ذِرَاعُهُمْ خَلَّصَتْهُمْ، لكِنْ يَمِينُكَ وَذِرَاعُكَ وَنُورُ وَجْهِكَ، لأَنَّكَ رَضِيتَ عَنْهُمْ.
44:4 أَنْتَ هُوَ مَلِكِي يَا اَللهُ، فَأْمُرْ بِخَلاَصِ يَعْقُوبَ.
44:5 بِكَ نَنْطَحُ مُضَايِقِينَا. بِاسْمِكَ نَدُوسُ الْقَائِمِينَ عَلَيْنَا.
44:6 لأَنِّي عَلَى قَوْسِي لاَ أَتَّكِلُ، وَسَيْفِي لاَ يُخَلِّصُنِي.
44:7 لأَنَّكَ أَنْتَ خَلَّصْتَنَا مِنْ مُضَايِقِينَا، وَأَخْزَيْتَ مُبْغِضِينَا.
44:8 بِاللهِ نَفْتَخِرُ الْيَوْمَ كُلَّهُ، وَاسْمَكَ نَحْمَدُ إِلَى الدَّهْرِ. سِلاَهْ.
44:9 لكِنَّكَ قَدْ رَفَضْتَنَا وَأَخْجَلْتَنَا، وَلاَ تَخْرُجُ مَعَ جُنُودِنَا.
44:10 تُرْجعُنَا إِلَى الْوَرَاءِ عَنِ الْعَدُوِّ، وَمُبْغِضُونَا نَهَبُوا لأَنْفُسِهِمْ.
44:11 جَعَلْتَنَا كَالضَّأْنِ أُكْلاً. ذَرَّيْتَنَا بَيْنَ الأُمَمِ.
44:12 بِعْتَ شَعْبَكَ بِغَيْرِ مَال، وَمَا رَبِحْتَ بِثَمَنِهِمْ.
44:13 تَجْعَلُنَا عَارًا عِنْدَ جِيرَانِنَا، هُزْأَةً وَسُخْرَةً لِلَّذِينَ حَوْلَنَا.
44:14 تَجْعَلُنَا مَثَلاً بَيْنَ الشُّعُوبِ. لإِنْغَاضِ الرَّأْسِ بَيْنَ الأُمَمِ.
44:15 الْيَوْمَ كُلَّهُ خَجَلِي أَمَامِي، وَخِزْيُ وَجْهِي قَدْ غَطَّانِي.
44:16 مِنْ صَوْتِ الْمُعَيِّرِ وَالشَّاتِمِ. مِنْ وَجْهِ عَدُوٍّ وَمُنْتَقِمٍ.
44:17 هذَا كُلُّهُ جَاءَ عَلَيْنَا، وَمَا نَسِينَاكَ وَلاَ خُنَّا فِي عَهْدِكَ.
44:18 لَمْ يَرْتَدَّ قَلْبُنَا إِلَى وَرَاءٍ، وَلاَ مَالَتْ خَطْوَتُنَا عَنْ طَرِيقِكَ،
44:19 حَتَّى سَحَقْتَنَا فِي مَكَانِ التَّنَانِينِ، وَغَطَّيْتَنَا بِظِلِّ الْمَوْتِ.
44:20 إِنْ نَسِينَا اسْمَ إِلهِنَا أَوْ بَسَطْنَا أَيْدِيَنَا إِلَى إِلهٍ غَرِيبٍ،
44:21 أَفَلاَ يَفْحَصُ اللهُ عَنْ هذَا؟ لأَنَّهُ هُوَ يَعْرِفُ خَفِيَّاتِ الْقَلْبِ.
44:22 لأَنَّنَا مِنْ أَجْلِكَ نُمَاتُ الْيَوْمَ كُلَّهُ. قَدْ حُسِبْنَا مِثْلَ غَنَمٍ لِلذَّبْحِ.
44:23 اِسْتَيْقِظْ! لِمَاذَا تَتَغَافَى يَا رَبُّ؟ انْتَبِهْ! لاَ تَرْفُضْ إِلَى الأَبَدِ.
44:24 لِمَاذَا تَحْجُبُ وَجْهَكَ وَتَنْسَى مَذَلَّتَنَا وَضِيقَنَا؟
44:25 لأَنَّ أَنْفُسَنَا مُنْحَنِيَةٌ إِلَى التُّرَابِ. لَصِقَتْ فِي الأَرْضِ بُطُونُنَا.
44:26 قُمْ عَوْنًا لَنَا وَافْدِنَا مِنْ أَجْلِ رَحْمَتِكَ.
45:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. عَلَى «السُّوسَنِّ». لِبَنِي قُورَحَ. قَصِيدَةٌ. تَرْنِيمَةُ مَحَبَّةٍ
45:1 فَاضَ قَلْبِي بِكَلاَمٍ صَالِحٍ. مُتَكَلِّمٌ أَنَا بِإِنْشَائِي لِلْمَلِكِ. لِسَانِي قَلَمُ كَاتِبٍ مَاهِرٍ.
45:2 أَنْتَ أَبْرَعُ جَمَالاً مِنْ بَنِي الْبَشَرِ. انْسَكَبَتِ النِّعْمَةُ عَلَى شَفَتَيْكَ، لِذلِكَ بَارَكَكَ اللهُ إِلَى الأَبَدِ.
45:3 تَقَلَّدْ سَيْفَكَ عَلَى فَخْذِكَ أَيُّهَا الْجَبَّارُ، جَلاَلَكَ وَبَهَاءَكَ.
45:4 وَبِجَلاَلِكَ اقْتَحِمِ. ارْكَبْ. مِنْ أَجْلِ الْحَقِّ وَالدَّعَةِ وَالْبِرِّ، فَتُرِيَكَ يَمِينُكَ مَخَاوِفَ.
45:5 نَبْلُكَ الْمَسْنُونَةُ فِي قَلْبِ أَعْدَاءِ الْمَلِكِ. شُعُوبٌ تَحْتَكَ يَسْقُطُونَ.
45:6 كُرْسِيُّكَ يَا اَللهُ إِلَى دَهْرِ الدُّهُورِ. قَضِيبُ اسْتِقَامَةٍ قَضِيبُ مُلْكِكَ.
45:7 أَحْبَبْتَ الْبِرَّ وَأَبْغَضْتَ الإِثْمَ، مِنْ أَجْلِ ذلِكَ مَسَحَكَ اللهُ إِلهُكَ بِدُهْنِ الابْتِهَاجِ أَكْثَرَ مِنْ رُفَقَائِكَ.
45:8 كُلُّ ثِيَابِكَ مُرٌّ وَعُودٌ وَسَلِيخَةٌ. مِنْ قُصُورِ الْعَاجِ سَرَّتْكَ الأَوْتَارُ.
45:9 بَنَاتُ مُلُوكٍ بَيْنَ حَظِيَّاتِكَ. جُعِلَتِ الْمَلِكَةُ عَنْ يَمِينِكَ بِذَهَبِ أُوفِيرٍ.
45:10 اِسْمَعِي يَا بِنْتُ وَانْظُرِي، وَأَمِيلِي أُذُنَكِ، وَانْسَيْ شَعْبَكِ وَبَيْتَ أَبِيكِ،
45:11 فَيَشْتَهِيَ الْمَلِكُ حُسْنَكِ، لأَنَّهُ هُوَ سَيِّدُكِ فَاسْجُدِي لَهُ.
45:12 وَبِنْتُ صُورٍ أَغْنَى الشُّعُوبِ تَتَرَضَّى وَجْهَكِ بِهَدِيَّةٍ.
45:13 كُلُّهَا مَجْدٌ ابْنَةُ الْمَلِكِ فِي خِدْرِهَا. مَنْسُوجَةٌ بِذَهَبٍ مَلاَبِسُهَا.
45:14 بِمَلاَبِسَ مُطَرَّزَةٍ تُحْضَرُ إِلَى الْمَلِكِ. في إِثْرِهَا عَذَارَى صَاحِبَاتُهَا. مُقَدَّمَاتٌ إِلَيْكَ.
45:15 يُحْضَرْنَ بِفَرَحٍ وَابْتِهَاجٍ. يَدْخُلْنَ إِلَى قَصْرِ الْمَلِكِ.
45:16 عِوَضًا عَنْ آبَائِكَ يَكُونُ بَنُوكَ، تُقِيمُهُمْ رُؤَسَاءَ فِي كُلِّ الأَرْضِ.
45:17 أَذْكُرُ اسْمَكَ فِي كُلِّ دَوْرٍ فَدَوْرٍ. مِنْ أَجْلِ ذلِكَ تَحْمَدُكَ الشُّعُوبُ إِلَى الدَّهْرِ وَالأَبَدِ.
46:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. لِبَنِي قُورَحَ. عَلَى «الْجَوَابِ». تَرْنِيمَةٌ
46:1 اَللهُ لَنَا مَلْجَأٌ وَقُوَّةٌ. عَوْنًا فِي الضِّيْقَاتِ وُجِدَ شَدِيدًا.
46:2 لِذلِكَ لاَ نَخْشَى وَلَوْ تَزَحْزَحَتِ الأَرْضُ، وَلَوِ انْقَلَبَتِ الْجِبَالُ إِلَى قَلْبِ الْبِحَارِ.
46:3 تَعِجُّ وَتَجِيشُ مِيَاهُهَا. تَتَزَعْزَعُ الْجِبَالُ بِطُمُوِّهَا. سِلاَهْ.
46:4 نَهْرٌ سَوَاقِيهِ تُفَرِّحُ مَدِينَةَ اللهِ، مَقْدَسَ مَسَاكِنِ الْعَلِيِّ.
46:5 اللهُ فِي وَسَطِهَا فَلَنْ تَتَزَعْزَعَ. يُعِينُهَا اللهُ عِنْدَ إِقْبَالِ الصُّبْحِ.
46:6 عَجَّتِ الأُمَمُ. تَزَعْزَعَتِ الْمَمَالِكُ. أَعْطَى صَوْتَهُ، ذَابَتِ الأَرْضُ.
46:7 رَبُّ الْجُنُودِ مَعَنَا. مَلْجَأُنَا إِلهُ يَعْقُوبَ. سِلاَهْ.
46:8 هَلُمُّوا انْظُرُوا أَعْمَالَ اللهِ، كَيْفَ جَعَلَ خِرَبًا فِي الأَرْضِ.
46:9 مُسَكِّنُ الْحُرُوبِ إِلَى أَقْصَى الأَرْضِ. يَكْسِرُ الْقَوْسَ وَيَقْطَعُ الرُّمْحَ. الْمَرْكَبَاتُ يُحْرِقُهَا بِالنَّارِ.
46:10 كُفُّوا وَاعْلَمُوا أَنِّي أَنَا اللهُ. أَتَعَالَى بَيْنَ الأُمَمِ، أَتَعَالَى فِي الأَرْضِ.
46:11 رَبُّ الْجُنُودِ مَعَنَا. مَلْجَأُنَا إِلهُ يَعْقُوبَ. سِلاَهْ.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible